-
1 gausapa
gausăpa, ae, f., or gausăpes, is, m., also gausăpe, is (only sing.), and plur. gausăpa, ōrum, n., = gausapês, a shaggy woollen cloth, frieze, felt, used for clothing, covering, etc.; a garment or cover of frieze.I.Lit.(α).Sing., nom.: gausapa, according to Varr. ap. Charis. p. 80 P.; and ap. Prisc. p. 759 P.: gausape, M. Messala ap. Charis. p. 80; Mart. 14, 152 in lemm.—Abl.:(β).involutus coccina gausapa,
Petr. 28 (perh. acc. plur.): purpureo tersit tunc latas gausape mensas, Lucil. ap. Prisc. p. 870; so,gausape,
Hor. S. 2, 8, 11: gausape purpureo salutatus, Cass. Sever. ap. Prisc. p. 759 P.— —Plur., nom.:* II.gausapa patris mei memoria coepere, amphimalla nostra, sicut villosa etiam ventralia,
Plin. 8, 48, 73, § 193.— Acc.:gausapa si sumpsit, gausapa sumpta proba,
Ov. A. A. 2, 300:lutea gausapa,
Pers. 6, 46: gausapes, lodices purpureas et colloreas meas, Aug. ap. Charis. p. 80.—Transf., a shaggy beard:tu cum maxillis balanatum gausape pectas,
Pers. 4, 37. -
2 gausapa
gausapa, ae, f. u. gausape, is, n. u. gausapum, ī, n. u. gausapēs, is, m. (γαυσάπης), eine nur auf einer Seite zottige Art dicken wollenen Zeugs, Fries (hingegen amphimallum, der auf beiden Seiten zottige), teils zur Bekleidung, Frieskleid, teils zu Decken (auf den Tisch usw.), Friesdecke, gausapa, Petron. 28, 4: gausape, Lucil. 568. Hor. sat. 2, 8, 11: gausapum, Mart. 14, 152 lemm. Cass. ad Maecen. bei Prisc. 7, 55: Plur. gausapa, Ov. art. am. 2, 300. Sen. fr. 4. p. 419 H. (bei Prisc. 7, 56): gausapes (s. Prisc. 7, 55), August. bei Charis. 104, 12. – übtr., gausape balanatum, Backenborsten = borstiger, zottiger Bart, Pers. 4, 37. – Dav.: A) gausapātus, a, um, mit Fries gekleidet, Sen. ep. 53, 3; de vit. beat. 25, 2. – übtr., apri, zottige, borstige, Petron. 38, 15. – B) gausapinus, a, um, aus Fries gemacht, paenula, ein Gewand aus Fries, Mart. 14, 145 lemm.: dass. subst., gausapina, ae, f., Mart. u. Petron.
-
3 gausapa
gausapa, ae, f. u. gausape, is, n. u. gausapum, ī, n. u. gausapēs, is, m. (γαυσάπης), eine nur auf einer Seite zottige Art dicken wollenen Zeugs, Fries (hingegen amphimallum, der auf beiden Seiten zottige), teils zur Bekleidung, Frieskleid, teils zu Decken (auf den Tisch usw.), Friesdecke, gausapa, Petron. 28, 4: gausape, Lucil. 568. Hor. sat. 2, 8, 11: gausapum, Mart. 14, 152 lemm. Cass. ad Maecen. bei Prisc. 7, 55: Plur. gausapa, Ov. art. am. 2, 300. Sen. fr. 4. p. 419 H. (bei Prisc. 7, 56): gausapes (s. Prisc. 7, 55), August. bei Charis. 104, 12. – übtr., gausape balanatum, Backenborsten = borstiger, zottiger Bart, Pers. 4, 37. – Dav.: A) gausapātus, a, um, mit Fries gekleidet, Sen. ep. 53, 3; de vit. beat. 25, 2. – übtr., apri, zottige, borstige, Petron. 38, 15. – B) gausapinus, a, um, aus Fries gemacht, paenula, ein Gewand aus Fries, Mart. 14, 145 lemm.: dass. subst., gausapina, ae, f., Mart. u. Petron. -
