Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

furtum+pl

  • 81 nec

    1) и не (1. 4 § 2 D. 1. 15. 1. 10 § 8 D. 2, 4. 1. 15 § 7 D. 2, 8. 1. 7 § 15 D. 2, 14. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 41 § 1. 2 D. 29, 1. 1. 3 § 10 D. 37, 10. 1. 1 § 2 D. 45, 1. 1. 56 § 2 D. 46, 1. 1. 115 D. 50, 16. 1. 38 D. 50, 17);

    neque - neque, ни-ни (1. 4 D. 1, 14. 1. 6 § 4 D. 1, 18. 1. 2 D. 2, 4. 1. 5 D. 2, 12. 1. 6 D. 10, 2. 1. 21 § 2 D. 34, 3);

    nec non, и даже (1. 9 pr. D. 2, 14. 1. 23 D. 3, 2. 1. 1 pr. 28 pr. D. 4, 6. 1. 141 D. 50, 16).

    2) не, furtum nec manifestum (см.); (1. 27 pr. D. 28, 7);

    nec (neque) enim (1. 15 D. 1, 5. 1. 15 D. 2, 4. 1. 24 § 4 D. 19, 2);

    nec minus, также (1. 11 D. 1, 1);

    nec ne = или нет (1. 11 § 1 D. 34, 5. 1. 6 D. 49, 1);

    nec non, однако (1. 141 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nec

  • 82 neque

    1) и не (1. 4 § 2 D. 1. 15. 1. 10 § 8 D. 2, 4. 1. 15 § 7 D. 2, 8. 1. 7 § 15 D. 2, 14. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 41 § 1. 2 D. 29, 1. 1. 3 § 10 D. 37, 10. 1. 1 § 2 D. 45, 1. 1. 56 § 2 D. 46, 1. 1. 115 D. 50, 16. 1. 38 D. 50, 17);

    neque - neque, ни-ни (1. 4 D. 1, 14. 1. 6 § 4 D. 1, 18. 1. 2 D. 2, 4. 1. 5 D. 2, 12. 1. 6 D. 10, 2. 1. 21 § 2 D. 34, 3);

    nec non, и даже (1. 9 pr. D. 2, 14. 1. 23 D. 3, 2. 1. 1 pr. 28 pr. D. 4, 6. 1. 141 D. 50, 16).

    2) не, furtum nec manifestum (см.); (1. 27 pr. D. 28, 7);

    nec (neque) enim (1. 15 D. 1, 5. 1. 15 D. 2, 4. 1. 24 § 4 D. 19, 2);

    nec minus, также (1. 11 D. 1, 1);

    nec ne = или нет (1. 11 § 1 D. 34, 5. 1. 6 D. 49, 1);

    nec non, однако (1. 141 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > neque

  • 83 offerre

    1) предлагать, off. alicui utrum - an etc. (1. 7 D. 46, 6. 1. 2 pr. 1. 20 D. 18, 2);

    off. iusiurandum = deferre (1. 14 § 3 C. 4, 30);

    off. cognitionem, заявить желание, подвергнуть дело судебному разбирательству (1. 3 pr. D. 36, 4);

    contra legem fidem suam off., взять на себя обязанность, как фидуциарный наследник, выдать наследство третьему лиду (1. 3 C. 6, 50);

    oblata defensio (1. 5 § 3 D. 42, 4);

    off. satis s. satisdationem (1. 21 § 2 D. 13, 5. 1. 5 D. 26, 10. 1. 1 § 1 D. 36, 4. 1. 21 § 1 D. 39, 1. 1. 2 § 1 D. 43, 3. 1. 1 § 8 D. 43, 4), cautionem (1. 80 D. 35, 1. 1. 14 § 6 D. 36, 1. 1. 8 D. 37, 6. 1. 50 § 1 D. 40, 1. 1. 10 pr. D. 46, 1), reum numerare paratum (1. 34 § 1 D. 40, 7); особ. о намерении удовлетворить кредитора, solidum off. creditoribus (1. 4 § 19 D. 40, 5);

    off. pecuniam (1. 56 § 1. D. 17, 1. 1. 2. 3 D. 20, 5. 1. 1 § 3. 1. 7 D. 22, 1. 1. 64 D. 46, 1), pretium (1. 13 § 8 D. 19, 1. 1. 18 pr. D. 28, 6. 1. 14 pr. 28 D. 9, 4. 1. 29 D. 10, 2. 1. 12 § 6 D. 40, 6. 1. 1 D. 41, 4).

