Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

furniture

  • 1 húsgögn

    Íslensk-ensk orðabók > húsgögn

  • 2 SKRÚÐ

    n.
    1) tackle, gear;
    2) ornament, apparel (skrýddr konungligu skrúði);
    4) costly stuff (sem af skrúði einu væri gör seglin).
    * * *
    n. [A. S. scrûd; Engl. shroud; cp. Norse skrúd = shrouds, tackle, Ivar Aasen], collect. the shrouds of a ship, standing rigging; nú liggr skrúð várt (our shrouds, referring to the ships left behind) at skipum niðri, Fms. vi. (in a verse); generally, tackle, gear, appendages; skrúði því er hann vill ór selinu færa, K. Þ. K. 80; skjóðu-skrúð, a bag’s fittings, straps; skreppu-skrúði, Skiða R.; loptlig skrúð, Sks. 627; himin, jörð ok sæ með öllu sínu skrúði, Hom. 56; schema er kallat á Girsku en skrúð á Latínu, Skálda 190; sett í skáldskap fyrir sakir skrúðs, 201: an ornament, skrýddr konungligu skrúði, Fms. vii. 107; skraut ok skrúð, Stj. 188.
    2. furniture of a church; þeir ræntu hana (the church) öllu sínu skrúði, Fms. xi. 194; Josúa reisti upp sáttmáls-örk Dróttins með öllu skrúði sínu, Stj.; liggi þat kirkju til bráðs ok til ljóss ok til skrúðrs (sic) er fyrir öndverðu var til skipat, Anecd. 60; þat skrúð hennar allt er hveru dag þarf at hafa, Grág. i. 460.
    II. a kind of stuff; sem af skrúði einu væri gör seglin, Orkn. 464; skrúð ok lérept, Bs. i. 453; með kaprúni af skrúði. Jb. 187; skrúðnýtt ok úskorit, N. G. L. i. 76.

    Íslensk-ensk orðabók > SKRÚÐ

  • 3 altaris-búnaðr

    m. altar-furniture, H. E. i. 489.

    Íslensk-ensk orðabók > altaris-búnaðr

  • 4 hús-búnaðr

    and hús-búningr, m. house furniture, esp. hangings, tapestry, Js. 78, Fms. vii. 148, Ó. H. 175, Eg. 94, Sturl. ii. 35, Fbr. 138, Vm. 65.

