Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

testamentum

  • 1 testamentum

    testāmentūm, ī, n. (testor), der letzte Wille, das Testament, I) im allg. (Plur. verb. testamenta ac voluntas mortuorum, Cic. de or. 1, 242; vgl. Cic. Verr. 2, 46): captatio testamenti, Plin.: subiectio testamentorum, Liv.: subiector testamentorum, Cic.: ius testamenti, ICt. – test. duplex, Suet.: falsum, Cic.: ingratum, in dem dem Kaiser nichts vermacht ist, Suet.: legitimum, Plin. ep. – ita imperio Romano per testamentum Asia accessit, Eutr.: adhiberi ad testamentum, beim Testieren zugezogen werden, ICt.: non admitti (als Erbe zugelassen werden) ad testamentum iure militiae factum, ICt.: adoptare alqm testamento, Nep. u. Val. Max.: per testamentum adoptari, Eutr.: etiam in testamentis debes annotasse, Plin. ep.: aperire testamentum, Quint.: captare testamenta, Hor. u. Sen.: id testamento cavere (verordnen), Cic. (u. so erit mihi curae, testamento ut caveam, ne mortuus iniuriam accipiam, Petron.): circumscribere (umgehen) testamentum, Plin. ep.: confirmare testamentum, Quint.: alcis codicilli non confirmati sunt testamento, Plin. ep.: conscribere testamentum, Cic.: corrigere testamenta vivorum, Cic.: nec putaverit quisquam nudā voluntate constitui testamentum, ICt.: decessit (er verschied) veteri testamento, Plin. ep., honestissimo testamento, Plin. ep.: deporto (ich bringe mit) eius testamentum, Cic.: aliena testamenta ipsis quorum sunt dictare, den Leuten ihr Test. vordiktieren, Plin. ep.: evertere leges, testamenta, voluntates mortuorum, Cic.: excludi testamento, vom T. ausgeschlossen werden, ICt.: facere testamentum, ICt.: testamentum palam facere, Cic.: facere testamentum in procinctu (s. unten), Vell.: testamentum facere velle, Cic.: testamenti factionem habere, das Recht haben, ein Test. zu machen, Cic.: testamento facere heredem filiam, Cic.: interlinere testamentum, Cic.: irritum facere testamentum, Cic.: regnum testamento legare, Iustin.: unā fui, testamentum legi, Cic.: eodem testamento mori velle, ICt.: alio testamento mori, Plin. ep.: mutare testamentum, Cic., Sen. rhet. u.a.: nuncupare testamentum, Plin. u. Plin. ep.: obsignare testamentum, Caes.: falsum testamentum obsignandum curare, Cic.: testamentum in alias tabulas translatum signis adulterinis obsignare, Cic.: testamentum signis omnium magistratuum obsignare (besiegeln lassen), Suet.: proferre (vorbringen) testamentum, Liv. u. Plin. ep.: relinquere testamentum ante decem et octo annos nuncupatum, Plin. ep.: testamento alqm heredem (als E.) relinquere, Eutr.: relinquere alci testamento sestertiûm milies, Cic. (u. so Bithynia testamento Nicomedis relicta hereditaria, Vell.): rescindere alcis testamentum, Cic. u. Quint.: resignare testamentum, Hor.: rumpere testamentum alcis, Cic.: quo laudabilius testamentum est, quod pietas, fides, pudor scripsit, Plin. ep.: signare testamentum, Quint. u. Plin. ep.: subicere testamentum, Cic.: supponere testamentum, Cic.: eripis hereditatem, quae venerat a propinquis, venerat testamento, venerat legibus, Cic.: falsum est, quod creditur vulgo, testamenta hominum speculum esse morum, Plin. ep. 8, 18, 1. – Ein Testament machen od. im Testamente etwas vermacht bekommen, war nur das Vorrecht der römischen Bürger. Es gab drei Arten von Formen bei der testamenti factio: a) calatis comitiis, Gell. 15, 27, 3. b) in procinctu, s. Cic. de or. 1, 228. Vell. 2, 5, 3. c) per aes et libram, wobei der Scheinkäufer vorkommt, s. ēmptor. Vgl. Sohm Institutionen12 S. 687. – II) prägn., das alte u. neue Testament, als die zwei Teile der Bibel, Lact. 4, 20, 4 sq. Tert. adv. Marc. 1, 1.

    lateinisch-deutsches > testamentum

  • 2 testamentum

    testāmentūm, ī, n. (testor), der letzte Wille, das Testament, I) im allg. (Plur. verb. testamenta ac voluntas mortuorum, Cic. de or. 1, 242; vgl. Cic. Verr. 2, 46): captatio testamenti, Plin.: subiectio testamentorum, Liv.: subiector testamentorum, Cic.: ius testamenti, ICt. – test. duplex, Suet.: falsum, Cic.: ingratum, in dem dem Kaiser nichts vermacht ist, Suet.: legitimum, Plin. ep. – ita imperio Romano per testamentum Asia accessit, Eutr.: adhiberi ad testamentum, beim Testieren zugezogen werden, ICt.: non admitti (als Erbe zugelassen werden) ad testamentum iure militiae factum, ICt.: adoptare alqm testamento, Nep. u. Val. Max.: per testamentum adoptari, Eutr.: etiam in testamentis debes annotasse, Plin. ep.: aperire testamentum, Quint.: captare testamenta, Hor. u. Sen.: id testamento cavere (verordnen), Cic. (u. so erit mihi curae, testamento ut caveam, ne mortuus iniuriam accipiam, Petron.): circumscribere (umgehen) testamentum, Plin. ep.: confirmare testamentum, Quint.: alcis codicilli non confirmati sunt testamento, Plin. ep.: conscribere testamentum, Cic.: corrigere testamenta vivorum, Cic.: nec putaverit quisquam nudā voluntate constitui testamentum, ICt.: decessit (er verschied) veteri testamento, Plin. ep., honestissimo testamento, Plin. ep.: deporto (ich bringe mit) eius testamentum, Cic.: aliena testamenta ipsis quorum sunt
    ————
    dictare, den Leuten ihr Test. vordiktieren, Plin. ep.: evertere leges, testamenta, voluntates mortuorum, Cic.: excludi testamento, vom T. ausgeschlossen werden, ICt.: facere testamentum, ICt.: testamentum palam facere, Cic.: facere testamentum in procinctu (s. unten), Vell.: testamentum facere velle, Cic.: testamenti factionem habere, das Recht haben, ein Test. zu machen, Cic.: testamento facere heredem filiam, Cic.: interlinere testamentum, Cic.: irritum facere testamentum, Cic.: regnum testamento legare, Iustin.: unā fui, testamentum legi, Cic.: eodem testamento mori velle, ICt.: alio testamento mori, Plin. ep.: mutare testamentum, Cic., Sen. rhet. u.a.: nuncupare testamentum, Plin. u. Plin. ep.: obsignare testamentum, Caes.: falsum testamentum obsignandum curare, Cic.: testamentum in alias tabulas translatum signis adulterinis obsignare, Cic.: testamentum signis omnium magistratuum obsignare (besiegeln lassen), Suet.: proferre (vorbringen) testamentum, Liv. u. Plin. ep.: relinquere testamentum ante decem et octo annos nuncupatum, Plin. ep.: testamento alqm heredem (als E.) relinquere, Eutr.: relinquere alci testamento sestertiûm milies, Cic. (u. so Bithynia testamento Nicomedis relicta hereditaria, Vell.): rescindere alcis testamentum, Cic. u. Quint.: resignare testamentum, Hor.: rumpere testamentum alcis, Cic.: quo laudabilius testamentum est, quod pietas, fides, pudor scripsit, Plin. ep.: signa-
    ————
    re testamentum, Quint. u. Plin. ep.: subicere testamentum, Cic.: supponere testamentum, Cic.: eripis hereditatem, quae venerat a propinquis, venerat testamento, venerat legibus, Cic.: falsum est, quod creditur vulgo, testamenta hominum speculum esse morum, Plin. ep. 8, 18, 1. – Ein Testament machen od. im Testamente etwas vermacht bekommen, war nur das Vorrecht der römischen Bürger. Es gab drei Arten von Formen bei der testamenti factio: a) calatis comitiis, Gell. 15, 27, 3. b) in procinctu, s. Cic. de or. 1, 228. Vell. 2, 5, 3. c) per aes et libram, wobei der Scheinkäufer vorkommt, s. emptor. Vgl. Sohm Institutionen12 S. 687. – II) prägn., das alte u. neue Testament, als die zwei Teile der Bibel, Lact. 4, 20, 4 sq. Tert. adv. Marc. 1, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testamentum

