-
1 πυῤῥότης
πυῤῥότης, ητος, ἡ, Feuerfarbe, röthliche, goldgelbe Farbe, Arist. de gener. anim. 5, 5.
-
2 παρά-φυσις
παρά-φυσις, ἡ, = παραφυάς; δένδρων, Poll. 7, 145; von Thieren, περὶ παραφύσεως τῶν πλεοναζόντων ἢ ἐλλειπόντων μορίων, Arist. gener. anim. 4, 4; Theophr. u. Sp.
-
3 παν-δεχής
-
4 πῦος
πῦος, ὁ, die erste Muttermilch, colostrum, colostra, sowohl von Menschen als von Thieren; die letztere war ein beliebtes Gericht, Briesmilch, Briest, Bienst, Ar. Vesp. 710 Pax 1116; πύου τόμοι, Pherecrat. bei Ath. VI, 269 a; – Empedocl. nennt πύον λευκόν (also neutr. mit kurzem υ) die Milch, was Arist. de gener. anim. 4, 8 tadelt (vgl. πυριάτη u. πυτία). – Auch = πῠον. – [Ueber die Accentuation vgl. Draco p. 77, 16; es findet sich aber auch πυός.]
-
5 σωματόω
σωματόω, verkörpern, zum Körper machen, daher dicht, fest machen, verdichten, ὀποὶ σωματωϑέντες, Theophr.; πάχος ἔχει καὶ σεσωμάτωται μᾶλλον, Arist. de gener. anim. 2, 6; S. Emp. adv. phys. 2, 25; auch = in ein Ganzes bringen.
-
6 ζύμη
-
7 κατα-μηνι-ώδης
κατα-μηνι-ώδης, ες, zur monatlichen Reinigung gehörig, περίττωμα Arist. gener. anim. 2, 8.
-
8 ζεφύριος
ζεφύριος, ον (auch 3 Endgn, z. B. Ζεφυρίη, sc. πνοή, Westwind, Od. 7, 1191, den Westwind betreffend, Theophr.; – ᾠὰ ζεφύρια, Windeier, Arist. H. A. 6, 2 gener. an. 3, 1.
-
9 κέλῡφος
κέλῡφος, τό, = κελύφη; von Früchten, Theophr.; vom Ei, Arist. gener. anim. 2, 6; von Schaalthieren, id. – Komisch nennt Ar. Vesp. 545 alte Richter ἀντωμοσιῶν κελύφη. Bei Antiphil. 41 (IX, 242) ein kleiner Kahn.
-
10 εὐ-ταμίευτος
εὐ-ταμίευτος, gut verwaltet, gut eingetheilt und sparsam verwandt, ἀήρ Arist. de gener. an. 5, 7; Hippocr., bei dem es übh. "leicht zu haben", "leicht" bedeutet.
-
11 ζῡμ-ώδης
ζῡμ-ώδης, ες, gesäuert, gegohren, Arist. gener. anim. 3, 4.
-
12 δυς-φορέω
δυς-φορέω, schwer, ungern ertragen; Soph. El. 243; Eur. Rhes. 425; Her. 5, 19; unwillig sein, Ar. Th. 73; ἐπί τινι, Aesch. Spt. 762; κακοῖς, Eur. Andr. 1235; auch in Prosa, Xen. Cyr. 2, 2, 8; ibd. 5 stand sonst das med. δυςφορούμενος, jetzt δυςϑετούμενος; – περί τι, Arist. gener. an. 4, 6 u. bes. Sp.; καὶ ἤχϑετο Hdn. 5, 8, 1; διά τι, D. Sic. 4, 61; c. partic., Plut. Alc. et Cor. 5; – sich übel befinden, Plut. Thes. 20 Mar. 36.
-
13 δυς-ῑνησία
δυς-ῑνησία, ἡ, Schwerbeweglichkeit, Unbehülflichkeit; Arist. gener. anim. 5, 1; Plut. u. Medic. von Kranken.
