-
1 fúrie
fúrie f Furie f -
2 fúrie
fúrie f Furie f -
3 furie
fyʀif1) Wut f, Rage f, Zorn m, Raserei f2) (fig: femme méchante) Furie f, böses Weib nfuriefurie [fyʀi]1 (violence) Heftigkeit féminin; d'un combat Verbissenheit féminin; Beispiel: en furie mer tosend; personne, animal wutschäumend; Beispiel: être en furie vor Wut schäumen; Beispiel: mettre quelqu'un en furie jdn in helle Wut versetzen -
4 Furie
Furie ['fu:riə] <-, -n> f -
5 Furie
f фурия -
6 furija
Furie f (-, -n); wütendes Weib; (bijes) Wut f (-) -
7 fury
noun1) Wut, die; (of storm, sea, battle, war) Wüten, dasfly into a/be in a fury — einen Wutanfall bekommen/haben
2)like fury — (coll.) wie wild (ugs.)
* * *['fjuəri]plural - furies; noun(very great anger; rage: She was in a terrible fury.) die Raserei- academic.ru/29929/furious">furious- like fury* * *[ˈfjʊəri, AM ˈfjʊri]n no plfit of \fury Wutanfall min a \fury wütend, zornigin a cold \fury mit kalter Wutto fly into a \fury in Rage kommen famlike \fury wie verrückt famto do sth in a \fury etw ungestüm tun* * *['fjʊərɪ]nlike fury (inf) — wie verrückt (inf)
2) (MYTH)the Furies — die Furien pl
* * *fury [ˈfjʊərı] s1. Wut f, Zorn m:for fury vor lauter Wut;in fury wütend, zornig;fly into a fury wütend oder zornig werden;2. aufbrausendes Temperament3. Wildheit f, Heftigkeit f (eines Kampfes etc):like fury umg wie wild, wie verrückt5. Furie f (böses Weib)* * *noun1) Wut, die; (of storm, sea, battle, war) Wüten, dasfly into a/be in a fury — einen Wutanfall bekommen/haben
2)like fury — (coll.) wie wild (ugs.)
* * *n.Furie -n f.Rage nur sing. f.Raserei -en f.Wut nur sing. f.Zorn nur sing. m. -
8 Erinys
Erīnys (Erinnys), yos. Akk. yn, f. (Ερινύς, Εριννύς), I) die Furie, Rachegöttin, die das Unrecht u. den Frevel der Menschen straft, gew. im Plur., lat. Furia, Sing. bei Verg. Aen. 7, 447 u.a.: Plur. bei Prop. 2, 20, 29 u.a.: Akk. Erinyas, Stat. Theb. 11, 345. – II) übtr.: A) die Furie, Geißel, Verg. Aen. 2, 573. – B) die Wut, Verg. Aen. 2, 337: civilis, Bürgerkrieg, Lucan. 4, 187. – / Die Schreibart Erinys (Ερινύς) ist durch die Analogie und die besten Handschriften beglaubigt, s. Wagner Verg. Aen. 2, 337 not. cr. (tom. II. p. 316). Passow-Rosts Griech. Handwörterb. unter Ερινύς.
