-
101 tremulus
trĕmŭlus, a, um, adj. [tremo].I.Lit., shaking, quaking, quivering, trembling, tremulous ( poet. and in post-Aug. prose):II.anus,
Plaut. Curc. 1, 3, 3; cf.:incurvus, tremulus, labiis demissis, gemens,
Ter. Eun. 2, 3, 45:manus annisque metuque,
Ov. M. 10, 414; so,anni,
Prop. 4 (5), 7, 73:tempus,
Cat. 61, 161:passus (senilis hiemis),
Ov. M. 15, 212:artus,
Lucr. 3, 7:manus,
Plin. 14, 22, 28, § 142:guttur, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura,
Ov. H. 11, 75:harundo,
id. M. 11, 190:canna,
id. ib. 6, 326:cupressus,
Petr. 131: flamma, Cic. poët. N. D. 2, 43, 110; Verg. E. 8, 105; cf.:jubar ignis,
Lucr. 5, 696:ignes,
id. 4, 405:lumen,
Verg. A. 8, 22:motus,
Lucr. 3, 301:horror,
Prop. 1, 5, 15:lorum,
Luc. 4, 444:colores,
Claud. in Ruf. 2, 356:equi,
i.e. restless, spirited, Nemes. Cyn. 256 (cf. Verg. G. 3, 84 and 250).— Subst.: sacopenium sanat vertigines, tremulos, opisthotonicos, i.e. shaking or trembling in the joints, Plin. 20, 18, 75, § 197; 20, 9, 34, § 85; 23, 4, 47, § 92.—In neutr., adverb.:(puella) tam tremulum crissat,
tremblingly, Mart. 14, 203, 1. — -
102 uro
ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. euô, to singe; auô, to kindle], to burn (class.).I.Lit.1.In gen.:2.(sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem,
Lucr. 6, 660:urere ne possit calor amplius aridus artus,
id. 4, 871:calidum hoc est: etsi procul abest, urit male,
Plaut. Most. 3, 1, 81:urit odoratam nocturna in lumina cedrum,
Verg. A. 7, 13:homines in usum nocturni luminis,
Tac. A. 15, 44:picem et ceras alimentaque cetera flammae,
Ov. M. 14, 533.—In partic.a.To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo):b.hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito,
Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60:flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere,
Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15:agros,
Liv. 26, 21, 15:urbes hostium,
Tac. H. 2, 12:superbas Carthaginis arces,
Hor. Epod. 7, 6:Achaïcus Ignis Iliacas domos,
id. C. 1, 15, 35; cf.:usto ab Ilio,
id. Epod. 10, 13:ustis navibus,
id. ib. 9, 8:neglectis urenda filix innascitur agris,
id. S. 1, 3, 37:cum frondibus uritur arbos,
Ov. M. 2, 212 et saep.:acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt,
burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76:a sole usti,
id. 23, 4, 42, § 85:ecce sexus infirmus se uri perpetitur,
Lact. 5, 13, 14:urbis hostium,
Tac. H. 2, 12:praedas,
id. A. 4, 48:regionem,
Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.—Of encaustic painting, to burn in (very rare):B.picta coloribus ustis puppis,
Ov. F. 4, 275:tabulam coloribus,
id. ib. 3, 831.—Transf.1.To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo):2.videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore,
Cic. Tusc. 1, 28, 69:cum Sol gravis ureret arva,
Ov. M. 6, 339:terras (Sol),
id. ib. 4, 194:campum (seges),
Verg. G. 1, 77 sq.:solum (cicer),
Plin. 18, 12, 32, § 124:vineas (fimum suillum),
id. 17, 27, 46, § 258:urentes harenae,
Hor. C. 3, 4, 31;v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas,
Ov. F. 4, 299:sitis arida guttur Urit,
id. M. 11, 130:fauces urit sitis,
Hor. S. 1, 2, 114:nec febribus uror anhelis,
Ov. P. 1, 10, 5:pestilentia urens simul urbem atque agros,
Liv. 10, 47, 6:dysenteria si urat,
Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180:uri, vinciri, ferroque necari,
Sen. Ep. 37, 1:hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit,
oppresses, Juv. 6, 260.—To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode:3.calceus... si pede minor, uret,
Hor. Ep. 1, 10, 43:si te gravis uret sarcina chartae,
id. ib. 1, 13, 6:teneros urit lorica lacertos,
Prop. 4 (5), 3, 23:uri virgis,
Hor. S. 2, 7, 58:loris non ureris,
id. Ep. 1, 16, 47:antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit,
Col. Arb. 8, 3:ut prensos urant juga prima juvencos,
Ov. R. Am. 235. —To pinch with cold; to nip, blast, wither:II.pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur,
