Перевод: с немецкого на все языки

со всех языков на немецкий

fundare

  • 1 aufbauen

    aufbauen, aedificare (bauen übh.). – exaedificare (von unten nach oben bauen). – construere. exstruere (schichtweise zusammen-, in die Höhe bauen; auch bildl., exstr. disciplinam [ein System], Ggstz. fundare). – excitare (vom Boden in die Höhe führen, aufführen). – erigere (gerade in die Höhe richten, turres). – ducere. agere (ziehen, führen = der Länge nach errichten. z. B. duc. murum: u. ag. parietem, aggerem). – iacĕre (aufwerfen, setzen, z. B. aggerem: u. molem in mare: u. fundamenta urbi: bildl., fundamenta pacis). – facere (machen übh., z. B. pyramides). – Ist es = von neuem bauen, s. wiederaufbauen. – Aufbauen, das, aedificatio. – exaedificatio (im Ggstz. zu den fundamenta, bildl.). – exstructio (das Bauen in die Höhe). – ductus (das Bauen in die Länge, das Ziehen, z. B. muri). Aufbauer, aedificator. – conditor (Gründer). – Aufbauung, die, s. Aufbauen, das.

    deutsch-lateinisches > aufbauen

  • 2 befestigen

    befestigen, I) festmachen: a) eig.: destinare ad alqd od. alci rei. – alligare ad alqd (an etw. anbinden, s. das. die Synon.). – affigere alci rei od. ad alqd od. in alqa re (anheften, mit Nägeln etc. befestigen). – defigere alci rei od. in alqa re. infigere alci rei od. in alqd (einschlagen). – aptare alci rei od. ad alqd (mit Bändern u. dgl. anfügen, z. B. sibi pennas). – b) uneig.: firmare. confirmare (dauerhaft-, dauernd machen. z. B. firm. cum potentissimo populo perpetuam pacem amicitiamque: u. confirm. regnum Persarum: u. conf. alcis animum [jmd. in seinen Gesinnungen]). – stabilire (Dauer, Halt geben, z. B. libertatem civibus: u. rem publicam: u. pacem, concordiam). – fundare (begründen. z. B. libertatem, salutem rei publicae: u. imperium populi Romani). – munire. communire (gegen äußere Angriffe sicherstellen, z. B. mun. imperium: u. comm. auctoritatem aulae). – conglutinare (gleichs. verleimen = fester knüpfen, -machen, Freundschaft, Eintracht). – die Herrschaft für ewige Zeiten b., imperium stabile et aeternum facere. – II) verwahren, einen Ort: munire. communire. praemunire (durch jede Art Schutzwehr, wie Wälle, Gräben, Palisaden). – operibus munire. munitionibus firmare (durch Befestigungswerke). – muris munire. moenibus saepire (durch Mauern). – castellis saepire (durch Kastelle, Redouten u. dgl.). – vallo et fossā circumdare locum. vallum et fossam circumdare alci loco (durch Palisaden und Gräben, z. B. castra). – von Natur befestigt, loci naturā munitus; naturaliter munitus: situ naturali munitus: von Natur u. durch Kunst, et naturā loci et manu od. operibus et loco munitus; cum manu munitus, tum naturā loci.

    deutsch-lateinisches > befestigen

  • 3 begründen

    begründen, I) mit einer festen Grundlage versehen: fundare. – firmare. confirmare (befestigen). [371] stabilire (Dauer u. Halt geben). – constituere (fest hinstellen, feststehen machen, z. B. fortunas tenuiorum). – ad artem et ad praecepta revocare (auf Kunstregeln zurückführen, z. B. eloquentiam). – fest u. dauerhaft b., stabilem et aeternum facere (z. B. imperium). – auf das Recht begründet sein, iure niti. – fest, wohl begründet. firmus. firmissimus (fest, unerschütterlich, Ggstz. labans [wankend]); stabilis (unbeweglich feststehend, Ggstz. mobilis); verb. firmus et stabilis; solidus (reell. z. B. gloria, gratia). – II) mit Gründen beweisen: argumentis confirmare. – probare (übh. andern beifallswert machen, dartun).

