Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

humum+limite+o

  • 1 signo

    signo, āvi, ātum, 1, v. a. [signum], to set a mark upon, to mark, mark out, designate (syn.: noto, designo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): discrimen non facit neque signat linea alba, Lucil. ap. Non. 405, 17:

    signata sanguine pluma est,

    Ov. M. 6, 670:

    ne signare quidem aut partiri limite campum Fas erat,

    Verg. G. 1, 126:

    humum limite mensor,

    Ov. M. 1, 136; id. Am. 3, 8, 42:

    moenia aratro,

    id. F. 4, 819:

    pede certo humum,

    to print, press, Hor. A. P. 159; cf.:

    vestigia summo pulvere,

    to mark, imprint, Verg. G. 3, 171: auratā cyclade humum, Prop. 4 (5), 7, 40:

    haec nostro signabitur area curru,

    Ov. A. A. 1, 39:

    locum, ubi ea (cistella) excidit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 28:

    caeli regionem in cortice signant,

    mark, cut, Verg. G. 2, 269:

    nomina saxo,

    Ov. M. 8, 539:

    rem stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    rem carmine,

    Verg. A. 3, 287;

    for which: carmine saxum,

    Ov. M. 2, 326:

    cubitum longis litteris,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    ceram figuris,

    to imprint, Ov. M. 15, 169:

    cruor signaverat herbam,

    had stained, id. ib. 10, 210; cf. id. ib. 12, 125:

    signatum sanguine pectus,

    id. A. A. 2, 384:

    dubiā lanugine malas,

    id. M. 13, 754:

    signata in stirpe cicatrix,

    Verg. G. 2, 379:

    manibus Procne pectus signata cruentis,

    id. ib. 4, 15:

    vocis infinitios sonos paucis notis,

    Cic. Rep. 3, 2, 3:

    visum objectum imprimet et quasi signabit in animo suam speciem,

    id. Fat. 19, 43.—
    B.
    In partic.
    1.
    To mark with a seal; to seal, seal up, affix a seal to a thing (usually obsignare):

    accepi a te signatum libellum,

    Cic. Att. 11, 1, 1:

    volumina,

    Hor. Ep. 1, 13, 2: locellum tibi signatum remisi, Caes. ap. Charis. p. 60 P.:

    epistula,

    Nep. Pel. 3, 2:

    arcanas tabellas,

    Ov. Am. 2, 15, 15:

    signatis quicquam mandare tabellis,

    Tib. 4, 7, 7:

    lagenam (anulus),

    Mart. 9, 88, 7:

    testamentum,

    Plin. Ep. 2, 20, 8 sq.; cf. Mart. 5, 39, 2:

    nec nisi signata venumdabatur (terra),

    Plin. 35, 4, 14, § 33.— Absol., Mart. 10, 70, 7; Quint. 5, 7, 32; Suet. Ner. 17.—
    2.
    To mark with a stamp; hence,
    a.
    Of money, to stamp, to coin:

    aes argentum aurumve publice signanto,

    Cic. Leg. 3, 3, 6; cf.:

    qui primus ex auro denarium signavit... Servius rex primus signavit aes... Signatum est nota pecudum, unde et pecunia appellata... Argentum signatum est anno, etc.,

    Plin. 33, 3, 13, § 44:

    argentum signatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 63; Quint. 5, 10, 62; 5, 14, 26:

    pecunia signata Illyriorum signo,

    Liv. 44, 27, 9:

    denarius signatus Victoriā,

    Plin. 33, 3, 13, § 46:

    sed cur navalis in aere Altera signata est,

    Ov. F. 1, 230:

    milia talentūm argenti non signati formā, sed rudi pondere,

    Curt. 5, 2, 11.— Hence,
    b.
    Poet.:

    signatum memori pectore nomen habe,

    imprinted, impressed, Ov. H. 13, 66:

    (filia) quae patriā signatur imagine vultus,

    i. e. closely resembles her father, Mart. 6, 27, 3.—
    c.
    To stamp, i. e. to license, invest with official authority (late Lat.):

    quidam per ampla spatia urbis... equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis agitant,