Cic. Tusc. 2, 17, 40:Scythae continuis frigoribus uruntur,
Just. 2, 2, 9:iis, quae frigus usserit, sunt remedio,
Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680:urebant montana nives,
Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.—Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust:B.me tamen urit amor,
Verg. E. 2, 68:Daphnis me malus urit,
id. ib. 8, 83:vires urit videndo Femina,
id. G. 3, 215:urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas,
Hor. C. 1, 19, 5 sq. — Pass.:uritur infelix Dido,
Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22;13, 763 al.: meum jecur urere bilis,
Hor. S. 1, 9, 66:ira communiter urit utrumque,
id. Ep. 1, 2, 13.— Pass.:uror, seu, etc.,
Hor. C. 1, 13, 9.—Of envy:urit fulgore suo,
Hor. Ep. 2, 1, 13.—Transf.1.To vex, annoy:2.uro hominem,
I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.:id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,
Plaut. Poen. 3, 5, 25. —In gen., to disturb, harass, annoy, oppress:eos bellum Romanum urebat,
Liv. 10, 17, 1; cf. pass.:quo (bello) Italia urebatur,
id. 27, 39, 9:labor aliquem urens,
id. 36, 23, 5:captos legibus ure tuis,
Ov. Am. 1, 8, 70:populum gravis urebat infesto mari annona,
Vell. 2, 77, 1:urebat nobilem populum ablatum mare,
Flor. 2, 6, 2. -
103 GLUTTONY
[N]GULA (-AE) (F)GUTTUR (-URIS) (N)EDACITAS (-ATIS) (F)INGLUVIES (-EI) (F)MILUINA (-AE) (F)ABDOMEN (-INIS) (N) -
104 GULLET
[N]STOMACHUS (-I) (M)GULA (-AE) (F)FAUCES (-IUM) (PL)FAUX (FAUCIS) (F)GUTTUR (-URIS) (N)GURGULIO (-ONIS) (M)INGLUVIES (-EI) (F)GUTTER (-ERIS) (N) -
105 NECK
[A]COLLARIS (-E)CONLARIS (-E)[N]CERVIX (-VICIS) (F)COLLUM (-I) (N)CONLUM (-I) (N)COLLUS (-I) (M)CONLUS (-I) (M)FAUCES (-IUM) (PL)FAUX (FAUCIS) (F)GUTTUR (-URIS) (N)GUTTER (-ERIS) (N)- LITTLE NECK -
106 THROAT
[N]IUGULUM (-I) (N)JUGULUM (-I) (N)IUGULUS (-I) (M)JUGULUS (-I) (M)GUTTUR (-URIS) (N)GURGULIO (-ONIS) (M)FAUX (FAUCIS) (F)FAUCES (-IUM) (PL)GULA (-AE) (F)GLUTTUS (-I) (M)GLUTUS (-I) (M)GUTTER (-ERIS) (N)[V]LATRO (-ARE -AVI -ATUM)
См. также в других словарях:
GUTTUR — animae canalis, Plin. Graece λάρυγξ, βρόγχος, et τραχεῖα αρτηρία, canna pulmonis et aspera arteria, ex Heb. Gap desc: Hebrew fortasse a sono glutientis. Plin. l. XI. c. 37. Homini tantum et vibus intumescit, aquarum quae potantur vitio,… … Hofmann J. Lexicon universale
Guttur — (lat.), 1) (Anat.), Gurgel, Kehle; daher Gutturales, Kehllaute, s.u. Laute; 2) (Bot.), die Kehle od. Gurgel, die Vertiefung auf der äußern Fläche an der Unterlippe der maskirten Blume, dem Gaumen (Palatum) entsprechend, dessen Aushöhlung sie… … Pierer's Universal-Lexikon
guttur — gut·tur (gutґər) [L.] fauces … Medical dictionary
•guttur — i (L). The throat … Dictionary of word roots and combining forms
guttur — … Useful english dictionary
Guttur. appl. — gutturi applicandus( a um), to be applied to the throat …
guttural — guttural, ale, aux [ gytyral, o ] adj. • 1542; du lat. guttur « gosier » 1 ♦ Qui appartient au gosier. Artère gutturale. 2 ♦ Émis par le gosier. ⇒ rauque. Toux, voix gutturale. Son guttural. ♢ Phonét. Vieilli Consonne gutturale, et n. f. une… … Encyclopédie Universelle
goitre — [ gwatr ] n. m. • 1530; goyetre 1492; a. fr. goitron « gorge » XIIe; lat. pop. °gutturio, onis, de guttur « gorge » ♦ Gonflement de la partie antérieure du cou, résultant d une augmentation de volume de la glande thyroïde, dans sa totalité ou… … Encyclopédie Universelle
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
gutural — (Del lat. guttur, uris, garganta.) ► adjetivo 1 ANATOMÍA De la garganta: ■ debido a la operación, ahora sólo puede emitir sonidos guturales. ► adjetivo/ sustantivo femenino 2 LINGÜÍSTICA Se aplica al sonido consonántico que se articula tocando el … Enciclopedia Universal
gutturale — ● guttural, gutturale, gutturaux adjectif (latin guttur, uris, gosier) Qui est émis du fond de la gorge ; rauque : Cris gutturaux. ● guttural, gutturale, gutturaux (expressions) adjectif (latin guttur, uris, gosier) Vieux. Consonne gutturale ou… … Encyclopédie Universelle