Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

horrĭfer

  • 1 horrifer

    horrifĕr, ĕra, ĕrum effrayant, terrible.
    * * *
    horrifĕr, ĕra, ĕrum effrayant, terrible.
    * * *
        Horrifer, pen. corr. Adiect. Cic. Qui donne frayeur et fait trembler.
    \
        Horrifer Boreas. Ouid. Qui fait trembler de froid.
    \
        Voces horriferae. Lucret. Horribles, Espoventables, Qui effrayent.

    Dictionarium latinogallicum > horrifer

  • 2 horrifer

    horrĭfer, ĕra, ĕrum (archaic gen. plur. horriferum, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), adj. [horror-fero], that brings trembling or terror, terrible, dreadful, horrible, horrific ( poet.): unde horrifer Aquiloni' stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    Boreas,

    Ov. M. 1, 65; 15, 471:

    axis,

    Val. Fl. 5, 518:

    nix,

    id. 5, 307: prodigium horriferum, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155:

    aestus (Tartari),

    Lucr. 3, 1012: Aegis (= deinê, Hom.), Verg. A. 8, 435:

    Erinys,

    Ov. M. 1, 725:

    voces,

    Lucr. 5, 996.

    Lewis & Short latin dictionary > horrifer

  • 3 horrifer

    horrifer, fera, ferum (horror u. fero), I) Schauder bringend, schaurig kalt, Aquilonis stridor, Acc. fr.: aurae aquilonis, Cic. poët. de nat. deor. 2, 111: boreas, Ov.: nix, Val. Flacc. – II) übtr. = schreckenvoll, schrecklich, prodigia, Pacuv. fr.: Erinys, Ov.: aestus, Lucr. – / Synkop. Genet. Plur. horriferûm, Pacuv. tr. 82.

    lateinisch-deutsches > horrifer

  • 4 horrifer

    horrifer, fera, ferum (horror u. fero), I) Schauder bringend, schaurig kalt, Aquilonis stridor, Acc. fr.: aurae aquilonis, Cic. poët. de nat. deor. 2, 111: boreas, Ov.: nix, Val. Flacc. – II) übtr. = schreckenvoll, schrecklich, prodigia, Pacuv. fr.: Erinys, Ov.: aestus, Lucr. – Synkop. Genet. Plur. horriferûm, Pacuv. tr. 82.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > horrifer

  • 5 horrifer

        horrifer fera, ferum, adj.    [horror+1 FER-], that causes trembling, exciting terror, terrible, dreadful, horrible: Aquilonis stridor, Att. ap. C.: Boreas, O.: aegis, V.
    * * *
    horrifera, horriferum ADJ
    awful, horrible, dreadful; frightening, chilling, exciting terror

    Latin-English dictionary > horrifer

  • 6 horrifer

    fera, ferum [ horror + fero ]
    1) потрясающий, страшный ( aestus Lcr); наводящий ужас ( Erīnys O)
    2) бросающий в дрожь, суровый, холодный (Boreas O; nix VF)

