-
1 hilarus
-
2 hilarus
hilarus, a, um, s. hilaris.
-
3 hilarus
hilarus, a, um, s. hilaris. -
4 hilarus
hilarus adj. with comp, cheerful, gay, merry, blithe, jocund, joyful: Hilarum fac te, cheer up, T.: convivae: voltus: Saturnalia: multo hilarior, T.: hilariores oculi.* * *hilara, hilarum ADJcheerful, lively, light-hearted -
5 Hilarus
1.hĭlărus, a, um, adj., v. hilaris.2.Hĭlărus, i, m., name of a Roman freedman, Cic. Att. 1, 12, 2 et saep. -
6 hilarus
1.hĭlărus, a, um, adj., v. hilaris.2.Hĭlărus, i, m., name of a Roman freedman, Cic. Att. 1, 12, 2 et saep. -
7 hilarus
a, um Pl, C = hilaris -
8 hilaris
hĭlăris, e, and hĭlărus, a, um, adj., = hilaros [cf. Sanscr. hlād, rejoice; Gr. chlaros; Engl. glad], cheerful, of good cheer, lively, gay, blithe, merry, jocund, jovial.—Adj. (class.; syn. laetus).(α).Form hilaris:(β).oderunt hilarem tristes tristemque jocosi,
Hor. Ep. 1, 18, 89; cf.:hoc (vultu) tristes, hoc hilares sumus,
Quint. 11, 3, 72:si tristia dicamus hilares,
id. ib. 67:esse vultu hilari atque laeto,
Cic. Tusc. 1, 42, 100:hilari animo esse,
id. Q. Fr. 2, 13, 1; cf.:aliquem hilari ingenio et lepide accipere,
Plaut. Most. 1, 4, 6:ut hunc festum diem Habeamus hilarem,
id. Poen. 5, 6, 30:hilarem hunc sumamus diem,
Ter. Eun. 4, 5, 5:laetum hilaremque diem sentire,
Juv. 15, 41:hilaris fluit (vox),
Quint. 11, 3, 63:oratio (opp. tristis),
id. 8, 3, 49:causae (opp. tristes),
id. 11, 3, 151:adulescentia,
id. 8, 6, 27:id quod dicitur aut est lascivum et hilare aut contumeliosum.... In convictibus lasciva humilibus hilaria omnibus convenient,
id. 6, 3, 27:infernis hilares sine regibus umbrae,
Juv. 13, 52.—Form hilarus:b.tristis sit (servus frugi), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; cf.:credam istuc, si esse te hilarum videro,
id. As. 5, 1, 10:unde ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:fac te hilarum,
cheer up, Ter. Ad. 4, 7, 38; 5, 3, 56:hunc (librum) lege arcano convivis tuis, sed, si me amas hilaris et bene acceptis,
Cic. Att. 16, 3, 1:hilara vita,
id. Fin. 5, 30, 92:hilaro vultu,
id. Clu. 26, 72; Plin. 7, 19, 18, § 79: fronte hilaro, corde tristi, Caecil. ap. Gell. 15, 9, 1:hilara sane Saturnalia,
Cic. Att. 5, 20, 5; Lucr. 2, 1121.—Comp.:c.fac nos hilaros hilariores opera atque adventu tuo,
Plaut. Stich. 5, 4, 56:tu quidem pol et multo hilarior,
Ter. Eun. 4, 5, 5:hilarioribus oculis quam solitus eras, intuens,
Cic. Pis. 5, 11:attulit a te litteras hilariores,
id. Att. 7, 25:hilarior protinus renidet oratio,
Quint. 12, 10, 28:cutem in facie corrigit coloremque hilariorem facit,
brighter, fresher, Plin. 23, 8, 75, § 144; cf. id. 36, 7, 11, § 55; 16, 10, 19, § 48.—Sup.:II.homo lepidissime atque hilarissime!
