Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

honorarium

  • 1 honorarium

    honōrārium, ī n. [ honorarius ]
    добровольный дар за понесённые труды, вознаграждение за услуги PJ, Dig, Tert

    Латинско-русский словарь > honorarium

  • 2 honorarium

    (subst.) подарок, вознаграждение, гонорарий, который за свой труд получали адвокаты, врачи, учителя искусств и наук, посредники, маклеры и т. д. (1. 1 pr. D. 11, 6. 1. 38 D. 19, 2. 1. 1 § 10 D. 50, 13. 1. 5. C. 3, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > honorarium

  • 3 ius

    1) право, a) в объективном смысле б) обнимает собой правила и нормы, определяющие порядок совместной жизни людей - это, так сказать, norma agendi, Rechtsordnung, Gesetz, Ge und Verbot): iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere (1. 10 § 1 D. 1, 1. 1. 40 D. 1, 3. 1. 2 D. 1, 4. 1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 6 § 1 D. 1, 1. cf. § 3. 9 J. 1, 2);

    ius naturale, gentium, civile;

    ius legitimum, solenne - honorarium, praetorium;

    ius publicum - privatum;

    iuris auctoritas (см. s. 3.), ratio (см.), forma (см. 1. e.);

    observatio et lex iuris (1. 14 pr. D. 29, 7);

    iuris ignorantia, error (см.), dubitatio (1. 85 § 2 D. 50, 17. 1. 2 § 43. D. 1, 2. 1. 2 § 11 eod. 1. 9 D. 1, 3);

    quid iuris sit? (1. 11 D. 18, 6. 1. 7 § 2 D. 20, 5. 1. 18 pr. D. 24, 1. 1. 30 D. 26, 2);

    id iuris est (1. 5 D. 13, 7);

    hoc s. eo iure utimur (1. 4 D. 2, 15. 1. 7 D. 28, 2. 1. 4 pr. D. 28, 6. 1. 152 pr. D. 50, 17);

    iure (non) valere (1. 54 D. 12, 6. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 8 § 2 D. 29, 7. 1. 31 D. 28, 2. 1. 1 D. 5, 3. 1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 12 § 1 D. 37, 4. 1. 1 D. 28, 3. 1. 5 pr. 1. 24 D. 34, 9. 1. 6 pr. D. 48, 10. 1. 25 pr. 1. 38 D. 1, 7. 1. 3 § 1 D. 26, 2. 1. 39 § 2 D. 26, 7);

    iure quaesiti liberi прот. vulgo quaes. (1. 18 D. 38, 2); (l. 34 § 1 D. 23, 2. 1. 100 D. 50, 17. 1. 127 § 5 D. 45, 1);

    iure vindicare (1. 56 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 4, 4. 1. 30 D. 42, 5);

    iure solutione liberari (1. 88 D. 46, 3. 1. 60 D. 46, 1);

    ipso iure (см. ipse s. c. 1. 19 D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 47, 10. cf. 1. 3 D. 1, 1. 1. 5 § 1 D. 9, 2. 1. 1 pr. 1. 20 § 11 D. 39, 1);

    iure licito - per iniuriam (1. 3 § 1 D. 4, 2); в) правило, положение, источник права, lege vel quo alio iuri agere etc. (1. 3 D. 1, 14. 1. 131 § 1 D. 5, 16. 1. 5 pr. D. 22, 3. 1. 45 pr. D. 23, 2. 1. 82 D. 50, 17. 1. 52 § 3 D. 2, 14);

    ius S Cti inducere (1. 3 § 2 D. 38, 4);

    iura condere, reddere, interpretari (§ 8 J. 1, 2. 1. 2. 10. 13. D. 1, 2. 1. 2 § 8 eod.);

    scripta iura (1. 35 D. 1, 3. 1. 1 D. 12, 1. 1. 2 D. 29, 1);

    vetustatis iura (1. 4 § 2 C. 6, 38); г) право в силу судебного решения, ius facit pronunciatio (1. 50 § 1 D. 30);

    ius fieri ex sententia iudicis (1. 17 § 1 D. 5, 2);