    Íslensk-ensk orðabók > hús-búnaðr

  • 5 META

    * * *
    (met; mat, mátum; metinn), v.
    1) to estimate, value; ef þeir kynni m. sik, if they could value themselves rightly, not puff themselves up; m. e-t mikils, lítils, einskis, to attach great, little, no value to; make much, little, nothing of; munu þín orð hér um einskis metin, thy words will be counted for naught;
    2) m. e-t fjár (kaups, etc.), to put a money-value on, to charge for (aldri mat hann fjár lækning sína); m. e-t við e-n, to name a price to one for a thing; met þú við mik rekkjubúnaðinn, tell me the price of the bed-furniture; ok vil ek eigi m. við þik ( I will not charge you anything), heldr vil ek, at þú þiggir skikkjuna; to leave it to another to decide; allir mátu við Erling atkvæði um skírsluna, they all left it to E. to decide about the ordeal; við Þorkel met ek at fá þá hluti til, er hafa þarf, I leave it to Th. to provide the necessary things;
    3) refl., metast til e-s, to be reckoned as, counted for (bað þá gera þá smíð, er til afbragðs mætist); m. e-t við, to contend about; ef þeir metast eiða við, if there is a contest about taking the oaths.
    * * *
    mat, mátu, metinn: imperat. met (mettu); pret. subj. mæti seems not to occur, but a weak metti (from metja) is used, Fas. ii. 464: with neg. suff., pret. matkat ek, Fbr. (in a verse): in mod. usage a weak pret. matti, mattist, mettist is often used, eg mattist um við hann, ef eg metti það nokkurs, and the like; þeir möttust um hin efstu sæti, N. T., and the like: [Ulf. mitan = μετρειν; A. S. metan; Engl. mete; O. H. G. mezan; Germ. messen: Swed. mäta.]
    B. To tax, value, absol. or with acc.; ef þeir kynni meta sik, if they would value themselves rightly, not puff themselves up, Fms. viii. 40; hón mat sik eigi minna heldr en hón mat konunginn, Sks. 461: metaph., þá á eigi at meta kviðburð þeirra, their verdict is void, Grág. i. 54.
    2. with gen. of the price; meta mikils, lítils, to value at much, little; mátu menn þat mikils, er Rútr hafði sett leysingjann niðr á úleyfðri jörðu Höskuldar, Ld. 102; konungr mat þá mikils, valued them much, Eg. 73; munu þín orð hér um einskis metin, thy words will he counted for naught, Sturl. iii. 139
    3. to value money, charge for, the price in gen.; synjat er þá fars ef leigu er metið, Grág. ii. 268; engi skal meta kaups leg at kirkju eða líksöng, K. Á. 72; mörgum veitti Rafn smíðir sínar ok alldri mat hann þær fjár, Bs. i. 645; aldrei mat hann fjár lækning sína, 643; meta eigi leigu, D. I. i. 320.
    4. meta e-t við e-n, to charge one; met þú við mik rekkju-búnaðinn, Eb. 256; þeir spurðu hversu dýrt vera skyldi, hann kvaðsk ekki meta mundu við konung en bað þá hafa ef þeir vildi, Fb. i. 333: hafði Björn falat þessa skikkju ok var af metinn, out-bidden, 577: to mete a thing out to one, to leave a thing to another to do: ætla ek at vér skylim ekki við aðra meta (= metask á við aðra) at skipta höggum við Ólaf ef vér komumk í færi um þat, i. e. we will do it ourselves, Ó. H. 214; allir mátu við Erling atkvæði um skírsluna, they all put to E. to decide about the ordeal, Fb. 11. 195; flestir munu hér meta svör við Þorleif, Sturl. iii. 139; en við Þorkel met ek, at fá þá hluti til er hafa þarf, but I will leave it to Th. to provide the necessary things, Þorf. Karl. 378; þetta höfuð mundi eigi við aðra meta at mæla eptir hann, ef þess þyrfti við, Eb. 126; en allir mátu við Fjölni þvíat hann var þeirra vitrastr ok mest virðr, Fms. xi. 64.
    II. reflex., þá á lands-drottinn í lóðinni svá mikit sem húsit metzk. Gþl. 330; sem hús metzk, 333; þá smíð er til afbragðs mettisk, Fas. ii. 464; sakir er til brautgangs mætti metask, Ld. 52.
    2. recipr., metask við, to contend; ef þeir metask eiða við þá skulu þeir hluta með sér, if there be a confest about taking the oaths they shall draw lots, Grág. i. 9; en ef goðarnir metask þat við, hvárr þeirra skal fá honum ok skal …, 33:—metask um e-t, to contend who is to be the first; síðan gengu þeir at dyrrunum ok möttusk þeir um hverr fyrst skyldi inn ganga, Þorst. hv. 43 (Ed. möttust from a paper MS.)
    3. part., hann var vel metinn ( esteemed) hvar sem hann kom, Ld. 100, Nj. 7.

    Íslensk-ensk orðabók > META

  • 6 Páska-bók

    f. a Paschal book (?) of lessons, as church furniture, Pm. 74, 96.

    Íslensk-ensk orðabók > Páska-bók

  • 7 Páska-kerti

    n. an ‘Easter-candle,’ a kind of church furniture; p. af tré a wooden p., Vm. 6; p. steint, painted, 22; Páskakertis umbúnaðr, a case of a p., 51; Páskakertis stika, Pm. 17, 51.

    Íslensk-ensk orðabók > Páska-kerti

  • 8 Páska-spjald

    n. an Easter-tablet as church furniture, a tablet representing the Resurrection, Vm. 47, Pm. 6, 112; it was different from paxspjald, see Pm. 11.

