Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

fulvo

  • 1 fulvo

    fulvo agg. fawn-coloured, tawny: dai capelli fulvi, tawny-haired; un cane dal pelo fulvo, a tawny (o yellowy) dog.
    * * *
    ['fulvo]
    aggettivo [colore, pelo, capelli] tawny, gingery
    * * *
    fulvo
    /'fulvo/ ⇒ 3
    [colore, pelo, capelli] tawny, gingery.

    Dizionario Italiano-Inglese > fulvo

  • 2 fulvo

    agg ['fulvo] fulvo (-a)

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > fulvo

  • 3 fulvo agg

    ['fulvo] fulvo (-a)

    Dizionario Italiano-Inglese > fulvo agg

  • 4 crepitō

        crepitō —, —, āre, freq.    [crepo], to rattle, creak, crackle, clatter, rustle, rumble, chatter, murmur: tenui rostro, O.: grandine nimbi, V.: crepitans salit grando, V.: sistrum crepitans, Pr.: incudibus enses, to ring, V.: fulvo auro rami, O.
    * * *
    crepitare, crepitavi, crepitatus V INTRANS
    rattle/clatter; rustle/crackle; produce rapid succession of sharp/shrill noises

    Latin-English dictionary > crepitō

  • 5 Argenteus

    1.
    argentĕus, a, um, adj. [argentum].
    I.
    Of or from silver, made of silver (cf. argentum, I. A.): polubrum, Liv. And. ap. Non. p. 544, 23:

    aquila,

    Cic. Cat. 1, 9, 24:

    brattea,

    Plin. 37, 7, 31, § 105:

    phalerae,

    id. 8, 5, 5, § 12:

    vasa,

    Hor. S. 2, 7, 73; so Vulg. Gen. 24, 53; ib. 2 Tim. 2, 20; Tac. G. 5:

    Triton,

    Suet. Claud. 21 fin.:

    dei,

    Vulg. Dan. 5, 4:

    leones,

    ib. 1 Par. 28, 17:

    simulacra,

    ib. Apoc. 9, 20:

    nummus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47; so Vulg. 1 Reg. 2, 36:

    denarius,

    Plin. 19, 3, 15, § 38; also absol. argenteus, Tac. G. 5; so Vulg. Gen. 20, 16; ib. Matt. 26, 15 al.—
    II.
    Metaph.
    A.
    Adorned with silver, = argentatus:

    scaena,

    Cic. Mur. 19 fin.:

    acies,

    Liv. 10, 39 (cf. a little before: per picta atque aurata scuta; and v. argentatus, I.).—
    B.
    Of a white, silver color, silvery:

    niveis argentea pennis Ales,

    Ov. M. 2, 536:

    color,

    id. ib. 10, 213; so,

    fons,

    id. ib. 3, 407:

    undae,

    Plin. 4, 8, 15, § 31:

    lilia,

    Prop. 5, 4, 25:

    anser,

    Verg. A. 8, 655:

    crinis,

    Plin. 2, 25, 22, § 90 al. —
    C.
    Of the silver age:

    subiit argentea proles, Auro deterior, fulvo pretiosior aere,

    Ov. M. 1, 114.—
    III.
    In comic style, of or from money (cf. argentum, I. B. 2.):

    salus,

    a silver salutation, Plaut. Ps. 1, 1, 44 sq.: amica tua facta est argentea, is turned into money, i. e. has been sold, id. ib. 1, 3, 113.
    2.
    Argentĕus, a, um, adj., a standing epithet of a river in Gallia Narbonensis, now Argents: flumen Argenteum, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    amnis Argenteus,

    Plin. 3, 4, 5, § 35; with a tēte du pont and castle: Pons Argenteus, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, B.

    Lewis & Short latin dictionary > Argenteus

  • 6 argenteus

    1.
    argentĕus, a, um, adj. [argentum].
    I.
    Of or from silver, made of silver (cf. argentum, I. A.): polubrum, Liv. And. ap. Non. p. 544, 23:

    aquila,

    Cic. Cat. 1, 9, 24:

    brattea,

    Plin. 37, 7, 31, § 105:

    phalerae,

    id. 8, 5, 5, § 12:

    vasa,

    Hor. S. 2, 7, 73; so Vulg. Gen. 24, 53; ib. 2 Tim. 2, 20; Tac. G. 5:

    Triton,

    Suet. Claud. 21 fin.:

    dei,

    Vulg. Dan. 5, 4:

    leones,

    ib. 1 Par. 28, 17:

    simulacra,

    ib. Apoc. 9, 20:

    nummus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47; so Vulg. 1 Reg. 2, 36:

    denarius,

    Plin. 19, 3, 15, § 38; also absol. argenteus, Tac. G. 5; so Vulg. Gen. 20, 16; ib. Matt. 26, 15 al.—
    II.
    Metaph.
    A.
    Adorned with silver, = argentatus:

    scaena,

    Cic. Mur. 19 fin.:

    acies,

    Liv. 10, 39 (cf. a little before: per picta atque aurata scuta; and v. argentatus, I.).—
    B.
    Of a white, silver color, silvery:

    niveis argentea pennis Ales,

    Ov. M. 2, 536:

    color,

    id. ib. 10, 213; so,

    fons,

    id. ib. 3, 407:

    undae,

    Plin. 4, 8, 15, § 31:

    lilia,

    Prop. 5, 4, 25:

    anser,

    Verg. A. 8, 655:

    crinis,

    Plin. 2, 25, 22, § 90 al. —
    C.
    Of the silver age:

    subiit argentea proles, Auro deterior, fulvo pretiosior aere,

    Ov. M. 1, 114.—
    III.
    In comic style, of or from money (cf. argentum, I. B. 2.):

    salus,

    a silver salutation, Plaut. Ps. 1, 1, 44 sq.: amica tua facta est argentea, is turned into money, i. e. has been sold, id. ib. 1, 3, 113.
    2.
    Argentĕus, a, um, adj., a standing epithet of a river in Gallia Narbonensis, now Argents: flumen Argenteum, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    amnis Argenteus,

    Plin. 3, 4, 5, § 35; with a tēte du pont and castle: Pons Argenteus, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, B.

    Lewis & Short latin dictionary > argenteus

  • 7 congero

    1.
    con-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to bear, carry, or bring together, to collect; to prepare, to make, build, heap up, etc. (class. and freq.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    undique, quod idoneum ad muniendum putarent,

    Nep. Them. 6, 5:

    congestis undique saccis,

    Hor. S. 1, 1, 70:

    cetera aedificanti utilia,

    Quint. 7, prooem. §

    1: caedi arbores et saxa congeri jubet,

    Curt. 8, 2, 24:

    alimenta undique,

    id. 7, 11, 1:

    frondem,

    id. 8, 10, 17:

    virgulta arida,

    Suet. Caes. 84:

    robora,

    Ov. M. 12, 515:

    arma,

    id. ib. 14, 777:

    tura,

    id. ib. 7, 160; cf.:

    turea dona,

    Verg. A. 6, 224:

    epulas alicui,

    Plaut. Trin. 2, 4, 70 sq.:

    cibaria sibi,

    Hor. S. 1, 1, 32:

    viaticum,

    Cic. Planc. 10, 26:

    divitias sibi fulvo auro,

    Tib. 1, 1, 1:

    opes,

    Plin. 33, 10, 47, § 136:

    congestoque avidum pinguescere corpore corpus,

    Ov. M. 15, 89:

    nemus,

    i. e. wood, Sen. Herc. Fur. 1216; cf.

    silvas,

    id. ib. 506:

    siccā congestā pulvere barbā,

    Prop. 4 (5), 9, 31:

    terram,

    Col. Arb. 3, 6; cf. Dig. 19, 2, 57:

    oscula congerimus properata,

    to join, add one to another, Ov. H. 17 (18), 113.—
    (β).
    With acc., and a designation of place to, at, or in which, etc., any thing is brought or heaped up:

    hasce herbas in suum alvum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 34; cf. Ov. M. 6, 651:

    in cellulam patris penum omnem congerebam,

    Ter. Eun. 2, 3, 18:

    laticem in vas,

    Lucr. 3, 1009; cf. id. 3, 936:

    Midae dormienti formicae in os tritici grana congesserunt,

    Cic. Div. 1, 36, 78; cf.:

    in os pueri,

    id. ib. 2, 31, 66:

    excrementa in unum locum,

    Plin. 11, 10, 10, § 25; Suet. Vesp. 5; Sen. Oedip. 870:

    scuta illi (sc. virgini) pro aureis donis congesta,

    Liv. 1, 11, 8; cf. Suet. Ner. 19:

    sestertium millies in culinam,

    to expend, Sen. ad Helv. 10:

    huc amnes vastos congerit tellus,

    Val. Fl. 4, 717:

    Pindo congestus Athos,

    Sen. Herc. Oet. 1153:

    uni (digito anulos),

    Plin. 33, 1, 6, § 25:

    humum corbulae,

    Suet. Ner. 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of weapons, missiles, etc., to throw in great numbers, accumulate, shower, etc.:

    lanceas,

    Plin. 9, 6, 5, § 15:

    saxa in caput alicujus,

    Sen. Oedip. 871:

    in ipsum Porum tela,

    Curt. 8, 14, 38:

    congestis telis,

    Tac. A. 2, 11.—Hence, poet.:

    ictus alicui,

    Val. Fl. 4, 307:

    plagas mortuo,

    Phaedr. 4, 1, 11.—
    2.
    To make, build, construct, etc., by bringing or heaping together:

    Echinades insulae ab Acheloo amne congestae,

    Plin. 2, 85, 87, § 201:

    aram sepulcri arboribus,

    Verg. A. 6, 178:

    oppida manu,

    id. G. 1, 256:

    pauperis et tuguri congestum caespite culmen,

    id. E. 1, 69.—So of birds, insects, etc.:

    lucifugis congesta cubilia blattis,

    Verg. G. 4, 243:

    nidum,

    Ser. Samm. 10, 30; and absol. notavi Ipse locum aëriae quo congessere palumbes (sc. nidum), Verg. E. 3, 69; Gell. 2, 29, 5 (cf. the full expression:

    in nervom ille hodie nidamenta congeret,

    Plaut. Rud. 3, 6, 51): apes in alvearium congesserant, Cic. Oecon. Fragm. ap. Charis. p. 82 P.:

    rape, congere, aufer,

    Mart. 8, 44, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    In discourse, to bring, take, or comprise together, to compile (freq. in Quint.):

    operarios omnes,

    Cic. Brut. 86, 297:

    dicta,

    Quint. 6, 3, 5; cf. id. 4, 5, 7:

    argumenta (opp. dissolvere),

    id. 5, 13, 15:

    vana (maledicta),

    id. 7, 2, 34:

    undique nomina plurimorum poëtarum,

    id. 10, 1, 56:

    orationem dierum ac noctium studio,

    id. 12, 6, 5; cf.:

    orationem ex diversis,

    id. 2, 11, 7:

    figuras,

    id. 9, 3, 5: zôê kai psuchê lascivum congeris usque, i. e. you repeat, Mart. 10, 68, 5.—With in:

    ut te eripias ex eā, quam ego congessi in hunc sermonem, turbā patronorum,

    Cic. Brut. 97, 332; so Quint. 4, 3, 3; 9, 1, 25; 9, 3, 39; 10, 5, 23.—
    B.
    To put something upon one in a hostile or friendly manner, to accumulate, heap upon, to impart, ascribe to, to impute, attribute to; constr. class. with ad or in; post-Aug. also with dat. pers.: ad quem di [p. 419] atque homines omnia ornamenta congessissent, Cic. Deiot. 4, 12:

    ne plus aequo quid in amicitiam congeratur,

    id. Lael. 16, 58:

    ingentia beneficia in aliquem,

    Liv. 42, 11, 2; 30, 1, 4:

    congerere juveni consulatus, triumphos,

    Tac. A. 1, 4 fin.; cf.:

    ambitiosae majestati quicquid potuimus titulorum congessimus,

    Sen. Clem. 1, 14, 2; Suet. Calig. 15; id. Aug. 98:

    mortuo laudes congessit,

    id. Tit. 11:

    mala alicui,

    Sen. Contr. 1, 7, 2: meli mou, psuchê mou congeris usque, Mart. 10, 68, 5:

    spes omnis in unum Te mea congesta est,

    Ov. M. 8, 113:

    in unum omnia,

    Cic. Tusc. 5, 40, 117; cf.: iis nihil, quo expleri possit eorum meritum, tributurum populum Romanum, si omnia simul congesserit, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 7.—Esp., of crimes, etc.:

    maledicta in aliquem,

    Cic. Phil. 3, 6, 15; cf.:

    congestis probris,

    Suet. Tib. 54:

    quae (crimina) postea sunt in eum congesta,

    Cic. Mil. 24, 64:

    causas alicujus rei in aliquem,

    Liv. 3, 38, 7.— Hence, * congestus, a, um, P. a., lit. brought together; hence, in pregn. signif., pressed together, thick:

    gobio congestior alvo,

    Aus. Mos. 132.—
    * Adv.: congestē, briefly, summarily:

    haec breviter et congeste,

    Capitol. Marc. Aur. 19 fin.
    2.
    con-gĕro, ōnis, m. [1. congero], a thief, Plaut. Truc. 1, 2, 6; cf. Fulg. p. 566, 13: congerones qui aliena ad se congregant; so also 2. gero.

    Lewis & Short latin dictionary > congero

  • 8 crepito

    crĕpĭto, āre, v. freq. n. [crepo], to rattle much, to creak, crackle, clatter, rustle, rumble, chatter, murmur, etc. ( poet. or in post-Aug. prose):

    dentibus,

    Plaut. Rud. 2, 6, 52; Lucr. 5, 746:

    tenui rostro,

    Ov. M. 11, 735; cf. id. ib. 6, 97:

    lapillis unda,

    id. ib. 11, 604:

    multā grandine nimbi,

    Verg. A. 5, 459; cf. id. G. 1, 449:

    leni vento brattea,

    id. A. 6, 209:

    duris incudibus enses,

    to ring, id. G. 2, 540; cf.

    arma,

    Tib. 2, 5, 73; Ov. M. 1, 143; 15, 783:

    fulvo auro rami,

    id. ib. 10, 648:

    flammā crepitante,

    Lucr. 6, 155; Verg. A. 7, 74:

    crepitanti sistro,

    Prop. 3 (4), 11 (9 Bib.), 43 (cf. Ov. M. 9, 784):

    intestina (with crepant),

    Plaut. Men. 5, 5, 27:

    flos salis in igne nec crepitat nec exsilit,

    crepitates, Plin. 31, 7, 41, § 85.