-
9 furia
furia, ae, f. (furo), I) die Wut, Raserei (infolge heftiger Leidenschaften, wie des Zorns, der Liebe, heftiger Begierde usw.), a) der Menschen, furiae Aiacis Oilei, Verg.: furiae iustae, Verg.: furiae honestae, rühmliche Begeisterung, Stat.: muliebres furiae, die wahnsinnige Leidenschaft des Weibes, Liv.: huiusmodi furiae, tolle Ausschweifungen, Arnob.: furiis accensus et irā, Verg.: furiarum ac formidinis plena omnia ad hostes esse, Liv.: ubi concepit furias evicta dolore, in Wut geriet, Verg.: in furias runnt, Liebeswut, Verg. – m. obj. Genet., furiae auri, Wut (= Gier) nach G., Sil. 2, 500. – b) der Tiere, furiae tauri, Mart.: libidinis exstimulari furiis, Col.: furiis ardebant (equi), Verg.: cum primum mitigatā furiā laxaverint oves animum, Apul. – c) v. Lebl., ventorum furiae, Verg.: sonorae torrentum furiae, Claud.: hic vero Alcidae furiis exarserat atro felle dolor, Verg. – II) personifiziert als Gottheit, Furia, ae, f., die Furie, u. gew. Plur. Furiae, A) die Furien (Alecto, Megaera u. Tisiphone, s. Fulg. myth. 1, 6), als Plagegeister u. Rächerinnen der Übeltaten, indem sie die Übeltäter, bes. Eltern- u. Verwandtenmörder (vgl. Voß Verg. georg. 3, 551 sqq., p. 670 sqq.), durch innere Unruhe beständig peinigen u. rasend machen, das personifizierte böse Gewissen (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 46), von röm. Dichtern dargestellt mit Fackeln, Schlangen in den Händen u. in den Haaren, Geißeln, die aus Schlangen gedreht sind, u. mit Schlangen gegürtet, eos (parricidas) agitent Furiae, Cic.: scelerum Furiis agitatus Orestes, Verg.: agitantibus Furiis sororis ac viri (interfectorum), Liv.: invocantibus Furias parentum (i.e. patris occisi), die Furien, die gleichs. von den erschlagenen Eltern zur Qual geschickt werden, Liv.: Furias fraternas concita, stachle die Furien an, daß sie das Verbrechen des Bruders strafen, Liv. – oft wurden sie auch als den schon verruchten Sinn zu immer schrecklicherer Tat verwirrend gedacht, Ov. met. 4, 471 u. Thiel Verg. Aen. 1, 41. p. 20: u. so Furiae Catilinae, der böse Geist Katilinas, der ihn zu Untaten treibt, Cic. parad. 4, 27. – B) übtr.: a) v. wütenden, unsinnigen Menschen, eine Furie, ein böser Dämon, illa Furia, v. Klodius, Cic.: ebenso illa Furia religionum, Cic. – b) v. Anstifter zu Untaten, hunc iuvenem tamquam furiam facemque huius belli odi ac detestor, Liv. 21, 10, 11.
-
10 mégère
meʒɛʀf(fam: femme méchante) Furie f, böses Weib n, Giftspritze f, Drachen mmégèremégère [meʒεʀ]Furie féminin -
11 tigresse
-
12 Erinys
Erīnys (Erinnys), yos. Akk. yn, f. (Ερινύς, Εριννύς), I) die Furie, Rachegöttin, die das Unrecht u. den Frevel der Menschen straft, gew. im Plur., lat. Furia, Sing. bei Verg. Aen. 7, 447 u.a.: Plur. bei Prop. 2, 20, 29 u.a.: Akk. Erinyas, Stat. Theb. 11, 345. – II) übtr.: A) die Furie, Geißel, Verg. Aen. 2, 573. – B) die Wut, Verg. Aen. 2, 337: civilis, Bürgerkrieg, Lucan. 4, 187. – ⇒ Die Schreibart Erinys (Ερινύς) ist durch die Analogie und die besten Handschriften beglaubigt, s. Wagner Verg. Aen. 2, 337 not. cr. (tom. II. p. 316). Passow-Rosts Griech. Handwörterb. unter Ερινύς. -
13 furia