    si perlusorio iudicio actum sit - an ius faciat iudex? (1. 14 pr. D. 49, 1); д) особ. обоз. ius правило гражд. права против. преторскому праву (Gai. II. 32); отсюда ipso iure, уже по гражд. праву (см. ipse s. 3); (1. 60 D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 7, 4. 1. 1 § 1 D. 2, 12). С другой стороны, под ius понимают также преторское право (ius honorarium, praetorium) и ius dicere, statuere, reddere относятся к постановлениям и решениям сановников, которые имели судебную власть (1. 1 D. 2, 1. 1. 10 eod. 1. 14 eod. 1. 18 eod. 1. 20 eod. 1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 2 § 13 D. 1, 2. 1. 26 D. 39, 3. 1. 7 § 2 D. 1, 16. 1. 26 § 4 D. 4, 6. 1, 25 C. 2, 13. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 16 D. 1, 18);

    ius dicere de capite civis rom. (1. 2 § 23 D. 1, 2);

    dies, quibus ius Praetor reddit (1. 1 D. 44, 3. 1. 11 D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 2, 2);

    iniquum ius adversus aliq. impetrare (1. 3 pr. eod.); е) наука права: ius est ars boni et aequi (1. 1 pr. D. 1, 1. 1. 1 cit. 1. 1 D. 1, 22. 1. 9 § 4 D. 48, 19. 1. 4 D. 50, 13);

    b) в субъективном смысле - есть свободная воля человека, способность свободного действия (facultas agendi, Befugniss, Berechtigung): nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet (1. 54. cf. 1. 160 § 2 D. 50, 17);

    nullus videtur dolo (s. vim) facere, qui suo iure utitur (1. 55. 155 § 1 eod. 1. 175 § 1 eod.);

    ius suum conservare (1. 41 D. 1; 3);

    nihil iuris habere (1. 49 D. 5, 3. 1. 15 D. 40, 4. 1. 15 § 33 D. 39, 2. 1. 181 D. 50, 16. 1. 21 § 1 D. 20, 4. 1. 78 § 4 D. 31. 1. 30 pr. D. 39, 2. 1. 13 § 1. 1. 19 pr. eod. 1. 25 D. 8, 6. cf. 1. 1 § 19 D. 43, 20);

    ius in rem habere (1. 20 D. 32. 1. 1 pr. B. 13, 3);

    iuris velut possessor (1. 18 § 1 D. 5, 3);

    iura praediorum = servitutes (1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 2. 6 D. 8, 2. 1. 3 D. 8, 6. 1. 11 § 3 D. 20, 1. 1. 86 D. 50, 16. 1, 23 eod.);

    viam aut aliquod ius fundi emere (1. 20 D. 8, 1);

    ius crediti, debiti (1. 12 § 2. 1. 13 D. 4, 2. 1. 21 § 1 D. 29, 5);

    ius testandi, testamenti faciendi (1. 6 pr. D. 28, 1. 1. 13 § 2 D. 36, 1);

    ius donandi, vendendi, concedendi (1. 163 D. 50, 17. 1. 32 D. 23, 2. 1. 4 D. 40, 10. 1. 14 D. 1, 7);

    sui iuris persecutio (1. 46 D. 2, 14);

    iuris experiundi causa vocare (1. 1 D. 2, 14); обоз. тк. совокупность всех имущественных прав известного лица: succedere, successio in ius demortui, in omne s. universum ius (1. 13 § 1 D. 21, 3. 1. 37 D. 29, 2. 1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 11 D. 44, 3. 1. 24 D. 50, 16. 1. 128 § 1 D. 50, 17. 1. 9 § 12 D. 28, 5. § 11 J. 2, 20);

    c) = potestas, quaedam personae sui iuris sunt;

    quaedam alieno iuri subiectae (pr. J. 1, 8. 1. 1 pr. D. 1, 6. 1. 3 § 3 D. 24, 1. 1. 5 § 6 D. 26, 8. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 14 § 3 D. 36, 2. 1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 38 pr. D. 38, 2);

    proprii i. constitutus (1. 15 C. 5, 3);

    d) = status напр. emancipari a patre adoptivo, atque ita pristinum ius recuperare (1. 33 cf. 1. 18 D. 1, 7);

    e) = conditio s. 1, causa s. 5.напр. ius actoris deterius facere, прот. in eadem causa sistere (1. 1 § 1 D. 2, 9. 1. 126 D. 50, 16. 1. 15 D. 13, 7. 1. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 8 D. 33, 10. 1. 12 § 42 D. 33, 7): f) отношение (1. 12 D. 1, 1. 1. 23 D. 1, 7).