    2) se offerre, предлагать свои услуги с целью совершения известного действия, ведения чужих дел (без уполномочия), брать, взять на себя, negotiis alienis (gerendis) se off. (1. 3 § 9 D. 3, 5. 1. 36 § 1 D. 5, 1. 1. 5 pr. D. 44, 7. 1. 55 § 3 D. 47, 2);

    se off. deposito (1. 1 § 35 D. 16, 3);

    liti, defensioni (1. 61 D. 3, 3. 1. 22 pr. D. 4, 6. 1. 39 § 1 D. 9, 4. 1. 4 pr. § 1 D. 42, 1); особ. litis (s. petitioni, rei defensioni) se off. касаетса того, кто выдает себя за владельца со злым намерением укрыть от иска виновное лицо и причинить истцу (собственнику) ущерб (1. 13 § 13. D. 5, 3. 1. 45 eod. 1. 25. 27 pr. D. 6, 1. 1. 10 D. 7, 2); то же самое обоз. se off. alicui (1. 39 D. 4, 3).

    3) дaвать, sibi off. medicamentum (1. 9 pr. D. 9, 2); вручать: libellus divortii oblatus (1. 7 D. 24, 2. 1. 19 cf. 1. 31 C. 7, 62), furtum oblatum (§ 4 I. 4, 1); предавать суду, отдавать под суд (1. 7 C. 1, 55. 1. 1 C. 9, 39);

    se off. Praesidi prov. (1. 1 C. 9, 16. 1. 9 § 3 D. 47, 10. 1. 18 § 7 D. 48, 18);

    filius a patre oblatus (1. 9 § 3 D. 1, 16. 1. 13 § 6 D. 49, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > offerre

  • 84 pati

    терпеть, a) сносить, переносить, pati periculum (1. 15 § 2 D. 20, 1. 1. 60 § 2 D. 23, 2. 1. 3 § 5 D. 37, 10. 1. 40 § 2 D. 39, 2. 1. 1 § 23. 1. 22 pr. D. 39, 3. 1. 13 § 1 D. 42, 1. 1. 25 pr. D. 42, 8);

    casum (1. 12 D. 7, 1);

    iniuriam (1. 3 § 3 D. 2, 2. 1. 21 D. 3, 2. 1. 52 § 18 D. 17, 2. 1. 5 D. 21, 2. 1. 10 D. 37, 6);

    moram (1. 5 D. 1, 16. 1. 78 pr. D. 31. 1. 35 pr. D. 32. 1. 1 § 1 D. 38, 16. 1. 13 D. 40, 5. 1. 3 § 2 D. 40, 7);

    dolum (1. 1 § 7 D. 4, 3);

    metum (1. 4 § 34 D. 44, 4);

    vim (1. 14 § 11. 1. 23 pr. D. 4, 2);

    vim pati об изнасиловании (l. 13 § 7. 1. 39 pr. D. 48, 5);

    pati adulterium, stuprum (1. 8 § 2 D. 4, 2. 1. 6 pr. D. 48, 5. 1. 25 D. 47, 10);

    furtum (1. 16 D. 1, 18. 1. 27 § 1 D. 47, 2);

    pati poenam (1. 3 § 6 D. 2, 2. 1. 51 § 1 D. 19, 1. 1. 29 pr. D. 40, 7. 1. 3 D. 44, 6. 1. 1 § 9 D. 48, 16);

    deportationem (1. 13 § 1 D. 24, 1. 1. 1 § 28 D. 29, 5);

    condemnationem, sententiam (1. 14 § 4 D. 4, 2. 1. 1 § 3 D. 32. 1. 1 pr. D. 48, 19);

    pati controversiam, быть замешаныым в процессе (1. 7 § 2 D. 5, 3. 1. 3 § 6 D. 35, 3. 1. 63 § 2 D. 36, 1. 1. 1 § 4. 1. 3 § 8. 9. 1. 11 D. 37, 10);

    quaestionem (1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 14 § 7 D. 11, 7): causam de bonis (1. 39 pr. D. 10, 2);

    actionem (1. 37 pr. D. 3, 5. 1. 9 § 2 D. 4, 4. 1. 30 § 3 D. 15. 1. 1. 4 D. 27, 4. l. 10 § 2 D. 29, 4. 1. 66 § 3 D. 36, 1. 1. 18 § 4. 5 D. 49, 17);

    iudicium (1. 54 pr. D. 3, 3. 1. 3 § 5 D. 4, 7. 1. 22. 24 § 1 D. 5, 1. 1. 13 § 14 D. 5, 3. 1. 25 D. 9, 4);

    interdictum (1. 7 § 2 D. 37, 15. 1. 1 § 19 D. 43, 16);

    exceptionem (1. 4 § 28. 31 D. 44, 4);

    compensationem (1. 3 § 4 D. 3, 5. 1. 24 § 6 D. 24, 3);

    deductionem (1. 16 § 3 D. 36, 1);

