Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

glory

  • 1 vera alsæll yfir

    Íslensk-ensk orðabók > vera alsæll yfir

  • 2 Dýri

    * * *
    a, m. [A. S. Deôr; cp. Deôra-by = Derby]. a pr. name, Landn.: in local names, Dýra-fjörðr, in western Iceland, Landn., Gísl.

    Íslensk-ensk orðabók > Dýri

  • 3 TÍRR

    (gen. tírs and tírar), m. glory, renown (góðs höfum tírar fengit).
    * * *
    m., gen. tírar and tírs, dat. tíri; [A. S. tîr; Germ. zier]:—glory, renown; með tíri, with glory; með öllum, hæstum, öflgum tíri, með frygðar tíri, with glory, Lex. Poët.; tíri gæddr, gifted with glory; stýra fremd ok tíri; bella tíri; þat fær e-m tírar, Vellekla; góðs höfum tírar fengit, Hðm.; fá sér langs tírar, lasting fame; stýrir alls tírar; ins sanna tírar, etc., Lex. Poët.: the word is poetical, in prose it only remains in the allit. phrase, tírs ok tíma, Bs. i. 286 (see tími): in the compounded words, orðs-tírr, good report; lofs-tírr, fame, praise; in ú-tírligr, inglorious: in the phrase, taka tírar-hendi á e-m, to treat with distinction, Sturl. i. 183 C: it is freq. in poët compds and epithets, tír-bráðr, tír-eggjaðr, tír-göfigr, tír-kunnr, tír-mildr, tír-prúðr, tír-rækr, tír-samr, tír-sæll,—all poetical epithets to a hero = glorious, Lex. Poët.
    COMPDS: tírarför, tírargjarn, tírarhöfuð, tírarlauss, tírarsterkr, tírarþing.

    Íslensk-ensk orðabók > TÍRR

  • 4 DÝRÐ

    f. glory (himnaríkis dýrð).
    * * *
    f. [Engl. dearth], glory; himinríkis d., the glory of heaven, Fms. v. 143, 230, Fær. 137, 625. 163, Fms. v. 216 ( a glorious miracle): in pl., 623. 32, Eluc. 47; tóm d., vain-glory, 655 xxvi. 3: in N. T. and eccl. writers since the Reformation this word is much in use; the δόξα of the N. T. is usually rendered by dýrð.
    COMPDS: dýrðardagr, dýrðarfullr, Dýrðarkonungr, dýrðarkóróna, dýrðarmaðr, dýrðarsamliga, dýrðarstaðr, dýrðarsöngr.

    Íslensk-ensk orðabók > DÝRÐ

  • 5 á-gæti

    n. renown, glory, excellence; göra e-t til ágætis sér, as a glory to himself, Fms. xi. 72, 109; reyna á. e-s, to put one on his trial, 142; þú hyggr at engu öðru en ákafa einum ok á., o nly bent upon rushing on and shewing one’s prowess, 389; vegr ok á., fame and glory, Fas. i. 140, Sks. 241. In pl. glorious deeds; mikil á. vóni sögð frá Gunnari, Nj. 41: in the phrase, göra e-t at ágætum, to laud, praise highly, Fms. viii. 139, vii. 147: in the proverb, hefir hverr til sins ágætis nokkuð, every one’s fame rests upon some deed of his own, no one gets his fame for naught, the context implies, a n d thou ha s t done what will make thee famous, Nj. 116.
    2. in COMPDS ágætis- and ágæta- are prefixed to a great many words, esp. in mod. use, to express something capital, excellent; ágæta-skjótr, adj. very swift, Fms. vii. 169; ágæta-vel, adv. excellently well, Nj. 218: and even to substantives, e. g. ágæta-gripr and ágætis-gripr, m. a capital thing, Fms. ix. 416, x. 254, Ld. 202; ágæta-naut, n. a fine ox, Eb. 318; ágætis-maðr, m. a great man, Landn. 324, Fms. vii. 102, xi. 329.

