-
81 φιλ-ανθρωπεύω
φιλ-ανθρωπεύω, menschenfreundlich sein, auch φιλανϑρωπεύομαι, sich menschenfreundlich betragen, πρός τινα, Dem. 19, 139; Plut. u. a. Sp. – Auch trans., τινά, Einen menschenfreundlich, sanft behandeln, Sp.; pass., φιλανϑρωπευϑέντες D. Sic. 18, 18; – τί, freundlich gewähren, Heliod.
-
82 φιλο-πλούσιος
φιλο-πλούσιος, = φιλόπλουτος, Heliod. 5, 12.
-
83 φορτόω
-
84 φλεγμαίνω
φλεγμαίνω, aor. ἐφλέγμηνα u. ἐφλέγμᾱνα, – 1) trans., entzünden, aufschwellen, aufblähen, nähren, auch von Speisen, Ggstz ἰσχναίνω, Hippocr. – 2) intrans., erhitzt, entzündet sein; Plat. sagt Tim. 85 b ὅσα δὲ φλεγμαίνειν λέγεται τοῦ σώματος ἀπὸ τοῠ κάεσϑαί τε καὶ φλέγεσϑαι διὰ χολὴν γέγονε πάντα; öfters übertr., πόλις, ἀρχή, im Ggstz von ὑγιής, in Verwirrung sein, Rep. II, 372 e Legg. III, 691 e; aber πόλις φλεγμαίνουσα = eine der Hitze ausgesetzte Stadt Pol. 9, 4,23, aufschwellen, Ar. Vesp. 276; auch vom Meere, brausen, wogen, τὰ φλεγμαίνοντα τοῦ ὕδατος M. Ant. 4, 49; vgl. Heliod. 5, 17; u. übertr. vom Aufbrausen heftiger Leidenschaften, Sp.; auch φλεγμαίνοντος τότε τοῦ πάϑους, von frischer Trauer, Pol. 3, 86, 6.
-
85 φολιδωτός
φολιδωτός, 1) geschuppt, gepanzert; von Schlangen, Eidechsen, Schildkröten, Arist. H. A. 1, 6. 8, 4; δέρμα κροκοδείλου D. Sic. 1, 35; – ϑώραξ φολιδωτός, ein Schuppenpanzer, aus kleinen, über einander liegenden Metallplatten schuppenartig gearbeitet, Posidipp. bei Ath. 376 f, Luc. V. H. 1, 14 u. A.; χιτών Heliod. 9, 15; vgl. Virg. Aen. 11, 771. – 2) Gefleckt, getigert.
-
86 φάρυγξ
φάρυγξ, ἡ, seltener ὁ, wie bei Epicharm. u. auch Arist., vgl. Lob. Phryn. 85, gen. φάρυγος, Sp. φάρυγγος, unattisch, vgl. Hdn. b. Eust. zur Od. 1635, 24 u. E. M. 788, 34, – 1) der Schlund, Anfang der Speiseröhre; φάρυγος δ' ἐξέσσυτο οἶνος Od. 9, 373; Eur. Cycl. 214 u. öfter; Ar. Ran. 258; Cratin. b. Suid. v. μαρίλη; – übh. die Kehle, die Gurgel, der Hals, φάρυγος λάβε Od. 19, 480; vgl. bes. Arist. partt. an. 3, 3; Theocr. 24, 28; – die Wamme des Stieres, Heliod. 3, 1. – 2) übertr. = φάραγξ, Schlund, Schlucht, Kluft, Sp. öfters.
-
87 φίλ-αβρος
-
88 χρεωστέω
χρεωστέω, Schuldner sein, schuldig sein. – Pass. χρεωστοῦμαι, man ist mir schuldig, Heliod. 6, 7. 7, 12.
-
89 Νειλο-μέτριον
Νειλο-μέτριον, τό, Nilmesser, eine in einer Grube angebrachte Säule, an der man das Steigen u. Fallen des Nils bemerkte, Strab. 17, 1, 48, Heliod. 9, 22.
-
90 βρύχιος
βρύχιος ( βρύξ), die Meerestiefe betreffend, ἅλμη (wo es 2 Endungen), tief, Aesch. Prom. 1083; βρυχίη ἅλς Ap. Rh. 1, 310; vgl. 4, 946; πόντος Archestr. Ath. VII, 302 a. In βρύχιος ἠχὼ βροντῆς Aesch. Prom. 1082 wird gew. erklärt: vom Meere her; richtiger »der tiefe«, ohne daß dabei mit den Schol. an βρύχω zu denken, was die Quantität der ersten Sylbe verbietet; so βρύχιον ἀναστένουσα Heliod. 6, 9.