    Латинско-русский словарь > horrifer

  • 7 molior

    mōlior, ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. durch angewandte Kraft in Bewegung setzen, von der Stelle-, vom Flecke bewegen, -rühren, fortbewegen, fortschaffen, fortschleudern usw., A) im allg.: a) v. lebl. Objj.: clauda et inhabilia navigia languide, Curt.: maiora onera postremis pedibus, von den Ameisen, Plin.: currum, emportreiben, Ov.: ancoras, aufwinden, lichten, Liv.: naves ab terra, losmachen, Liv.: montes sede suā, Berge versetzen, Liv.: unde horrifer aquilonis stridor gelidus molitur nives, in Masse herweht u. aufhäuft, Acc. fr. – poet., fulmina dextrā, fortschleudern, Verg.: u. so ignem, Verg.: ferrum, schwingen, Ov.: habenas, handhaben, lenken, Verg.: bipennem in vites, schlagen an usw., Verg.: sagittas in pectus, schleudern, Ov. – b) lebende Wesen, deren Körper od. Geist in Bewegung setzen (bringen), ultimas gentes aegre per praefectos suos moliebatur, Curt.: corpora ex somno, aus dem Schlafe reißen, Liv.: animum eius, Liv. 33, 49, 7. – B) prägn.: 1) etwas wankend od. weichen machen, ab-, aufbrechen, sprengen, untergraben, zerstören, obices portarum, Liv.: fores, Tac.: portas, Liv. u. Tac.: clausum aditum domus, Curt.: fundamenta murorum ab imo, Curt.: moliri ima et vertere ferro moenia, Lucan.; vgl. Drak. Liv. 24, 46, 5. – übtr., fidem, den Kredit wankend machen, untergraben, Liv. – 2) den Boden umwühlen, umackern, umgraben, fodiens aut alio genere terram moliens, Colum.: u. so terram altius, Liv.: arva ferro, Lucr.: sabulum aegre moliuntur pedes, durchwaten, Curt.: übtr.: molire animum, bilde den Geist, Ov. art. am. 2, 119. – 3) etwas ins Werk setzen, gründen, schaffen, machen, erbauen, errichten u. dgl., a) konkr. Objj.: muros, arcem, Verg.: aditum per saxa, bahnen, Curt.: aedem, Flor.: nidos biformi accessu, Solin.: hoc opus (die schwebenden Gärten), Curt.: classem, Verg.: mille navium classem et exercitus, Curt.: in lapidibus ac parietibus et tectis moliendis occupati, im Auftürmen u. Aufbauen von usw., Sen. – absol., ubi ad moliendum clitellae defuerant, zum Anlegen des Bollwerks nicht ausgereicht hatten, Liv. – übtr., flumen stagnat insulasque molitur, läßt entstehen, setzt an, Curt.: stridor aquilonis molitur nives, erzeugt, Acc. fr. – b) abstr. Objj. = unternehmen, beginnen, schaffen, ictus, Curt.: aditum, Curt., viam, Verg., bahnen: nulla opera, Cic.: iter, fortsetzen, Cic.: super sua laude laborem, das mühsame Werk bestehen, Verg. – 4) ein Unternehmen, eine Tat usw. im Werke haben, mit etw. umgehen, auf etw. hinarbeiten, etw. beabsichtigen, im Schilde führen, zu bewerkstelligen suchen, vorhaben, erstreben, quid ille in praeda molitus sit, Cic.: nihil est quod moliare, dein Bemühen ist vergeblich, Cic.: moliri crimina et accusatorem, anstiften, Tac.: Histricum bellum, Liv.: defectionem, Liv.: peregrinum regnum, Liv.: multa, Nep. – sibi opem, Verg.: struere et moliri alci aliquid calamitatis, Cic.: alci insidias, Cic.: bellum Antipatro, Curt.: sibi imperium, für sich nach der Herrschaft trachten, Tac.: letum patruelibus, Ov. – gratiam ab alqo, Petron. – id moliri, ut etc., Cic.: id moliri clam atque struere, ut etc., Liv.: id agere ac moliri coepit, ut etc., Liv.: nihil aliud moliri, quam ut etc., Nep. – mit folg. Infin., mundum efficere moliens deus, Cic. Tim. § 13: de quo molimur aliquid exquisitius dicere, Cic. or. 37: quae populus Carthaginiensis in nostram civitatem facere molitus est, ea etc., Liv. 29, 27, 4: u. so Amm. 23, 1, 7. Augustin. epist. 159, 4 u. serm. 1, 1. Val. Flacc. 3, 491 u. 6, 625. – 5) einen Zustand erregen, erwecken, erzeugen, moram, Verg.: morbos, Verg.: somnum, facultatem vorandi, Cels. – haec fere maxime sunt in animis iudicum oratione molienda, amor odium iracundia invidia etc., Cic. – II) v. refl., sich in Bewegung setzen, sich von der Stelle (vom Flecke) bewegen, -rühren, sich von der Stelle (vom Flecke) zu rühren suchen, sich abmühen, sich abarbeiten, a) eig.: viden ut misere moliuntur! nequeunt complecti satis, v. zwei Ringern, Plaut.: dum moliuntur, dum conantur, annus est, Ter.: pompa moliebatur, Apul.: evolabat iam e conspectu fugiens quadriremis, cum etiam ceterae naves suo in loco moliebantur, sich noch auf ihrem Flecke rührten, sich abarbeiteten, Cic. – horā amplius iam in demoliendo signo permulti homines moliebantur, arbeiteten (mühten) sich ab, Cic. – m. Ang. von wo? moliens hinc Hannibal, aufbrechend, Liv.: moliri a od. ab terra, vom Lande abstoßen od. abzustoßen suchen (v. Schiffen u. Schiffahrern), Liv. – u. m. Ang. wohin? erat insula, in quam gladiatores navibus molientes (sich heranarbeitend) Germani nando praelabebantur, Tac. – b) übtr.: agam per me ipse et moliar (mich rühren), Cic.: – / Synk. Imperf. molibar, Ov. met. 2, 582. – Parag. Infin. molirier, Lucr. 5, 931 (934).