furia, ae, f. (furo), I) die Wut, Raserei (infolge heftiger Leidenschaften, wie des Zorns, der Liebe, heftiger Begierde usw.), a) der Menschen, furiae Aiacis Oilei, Verg.: furiae iustae, Verg.: furiae honestae, rühmliche Begeisterung, Stat.: muliebres furiae, die wahnsinnige Leidenschaft des Weibes, Liv.: huiusmodi furiae, tolle Ausschweifungen, Arnob.: furiis accensus et irā, Verg.: furiarum ac formidinis plena omnia ad hostes esse, Liv.: ubi concepit furias evicta dolore, in Wut geriet, Verg.: in furias runnt, Liebeswut, Verg. – m. obj. Genet., furiae auri, Wut (= Gier) nach G., Sil. 2, 500. – b) der Tiere, furiae tauri, Mart.: libidinis exstimulari furiis, Col.: furiis ardebant (equi), Verg.: cum primum mitigatā furiā laxaverint oves animum, Apul. – c) v. Lebl., ventorum furiae, Verg.: sonorae torrentum furiae, Claud.: hic vero Alcidae furiis exarserat atro felle dolor, Verg. – II) personifiziert als Gottheit, Furia, ae, f., die Furie, u. gew. Plur. Furiae, A) die Furien (Alecto, Megaera u. Tisiphone, s. Fulg. myth. 1, 6), als Plagegeister u. Rächerinnen der Übeltaten, indem sie die Übeltäter, bes. Eltern- u. Verwandtenmörder (vgl. Voß Verg. georg. 3, 551 sqq., p. 670 sqq.), durch innere Unruhe beständig peinigen u. rasend machen, das personifizierte böse Gewissen (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 46), von röm. Dichtern dargestellt————mit Fackeln, Schlangen in den Händen u. in den Haaren, Geißeln, die aus Schlangen gedreht sind, u. mit Schlangen gegürtet, eos (parricidas) agitent Furiae, Cic.: scelerum Furiis agitatus Orestes, Verg.: agitantibus Furiis sororis ac viri (interfectorum), Liv.: invocantibus Furias parentum (i.e. patris occisi), die Furien, die gleichs. von den erschlagenen Eltern zur Qual geschickt werden, Liv.: Furias fraternas concita, stachle die Furien an, daß sie das Verbrechen des Bruders strafen, Liv. – oft wurden sie auch als den schon verruchten Sinn zu immer schrecklicherer Tat verwirrend gedacht, Ov. met. 4, 471 u. Thiel Verg. Aen. 1, 41. p. 20: u. so Furiae Catilinae, der böse Geist Katilinas, der ihn zu Untaten treibt, Cic. parad. 4, 27. – B) übtr.: a) v. wütenden, unsinnigen Menschen, eine Furie, ein böser Dämon, illa Furia, v. Klodius, Cic.: ebenso illa Furia religionum, Cic. – b) v. Anstifter zu Untaten, hunc iuvenem tamquam furiam facemque huius belli odi ac detestor, Liv. 21, 10, 11. -
14 furia
wpaść w furię in Wut [ lub Raserei] geraten -
15 furialiter
furiāliter, Adv. (furialis), wie eine Furie, unsinnig, rasend, Ov. fast. 3, 637. Porc. Latro in Catil. 37. Verecund. in cant. deuter. no. 26.
-
16 Tartarus
Tartarus, u. -os ī, m. u. Plur. Tartara, ōrum, n. (Τάρταρος, Plur. Τάρταρα), die Unterwelt, das Reich der Toten, der Tartarus, Sing., Lucr. 3, 1010. Verg. Aen. 6, 577 u.a.: Plur., Lucr. 3, 42. Verg. Aen. 4, 243 u.a. – personif., Tartarus pater, Pluto, Val. Flacc. 4, 258. – Dav.: A) Tartareus, a, um, zum Tartarus gehörig, tartarëisch, unterirdisch, Iuppiter, v. Pluto, Val. Flacc.: ders. deus, Ov.: custos, v. Zerberus, Verg.: sorores, v. den Furien, Verg.: umbrae, Ov. – poet. = schrecklich, furchtbar, specus, Phaedr.: nox, Val. Flacc.: vox (der Furie), Verg. – B) Tartarinus, a, um, tartarusartig, poet. = schrecklich, furchtbar, corpus, Enn. ann. 521; vgl. Fest. 359 (b), 25.
