-
1 grymasy
grymasy pl (G -ów) Launen pl -
2 grymas
-
3 krzywić
krzywić [kʃɨviʨ̑]\krzywić usta/twarz den Mund/das Gesicht verziehenII. vr1) ( ulegać wykrzywieniu) drut: sich +akk verbiegen2) ( robić grymasy) das Gesicht verziehen\krzywić się na kogoś jdn schief angucken [ lub ansehen]ktoś krzywi się na coś/na myśl o czymś jdm wird ganz anders [ lub schlecht], wenn er an etw denkt
См. также в других словарях:
grymasy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. grymasysów {{/stl 8}}{{stl 7}} zachowanie wyrażające i okazujące komuś niezadowolenie, sprzeciw; fochy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dość czyichś grymasów. Grymasy dziecka przy obiedzie. <fr.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grymas — m IV, D. u, Ms. grymassie; lm M. y 1. «wykrzywienie twarzy jako wyraz jakiegoś uczucia, zwykle nieprzyjemnego» Złośliwy grymas. Grymas bólu, niezadowolenia, znudzenia. 2. tylko w lm «zachowanie się wyrażające niezadowolenie, zwykle… … Słownik języka polskiego
krzywić — ndk VIa, krzywićwię, krzywićwisz, krzyw, krzywićwił, krzywićwiony «czynić coś krzywym, wyginać, wypaczać, wykrzywiać» Krzywić gwóźdź przy wbijaniu. ◊ Krzywić usta, twarz itp. «robić grymasy (pod wpływem bólu, gniewu itp.), krzywić się» krzywić… … Słownik języka polskiego
chimera — ż IV, CMs. chimeraerze; lm D. chimeraer 1. Chimera, blm «w mitologii greckiej: potwór ziejący ogniem, o postaci lwa z głową kozy na grzbiecie i wężem zamiast ogona» 2. «przedstawienie tegoż potwora (czasem także w zmodyfikowanej postaci, np. jako … Słownik języka polskiego
dąs — m IV, D. u, Ms. dąssie; lm M. y zwykle w lm «zachowanie się znamionujące niezadowolenie, mniej lub więcej szczery gniew; grymasy, kaprysy, fochy» Dziecięce, dziewczęce, panieńskie dąsy. Nie zwracać uwagi na czyje dąsy. Powód do dąsów … Słownik języka polskiego
fąfry — blp, D. ów przestarz. «fochy, kaprysy, grymasy, dąsy, fanaberie» ◊ Mieć fąfry w nosie «dąsać się, stroić fochy; mieć muchy w nosie» … Słownik języka polskiego
fochy — blp, D. fochów «dąsy, grymasy, kaprysy» Mieć, pokazywać, stroić fochy. Znosić czyjeś fochy … Słownik języka polskiego
fumy — blp, D. fum a. fumów pot. «kapryśne zachowanie; wybrzydzanie, grymasy, fochy» Wielkopańskie fumy. Mieć swoje fumy. Znosić czyjeś fumy. Przyjąć coś z fumami. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
humor — m IV, D. u, Ms. humororze 1. blm «zdolność dostrzegania zabawnych stron życia, traktowanych zazwyczaj z wyrozumiałością i pobłażliwością; pogodny nastrój, wesołe usposobienie» Mieć poczucie, zmysł humoru. 2. blm «przedstawienie czegoś, np. w… … Słownik języka polskiego
kwas — m IV, D. u, Ms. kwassie; lm M. y 1. «substancja kwaśna; kwaśny smak; kojarzący się z tym smakiem zapach» Kwas kapuściany, naturalny. Czuć kwas. Czuć kwasem. ∆ Kwas chlebowy «musujący napój chłodzący przyrządzony z osłodzonej wody z dodatkiem… … Słownik języka polskiego
panieński — «odnoszący się do panny, właściwy pannie; dziewczęcy, dziewiczy; delikatny, subtelny, skromny» Panieński pokój. Panieńskie lata. Panieńskie grymasy. Panieński rumieniec. ∆ Panieńska skórka «miękka, słodka masa wyrabiana z cukru, gumy arabskiej i… … Słownik języka polskiego