-
14 δύς-χῡμος
-
15 δια-πῑδύω
δια-πῑδύω, durchseihen, durchschlagen; οἱ ὑψηλοὶ τόποι διαπιδύουσι τὸ ὕδωρ Arist. Meteor. 1, 13; intr., durchsickern, διὰ τῶν φλεβῶν, gener. anim. 2, 6.
-
16 διερός
διερός, ά, όν, bei Homer zweimal, Odyss. 9, 43 ἔνϑ' ἤτοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας ἠνώγεα, 6, 201 στῆτέ μοι, ἀμφίπολοι· πόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῠσαι; ἦ μή πού τινα δυσμενέων φάσϑ' ἔμμεναι ἀνδρῶν; οὐκ ἔσϑ' οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτός, οὐδὲ γένηται, ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται δηιοτῆτα φέρων. In dieser letzteren Stelle erklärte Aristarch, nach einem Scholium, διερός = » lebend«, während Kallistratus (s. Sengebusch Homer. diss. 1 p. 55) δυερός las: διερός: οὕτως τὸν ζῶντα Ἀρίσταρχος. ὁ δὲ Καλλίστρατος γράφει δυερός, ὁ ἐπίπονος, παρὰ τὴν δύην, ἤτοι κακοπαϑητικός. Andere Scholien: οὐκ ἔσϑ' οὗτος ἀνὴρ διερός: ὁ ζῶν, ὡς ἐκ τοῠ ἐναντίου ἀλίβαντες οἱ νεκροί, und: ζῶν ἐρρωμένως καὶ ἰκμάδος μετέχων. τὴν μὲν γὰρ ζωὴν ὑγρότης καὶ ϑερμασία συνέχει, τὸν δὲ ϑάνατον ψυχρότης καὶ ξηρασία. ὅϑεν καὶ ἀλίβαντες οἱ νεκροὶ λιβάδος μὴ μετέχοντες. Eine abweichende Erklärung enthält in den Scholien die Notiz βλαπτικός, πειρατικός, πειρατής; sie geht vielleicht ursprünglich auf die Lesart δυερός. Lehrs Aristarch. p. 56 sqq. meint, diese Notiz enthalte eine Spur seiner eigenen Erklärung der Lesart διερός; er bringt nämlich das Homerische διερός nicht mit διαίνω in Verbindung, was die oben angeführten Erklärungen der Scholien thun; gegen diese Erklärungen und die Verbindung mit διαίνω beruft sich Lehrs besonders auf Scholl. Iliad. 21, 252 αἰετοῠ οἴματ' ἔχων μέλανος, τοῠ ϑηρητῆρος: Ἀριστοτέλης μελανόστου ἀναγινώσκει, τοῠ μέλανα ὀστᾶ ἔχοντος· ἀγνοεῖ δὲ ὡς οὐ δεῖ ἀπὸ τῶν ἀφανῶν ποιεῖσϑαι τὰ ἐπίϑετα. Lehrs leitet vielmehr das Homerische διερός von δίειν, δίεσϑαι ab; er macht Odyss. 6, 201 nach διερὸς βροτός ein Colon und übersetzt Quonam aufugitis viro conspecto? Numne eum hostem esse putatis? Non est iste vir fugator homo (h. e. non is est quem fugere opus sit); neque omnino erit qui improbo consilio ad Phaeaces accedere audeat. Hier hätte demnach διερός activischen Sinn; in der anderen Stelle, Odyss. 9, 43, hat es nach Lehrs passivischen Sinn, διερῷ ποδὶ φευγέμεν »mit fliehendem Fuß enteilen«, fugaci pede se proripere. Ganz eben so hat z. B. φοβερός und σφαλερός activische und passivische Bedeutung. Die Scholien denken auch Odyss. 