Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

hinnulus

  • 1 hinnulus

    hinnŭlus, i, m. [st2]1 [-] (= inuleus) faon. [st2]2 [-] jeune mulet.
    * * *
    hinnŭlus, i, m. [st2]1 [-] (= inuleus) faon. [st2]2 [-] jeune mulet.
    * * *
        Hinnulus, hinnuli, pen. cor. Diminutiuum. Plin. Un faon de biche, ou d'autre beste, Bicheteau, Veau de biche.

    Dictionarium latinogallicum > hinnulus

  • 2 hinnulus

    hinnŭlus, i, m. dim. [id.], a young mule: tu tuum sodalem Hinnulo videas strigosiorem, Maecen. ap. Suet. Vit. Hor. (al. hinno me v. str-); cf. Plin. 8, 44, 69, § 172 Sill. N. cr.; and: hinnulus ho ex hippou kai onou, Gloss. Philox.; Vulg. Prov. 5, 19; Cantic. 2, 17; Isid. 12, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > hinnulus

  • 3 hinnulus

    hinnulus, ī, m. (hinnus), I) ein junges Maultier, *Titin. com. 140. Maecen. bei Suet. vit. Hor. p. 45 R. (wo Reiffersch. falsch Ninnio). Plin. 8, 172. Vulg. prov. 5, 19; cant. cantic. 2, 17. Isid. orig. 12, 1, 21; vgl. Gloss. ›innulus, ὁ εξ ιππου καὶ ονου‹ – II) = hinnuleus no. II (w. s.), Ambros. de Isaac et anim. 6. § 50 u. de interpell. Iob et David 2, 1, 3; vgl. Gloss. ›nnuli, νεβροί‹.

    lateinisch-deutsches > hinnulus

  • 4 hinnulus

    hinnulus, ī, m. (hinnus), I) ein junges Maultier, *Titin. com. 140. Maecen. bei Suet. vit. Hor. p. 45 R. (wo Reiffersch. falsch Ninnio). Plin. 8, 172. Vulg. prov. 5, 19; cant. cantic. 2, 17. Isid. orig. 12, 1, 21; vgl. Gloss. ›innulus, ὁ εξ ιππου καὶ ονου‹ – II) = hinnuleus no. II (w. s.), Ambros. de Isaac et anim. 6. § 50 u. de interpell. Iob et David 2, 1, 3; vgl. Gloss. ›nnuli, νεβροί‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hinnulus

  • 5 hinnulus

    ī m. [ hinnus ] Su, Vlg, Eccl = hinnuleus

    Латинско-русский словарь > hinnulus

  • 6 hinnulus

    hinny (offspring of she-ass and stallion) (OLD); fawn; roe (deer) (KJames)

    Latin-English dictionary > hinnulus

  • 7 capreola

    capreola, ae, f. (capreolus) = δορκάς, viell. die Gazelle, Itala Isai. 13, 14. Ambros. de interp. Iob et David 2, 1, 3 (neben hinnulus cervorum).

    lateinisch-deutsches > capreola

  • 8 cervus

    cervus (arch. cervos), ī, m. (κεραϝός, gehörnt, ahd. hiruz), der Hirsch, I) eig.: cervi candidi, Plin.: cervorum cornua, Varr. LL. u. Plin.: hinnulus cervorum, Ambros.: cervorum greges, Rudel Hirsche, Iustin.: cervorum aprorumque venatores, Veget. mil.: est bos cervi figurā, Caes.: natura cervis et cornicibus vitam diuturnam dedit, Cic.: als Muster der Schnelligkeit, vincere cervom cursu, Plaut. Poen. 530. – als Wildbret, omnis grandis fera, quales sunt caprea, cervus, aper, onager, Cels. 2, 18. § 6. – II) übtr. (v. den Hirschgeweihen), cervi, gabelförmige Stämme, a) zur Abwehr der Feinde, spanische Reiter, Caes. u.a. – b) Stützen, des Weinstocks, Tert. de anim. 19: einer Hürte, Serv. Verg. ecl. 2, 29.

    lateinisch-deutsches > cervus

  • 9 hinnula

    hinnula, ae, f. (hinnulus), ein weibliches Hirschkalb, eine junge Hindin, Arnob. 5, 39.

    lateinisch-deutsches > hinnula

  • 10 innuleus

    innuleus, innulus, s. hinnuleus, hinnulus.

    lateinisch-deutsches > innuleus

  • 11 capreola

    capreola, ae, f. (capreolus) = δορκάς, viell. die Gazelle, Itala Isai. 13, 14. Ambros. de interp. Iob et David 2, 1, 3 (neben hinnulus cervorum).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > capreola

