Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ilias

  • 1 Ilias

    Īlĭas, ădis, v. Ilium, II. E.

    Lewis & Short latin dictionary > Ilias

  • 2 Ilii

    1.
    Īlĭum or Īlĭon, ĭi, n., = Ilion, a poetical name for Troja, the city of Ilium, Troy, Verg. A. 1, 68; 5, 261; Hor. C. 1, 15, 33; Ov. M. 6, 95; 13, 408; Cic. Div. 1, 14, 24 et saep.—Called also Īlĭos, i, f., acc. to the Gr. Ilios, Hor. C. 4, 9, 18; id. Epod. 14, 14; Ov. A. A. 1, 363; id. M. 14, 467.—Also a later Ilium, built upon the coast, Liv. 35, 43, 3; 37, 9, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Īlĭus, a, um, adj., of or belonging to Ilium, Ilian, Trojan:

    tellus,

    Verg. A. 9, 285:

    res,

    id. ib. 1, 268:

    matres,

    Hor. Epod. 17, 11:

    turmae,

    id. Carm. Sec. 37.— Subst.: Īlĭi, ōrum, m., the Trojans, Plaut. Bacch. 4, 9, 27.—
    B.
    Īlĭăcus, a, um, adj., the same:

    orae,

    Verg. A. 2, 117:

    classis,

    id. ib. 5, 607:

    fata,

    id. ib. 3, 182:

    Penates,

    id. ib. 3, 603:

    cineres,

    id. ib. 2, 431:

    amores,

    i. e. Paris, Mart. 12, 52, 9:

    hospes Didus,

    i. e. Æneas, Sil. 8, 50:

    Vesta,

    worshipped at Troy, Ov. F. 6, 227;

    hence, Alba, where also Vesta was worshipped,

    Luc. 5, 400: carmen, i. e. Homer's Iliad, Hor. A. P. 129; cf.:

    Macer,

    a poet who wrote on the Trojan war, Ov. P. 4, 16, 6:

    dextra,

    i. e. Ganymede's, Stat. S. 4, 2, 11:

    mons,

    i. e. Phrygian marble, id. ib. 27:

    Iliacoque jugum memorabile remo,

    i. e. the promontory of Misenum, where Misenus, a follower of Æneas, was drowned, id. ib. 3, 5, 98: muri, i. e. of Rome, as founded by descendants of the Trojan Æneas, Sil. 10, 387;

    hence, also, cuspis,

    of the consul Flaminius, id. 5, 595.—Prov.:

    Iliacos intra muros peccatur et extra,

    Hor. Ep. 1, 2, 16.—
    C.
    Īlĭenses, ium, m., inhabitants of Ilium, Ilians, Suet. Tib. 52; id. Claud. 25; id. Ner. 7.—
    D.
    Īlĭădes, ae, m., the Trojan, i. e. Ganymede, Ov. M. 10, 160.—
    E.
    Īlĭas, ădis, f.
    1.
    The Trojan woman, i. e. Helen, Ov. Tr. 2, 371.—In plur.: Īlĭădes, um, Trojan women or girls, Verg. A. 3, 65; 2, 580.—
    2.
    The celebrated epic poem that describes the Trojan war, the Iliad, Prop. 2, 34 (3, 32), 66; Ov. A. A. 3, 414. —On account of its great extent, used fig. to represent a great quantity or number, an Iliad, a whole Iliad, Ov. P. 2, 7, 33; cf. written as Greek: tanta malorum impendet Ilias, Cic. Att. 8, 11, 3; and in plur.:

    tunc vero longas condimus Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14.
    2.
    ilium, v. ile.