    Íslensk-ensk orðabók > á-gæti

  • 6 dýrka

    * * *
    (að), v.
    1) to exalt, glorify (guð dýrkaði son sinn);
    2) to celebrate (dýrka þenna dag); dýrka hátíð es = halda hátíð es;
    3) to worship (far þú með mér at dýrka dróttin guð þinn); to pray one reverentially (kastar hón sér fram á gólfit fyrir fœtr konungi ok dýrkaði hann);
    refl., dýrkast, to magnify oneself, to glory; sá er dýrkast, dýrkist hann með guði, he that glorieth, let him glory in the Lord.
    * * *
    (and dýrðka), að, with acc. to worship, Stj. 103: to glorify, Ver. 6; d. Drottinn Guð þinn, Stj. 4. 58; d. Guðs orð, 655 C. 15; d. kenning postulanna, 14: to celebrate, d. þenna dag. Hom. 8: to exalt, nú er tíð Drottinn, sú er þú d. oss ambáttir þínar, Blas. 47; ek em Guð sá er þik dýrkaða’k, ok mun ek enn d. þik, 50: hann dýrkaði válaðan, Greg. 24; d. e-n með e-u, Fms. x. 315; d. e-n, to pray one reverentially; hón kastar sér fram á gólfit, dýrkaði hann, svá segjandi, Stj. 522. 2 Sam. xiv. 4; hence the common Icel. phrase, vertu ekki að d. hann, don’t beg ( coax) him.
    2. reflex. to magnify oneself; þá mundu Gyðingar dýrkask í sjálfum sér, Stj. 392; hirð eigi þú maðr at d. í krafti þínum, thou man, glory not in thy strength, Hom. 8; sá er dýrkask, kvað Paulus postuli, dýrkisk hann með Guði, 23: in pass. sense, Fms. xi. 415; dýrkaðisk þolinmæði réttlátra, Hom. 49; verit ér þolinmóðir litla stund, at ér dýrkisk, 623. 32. In N. T. and mod. eccl. writers the Gr. δοξάζειν is sometimes rendered by dýrka, e. g. Matth. v. 16.

    Íslensk-ensk orðabók > dýrka

  • 7 dá-semd

    and dá-semi, f. glory, grace. Mar. 33, 68, Post. 188. dásemðar-verk, n. work of glory: mikil em dásemðar verkin Drottins, great are the glorious works of the Lord. cp. Ps. cxi. 2.

    Íslensk-ensk orðabók > dá-semd

  • 8 HÆLA

    ( hœla), d, [hól], to praise, flatter, with dat., Eb. 164; hrósa ok hæla e-u, Karl. 438: to glory, boast, hann hældi, at Haraldr hefði hefnt Gamla, Fms. i. 48; eigi má ek af því hæla, Lv. 10, passim.
    II. reflex. to boast, vaunt; hælumk minnst í máli, Fms. viii. (in a verse): hælask e-u, to glory in a thing, 85, Karl. 412, Fagrsk. 93, Nj. 204, 237: hælask um e-t, to brag about, 54, Grág. ii. 145, Karl. 372, Valla L. 212: hælask af e-u, to boast of, 655 xx. 8: absol., Grág. ii. 145, Thom. 84: hælask við e-n, to boast over one, Grett. 128, Fms. vi. 399.

    Íslensk-ensk orðabók > HÆLA

  • 9 röðull

    (-s, dat. röðli), m.
    1) glory, halo;
    2) sun (poet.).
    * * *
    m., dat. röðli, poët.:—a halo, glory; verðr hann kórónaðr með gulligum röðli, Sks. 39; skínandi röðull, 41:—the sun, Lex. Poët. passim: as also the compd álf-röðull:—röðlar, pl. = the saints; lesi bjartar þeir bækr ok röðla, Merl.
    II. an edge or crest, of a hill, cliff, or the like, freq. in mod. usage-; brekku-röðull, fjalls-r., the crest of a hill, fell.