    Amm. 14, 6, 16.—
    3.
    Pregn., to distinguish, adorn, decorate ( poet.):

    pater ipse suo superūm jam signat honore,

    Verg. A. 6, 781 Heyne: caelum corona, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 273.—
    II.
    Trop., to point out, signify, indicate, designate, express (rare; more usually significo, designo; in Cic. only Or. 19, 64, where dignata is given by Non. 281, 10;

    v. Meyer ad loc.): translatio plerumque signandis rebus ac sub oculos subiciendis reperta est,

    Quint. 8, 6, 19:

    quotiens suis verbis signare nostra voluerunt (Graeci),

    id. 2, 14, 1; cf.:

    appellatione signare,

    id. 4, 1, 2:

    utrius differentiam,

    id. 6, 2, 20; cf. id. 9, 1, 4; 12, 10, 16:

    nomen (Caieta) ossa signat,

    Verg. A. 7, 4:

    fama signata loco est,

    Ov. M. 14, 433:

    miratrixque sui signavit nomine terras,

    designated, Luc. 4, 655; cf.:

    (Earinus) Nomine qui signat tempora verna suo,

    Mart. 9, 17, 4:

    Turnus ut videt... So signari oculis,

    singled out, looked to, Verg. A. 12, 3: signare responsum, to give a definite or distinct answer, Sen. Ben. 7, 16, 1.—With rel.-clause:

    memoria signat in quā regione quali adjutore legatoque fratre meo usus sit,

    Vell. 2, 115.—
    B.
    To distinguish, recognize:

    primi clipeos mentitaque tela Adgnoscunt, atque ora sono discordia signant,

    Verg. A. 2, 423; cf.:

    sonis homines dignoscere,

    Quint. 11, 3, 31:

    animo signa quodcumque in corpore mendum est,

    Ov. R. Am. 417.—
    C.
    To seal, settle, establish, confirm, prescribe (mostly poet.):

    signanda sunt jura,

    Prop. 3 (4), 20, 15:

    signata jura,

    Luc. 3, 302: jura Suevis, Claud. ap. Eutr. 1, 380; cf.:

    precati deos ut velint ea (vota) semper solvi semperque signari,

    Plin. Ep. 10, 35 (44).—
    D.
    To close, end:

    qui prima novo signat quinquennia lustro,

    Mart. 4, 45, 3.—Hence,
    A.
    signan-ter, adv. (acc. to II. A.), expressly, clearly, distinctly (late Lat. for the class. significanter):

    signanter et breviter omnia indicare,

    Aus. Grat. Act. 4:

    signanter et proprie dixerat,

    Hier. adv. Jovin. 1, 13 fin.
    B.
    signātus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to I. B. 1. sealed; hence) Shut up, guarded, preserved (mostly ante- and post-class.): signata sacra, Varr. ap. Non. 397, 32: limina. Prop. 4 (5), 1, 145: Chrysidem negat signatam reddere, i. e. unharmed, intact, pure, Lucil. ap. Non. 171, 6; cf.:

    assume de viduis fide pulchram, aetate signatam,

    Tert. Exhort. 12.—
    2.
    (Acc. to II. A.) Plain, clear, manifest (post-class. for significans):

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 13.— Adv.: signātē, clearly, distinctly (post-class.):

    qui (veteres) proprie atque signate locuti sunt,

    Gell. 2, 6, 6; Macr. S. 6, 7.— Comp.:

    signatius explicare aliquid,

    Amm. 23, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > signo

  • 2 signo

    sīgno, āvī, ātum, āre [ signum ]
    1)
    aliquid in cortĭce s. V — вырезать что-л. на коре
    ceram figuris s. O — покрывать воск изображениями, лепить из воска
    2) запечатывать, снабжать печатью (volumina H; testamentum Dig; nomen pectore O); устанавливать ( jura Lcn)
    4) отмечать, отличать, награждать ( aliquem honōre V)
    5) замечать, наблюдать ( aliquem oculis V)