4 gausapa
-
5 gausapa
cloth of woolen frieze (coarse wool cloth w/nap); cloak of this material -
6 gausapes
gausăpa, ae, f., or gausăpes, is, m., also gausăpe, is (only sing.), and plur. gausăpa, ōrum, n., = gausapês, a shaggy woollen cloth, frieze, felt, used for clothing, covering, etc.; a garment or cover of frieze.I.Lit.(α).Sing., nom.: gausapa, according to Varr. ap. Charis. p. 80 P.; and ap. Prisc. p. 759 P.: gausape, M. Messala ap. Charis. p. 80; Mart. 14, 152 in lemm.—Abl.:(β).involutus coccina gausapa,
Petr. 28 (perh. acc. plur.): purpureo tersit tunc latas gausape mensas, Lucil. ap. Prisc. p. 870; so,gausape,
Hor. S. 2, 8, 11: gausape purpureo salutatus, Cass. Sever. ap. Prisc. p. 759 P.— —Plur., nom.:* II.gausapa patris mei memoria coepere, amphimalla nostra, sicut villosa etiam ventralia,
Plin. 8, 48, 73, § 193.— Acc.:gausapa si sumpsit, gausapa sumpta proba,
Ov. A. A. 2, 300:lutea gausapa,
Pers. 6, 46: gausapes, lodices purpureas et colloreas meas, Aug. ap. Charis. p. 80.—Transf., a shaggy beard:tu cum maxillis balanatum gausape pectas,
Pers. 4, 37. -
7 gausape
-
8 gausapatus
I.Lit.:II.mitto me in mare, quomodo psychrolutam decet, gausapatus,
Sen. Ep. 53, 3.—Transf., covered over:apri opera pistoria,
Petr. 38, 15. -
9 murteus
a, um [ murtus ]1) миртовый (silva V; corona VM; vinum PM)2) цвета мирта, каштановый (coma Tib; gausăpa Pt) -
10 suborno
sub-ōrno, āvī, ātum, āre1) снабжать, наделять (aliquem pecuniā Antonius ap. C)2) одевать, наряжать (aliquem in militum cultum Sen; in modum lictorum VP; myrteā subornatus gausăpā Pt)3) вооружать, одарять ( aliquem praeceptis contra mortem Sen)4) подговаривать ( falsum testem C); подсылать, подкупать ( aliquem ad caedem L)5) нанимать или назначать ( bucinatorem habere subornatum Pt)6) подстрекать ( in bellum Just) -
11 coccinus
coccinus, a, um (coccum), scharlachfarben, acini, Plin.: gausapa, Petr.: laena, Iuven.: pallium, Capit. – subst., a) coccinum, ī, n., ein scharlachroter Faden, ein scharlachrotes Tuch, ein Scharlachgewand, Tertull. de paenit. 11. Vulg. genes. 38, 27; 2. regg. 1, 24 u. ö. Hieron. in Isai. 1, 8. – b) coccina, ōrum, n., scharlachrote Kleider, Mart. 2, 39 u.a.