    Íslensk-ensk orðabók > röðull

  • 10 VEGR

    I)
    (gen. -ar and -s; pl. -ir and -ar, acc. -u and -a), m.
    1) way, road (á vegum úti);
    2) fig. phrases, koma e-u til vegar, to bring about; fara til vegar, to go, proceed (ekki mun þér um, at kenna, hversu sem til vegar ferr); ganga (koma) til vegar, to come to an issue, be decided (gekk þat ok eigi til vegar); gera endiligan veg á máli, to bring it to an issue; venda sínum vegi, to wend one’s way;
    3) way, mode, manner; þessir menn munu sœkja oss með eldi, er þeir megu eigi annan veg, if they cannot (get at us) in any other way; einn veg, one way, in the same way; annan veg, other-wise (er annan veg en ek hygg); þann veg, thus, in that wise (þetta er ekki þann veg at skilja); hvern veg, how (eigi veit ek hvern veg þá mun verða);þótti sinn veg hvárum, each of the two had his own opinion, they disagreed; á alla vega, in every way, manner, respect; á marga vega, in many ways;
    4) direction; alla vega, in all directions, on all sides (kváðu við lúðrar alla vega í braut frá þeim); skjót annan veg, in another direction; snúa hverr síns vegar, each his own way, in different directions; flýja viðs vegar, to flee scattered about;
    5) side, hand; eins vegar, on one side (var eins vegar sjór); á hœgra (vinstra) veg e-u, on the right (left) hand of; tvá vega, on two sides.
    (gen. -s), m. honour, distinction (er yðr þat v. mikill); til vegs guði, to the glory of God.
    f. pl. levers, see vög.
    * * *
    1.
    m., gen. vegar; but vegs, Eg. 295, Bret. 262; vegsins, Hbl. 56; dat. vegi and veg; with the article veginum, Eg. 544; but veg, Fms. i. 9: pl. vegir and vegar, Eg. 544; acc. vega and vegu, the former is the better form, for the root is ‘vig,’ not ‘vigu;’ vega is also used in old adverbial phrases, as alla vega, marga vega: [Ulf. wigs = ὁδός; A. S., O. H. G. and Germ. weg; Engl. way; Dan. vej; Swed. väg; Lat. via; the root word is vega, q. v.]:—a way, road; vegir er renna til bæja, Gþl. 413; vegir allir, Eg. 543; þröngastir vegir, Fms. ix. 366, passim.
    2. metaph. phrases; fara vel til vegar, to be well on ones way, go on, Fms. ix. 283; ganga til vegar, to be in the way towards, to come to an issue, vii. 136, Boll. 355; komask til vegar, Háv. 51; einum verðr e-ð að vegi, to find one’s way out; koma e-u til vegar, to put one in the way, Ld. 320; göra veg á við e-n, to travel with one, come to an understanding; göra endiligan veg á máli, to bring it to an issue, Bs. i. 905; var þat endiligr vegr hér á, Dipl. ii. 11; venda sínum vegi, to wend one’s way, Fms. xi. 425; verða á veg e-s, i. 9; ríða í veg með e-m, on the way, iii. 110; um langan veg, a long way off, Eg. 410, Hom. 7, Edda 30; um farinn veg, á förnum vegi, see fara (A. VI. 2).
    II. special, partly adverbial, phrases; víða vega, far and wide, 655 ix. C. 1; miðja vega, midway, Gísl. 5; annan veg, another way, Grág. (Kb.) i. 153; á hvárn tveggja veg, both ways; á hægra veg. on the right hand, Fms. x. 16; á vinstra veg. Mar.; tvá vega, both ways, Fms. x. 14; á alla vega, to all sides, Grág. (Kb.) i. 148; á alla vega frá, 119; flýði sins vegar hvár, Fms. vii. 250, Ver. 11; sinn veg hverr, Landn. 36; flýja víðs vegar, to fly scattered about, Eg. 530, Fms. vi. 87; á verra veg, to the worse, i. 270; á alla vega, in every way, manner, respect. Ld. 222, Fms. xi. 76; á marga vega, Skálda ii. 148; á þrá vega, Hom. 157; fjóra vega, on four sides, D. N. iv. 506.