    Íslensk-ensk orðabók > Páska-spjald

  • 9 reiði-gögn

    n. (= reiðugögn), furniture, Edda ii. 260.

    Íslensk-ensk orðabók > reiði-gögn

  • 10 rekkju-búnaðr

    m. bed-furniture, Eb. 258.

    Íslensk-ensk orðabók > rekkju-búnaðr

  • 11 róðu-kyrtill

    m. a holyrood-kirtle, as church furniture, Vm. 129.

    Íslensk-ensk orðabók > róðu-kyrtill

  • 12 SILKI

    n. silk; in compds. silken, silk.
    * * *
    n. [from Lat. sericum], silk, Rm. 31; hárit fagrt sem silki, Nj. 2, Orkn. (in a verse); rautt s., Bær. 19: a nickname, silki-auga, silki-skegg, Nj., Fms.
    B. As adjective, made of silk, silken; silki-band, silki-dregill, a silk-ribbon, Fms. iv. 110, xi. 2, Edda 20; silki-blaka, a silken veil, Fas. iii. 336; silki-bleikr, ‘silk-bleak,’ light-coloured, flaxen; hárit silkibleikt, Fms. vii. 55; fjögur merhross silkibleik, Fas. iii. 39; silki-borða or -borði, a silken brim, D. N.; silki-dúkr, a silken napkin, Fms. i. 112, Orkn. 304: = altaris-dúkr, an altar-cloth, Vm. 80, Symb. 26; silki-dýna, a silk-pillow, Karl.; silki-júpr (hjúpr), a silken jacket, Fms. vii. 69, x. 415; silki-hlað, a silk-ribbon worn round the head, Nj. 184, Dipl. iii. 4; silki-húfa, a silk-cap, Fms. ii. 264; silki-hökull, a cope of silk, Vm. 117; silki-klútr, a silk-kerchief, Fas. iii. 266; silki-klæði, silk-cloth, Greg. 22, MS. 623. 20; silki-koddi, a silken pillow, cushion. Fms. ix. 477, Dipl. iii. 4, Vm. 58; silki-kult, a silken quilt, Eb. 258, Mar.; silki-kyrtill, a silken kirtle. Fms. ii. 309, Bær. 4; silki-merki, a banner cf silk, belonging to church furniture, Jm. 10; silki-möttull, a silk-mantle. Fms. x. 268; silki-parlak, mod. sparlak, a silken bed-cover, D. N.; silki-pell, a silken pall, Str. 3; silki-pungr, a silk-purse, Ám. 42, Dipl. iii. 4; silki-reifar, silken swaddling-clothes, Fagrsk.; silki-ræma, a silken, ribbon, Edda 19; a silken garter, Fms. iv. 110, Hkr. ii. 105, Bjarn. 64; süki-saumaðr, embroidered with silk, Dipl, vi. 440, Vm. 46, Pm. 12; silki-síma, a silken cord, Lex. Poët.; silki-serkr, a silken sark, Fms. iii. 125, ix. 477; silki-skaut, a ‘silken-sheet,’ napkin, D. N.; silki-skyrta, a silken shirt, Fms. x. 383, Fs. 6; silki-slæður, a silken gown, Fg. 702, silken scarf (?), Nj. 190; suki-strengr, a silken cord, Karl. 42; silki-sæng, a silken bed, Fas. i. 508; silki-treyja, a silken jacket, Fms. xi. 271, Nj. 125, Skíða R. 186; silki-þráðr, a silk-thread, Fas. i. 508, Stj. 191; silki-ver, a silken case, D. N., Mag.

    Íslensk-ensk orðabók > SILKI

  • 13 spíra

    * * *
    f.
    1) spar;
    2) tube.
    * * *
    u, f. a spar, N. G. L. iii. 204, Edda ii. 482; spíru-viða, a spar-timber, N. G. L. iii. 207: a stilt, Stj. 95.
    II. a kind of beaker or vessel in church furniture, Dipl. iii. 4, Vm. 58, B. K. 84, 130, D. N.
    III. the town Spira, Symb.