    Falcidiam (1. 1 § 19. 1. 17. 22 pr. 1. 26 § 1. 1. 36 pr. 1. 65. 93 D. 35, 2);

    cautionem (1. 3 § 5 D. 35, 3. 1. 12. cf. 1. 24 D. 8, 2);

    b) допускать, дозволять (1. 3 cf. 1. 19 § 2 D. 9, 4. 1. 2 § 3. 1. 29 § 4 D. 48, 5. 1. 11 § 2 D. 19, 2. 1. 18 D. 17, 1. 1. 28 pr. D. 50, 16. 1. 110 § 2 D. 50, 17. 1. 19 D. 39, 3);

    res patitur, ut etc. (1. 1 pr. D. 14, 1. 1. 25 D. 1, 3. 1. 7 D. 50, 17. § 4 I. 4, 7);

    quae virum pati non potest, незрелая, неспособная к деторождению (1. 30 D. 36, 2);

    freni patiens equus, объезженная лошадь (1. 2 § 1 D. 49, 15);

    patiens обоз. тк. терпеливый, услужливый (1. 9 § 2 D. 1, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pati

  • 85 persequi

    1) преследовать, гнаться за а) в собств. см., напр. pers. feram bestiam (1, 5 § 1 D. 41, 1. 1. 37 D. 47, 2);

    serrum fugitivum (1. 2 § 1 D. 48, 15), b) пер.напр.: inimicitiis gravissimis pers. aliquem, ненавидеть, сильно нападать на (1. 22 D. 34, 4); человека (1. 26 C. Th. 16, 8); отстаивать, отыскивать свои права судебным порядком, ius persequendi iudicio, quod sibi debetur (pr. I. 4, 6. 1. 3 § 2 D. 37, 1. 1. 14 § 1 D. 50, 16. cf. 1. 13 pr. D. 6, 2. 1. 30 § 1 D. 44, 2. 1. 14 pr. D. 20, 1. 1. 11. 12 § 1 D. 20, 6);

    pers. iudicatum (1. 39 § 12 D. 26, 7. 1. 52 § 1 D. 46, 1. §11 I. 4, 3);

    pers. furtum, iniuriam (1. 2 § 5 D. 5, 1);

    suas suorumque iniurias (1. 16 C. 9, 1. 1. 9 eod.);

    crimen legis Fabiae, expilatae hereditatis (1. 2 C. 9, 20. 1. 2 C. 9. 32).

    2) приводить в исполнение, провести до конца, pers. litem (1. 5 D. 46, 8);

    appellationis causam (1. 27 D. 49, 1);

    accusationem (1. 16 C. 9, 22. 1. 15 pr. § 1 D. 42, 1).

    3) получать (§ 29 I. 2, 1. § 4 I. 2, 9). 4) следовать за, officium eius cuius forum (подсудность) pars persequitur (подчиняться) fugientis (1. 5 pr. C. 2, 56).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > persequi

  • 86 quisquis

    1) кто бы ни, который бы ни, quisquis probatus fuerit possidere (1. 13 D. 4, 2. 1. 8 § 1. 1. 10 pr. D. 28, 6. 1. 3 pr. D. 29, 7. 1. 123 pr. D. 30. 1. 70. 116 D. 50, 16);

    omne, quidquid etc. (1. 115 eod. 1. 152 pr. D. 50, 17. 1. 2 D. 3, 5).

    2) каждый (Gai. II. 70. 1. 2 § 6 D. 1, 2). 3) всякий без различия, si a quoquo eorum - furtum factum esse dicetur (1. 1 pr. D. 47, 5. 1. 2 § 5 D. 44, 4. 1. 9 D. 32. 1. 2 § 20 D. 18, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > quisquis

  • 87 usus

    1) пользование, употребление: а) вещью (1. 1 § 7 D. 21, 1. 1. 4 § 3 eod. 1. 139 § 1 D. 50, 16. 1. 9 § 3 D. 34, 9. 1. 6 pr. 1. 72 § 1 D. 18, 1. 1. 7 D. 20, 1. 1. 88 pr. D. 31. 1. 33 § 1 D. 32. 1. 39 § 8 D. 30. 1. 2 § 2 D. 43, 8);

    furtum usus rei (1. 1 § 3 D. 47, 2);

    b) давностное владение, осуществление сервитута (1. 1. § 1. 1. 19, 21 pr. 23 D. 4, 6. 1. 10 pr. D. 8, 5. 1. 20 D. 8, 1. 1. 17 eod. 1. 5 § 1 eod.);

    c) обычай (§ 9 I. 1, 2), in s. ex usu esse (1. 48 § 3 D. 21, 1);

    in usu observari (1. 1 § 33 D. 29, 5. 1. 45 D. 32. 1. 2 pr. D. 4, 6. 1. 65 § 7 D. 32).

