-
1 atrōx
atrōx ōcis, adj. with comp. and sup. [ater], savage, fierce, wild, cruel, harsh, severe: Tydides, H.: Iuno, V.: odium exercebat atrox, O.: animus Catonis, resolute, H.: odii Agrippina, in hatred, Ta.—Cruel, horrible, violent, raging, perilous: res tam atrox: lex: hora Caniculae, H.: facinus, L.: spectaculum, Ta.: pugna atrocior, L.: atrocissimum crimen.—Violent, bitter: genus orationis.* * *atrocis (gen.), atrocior -or -us, atrocissimus -a -um ADJfierce, savage, bloody; heinous, cruel; severe; terrible, frightening, dreadful -
2 māximus
māximus [1 MAC-].—Of size, large, great, big, high, tall, long, broad, extensive, spacious: fons, S.: aedificium: urbs: solitudines, S.: simulacrum facere maius: oppidum non maximum maximis locis decoravit: aquae magnae fuerunt, inundations, L.: Maior (belua) dimidio, by half, H.: maior videri (Scylla), statelier, V.: Calceus pede maior, too large for, H.: onus parvo corpore maius, H.—Of number or quantity, great, large, abundant, considerable, much: numerus frumenti: copia pabuli, Cs.: maiorem pecuniam polliceri: tibi praeda cedat Maior an illi, i. e. the victor's spoils, H.: populus, V.: tribunorum pars maior, the majority, L.: turba clientium maior, more numerous, H.: maximum pondus auri: Si maiorem feci rem, increased my estate, H.—Of value, great, large, considerable: magni preti servi: ager preti maioris, T.: magna munera et maiora promissa, S.: cuius auctoritas magni habebatur, was highly esteemed, Cs.: qui auctoritatem magni putet, esteems highly: quem tu Non magni pendis, H.: multo maioris vēnire, dearer, Ph.: quorum longe maximi consilia fuerunt, most valuable: haec te semper fecit maxumi, prized most highly, T.: conduxit non magno domum, at no high price: magno illi ea cunctatio stetit, cost him dear, L.—Of force, strong, powerful, vehement, loud: manu magnā euntem Inpulit, V.: magnā voce confiteri: strenitus, H.—Of time, great, long, extended: annum, V.: annum, i. e. the Platonic cycle of the heavens.—Early, high, long past: iam magno natu, aged, N.: magno natu non sufficientibus viribus, through old age, L.: maximo natu filius, N.: maior patria, original, Cu.—Of persons, aged, old, advanced ; only in comp. and sup, elder, eldest: omnes maiores natu, elders, Cs.: maior natu quam Plautus: frater suus maior natu, elder, L.: maximus natu ex iis, the oldest, L.: ex duobus filiis maior, Cs.: Maior Neronum, the elder, H.: (homo) annos natus maior quadraginta, more than forty years old: annos natast sedecim, non maior, T.: non maior annis quinquaginta, L.— Plur m. as subst: maiores, the fathers, ancestors, ancients, men of old: maiores vestri: nostri: more maiorum.—Fig., great, noble, grand, mighty, important, weighty, momentous: rebus maximis gestis: missi magnis de rebus, important business, H.: in agro maiora opera: causa, weighty: omen, significant, V.: spectaculum, impressive, H.: aliquid invadere magnum, enterprise, V.: haud magna memoratu res est, L.—As subst n.: id magnum est, a great thing: magna di curant, parva neglegunt: maiora audere, V.: ad maiora properat oratio: magnum loqui, loftily, H.: Omnia magna loquens, of everything magnificent, H.—Of rank or station, great, high, eminent, powerful: potestas: dignitas: di, Enn. ap. C.: rex Olympi, V.: maximus Ilioneus, V.: maiorum ne quis amicus, one of your great friends, H.: Iuppiter optimus maximus: pontifex maximus, chief: maioribus uti, associate with superiors, H.