-
12 sumo
sūmo, sūmpsī, sūmptum, ere (v. sub u. emo), zu sich nehmen, an sich nehmen, nehmen, I) eig.: A) im allg.: fustem, Plaut.: legem in manus, Cic.: ferrum, ergreifen, Liv.: arma, Liv. u. Tac.: cibum, zu sich nehmen, Nep.: venenum, Nep.: potiunculam, Suet.: regium ornatum et nomen, Nep.: argentum ab alqo, nehmen, in Empfang nehmen, Ter.: pecuniam mutuam, borgen, aufnehmen, Cic.: so auch sumere pecuniam ( ohne mutuam), eine Anleihe machen, Cic. – B) insbes.: a) an sich nehmen, litteras, Cic.: frumentum in cellam, Cic. – b) zum Gebrauche nehmen, α) anziehen, calceos et vestimenta, Cic. de rep. 1, 18: gausapa, Ov. art. am. 2, 300. – β) geschlechtl. genießen, mille licet sumant, Ov. art. am. 3, 90: alqam nudam, Mart. 10, 81, 2: cum (senex) voluerit aliquid sumere, opus anhelitu prodet, Petron. 100, 1. – c) käuflich entnehmen, kaufen, erstehen, verrem, Pompon. com. fr.: genus signorum, Cic.: illa, quae parvo sumi nequeunt, Hor. – u. mieten, quoad enim perventum est eo, quo sumpta navis est, Cic. de off. 3, 89. – d) erobern, proelio sumpta Thessalia est, Flor. 4, 2, 43. – e) verwenden, verbrauchen, ausgeben, anwenden, minus in hisce rebus sumptum est sex minis, Plaut.: in mala uxore atque inimico si quid sumas, sumptus est; in bono hospite atque amico quaestus est quod sumitur, Plaut.: operam, Ter.: laborem, Caes.: diem rei, Ter. – f) verzehren, aufreiben, curis sumptus, Trag. inc. fab. 8: sumi venustate alcis, Apul. met. 2, 5. – II) übtr.: A) im allg.: tempus cibi, sich Zeit dazu nehmen, Liv.: animum, Mut fassen, Ov.: aber animum ex eventu sumere, einen Entschluß fassen, sich entscheiden, Tac.: u. so interficiendi domini animum sumere, den Vorsatz fassen, Tac.: supplicium, eine Strafe vollziehen, strafen, Liv.; so auch de matre, Cic.: sumere poenas, mißhandeln, Verg. Aen. 6, 501: praerepta gaudia, genießen, Ov.: laudem a crimine, ernten, Ov.: ne petite auxilium, sed sumite, Ov. – B) insbes.: a) nehmen, wählen, aussuchen, α) übh).: Capuam, Cic.: sibi studium philosophiae, Cic.: laxamentum plebi, Liv.: sumite materiam vestris aequam viribus, Hor.: diem ad deliberandum, Caes.: periculum, auf sich nehmen, Sil.: sumere (sibi), als Aufgabe wählen, zum Vorwurf nehmen, m. folg. Infin., Hor. carm. 1, 12, 2; ep. 1, 3, 7. – β) eine Pers. in einer Eigenschaft nehmen, wählen, duces amnis peritos, sich mit F. versehen, Curt.: duos Caesares, Eutr.: m. dopp. Acc. (jmd. zu), alqm sibi imperatorem, Nep.: alqm sibi collegam, Eutr. – b) etwas vornehmen, in die Hand nehmen, auf sich nehmen, beginnen, proelium, sich in eine Schlacht einlassen, eine Schl. liefern, Sall. fr., Suet. u. Tac.: bellum, Krieg anfangen, zu den Waffen greifen, Sall. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 20, 5. Duker Flor. 4, 12, 24): inimicitias, Cic.: tentamina vocis, machen, Ov. – c) in der Rede, α) nehmen, anführen, erwähnen, homines notos, Cic.: annum, Cic.: exemplum, Cornif. rhet. – β) annehmen, festsetzen, behaupten, alqd pro certo, Cic.: beatos esse deos sumpsisti, Cic. – Partiz. sūmptum, ī, n. = λημμα, ein Annahmesatz, der auch vom Gegner zugegeben worden ist, Mart. Cap. 4. § 404 sq. – d) annehmen = sich aneignen, arrogantiam sibi, Cic.: vultus acerbos, Ov.: patrum vestrosque antiquos mores vultis pro his novis sumere, Liv.: si vero etiam vitiosi aliquid est, id sumere et in eo vitiosum esse, non magnum est, Cic. – e) mit sibi, α) herausnehmen, anmaßen, sibi partes imperatorias, Cic.: mihi non tantum sumo, Cic.: sumpsi hoc mihi, Cic. – β) sich vornehmen, mit Infin., hi qui sibi lugere sumpserunt, Sen. ep. 99, 2. – / Synkop. Infin. Pers. sumpse, Naev. com. 97. – Archaist. Perf. suremit = sumpsit, surempsit = sumpserit, Paul. ex Fest. 299, 2; vgl. Fest. p. 298 (a), 9: Fut. sumebit, Fulgent. ed. Helm p. 138, 14.