    2) ограниченное пользовладение, т. е. личный сервитут, которым предоставлялось вещное право пользования чужой вещью без извлечения плодов, насколько это необходимо для удовлетворения собственных потребностей пользователя, прот. ususfructus (tit. I. 2, 1. 1. 5. D. 7, 8. 1. 3 § 3 D. 7, 1. 1. 20 D. 7, 4. 1. 5 § 2. 1. 10 § 1 D. 7, 5. 1. 5 § 1 D. 7, 9. 1. 1 D. 8, 1);

    usuarius, a) о предметах, к которым относится упомянутый сервитут (1. 23 D. 7, 8);

    us. servus, us. ancilla (1. 12 § 6. 1. 14 pr. eod. 1. 2 D. 15, 1);

    b) (subst.) узуарий (1. 13 § 2. 1. 42 pr. D. 7, 1. 1. 10 pr. 23 D. 7, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > usus

  • 88 aufugiō

        aufugiō fūgī, —, ere    [ab + fugio], to flee away, run away, escape: dic mihi, aufugistin? T.: propter furtum: ex eo loco, L.: aspectum parentis, flee from.
    * * *
    aufugere, aufugi, - V
    flee, flee from, shun; run/fly away, escape; disappear (things), vanish

    Latin-English dictionary > aufugiō

  • 89 domus

        domus gen. ūs or (older) ī, locat. domī, rarely domō, domuī; dat. domuī or domō; abl. domō, rarely domū; plur nom. domūs; gen. (rare) domōrum or domuum; dat. and abl. domibus, f    [1 DOM-], a house, dwelling-house, building, mansion, palace: Caesaris: te pater domu suā eiecit: theatrum coniunctum domui, Cs.: Ponendae domo area, H.: paries domui communis utrique, O.: tecta domorum, V.: ad praetoris domum ferre: in domos atque in tecta refugiebant, L.: ex illā domo emigrabat: in domo suā facere mysteria, N.— A home, dwelling, abode, residence: una domus erat: cum Romae domus eius, uxor, liberi essent: adulescentiae prima: in privatā domo furtum.— In gen., a building, edifice, structure, abode (poet.): labor ille domūs, the Labyrinth, V.: Ostia domūs, grotto, V.: aperite domos, caves (of the winds), O.: silex... nidis domus opportuna, site, V.: animae novis domibus vivunt, i. e. bodies, O.— A household, family, house: unast domus, T.: domus te nostra tota salutat: felix: in singulis domibus factiones, Cs.: multae lugubres domūs, L.: Tota domus duo sunt, O.: Stat fortuna domūs, V.: Cecropia, H.— Adverbial uses, locat., domi, at home, in the house: Nuptias domi adparari, T.: includit se: manet: apud me ponere: Est mihi pater, V.: domi suae deversari: id domi tuae est: domi Caesaris deprehensus.—Form domo (rare): domo se tenuit, N.— Acc, home, homewards, to the house: Abi domum, T.: viros domum venisse: domum reditus erat eius modi: Ite domum saturae, V.: domum meam venire: nuntiat domum fili: cum omnes domos omnium concursent: ut suas quisque abirent domos, L.— Abl, from home, out of the house: me in Capitolium domo ferre: exire domo meā.— Fig., a native country, own city, home, abode: hic quaerite Troiam, Hic domus est vobis, V.: Hic domus, haec patria est, V.—Of a school or sect: remigrare in domum veterem: plurimum domi atque in reliquā Galliā posse, Cs.: homo virtute domi suae princeps: belli domique, in war and peace, S.: domi militiaeque, at home and in the field: nullum factum aut militiae aut domi: imperia domum ad senatum renuntiare: (reditus) prius in Galliam quam domum: (Galli) ut domo Emigrent, Cs.: legatus domo missus: Qui genus? unde domo? V.: Domi habuit unde disceret, at hand, T.: id quidem domi est.
    * * *
    I
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)
    II
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)