—Of mind or character, great, elevated, noble, lofty: vir acris animi magnique: magno animo est: vir magnus: Cato magnus habetur, S.: magnus hoc bello Themistocles fuit, N.: invidiā maior, above, H.: maior reprensis, greater than those criticised, H.: nebulo, thorough-paced, T.: fur. —In force or degree, great, severe, strong, intense: morbi: dolor, Cs.: minae: amor, V.: gemitus luctusque: quid potuere maius? more heinous, H.: Mari virtutem in maius celebrare, magnify, S.: his in maius etiam acceptis, L.: incerta in maius vero ferri solent, be exaggerated, L.— Proud, boastful, lofty, assuming: nobis ut res dant sese, ita magni atque humiles sumus, T.: lingua, H.: verba, V. -
3 ne-fandus
-
4 nefārius
-
5 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
6 scelus
scelus eris, n [SCEL-], a wicked deed, heinous act, crime, sin, enormity, wickedness: civem scelus verberare: scelus atque perfidia: inde omnia scelera ac maleficia gignuntur: documentum Persarum sceleris: nefario scelere concepto: ad perficiendum scelus incitare: in me edere: se scelere adligare: obrui, L.: caecum domūs scelus omne retexit, V.: legatorum interfectorum, the crime of murdering the deputies, L.: quod scelus Calydona merentem (concessit)? i. e. the penalty of what crime? V.—As a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue, baggage (colloq.): Abin hinc scelus! T.: ubi illic est scelus, T.: Artificis scelus, i. e. cunning rogue, V.— A misfortune, calamity: Pa. Quid hoc est sceleris? perii, T.* * *crime; calamity; wickedness, sin, evil deed -
7 nefandus
nĕfandus, a, um, adj. [ne-fari, lit. not to be mentioned, unmentionable; hence], impious, heinous, execrable, abominable (mostly post-Aug.;syn. infandus): sperate deos memores fandi atque nefandi,
i. e. wrong, impiety, Verg. A. 1, 543: nefandum adulterium, Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 11, 12 (al. nefarium):nefandum vehiculum,
Liv. 1, 59:nefandissima quaeque tyrannicae crudelitatis exercuit,
Just. 16, 4, 11:fraus,
Juv. 13, 174:sacri,
id. 15, 116.—Of persons:homo nefandus,
Plin. 28, 1, 2, § 9:nefandi homines,
Quint. 1, 3, 17.— Sup.:aususne es, nefandissimum caput? etc.,
Just. 18, 7, 10.—Hence, adv.: nĕfandē, impiously: multa nefande ausi, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 993 P. (dub: Dietsch. H. 1, 62, nefanda).— Sup.:nefandissime,
Cassiod. Hist. Eccl. 10, 28. -
8 nefans
nĕfans, antis, adj. [adjectival collat. form of ne-fas], impious, heinous (anteclass.):nefantia pro nefanda: Lucilius (Satyr. Lib. IV.): Tantalus qui poenas ob facta nefantia pendit,
Non. 489, 14 sq.; Varr. Sat. Menip. 83, 4. -
9 nefarium
nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;II.syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,
Cic. Off. 2, 14, 51:nefarius Atreus,
Hor. A. P. 186:voluntates consceleratae ac nefariae,
Cic. Sull. 9, 28:scelestum ac nefarium facinus,
id. Rosc. Am. 13, 37:singularis et nefaria crudelitas,
Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:multa commemorare nefaria in socios,
id. Off. 2, 8, 28:nefario scelere se obstringere,
Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:aliquid nefarie flagitioseque facere,
Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:nefarie moliri pestem patriae,
id. Cat. 2, 1, 1:nefarie occisus pater,
id. Rosc. Am. 11, 30. -
10 nefarius
nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;II.syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,
Cic. Off. 2, 14, 51:nefarius Atreus,
Hor. A. P. 186:voluntates consceleratae ac nefariae,
Cic. Sull. 9, 28:scelestum ac nefarium facinus,