-
13 γαυσάπης
-
14 coccinus
coccinus, a, um (coccum), scharlachfarben, acini, Plin.: gausapa, Petr.: laena, Iuven.: pallium, Capit. – subst., a) coccinum, ī, n., ein scharlachroter Faden, ein scharlachrotes Tuch, ein Scharlachgewand, Tertull. de paenit. 11. Vulg. genes. 38, 27; 2. regg. 1, 24 u. ö. Hieron. in Isai. 1, 8. – b) coccina, ōrum, n., scharlachrote Kleider, Mart. 2, 39 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coccinus
-
15 sumo
sūmo, sūmpsī, sūmptum, ere (v. sub u. emo), zu sich nehmen, an sich nehmen, nehmen, I) eig.: A) im allg.: fustem, Plaut.: legem in manus, Cic.: ferrum, ergreifen, Liv.: arma, Liv. u. Tac.: cibum, zu sich nehmen, Nep.: venenum, Nep.: potiunculam, Suet.: regium ornatum et nomen, Nep.: argentum ab alqo, nehmen, in Empfang nehmen, Ter.: pecuniam mutuam, borgen, aufnehmen, Cic.: so auch sumere pecuniam ( ohne mutuam), eine Anleihe machen, Cic. – B) insbes.: a) an sich nehmen, litteras, Cic.: frumentum in cellam, Cic. – b) zum Gebrauche nehmen, α) anziehen, calceos et vestimenta, Cic. de rep. 1, 18: gausapa, Ov. art. am. 2, 300. – β) geschlechtl. genießen, mille licet sumant, Ov. art. am. 3, 90: alqam nudam, Mart. 10, 81, 2: cum (senex) voluerit aliquid sumere, opus anhelitu prodet, Petron. 100, 1. – c) käuflich entnehmen, kaufen, erstehen, verrem, Pompon. com. fr.: genus signorum, Cic.: illa, quae parvo sumi nequeunt, Hor. – u. mieten, quoad enim perventum est eo, quo sumpta navis est, Cic. de off. 3, 89. – d) erobern, proelio sumpta Thessalia est, Flor. 4, 2, 43. – e) verwenden, verbrauchen, ausgeben, anwenden, minus in hisce rebus sumptum est sex minis, Plaut.: in mala uxore atque inimico si quid sumas, sumptus est; in bono hospite atque amico quaestus est quod sumitur, Plaut.: operam, Ter.: labo-————rem, Caes.: diem rei, Ter. – f) verzehren, aufreiben, curis sumptus, Trag. inc. fab. 8: sumi venustate alcis, Apul. met. 2, 5. – II) übtr.: A) im allg.: tempus cibi, sich Zeit dazu nehmen, Liv.: animum, Mut fassen, Ov.: aber animum ex eventu sumere, einen Entschluß fassen, sich entscheiden, Tac.: u. so interficiendi domini animum sumere, den Vorsatz fassen, Tac.: supplicium, eine Strafe vollziehen, strafen, Liv.; so auch de matre, Cic.: sumere poenas, mißhandeln, Verg. Aen. 6, 501: praerepta gaudia, genießen, Ov.: laudem a crimine, ernten, Ov.: ne petite auxilium, sed sumite, Ov. – B) insbes.: a) nehmen, wählen, aussuchen, α) übh).: Capuam, Cic.: sibi studium philosophiae, Cic.: laxamentum plebi, Liv.: sumite materiam vestris aequam viribus, Hor.: diem ad deliberandum, Caes.: periculum, auf sich nehmen, Sil.: sumere (sibi), als Aufgabe wählen, zum Vorwurf nehmen, m. folg. Infin., Hor. carm. 1, 12, 2; ep. 1, 3, 7. – β) eine Pers. in einer Eigenschaft nehmen, wählen, duces amnis peritos, sich mit F. versehen, Curt.: duos Caesares, Eutr.: m. dopp. Acc. (jmd. zu), alqm sibi imperatorem, Nep.: alqm sibi collegam, Eutr. – b) etwas vornehmen, in die Hand nehmen, auf sich nehmen, beginnen, proelium, sich in eine Schlacht einlassen, eine Schl. liefern, Sall. fr., Suet. u. Tac.: bellum, Krieg anfangen, zu den Waffen greifen, Sall. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 20, 5. Duker Flor. 4, 12, 24):————inimicitias, Cic.: tentamina vocis, machen, Ov. – c) in der Rede, α) nehmen, anführen, erwähnen, homines notos, Cic.: annum, Cic.: exemplum, Cornif. rhet. – β) annehmen, festsetzen, behaupten, alqd pro certo, Cic.: beatos esse deos sumpsisti, Cic. – Partiz. sūmptum, ī, n. = λημμα, ein Annahmesatz, der auch vom Gegner zugegeben worden ist, Mart. Cap. 4. § 404 sq. – d) annehmen = sich aneignen, arrogantiam sibi, Cic.: vultus acerbos, Ov.: patrum vestrosque antiquos mores vultis pro his novis sumere, Liv.: si vero etiam vitiosi aliquid est, id sumere et in eo vitiosum esse, non magnum est, Cic. – e) mit sibi, α) herausnehmen, anmaßen, sibi partes imperatorias, Cic.: mihi non tantum sumo, Cic.: sumpsi hoc mihi, Cic. – β) sich vornehmen, mit Infin., hi qui sibi lugere sumpserunt, Sen. ep. 99, 2. – ⇒ Synkop. Infin. Pers. sumpse, Naev. com. 97. – Archaist. Perf. suremit = sumpsit, surempsit = sumpserit, Paul. ex Fest. 299, 2; vgl. Fest. p. 298 (a), 9: Fut. sumebit, Fulgent. ed. Helm p. 138, 14. -
16 Наряжать
- adornare (aliquem insigni veste); subornare (aliquem in militum cultum; in modum lictorum; myrtea subornatus gausapa); colo, colui, cultum 3; orno 1; exorno 1 ; -
17 Одеть,
одевать - vestire (aliquem aliqua re); convestire; amicire; induere; subornare (aliquem in militum cultum; in modum lictorum; myrtea subornatus gausapa);• плохо одетые люди - homines male vestiti;
-
18 coccina
coccĭnĕus, a, um, adj. [coccum], scarlet-colored:II.pallium,
Petr. 32, 2:tomentum,
id. 38, 5:lacernae,
Mart. 14, 131 in lemm. —Access. form coccĭnus, a, um:b. c.acini,
Plin. 21, 31, 105, § 177:gausapa,
Petr. 28, 4. laena, Juv. 3, 283:aluta,
Mart. 2, 29, 8. —In sing. subst.: coccĭnum, i, n., = coccum, Hier. in Isa. 1, 1, 18. -
19 coccineus
coccĭnĕus, a, um, adj. [coccum], scarlet-colored:II.pallium,
Petr. 32, 2:tomentum,
id. 38, 5:lacernae,
Mart. 14, 131 in lemm. —Access. form coccĭnus, a, um:b. c.acini,
Plin. 21, 31, 105, § 177:gausapa,
Petr. 28, 4. laena, Juv. 3, 283:aluta,
Mart. 2, 29, 8. —In sing. subst.: coccĭnum, i, n., = coccum, Hier. in Isa. 1, 1, 18. -
20 coccinum
coccĭnĕus, a, um, adj. [coccum], scarlet-colored:II.pallium,
Petr. 32, 2:tomentum,
id. 38, 5:lacernae,
Mart. 14, 131 in lemm. —Access. form coccĭnus, a, um:b. c.acini,
Plin. 21, 31, 105, § 177:gausapa,
Petr. 28, 4. laena, Juv. 3, 283:aluta,