    Latin-English dictionary > domus

  • 90 fugiō

        fugiō fūgī, — (P. fut. fugitūrus, O., Cu.), ere    [2 FVG-], to flee, fly, take flight, run away, make off: e conspectu ilico, T.: ego fugio, am off, T.: cum magnā pecuniā: a Troiā: oppido, Cs.: e manibus: ex proelio: longe, H.: Nec furtum feci nec fugi, run away (of a slave), H.—Prov.: Ita fugias ne praeter casam, beyond shelter, i. e. too far, T.—With acc: qui currebat fugiens hostem, H.: me inermem, H.: ovīs fugiat lupus, V.— To become a fugitive, leave the country, go into exile: ex patriā, N.: A patriā, O.: in exilium, Iu.— With acc: patriam, V.: Teucer Salamina Cum fugeret, H.— To pass quickly, speed, hasten, flee away: fugiens per gramina rivus, V.: sitiens fugientia captat Flumina, H.: fugiunt dies, O.: fugit inreparabile tempus, V.— To vanish, disappear, pass away, perish: e pratis pruina fugit, O.: fugiunt nubes, H.: Fugerat ore color, O.: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., L.— To flee from, avoid, shun: conventūs hominum, Cs.: hunc iudicem: neminem, L.: Vesanum poëtam, H.: urbem, H.: vina, O.— To flee from, avoid, get away from, escape: Acheronta, H.: Cuncta manūs fugient heredis, H.: Se, H.: nullum caput Proserpina fugit, spared, H.—Fig., to flee, avoid, shun: ab omni, quod abhorret, etc.: Hoc facito, hoc fugito, T.: conspectum multitudinis, Cs.: laborem, V.: maioris opprobria culpae, H.: iudicium senatūs, L.: simili inscientiā mors fugitur: quod si curam fugimus, virtus fugienda est: esse fugiendam satietatam.—With inf, to avoid, omit, forbear, beware: turpiter facere: Quid sit futurum cras, fuge quaerere, H.: huic triumphum decorare fugiendum fuit.— To escape, get away from, elude, forsake: ut (animus) fugiat aciem: quos haud ulla viros vigilantia fugit, V.: vox Moerim fugit, V.— To escape, escape the notice of, be unobserved by, be unknown to: vidit id, quod fugit Lycurgum: quem res nulla fugeret: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.: huius viri scientiam: fūgit me ad te antea scribere, I forgot: illud te non arbitror fugere, quin, etc.
    * * *
    fugere, fugi, fugitus V
    flee, fly, run away; avoid, shun; go into exile

    Latin-English dictionary > fugiō

  • 91 fūrtim

        fūrtim adv.    [furtum], by stealth, secretly, privily, furtively, clandestinely: inter se aspiciebant: profectus clam furtim, L.: Hunc mandarat alendum regi, V.: illum Educat, O.: senatūs consultum factum, L.: furtim magis quam bello, Ta.
    * * *
    stealthily, secretly; imperceptibly

    Latin-English dictionary > fūrtim

  • 92 fūrtīvus

        fūrtīvus adj.    [furtum], stolen, purloined, pilfered: lana, H.: colores, H.: an noctu, tamquam furtiva (signa) deportabuntur? as if stolen, L.— Secret, hidden, concealed, furtive, clandestine: iter per Italiam: amor, V.: quem Rhea Furtivum partu edidit, V.
    * * *
    furtiva, furtivum ADJ
    stolen; secret, furtive

    Latin-English dictionary > fūrtīvus

  • 93 fūrtō

        fūrtō adv.    [furtum], by stealth, secretly: tibi cognita, O.: (obsides) subduxistis, L.

    Latin-English dictionary > fūrtō

  • 94 impudēns (in-p-)

        impudēns (in-p-) entis, adj.    with comp. and sup, without shame, shameless, impudent: pudens impudentem (fraudat): quis impudentior?: Impudens liqui patrios Penates, H.: audacia, T.: largitio, S.: furtum: impudentissimae litterae.

    Latin-English dictionary > impudēns (in-p-)

  • 95 iocōsus

        iocōsus adj.    [iocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious, sportive: Maecenas, H.: Musa, O.: res: verba, O.: furtum, H.: Nilus (i. e. of the merry Egyptians), O.