  • 3 testamentum

    testāmentum, i, n. [testor], the publication of a last will or testament; a will, testament (cf. codicilli).
    I.
    In gen., Gell. 7 (6), 12, 1 sqq.:

    testamentum est voluntatis nostrae justa sententia de eo, quod quis post mortem suam fieri velit,

    Dig. 28, 1, 1:

    testamentum legere... obsignare... facere,

    Cic. Mil. 18, 48; id. Verr. 2, 1, 43, § 111; cf.:

    testamenti factio,

    id. Top. 11, 50:

    testamenti factionem habere,

    id. Fam. 7, 21:

    testamentum conscribere,

    id. Har. Resp. 20, 42:

    obsignare,

    id. Clu. 14, 41; Caes. B. G. 1, 39:

    signare,

    Quint. 4, 2, 87:

    mutare,

    Cic. Clu. 11, 31; Dig. 29, 6, 1:

    rumpere,

    Cic. de Or. 1, 57, 241; id. Caecin. 25, 72; cf.:

    testamentorum ruptorum aut ratorum jura,

    id. de Or. 1, 38, 173:

    constat agnascendo rumpi testamentum,

    id. ib. 1, 57, 241; Dig. 28, 2, 22 sqq.:

    irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    subicere,

    id. ib. 14, 3, 7; id. Par. 6, 2, 46; cf.:

    testamentorum subjector,

    id. Cat. 2, 4, 7:

    supponere,

    id. Par. 6, 1, 43; cf. id. Leg. 1, 16, 43:

    testamento cavere aliquid,

    id. Fin. 2, 31, 102:

    testamento esse in triente,

    id. Att. 7, 8, 3:

    eripis hereditatem, quae venerat testamento,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 46:

    cum ex testamento HS. milies relinquatur,

    id. Off. 3, 24, 93:

    testamenta resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9:

    testamento aliquem adoptare,

    Nep. Att. 5, 2: testamenta nuncupare, to announce or acknowledge before witnesses, Plin. 14, 22, 28, § 141; Plin. Ep. 8, 18, 5.—Concerning the three different kinds of testaments (calatis comitiis, per aes ad libram, and in procinctu), and the laws relating to wills in gen., v. Lübker, Real-Lex., s.v. Testamentum, and esp. Rein, Privatr. p. 363 sq.—
    II.
    In eccl. Lat: Testamentum vetus et novum, the Old and New Testaments, cf. Lact. 4, 20, 4; Tert. adv. Marc. 1, 1:

    vetus,

    Vulg. 2 Cor. 3, 14:

    novum,

    ib. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > testamentum

  • 4 testamentum

    testamentum, i, n. testament.    - testamenti factionem cum aliquo habere, Cic.: avoir le droit de tester en faveur de qqn.    - Vetus et Novum Testamentum, Lact.: l'Ancien et le Nouveau Testament.
    * * *
    testamentum, i, n. testament.    - testamenti factionem cum aliquo habere, Cic.: avoir le droit de tester en faveur de qqn.    - Vetus et Novum Testamentum, Lact.: l'Ancien et le Nouveau Testament.
    * * *
        Testamentum, testamenti. Cic. Testament, Ordonnance de derniere volunté.
    \
        Habere factionem testamenti. Cic. Avoir puissance de tester.
    \
        Testamento tutorem institui, vel fieri, aut creari. Liu. Estre creé tuteur par testament.
    \
        Relinquere testamento. Cic. Laisser par testament.
    \
        Resignare testamentum. Horat. Ouvrir.
    \
        Supponere et subiicere testamenta. Cic. Supposer fauls testaments.