-
91 βραδύς
βραδύς, εῖα, ύ, langsam; βραδέες ἵπποι Iliad. 8, 104; Gegensatz ὠκύς Odyss. 8, 329 κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν, ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλεν Ἄρηα, ὠκύτατόν περ ἐόντα ϑεῶν; Gegensatz ταχύς Plat. Tim. 80 a; ϑᾶττον καὶ βραδύτερον Phil. 25 c; ὀξύς Thuc.; ποδωκέστατοι – βραδύτατοι Xen. Cyn. 5, 17; τὸ βραδύ, die Langsamkeit, Plat. Legg. VI, 766 e; c. inf., ὠφελεῖν πάτραν, saumselig, Eur. bei Ar. Ran. 1427. – Vom Geiste, dem ἀγχίνους entgeggstzt, Plat. Phaedr. 239 a; vgl. Iliad. 10, 226. – Von der Zeit, spät, Thuc. 7, 43; σὺν χρόνῳ βραδεῖ μολών Soph. Tr. 395; ὀψὲ καὶ βραδὺ τῆς ἡλικίας Heliod. 2, 29; βραδέως τῆς ἡμέρας D. L. 2, 139. – Comparat. gew. βραδύτερος, βραδύτατος; auch βραδίων, Hes. O. 526; Plut. Fab. 12; βράσσων (aus βραδίων) Hom. Iliad. 10, 226 ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος λεπτὴ δέ τε μῆτις; aber Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι οἱ γλωσσογράφοι βράσσων ἀντὶ τοῠ ἐλάσσων. οὐδαμοῠ κέχρηται τούτῳ Ὅμηρος. ἀποδοτέον οὖν βρασσόμενος, ταρασσόμενος διὰ τὸ δέος, οὐχ ἑστηκὼς διὰ τὴν ἀγωνίαν. ἅπαξ δὲ ἐνταῦϑα κέχρηται τῇ λέξει. Vgl. unter βράζω, βραχύς und βράσσων. – Superl. βράδιστος, E. M.; βάρδιστος, s. oben besonders.
-
92 μυρίζω
μυρίζω, salben, besalben; βούλει μυρίσω σε, Ar. Lys. 938; μυρίσαι μύροις, Plut. 529; Her. 1, 195; Antiphan. bei Ath. VIII, 342 e; λίϑον, Anacr. 30, 11; μεμυρισμένος, 36, 22; a. Sp.; οἷς ἡ Ἀραβία γῆ μυρίζεται, wovon Arabien duftet, wie von wohlriechenden Salben, Heliod. 10.
-
93 βυθισμός
-
94 μωλύω
μωλύω, auch μωλύνω, entkräften, erschöpfen, im med. u. pass. schwächer werden, allmälig vergehen, Galen., VLL. erkl. ἀμβλύνειν καὶ κωλύειν, Hesych. aus Soph. fr. 620 μεμωλυσμένη, παρειμένη. – Vom Fleisch u. anderen Speisen, allmälig geröstet, gar werden, act. u. med., μωλύον κρέας wird B. A. 52 erkl. τὸ ἠρέμα διαχεόμενον καὶ μὴ συνεστώς; vgl. μωλυτὰ μέλη Maneth. 4, 254. So ist auch Heliod. 2, 19 κρέα πρὸς ὀλίγον τῷ πυρὶ μεμωλυσμένα für μεμολυσμένα zu schreiben, wie Arist, meteor. 4, 3 p. 381 a 21.
-
95 ζυγηδόν
-
96 κυλικο-φόρος
κυλικο-φόρος, Becher tragend, τρίποδες, Heliod. 7, 27.
-
97 κυλ-οιδιάω
κυλ-οιδιάω, die Theile unterhalb des Auges, κύλα, geschwollen haben; bei Theocr. 1, 37, ὑπ' ἔρωτος δηϑὰ κυλοιδιόωντες, Ausdruck sehnsüchtiger, wollüstiger Liebe, wenn das Auge feucht u. schwimmend, u. das untere Augenlid wollüstig geschwollen erscheint. Vgl. Nic. Al. 477, Heliod. 4, 7; auch von denen, die nicht geschlafen haben, 7, 15. – Allgemein, anschwellen, d. i. Prügel bekommen, braun u. blau geschlagen werden, Ar. Lys. 472. – Häufig ist κοιλοιδιάω v. l.