    deutsch-lateinisches > begründen

  • 4 stiften

    stiften. condere (herstellen, gründen, z.B. imperium, novum collegium: u. novas civitates). – instituere (einrichten, z.B. civitatem). – constituere (hinstellen, errichten, z.B. monumentum). fundare (den Grund zu [2217] etwas legen, z.B. eine Schule, Sekte, disciplinam). – conciliare (eine Vereinigung zwischen zwei oder mehreren Personen als Mittelsperson zusammen-oder zustande bringen, z.B. amicitiam, nuptias, pacem). – reconciliare (wieder zustande bringen, z.B. pacem, concordiam). facere (machen, bewirken, z.B. sectam: u. foedus, pacem). – habere (als Ursache oder Folge enthalten, z.B. morum similitudo tantam habet coniunctionem et concordiam, ut etc.). – viel Gutes st., etwa multis benefacere.

    deutsch-lateinisches > stiften

См. также в других словарях:

  • fundare — FUNDÁRE, fundări, s.f. Acţiunea de a se funda şi rezultatul ei; întemeiere, înfiinţare, instituire, creare. – v. funda. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  FUNDÁRE s. 1. v. înfiinţare. 2. v. întemeiere. Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • fonder — [ fɔ̃de ] v. tr. <conjug. : 1> • déb. XIIe; lat. fundare, de fundus → fond 1 ♦ (Concret) Rare FONDER (QQCH.) SUR : établir sur des fondations (un ouvrage dont on entreprend la construction). « il fonde le kiosque sur un massif en béton pour …   Encyclopédie Universelle

  • funda — FUNDÁ, fundez, vb. I. tranz. A pune bază; a întemeia, a înfiinţa, a institui, a crea. ♦ A întemeia afirmaţii, idei, teorii etc. pe argumente, pe probe. [var.: fondá vb. I.] – Din fr. fonder, lat. fundare. Trimis de zaraza joe, 11.02.2009. Sursa:… …   Dicționar Român

  • fundieren — erhärten; untermauern; begründen; stärken; fundamentieren; substantiieren; belegen; festmachen (umgangssprachlich) * * * fun|die|ren 〈V. tr.; hat〉 1. gründen, begründen, a …   Universal-Lexikon

  • fundar — (Del lat. fundare, poner los fundamentos.) ► verbo transitivo 1 Construir una ciudad o un edificio: ■ fundaron una nueva sucursal en el centro de la ciudad. SINÓNIMO erigir implantar ► verbo transitivo/ pronominal 2 Poner una cosa sobre otra que… …   Enciclopedia Universal

  • fondateur — fondateur, trice (fon da teur, tri s ) s. m. et f. 1°   Celui, celle qui a fondé une institution, un gouvernement, une religion, une doctrine, etc. Louis XIII est le fondateur de l Académie française. •   Le grand empire dont il [Cyrus] a été le… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • fundar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: fundar fundando fundado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. fundo fundas funda fundamos fundáis fundan… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • fondateur — fondateur, trice [ fɔ̃datɶr, tris ] n. et adj. • 1330; lat. fundator, de fundare → fonder A ♦ N. 1 ♦ Personne qui prend l initiative de créer et d organiser une œuvre qui devra ou se trouvera subsister après lui. ⇒ créateur. Fondateur d une cité …   Encyclopédie Universelle

  • fondation — [ fɔ̃dasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; bas lat. fundatio, de fundare → fonder 1 ♦ (Généralt au plur.) Ensemble des travaux et ouvrages destinés à assurer à la base la stabilité d une construction. ⇒ infrastructure. Faire, creuser, jeter les fondations d un …   Encyclopédie Universelle

  • fondement — [ fɔ̃dmɑ̃ ] n. m. • v. 1120 « fondation »; lat. fundamentum, de fundare → fonder I ♦ 1 ♦ (Généralt au plur.) Vx ⇒ fondation. ♢ Mod. (métaph. et fig.) ⇒ base; assise. Jeter, poser les fondements d un empire, d une religion, en commencer l… …   Encyclopédie Universelle

  • Fundament — Auflagefläche; Ladefläche; Unterbau; Grundstein; Grundlage; Sockel; Basis; Grund * * * Fun|da|ment [fʊnda mɛnt], das; [e]s, e: 1. [unter der Oberfläche des Bodens liegende] Mauern, die ein Gebäude tragen: das Fundamen …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»