9, 43 wieder an διαίνω und nehmen als Grundbedeutung von διερός » flüssig«, »naß« an. Von dieser Grundbedeutung aus erklären sie διερῷ ποδί auf verschiedene Art. Am Besten wäre wohl, wenn man nicht Lehrs Erklärung vorzieht, διερῷ ποδί = »mit schnellem Fuße« zu nehmen; das Flüssige bewegt sich schnell. Nach Homer kommt διερός in einer Reihe von Stellen vor, in denen allen man es = »naß«, » flüssig« erklärt. Einige dieser Stellen lassen gar keine andere Auffassung zu; in einigen jedoch könnte man auch an die Ableitung von δίω denken; beide Ableitungen treffen zusammen in der Bedeutung » dahinströmend«, » dahineilend«, » flüchtig«, » schnell«, » beweglich«, » rege«. Man kann nun, wenn man Lehrs Erklärung der Homerischen Stellen billigt, entweder annehmen, daß das Wort διερός die Bedeutung »naß«, » flüssig«, nur durch Mißverstehn der Homerischen Stellen erhalten habe, eine Annahme, welche durch viele analoge Fälle gestützt wird; oder, daß es wirklich von Anfang an zwei wurzelhaft verschiedene Adjectiva διερός gab: 1) διερός von δίω, fugator und fugax, 2) διερός verwandt mit διαίνω, »naß«, »flüssig«. Nachhomerische Stellen: Hesiod. O. 460 εὖτ' ἂν δὲ πρώτιστ' ἄροτος ϑνητοῖσι φανείῃ, δὴ τότ' ἐφορμηϑῆναι ὁμῶς δμῶές τε καὶ αὐτὸς αὔην καὶ διερὴν ἀρόων ἀρότοιο καϑ' ὥρην, πρωὶ μάλα σπεύδων, ἵνα τοι πλήϑωσιν ἄρουραι ; Aeschyl. Eum. 263 αἷμα μητρῷον χαμαὶ, δυσαγκόμιστον, παπαῖ, τὸ διερὸν πέδῳ χύμενον οἴχεται; Aristoph. Nub. 337 von den Wolken εἶτ' ἀερίας, διερὰς, γαμψοὺς οἰωνοὺς ἀερονηχεῖς, v. l. διερούς, was dann auf οἰωνούς bezogen werden kann; Av. 213 διεροῖς μέλεσιν, von den (dahinströmenden? thränenfeuchten?) Liedern der Nachtigal; Νεῖλος διερὰν βώλακα ϑρύπτει Theocr. 17, 80; λίϑος Callim. Ap. 23; bei Ap. Rh. 1, 184 κέλευϑος, nach Schol. κυρίως ἡ ἐκ Διὸς κάϑυγρος γῆ; vgl. 2, 1099; χείλη 4, 1457, wie Nonn. D. 5, 314 die Glieder auch nennt, vgl. ὑγρός; Antiphil. 22 (IX, 86) πώγων ὀστρέου; s. auch Ep. ad. 740 ( App. 375). Nach Arist. de gener. et interit. 2, 2 ist διερὸν τὸ ἔχον ἀλλοτρίαν ὑγρότητα ἐπιπολῆς, obenauf feucht; Luc. Lexiph. 4 vrbdt διερὸν βλέπειν mit λημαλέοι ὀφϑαλμοί.
-
17 δί-χροια
δί-χροια, ἡ, Doppelfarbigkeit; Arist. gener. anim. 3, 1.
-
18 μονό-χροος
μονό-χροος, zsgzgn μονό-χρους, ουν, einfarbig, Arist. gener. an. 5, 6 u. Sp.
-
19 θηλάζω
θηλάζω, säu gen, nach VLL. ion. für ϑηλὴν διδόναι; von der Mutter, τὸ παιδίον Lys. 1, 9; von der Amme, Poll. 2, 163; vgl. Phryn. com. B. A. 99; von Thieren, Arist. H. A. 6, 23, Plut.; von der Brust selbst, N. T. – Med. nach den Gramm. (vgl. Phot. u. B. A. 99) saugen; aber Plat. Rep. V, 460 d ist zweifelhaft; Theocr. 3, 16 hat in dieser Bdtg μάσδον ἐϑήλαξεν, wie ϑηλάζοντα χοῖρον 14, 15; vgl. Plut. Rom. 6 Luc. Soloec. 4; ἐὰν μὴ τύχῃ τεϑηλακὼς ὁ ὄνος ἵππον Arist. H. A. 6, 23; pass., γάλα ϑηλάζεται ὑπὸ τῶν τέκνων 2, 13; gener. an. 4, 5 heißen die Mütter αἱ ϑηλαζόμεναι; Plut. Rom. 4 sagt τοῖς βρέφεσι ϑηλάζεσϑαι = ϑηλὴν ἐπέχειν.