    Латинско-русский словарь > signo

  • 3 sīgnō

        sīgnō āvī, ātus, āre    [signum], to set a mark upon, mark, mark out, designate: sonos notis: in animo suam speciem: signata sanguine pluma est, O.: campum, V.: humum limite, O.: pede certo humum, press, H.: summo vestigia pulvere, imprint, V.: caeli regionem in cortice signant, cut, V.: ceram figuris, imprint, O.: cruor signaverat herbas, had stained, O.: signata in stirpe cicatrix, V.— To impress with a seal, seal, seal up, affix a seal to: signatus libellus: volumina, H.: epistula, N.—Poet.: signanda sunt iura, i. e. to be established, Pr.: Signatum memori pectore nomen habe, imprinted, O.— To mark with a stamp, stamp, coin: aurum publice: pecunia signata Illyriorum signo, L.: sed cur navalis in aere Altera signata est, O.— To distinguish, adorn, decorate: (eum) superum honore, V.—Fig., to point out, signify, indicate, designate, express: unius oratoris locutio hoc proprio signata nomine est (sc. oratione): Fama signata loco est, O.: ut videt Se signari oculis, singled out, V.— To distinguish, note, mark: ora sono discordia, V.: animo signa quodcumque in corpore mendum est, O.
    * * *
    signare, signavi, signatus V
    mark, stamp, designate, sign; seal

    Latin-English dictionary > sīgnō

  • 4 signo

    sīgno, āvī, ātum, āre (signum), mit einem Zeichen versehen, zeichnen, bezeichnen u. dgl., I) eig.: A) im allg.: sonos vocis, Cic.: quasi s. in animo suam speciem, Cic. – loca signat, ubi ea (cistella) excĭdit, Plaut.: frontem calidā forcipe, Nov. fr. (u. so signata frons, Lact.): campum limite, Verg.: humum longo limite, Ov.: caeli regionem in cortice, einschneiden, Verg.: nomina saxo, eingraben, Ov.: u. so aere omnes honores alcis, Plin. ep.: rem carmine, mit der Aufschrift der Tat versehen, Verg.: ceram figuris, bilden, Ov.: qui (cruor) fusus humi signaverat herbam, gezeichnet = befleckt hatte, Ov.: humum cyclade, poet. = berühren, Prop.: humum pede certo, poet. = betreten, Hor.: lanugine malas, den ersten Bart bekommen, Mart. – B) insbes.: 1) mit einem Siegel versehen, siegeln, besiegeln, versiegeln (gew. obsignare), libellum, Cic.: volumina, Hor.: arcanas tabellas, Ov.: falsae litterae signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. – dah. poet.: a) besiegeln = festsetzen, bestimmen, iura, Prop. u. Lucan.: iura Suevis, Claud. – b) schließen, beendigen, ut qui prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4, 45, 3. – 2) Münzen mit dem Prägezeichen, Stempel versehen, prägen, pecuniam signo, Liv.: argentum signatum, Cic. u. Curt.: aurum argentumque signatur, Tac.: s. denarium, Plin.: denarius signatus Victoriā, Plin.: pecunia signata formā publicā populi Romani, Lex Rubria c. 21 u. 22. – dah. poet., (filia) quae patriā signatur imagine vultus, d.i. dem Vater ähnlich sieht, Mart. 6, 27, 3. – 3) auszeichnen, schmücken, honore, Verg.: caelum coronā, Claud. – II) übtr.: A) im allg.: signatum memori pectore nomen habe, eingeprägt, Ov.: tunc signa animo, quodcumque in corpore mendum sit, zeichne, präge dem Gedächtnisse ein, Ov. – B) insbes.: 1) bezeichnen = anzeigen, ausdrücken (gew. significare), differentiam, Quint.: ea eādem appellatione, Quint.: essa nomen (Caieta) signat, Verg.: fama loco signata, Ov.: terras nomine, benennen, Lucan.: si tamen quid sentiam quaeris et vis signare (me) responsum, daß ich bestimmte Antwort (Erklärung) gebe, Sen. de ben. 7, 16, 1: quidam per ampla spatia urbis... equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis agitant, jagen mit bescheinigten Schuhen, d.i. als hätten sie einen Postschein gelöst (wie mit Extrapost), durch die Stadt, Amm. 14, 6, 16. – m. folg. indir. Fragesatz, in qua regione quali adiutore legatoque fratre meo usus sit, amplissimorum honorum, quibus triumphans eum Caesar donavit, signat memoria, Vell. 2, 115, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., quod verum esse patris epistula signat (beweist), Capit. Albin. 4, 5. – 2) bemerken, beobachten, ora sono discordia, Verg.: Turnus ut videt... se signari oculis, Verg.: signant ultima, sie faßten das Ziel fest ins Auge, Verg.