    Dictionarium latinogallicum > testamentum

  • 5 testamentum

    testamentum testamentum, i n завещание, завет

    Латинско-русский словарь > testamentum

  • 6 testamentum

    testamentum testamentum, i n свидетельство

    Латинско-русский словарь > testamentum

  • 7 testamentum

    testāmentum, ī n.
    1) завещание (t. facere, soribere C)
    testamento C etc. или per t. Eutr — в завещании, по завещанию
    2) завет (vetus et novum t. Eccl)

    Латинско-русский словарь > testamentum

  • 8 testāmentum

        testāmentum ī, n    [testor], a last will, testament, will: defensio testamentorum: testamentorum ruptorum iura: inritum: id testamento cavebit is? etc.: testamento esse in triente: cum ei testamento HS miliens relinquatur: testamenta resignare, H.: testamento adoptare eum, N.
    * * *
    will, testament; covenant

    Latin-English dictionary > testāmentum

  • 9 testamentum

    завещание есть односторонняя, выражающая последнюю волю юридическая сделка, в которой назначается наследник (§ 34 I. 2, 20. Ulpian. ХХ?V. 15. Gai. II. § 229. pr. I. 2, 10. 1. 1 D. 28, 1. cf. § 34 I. 2, 20);

    testamenti factio (см. s. 1);

    cp. Gai. I. 40. II. 101-114. 131. 134-148. 218. 248. III. 72, 75.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > testamentum

  • 10 testamentum

    , i n
      завещание

    Dictionary Latin-Russian new > testamentum

  • 11 procinctum testamentum

    завещание солдат, составляемое перед самым сражением (§ 1 I. 2, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > procinctum testamentum

  • 12 libra

    lībra, ae, f. (aus *līthrā, woraus griech. λιτρα), die Wage, I) zum Wiegen, 1) eig. u. meton.: a) eig.: librae lanx, Cic. de fin. 5, 91 u. Tusc. 5, 51: ad libram dirigere opus (v. der spinnenden Hausfrau), Ambros. in Luc. 8. § 11. – per aes et libram, aere et librā, durch förmlichen Kauf (indem der Käufer od. Scheinkäufer ein Kupferstück an die Wage anschlug, eine Formalität bei gesetzlichen Erwerbungen durch Kauf, Schenkung, Testament) = unter Beobachtung der herkömmlichen gesetzlichen Form, testamentum per aes et libram, Instit. Iustin. 2, 10, 1; vgl. Gell. 15, 27, 3 (dah. sine libra et tabulis testamentum facere, ohne die herkömmliche gesetzliche Form zu beobachten, Cic. de or. 1, 228): librā et aere liberatum emittit, gibt den (aus der Hand des ersten Gläubigers) Befreiten durch förmliche Schenkung frei, Liv. 6, 14, 5: mercari alqd aere et librā, auf förmliche, rechtliche Weise, Hor. ep. 2, 2, 158: teque meae causam servatoremque salutis, meque tuum (esse) librā norit et aere minus, auch ohne förmliche Eigentumserwerbung, Ov. ex Pont. 4, 15, 41 sq. – b) (mit u. ohne pondo) meton., das Gewogene = das röm. Pfund (= 327,45 g), corona aurea libra pondo, Liv.: as est librae pondus, Varro LL.: libra ocellatorum, Varro fr.: decem librae auri, Lampr.: libram pondo aeris valere, Varro LL.: mulli binas libras ponderis raro exsuperant, Plin.: corona aurea librarum quinque, Suet.: argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. – für Flüssiges, libra olei, ein Pfund Öl, Suet. Caes. 38, 1. – 2) übtr., die Wage, ein Sternbild, Sen. nat. qu. 7, 27, 3. Plin. 18, 221. Verg. georg. 1, 208. Ov. fast. 4, 386. Manil. 4, 548. – II) die Wage zum Nivellieren, die Bleiwage, Wasserwage, aquaria, Vitr.: dah. ad libram (nach der Wage = in gleicher Höhe) fecisse turres, Caes. b. c. 3, 20, 2. – meton., das Gleichgewicht, Plin. 16, 161.

    lateinisch-deutsches > libra

  • 13 capto

    capto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] chercher à saisir, tâcher d'avoir. [st2]2 [-] chercher à prendre, être à l’affût de, épier, rechercher, convoiter, viser à. [st2]3 [-] chercher à prendre par adresse, chercher à tromper; interpréter captieusement; tâcher de gagner par insinuation, gagner, circonvenir, séduire, faire sa cour. [st2]4 [-] capter (un héritage).    - captare sermonem alicujus, Plaut. Cas. 2.8.8: chercher à surprendre les paroles de qqn.    - voluptatem captare, Cic. Fin. 1, 7, 24: rechercher le plaisir.    - honores captare: rechercher les honneurs.    - quid me captas laedere? Phaedr. 4, 8, 6: pourquoi cherches-tu à me faire du mal?    - verba captare, Dig. 10, 4, 19: interpréter les mots avec malignité, chicaner sur les mots.    - occasionem captare: guetter le moment, épier l'occasion.    - captare testamentum: capter un testament.    - captare ne: chercher à éviter de.
    * * *
    capto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] chercher à saisir, tâcher d'avoir. [st2]2 [-] chercher à prendre, être à l’affût de, épier, rechercher, convoiter, viser à. [st2]3 [-] chercher à prendre par adresse, chercher à tromper; interpréter captieusement; tâcher de gagner par insinuation, gagner, circonvenir, séduire, faire sa cour. [st2]4 [-] capter (un héritage).    - captare sermonem alicujus, Plaut. Cas. 2.8.8: chercher à surprendre les paroles de qqn.    - voluptatem captare, Cic. Fin. 1, 7, 24: rechercher le plaisir.    - honores captare: rechercher les honneurs.    - quid me captas laedere? Phaedr. 4, 8, 6: pourquoi cherches-tu à me faire du mal?    - verba captare, Dig. 10, 4, 19: interpréter les mots avec malignité, chicaner sur les mots.    - occasionem captare: guetter le moment, épier l'occasion.    - captare testamentum: capter un testament.    - captare ne: chercher à éviter de.
    * * *
        Capto, captas, captare, Frequentatiuum. Ouid. Guetter et tascher à prendre, ou surprendre, Cercher le moyen d'avoir quelque chose, Prendre.
    \
        Aera auribus captare. Virg. Tendre l'oreille pour scavoir de quel costé vient le vent.
    \
        Assensionem. Cic. Tascher à faire consentir.
    \
        Colla lacertis. Ouid. Accoller.
    \
        Consilium. Terent. Consulter.
    \
        Feras laqueis. Virgil. Chasser, ou Tendre aux bestes sauvages.
    \
        Fontem nuda manu. Seneca. Prendre à la main de l'eaue de fontaine, Boire à la main.
    \
        Frigus. Virgil. Cercher la frescheur.
    \
        Misericordiam. Cic. Cercher les moyens et tascher d'obtenir misericorde.
    \
        Muscas. Tranquill. Chasser aux mousches.
    \
        Nomen imperatorium captare. Ci. Tascher d'acquerir le nom et tiltre de etc.
    \
        Nubes et inania. Horat. S'envoler en l'air.
    \
        Occasionem. Cic. Espier l'opportunité.
    \
        Pisces arundine. Ouid. Pescher à la ligne.
    \
        Risus. Cic. Faire chose pour rire.
    \
        Sermonem alicuius. Plaut. Tascher d'ouir ce que dit un autre.
    \
        Solitudines. Cic. Cercher lieux solitaires.
    \
        Somnos. Colum, Dormir, S'endormir.
    \
        Sonitum aure admota. Liu. Tascher d'ouir le son.
    \
        Tempestates. Liu. Guetter le temps propice.
    \
        Tempus. Liu. Espier l'opportunité.
    \
        Vmbras arborum. Colum. Se retirer à l'ombre des arbres.
    \
        Voluptatem. Cic. Prendre ses plaisirs et esbas.
    \
        Captare aliquem. Plautus. Tascher à decevoir aucun, et le surprendre, ou prendre au pied levé, Espier l'opportunité de le prendre au bric et au desprouveu, L'esclairer de pres, Tascher à le trouver en faulte.
    \
        Captare aliquem. Martial. Luy faire la court, Tascher de le gaigner et attirer à soy.
    \
        Captare aliquem emolumento aliquo. Cic. Attirer à soy à cause du prouffit.