    Lewis & Short latin dictionary > Ilii

  • 3 Ilium

    1.
    Īlĭum or Īlĭon, ĭi, n., = Ilion, a poetical name for Troja, the city of Ilium, Troy, Verg. A. 1, 68; 5, 261; Hor. C. 1, 15, 33; Ov. M. 6, 95; 13, 408; Cic. Div. 1, 14, 24 et saep.—Called also Īlĭos, i, f., acc. to the Gr. Ilios, Hor. C. 4, 9, 18; id. Epod. 14, 14; Ov. A. A. 1, 363; id. M. 14, 467.—Also a later Ilium, built upon the coast, Liv. 35, 43, 3; 37, 9, 7.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Īlĭus, a, um, adj., of or belonging to Ilium, Ilian, Trojan:

    tellus,

    Verg. A. 9, 285:

    res,

    id. ib. 1, 268:

    matres,

    Hor. Epod. 17, 11:

    turmae,

    id. Carm. Sec. 37.— Subst.: Īlĭi, ōrum, m., the Trojans, Plaut. Bacch. 4, 9, 27.—
    B.
    Īlĭăcus, a, um, adj., the same:

    orae,

    Verg. A. 2, 117:

    classis,

    id. ib. 5, 607:

    fata,

    id. ib. 3, 182:

    Penates,

    id. ib. 3, 603:

    cineres,

    id. ib. 2, 431:

    amores,

    i. e. Paris, Mart. 12, 52, 9:

    hospes Didus,

    i. e. Æneas, Sil. 8, 50:

    Vesta,

    worshipped at Troy, Ov. F. 6, 227;

    hence, Alba, where also Vesta was worshipped,

    Luc. 5, 400: carmen, i. e. Homer's Iliad, Hor. A. P. 129; cf.:

    Macer,

    a poet who wrote on the Trojan war, Ov. P. 4, 16, 6:

    dextra,

    i. e. Ganymede's, Stat. S. 4, 2, 11:

    mons,

    i. e. Phrygian marble, id. ib. 27:

    Iliacoque jugum memorabile remo,

    i. e. the promontory of Misenum, where Misenus, a follower of Æneas, was drowned, id. ib. 3, 5, 98: muri, i. e. of Rome, as founded by descendants of the Trojan Æneas, Sil. 10, 387;

    hence, also, cuspis,

    of the consul Flaminius, id. 5, 595.—Prov.:

    Iliacos intra muros peccatur et extra,

    Hor. Ep. 1, 2, 16.—
    C.
    Īlĭenses, ium, m., inhabitants of Ilium, Ilians, Suet. Tib. 52; id. Claud. 25; id. Ner. 7.—
    D.
    Īlĭădes, ae, m., the Trojan, i. e. Ganymede, Ov. M. 10, 160.—
    E.
    Īlĭas, ădis, f.
    1.
    The Trojan woman, i. e. Helen, Ov. Tr. 2, 371.—In plur.: Īlĭădes, um, Trojan women or girls, Verg. A. 3, 65; 2, 580.—
    2.
    The celebrated epic poem that describes the Trojan war, the Iliad, Prop. 2, 34 (3, 32), 66; Ov. A. A. 3, 414. —On account of its great extent, used fig. to represent a great quantity or number, an Iliad, a whole Iliad, Ov. P. 2, 7, 33; cf. written as Greek: tanta malorum impendet Ilias, Cic. Att. 8, 11, 3; and in plur.:

    tunc vero longas condimus Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14.
    2.
    ilium, v. ile.

    Lewis & Short latin dictionary > Ilium

  • 4 poema

    pŏēma, ătis ( gen. plur. poëmatorum, Afran. ap. Non. 493, 9; cf. Charis. p. 114 P.:

    poëmatum,

    Suet. Gram. 23; Spart. Hadr. 14; dat. and abl. plur. usually poëmatis, Cic. Off. 3, 3, 15; Plaut. As. 1, 3, 22; Auct. Her. 4, 2, 3;

    but also poëmatibus,

    Suet. Tit. 3; App. Mag. 5), n., = poiêma, a composition in verse, a poem (freq. and class.; syn. carmen): pars est parva poëma, proinde ut epistola quaevis. Illa poësis opus totum, ut tota Ilias una Est thesis, annalesque Enni: atque istoc opus unum Est majus multo quam quod dixi ante poëma, Lucil. ap. Non. 428, 12 sq.; cf.: poëma est lexis euruthmos, id est verba plura modice in quandam conjecta formam. Itaque etiam distichon epigrammation vocant poëma. Poësis est perpetuum argumentum e rhythmis, ut Ilias Homeri et Annales Ennii, Varr. ap. Non. 428, 19 sq.— Plur.:

    poëmata (opp. oratio),

    poetry, Cic. Or. 21, 70.—So of some verses of a poem:

    o poëma tenerum et moratum atque molle!