    lateinisch-deutsches > signo

  • 5 signo

    sīgno, āvī, ātum, āre (signum), mit einem Zeichen versehen, zeichnen, bezeichnen u. dgl., I) eig.: A) im allg.: sonos vocis, Cic.: quasi s. in animo suam speciem, Cic. – loca signat, ubi ea (cistella) excĭdit, Plaut.: frontem calidā forcipe, Nov. fr. (u. so signata frons, Lact.): campum limite, Verg.: humum longo limite, Ov.: caeli regionem in cortice, einschneiden, Verg.: nomina saxo, eingraben, Ov.: u. so aere omnes honores alcis, Plin. ep.: rem carmine, mit der Aufschrift der Tat versehen, Verg.: ceram figuris, bilden, Ov.: qui (cruor) fusus humi signaverat herbam, gezeichnet = befleckt hatte, Ov.: humum cyclade, poet. = berühren, Prop.: humum pede certo, poet. = betreten, Hor.: lanugine malas, den ersten Bart bekommen, Mart. – B) insbes.: 1) mit einem Siegel versehen, siegeln, besiegeln, versiegeln (gew. obsignare), libellum, Cic.: volumina, Hor.: arcanas tabellas, Ov.: falsae litterae signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. – dah. poet.: a) besiegeln = festsetzen, bestimmen, iura, Prop. u. Lucan.: iura Suevis, Claud. – b) schließen, beendigen, ut qui prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4, 45, 3. – 2) Münzen mit dem Prägezeichen, Stempel versehen, prägen, pecuniam signo, Liv.: argentum signatum, Cic. u. Curt.: aurum argentumque signatur, Tac.: s. denarium, Plin.: denarius signatus Victoriā, Plin.: pecunia
    ————
    signata formā publicā populi Romani, Lex Rubria c. 21 u. 22. – dah. poet., (filia) quae patriā signatur imagine vultus, d.i. dem Vater ähnlich sieht, Mart. 6, 27, 3. – 3) auszeichnen, schmücken, honore, Verg.: caelum coronā, Claud. – II) übtr.: A) im allg.: signatum memori pectore nomen habe, eingeprägt, Ov.: tunc signa animo, quodcumque in corpore mendum sit, zeichne, präge dem Gedächtnisse ein, Ov. – B) insbes.: 1) bezeichnen = anzeigen, ausdrücken (gew. significare), differentiam, Quint.: ea eādem appellatione, Quint.: essa nomen (Caieta) signat, Verg.: fama loco signata, Ov.: terras nomine, benennen, Lucan.: si tamen quid sentiam quaeris et vis signare (me) responsum, daß ich bestimmte Antwort (Erklärung) gebe, Sen. de ben. 7, 16, 1: quidam per ampla spatia urbis... equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis agitant, jagen mit bescheinigten Schuhen, d.i. als hätten sie einen Postschein gelöst (wie mit Extrapost), durch die Stadt, Amm. 14, 6, 16. – m. folg. indir. Fragesatz, in qua regione quali adiutore legatoque fratre meo usus sit, amplissimorum honorum, quibus triumphans eum Caesar donavit, signat memoria, Vell. 2, 115, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., quod verum esse patris epistula signat (beweist), Capit. Albin. 4, 5. – 2) bemerken, beobachten, ora sono discordia, Verg.: Turnus ut videt... se signari oculis, Verg.: signant ultima, sie faßten das Ziel fest
    ————
    ins Auge, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > signo