    lateinisch-deutsches > molior

  • 8 septemtrio

    septem-trio (septemptrio, septentrio), ōnis, m., gew. Plur. septemtriones, die sieben Pflugochsen; dah. I) als nördliches Sternbild, der große Bär, der Wagen, Cic. u.a. – Sing., septemtrio maior, der große Bär, Vitr. 9, 4 (6), 6: septentrio minor, der kleine Bär, Cic. de nat. deor. 2, 111. Vitr. 9, 4 (6), 6: septentriones duo, maior et minor, der große u. kleine Bär, Ampel. 3, 1: gelidissimus septemtrionis axis, der kalte Nordpol, Curt. 7, 3 (12), 7. – II) meton.: a) die mitternächtige Gegend, der Norden (Ggstz. meridies, meridiana regio), α) Sing.: rigor vicini septentrionis, Tac.: quā (sol) decurrit, meridies; ab adversa parte septemtrio, Mela: quā (terra) vergit ad septemtrionem, Curt.: sinistra (templi pars) ab oriente, dextra ab occasu, antica ad meridiem, postica ad septemtrionem, Varro LL.: septemtrio a Macedonia obicitur, Liv.: a septemtrione (im N.) Nasamones sunt, Curt.: spectare ad septentrionem (von einer Säulenhalle), Vitr.: sub septentrione nasci, Vitr.: in der Tmesis, septem subiecta trioni, Verg. georg. 3, 381: Scythiam septemque trionem horrifer invasit boreas, Ov. met. 1, 64 sq. – β) Plur., neque se septentriones in caelo conmovent, Plaut.: inflectens sol cursum tum ad meridiem, tum ad septemtriones, Cic.: orbis terrae maxime secundum naturam ad meridiem versus et ad septentriones, Varro: eorum una pars vergit ad septemtriones, Caes.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septemtriones et aquilonem, Varro LL.: Gallia sub septentrionibus posita est, Caes.: adi., sept. venti, Cic. ad Att. 9, 6, 3. – b) das Abendland (Ggstz. oriens), Flor. 3, 5, 21. – c) der Nordpol, Plin. 6, 83. – d) der Nordwind, griech. ἀπαρκτίας (aparctias), Cic., Liv. u.a. – e) ein weiblicher Schmuck, das Siebengestirn, sept. cylindrorum XXXII, Corp. inscr. Lat. 2, 2060.

    lateinisch-deutsches > septemtrio

  • 9 stridor

    stridŏr, ōris, m. [st2]1 [-] son strident, grincement. [st2]2 [-] sifflement, barrissement.
    * * *
    stridŏr, ōris, m. [st2]1 [-] son strident, grincement. [st2]2 [-] sifflement, barrissement.
    * * *
        Stridor, stridoris, pen. prod. m. g. Virgil. Strideur, Le bruit que font chables et grosses cordes, ou fer chauld jecté en eaue froide, ou semblable.
    \
        Ferus. Ouid. Le sifflement d'un serpent.
    \
        Horrifer Aquilonis stridor. Cic. L'horrible sifflement du vent de Bise.
    \
        Raucus stridor. Ouid. Le grondement du porc sanglier.
    \
        Reddit stridorem ianua verso cardine. Ouid. L'huis crie.