    2. engi veg, in no way, Blas. 43; hverngi veg, howsoever Grág. (Kb.) i. 75; annan veg, otherwise, Fms. vii. 263; einn veg, one way, in the same way, Grág. i. 490; er eigi einn veg farit úgæfu okkarri, Nj. 183; engan veg, in nowise, Fas. ii. 150: gen., eins vegar, on one side, Art.; annars vegar, Fms. viii. 228; hins vegar, on the farther side; síns vegar hverr, one on each side, Pr. 71, Fbr. 67 new Ed.; til vinstra vegsins, Hbl. 56; skógrinn var til hægra vegs, Eg. 295.
    III. a region, county; in local names, Austr-vegir, Suðr-vegir, Nór-egr.
    IV. peculiar forms are megin (acc. sing.) and megum (dat. pl., see p. 421, col. 2), dropping the initial v and prefixing the m from a preceding dative, the true forms being -egum, -eginn, as in báðum-egum, öllum-eginn, sínum-eginn, hinum-egum, þeim-egin, tveim-egum, whence báðu-megin … tveim-megin; the v remains in tveim vegum, Gþl. 418; nörðrum veginn, B. K. 32, 97; nörðra veginn, 97; tveim veginn, Sks. 414 B.
    2. suffixed to pronouns, einn, hinn, hvern, þann, sinn, in the forms -ig, -og, -ug; einn-ig, also; hinn-ig or hinn-og, the other way; hvern-ig, hvern-og, how; þann-ig, þann-og, thither; sinns-egin, sinn-og, (see these words, as also hinn B, p. 264; sinn B, p. 529; so also in Nór-egr, q. v.)
    B. vegna, a gen. pl. (?); þær heiðar er vatnsföll deilir af tveggja vegna, on both sides, Grág. i. 440; stukku menn frá tveggja vegna, Eg. 289; senda fjögurra vegna, Fms. i. 209.
    II. á vegna e-s, on one’s behalf; this is only found in later vellums, and is said to be derived from the Germ. von wegen (Grimm’s Gramm. iii. 266); which etymology is strongly supported by the fact, that af vegna or á vegna (= Germ. von wegen) is the oldest form; af hins fátæka vegna, Stj. 151; af staðarins vegna, Vm. 55; kom á stefnu fyrir oss Sira Einarr ráðsmaðr af vegna Hóla-kirkju, Dipl. ii. 18; á vegna (= af vegna) Árna, Vm. 131.
    2. then, dropping the particle, simply vegna; vegna e-s, on one’s account or behalf, on the part of; jarls vegna, Fms. x. 113, v. l.; staðarins vegna, Dipl. iii. 9, v. 9; minna vegna, on my behalf, Fms. iii. 154 (a late vellum); várra vegna, H. E. i. 436; sem Halldórr hafði áðr fram leitt sinna vegna, Dipl. ii. 5; Loðinn gaf upp sinna vegna, Fms. x. 99.
    3. lastly, in mod. usage it has become a regular prep. with gen., having displaced the old fyrir … sakir; but in this sense it is hardly found in vellums; but in inaccurate paper transcripts it is often substituted for the ‘sakir’ of the vellum; cp. Vd. old Ed. 100 and Fs. ch. 24 fine; alls vegna, Þórð. 63 old Ed.; but fyrir alls sakir, new Ed. 13, l. c.
    C. COMPDS: vegabót, vegarfall, vegarganga, vegalauss, vegaleysi, vegamót, vegarán, vegaskil, vegsummerki.
    2.
    m., gen. vegs, glory, honour; er yðr þat vegr mikill, Eg. 410; þótti þeim miklu minni vegr at þessum, 67; leita e-m vegs, Nj. 78; með miklum veg, ok þó eigi allir með jöfnum veg, Fms. x. 170; skína með mikilli birti ok veg, i. 77; rekinn frá öllum veg, es fyrr vas prýddr öllum veg, Eluc. 13; þeim sé vegr ok veldi, lof ok dýrð, 623. 57: so in the phrase, hafa veg ok vanda af e-u, to have both the honour and the responsibility of a thing.
    COMPDS: vegsboð, vegskona, vegslauss, vegsmunir.