  • 12 cervus

    cervus (arch. cervos), ī, m. (κεραός, gehörnt, ahd. hiruz), der Hirsch, I) eig.: cervi candidi, Plin.: cervorum cornua, Varr. LL. u. Plin.: hinnulus cervorum, Ambros.: cervorum greges, Rudel Hirsche, Iustin.: cervorum aprorumque venatores, Veget. mil.: est bos cervi figurā, Caes.: natura cervis et cornicibus vitam diuturnam dedit, Cic.: als Muster der Schnelligkeit, vincere cervom cursu, Plaut. Poen. 530. – als Wildbret, omnis grandis fera, quales sunt caprea, cervus, aper, onager, Cels. 2, 18. § 6. – II) übtr. (v. den Hirschgeweihen), cervi, gabelförmige Stämme, a) zur Abwehr der Feinde, spanische Reiter, Caes. u.a. – b) Stützen, des Weinstocks, Tert. de anim. 19: einer Hürte, Serv. Verg. ecl. 2, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cervus

  • 13 hinnula

    hinnula, ae, f. (hinnulus), ein weibliches Hirschkalb, eine junge Hindin, Arnob. 5, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hinnula

  • 14 innuleus

    innuleus, innulus, s. hinnuleus, hinnulus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > innuleus

  • 15 FAWN

    [N]
    HINNULEUS (-I) (M)
    HINNULUS (-I) (M)
    HINULUS (-I) (M)
    INNULEUS (-I) (M)
    [V]
    SUPPALPOR (-ARI -ATUS SUM)
    SUPPALPO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUBPALPO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUBPALPOR (-ARI -ATUS SUM)
    ADULOR (-ARI -ATUS SUM)
    ADULO (-ARE -AVI -ATUM)
    LENOCINOR (-ARI -ATUS SUM)
    BLANDIO (-IRE -IVI -ITUS)
    CEVEO (-ERE -I)

    English-Latin dictionary > FAWN

  • 16 MULE: YOUNG MULE

    [N]
    HINNULUS (-I) (M)
    HINNULEUS (-I) (M)

    English-Latin dictionary > MULE: YOUNG MULE

См. также в других словарях:

  • Hinnulus, S. — S. Hinnulus, (6. März), ein Martyrer in Italien, findet sich wohl im Index, nicht aber im Texte selbst. Er ist wohl sicherlich identisch wit S. Hianulus. Vgl. S. Filagonia. (I. 424.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Füllen, das — Das Füllen, des s, plur. ut nom. sing. die Jungen der Kamehle, Esel und Pferde. Dreyßig säugende Kamehle mit ihren Füllen, zwanzig Eselinnen mit zehen Füllen, 1 Mos. 32, 15. Am häufigsten wird dieses Wort ohne Beysatz von einem jungen Pferde… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Hindinn, die — Die Hindinn, plur. die en, oder die Hinde, plur. die n, das weibliche Geschlecht des Hirsches; die Hirschkuh, das Reh, bey den Jägern das Wild, das Thier. Auch die Hündinn (Hinden oder Hindinnen) so auf dem Felde werfen, verlassen die Jungen, Jer …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… …   Википедия

  • BASSARIS — est Bassarei, h. e. Bacchi sacrisicula. Persins Sat. 1. v. 101. Et raptum vitulo caput ablatura superbo Bassaris, et lyncem Maenas fiexura corymbis. Ubi vetus Schol. Bussarides, Baccht. Quibusdam videtur a genere vestis, qua Liber Pater utebatur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GAZELLA — Arabice gazal, capreae hinnulus, nomen ab amore habet. Nam gazala, aliquem amatorio sermone demulcere, significat; et algazlo, est de amore sermo vel carmen: et agzalo, qui huiusmodi sermones apprime callet, Vide Anton. Thys. in Miscell. Interim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HINNULEUS — Graece νεβρὸς, cervus anniculus est, qui nihil adhuc cornuum habet, nisi ὥσπερ ςημείου χάριν, αρχην´ τινα, velut indicii ergo, initium quoddam, ut habet Philosophus: tuber vocant Venatores, Salmas. ad Solin. p. 221. Ε᾿λλὸς quoque Graecis cervi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNUS — Graece ἴννος pullus equi et asinae, vide supra Hinnus. Item παῖς fil. Hesych. ἴννους, παῖδας. Unde innulus vel hinnulus, παῖς ἐλαφου ἴνα enim Graeci loquuntur, πῶλοι, παῖδες ἵππων. Sic Latini filios et liberos. Isid. Innuli filit sunt cervorum.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OPHERA — civitas in tribu Beniamin, Ios. c. 18. v. 23. pulvis, plumbum, vel hinnulus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OPHRA — fil. Maonathi, 1. Paral. c. 4. v. 14. Latine, pulvis, plumvum, vel hinnulus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ORYX — I. ORYX locus Arcadiae ad Ladonem fluv. Pansan. l. 8. II. ORYX unicorne animal, Aristoteli l. 2. c. 1. et Plinio l. 11. c. 46. quorum hic ponit in censu caprarum silvestrium, quas ut doceat in plurimas figuras transfigurari, postquam caprcas… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»