Plaut. Men. 1, 2, 40:conviva,
id. Mil. 3, 1, 72.—Subst.: hĭlărĭa, ōrum, n., the joyous festival celebrated in honor of Cybele at the vernal equinox, Macr. S. 1, 21:hilaribus,
Vop. Aurel. 1:hilariis,
Lampr. Alex. Sev. 37.— Adv.: hĭlăre (class.), and hĭlărĭter (late Lat.), cheerfully, gayly, joyfully, merrily:dicimus aliquem hilare vivere, etc.,
Cic. Fin. 5, 30, 92; cf.:res tristes remisse, severas hilare tractare,
id. de Or. 3, 8, 30; so,hilare,
id. ib. 2, 71, 290; Afran. ap. Non. 514, 2; Tac. A. 11, 3; Suet. Ner. 34; Gell. 18, 2, 1:deinde modo acriter, tum clementer, maeste, hilare in omnes partes commutabimus,
Auct. Her. 3, 14, 24; 4, 55, 68: hilariter, Aug. Civ. Dei, 5, 26; Vulg. Sap. 6, 17; cf. Neue, Formenl. 2, 660.— Comp.:si hilarius locuti sunt (opp. in luctu esse),
Cic. Tusc. 3, 27, 64; Suet. Calig. 18. -
9 conviva
convīva, ae m., f. [ convivo I ] -
10 libens
libēns, entis (abl. e и i) adj.1) охотно (с готовностью, с удовольствием) делающийanimo libenti C — охотно, от всего сердца2) весёлый, радостный (hilarus ac l. Ter) -
11 conviva
convīva, ae, c. (con u. vivo), der Tischgenosse, Gast, avidus, Hor.: comis, Hor.: ebrius, Ov.: frequens, Ov.: hilarus et bene acceptus, Cic.: laetus, Hor.: c. dantis epulum, Sen.: testes accusatoris consessores, convivae, contubernales, Cic. – abducere alqm sibi convivam, Ter.: agere convivam laetum, Hor.: convivae calicem fictilem apponere, Suet.: convivae cenare incipiunt, Suet.: triclinium supra convivas corruit, Quint.: non minus animo quam ventre convivae delectantur, Nep.: vocare convivam neminem, Plaut.: convivas suos narrare (aufzählen), Sen. rhet. – Femin., convivae meae, Pompon. com. 16.
-
12 hilare
hilarē, Adv. (hilarus, s. Charis. 200, 15), heiter, fröhlich, aufgeräumt, vergnügt (Ggstz. triste, maeste), acceptus hilare atque ampliter, Plaut.: se hilare praebere, Afran. fr.: hil. in templum Iovis se conferre, Cornif. rhet.: hil. vivere, Cic.: Saturnalia agitare hil. prorsum ac modeste, Gell.: hilarius loqui, Cic.: illa quae hilarius et quasi exsultantius scripsi, Plin. ep.: quo laetius atque hilarius pullulent, Col.
-
13 hilariculus
hilariculus, a, um (Demin. v. hilarus), ziemlich heiter, vultus, Sen. ep. 23, 4.
-
14 hilaris
hilaris, e, u. hilarus, a, um (ἱλαρός), heiter, fröhlich, aufgeräumt, vergnügt, jovial (Ggstz. tristis, maestus), homo hilaris, Varro fr.: animus hilaris, Cic.: esse vultu hilari atque laeto, Cic.: vita hilara, Cic.: convivae hilari, Cic.: vox hilaris, Quint.: equorum hilaris hinnitus, Apul.: color hilaris, Plin.: se alci dare hilarum, Plaut.: hilaris m. Inf., tune ille hilaris comisque videri? Stat. silv. 2, 1, 168. – hilariores litterae, Cic.: hilarissimus conviva, Plaut. – subst., hilaria, ium u. iōrum, n. (sc. sollemnia), das im Frühlingsäquinoktium der Cybele zu Ehren begangene Freudenfest, Macr. sat. 1, 21, 10 (wo hilaria). Lampr. Alex. Sev. 37, 6 (wo hilariis). Vopisc. Aurel. 1, 1 (wo hilaribus).