id. Rosc. Am. 13, 37:singularis et nefaria crudelitas,
Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:multa commemorare nefaria in socios,
id. Off. 2, 8, 28:nefario scelere se obstringere,
Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:aliquid nefarie flagitioseque facere,
Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:nefarie moliri pestem patriae,
id. Cat. 2, 1, 1:nefarie occisus pater,
id. Rosc. Am. 11, 30. -
11 scelus
scĕlus, ĕris, n. [Sanscr. root skhal, to fall, akin to khal-, to deceive; cf. Goth. skal, to owe], an evil deed; a wicked, heinous, or impious action; a crime, sin, enormity, wickedness (the strongest general term for a morally bad act or quality; very freq. both in sing. and plur.; cf. nefas).I.Lit.1.Absol.:2.facinus est vincire civem Romanum, scelus verberare, prope parricidium necare,
Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; cf. so (opp. to flagitia and delicta) Tac. G. 12:majus in sese scelus concipere nefariis sceleribus coöpertus,
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9; id. Rosc. Am. 13, 37:detestabile scelus,
id. Lael. 8, 27:scelus atque perfidia,
id. Rosc. Am. 38, 109; so (with perfidia) id. Phil. 11, 2, 5; id. Att. 2, 22, 2; 3, 13, 2; Sall. J. 107, 2; Liv. 40, 39 al.; cf. (with audacia) Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; (with furor) id. ib. 2, 5, 62, § 161; (with avaritia) id. ib. 2, 5, 9, § 24; id. Clu. 8, 23:documentum Persarum sceleris,
id. Rep. 3, 9, 15:ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia... hinc pietas, illinc scelus,
id. Cat. 2, 11, 25:scelus est igitur, nocere bestiae, quod scelus qui velit, etc.,
id. Rep. 3, 11, 19:quid mali aut sceleris fingi aut excogitari potest, quod, etc.,
id. Cat. 2, 4, 7:nefario scelere concepto,
id. Verr. 2, 4, 32, § 72:concipere in se,
id. ib. 2, 1, 4, §9 (v. supra): tantum sceleris admittere,
id. Att. 9, 10, 3:scelus nefarium facere,
id. de Or. 1, 51, 221; cf. id. Rosc. Am. 9, 25:perficere,
id. Clu. 68, 194:scelus an-helare,
id. Cat. 2, 1, 1:moliri,
id. Att. 7, 11, 1:edere,
id. Phil. 13, 9, 21; cf.:edere in aliquem,
id. Sest. 27, 58:suscipere,
id. Phil. 11, 1, 2:scelere se alligare,
id. Fl. 17, 41:scelere astringi,
id. Sest. 50, 108:scelere obstringi,
id. Verr. 2, 4, 32, § 71:obrui,
Liv. 3, 19 et saep.—With gen. obj.:II.scelus legatorum contra jus gentium interfectorum,
the crime of murdering their deputies, Liv. 4, 32.—Prov.:vulgo dicitur: Scelera non habere consilium,
Quint. 7, 2, 44.—Transf.A.Of animals or inanimate things (post-Aug.; perh. only in Plin.), a bad quality, vicious nature, a vice, fault: nec bestiarum solum ad nocendum scelera [p. 1641] sunt, sed interim aquarum quoque et locorum, Plin. 25, 3, 6, § 20:B.maximum salamandrae,
id. 29, 4, 23, § 74:Scythae sagittas tingunt viperină sanie... inremediabile id scelus,
id. 11, 53, 115, § 279.—Concr., in vulgar lang. as a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue; and of women, drab, baggage, etc.: minime miror, navis si fracta tibi, Scelus te et sceleste parta quae vexit bona, Plant. Rud. 2, 6, 22; id. Am. 2, 1, 7; id. Bacch. 5, 1, 9; id. Mil. 3, 2, 14; 3, 2, 27; id. Pers. 4, 9, 6; Ter. And. 2, 1, 17; 4, 1, 42; id. Eun. 5, 4, 19; id. Ad. 5, 1, 6; 5, 1, 12 al.; cf.:C.scelus viri,
you scoundrel of a man, Plaut. Truc. 2, 7, 60.— With a masc. pron.:is me scelus attondit, etc.,
Plaut. Bacch. 5, 1, 9:ubi illic est scelus, quid me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1; cf.:scelus, quemnam hic laudat?
