-
1 hiatus
hiatus. -
2 hiátus
hiatus -
3 hiatus
I.Lit.:II.animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt,
Cic. N. D. 2, 47, 122:oris,
Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris:ne immodicus hiatus rictum distendat,
Quint. 1, 11, 9:extremus exspirantis,
id. 6, 2, 31:Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis,
Lucr. 5, 24; cf.:quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra,
i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34:personae pallentis hiatus,
Juv. 3, 175:magno sublimis pardus hiatu,
id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas,
with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352:repentini terrarum hiatus,
Cic. N. D. 2, 5, 14:hauriri urbes terrae hiatibus,
Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:qui (Gyges) descendit in illum hiatum,
Cic. Off. 3, 9, 38:neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum,
Lucr. 6, 599:quantum caeli patet altus hiatus,
id. 4, 418; cf. id. 5, 375:fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma,
Plin. 2, 26, 26, § 96:corticis bipedalis hiatus,
id. 16, 12, 23, § 57:hiatus patuli fontis,
i. e. basin, Ov. M. 3, 162:specus est tenebroso caecus hiatu,
aperture, id. ib. 7, 409:veteris rimae cum texit hiatum,
Juv. 3, 195.— Poet.:quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?
i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.—Trop.A.In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.):B.libidine sanguinis et hiatu praemiorum,
Tac. H. 4, 42.—In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33:(Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum,
Gell. 7, 20, 6. -
4 hiatus
hiātŭs, ūs, m. [st2]1 [-] ouverture, fente. [st2]2 [-] bouche béante, gueule ouverte. [st2]3 [-] gouffre, abîme. [st2]4 [-] désir ardent, cupidité, avidité. [st2]5 [-] hiatus (rencontre de voyelles). [st2]6 [-] emphase, débit emphatique. - hiatus (terrarum), Cic.: trou, gouffre, abîme. - hiatus fontis, Ov.: gouffre d'une source.* * *hiātŭs, ūs, m. [st2]1 [-] ouverture, fente. [st2]2 [-] bouche béante, gueule ouverte. [st2]3 [-] gouffre, abîme. [st2]4 [-] désir ardent, cupidité, avidité. [st2]5 [-] hiatus (rencontre de voyelles). [st2]6 [-] emphase, débit emphatique. - hiatus (terrarum), Cic.: trou, gouffre, abîme. - hiatus fontis, Ov.: gouffre d'une source.* * *Hiatus, huius hiatus, penult. prod. m. gen. Cic. Ouverture de la bouche, Baaillement.\Hiatus terrae. Cic. L'ouverture de la terre, quand de soymesme, ou autrement elle s'ouvre et s'entrebaaille. -
5 hiatus
-
6 hiatus
-
7 hiatus
hiātus, ūs, m. (hio), die weit offenstehende, tief hinabgehende Öffnung, die Kluft, der Schlund, I) eig.: terrae, Sen. u. Suet.: caeli, Plin.: speluncae, Verg.: corticis, Spalte, Calp.: vulneris, Amm.: Plur., hiatus vasti, Sen.: hiatus terrae, Ov. u. Treb. Poll.: repentinis terrarum hiatibus, Cic. de nat. deor. 2, 14: motus hiatusque terrarum, Augustin. – bes. h. oris (des Mundes), Cic.; u. absol. = der weit offenstehende Mund od. Rachen, offene Mund, offene Rachen, Verg. u.a. – u. so quid dignum tanto feret hic promissor hiatu, solch Mundaufreißens Wertes (v. der pomphaften Ankündigung), Hor. – II) übtr.: A) das Schnappen nach etwas = die Gier nach usw., praemiorum, Tac. 4, 42: gladiatorii spectaculi, Augustin. conf. 6, 8: Plur., novos hiatus aperire, immer den gierigen Rachen offen haben, Amm. 29, 1, 19. – B) das Zusammentreffen zweier Vokale in der Rede, das Klaffen, der Hiatus, Cic. or. 77. Quint. 9, 4, 33. Gell. 6 (7), 20, 6.