    Dictionarium latinogallicum > stridor

  • 10 molior

    mōlior, ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. durch angewandte Kraft in Bewegung setzen, von der Stelle-, vom Flecke bewegen, -rühren, fortbewegen, fortschaffen, fortschleudern usw., A) im allg.: a) v. lebl. Objj.: clauda et inhabilia navigia languide, Curt.: maiora onera postremis pedibus, von den Ameisen, Plin.: currum, emportreiben, Ov.: ancoras, aufwinden, lichten, Liv.: naves ab terra, losmachen, Liv.: montes sede suā, Berge versetzen, Liv.: unde horrifer aquilonis stridor gelidus molitur nives, in Masse herweht u. aufhäuft, Acc. fr. – poet., fulmina dextrā, fortschleudern, Verg.: u. so ignem, Verg.: ferrum, schwingen, Ov.: habenas, handhaben, lenken, Verg.: bipennem in vites, schlagen an usw., Verg.: sagittas in pectus, schleudern, Ov. – b) lebende Wesen, deren Körper od. Geist in Bewegung setzen (bringen), ultimas gentes aegre per praefectos suos moliebatur, Curt.: corpora ex somno, aus dem Schlafe reißen, Liv.: animum eius, Liv. 33, 49, 7. – B) prägn.: 1) etwas wankend od. weichen machen, ab-, aufbrechen, sprengen, untergraben, zerstören, obices portarum, Liv.: fores, Tac.: portas, Liv. u. Tac.: clausum aditum domus, Curt.: fundamenta murorum ab imo, Curt.: moliri ima et vertere ferro moenia, Lucan.; vgl. Drak. Liv. 24, 46, 5. – übtr., fidem, den Kredit wankend machen, untergraben, Liv. – 2)
    ————
    den Boden umwühlen, umackern, umgraben, fodiens aut alio genere terram moliens, Colum.: u. so terram altius, Liv.: arva ferro, Lucr.: sabulum aegre moliuntur pedes, durchwaten, Curt.: übtr.: molire animum, bilde den Geist, Ov. art. am. 2, 119. – 3) etwas ins Werk setzen, gründen, schaffen, machen, erbauen, errichten u. dgl., a) konkr. Objj.: muros, arcem, Verg.: aditum per saxa, bahnen, Curt.: aedem, Flor.: nidos biformi accessu, Solin.: hoc opus (die schwebenden Gärten), Curt.: classem, Verg.: mille navium classem et exercitus, Curt.: in lapidibus ac parietibus et tectis moliendis occupati, im Auftürmen u. Aufbauen von usw., Sen. – absol., ubi ad moliendum clitellae defuerant, zum Anlegen des Bollwerks nicht ausgereicht hatten, Liv. – übtr., flumen stagnat insulasque molitur, läßt entstehen, setzt an, Curt.: stridor aquilonis molitur nives, erzeugt, Acc. fr. – b) abstr. Objj. = unternehmen, beginnen, schaffen, ictus, Curt.: aditum, Curt., viam, Verg., bahnen: nulla opera, Cic.: iter, fortsetzen, Cic.: super sua laude laborem, das mühsame Werk bestehen, Verg. – 4) ein Unternehmen, eine Tat usw. im Werke haben, mit etw. umgehen, auf etw. hinarbeiten, etw. beabsichtigen, im Schilde führen, zu bewerkstelligen suchen, vorhaben, erstreben, quid ille in praeda molitus sit, Cic.: nihil est quod moliare, dein Bemühen ist vergeblich, Cic.: moliri crimina et accusatorem,