    Dictionarium latinogallicum > capto

  • 14 conscribo

    conscribo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st2]1 [-] inscrire ensemble, enrôler, lever (une armée, des soldats); former (une classe). [st2]2 [-] inscrire sur une liste, rédiger, composer, écrire. [st2]3 [-] marquer en écrivant, écrire sur, tracer.    - testamentum conscribere: rédiger un testament.    - tabellas conscribere: rédiger des lettres.    - stilis me totum ulmeis conscribito, Plaut. Ps. 1, 5, 132: écris sur tout mon corps avec des poinçons d'orme (= crible-moi de coups).    - conscripsti, Plaut. = conscripsisti.
    * * *
    conscribo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st2]1 [-] inscrire ensemble, enrôler, lever (une armée, des soldats); former (une classe). [st2]2 [-] inscrire sur une liste, rédiger, composer, écrire. [st2]3 [-] marquer en écrivant, écrire sur, tracer.    - testamentum conscribere: rédiger un testament.    - tabellas conscribere: rédiger des lettres.    - stilis me totum ulmeis conscribito, Plaut. Ps. 1, 5, 132: écris sur tout mon corps avec des poinçons d'orme (= crible-moi de coups).    - conscripsti, Plaut. = conscripsisti.
    * * *
        Conscribo, conscribis, pen. prod. conscripsi, conscriptum, conscribere. Escrire.
    \
        Legem conscribere. Cic. Faire une loy et composer.
    \
        Librum conscribere. Cic. Composer.
    \
        Parietes conscribere. Plin. Escrire contre les murailles.
    \
        Quaestionem conscribere. Cic. Escrire les interrogations et confessions faictes par quelqu'un, pendant qu'il est sur la gehenne.
    \
        Syngraphum conscribere. Plaut. Quand un tiers escript un contract et obligation que deux autres font ensemble.
    \
        Milites vel legiones conscribere. Lentulus Senatui. Amasser gens de guerre et les enrouler.
    \
        Palam conscribere et centuriare aliquos. Cic. Enrouler.
    \
        Conscribere, absolute. Cic. Practiquer des gens à la brigue de quelque office, à la guerre pareillement, et les enrouler pour scavoir qui est des nostres, Enrouler gens de guerre.