  • 6 signo

    signo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] imprimer un signe, une trace, empreindre, tracer, graver.    - vestigia summo pulvere signare, Virg.: imprimer ses traces à la surface de la poussière.    - moenia aratro signare, Ov. Fast. 4: tracer avec une charrue l'emplacement des murs.    - signant carmine saxum: hic situs est Phaeton... Ov. M. 2: ils gravent sur le rocher ces vers: ici gît Phaéton...    - signata frons, Lact.: front marqué au fer rouge.    - signatum memori pectore nomen habe, Ov. H. 13: garde ce nom gravé à jamais dans ton coeur.    - placuit aere signari omnes honores mancipii, Plin. Ep. 8, 6: on jugea bon de graver sur le bronze tous les honneurs de cet esclave. [st1]2 [-] marquer, toucher; marquer (d'un signe), frapper (de la monnaie).    - argentum signare: frapper des monnaies d'argent.    - argentum factum atque signatum, Cic.: argent travaillé et monnayé.    - (filia) quae patriā signatur imagine vultus, Mart.: (fille) qui est le vivant portrait de son père. [st1]3 [-] consigner, signaler, faire connaître, exprimer par des signes, préciser, indiquer, désigner, nommer, caractériser.    - nomine terras signare, Luc. 4, 655: désigner la région par son nom.    - quae proprie signari poterant, Quint.: ce qui pouvait s'exprimer par le mot propre.    - locutio signata nomine, Cic.: langage carctérisé par un nom.    - signare appellatione, Quint.: désigner par un nom, nommer.    - si vis signare (me) responsum, Sen. Ben. 7: si tu veux que je te donne une réponse précise. [st1]4 [-] sceller, cacheter, clore; ratifier, établir; ratifier par les dieux, exaucer.    - signare epistulam: cacheter une lettre.    - falsae litterae, signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. 40: une lettre supposée de T. Quinctius, scellée d'un faux cachet.    - denarius signatus Victoriā, Plin. 33: denier dont l'empreinte est une Victoire.    - prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4: il clôt le premier lustre par une nouvelle cérémonie lustrale.    - velint vota signari, Plin. Ep. 10, 44: qu'ils consentent à ce que nos voeux soient exaucés. [st1]5 [-] marquer (du regard), remarquer, observer, distinguer, désigner (des yeux).    - signari oculis se videt, Virg.: il voit qu'on le désigne des yeux.    - ora sono discordia signant, Virg. En. 2: ils distinguent dans nos voix un accent qui ne s'accorde pas avec le leur. [st1]6 [-] orner, décorer.    - caelum coronā signare, Claud.: orner le ciel d'une couronne d'étoiles    - signare aliquem superūm honore, Virg.: donner à qqn une majesté divine.
    * * *
    signo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] imprimer un signe, une trace, empreindre, tracer, graver.    - vestigia summo pulvere signare, Virg.: imprimer ses traces à la surface de la poussière.    - moenia aratro signare, Ov. Fast. 4: tracer avec une charrue l'emplacement des murs.    - signant carmine saxum: hic situs est Phaeton... Ov. M. 2: ils gravent sur le rocher ces vers: ici gît Phaéton...    - signata frons, Lact.: front marqué au fer rouge.    - signatum memori pectore nomen habe, Ov. H. 13: garde ce nom gravé à jamais dans ton coeur.    - placuit aere signari omnes honores mancipii, Plin. Ep. 8, 6: on jugea bon de graver sur le bronze tous les honneurs de cet esclave. [st1]2 [-] marquer, toucher; marquer (d'un signe), frapper (de la monnaie).    - argentum signare: frapper des monnaies d'argent.    - argentum factum atque signatum, Cic.: argent travaillé et monnayé.    - (filia) quae patriā signatur imagine vultus, Mart.: (fille) qui est le vivant portrait de son père. [st1]3 [-] consigner, signaler, faire connaître, exprimer par des signes, préciser, indiquer, désigner, nommer, caractériser.    - nomine terras signare, Luc. 4, 655: désigner la région par son nom.    - quae proprie signari poterant, Quint.: ce qui pouvait s'exprimer par le mot propre.    - locutio signata nomine, Cic.: langage carctérisé par un nom.    - signare appellatione, Quint.: désigner par un nom, nommer.    - si vis signare (me) responsum, Sen. Ben. 7: si tu veux que je te donne une réponse précise. [st1]4 [-] sceller, cacheter, clore; ratifier, établir; ratifier par les dieux, exaucer.    - signare epistulam: cacheter une lettre.    - falsae litterae, signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. 40: une lettre supposée de T. Quinctius, scellée d'un faux cachet.    - denarius signatus Victoriā, Plin. 33: denier dont l'empreinte est une Victoire.    - prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4: il clôt le premier lustre par une nouvelle cérémonie lustrale.    - velint vota signari, Plin. Ep. 10, 44: qu'ils consentent à ce que nos voeux soient exaucés. [st1]5 [-] marquer (du regard), remarquer, observer, distinguer, désigner (des yeux).    - signari oculis se videt, Virg.: il voit qu'on le désigne des yeux.    - ora sono discordia signant, Virg. En. 2: ils distinguent dans nos voix un accent qui ne s'accorde pas avec le leur. [st1]6 [-] orner, décorer.    - caelum coronā signare, Claud.: orner le ciel d'une couronne d'étoiles    - signare aliquem superūm honore, Virg.: donner à qqn une majesté divine.
    * * *
        Signo, signas, signare. Virgil. Signer, Marquer.
    \
        Area signabitur nostro curru. Ouid. Nostre chariot imprimera des ornieres, et laissera de ses marques en ceste plaine.
    \
        Humum signare limite. Ouid. Mettre des bornes pour distinguer les terres et marquer et designer à qui elles sont.
    \
        Moenia aratro signat Romulus. Ouid. Il fait le desing des murailles de la ville avec une charue.
    \
        Nomina signata saxo. Ouid. Epitaphe engravé en pierres, contenant le nom d'aucun.
    \
        Carmine saxum signare. Ouid. Escrire et graver en la pierre du tombeau un epitaphe en carmes, Escrire sur la tombe un epitaphe en vers.
    \
        Signare argentum. Cic. Monnoyer, Frapper du coing.
    \
        Imago signatur titulo. Ouid. Ha une inscription.
    \
        Signare ex auro denarium. Plinius. Monnoyer un denier d'or, Faire monnoye d'or.
    \
        Signare. Plaut. Monstrer par signes.
    \
        Diem signare honore celebri. Ouidius. Instituer une feste en l'honneur d'aucun.
    \
        Signare numeris. Colum. Composer quelque chose par vers.
    \
        Carmine rem signare. Virgil. Mettre une inscription declarative de la chose.
    \
        Oratores ea quae prius quam causam exordiantur, ad conciliandos sibi iudicum animos praeloquuntur, ea appellatione signarunt. Quintil. Ont ainsi appelé.