    ————
    anstiften, Tac.: Histricum bellum, Liv.: defectionem, Liv.: peregrinum regnum, Liv.: multa, Nep. – sibi opem, Verg.: struere et moliri alci aliquid calamitatis, Cic.: alci insidias, Cic.: bellum Antipatro, Curt.: sibi imperium, für sich nach der Herrschaft trachten, Tac.: letum patruelibus, Ov. – gratiam ab alqo, Petron. – id moliri, ut etc., Cic.: id moliri clam atque struere, ut etc., Liv.: id agere ac moliri coepit, ut etc., Liv.: nihil aliud moliri, quam ut etc., Nep. – mit folg. Infin., mundum efficere moliens deus, Cic. Tim. § 13: de quo molimur aliquid exquisitius dicere, Cic. or. 37: quae populus Carthaginiensis in nostram civitatem facere molitus est, ea etc., Liv. 29, 27, 4: u. so Amm. 23, 1, 7. Augustin. epist. 159, 4 u. serm. 1, 1. Val. Flacc. 3, 491 u. 6, 625. – 5) einen Zustand erregen, erwecken, erzeugen, moram, Verg.: morbos, Verg.: somnum, facultatem vorandi, Cels. – haec fere maxime sunt in animis iudicum oratione molienda, amor odium iracundia invidia etc., Cic. – II) v. refl., sich in Bewegung setzen, sich von der Stelle (vom Flecke) bewegen, -rühren, sich von der Stelle (vom Flecke) zu rühren suchen, sich abmühen, sich abarbeiten, a) eig.: viden ut misere moliuntur! nequeunt complecti satis, v. zwei Ringern, Plaut.: dum moliuntur, dum conantur, annus est, Ter.: pompa moliebatur, Apul.: evolabat iam e conspectu fugiens quadriremis, cum etiam ceterae naves suo in loco moliebantur, sich
    ————
    noch auf ihrem Flecke rührten, sich abarbeiteten, Cic. – horā amplius iam in demoliendo signo permulti homines moliebantur, arbeiteten (mühten) sich ab, Cic. – m. Ang. von wo? moliens hinc Hannibal, aufbrechend, Liv.: moliri a od. ab terra, vom Lande abstoßen od. abzustoßen suchen (v. Schiffen u. Schiffahrern), Liv. – u. m. Ang. wohin? erat insula, in quam gladiatores navibus molientes (sich heranarbeitend) Germani nando praelabebantur, Tac. – b) übtr.: agam per me ipse et moliar (mich rühren), Cic.: – Synk. Imperf. molibar, Ov. met. 2, 582. – Parag. Infin. molirier, Lucr. 5, 931 (934).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > molior