    Dictionarium latinogallicum > conscribo

  • 15 obtineo

    obtinĕo (optinĕo), ēre, obtinŭi, obtentum A. - tr. [st1]1 [-] tenir dans les mains.    - obtinere aures, Plaut.: tenir par les oreilles. [st1]2 [-] tenir, occuper (un lieu), avoir en soi, posséder (une qualité); être en possession (d'un emploi).    - obtinere agros umbris, Plin.: couvrir les champs de son ombre, ombrager les champs.    - obtinere vada, Caes.: occuper un gué.    - obtinere oppidum, Tac.: tenir la ville (avec une garnison).    - proverbii locum obtinere, Cic. Tusc. 4, 16, 36: être passé en proverbe.    - criminis locum obtinere, Cic.: être regardé comme un crime.    - obtinere numerum caesorum, Cic.: être compté parmi les morts.    - caedes omnia obtinuit, Liv.: le massacre fut général.    - summam opinionem obtinere, Quint. 10, 5, 18: jouir de la plus haute réputation.    - regnum obtinere, Caes.: occuper le trône.    - curam obtinere, Tac.: occuper une charge.    - obtinere partes accusatoris, Cic.: être chargé du rôle d'accusateur.    - obtinere Academiam, Cic.: dominer dans l'Académie.    - obtinere provinciam, Liv.: administrer une province.    - obtinere Britannos, Tac.: gouverner la Bretagne.    - me obtinente, Cic. Att. 5, 21, 7: sous mon administration. [st1]3 [-] garder, conserver, maintenir, retenir; qqf. persévérer.    - obtinere iter ad... Stat.: poursuivre sa route vers...    - obtinere silentium, Liv.: garder le silence.    - obtinendis quae percurrerat, Tac.: pour s'assurer des pays qu'il avait parcourus.    - obtinere colorem, Plaut.: ne pas changer de couleur.    - obtinere venustatem, Ter.: conserver son attrait.    - obtinere famam: conserver son honneur.    - obtinere fortunas suas, Cic.: sauver sa fortune.    - obtinere necessitudinem, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35: continuer des relations.    - obtinere auctoritatem suam, Cic.: faire respecter son autorité.    - obtinere jus suum contra aliquem, Cic. Quint. 9.34: maintenir son droit contre qqn.    - obtine antiquam rationem, Ter.: n'oublie pas le vieux précepte.    - lex quae obtinebatur, Cic.: usage qui s'observait.    - obtinuit colere, Plaut.: il a persisté à pratiquer. [st1]4 [-] obtenir, gagner, acquérir.    - obtenta non sunt quae voluimus, Cic.: nous n'avons pas obtenu ce que nous voulions.    - rem obtinere, Caes. B. G. 7.85: remporter un succès, remporter la victoire.    - si minus id obtinebis, Cic.: si tu n'y réussis pas.    - obtinuit admitti, Just.: il obtint la faveur d'être admis.    - ab eo aegre obtentum est, ut... Just.: on eut de la peine à obtenir de lui que...    - obtinere sapientiam, Cic.: acquérir la sagesse.    - obtinere litem: gagner un procès.    - malas causas obtinere, Cic. Att. 7, 25, 1: gagner de mauvaises causes. [st1]5 [-] soutenir, défendre, démontrer, prouver, ratifier.    - contrarias sententias obtinere, Cic. Fin. 4, 28, 78: soutenir des propositions contraires.    - obtinere quod dicimus, Cic.: prouver ce que nous avançons.    - pugnare in iis, quae obtinere non possis, Quint. 6, 4, 15: s'acharner à soutenir ce qu'on ne peut démontrer.    - quod fama obtinuit, Liv. 21, 46, 10: l'opinion que la renommée a consacrée.    - obtinetur testamentum, Cic.: le testament est ratifié, le testament est valable. B. - intr. [st1]6 [-] se maintenir, se perpétuer, être admis, être établi, être tenu pour certain, être constant, être dominant, prévaloir.    - obtinuit regula, Petr.: cette règle a prévalu.    - obtinet (tournure impers.): il est reconnu.    - pro vero obtinebat, Sall. (tournure impers.): c'était une idée reçue.    - si vera obtinere non possunt, Quint.: si la vérité ne peut triompher.    - non ipsos quoque fuisse obtinebit...? Varr. R. R. 2, 1, 9: ne reconnaîtra-t-on pas qu'eux aussi furent...?    - obtinuit sententia, Cic.: son avis prévalut.
    * * *
    obtinĕo (optinĕo), ēre, obtinŭi, obtentum A. - tr. [st1]1 [-] tenir dans les mains.    - obtinere aures, Plaut.: tenir par les oreilles. [st1]2 [-] tenir, occuper (un lieu), avoir en soi, posséder (une qualité); être en possession (d'un emploi).    - obtinere agros umbris, Plin.: couvrir les champs de son ombre, ombrager les champs.    - obtinere vada, Caes.: occuper un gué.    - obtinere oppidum, Tac.: tenir la ville (avec une garnison).    - proverbii locum obtinere, Cic. Tusc. 4, 16, 36: être passé en proverbe.    - criminis locum obtinere, Cic.: être regardé comme un crime.    - obtinere numerum caesorum, Cic.: être compté parmi les morts.    - caedes omnia obtinuit, Liv.: le massacre fut général.    - summam opinionem obtinere, Quint. 10, 5, 18: jouir de la plus haute réputation.    - regnum obtinere, Caes.: occuper le trône.    - curam obtinere, Tac.: occuper une charge.    - obtinere partes accusatoris, Cic.: être chargé du rôle d'accusateur.    - obtinere Academiam, Cic.: dominer dans l'Académie.    - obtinere provinciam, Liv.: administrer une province.    - obtinere Britannos, Tac.: gouverner la Bretagne.    - me obtinente, Cic. Att. 5, 21, 7: sous mon administration. [st1]3 [-] garder, conserver, maintenir, retenir; qqf. persévérer.    - obtinere iter ad... Stat.: poursuivre sa route vers...    - obtinere silentium, Liv.: garder le silence.    - obtinendis quae percurrerat, Tac.: pour s'assurer des pays qu'il avait parcourus.    - obtinere colorem, Plaut.: ne pas changer de couleur.    - obtinere venustatem, Ter.: conserver son attrait.    - obtinere famam: conserver son honneur.    - obtinere fortunas suas, Cic.: sauver sa fortune.    - obtinere necessitudinem, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35: continuer des relations.    - obtinere auctoritatem suam, Cic.: faire respecter son autorité.    - obtinere jus suum contra aliquem, Cic. Quint. 9.34: maintenir son droit contre qqn.    - obtine antiquam rationem, Ter.: n'oublie pas le vieux précepte.    - lex quae obtinebatur, Cic.: usage qui s'observait.    - obtinuit colere, Plaut.: il a persisté à pratiquer. [st1]4 [-] obtenir, gagner, acquérir.    - obtenta non sunt quae voluimus, Cic.: nous n'avons pas obtenu ce que nous voulions.    - rem obtinere, Caes. B. G. 7.85: remporter un succès, remporter la victoire.    - si minus id obtinebis, Cic.: si tu n'y réussis pas.    - obtinuit admitti, Just.: il obtint la faveur d'être admis.    - ab eo aegre obtentum est, ut... Just.: on eut de la peine à obtenir de lui que...    - obtinere sapientiam, Cic.: acquérir la sagesse.    - obtinere litem: gagner un procès.    - malas causas obtinere, Cic. Att. 7, 25, 1: gagner de mauvaises causes. [st1]5 [-] soutenir, défendre, démontrer, prouver, ratifier.    - contrarias sententias obtinere, Cic. Fin. 4, 28, 78: soutenir des propositions contraires.    - obtinere quod dicimus, Cic.: prouver ce que nous avançons.    - pugnare in iis, quae obtinere non possis, Quint. 6, 4, 15: s'acharner à soutenir ce qu'on ne peut démontrer.    - quod fama obtinuit, Liv. 21, 46, 10: l'opinion que la renommée a consacrée.    - obtinetur testamentum, Cic.: le testament est ratifié, le testament est valable. B. - intr. [st1]6 [-] se maintenir, se perpétuer, être admis, être établi, être tenu pour certain, être constant, être dominant, prévaloir.    - obtinuit regula, Petr.: cette règle a prévalu.    - obtinet (tournure impers.): il est reconnu.    - pro vero obtinebat, Sall. (tournure impers.): c'était une idée reçue.    - si vera obtinere non possunt, Quint.: si la vérité ne peut triompher.    - non ipsos quoque fuisse obtinebit...? Varr. R. R. 2, 1, 9: ne reconnaîtra-t-on pas qu'eux aussi furent...?    - obtinuit sententia, Cic.: son avis prévalut.
    * * *
        Obtineo, obtines, pen. corr. obtinui, obtentum, obtinere. Cic. Obtenir et impetrer ce qu'on demandoit.
    \
        Academiam Carneades et Clitomachus obtinebant. Cic. Tenoyent, etc. Regnoyent en, etc.
    \
        Admirationem obtinere. Plin. Estre en admiration, Estre fort estimé.
    \
        Semper isthanc, quam habes, aetatulam obtinebis. Plaut. Tu garderas et entretiendras, etc. Tu retiendras, etc.
    \
        Causam. Cic. Gaigner sa cause.
    \
        Vt causam certissimam obtineret. Cic. Pour gaigner sa cause toute clere. Cic.
    \
        Dignitatem obtinere, pro Retinere et conseruare. Cic. Garder et maintenir.
    \
        Famam obtinere per aliquem. Cic. Garder sa renommee.
    \
        Fama obtinet. Liu. Le plus commun bruit l'emporte.
    \
        Firmitudinem animi obtinere. Plaut. Estre ferme et constant.
    \
        Obtinere summum atque altissimum gradum ciuitatis. Cic. Estre un des plus grands en honneur de la ville, Tenir le plus hault lieu.
    \
        Obtinemus ipsius Caesaris summam erga nos humanitatem. Cic. Il nous est doulx et debonnaire.
    \
        Haec apud te ne hoc quidem iuris obtinuit, vt, etc. Cic. Il n'a pas peu impetrer envers toy qu'il, etc.
    \
        Litem obtinere et Amittere, contraria. Cic. Gaigner ou perdre son proces.
    \
        Locum infimum seruitutis obtinere. Cic. Estre des moins estimez, et estre du dernier rang.
    \
        Tertium locum Milesiae oues obtinent. Plin. Apres ces deux là, les brebis de Milese sont les plus estimees.
    \
        Locum prouerbii obtinere. Cic. Servir de proverbe.
    \
        Obtinet magnum locum in medicaminibus haec herba. Plin. Est fort receue et estimee.
    \
        Secundum locum obtinet Cyprius, tertium Phoenicius. Plin. Apres ceste là on estime fort, etc.
    \
        Cuius legationis Numeius et Verodontinus principem locum obtinebant. Caes. Estoyent les principaulx de l'embassade.
    \
        Praecipuam obtinent nobilitatem syagri. Plin. Sont plus en bruit que tous les autres, et les plus estimez.
    \
        Noctem insequentem eadem caligo obtinuit. Liu. La nuict ensuyvant il feit pareille obscurité.
    \
        Patriae nomen obtinent. De ficubus. Plin. Elles ont le nom du pays, On les nomme du pays.
    \
        Nomen sapientia obtinere. Cic. Estre nommee sapience.
    \
        Noxiam veneni obtinere. Plin. Nuire comme venin.
    \
        Numerum obtinere iure caesorum. Cic. Estre nombré entre ceulx qui ont esté tuez à juste cause.
    \
        Ordinem suum obtinere. Col. Garder son ordre et son rang.
    \
        Partes accusatoris obtinere. Cic. Plaider pour l'accusateur.
    \
        Primatum obtinere apud regem. Plin. Estre des plus grands et des principaulx envers le roy.
    \
        Principatum. Plin. Estre le plus estimé.
    \
        Qui principatum in ciuitate multis annis obtinuerat. Caes. Qui avoit esté des principaulx de la ville, Qui avoit tenu et gardé le premier lieu.
    \
        In frigidis humidisque principatum obtinent. Plin. Sont les plus estimees et plus excellentes.
    \
        Prouinciam obtinere. Cic. Avoir la charge et gouvernement d'une province.
    \
        Hispaniam obtinere cum imperio. Cic. Avoir le gouvernement d'Espaigne, avec empire et souveraine puissance.
    \
        Regnum in Sequanis obtinere. Caes. Estre roy, etc.
    \
        Sententias contrarias obtinere. Cic. Soustenir et gaigner.
    \
        Sanguinis vicem obtinet. Plin. Est au lieu de sang.
    \
        Vim medicamenti obtinet. Plin. Ha la force, et sert de medicament.
    \
        Vitam et famam obtinere per aliquem. Cic. Tenir sa vie de luy, Quand il est cause qu'on est en vie.
    \
        Vrbem aliquam armis obtinere. Liu. Occuper par force et violence.
    \
        Obtinere. Tenir, ou Contenir et occuper le long de quelque place. Plin. Arbor agros longis obtinens vmbris.