-
8 hiatus
tr[haɪ'eɪtəs]1 SMALLLINGUISTICS/SMALL hiatohiatus [haɪ'eɪt̬əs] n1) : hiato m2) pause: pausa fn.(§ pl.: hiatuses) = hiato s.m.• interrupción s.f.• laguna s.f.haɪ'eɪtəs[haɪ'eɪtǝs]N (pl hiatuses or hiatus) (Gram) hiato m ; (fig) vacío m, interrupción f* * *[haɪ'eɪtəs] -
9 hiatus
hiātus, ūs, m. (hio), die weit offenstehende, tief hinabgehende Öffnung, die Kluft, der Schlund, I) eig.: terrae, Sen. u. Suet.: caeli, Plin.: speluncae, Verg.: corticis, Spalte, Calp.: vulneris, Amm.: Plur., hiatus vasti, Sen.: hiatus terrae, Ov. u. Treb. Poll.: repentinis terrarum hiatibus, Cic. de nat. deor. 2, 14: motus hiatusque terrarum, Augustin. – bes. h. oris (des Mundes), Cic.; u. absol. = der weit offenstehende Mund od. Rachen, offene Mund, offene Rachen, Verg. u.a. – u. so quid dignum tanto feret hic promissor hiatu, solch Mundaufreißens Wertes (v. der pomphaften Ankündigung), Hor. – II) übtr.: A) das Schnappen nach etwas = die Gier nach usw., praemiorum, Tac. 4, 42: gladiatorii spectaculi, Augustin. conf. 6, 8: Plur., novos hiatus aperire, immer den gierigen Rachen offen haben, Amm. 29, 1, 19. – B) das Zusammentreffen zweier Vokale in der Rede, das Klaffen, der Hiatus, Cic. or. 77. Quint. 9, 4, 33. Gell. 6 (7), 20, 6. -
10 hiātus
hiātus ūs, m [hio], an opening, aperture, cleft: oris: terrenus, O.: atris inmanis hiatibus Hydra, open mouths, V.: personae pallentis, Iu.: repentini terrarum hiatūs: fontis, i. e. basin, O.: Quid dignum tanto hiatu? i. e. opening (of mouth), H.: Sophocleus, Iu.— An eager desire, longing: praemiorum, Ta.—Of language, a hiatus.* * *opening/cleft/fissure/split/crevice; (maybe rude); chasam; wideopen jaw/expanse; hiatus; action of gaping/yawning/splitting open; greedy desire (for w/GEN) -
11 hiatus
∎ apart from a hiatus between 1923 and 1925 mis à part une interruption entre 1923 et 1925(c) Linguistics hiatus m►► Medicine hiatus hernia hernie f hiatale -
12 hiatus
1 ( pause) temps m d'arrêt ;2 ( gap in manuscript) lacune f ; -
13 Hiatus
-
14 hiatus
hiatus hiatus, us m щель.отверстие -
15 hiatus
hiatus hiatus, us m пропасть зияющая -
16 hiatus
-
17 hiatus
hiatus m lat v. iato -
18 hiatus
-
19 hiatus
hiātus, ūs m. [ hio ]1) глубокое (зияющее) отверстие, щель, расселина, ущелье, пропасть (speluncae V; terrae C, Sen etc.); трещина (h. cortĭcis Calp)2) пасть, зевh. oris V etc. — отверстие (полость) рта3) разевание рта C; перен. жажда, страстное желание (h. praemiorum T)4) хвастовство, похвальба H5) подъём, пафос (h. Sophocleus J)6) грам. стечение гласных, зияние C, Q -
20 hiatus
См. также в других словарях:
hiatus — [ jatys; jatys ] n. m. • 1521; mot lat. « ouverture », puis « hiatus » 1 ♦ Ling. Rencontre de deux voyelles, de deux éléments vocaliques, soit à l intérieur d un mot (ex. aérer, géant), soit entre deux mots énoncés sans pause (ex. tu as eu). L… … Encyclopédie Universelle
Hiatus — (lat. hiatus „Öffnung“, „Spalt“, „Kluft“) steht für: im allgemeinen Sprachgebrauch: eine Lücke oder Unterbrechung medizinisch für das Fehlen von mittleren Reifungsstadien der weißen Blutkörperchen, siehe Hiatus leucaemicus in der Anatomie:… … Deutsch Wikipedia
Hiatus — may refer to: Recess (break) Hiatus, a small difference in pitch between two musical tones (see Interval (music)) Hiatus (linguistics), a phonological term referring to the lack of a consonant separating two vowels in separate syllables, as in co … Wikipedia
hiatus — I noun abeyance, adjournment, break, cessation, chasm, delay, disconnection, discontinuity, disjunction, disunion, fracture, gap, gulf, halt, hiatus, incompleteness, interference, interim, interlude, intermission, interregnum, interruption,… … Law dictionary
Hiatus — Hi*a tus, n.; pl. L. {Hiatus}, E. {Hiatuses}. [L., fr. hiare, hiatum, to gape; akin to E. yawn. See {Yawn}.] 1. An opening; an aperture; a gap; a chasm; esp., a defect in a manuscript, where some part is lost or effaced; a space where something… … The Collaborative International Dictionary of English
Hiatus — Hi*a tus, n.; pl. L. {Hiatus}, E. {Hiatuses}. [L., fr. hiare, hiatum, to gape; akin to E. yawn. See {Yawn}.] 1. An opening; an aperture; a gap; a chasm; esp., a defect in a manuscript, where some part is lost or effaced; a space where something… … The Collaborative International Dictionary of English
Hiātus — (lat.), 1) Öffnung, besonders des Mundes; 2) (gr. Chasmodia), in der Metrik das Zusammentreffen eines kurzen Vocals am Ende des einen u. eines Vocals am Anfang des anderen Wortes. Die Griechen vermieden den H. entweder durch den Apostroph: τὸν δ… … Pierer's Universal-Lexikon
hiatus — HIÁTUS, hiatusuri, s.n. v. hiat. Trimis de gall, 20.09.2007. Sursa: DEX 98 HIÁTUS s.n. v. hiat. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN … Dicționar Român
hiatus — 1560s, break or opening in a material object, from L. hiatus opening, aperture, rupture, gap, from pp. stem of hiare to gape, stand open (see YAWN (Cf. yawn)). Sense of gap or interruption in events, etc. is first recorded 1610s … Etymology dictionary
hiatus — [hī āt′əs] n. pl. hiatuses or hiatus [L, pp. of hiare, to gape < IE base * ĝhē , ĝhēi > GAP, GASP] 1. a break where a part is missing or lost, as in a manuscript; gap in a sequence; lacuna 2. any gap or interruption, as in continuity or… … English World dictionary
Hiātus — (lat., »Kluft«), in der Prosodie das Zusammentreffen zweier Vokale am Ende eines und am Anfang des nächsten Wortes. Ein solcher H. wurde von den Griechen und Römern als Mißklang empfunden und daher im Vers im allgemeinen gemieden und nur in ganz… … Meyers Großes Konversations-Lexikon