    2) = iudicium, суд (как место) (1. 11 D. 1, 1. 1. 4 § 1 D. 11, 1); напр. in ius vocare (tit. D. 2, 4 7);

    produci (1. 5 § 2 D. 2, 7. 1. 23 § 4 D. 28, 5);

    ad quem de ea re ius s. in iure aditum erit (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 § 1 D. 16, 1);

    in iure sisti (1. 4 pr. D. 2, 4. 1. 1 § 2. 8 D. 3, 1. tit. D. 11, 1);

    respondere (1. 26 § 3. 1. 27 § 1 D. 9, 4);

    confiteri (1. 1 § 7 D. 38, 5. 1. 29 § 1 D. 39, 5. 1. 56 D. 42, 1);

    pecuniam offerre (1. 56 § 1 D. 17, 1);

    in iure cedere, cessio (см. cedere s. 3. 1. 9 D. 42, 3).

    3) = iudicium, судебное рассмотрение дела, dies, in quibus debent iura differri (1. 7 C. 3, 12)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ius

  • 4 honorarius

    honōrārius, a, um [ honor ]
    почётный, устраиваемый (совершаемый, предназначаемый) в чью-л. честь (ludi Su; munus AG); преподносимый в виде почётного дара ( frumentum C)
    docere debitum est, delectare honorarium C — обучать есть дело долга, развлекать же — дело (особого) уважения (к слушателям)

    Латинско-русский словарь > honorarius

  • 5 honorarius

    (adi.) 1) то, что делается ради чести или в честь кому-лб., honor. summa = honorarium (1. 1 § 12 D. 50, 13);

    honor. tutores, почетные опекуны, которые имеют только надзор над опекуном, управляющим опекой (tutor gerens) (1. 3 § 2 D. 26, 7. cf. 1. 60 § 2 D. 23, 2. 1. 14 §1 D. 46, 3);

    honor. codicilli, диплом на звание, на почетную должность;

    honor. dignitas;

    honorarii, лица, занимающие почетную должность: viri illustres, sine administratione honorariis decorati codicillis;

    tantum hononiriae digrdtatis adepti sunt (1. 3 § 2. C. 3, 24. 1. 2 C. 12, 8);

    honor. titulo illustrem dignitatem consecutus (1. 21 C. 1, 3);

    honor. consulatus insignibus decorari (1. 3 C. 12, 3).

    2) oсновывающийся на власти высшего сановника (magistratus): honor. jus обозначает совокупность постановлений, исходящих от высших сановников-римской магистратуры (§ 7 J. 1, 2. 1. 7 § 1. 1. 8 D. 1, 1. 1. 2 § 10. 12. D. 1, 2. 1. 52 § 6 D. 44, 7);

    actio honor., прот. civilis, legitima (1. 1 § 1 D. 6, 2. 1. 32 pr. D. 35, 2. 1. 25 § 2. 1. 35 pr. D. 44, 7. 1. 11 D. 46, 1. 1. 178 § 3 D. 50, 16);

    obligatio honor. (1. 5. pr. D. 20, 1. 1. 1. § 1 D. 46, 2. 1. 8 § 4 D. 46, 4);

    successor honor., прот. heres, legitimus succ. (1. 7 § 9 D. 6, 2. 1. 24 § 1 D. 10, 2. 1. 9 § 6 D. 11, 1. 1. 10 D. 16, 1. 1. 6 § 1 D. 36, 1. 1. 1 § 8 D. 36, 3. 1. 1. C. 5, 73).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > honorarius