    Dictionarium latinogallicum > obtineo

  • 16 procinctus

    [st1]1 [-] prōcinctus, a, um: part. passé de procingo, inusité: qui est tout prêt, équipé, prêt au combat.    - procincta classis, Gell. Fest.: armée en bataille, troupes rangées.    - procinctum testamentum facere, Cic.: faire un testament sur le champ de bataille. [st1]2 [-] prōcinctŭs, ūs, m. (seul. à l’acc. et à l’abl.): - [abcl][b]a - action de se tenir prêt au combat, tenue du soldat prêt au combat. - [abcl]b - expédition (militaire); combat, engagement.[/b]    - tendere ad procinctum, Plin.: marcher au combat.    - in procinctu: - [abcl]a - sous les armes. - [abcl]b - prêt à combattre. - [abcl]c - à portée, sous la main.    - in procinctu esse, Cic. (in procinctu stare, Quint.): être tout prêt.    - in procinctu habere: - [abcl]a - avoir sous la main, tenir prêt. - [abcl]b - tenir sous les armes, tenir en haleine.    - in procinctu mors habenda, Quint.: il faut toujours se tenir prêt à mourir.    - clementiam in procinctu habeo, Sen. Clem.: ma clémence est toute prête à agir.
    * * *
    [st1]1 [-] prōcinctus, a, um: part. passé de procingo, inusité: qui est tout prêt, équipé, prêt au combat.    - procincta classis, Gell. Fest.: armée en bataille, troupes rangées.    - procinctum testamentum facere, Cic.: faire un testament sur le champ de bataille. [st1]2 [-] prōcinctŭs, ūs, m. (seul. à l’acc. et à l’abl.): - [abcl][b]a - action de se tenir prêt au combat, tenue du soldat prêt au combat. - [abcl]b - expédition (militaire); combat, engagement.[/b]    - tendere ad procinctum, Plin.: marcher au combat.    - in procinctu: - [abcl]a - sous les armes. - [abcl]b - prêt à combattre. - [abcl]c - à portée, sous la main.    - in procinctu esse, Cic. (in procinctu stare, Quint.): être tout prêt.    - in procinctu habere: - [abcl]a - avoir sous la main, tenir prêt. - [abcl]b - tenir sous les armes, tenir en haleine.    - in procinctu mors habenda, Quint.: il faut toujours se tenir prêt à mourir.    - clementiam in procinctu habeo, Sen. Clem.: ma clémence est toute prête à agir.
    * * *
    I.
        Proctinctus, Adiectiuum. Gell. Armé et equippé tout prest à combatre.
    II.
        Procinctus, huius procinctus, m. g. Plin. L'apprest et estat de l'armee, quand elle veult donner dedens.
    \
        In procinctu facere. Ouidius. Sur le poinct qu'on veult donner dedens.
    \
        In procinctu stare. Quintil. Avoir la lance sur la cuisse, Estre prest à combatre. B.
    \
        In procinctu habere. Quintil. Tout prest et appareillé.