    Íslensk-ensk orðabók > VEGR

  • 11 dýrðar-dagr

    m. a day of glory, Hom. 90, Fms. ii. 142.

    Íslensk-ensk orðabók > dýrðar-dagr

  • 12 dýrðar-fullr

    adj. full of glory, Fms. ii. 199, vii. 89.

    Íslensk-ensk orðabók > dýrðar-fullr

  • 13 Dýrðar-konungr

    m. the King of Glory (Christ), Niðrst. 4.

    Íslensk-ensk orðabók > Dýrðar-konungr

  • 14 dýrðar-kóróna

    u, f. a crown of glory, Magn. 502, Pass. 25. 11.

    Íslensk-ensk orðabók > dýrðar-kóróna

  • 15 dýrðar-söngr

    m. a song of glory.

    Íslensk-ensk orðabók > dýrðar-söngr

  • 16 for-prísan

    f. glory, Stj. 7, 109, 161.

    Íslensk-ensk orðabók > for-prísan

  • 17 frægðar-mark

    n. a badge of glory, Fas. i. 257.

    Íslensk-ensk orðabók > frægðar-mark

  • 18 hégóma-dýrð

    f. vain-glory, Bs. i. 373, Stj. 146.

    Íslensk-ensk orðabók > hégóma-dýrð

  • 19 HEIMR

    (-s, -ar), m.
    1) a place of abode, a region or world (níu man ek heima); spyrja e-n í hvern heim, to ask one freely;
    2) this world (segðu mér ór heimi, ek man ór helju); koma í heiminn, to be born; fara af heiminum, to depart this life; liggja milli heims ok heljar, to lie between life and death;
    3) the earth; kringla heimsins, the globe.
    * * *
    m. [Ulf. heimos (fem. pl.) = κώμη; A. S. hâm; cp. Eng. home, and in local names -ham; O. H. G. haim; Germ. heim; Dan. hjem; Swed. hem]:—prop. an abode, village, and hence land, region, world:
    I. abode, land,
    1. partly in a mythol. sense, each heimr being peopled with one kind of beings, gods, fairies, men, giants, etc.; níu man ek heima, I remember nine abodes, Vsp. 2, and also Alm. 9 sqq., Vþm. 45, refer to the mythol. conception of nine heavens, nine kinds of beings, and nine abodes, cp. Goð-heimr, God-land, Yngl. S., Stor.; Mann-heimar, Man-land, the abode of men, Yngl. S.; Jötun-heimar, Giant-land; Álf-heimr, Elf-land, Fairy-land; Nifl-heimr, Mist-land, the world below, Edda, Gm.; Undir-heimar, the nether world, Fms. iii. 178, Fas. iii. 391; Upp-heimr, the ‘Up-land,’ Ether, Alm. 13; cp. also Sól-heimar, ‘Sun-ham,’ Sunniside, freq. as a local name, Landn.; vind-h., ‘wind-ham,’ the heaven, Vsp. 62; sá heimr er Múspell heitir, Edda 3; heyrir blástr hans í alla heima, 17: the phrase, spyrja einn í alla heima, to ask one freely; er slíkt harla úhöfðinglegt at spyrja úkunna menn í hvern heim, Fb. i. 211.
    2. the region of the earth or sky; Austr-heimr, the East; Norðr-h., the North; Suðr-h., the South; Vestr-h., the West; Jórsala-heimr, Palestine: poët., dvalar-heimr, a dwelling-place, Sól. 35; ægis-h., 33; alda-h., the abode of men, 41; heimar goða, the abode of gods, Hkm. 13; munar-h., a place of bliss, Hkv. Hjörv. 42; ljóð-h., the abode of men, Gg. 2; myrk-h., the mirky abode, Akv. 42; sólar-h., the sun’s abode, heaven, Geisli.
    3. a village, in local names, Engl. -ham, Germ. -heim; but in mod. Dan., Norse, and Swed. local names contracted to -om or -um, so that in many instances it is doubtful whether it is from heim or a dat. pl. in um, thus Veom, Viom may be Véheimr or Véum; Sæ-heimr = mod. Norse Sæm; Há-heimr = Hæm; Fors-heimr = Forsum, Munch, Norge’s Beskr. Pref.: in Icel. not very freq., Sól-heimar, Man-heimar (cp. Safn i. 353 note), Vind-h.: the mythical Glaðs-h., ‘Bright-ham,’ Þrym-h., Þrúð-h., Gm. 4, 8, 11.
    II. this world, opp. to Hel or other worlds; fyrst fólkvíg í heimi, Vsp. 26; segðu mér ór heimi ek man ór Helju, Vtkv. 6, Hkv. Hjörv. 40, Skv. 3, 62, Vþm. 49, Am. 83, Stor. 19, Vsp. 46, Helr. 4; koma í heiminn, to be born, Fas. ii. 513; þessa heims, in this world, 623. 48, Gþl. 42, Hom. 48; opp. to annars heims, in the other world; þessa heims ok annars, Nj. 200, Sks. 354; kringla heimsins, the globe, orbis terrarum, Hkr. (init.); um allan heim, Grág. i. 169; heimr er bygðr, Ísl. ii. 381; spor þín liggja lengra út í heim en ek fæ séð, Orkn. 142; var heimrinn allr greindr í þriðjunga, Al. 117, Sks. 194, Rb. 134; al-heimr, the universe; minni-h., microcosmos, Eluc. 19.
    2. phrases, liggja (vera) milli heims ok Heljar, to lie between life and death, in extreme illness, Fb. i. 260 (of a swoon); lá Þorsteinn þá milli heims ok heljar ok vætti sér þá ekki nema dauða, Fas. ii. 437; þá sigaði svá at honum, … ok lá náliga í milli heims ok heljar, Grett. 114; sýna e-m í tvo heimana, to make one look into two worlds, i. e. to treat a person roughly; cp. laust hann svá at hann vissi lítið í þenna heim, he struck him so that he nearly swooned, Karl. 35.
    3. eccl. the world, mundus; heims ágirni, Hom. 73; stíga yfir heiminn, to overcome the world, 49, N. T. passim, e. g. John xvi. 8, 11, 20, 33; heims börn, the children of the world, Pass.; heims dýrð, the glory of the world, Post.; heims skraut, the pomp of the world, Hom. 83; hold ok heimr, the flesh and the world, N. T. 4. denoting people, only in the compd þing-heimr, an assembly, cp. Fr. monde.
    COMPDS: heimsaldr, heimsálfa, heimsbrestr, heimsbygð, heimsendi, heimskringla, heimsskapan, heimsskaut, heimsslit, heimssól, heimsstaða, heimsstjórn, heimsstýrir, heimsvist, heimsþriðjungr.