  • 11 septemtrio

    septem-trio (septemptrio, septentrio), ōnis, m., gew. Plur. septemtriones, die sieben Pflugochsen; dah. I) als nördliches Sternbild, der große Bär, der Wagen, Cic. u.a. – Sing., septemtrio maior, der große Bär, Vitr. 9, 4 (6), 6: septentrio minor, der kleine Bär, Cic. de nat. deor. 2, 111. Vitr. 9, 4 (6), 6: septentriones duo, maior et minor, der große u. kleine Bär, Ampel. 3, 1: gelidissimus septemtrionis axis, der kalte Nordpol, Curt. 7, 3 (12), 7. – II) meton.: a) die mitternächtige Gegend, der Norden (Ggstz. meridies, meridiana regio), α) Sing.: rigor vicini septentrionis, Tac.: quā (sol) decurrit, meridies; ab adversa parte septemtrio, Mela: quā (terra) vergit ad septemtrionem, Curt.: sinistra (templi pars) ab oriente, dextra ab occasu, antica ad meridiem, postica ad septemtrionem, Varro LL.: septemtrio a Macedonia obicitur, Liv.: a septemtrione (im N.) Nasamones sunt, Curt.: spectare ad septentrionem (von einer Säulenhalle), Vitr.: sub septentrione nasci, Vitr.: in der Tmesis, septem subiecta trioni, Verg. georg. 3, 381: Scythiam septemque trionem horrifer invasit boreas, Ov. met. 1, 64 sq. – β) Plur., neque se septentriones in caelo conmovent, Plaut.: inflectens sol cursum tum ad meridiem, tum ad septemtriones, Cic.: orbis terrae maxime secundum naturam ad meridiem versus et ad septentriones, Varro: eorum una pars vergit ad septemtrio-
    ————
    nes, Caes.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septemtriones et aquilonem, Varro LL.: Gallia sub septentrionibus posita est, Caes.: adi., sept. venti, Cic. ad Att. 9, 6, 3. – b) das Abendland (Ggstz. oriens), Flor. 3, 5, 21. – c) der Nordpol, Plin. 6, 83. – d) der Nordwind, griech. ἀπαρκτίας (aparctias), Cic., Liv. u.a. – e) ein weiblicher Schmuck, das Siebengestirn, sept. cylindrorum XXXII, Corp. inscr. Lat. 2, 2060.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > septemtrio

  • 12 Aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquilo

  • 13 aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > aquilo

  • 14 boreas

    bŏrĕas ( borras, Prud. Psych. 847; Paul. Nol. Carm. 17, 245), ae, m., = Boreas or Borras.
    I.
    The north wind; pure Lat aquilo, Plin. 2, 47, 46, § 119:

    ventus Boreas,

    Nep. Milt. 2, 4:

    Boreae frigus,

    Verg. G. 1, 93:

    tellus boreā rigida spirante,

    id. ib. 2, 316; id. A. 3, 687:

    horrifer,

    Ov. M. 1, 65:

    praeceps,

    id. ib. 2, 185; 13, 418; 15, 471; Col. poët. 10, 288; Stat. S. 5, 1, 82.— Acc. Borean, Ov. M. 15, 471; id. F. 2, 147; Luc. 4, 61; 5, 543; 5, 705; 8, 183; 10, 289; Stat. S. 3, 2, 45; id. Th. 7, 6; Manil. 4, 644:

    Boream,

    Prop. 2 (3), 26, 51; Claud. Epigr. 9, 3.—
    B.
    Meton.
    1.
    The north:

    Boreae finitimum latus,

    Hor. C. 3, 24, 38.—
    2.
    Personified, the son of the river-god Strymon, and father of Calais and Zetes by Orithyia, daughter of Erectheus, king of Attica, Ov. M. 6, 682; 6, 711 sq.; Prop. 2, 26, 51 (3, 22, 31).—
    II.
    Derivv.
    A.
    bŏrī̆us or bŏrē̆us = boreios, pertaining to the north wind, northern:

    sub axe boreo,

    Ov. Tr. 4, 8, 41; so Isid. Orig. 3, 32, 1 Lind. N. cr.; 3, 36;

    13, 5, 5: frigus,

    Prisc. Perieg. 271; 315; 789.— Bŏrīon, ii, n., = BoreioW: promonturium, Boreion akpon, in Cyrenaica, Mel. 1, 7, 5; Plin. 5, 4, 4, § 28.—
    B.
    bŏrĕālis, e, northern (rare;

    perh. only in Avienus): flamina,

    the north winds, Avien. Phaen. Arat. 951; id. Perieg. 84 and 292.