    Dictionarium latinogallicum > procinctus

  • 17 subdo

    subdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. - [st1]1 [-] mettre sous, placer dessous, poser sous.    - ignem subdere, Cato, Agr. 105, 1: mettre du feu dessous, allumer. --- cf. Cic. Nat. 2, 27.    - subdere furcas vitibus, Plin. 14, 32: mettre des fourches sous les ceps.    - subdere pugionem pulvino, Suet. Oth. 11: mettre un poignard sous son chevet.    - subdere calcaria equo, Liv. 2, 20, 2: piquer son cheval de l'éperon.    - Rhodopae subditi, Plin. 4, 41: situés au pied du Rhodope.    - subdere tauros aratro, Tac.: atteler les taureaux à la charrue.    - subdere se aquis, Ov. M. 4: s'enfoncer dans l'eau, plonger.    - ingenio stimulos subdere, Ov. Tr. 5, 1, 76: piquer de l'aiguillon le génie.    - alicui spiritus subdere, Liv. 7, 40, 8: inspirer de l'orgueil à qqn.    - subdere alicui acriores ad studia dicendi faces, Quint. 1, 2, 25: enflammer qqn d'une ardeur plus vive pour les études oratoires.    - (pontus) qui subdit aequora anhelis equis, Ov.: (la mer) qui ouvre ses flots aux chevaux haletants.    - subdere ignem (materiam) seditioni: attiser le feu de la sédition.    - is risus stimulos parvis mobili rebus animo muliebri subdidit, Liv. 6: ce sourire stimula ce coeur de femme, ouvert aux plus faibles émotions.    - subdere Oceanum sceptris, Claud. IV. Cons. Hon. 42: réduire l'Océan sous ses lois. [st1]2 [-] soumettre, assujettir.    - ne feminae imperio subderentur, Tac. An. 12, 40: de peur d'être soumis à l'autorité d'une femme.    - cf. Tib. 4, 1, 67. [st1]3 [-] exposer à.    - rem casibus subdere, Plin. Ep. 3, 19, 4: exposer un bien à des hasards. [st1]4 [-] mettre à la place (de qqn), remplacer, substituer; supposer (t. de droit).    - subdere aliquem in locum alicujus, Cic. Dom. 85: mettre qqn à la place de qqn, le substituer à qqn.    - cf. Cic. Verr. 1, 12 ; Plin. Pan. 25. 3 ; Quint. 3, 6, 54.    - subdere reos, Tac. An. 15, 44: supposer des coupables, substituer des coupables supposés. --- cf. Tac. An. 1, 6.    - majestatis crimina subdebantur, Tac. An. 3, 67: on forgeait des accusations de lèse-majesté.    - subdere verbum verbo, Gell. 1, 4, 8: substituer un mot à un autre.    - abolendo rumori Nero subdidit reos, Tac. An. 15, 44: pour anéantir les rumeurs, Néron substitua des coupables supposés.    - subdere testamentum, Tac. An. 14, 40: fabriquer, supposer un testament.    - subditus, a, um: enfant supposé. --- Ter. Haut. 1014 ; Liv. 40, 9 2.
    * * *
    subdo, ĕre, dĭdi, dĭtum - tr. - [st1]1 [-] mettre sous, placer dessous, poser sous.    - ignem subdere, Cato, Agr. 105, 1: mettre du feu dessous, allumer. --- cf. Cic. Nat. 2, 27.    - subdere furcas vitibus, Plin. 14, 32: mettre des fourches sous les ceps.    - subdere pugionem pulvino, Suet. Oth. 11: mettre un poignard sous son chevet.    - subdere calcaria equo, Liv. 2, 20, 2: piquer son cheval de l'éperon.    - Rhodopae subditi, Plin. 4, 41: situés au pied du Rhodope.    - subdere tauros aratro, Tac.: atteler les taureaux à la charrue.    - subdere se aquis, Ov. M. 4: s'enfoncer dans l'eau, plonger.    - ingenio stimulos subdere, Ov. Tr. 5, 1, 76: piquer de l'aiguillon le génie.    - alicui spiritus subdere, Liv. 7, 40, 8: inspirer de l'orgueil à qqn.    - subdere alicui acriores ad studia dicendi faces, Quint. 1, 2, 25: enflammer qqn d'une ardeur plus vive pour les études oratoires.    - (pontus) qui subdit aequora anhelis equis, Ov.: (la mer) qui ouvre ses flots aux chevaux haletants.    - subdere ignem (materiam) seditioni: attiser le feu de la sédition.    - is risus stimulos parvis mobili rebus animo muliebri subdidit, Liv. 6: ce sourire stimula ce coeur de femme, ouvert aux plus faibles émotions.    - subdere Oceanum sceptris, Claud. IV. Cons. Hon. 42: réduire l'Océan sous ses lois. [st1]2 [-] soumettre, assujettir.    - ne feminae imperio subderentur, Tac. An. 12, 40: de peur d'être soumis à l'autorité d'une femme.    - cf. Tib. 4, 1, 67. [st1]3 [-] exposer à.    - rem casibus subdere, Plin. Ep. 3, 19, 4: exposer un bien à des hasards. [st1]4 [-] mettre à la place (de qqn), remplacer, substituer; supposer (t. de droit).    - subdere aliquem in locum alicujus, Cic. Dom. 85: mettre qqn à la place de qqn, le substituer à qqn.    - cf. Cic. Verr. 1, 12 ; Plin. Pan. 25. 3 ; Quint. 3, 6, 54.    - subdere reos, Tac. An. 15, 44: supposer des coupables, substituer des coupables supposés. --- cf. Tac. An. 1, 6.    - majestatis crimina subdebantur, Tac. An. 3, 67: on forgeait des accusations de lèse-majesté.    - subdere verbum verbo, Gell. 1, 4, 8: substituer un mot à un autre.    - abolendo rumori Nero subdidit reos, Tac. An. 15, 44: pour anéantir les rumeurs, Néron substitua des coupables supposés.    - subdere testamentum, Tac. An. 14, 40: fabriquer, supposer un testament.    - subditus, a, um: enfant supposé. --- Ter. Haut. 1014 ; Liv. 40, 9 2.
    * * *
        Subdo, subdis, subdidi, subditum, pen. corr. subdere. Plin. Mettre soubs, Soubmettre.
    \
        Oculorum visu subdere aliquid. Lucret. Mettre devant les yeulx.
    \
        Subdere in locum alterius. Cicero. Surroguer au lieu d'un autre, Substituer, Supposer.
    \
        Subdere boues iugo. Plin. Mettre soubs le joug.
    \
        Calcar subdere equo. Ouid. Piquer de l'esperon.
    \
        Maiestatis crimina subdebantur. Tacit. Crimes de lese majesté estoyent supposez et imposez faulsement.
    \
        Ignem ac materiam seditioni subdere, per translationem. Liu. Accroistre et augmenter une sedition.
    \
        Puerum subdere. Plaut. Le changer à nourrice, Supposer.
    \
        Reum subdere. Tacit. Accuser faulsement.
    \
        Rumorem subdere. Tacit. Faire courir un bruit faulx.
    \
        Spiritus subdere. Liuius, Sicui honores subdere spiritus potuerunt. Si les honneurs ont peu eslever le coeur à aucun, et le rendre haultain.
    \
        Stimulos subdere. Liu. Aguillonner, Poindre.
    \
        Rem magnam tempestatibus subdere. Plinius iunior. Mettre et exposer au danger.