-
15 hilarulus
-
16 tristis
trīstis, e (vielleicht zu griech. δρῑμύς, scharf, durchdringend), traurig, betrübt, verstimmt, verdrießlich, v. dem, dessen Betrübnis sich in den Mienen usw. äußert, I) im allg.: 1) eig., v. Pers. (Ggstz. hilaris, hilarus, laetus), verb. maesti tristesque, Plaut.: tristis et conturbatus, Cic.: tristis, demissus, Cic.: tristes, capite demisso, terram intueri, Caes.: numquam ego te tristiorem vidi esse, Plaut.: quos cum tristiores vidisset, Cic.: Plur. tristes subst., Ggstz. gaudentes, Plin. pan. 72, 7. – 2) übtr., v. Lebl.: a) traurig, von Ansehen, hiems, Liv.: arbor, Plin.: truncus, Sen.: lana, schmutzig schwarze (v. Natur), Mart.: aspectus, widerlicher A., Plin.: iaspis in Cappadocia ex purpura caerulea, tristis (düster) atque non refulgens, Plin. – v. der Unterwelt, Tartara, Verg.: unda, Verg. u. Hor.: Acheron, Sil. – u. poet. (= austerus), widerlich, herb von Geschmack (Ggstz. dulcis), suci, Verg.: absinthia, Ov.: glans, Plin.: sapor, Ov.: u.v. Geruch, anhelitus oris, Ov. – b) objektiv, wie unser traurig, v. allem, was mit Trauer, Betrübnis, Unglück verbunden ist, trübe, betrübend, niederschlagend, unglücklich, tempora, Cic.: litterae nuntiique, Cic.: bellum, Hor.: Hyades, weil trübe, regnerische Witterung bringend, Hor.: u. so Orion, Hor.: officium (sc. exsequiarum), Ov.: ira, traurig in seinen Folgen, Hor.: remedia, schmerzliche, empfindliche, Liv.: eventus, Liv.: ex itus (Lebensende) tam tristis atque acerbus, Liv. epit.: tr. sors, Cic.: exta, nichts Gutes verheißende, Unglück drohende (Ggstz. laeta), Tac.: m. ad u. Akk., tristia ad (bei) recordationem exempla, Liv. 24, 8, 20. – neutr. subst., triste lupus stabulis, etwas Verderbliches, Verg.: tristia miscentur laetis, Ov. – II) insbes.: 1) der Laune nach, finster, a) = unfreundlich, mürrisch, übelgelaunt (Ggstz. iocosus, hilaris), Cic. u.a.: natura (Naturell), Cic.: puella, Prop.: vultus tristior, Cic. – b) = grimmig, zornig, Plaut. u. Prop.: Eurystheus, Cic. poët.: ursa, Stat.: irae, Cic. poët.: dicta, Ov. – 2) abgemessen ernst, trocken, streng, abgemessen kalt, hart, rauh, tristis et severus senex, Nep.: iudex, Cic.: sorores, die Parzen, Tibull.: Erinys, Verg.: veritas, Ter.: tr. et severum dicendi genus, Cic.: triste responsum, Liv.: tristior sententia, Liv.: sermone opus est modo tristi, modo iocoso, Hor.
-
17 turbatus
turbātus, a, um, PAdi. (v. turbo), I) unruhig, stürmisch (Ggstz. tranquillus, placidus), mare, Liv. u. Plin. ep.: mare turbatius, Suet.: caelum turbatius, Suet. – II) übtr.: a) unruhig, aufgeregt, verwirrt, bestürzt, vultus (Ggstz. hilarus), Plin.: voluntates populi, Cic.: oculis simul ac mente turbatus, verwirrt, Liv.: turbatus animi, Sil.: non est ullius affectus facies turbatior, Sen. – b) erbittert, erzürnt, Pallas, Verg. Aen. 8, 435.
-
18 aufgeräumt
aufgeräumt, hilaris. hilarus. hilarulus (heiter, frohgelaunt). – festivus (voll munterer. geistreicher Laune). – alacer, auch mit dem Zus. animo (munter u. zum Handeln aufgelegt, lebhaft, aufgeregt. fröhlich gestimmt) – au. zu etwas, alacer od alacer et promptus ad alqd (od. ad alqd faciendum): au. Wesen, hilaritas; alacritas: nicht au. sein, sibimet displicere: sehr au. sein zu etwas, mirā esse alacritate ad alqd faciendum.