-
98 κατα-πείρω
κατα-πείρω, durchbohren, aufspießen, Heliod. 10, 32 u. a. Sp.
-
99 κατα-στασιαστικός
κατα-στασιαστικός, ή, όν, aufrührerisch, ϑροῦς Heliod. 7, 19.
-
100 κατα-σμύχω
κατα-σμύχω, (am langsam schmauchenden Feuer) verbrennen, verschwelen, verzehren; κατὰ δὲ σμ ύξαι πυρὶ νῆας Il. 9, 649; von der Liebe, Theocr. 3, 17; ὡς δὲ κατεσμύχϑη καὶ ἀνετράπετο φρένα λύπᾳ 8, 90; vgl. Paul. Sil. 24 (V, 254) μὴ μάστιξ με κατασμύξῃ; κατεσμυγμένον ὑποβλέψασα, mit schmachtendem Blick, Heliod. 7, 21.
См. также в других словарях:
HELIOD — Heliodorus … Abbreviations in Latin Inscriptions
Nilvs — NILVS, i, Gr. Νεῖλος, ου, (⇒ Tab. IV.) des Pontus und Mare, Hygin. Præf. p. 5. oder nach andern, des Oceans und der Tethys Sohn, Hesiod. Theog. v. 338. einer der größten und berühmtesten Flüsse in der Welt, welcher daher mit unter die Sterne an… … Gründliches mythologisches Lexikon
James Lee Byars — (April 10 1932 ndash; May 23 1997) was a modern artist specializing in installation sculpture and in performance art.cite web |url= http://www.nysun.com/article/63061 |title= Notes From a Young Artist |author= Francis Morrone |work= The New York… … Wikipedia
Henosis — is also a synonym of Bulbophyllum, a genus of orchid. Ένωσις the modern political movement to unify Greece and Cyprus. Part of a series on … Wikipedia
ASTABORAS — Aethiopiae fluv. Heliod. Aethiopic. l. 10. et Ptolemaeo. Nunc Coror: oritur prope Auxumum, in Abyssinia. Baudrandus. Nili ramus veteribus creditus, uti probar Bochartus: qui oritur ex locis Avaliti sinui proximis et Mosylo emporio, vide eum… … Hofmann J. Lexicon universale
CREPUNDIA — dicta sunt quibus infantes expositi vel adulti ludebant. Iis enim, qui exponebantur, Crepundia, quibus agnoscerentur grandaevi, addi solebant, seu γνωρίσματα, raro nudis relictis. Monumenta Terentio, Eun. Act. 4. sc. 6. v. 15. In quae verba… … Hofmann J. Lexicon universale
DADUCHI — Gr. Δαδοῦχοι, Lat. Faciferi, et Ι῾εροφάνται Δᾳδοῦχοι, Doctores sacrorum faciferi, recepta in facris Cereris seu Thesmophoriis olim vocabula, Iul. Pollux Onomast. l. 1. c. 1. n. 31. Sic Calliam Cereris Sacerdotem Δᾳδοῦχον vocat Plutarch. Aristide … Hofmann J. Lexicon universale
FASCINUS — Deus apud veteres. Huius idolum sub curru, eo loco, cui Imp. triumphans insidebat, suspensum fuisse, indicat Plin. l. 28. c. 4. Fascinus Imperatorum quoque, non solum infantium custos, qui Deus inter sacra Romana a vestalibus colitur et currus… … Hofmann J. Lexicon universale
INCANTATOR — Hebr. Gap desc: Hebrew quis ddictus in Sacris, vide supra ubi de Divinatione. Certe Incantatores, Legg. XII. Tabb. puniti, indigitantur, Plin. l. 28. c. 2. Quid? non et legnm ipsarum in Duodecim tabulis verba sunt. Qui fruges excantâsset. Et… … Hofmann J. Lexicon universale
PILEUS — I. PILEUS insigne domus, in urbe Siciliae Catana, cuius inhabitatores hominum pessimi, dicuntur Taisnierio apud Thom. Fazellum, de Rebus Sic. l. 1. c. 1. Tritum, inquiit, Taisnierius in Chiromantia sua, est proverbium, inter totius orbis homines… … Hofmann J. Lexicon universale