Mart. 2, 29, 8. —In sing. subst.: coccĭnum, i, n., = coccum, Hier. in Isa. 1, 1, 18.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
GAUSAPA sive GAUSAPE — GAUSAPA, sive GAUSAPE an a gossipio? Fuit vestimentum ex pingui ac densa lana compactum, tunica, lacerna, paenula, ex unica tantum parte villosum: quod enim utrinque villos habebat, ex eo Amphimallum Graece dictum est, Varro de Ling. Lat. l. 4.… … Hofmann J. Lexicon universale
ОДЕЖДА — • Vestis, I. Греческая одежда. Греч. О. была двух родов: ε̉νδύματα (нижняя О., вроде рубахи) и ε̉πιβλήματα или περιβλήματα (верхняя О., накидки). К ε̉νδύματα принадлежит χιτών хитон, дорический из шерсти, без рукавов,… … Реальный словарь классических древностей
Causăpa — (Causape), so v.w. Gausapa … Pierer's Universal-Lexikon
Gausăpos — (Gausapa, gr. Ant.), wollener, auf einer Seite zottiger Zeuch, gebraucht zu Tafeltüchern, Röcken etc … Pierer's Universal-Lexikon
gausape — ⇒GAUSAPE, subst. fém. HIST. DU COST. Chlamyde à franges que portaient les Romains pour se protéger du froid. Le premier christianisme adopta la sensibilité des misérables, des plus humbles; il en fit une part de sa poésie. À la toge du citoyen,… … Encyclopédie Universelle
FRIGUS — an a rigor, appositione τοῦ F; an a Gr. φρίκη et φρίττω, quae de mari et de horrore dicuntur? sub utroqueve Polo fontem suum habet, quibus proin plagae subiectae calore Solis ita non temperantur, ut habitabiles sint, quod de Septentrionali parte… … Hofmann J. Lexicon universale
MANTELA — proprie Χειρόμακτρον, h. e. manualis tela, quâ manus tergebantur; aliter Mantele, apud Treb. Pollionem, in Gallienis, c. 16. Mantelibus aureis semper stravit: et Mantelum, per generis enallagen. Virg. Aen. l. 1. v. 706. tonsisque ferunt mantelia… … Hofmann J. Lexicon universale
MANTILE — olim Mantele, Mantelium et mantelum: Plauto Captiv. Act. 3. sc. 3. Mantilium, Varroni l. 5. de L. Lat. Mantellum, quasi Manûs tela, Linteolum dicebatur, quo manuum sordes abstergebant in mensâ: Veteres enim Mantilia ante pectora ponere coen antes … Hofmann J. Lexicon universale
PSYCHROLUTES gausapatus — apud Senec. Ep. 54. dictus est, qui aquâ exiens post natationem gausapâ sic se involvebat, de quo more Veter. Vide Casaub. ad Octavium Suetonii, c. 83. et hîc passim, inprimis ubi de Balneo … Hofmann J. Lexicon universale
VILLOSA — in Ep. 3. Bonifacii Episcopi Moguntini, Transmitto villosam ad tergendos pedes Dilectionis vestrae; et Chron. Fontanellensi, Lintea ad manus tergendas villosa; tersorium est seu linteum villosum, ad tergendos pedes manusque. Est autem villosus… … Hofmann J. Lexicon universale
Gausape — Gau|sa|pe das; , ...pes [...pe:s] <über lat. gausapa, gausape aus gr. gausápēs »dicker Stoff«> altröm. Friesmantel … Das große Fremdwörterbuch