    Íslensk-ensk orðabók > HEIMR

  • 20 hjálp-ræði

    n. = hjálpráð, 655 xv. A. 1; biðja e-n hjálpræða, Fms. ii. 132: helping advice ( healing), vi. 198; með dýrð ok hjálpræðum, with glory and help, x. 338.

    Íslensk-ensk orðabók > hjálp-ræði

См. также в других словарях:

  • Glory — • In the English version of the Bible the word Glory, one of the commonest in the Scripture, is used to translate several Hebrew terms in the Old Testament, and the Greek doxa in the New Testament. Sometimes the Catholic versions employ… …   Catholic encyclopedia

  • Glory — may refer to:In religion *Glory (religion), in Judeo Christian religious tradition, the manifestation of God s presence; see also Hod (Kabbalah) * Glory, a term in Christian art for a halo surrounding the whole body of a person. *Glory Be to the… …   Wikipedia

  • Glory — Glo ry (gl[=o] r[y^]; 111), n. [OE. glorie, OF. glorie, gloire, F. gloire, fr. L. gloria; prob. akin to Gr. kle os, Skr. [,c]ravas glory, praise, [,c]ru to hear. See {Loud}.] 1. Praise, honor, admiration, or distinction, accorded by common… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Glory — Glo ry, v. i. [imp. & p. p. {Gloried}; p. pr. & vb. n. {Glorying}.] [OE. glorien, OF. glorier, fr. L. gloriari, fr. gloria glory. See {Glory}, n.] [1913 Webster] 1. To exult with joy; to rejoice. [1913 Webster] Glory ye in his holy name. Ps. cv.? …   The Collaborative International Dictionary of English

  • glory in — ˈglory in [transitive] [present tense I/you/we/they glory in he/she/it glories in present participle glorying in past tense gloried in past …   Useful english dictionary

  • Glory — Glory: «Glory» (Glory  (англ.))  научный спутник, запуск которого окончился неудачей в марте 2011 года. «Glory»  альбом канадского рэпера Manafest, вышедший в 2006 году …   Википедия

  • glory — ► NOUN (pl. glories) 1) high renown or honour won by notable achievements. 2) magnificence; great beauty. 3) a very beautiful or impressive thing. 4) worship and thanksgiving offered to God. ► VERB (glory in) 1) …   English terms dictionary

  • glory — [glôr′ē] n. pl. glories [ME glorie < OFr < L gloria] 1. a) great honor and admiration won by doing something important or valuable; fame; renown b) anything bringing this 2. worshipful adoration or praise 3. the condition of highest… …   English World dictionary

  • Glory — Título Tiempos de gloria o Gloria Ficha técnica Dirección Edward Zwick Producción Freddie Fields …   Wikipedia Español

  • glory — [n1] fame, importance celebrity, dignity, distinction, eminence, exaltation, grandeur, greatness, honor, illustriousness, immortality, kudos, magnificence, majesty, nobility, praise, prestige, renown, reputation, splendor, sublimity, triumph;… …   New thesaurus

  • Glory Be — • The doxology in the form in which we know it has been used since about the seventh century all over Western Christendom, except in one corner Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»