    Íslensk-ensk orðabók > spíra

  • 14 um-búð

    f. [búa um], an apparatus, equipment, furniture, Fms. x. 373, Fas. iii. 30; þá verðr ú-heilög sú umbúð, Grág. ii. 350: a preparation, arrangement, þeir tóku strengina ok veittu þessa umbúð alla, Nj. 115; taka þeir þessa u. sem Pálnatóki gaf ráð til, Fms. xi. 66; konungr lét þá veita u. nökkura, v. 167.
    2. mod., esp. in plur., wrapper, bandage, cover, Lat. involucrum.

    Íslensk-ensk orðabók > um-búð

  • 15 altarisbúnaðr

    Íslensk-ensk orðabók > altarisbúnaðr

  • 16 húsbúmingr

    m. house furniture, esp. hangings, tapestry.

    Íslensk-ensk orðabók > húsbúmingr

  • 17 húsbúnatr

    m. house furniture, esp. hangings, tapestry.

    Íslensk-ensk orðabók > húsbúnatr

  • 18 rekkjubúnaðr

    Íslensk-ensk orðabók > rekkjubúnaðr

См. также в других словарях:

  • furniture — ► NOUN 1) the movable articles that are used to make a room or building suitable for living or working in, such as tables, chairs, or desks. 2) the small accessories or fittings that are required for a particular task or function: door furniture …   English terms dictionary

  • Furniture — Fur ni*ture, n. [F. fourniture. See {Furnish}, v. t.] 1. That with which anything is furnished or supplied; supplies; outfit; equipment. [1913 Webster] The form and all the furniture of the earth. Tillotson. [1913 Webster] The thoughts which make …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furniture — fur‧ni‧ture [ˈfɜːnɪtʆə ǁ ˈfɜːrnɪtʆər] noun [uncountable] PROPERTY large movable objects such as chairs, tables, and beds that you use in a room to make it comfortable to live or work in: • The store sells everything from office furniture to paper …   Financial and business terms

  • furniture — 1520s, act of furnishing, from M.Fr. fourniture, from fournir furnish (see FURNISH (Cf. furnish)). Sense of chairs, tables, etc.; household stuff (1570s) is unique to English; most other European languages derive their words for this from L.… …   Etymology dictionary

  • furniture — [n] household property appliance, appointment, bed, bookcase, buffet, bureau, cabinet, chair, chattel, chest, commode, couch, counter, cupboard, davenport, desk, dresser, effect, equipment, fittings, furnishing, goods, highboy, hutch, movables,… …   New thesaurus

  • furniture — [fʉr′ni chər] n. [Fr fourniture < fournir, FURNISH] 1. Obs. the act of furnishing 2. the things, usually movable, in a room, apartment, etc. which equip it for living, as chairs, sofas, tables, beds, etc. 3. the necessary equipment of a… …   English World dictionary

  • furniture — furnitureless, adj. /ferr ni cheuhr/, n. 1. the movable articles, as tables, chairs, desks or cabinets, required for use or ornament in a house, office, or the like. 2. fittings, apparatus, or necessary accessories for something. 3. equipment for …   Universalium

  • Furniture — For the UK band, see Furniture (band). A dining table for two Furniture is the mass noun for the movable objects intended to support various human activities such as seating and sleeping in beds, to hold objects at a convenient height for work… …   Wikipedia

  • furniture — noun ADJECTIVE ▪ antique, period ▪ an 18th century town house, complete with period furniture ▪ contemporary, modern ▪ fine, quality …   Collocations dictionary

  • Furniture + 2 — Infobox Album Name = Furniture + 2 Type = ep Artist = Fugazi Released = October 2001 Recorded = January–February 2001 at Inner Ear Studios Genre = Post hardcore Length = 8:51 Label = Dischord Producer = Ian McKaye, Don Zientara, Fugazi Reviews =… …   Wikipedia

  • furniture — n. 1) to upholster furniture 2) antique; garden, lawn, outdoor, patio; modem; office; period; secondhand, used; unfinished (esp. AE) furniture 3) an article, piece, stick of furniture * * * [ fɜːnɪtʃə] garden lawn modern office outdoor …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»