hvíldr

pp. от hvíla

[χild̥raikʲʰɪn̬]

(-da, -dr), v.

1) with acc. to rest;

hvíla lið sitt, to let one’s troops rest;

hvíla sik, to take rest (þeir hvíldu sik þar ok eyki sína);

hvíldr, rested (þeir hafa mœdda hesta, en vér höfum alla hvílda);

refl., hvílast = hvíla sík;

2) to lie, rest, sleep in a bed (hvíla í rekkju sinni);

hvíla hjá e-m, to sleep with one;

3) to lie buried (til staðarins þar sem Ólafr hinn helgi hvílir).

f. bed;

ganga (fara) til hvílu, to go to bed.

* * *

d, to rest, esp. to rest, sleep in a bed; í hvíluna þar er hón hvíldi, Eg. 567; h. í rekkju sinni, Fb. ii. 195, Sturl. iii. 282, Fms. vii. 222; h. tveim megin brikar, Korm.; the old beds stood with the side to the wall, hence the phrase, hvíla við stokk, or þil, cp. Sturl. i. 207, 208; see also brík; h. í sama sæing konu, Grág. i. 329; h. hjá e-m, Hbl. 17.

2. metaph. of the dead, to rest, sleep, Fms. vii. 240, N. G. L. i. 348, Sighvat, but only in a Christian sense, so that ‘hér hvílir’ (= Dan. her hviler) on Runic stones is a sure test of a Christian age.

3. hvíla sik, to take rest, pause, Eg. 492, 586; h. lið sitt, to let one’s troops rest, Karl. 370.

II. reflex., hvílask, to take rest, pause, 623. II, Vkv. 28, Nj. 132, Lv. 59, Fms. v. 64, vii. 193, Sks. 550: to pause, vil ek nú láta þá ræðu hvílask, Sks. 240; nú verðr þar at hvílask, Gísl. 18.

u, f. [Ulf. hweila = ὤρα, χρόνος; A. S. hwîl; Engl. while; O. H. G. hwila; Germ. weile; Hel. hvîla; all of them in a temp. sense, = a while, an hour; whereas the Scandin. word has the notion of rest, making a distinction between hvíld in a general, and hvíla in a special sense; Dan. hvile; Swed. hvila]:—a bed, Sturl. i. 207, 208, iii. 282, Nj. 14, Eg. 567, Fms. xi. 290, Gísl. 16, Am. 9, Sól. 72; vers-hvíla, Grág. ii. 183, passim.

COMPDS: hvíluábreiða, hvílubrögð, hvílufélagi, hvílugólf, hvíluhöll, hvíluklæði, hvíluneyti, hvílustofa, hvílustokkr, hvílutollr, hvíluváðir, hvíluþröng.

v. слаб. -ia-, praet. hvílda, pp. hvíldr

1) (e-n) давать отдых (кому-л.)

2) лежать, отдыхать, спать ( в постели)

3) покоиться ( в могиле), спать вечным сном

f. -ōn-

* * *

I. с. ж. р. - ōn- постель

II. гл. сл. - ia- отдыхать