    Cic. Div. 1, 31, 66;

    and of a short poem,

    Cat. 50, 16, 1. But this distinction is not observed even by Ennius, and poëma was the name in the class. period for every kind of poem:

    latos per populos terrasque poëmata nostra clara cluebunt, Enn. ap. Prob. p. 1401 P. (Ann. v. 3 Vahl.): poëma facere,

    Cic. Ac. 1, 3, 9:

    poëma ad Caesarem quod composueram, incidi,

    id. Q. Fr. 3, 1, 4, § 11:

    Graecum condere,

    id. Att. 1, 16, 15:

    pangere,

    Hor. Ep. 1, 18, 40; id. A. P. 416:

    scribere,

    id. Ep. 2, 1, 117:

    egregium,

    Cic. de Or. 1, 50, 217:

    poëma festivum, concinnum, elegans,

    id. Pis. 29, 70:

    si poëma loquens pictura est, pictura tacitum poëma debet esse,

    Auct. Her. 4, 28, 39:

    ridenda poëmata malo, quam te,

    Juv. 10, 124.

    Lewis & Short latin dictionary > poema

  • 5 ex-sistō or existō

        ex-sistō or existō stitī, —, ere,    to step out, come forth, emerge, appear: e latebris, L.: ab inferis: (bovis) a mediā fronte cornu exsistit, Cs.: nympha gurgite medio, O.: occultum malum exsistit, comes to light. — To spring, proceed, arise, become, be produced, turn into: dentes naturā exsistere: ex luxuriā exsistat avaritia: ex amicis inimici exsistunt, Cs.: pater exstitit (Caesar) huius, O.: exsistit hoc loco quaestio subdifficilis: exsistit illud, ut, etc., follows. — To be visible, be manifest, exist, be: sic in animis exsistunt varietates: si exstitisset in rege fides: nisi Ilias illa exstitisset: tanto in me amore exstitit: timeo, ne in eum exsistam crudelior.

    Latin-English dictionary > ex-sistō or existō

  • 6 exsisto

    ex-sisto or existo, stĭti, stĭtum, 3, v. n. ( act. August. Civ. D. 14, 13), to step out or forth, to come forth, emerge, appear (very freq. and class.).
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    e latebris,

    Liv. 25, 21, 3:

    ab inferis,

    Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3:

    anguem ab ara exstitisse,

    Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse (shortly before: voces ex occulto missae; and:

    exaudita vox est a luco Vestae),

    id. ib. 1, 45, 101:

    est bos cervi figura, cujus a media fronte inter aures unum cornu exsistit excelsius,

    Caes. B. G. 6, 26, 1:

    submersus equus voraginibus non exstitit,

    Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    nympha gurgite medio,

    Ov. M. 5, 413:

    hoc vero occultum, intestinum ac domesticum malum, non modo non exsistit, verum, etc.,

    does not come to light, Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.—
    B.
    In partic., with the accessory notion of originating, to spring, proceed, arise, become:

    vermes de stercore,

    Lucr. 2, 871:

    quae a bruma sata sunt, quadragesimo die vix exsistunt,

    Varr. R. R. 1, 34, 1:

    ut si qui dentes et pubertatem natura dicat exsistere, ipsum autem hominem, cui ea exsistant, non constare natura, non intelligat, etc.,

    Cic. N. D. 2, 33 fin.:

    ex hac nimia licentia ait ille, ut ex stirpe quadam, exsistere et quasi nasci tyrannum,

    id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.:

    ex luxuria exsistat avaritia necesse est,

    id. Rosc. Am. 27, 75;

    ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio,

    id. Rep. 1, 45:

    ut plerumque in calamitate ex amicis inimici exsistunt,

    Caes. B. C. 3, 104, 1;

    for which: videtisne igitur, ut de rege dominus exstiterit? etc.,

    Cic. Rep. 2, 26:

    ex quo exsistit id civitatis genus,

    id. ib. 3, 14:

    hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri,

    id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12:

    ex qua (disserendi ratione) summa utilitas exsistit,

    id. Tusc. 5, 25, 72:

    sermo admirantium, unde hoc philosophandi nobis subito studium exstitisset,

    id. N. D. 1, 3, 6:

    exsistit hoc loco quaestio subdifficilis,

    id. Lael. 19, 67:

    magna inter eos exsistit controversia,

    Caes. B. G. 5, 28, 2:

    poëtam bonum neminem sine inflammatione animorum exsistere posse,

    Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, that, etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.:

    ex quo exsistet, ut de nihilo quippiam fiat,

    id. Fat. 9, 18.
    II.
    Transf., to be visible or manifest in any manner, to exist, to be:

    ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores etiam varietates,

    Cic. Off. 1, 30, 107:

    idque in maximis ingeniis exstitit maxime et apparet facillime,

    id. Tusc. 1, 15, 33:

    si exstitisset in rege fides,

    id. Rab. Post. 1, 1:

    cujus magnae exstiterunt res bellicae,

    id. Rep. 2, 17:

    illa pars animi, in qua irarum exsistit ardor,

    id. Div. 1, 29, 61:

    si quando aliquod officium exstitit amici in periculis adeundis,

    id. Lael. 7, 24 et saep.:

    neque ullum ingenium tantum exstitisse dicebat, ut, etc.,

    Cic. Rep. 2, 1; cf.:

    talem vero exsistere eloquentiam, qualis fuit in Crasso, etc.,

    id. de Or. 2, 2, 6;

    nisi Ilias illa exstitisset,

    id. Arch. 10, 24:

    cujus ego dignitatis ab adolescentia fautor, in praetura autem et in consulatu adjutor etiam exstitissem,

    id. Fam. 1, 9, 11; cf.:

    his de causis ego huic causae patronus exstiti,

    id. Rosc. Am. 2, 5:

    timeo, ne in eum exsistam crudelior,

    id. Att. 10, 11, 3:

    sic insulsi exstiterunt, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 54, 217.

    Lewis & Short latin dictionary > exsisto

  • 7 impendeo

    impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).
    I.
    Lit.
    a.
    Neutr.:

    arbor in aedes illius impendet,

    Dig. 43, 26, 1:

    ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,

    id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:

    impendentium montium altitudines,

    Cic. N. D. 2, 39, 98.—
    b.
    Act.:

    nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,

    Lucr. 1, 326.—
    II.
    Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten.
    a.
    Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol.
    (α).
    With in aliquem:

    tantae in te impendent ruinae,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    licet undique omnes in me terrores impendeant,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31.—
    (β).
    With dat.:

    nunc jam alia cura impendet pectori,

    Plaut. Ep. 1, 2, 32:

    omnibus semper aliqui talis terror impendet,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    poenas impendere iis, a quibus, etc.,

    id. Rep. 3, 11 fin.:

    quid sibi impenderet, coepit suspicari,

    id. Clu. 24, 66.—
    (γ).
    Absol.:

    nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,

    Lucr. 4, 174; 6, 254:

    quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?

    Cic. Mil. 28, 76; cf.:

    ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,

    id. Fam. 4, 14, 1:

    dum impendere Parthi videbantur,

    id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:

    belli magni timor impendet,

    id. Fam. 2, 11, 1; cf.:

    ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,

    id. Rep. 2, 28:

    Ea contentio quae impendet,

    id. Att. 2, 22, 3:

    vento impendente,

    Verg. G. 1, 365:

    pluviā,

    id. ib. 4, 191:

    magnum bellum impendet a Parthis,

    Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:

    impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,

    Vell. 2, 35, 3.—
    b.
    Act.:

    quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,

    Ter. Phorm. 1, 4, 2.
    Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:

    tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,

    Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:

    impensum ferrum,

    Sen. Herc. Oet. 1592.

    Lewis & Short latin dictionary > impendeo

  • 8 inpendeo

    impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).
    I.
    Lit.
    a.
    Neutr.:

    arbor in aedes illius impendet,

    Dig. 43, 26, 1:

    ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,

    id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:

    impendentium montium altitudines,

    Cic. N. D. 2, 39, 98.—
    b.
    Act.:

    nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,

    Lucr. 1, 326.—
    II.
    Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten.
    a.
    Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol.
    (α).
    With in aliquem:

    tantae in te impendent ruinae,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    licet undique omnes in me terrores impendeant,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31.—
    (β).
    With dat.:

    nunc jam alia cura impendet pectori,

    Plaut. Ep. 1, 2, 32:

    omnibus semper aliqui talis terror impendet,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    poenas impendere iis, a quibus, etc.,

    id. Rep. 3, 11 fin.:

    quid sibi impenderet, coepit suspicari,

    id. Clu. 24, 66.—
    (γ).
    Absol.:

    nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,

    Lucr. 4, 174; 6, 254:

    quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?