    Latin-English dictionary > iocōsus

  • 96 mōnstrum

        mōnstrum ī, n    [1 MAN-], a divine omen, supernatural appearance, wonder, miracle, portent. quoddam novum: obicitur magno futurum Augurio monstrum, V.: ingentibus excita monstris (regina), illusions, V.: mera monstra nuntiarat, nothing but wonders.—An abnormal shape, unnatural growth, monster, monstrosity: monstrum hominis, T.: deūm monstra (the gods of Egypt), V.: succinctam latrantibus inguina monstris (i. e. canibus), V.: omnia Monstra ferre, O.—Fig., a repulsive character, monster, abomination: nulla iam pernicies a monstro illo atque prodigio comparabitur: fatale (Cleopatra), H.— A horrible sight, pernicious thing, object of dread, awful deed: mene huic confidere monstro? (i. e. mari), V.: non mihi furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur: veteris monstrum culpae, O.
    * * *
    monster; portent, unnatural thing/event regarded as omen/sign/portent

    Latin-English dictionary > mōnstrum

  • 97 prōdigium

        prōdigium ī, n    [prod-+3 AG-], a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy: multa prodigia eius numen declarant: (lunam deficientem) nullum esse prodigium: non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, i. e. a monstrous and unnatural crime: Harpyia Prodigium canit, V.: nuntiare, S.: in prodigium accipi, Ta.: prodigiorum perita, L.: Prodigio par est cum nobilitate senectus, Iu.— A monster, prodigy: Non ego prodigium sum, O.: triplex, i. e. Cerberus, O.
    * * *
    portent; prodigy, wonder

    Latin-English dictionary > prōdigium

  • 98 sub

        sub    (in composition sometimes sus- or sū-), praep. with acc. and abl.    I. With abl., of position in space, under, below, beneath, underneath, behind: sub terrā habitare: cultrum sub veste abditum habere, L.: sub pellibus hiemare, Cs.: manet sub Iove frigido Venator, H.: sub hoc iugo dictator Aequos misit, L.: Pone (me) sub curru Solis, H. —Under, below, beneath, at the foot of, at, by, near, before: sub monte considere, Cs.: sub ipsis Numantiae moenibus: sub urbe, T.: Monte sub aërio, at, i. e. high upon, V.: sub ipsā acie, in the midst of the fight, V.: sub ipso Ecce volat Diores, close upon him, V.: sub oculis domini, Cs.—Under, burdened by, hampered by, bearing: sub armis, Cs.: sub onere, Cs.—Of time, in, within, during, at, by, in the time of: ne sub ipsā profectione milites oppidum inrumperent, Cs.: sub luce, at dawn, O.: sub luce videri, by daylight, H.: hoc sub casu, while suffering, V.: sub Domitiano, during the reign of, Ta.—Fig., under, subject to, in the power of, governed by: sub regno esse: quoius sub imperiost, T.: sub illorum dicione esse, Cs.: sub Hannibale, L.: sub iudice lis est, H.: venibit sub praecone Propontis, i. e. at auction.—Under, compelled by (poet.): exhalans sub volnere vitam, O.: quem falsā sub proditione Demisere neci, overwhelmed by, V.: in arma nullo sub indice veni, forced by no betrayer, O.—Under, concealed by, hidden in: sub hoc verbo furtum latet.—Rarely with specie or condicione (for the abl. alone): sub specie infidae pacis quieti, L.: sub tutelae specie, Cu.: sub condicione, L.: sub condicionibus, L.—    II. With acc., of direction of motion, under, below, beneath: cum se luna sub orbem solis subiecisset: exercitum sub iugum mittere, Cs.: Ibis sub furcam, H.—Under, below, beneath, to, near to, close to, up to, towards: sub montem succedere, Cs.: missi sunt sub muros, L.: aedīs suas detulit sub Veliam: (hostem) mediam ferit ense sub alvum, O.—Of time, before, on the approach of, towards, about, just before, up to, until: sub noctem naves solvit, Cs.: sub tempus (comitiorum) pueros ablegavit, L.: sub lumina prima, H.: sub dies festos: Usque sub extremum brumae imbrem, V.: quod (bellum) fuit sub recentem pacem, L.—After, immediately after, following, just after, immediately upon: sub eas (litteras) statim recitatae sunt tuae: sub haec dicta omnes procubuerunt, L.: sub hoc, hereupon, H.—Fig., under, into subjection to, into the power of: sub legum potestatem cadere: matrimonium vos sub legis vincula conicitis, L.: sub unum fortunae ictum totas vires regni cadere pati, Cu.: quae sub sensūs subiecta sunt.—    III. In composition, sub is unchanged before vowels and before b, d, h, i consonant, l, n, s, t, v. The b is often assimilated before m, r, and usu. before c, f, g, p, but the form sus (for * subs, cf. abs) is found in suscenseo, suscipio, suscito, suspendo, sustento, sustineo, sustollo, and sustuli (perf. of tollo); the form su in the words suspicio, suspicor, suspiro. It denotes, in place, under, beneath, as in subdo, subicio.—Fig., in rank or power, under, inferior, as in subigo, subcenturio.—In degree, less, a little, somewhat, as in subabsurdus, subaccuso.—Secretly, underhandedly, as in subripio, suborno.
    * * *
    I
    under, beneath, behind, at the foot of (rest); within; during, about (time)
    II
    under; up to, up under, close to (of motion); until, before, up to, about