  • 6 praetorius

    (adi.) 1) преторский, praet. potestas (1. 1 § 2 D. 25, 5);

    iurisdictio (1. 7 § 2 D. 4, 5. 1. 1 § 9 D. 39, 1. 1. 1 § 10 D. 46, 5);

    ius praet. = honorarium (1. 7 § 1 D. 1, 1. 1. 14 D. 22, 5. 1. 18 pr. D. 29, 4. 1. 27 D. 50, 17), praet. actiones (1. 63 § 9 D. 36, 1);

    stipulationes (1. 37 pr. D. 44, 7. 1. 5 pr. 52 pr. D. 45, 1. tit. D. 46, 5);

    cautio praet. (1. 32 § 2 D. 35, 2);

    praet. pignus (1. 12 D. 41, 4. tit. C. 8, 12);

    praet. successor (1. 2 § 19 D. cit.), tutor (§ 3 I. 1, 21. cp. Gai. I. 183).

    2) бывший претор (1. 2 § 39. 47 D. I, 2. 1, 16 § I D. 16, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > praetorius

  • 7 vivus

    живой, postumus vivo testatore natus (1. 12 pr. D. 28, 3);

    vivi crematio: vivum exuri (1. 28 pr. § 12 D. 48, 19); в пер. см.: свежий, aqua viva, текучая вода (1. 1 § 4 D. 43, 22);

    v. vox iuris civilis, живой источник гражданского права (ius honorarium) (1. 8 D. 1, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vivus

См. также в других словарях:

  • honorarium — hon‧o‧rar‧i‧um [ˌɒnəˈreəriəm ǁ ˌɑːnəˈrer ] noun honorariums PLURALFORM or honoraria PLURALFORM [ riə] [countable] formal …   Financial and business terms

  • Honorarium — Hon o*ra ri*um, Honorary Hon or*a*ry, n. [L. honorarium (sc. donum), fr. honorarius. See {Honorary}, a.] 1. A fee offered to professional men for their services; as, an honorarium of one thousand dollars. S. Longfellow. [1913 Webster] 2. (Law) An …   The Collaborative International Dictionary of English

  • honorarium — I noun acknowledgment, arrangement, compensation, consideration, earnings, emolument, fee, financial remuneration, gratuity, guerdon, income, indemnity, installment, meed, payment, quittance, recompense, reimbursement, remuneration, requital,… …   Law dictionary

  • HONORARIUM — est, quod Magistratibus aut eorum ministris solvitur, honoris potius, quam necessitatis causâ, unde etiam nomen habet, nec exigi debet aut peri, sed accipi, si offeratur, Connan. l. 14. c. 15. n. 7. Etiam sic dicebatur, quod olim Consulibus, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • honorarium — (n.) honorary reward, 1650s, from L. honorarium (donum), lit. honorary (gift), but in Latin meaning bribe paid to get appointed to an honorary post, neut. of adjective honorarius for the sake of honor, from honos (see HONOR (Cf. honor) (n.)) …   Etymology dictionary

  • honorarium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lmM. honorariumria {{/stl 8}}{{stl 7}} należność za wykonaną pracę, wynagrodzenie za usługę w wolnych zawodach, np. za pracę lekarza, aktora, naukowca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Honorarium autorskie. Pobierać wysokie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • honorarium — [än΄ə rer′ē əm] n. pl. honorariums or honoraria [än΄ə rer′ēə] [L honorarium (donum), honorary (gift)] a payment as to a professional person for services on which no fee is set or legally obtainable …   English World dictionary

  • honorarium — meaning a voluntary payment made for professional services instead of a formal fee, is pronounced with the third syllable as in air. The plural form is honorariums (preferably) or honoraria …   Modern English usage

  • honorarium — ► NOUN (pl. honorariums or honoraria) ▪ a payment for professional services which are given nominally without charge. ORIGIN Latin, denoting a gift made on being admitted to public office …   English terms dictionary

  • Honorarium — An honorarium is an ex gratia payment made to a person for their services in a volunteer capacity or for services for which fees are not traditionally required. This is used by groups such as schools or sporting clubs to pay coaches for their… …   Wikipedia

  • honorarium — This word is occasionally used to refer to a fee (payment) for services rendered by an eminent or professional person. An honorarium is considered a reward for some act for which custom or tact forbids the setting of a fixed amount, or fee: The… …   Dictionary of problem words and expressions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»