    Dictionarium latinogallicum > subdo

  • 18 libra

    lībra, ae, f. (aus *līthrā, woraus griech. λιτρα), die Wage, I) zum Wiegen, 1) eig. u. meton.: a) eig.: librae lanx, Cic. de fin. 5, 91 u. Tusc. 5, 51: ad libram dirigere opus (v. der spinnenden Hausfrau), Ambros. in Luc. 8. § 11. – per aes et libram, aere et librā, durch förmlichen Kauf (indem der Käufer od. Scheinkäufer ein Kupferstück an die Wage anschlug, eine Formalität bei gesetzlichen Erwerbungen durch Kauf, Schenkung, Testament) = unter Beobachtung der herkömmlichen gesetzlichen Form, testamentum per aes et libram, Instit. Iustin. 2, 10, 1; vgl. Gell. 15, 27, 3 (dah. sine libra et tabulis testamentum facere, ohne die herkömmliche gesetzliche Form zu beobachten, Cic. de or. 1, 228): librā et aere liberatum emittit, gibt den (aus der Hand des ersten Gläubigers) Befreiten durch förmliche Schenkung frei, Liv. 6, 14, 5: mercari alqd aere et librā, auf förmliche, rechtliche Weise, Hor. ep. 2, 2, 158: teque meae causam servatoremque salutis, meque tuum (esse) librā norit et aere minus, auch ohne förmliche Eigentumserwerbung, Ov. ex Pont. 4, 15, 41 sq. – b) (mit u. ohne pondo) meton., das Gewogene = das röm. Pfund (= 327,45 g), corona aurea libra pondo, Liv.: as est librae pondus, Varro LL.: libra ocellatorum, Varro fr.: decem librae auri, Lampr.: libram pondo aeris valere, Varro LL.: mulli binas libras ponderis
    ————
    raro exsuperant, Plin.: corona aurea librarum quinque, Suet.: argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. – für Flüssiges, libra olei, ein Pfund Öl, Suet. Caes. 38, 1. – 2) übtr., die Wage, ein Sternbild, Sen. nat. qu. 7, 27, 3. Plin. 18, 221. Verg. georg. 1, 208. Ov. fast. 4, 386. Manil. 4, 548. – II) die Wage zum Nivellieren, die Bleiwage, Wasserwage, aquaria, Vitr.: dah. ad libram (nach der Wage = in gleicher Höhe) fecisse turres, Caes. b. c. 3, 20, 2. – meton., das Gleichgewicht, Plin. 16, 161.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libra

  • 19 rumpere

    1) разрывать, ruptis vinculis evadere (1. 13 D. 48, 3). 2) портить, уничтожать, исправлять (1. 27 § 5. 13. 17. 18. 22-24. 1. 39 pr. D. 9, 2. 1. 30 § 2 D. 19, 2. 1. 70 § 1 D. 36, 1. 1. 34 § 2 D. 44, 7) (= corrumpere). (1. 27 § 3 D. 47, 2) (= corrumpere). 1. 7 § 2 D. 47, 7. 1. 9 § 3. 1. 15 § 39 D. 47, 10); повреждать, si membrum rupsit (L. XII. tab. VIII. 2). 3) нарушать, munus publice mandatum (1. 9 D. 48, 11. 1. 23 § 3 D. 49, 1). 4) rump. testamentum, отменять, делать недействительным, так напр. уничтожается завещание по причине agnatio postumi или вследствие отмены последней воли (agnatione postumi testamentum rumpitur) (§ 1. 2 I. 2, 17. 1. 7. 12. 29 § 4. 6. 7. 11 seq. 1. 5 seq. D. 28, 2. 1. 1. 2. 3 pr. § 3 seq. 1. 5 seq. D. 28, 3);

    y древних авторов этот термин встречается обыкновенно в смысле corrumpere: rupisse verbum fere omnes veteres sic intellexerunt "corruperit" (1. 27 § 13. D. 9, 2;

    cp. тк. Gai. 3, 217); иногда rump, gradum, об уничтожении степени наследования (1. 4. 5 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > rumpere

  • 20 aperio

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperio

См. также в других словарях:

  • testamentum — index testament, will (testamentary instrument) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • TESTAMENTUM — I. TESTAMENTUM alienationis species est, et iuris naturalis. Quamvis enim id, ut actus alii, formam certam accipere possit a iure civili, ipsa tamen eius substantia cognata est dominio, et eô datô iuris naturalis. Possum enim rem meam alienare,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • testamentum — A last will or testament. Testamentum est voluntatis nostrae justa sententia de eo, quod quis post mortem loam fieri velit. A will is the legal declaration of a man s intentions, which he wills to be performed after his death. See 2 Bl Comm 499 …   Ballentine's law dictionary

  • Testamentum Terrae — Жанр фолк Годы 2003 по сей день Страна …   Википедия

  • Testamentum Domini — ( Testament of our Lord ) is a book contained in an 8th century MS. at Paris.Extracts were published by Paul de Lagarde in 1856 [Reliquiae iuris ecclesiastici antiquissimae 80 89.] ; and a Latin fragment, edited by Montague James, appeared in… …   Wikipedia

  • Testamentum domĭni nostri Jesu Christi — Testamentum domĭni nostri Jesu Christi, eine wahrscheinlich in Ägypten griechisch verfaßte, in syrischer Übersetzung erhaltene Kirchenordnung des 5. Jahrh. Den Text veröffentlichte Ignatius II. Rahmani, kath. Patriarch von Antiochien (Mainz 1899) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • testamentum militare — See privileged wills. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • Testamentum porcelli — Das Testamentum porcelli ist eine lateinische Schrift wohl aus der Mitte des 4. Jahrhunderts n. Chr., die sich scherzhaft als das Testament des Ferkels Marcus Grunnius Corocotta ausgibt. Inhaltsverzeichnis 1 Inhalt 2 Literaturgeschichtliche… …   Deutsch Wikipedia

  • testamentum — tes·ta·men·tum …   English syllables

  • testamentum — /testamentam/ Lat. In the civil law, a testament; a will, or last will. In old English law, a testament or will; a disposition of property made in contemplation of death. A general name for any instrument of conveyance, including deeds and… …   Black's law dictionary

  • testamentum — …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»