    Dictionarium latinogallicum > signo

  • 7 ecfodio

    ef-fŏdĭo, also exf- and ecf- (cf. Neue, Formenl. 2, 767, 769), fōdi, fossum, 3 ( inf. pass.:

    ecfodiri,

    Plaut. Mil. 2, 3, 44; 2, 4, 21), v. a., to dig out, dig up (class.):

    nec ferrum, aes, argentum, aurum effoderetur,

    Cic. Off. 2, 3 fin.:

    carbones e sepulcris,

    Plin. 35, 6, 25, § 41:

    lapides puteis,

    id. 36, 22, 45, § 161:

    aulam auri plenam,

    Plaut. Aul. 4, 8, 9; cf.

    thensaurum,

    id. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8:

    opes,

    Ov. M. 1, 140;

    and facetiously: ex hoc sepulcro vetere (i. e. ex sene avaro) viginti minas Ecfodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 20:

    signum,

    Liv. 22, 3 fin.:

    saxum medio de limite,

    Juv. 16, 38 et saep,:

    spoliatis effossisque eorum domibus,

    ransacked, Caes. B. C. 3, 42 fin.; cf.:

    terram altius,

    Quint. 10, 3, 2:

    humum rastello,

    Suet. Ner. 19:

    montem,

    id. Claud. 25:

    tellurem, Petr. poët. 128, 6, 2: lacum,

    Suet. Dom. 4; cf.

    cavernas,

    i. e. to make by digging, id. Ner. 48:

    sepulcra,

    Verg. G. 1, 497 et saep.—In the voc. part. pass.:

    ex sterquilinio effosse,

    thou dug from a dung-hill! Plaut. Cas. 1, 26.—Esp. freq.:

    ecfodere oculos or oculum (alicui),

    to scratch out, tear out, Plaut. Aul. 1, 1, 14; id. Curc. 3, 26; id. Men. 1, 2, 46; id. Mil. 2, 3, 44; id. Trin. 2, 4, 62; * Ter. Eun. 4, 6, 2; Caes. B. G. 7, 4 fin.; Cic. Rep. 3, 17; Suet. Dom. 17; Vulg. 4 Reg. 25, 7 et saep.; cf.

    lumen,

    Verg. A. 3, 663;

    and transf.: hi duo illos oculos orae maritimae effoderunt,

    Cic. N. D. 3, 38, 91:

    effossum alterum Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3.—So, too, vesicam, Plaut. Cas. 2, 8, 22; and poet.:

    viscera,

    i. e. to cause abortion, Ov. Am. 2, 14, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > ecfodio

  • 8 effodio

    ef-fŏdĭo, also exf- and ecf- (cf. Neue, Formenl. 2, 767, 769), fōdi, fossum, 3 ( inf. pass.:

    ecfodiri,

    Plaut. Mil. 2, 3, 44; 2, 4, 21), v. a., to dig out, dig up (class.):

    nec ferrum, aes, argentum, aurum effoderetur,

    Cic. Off. 2, 3 fin.:

    carbones e sepulcris,

    Plin. 35, 6, 25, § 41:

    lapides puteis,

    id. 36, 22, 45, § 161:

    aulam auri plenam,

    Plaut. Aul. 4, 8, 9; cf.

    thensaurum,

    id. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8:

    opes,

    Ov. M. 1, 140;

    and facetiously: ex hoc sepulcro vetere (i. e. ex sene avaro) viginti minas Ecfodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 20:

    signum,

    Liv. 22, 3 fin.:

    saxum medio de limite,

    Juv. 16, 38 et saep,:

    spoliatis effossisque eorum domibus,

    ransacked, Caes. B. C. 3, 42 fin.; cf.:

    terram altius,

    Quint. 10, 3, 2:

    humum rastello,

    Suet. Ner. 19:

    montem,

    id. Claud. 25:

    tellurem, Petr. poët. 128, 6, 2: lacum,

    Suet. Dom. 4; cf.

    cavernas,

    i. e. to make by digging, id. Ner. 48:

    sepulcra,

    Verg. G. 1, 497 et saep.—In the voc. part. pass.:

    ex sterquilinio effosse,

    thou dug from a dung-hill! Plaut. Cas. 1, 26.—Esp. freq.:

    ecfodere oculos or oculum (alicui),

    to scratch out, tear out, Plaut. Aul. 1, 1, 14; id. Curc. 3, 26; id. Men. 1, 2, 46; id. Mil. 2, 3, 44; id. Trin. 2, 4, 62; * Ter. Eun. 4, 6, 2; Caes. B. G. 7, 4 fin.; Cic. Rep. 3, 17; Suet. Dom. 17; Vulg. 4 Reg. 25, 7 et saep.; cf.