    Lewis & Short latin dictionary > boreas

  • 15 boreus

    bŏrĕas ( borras, Prud. Psych. 847; Paul. Nol. Carm. 17, 245), ae, m., = Boreas or Borras.
    I.
    The north wind; pure Lat aquilo, Plin. 2, 47, 46, § 119:

    ventus Boreas,

    Nep. Milt. 2, 4:

    Boreae frigus,

    Verg. G. 1, 93:

    tellus boreā rigida spirante,

    id. ib. 2, 316; id. A. 3, 687:

    horrifer,

    Ov. M. 1, 65:

    praeceps,

    id. ib. 2, 185; 13, 418; 15, 471; Col. poët. 10, 288; Stat. S. 5, 1, 82.— Acc. Borean, Ov. M. 15, 471; id. F. 2, 147; Luc. 4, 61; 5, 543; 5, 705; 8, 183; 10, 289; Stat. S. 3, 2, 45; id. Th. 7, 6; Manil. 4, 644:

    Boream,

    Prop. 2 (3), 26, 51; Claud. Epigr. 9, 3.—
    B.
    Meton.
    1.
    The north:

    Boreae finitimum latus,

    Hor. C. 3, 24, 38.—
    2.
    Personified, the son of the river-god Strymon, and father of Calais and Zetes by Orithyia, daughter of Erectheus, king of Attica, Ov. M. 6, 682; 6, 711 sq.; Prop. 2, 26, 51 (3, 22, 31).—
    II.
    Derivv.
    A.
    bŏrī̆us or bŏrē̆us = boreios, pertaining to the north wind, northern:

    sub axe boreo,

    Ov. Tr. 4, 8, 41; so Isid. Orig. 3, 32, 1 Lind. N. cr.; 3, 36;

    13, 5, 5: frigus,

    Prisc. Perieg. 271; 315; 789.— Bŏrīon, ii, n., = BoreioW: promonturium, Boreion akpon, in Cyrenaica, Mel. 1, 7, 5; Plin. 5, 4, 4, § 28.—
    B.
    bŏrĕālis, e, northern (rare;

    perh. only in Avienus): flamina,

    the north winds, Avien. Phaen. Arat. 951; id. Perieg. 84 and 292.

    Lewis & Short latin dictionary > boreus

  • 16 borius

    bŏrĕas ( borras, Prud. Psych. 847; Paul. Nol. Carm. 17, 245), ae, m., = Boreas or Borras.
    I.
    The north wind; pure Lat aquilo, Plin. 2, 47, 46, § 119:

    ventus Boreas,

    Nep. Milt. 2, 4:

    Boreae frigus,

    Verg. G. 1, 93:

    tellus boreā rigida spirante,

    id. ib. 2, 316; id. A. 3, 687:

    horrifer,

    Ov. M. 1, 65:

    praeceps,

    id. ib. 2, 185; 13, 418; 15, 471; Col. poët. 10, 288; Stat. S. 5, 1, 82.— Acc. Borean, Ov. M. 15, 471; id. F. 2, 147; Luc. 4, 61; 5, 543; 5, 705; 8, 183; 10, 289; Stat. S. 3, 2, 45; id. Th. 7, 6; Manil. 4, 644:

    Boream,

    Prop. 2 (3), 26, 51; Claud. Epigr. 9, 3.—
    B.
    Meton.
    1.
    The north:

    Boreae finitimum latus,

    Hor. C. 3, 24, 38.—
    2.
    Personified, the son of the river-god Strymon, and father of Calais and Zetes by Orithyia, daughter of Erectheus, king of Attica, Ov. M. 6, 682; 6, 711 sq.; Prop. 2, 26, 51 (3, 22, 31).—
    II.
    Derivv.
    A.
    bŏrī̆us or bŏrē̆us = boreios, pertaining to the north wind, northern:

    sub axe boreo,

    Ov. Tr. 4, 8, 41; so Isid. Orig. 3, 32, 1 Lind. N. cr.; 3, 36;

    13, 5, 5: frigus,

    Prisc. Perieg. 271; 315; 789.— Bŏrīon, ii, n., = BoreioW: promonturium, Boreion akpon, in Cyrenaica, Mel. 1, 7, 5; Plin. 5, 4, 4, § 28.—
    B.
    bŏrĕālis, e, northern (rare;

    perh. only in Avienus): flamina,

    the north winds, Avien. Phaen. Arat. 951; id. Perieg. 84 and 292.