    Cic. Mil. 28, 76; cf.:

    ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,

    id. Fam. 4, 14, 1:

    dum impendere Parthi videbantur,

    id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:

    belli magni timor impendet,

    id. Fam. 2, 11, 1; cf.:

    ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,

    id. Rep. 2, 28:

    Ea contentio quae impendet,

    id. Att. 2, 22, 3:

    vento impendente,

    Verg. G. 1, 365:

    pluviā,

    id. ib. 4, 191:

    magnum bellum impendet a Parthis,

    Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:

    impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,

    Vell. 2, 35, 3.—
    b.
    Act.:

    quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,

    Ter. Phorm. 1, 4, 2.
    Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:

    tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,

    Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:

    impensum ferrum,

    Sen. Herc. Oet. 1592.

    Lewis & Short latin dictionary > inpendeo

См. также в других словарях:

  • ILIAS — Entwickler: Universität Köln Aktuelle Version: 3.10.5 (06. März 2009) Betriebssystem …   Deutsch Wikipedia

  • Iliaș I. — Iliaș I., auch Ilie, (* vor 1432; † nach 1442) war ein Sohn aus der Ehe des Walachen Alexander Aldea mit einer Moldauerin namens Ana oder Neasca. Er regierte vom 1. Januar 1432 bis zum November 1433 als Fürst des Fürstentums Moldau. Iliaș war von …   Deutsch Wikipedia

  • ILIAS — open source es un sistema de gestión para la enseñanza, LMS, desarrollado en código abierto. Ha sido desarrollado con la idea de reducir los costes de utilización de las nuevas tecnologías en la educación, teniendo en cuenta, siempre y en todo… …   Wikipedia Español

  • Ilĭas — (Iliāde, gr.), Beschreibung od. Geschichte von Ilion (Troja), namentlich die eine der beiden großen Epopöen Homers (s.d.); die Phrygische I., s.u. Dares 3). Daher Ilias post Homērum, eine Ilias nach dem Homer, d.h. sich eine Aufgabe stellen, die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Iliaș II. — Ilias Rares Iliaș II., auch Ilie, (* um 1531; † Januar 1562) war der älteste Sohn des Petru Rareș. Er regierte als Fürst das Fürstentum Moldau vom 3. September 1546 bis zur Aufgabe seiner Herrschaft am 11. Juni 1551, ihm folgte sein Bruder Ștefan …   Deutsch Wikipedia

  • Ilias — Ilĭas, das eine der beiden großen dem Homer (s.d.) zugeschriebenen Epen, behandelt in 24 Gesängen eine Episode aus den Kämpfen der Griechen vor Troja, den Zorn des Achilleus über die von Agamemnon ihm angetane Schmach und seine Rache an Hektor… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • ILIAS — open source es un sistema de gestión para la enseñanza no presencial (e learning) desarrollado en código abierto. Ha sido desarrollado con la idea de reducir los costes de utilización de las nuevas tecnologías en la educación, teniendo en cuenta …   Enciclopedia Universal

  • ILIAS — Homeri opus clarissimum, ab eo dicta, quod bellum contineat apud Ilium inter Graecos ac Troianos ob raptum Helenae gestum. Quoniam vero hoc in opere nullum mali genus non recensetut, factum est, ut Ilias malorum pro omni genere clamitatis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ilĭas — (Iliade), das eine der beiden großen Epen, des Homeros (s. d.); I. malorum, eine Litanei von Unglücksfällen (altes Sprichwort); I. post Homerum, »eine I. nach Homer«, d. h. etwas Überflüssiges, Entbehrliches …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ilias — Ilias, s. Homer; I. malorum, eine Litanei von Uebeln; I. post Homerum, eine I. nach Homer = vergebliche, lächerliche Arbeit …   Herders Conversations-Lexikon

  • Ilias — Ilias,   griechisch Epos, Homer.   …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»