id. ib. 5, 2, 3.—In Plaut., Ter., and Mart., a mishap (qs. arising from wickedness), a misfortune, calamity (cf. sceleratus, B. 2., and scelestus, II.):D.perdidi unum filium puerum quadrimum... Major potitus hostium est: quod hoc est scelus!
Plaut. Capt. 3, 5, 104: Pa. Quid hoc est sceleris? Ch. Perii, Ter. Eun. 2, 3, 34 Ruhnk.; Mart. 7, 14, 1.—A natural catastrophe: scelera naturae, i. e. earthquakes, inundations, etc., Plin. 2, 93, 95, § 206.
См. также в других словарях:
heinous — hei·nous / hā nəs/ adj: enormously and shockingly evil a heinous crime hei·nous·ly adv hei·nous·ness n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
Heinous — Hei nous (h[=a] n[u^]s), a. [OF. ha[ i]nos hateful, F. haineux, fr. OF. ha[ i]ne hate, F. haine, fr. ha[ i]r to hate; of German origin. See {Hate}.] Hateful; hatefully bad; flagrant; odious; atrocious; giving great offense; applied to deeds or to … The Collaborative International Dictionary of English
heinous — ► ADJECTIVE ▪ utterly abhorrent and wicked: a heinous crime. DERIVATIVES heinously adverb heinousness noun. ORIGIN Old French haineus, from hair to hate … English terms dictionary
heinous — [hā′nəs] adj. [ME hainous < OFr hainös (Fr haineux) < haine, hatred < hair, to hate < Frank * hatjan, akin to Ger hassen, HATE] outrageously evil or wicked; abominable [a heinous crime] SYN. OUTRAGEOUS heinously adv. heinousness n … English World dictionary
heinous — late 14c., from O.Fr. hainos inconvenient, awkward; hateful, unpleasant; odious (Mod.Fr. haineux), from haine hatred, from hair to hate, from Frankish *hatjan (Cf. O.S. haton, O.E. hatian to hate; see HATE (Cf. hate) (v.)). Related: Heinously … Etymology dictionary
heinous — *outrageous, atrocious, monstrous Analogous words: *flagrant, glaring, gross, rank: nefarious, flagitious, infamous (see vicious) Antonyms: venial Contrasted words: trivial, trifling, *petty, paltry … New Dictionary of Synonyms
heinous — meaning ‘extremely wicked’, is pronounced hee nǝs … Modern English usage
heinous — [adj] horrifying, monstrous abhorrent, abominable, accursed, atrocious, awful, bad, beastly, crying, cursed, evil, execrable, flagitious, flagrant, frightful, godawful*, grave, gross*, hateful, hideous, horrendous, infamous, iniquitous, nefarious … New thesaurus
heinous — [[t]he͟ɪnəs[/t]] ADJ GRADED: usu ADJ n If you describe something such as a crime as heinous, you mean that it is extremely evil or horrible. [FORMAL] Her life has been permanently blighted by his heinous crime... They are capable of the most… … English dictionary
heinous — hei|nous [ˈheınəs] adj formal [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: haineus, from haine hate ] 1.) very shocking and immoral ▪ a heinous crime 2.) AmE spoken informal extremely bad ▪ The food in the cafeteria is pretty heinous. >heinousness… … Dictionary of contemporary English
heinous — adjective Etymology: Middle English, from Anglo French hainus, heinous, from haine hate, from hair to hate, of Germanic origin; akin to Old High German haz hate more at hate Date: 14th century hatefully or shockingly evil ; abominable • heinously … New Collegiate Dictionary