-
17 бешенство
n Tollwut f; fig. Tobsucht f, Raserei f* * *бе́шенство n Tollwut f; fig. Tobsucht f, Raserei f* * *бе́шенств|о<-а>ср1. перен (неи́стовая зло́ба) Wut f, Zorn m* * *n1) gener. Berserkerwut, Furie, Rasen, Raserei, Wut, (тк.sg) Tollheit, Besessenheit2) med. Lyssa, Rabies, Tollwut3) colloq. Koller4) psych. Tobsucht, Tollheit, Zorntobsucht5) pompous. Furor -
18 ведьма
f Hexe; Zauberin* * *ве́дьма f Hexe; Zauberin* * *ве́дьм|а<-ы>ж1. (зла́я волше́бница) Hexe f2. презрит разг (сварли́вая же́нщина) Drachen m, zänkisches Weib nt* * *n1) gener. Bisgurn, Drude, Teufelin, Trude, giftige Kröte, Hexe, Sibylle2) colloq. (злая) Teufelsweib, Xanthippe, alter Drachen (zaenkische alte Frau), die böse Sieben, eine nose Sieben, Drache3) liter. Furie (о злой, сварливой женщине)4) rude.expr. Tussi5) Austrian. Bisgur, Bißgurre6) swiss. Mom, Muhme7) avunc. Teufelsweib, Besen -
19 исступление
-
20 неистовство
n1) gener. Furie, Impetus, Rasanz, Berserkerwut, Rasen, Raserei2) med. Amok, Amoklaufen, Phrenesie (вид психоза)3) colloq. Koller4) fr. Rage5) liter. Amoklauf6) psych. Tobsucht, Wut, Zorntobsucht7) pompous. Ungestüm (о природных явлениях)
См. также в других словарях:
furie — furie … Dictionnaire des rimes
furie — [ fyri ] n. f. • XIVe; fuire XIIe; lat. furia → fureur 1 ♦ Myth. rom. Chacune des trois divinités infernales (Alecto, Mégère, Tisiphone) chargées d exercer sur les criminels la vengeance divine. ♢ Fig. (1559) Femme donnant libre cours à sa colère … Encyclopédie Universelle
furie — FÚRIE, furii, s.f. Stare de extremă iritare în care se pierde stăpânirea de sine; mânie nestăpânită; violenţă. ♢ loc. adv. Cu furie = extrem de furios; cu putere mare, nestăvilită. ♦ fig. (Rar) Dorinţă puternică, patimă, pornire nestăpânită. [acc … Dicționar Român
Furie — Sf wütende Frau std. bildg. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. Furia, übertragen von der Bezeichnung der Rachegöttinnen in der Mythologie, zu l. furia Wut, Raserei , einer Ableitung von l. furere rasen, wüten . Die Bedeutung Rachegöttin… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Furie — Furie, 1) so v.w. Erinys; 2) wildes, böses, rachsüchtiges Weib; 3) Furia infernalis, angeblich kleiner Wurm od. Insect aus den lappländischen u. bothnischen Sümpfen, auchin dem nördlichsten Livland (als Megger), nicht dicker als ein Haar, ringsum … Pierer's Universal-Lexikon
Furie — Furie: Zu lat. furere »rasen, wüten«, das ohne sichere Beziehungen im Idg. ist, stellt sich als Substantiv lat. furia »Wut, Raserei«. Die personifizierte Form lat. Furia »rasende Göttin, Rachegöttin« – meist Plural Furiae »Plagegeister« – wird… … Das Herkunftswörterbuch
furie — (fu rie) s. f. 1° Terme de polythéisme gréco romain. Nom des trois divinités infernales qui tourmentaient les méchants. Le fouet des Furies. • Tes remords te suivront comme autant de Furies, RAC. Brit. V, 6. • Les dieux justes l ont livré… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
FURIE — s. f. Fureur qui éclate avec violence, grand emportement de colère. Entrer en furie. Se mettre en furie. Être en furie. Plein de furie. Quand sa furie sera passée. Il se dit aussi Du mouvement violent et impétueux d un animal irrité. Le lion en … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
furie — I. Furie. s. f. Emportement de colere. Entrer en furie. se mettre en furie. estre en furie. plein de furie. quand sa furie sera passée. Il signifie aussi, Ardeur, impetuosité de courage. C est une nation qui va au combat avec furie. c est un… … Dictionnaire de l'Académie française
FURIE — n. f. Fureur extrême qui éclate au dehors avec violence, grand emportement de colère. Entrer en furie. Se mettre en furie. être en furie. Plein de furie. Il se dit quelquefois pour Ardeur, impétuosité de courage. Les troupes donnèrent avec furie… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Furie — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Furie », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Les Furies sont des divinités romaines… … Wikipédia en Français