-
19 aufheitern
aufheitern, hilarare (nur uneig.). – oblectare (uneig., ergötzen). – jmd. allmählich au., alqm sensim laetiorem reddere: jmd. aufzuheitern suchen, alqm in iocos evocare (zu Scherzen ermuntern). – das Gesicht au., frontem explicare: das Gemüt, animum relaxare; resolvere animi tristitiam. – sich an., a) eig., es (der Himmel, das Wetter) heitert sich auf, caelum serenum od. caeli serenitas redditur; nubila disiciuntur; nubes discutiuntur: disserenascit: dispulsa sole nebula aperit diem (wenn der Nebel sich verzieht). – b) uneig., v. Menschen: diffundi; hilarem se facere. – aufgeheitert, hilaris od. hilarus; hilaritatis plenus. – Aufheiterung, des Gemüts, animi relaxatio. – oblectatio animi (Ergötzung des Gemüts). – zur Au., relaxandi animi causā; u. bl. animi causā.
-
20 betrübt
betrübt, a) v. Pers.: aeger animi (krank an der Seele, am Gemüt). – maestus (niedergeschlagen, Ggstz. hilarus, laetus). – tristis (traurig in Mienen u. Gebärden). – b. sein, s. betrüben (sich): b. aussehen, vultu animi dolorem prae se ferre: sich b. stellen, dolorem (maestitiam) simulare. – b) v. Sachen = betrübend: tristis. – miser (elend, erbärmlich). – acerbus (bitter, herb). – luctuosus (betrauernswert). – b. Lage, res miserae; tempora misera, dura; iniquitas temporum.
См. также в других словарях:
Hilarus — Hilarus, röm. Bischof, seit 12. Nov. 461 Nachfolger Leos I., dessen Legat er schon auf der Synode zu Ephesos 449 gewesen war. Er verteidigte die römische Rechtgläubigkeit gegen das byzantinische Kaisertum und setzte den Supremat des römischen… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Hilarus, St. — Hilarus, St., Papst von 461–468, ein geborner Sarde, bei der Räubersynode von 449 als päpstl. Legat anwesend, drang als würdiger Nachfolger Leoʼs d. Gr. auf jährliche Abhaltung von Provinzialsynoden, hielt das Metropolitansystem streng aufrecht… … Herders Conversations-Lexikon
Hilarus — Hilarus, Papst (461 468), * auf Sardinien, ✝ Rom 29. 2. 468; betonte maßvoll den römischen Vorrang, z. B. in Jurisdiktionsstreitigkeiten der Kirchen Galliens und Spaniens. Für Rom bedeutete seine Regierung nach der nur wenige Jahre… … Universal-Lexikon
Hilarus, S. (5) — 5S. Hilarus (Hilarius), Papa. (10. Sept. al. 21. Febr. 17. Juli). Der hl. Papst Hilarus war der Nachfolger des hl. Papstes Leo des Großen. Nach dem Catalogus Pontificum (Apr. I. XXXIV) regierte er vom 12. Nov. 461 bis 21. Febr. 467; nach dem… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Hilarus, S. (3) — 3S. Hilarus (Hilarius), Abb. Galeat. (15. al. 13. Mai, 13. April). Der hl. Abt Hilarus, auch Hillarus, Hyllarus, Illarus, bei Butler Hilarius genannt, wurde im J. 476 im Gebiete von Tuscien geboren und erhielt eine christliche Erziehung. Nach dem … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Hilarus, S. (1) — 1S. Hilarus, (2. Febr.), ein Martyrer zu Rom. S. S. Fortunatus7. (I. 285.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Hilarus, S. (2) — 2S. Hilarus, (2. Febr.), auch Hilarius genannt, ein Martyrer in Afrika. S. S. Victor. (I. 286.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Hilarus, S. (4) — 4S. Hilarus, (1. Juni), ein Martyrer in Thessalonich. S. S. Lucia. (I. 48.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Hilarus, Pope Saint — • As an archdeacon, he had acted as one of Pope St. Leo the Great s legates at the Robber Synod. Biographical article Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
Saint Hilarus — Pope Saint Hilarus † Catholic Encyclopedia ► Pope Saint Hilarus [Also spelled HILARIUS] Elected 461; the date of his death is given as 28 Feb., 468. After the death of Leo I, an archdeacon named Hilarus, a native of Sardinia,… … Catholic encyclopedia
Pope Saint Hilarus — Pope Saint Hilarus † Catholic Encyclopedia ► Pope Saint Hilarus [Also spelled HILARIUS] Elected 461; the date of his death is given as 28 Feb., 468. After the death of Leo I, an archdeacon named Hilarus, a native of Sardinia,… … Catholic encyclopedia