    lumen,

    Verg. A. 3, 663;

    and transf.: hi duo illos oculos orae maritimae effoderunt,

    Cic. N. D. 3, 38, 91:

    effossum alterum Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3.—So, too, vesicam, Plaut. Cas. 2, 8, 22; and poet.:

    viscera,

    i. e. to cause abortion, Ov. Am. 2, 14, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > effodio

  • 9 exfodio

    ef-fŏdĭo, also exf- and ecf- (cf. Neue, Formenl. 2, 767, 769), fōdi, fossum, 3 ( inf. pass.:

    ecfodiri,

    Plaut. Mil. 2, 3, 44; 2, 4, 21), v. a., to dig out, dig up (class.):

    nec ferrum, aes, argentum, aurum effoderetur,

    Cic. Off. 2, 3 fin.:

    carbones e sepulcris,

    Plin. 35, 6, 25, § 41:

    lapides puteis,

    id. 36, 22, 45, § 161:

    aulam auri plenam,

    Plaut. Aul. 4, 8, 9; cf.

    thensaurum,

    id. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8:

    opes,

    Ov. M. 1, 140;

    and facetiously: ex hoc sepulcro vetere (i. e. ex sene avaro) viginti minas Ecfodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 20:

    signum,

    Liv. 22, 3 fin.:

    saxum medio de limite,

    Juv. 16, 38 et saep,:

    spoliatis effossisque eorum domibus,

    ransacked, Caes. B. C. 3, 42 fin.; cf.:

    terram altius,

    Quint. 10, 3, 2:

    humum rastello,

    Suet. Ner. 19:

    montem,

    id. Claud. 25:

    tellurem, Petr. poët. 128, 6, 2: lacum,

    Suet. Dom. 4; cf.

    cavernas,

    i. e. to make by digging, id. Ner. 48:

    sepulcra,

    Verg. G. 1, 497 et saep.—In the voc. part. pass.:

    ex sterquilinio effosse,

    thou dug from a dung-hill! Plaut. Cas. 1, 26.—Esp. freq.:

    ecfodere oculos or oculum (alicui),

    to scratch out, tear out, Plaut. Aul. 1, 1, 14; id. Curc. 3, 26; id. Men. 1, 2, 46; id. Mil. 2, 3, 44; id. Trin. 2, 4, 62; * Ter. Eun. 4, 6, 2; Caes. B. G. 7, 4 fin.; Cic. Rep. 3, 17; Suet. Dom. 17; Vulg. 4 Reg. 25, 7 et saep.; cf.

    lumen,

    Verg. A. 3, 663;

    and transf.: hi duo illos oculos orae maritimae effoderunt,

    Cic. N. D. 3, 38, 91:

    effossum alterum Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3.—So, too, vesicam, Plaut. Cas. 2, 8, 22; and poet.:

    viscera,

    i. e. to cause abortion, Ov. Am. 2, 14, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > exfodio

  • 10 mensor

    mensor, ōris, m. [metior], a measurer (post Aug.).
    I.
    In gen.:

    te maris, et terrae, numeroque carentis arenae Mensorem cohibent, Archyta,

    Hor. C. 1, 28, 1:

    frumentarius,

    a corn-measurer, Paul. Dig. 27, 1, 26.—
    II.
    In partic.
    A.
    A surveyor:

    non agricolae sed mensoris officium esse dicebam,

    Col. 6, 1:

    cautus humum longo signavit limite mensor,

    Ov. M. 1, 136.—
    B.
    An architect, Plin. Ep. 10, 27, 5; 10, 18, 3; Inscr. Orell. 3223.—
    C.
    Milit. t. t.
    1.
    An engineer, Amm. 19, 11, 8; Cassiod. Var. 3, 52.—
    2.
    One who measures out the ground for an encampment, a quartermaster, Veg. Mil. 2, 7, Cod. Th. 7, 8, 4; Inscr. Orell. 3473.

    Lewis & Short latin dictionary > mensor

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»