-
20 οὐλότης
οὐλότης, ητος, ἡ, das Kraussein, die Krausheit (vgl. οὖλος 3), Arist. gener. anim. 5, 3. – Bei Plut. Gryll. 6, τῆς χλαμύδος οὔσης ἁλουργοῦ τὴν οὐλότητα, vom Gewande. Vgl. οὖλος.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
gêner — [ ʒene ] v. tr. <conjug. : 1> • 1530; gesner du XVIe au XVIIIe; gehinner 1381; gehenner 1363; de gêne 1 ♦ Vx Torturer, supplicier. Par ext. Faire souffrir. ⇒ tourmenter. « Et le puis je, Madame ? Ah ! que vous me gênez ! » (Racine). 2 ♦ … Encyclopédie Universelle
GENER — tanqum generis propagator Becmanno de Origin. L. 1. p. 500. cum Socero, moribus rom. nec lavare, nec praesente co sedere poterat. Capitolin. in Gord. Sen. Socero suo Annio Severo tantum detulit, ut in familiam eius quasi filium migrasse se… … Hofmann J. Lexicon universale
Gener — Gener, Pompeu … Enciclopedia Universal
gêner — (jê né) v. a. 1° Faire souffrir la torture (sens qui a vieilli). • Celle que dans les fers elle aimait à gêner, CORN. Rodog. I, 1. 2° Fig. Faire souffrir, infliger une torture morale. • Ah ! que vous me gênez Par cette retenue où vous… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
GÊNER — v. a. Incommoder, contraindre les mouvements du corps. Sa cuirasse le gêne beaucoup. Cette femme a un corset qui la gêne. Ce soulier me gêne. Nous étions bien gênés dans cette voiture. On l emploie aussi avec le pronom personnel. En vous gênant… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
GÊNER — v. tr. Incommoder quelqu’un ou quelque chose dont on empêche le libre mouvement. Ce soulier me gêne. Nous étions bien gênés dans cette voiture. En vous gênant un peu vous pourrez tous tenir sur cette banquette. Cette boucle est trop serrée : elle … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
gêner — vt. , incommoder ; encombrer, embarrasser, entraver, mettre dans la gêne ; indisposer, provoquer une mauvaise digestion, fatiguer ; contrarier : dzinh nâr (Lanslevillard), JIN NÂ msf. (Albanais.001, Villards Thônes), jénâ (Chambéry.025, Saxel.002 … Dictionnaire Français-Savoyard
gener — ˈgeˌne(ə)r noun ( s) Etymology: Latin; akin to Greek gambros son in law, Sanskrit jāmātā, Lithuanian żéntas, & probably to Latin gignere to beget more at kin Roman & civil law : son in law * * * gener obs. Sc. form of gender v … Useful english dictionary
Gener Pedrina — Gener Ner Pedrina (born January 1, 1970) is a freelance Filipino comic book artist who has taken on various roles in the industry. Most notable is his creation of Sanduguan. Pedrina graduated with a Bachelor s Degree in Civil Engineering from the … Wikipedia
Géner García Molina — Saltar a navegación, búsqueda Géner García Molina alias Francisco Javier Builes o John 40 (nacido el 23 de agosto de 1963 en San Martín, Meta) es un guerrillero y narcotraficante colombiano, miembro de la guerrilla de las Fuerzas Armadas… … Wikipedia Español
GENER Johannes — vide Iohannes … Hofmann J. Lexicon universale