    Lewis & Short latin dictionary > borius

  • 17 stridor

    strīdor, ōris, m. [strideo], any harsh, shrill, hissing, grating, or creaking sound; a creaking, hissing, rattling, buzzing, whizzing, whistling, etc. (class.; esp. freq. in the poets; cf.:

    strepitus, clangor): serpentis,

    Ov. M. 9, 65; cf. id. ib. 8, 287: elephantorum, Hirt. B. Afr. 72, 5; 84, 1; Liv. 30, 18; 44, 5:

    stellionis,

    id. 29, 4:

    simiae,

    Ov. M. 14, 100:

    volant pinnarum stridore (locustae),

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    Troglodytis stridor, non vox,

    Plin. 5, 8, 8, § 45: horrifer Aquiloni' stridor, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68 (Trag. Rel. v. 567 Rib.):

    ne stridorem quidem serrae, cum acuitur (audiunt),

    Cic. Tusc. 5, 40, 116;

    id. poët. Div. 1, 7, 13: procellae,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 47:

    rudentum,

    Verg. A. 1, 87; Ov. M. 11, 495:

    januae,

    id. ib. 11, 608:

    dentium,

    Cels. 2, 7; Plin. 11, 51, 112, § 267:

    pinnarum,

    id. 11, 29, 35, § 104:

    lituum,

    Luc. 1, 237:

    catenae,

    Juv. 14, 23:

    harena, quae manu confricata fecerit stridorem,

    Vitr. 2, 4 et saep.:

    tribuni plebis stridor,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    stridor acutus,

    Hor. C. 1, 34, 15; Sil. 6, 179; Petr. 122:

    consonantium tristior stridor,

    Quint. 9, 4, 37.— Plur.:

    stridores aurium,

    Plin. 20, 6, 21, § 45.

    Lewis & Short latin dictionary > stridor

См. также в других словарях:

  • Heliophanus — Taxobox image caption = H. cupreus image width = 250px name = Heliophanus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae familia = Salticidae subfamilia = Heliophaninae genus = Heliophanus genus authority = C. L. Koch,… …   Wikipedia

  • Langelurillus — Taxobox name = Langelurillus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae familia = Salticidae subfamilia = Aelurillinae tribus = Aelurillini genus = Langelurillus genus authority = Próchniewicz, 1994 diversity link =… …   Wikipedia

  • List of Salticidae species G-J — includes all described species with ascientific name starting from G to J of the spider family Salticidae as of July 13, 2008.Galianora Galianora Maddison, 2006 * Galianora bryicola Maddison, 2006 Ecuador * Galianora sacha Maddison, 2006… …   Wikipedia

  • List of Salticidae species K-M — includes all described species with ascientific name starting from K to M of the spider family Salticidae as of July 13, 2008.Kalcerrytus Kalcerrytus Galiano, 2000 * Kalcerrytus amapari Galiano, 2000 Brazil * Kalcerrytus carvalhoi (Bauab Soares,… …   Wikipedia

  • List of Phytoseiidae species — This is a list of the described species of the mite family Phytoseiidae. The data is taken from Joel Hallan s Biology Catalog.AmblyseiinaeAmblyseiinae Muma, 1961* Amblyseiella Muma, 1955:* Amblyseiella denmarki (Zaher El Brollosy, 1986):*… …   Wikipedia

  • Cossus — Cossus …   Wikipédia en Français

  • Langelurillus — ? Langelurillus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Паукообразные …   Википедия

  • Cossus — cossu …   Wikipédia en Français

  • Heliophanus — Heliophanus …   Wikipédia en Français

  • Langelurillus — Langelurillus …   Wikipédia en Français

  • SEPTEMTRIONI seu SEPTENTRION — unde nomen sit, non convenit. Quidam volunt esse, a solo numero stellarum, ut triones sit supplementum. Alii malunt iriones esse boves, ut apud Naevium: Trionum hic moderator rusticusSane in Philoxeni Glossis legas: Triones, βόες αρχαίως. Eritque …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»