    Latin-English dictionary > sub

  • 99 adorno

    ăd-orno, āvi, ātum, 1, v. a., to prepare a thing for some definite object, to get ready, to furnish, provide, fit out, equip, kosmeô.
    I.
    In gen. (class.;

    esp. freq. in Plaut. and Cic.): quin tu mihi adornas ad fugam viaticum,

    Plaut. Ep. 5, 1, 9:

    nuptias,

    id. Cas. 2, 6, 67; so also id. Aul. 2, 1, 35:

    fugam,

    Ter. Eun. 4, 4, 6 (cf.:

    fugam aut furtum parat,

    id. Phorm. 1, 4, 14):

    maria classibus et praesidiis,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    forum comitiumque adornatum, ad speciem magnifico ornatu, ad sensum cogitationemque acerbo et lugubri,

    id. Verr. 2, 1, 22:

    ut accusationem et petitionem consulatus adornet atque instruat,

    prepare, id. Mur. 22, 46:

    testium copiam,

    to produce, id. Clu. 6:

    invenire et adornare comparationem criminis,

    id. ib. 67:

    contra haec Pompeius naves magnas onerarias adornabat,

    Caes. B. C. 1, 26:

    omni opulentiā insignium armorum bellum adornaverant,

    Liv. 10, 38.—Anteclass. constr. with inf.:

    tragulam in te inicere adornat,

    Plaut. Ep. 5, 2, 25.—And absol.:

    adorna, ut rem divinam faciam,

    Plaut. Rud. 4, 6, 2; Ter. Eun. 3, 5, 34.—
    II.
    To put an ornament upon one; hence, to decorate, adorn, embellish with something (mostly in the Aug. per.; esp. in the histt.): aliquem aliqua re:

    (Numa) flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit,

    Liv. 1, 20:

    triumphum,

    Vell. 2, 122; so Suet. Aug. 29; id. Tib. 43; id. Calig. 45; id. Ner. 12; 38: [p. 45] Curt. 3, 3, 13; 17 al.— Trop.:

    tantis adornatus virtutibus,

    Vell. 2, 2:

    praecipuis donis,

    id. 2, 121:

    bene facta suis verbis,

    Plin. Ep. 1, 8, 15:

    adornata verbis,

    Tac. A. 1, 52:

    legem leviter (sc. verbis) adornabit, ut justam,

    Quint. 7, 1, 47.—Hence, * ădornātē, adv.: declamabat splendide atque adornate, brilliantly and elegantly (opp. circumcise ac sordide), Suet. Rhet. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adorno

  • 100 amoveo

    ā-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a., to remove from, to put or take away, to withdraw (esp. with effort or trouble; syn.: dimoveo, abduco, averto, arceo, repello): proprie amovetur saxum de loco, Don. ad Ter. Ad. 4, 2, 14; cf.:

    amoveamus lapidem de ore putei,

    Vulg. Gen. 29, 8; v. amolior.
    I.
    In gen. (class.): me exinde amovit loco. Plaut. Truc. 1, 1, 64:

    Ubi erit empta, ut aliquo ex urbe (eam) amoveas,

    id. Ep. 2, 2, 94:

    testem hanc quom abs te amoveris,

    Ter. Hec. 4, 4, 72:

    Age, tamen ego hunc amovebo,

    id. Ad. 4, 2, 14:

    illum ex istis locis amove,

    Cic. Att. 1, 12:

    juvenes amoverunt eum,

    Vulg. Act. 5, 6:

    lex Porcia virgas ab omnium civium corpore amovit,

    Cic. Rab. Perd. 4, 12:

    Ille est amotus,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 64:

    amoto custode,

    Prop. 1, 11, 15:

    amotis longius ceteris,

    Curt. 7, 1:

    alia amovimus ab hostium oculis,

    Liv. 5, 51:

    imagines ex bibliothecis amovere,

    Suet. Calig. 34; id. Caes. 68; id. Ner. 47.—Hence: se amovere, to retire, withdraw:

    te hinc amove,

    off with you! Ter. Phorm. 3, 3, 33:

    e coetu se amovissent,

    Liv. 3, 38:

    qui memet finibus umquam amōrim Ausoniae,

    Sil. 17, 224:

    statuit repente recedere seque e medio quam longissime amovere,

    Suet. Tib. 10.— Trop. of abstract ideas, to put away, cast off, etc.:

    segnitiem amove,

    Plaut. As. 2, 1, 6:

    suspitionem ab aliquo,

    id. Trin. 3, 3, 54:

    socordiamque ex pectore,

    id. Ps. 1, 2, 11; so,

    crapulam,

    id. ib. 5, 1, 35:

    amoto metu,

    Ter. And. 1, 2, 10:

    qui istum amorem ex animo amoveas,

    id. ib. 2, 1, 7:

    opinionem,

    id. ib. 3, 2, 30:

    misericordiam,

    Vulg. 2 Macc. 6, 16:

    amove malitiam a carne,

    ib. Eccl. 11, 10:

    bellum,

    Liv. 5, 35:

    amoto quaeramus seria ludo,

    jesting aside, Hor. S. 1, 1, 27 al. — Poet., of time, to take with itself: quaecumque vetustate amovet aetas, * Lucr. 1, 225.—
    II.
    Esp.
    A.
    In and after the Aug. per., to take away by stealth, to steal (euphemist. for furari, furtum facere):

    boves Per dolum amotas,

    Hor. C. 1, 10, 10:

    si filia familiares res amoverit,

    Dig. 25, 2, 3:

    aliquid ex heredidate,

    ib. 29, 2, 70 al. —
    B.
    In post-Aug. prose (perh. only in Tac.), to banish:

    amotus Cercinam quattuordecim annis exilium toleravit,

    Tac. A. 1, 53:

    in insulam,

    id. ib. 4, 31:

    Cretam,

    id. ib. 4, 21:

    aemulationis suspectos per nomen obsidum amovere,

    id. ib. 13, 9; 14, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > amoveo

См. также в других словарях:

  • FURTUM — contrectatio est rei alienae, invito domino: Ei nomen an a ferendo, an a furvo, i. e. atro, quod nocte et velo gaudeant proximi bonis insidiantes? Saturno regnante nullum fuisse dicitur. Apud Lacedaemonios, sobrios illos et acres viros, verba… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Furtum — (lat.), so v.w. Diebstahl, s.d. Daher Furtiv, heimlich, verstohlen. Furtivitatis vitium, die Eigenschaft einer Sache, daß sie gestohlen ist. Sie hindert die Verjährung, auch bei dem Besitzer in gutem Glauben (bonae fidei possessor, s.d.) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Furtum — (lat.), Diebstahl (s.d.). Im römischen Recht war von besonderer Bedeutung der Unterschied zwischen F. manifestum und F. nee manifestum, d. h. zwischen F., bei dem der Täter ertappt wurde, und jenem, bei dem dies nicht der Fall war; wegen des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • furtum — index burglary, larceny, theft Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Furtum — Fụrtum   [lateinisch »Diebstahl«] das, s, römisches Recht: die vorsätzliche Zueignung einer einem Anderen gehörenden Sache oder einer unter fremder Hausgewalt stehenden Person; umfasst als Sach , Gebrauchs und Besitzentwendung (Furtum rei,… …   Universal-Lexikon

  • Furtum usus — Als Furtum usus (von lat. furtum, Diebstahl und usus, Gebrauch) wird die Gebrauchsanmaßung von beweglichen Sachen bezeichnet. Das heißt, eine Sache wird nur unberechtigt benutzt, aber später wieder zurückgebracht. Die Sache muss also (vom Täter… …   Deutsch Wikipedia

  • FURTUM MANIFESTUM — – кража, при которой вор пойман с поличным (противоположное выражение furtum пес manifestum, т. е. кража, при которой вор с поличным не пойман) …   Советский юридический словарь

  • furtum oblatum — /fartam ableytam/ In the civil law, offered theft. Oblatum furtum dicitur cum res furtiva ab aliquo tibi oblata sit, eaque apud te concepta sit. Theft is called oblatum when a thing stolen is offered to you by any one, and found upon you …   Black's law dictionary

  • furtum oblatum — /fartam ableytam/ In the civil law, offered theft. Oblatum furtum dicitur cum res furtiva ab aliquo tibi oblata sit, eaque apud te concepta sit. Theft is called oblatum when a thing stolen is offered to you by any one, and found upon you …   Black's law dictionary

  • furtum — fur·tum …   English syllables

  • FÜRTUM — Pabuç burnu …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»