    Lewis & Short latin dictionary > crepito

  • 9 laetus

    1.
    laetus, a, um, adj. [Sanscr. root prī-, to cheer; prētis, joy, love; cf. Gr. praüs, praios; Germ. Friede, Freude; cf. also Latin gentile name, Plaetorius], joyful, cheerful, glad, gay, joyous, rejoicing, pleased, delighted, full of joy.
    I.
    Lit., constr. absol., with de, the gen., the inf., or acc. and inf.
    (α).
    Absol.:

    laeti atque erecti,

    Cic. Font. 11, 33:

    alacres laetique,

    id. Sest. 1, 1:

    vultus,

    id. Att. 8, 9, 2:

    dies laetissimi,

    id. Lael. 3, 12.—In neutr. plur. as subst.:

    litterae tuae partim laeta partim tristia continent,

    Plin. Ep. 5, 9, 1.—
    (β).
    With de:

    laetus est de amica,

    Ter. Ad. 2, 2, 45.—
    (γ).
    With gen.:

    laetus animi et ingenii,

    Vell. 2, 93, 1; Tac. A. 2, 26:

    laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    irae,

    Sil. 17, 308.—
    (δ).
    With inf.:

    laetus uterque Spectari superis,

    Sil. 9, 453.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    laetus sum, fratri obtigisse quod volt,

    Ter. Phorm. 5, 4, 1:

    laeta est abs te (donum) datum esse,

    id. Eun. 3, 1, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    Doing a thing with joy, cheerful, ready, willing:

    senatus supplementum etiam laetus decreverat,

    Sall. J. 84, 3:

    descendere regno,

    Stat. Th. 2, 396:

    fatebere laetus nec surdum esse, etc.,

    Juv. 13, 248.—
    B.
    Delighting or taking pleasure in a thing; with abl. or inf.
    (α).
    With abl.:

    et laetum equino sanguine Concanum,

    Hor. C. 3, 4, 34:

    laetus stridore catenae,

    Juv. 14, 23:

    plantaribus horti,

    id. 13, 123.—
    (β).
    With inf.:

    et ferro vivere laetum Vulgus,

    Sil. 9, 223.—
    C.
    Pleased, satisfied with any thing; delighting in; with abl.:

    classis Romana haudquaquam laeta praedā rediit,

    Liv. 27, 31:

    contentus modicis, meoque laetus,

    Mart. 4, 77, 2.—With gen.:

    laeta laborum,

    Verg. A. 11, 73:

    laetissimus viae,

    indulging to the full, Sil. 17, 308.—
    D.
    Pleasing, pleasant, grateful:

    omnia erant facta hoc biduo laetiora,

    Cic. Att. 7, 26, 1:

    laetique nuntii vulgabantur,

    Tac. A. 1, 5:

    vitium laetissimi fructus,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    virtus haud laeta tyranno,

    Val. Fl. 1, 30:

    militibus id nomen,

    Tac. H. 4, 68.—
    E.
    Favorable, propitious, prosperous:

    venti,

    Val. Fl. 4, 31:

    sors,

    id. 4, 540:

    bellum,

    Sil. 10, 552; Plaut. Am. prol. 2:

    saecula,

    Verg. A. 1, 605:

    exta,

    Suet. Caes. 77:

    cujus (proelii) initium ambiguum, finis laetior,

    Tac. A. 12, 40.—
    F.
    Fortunate, auspicious, lucky:

    prodigium,

    Plin. 11, 37, 77, § 197:

    augurium,

    Tac. H. 1, 62:

    laeta et congruentia exta,

    id. ib. 2, 4:

    omina,

    Petr. 122.—
    G.
    Joyous in appearance, delightful, pleasing, beautiful:

    vite quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius?

    Cic. de Sen. 15, 53:

    segetes,

    Verg. G. 1, 1:

    lupae fulvo nutricis tegmine,

    id. A. 1, 275:

    ferarum exuviis,

    Ov. M. 1, 475:

    indoles,

    Quint. 2, 4, 4:

    colles frondibus laeti,

    Curt. 5, 4, 9.—
    2.
    In partic., in econom. lang., fertile, rich, of soil:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 23:

    laeta Clitumni pascua,

    Juv. 12, 13.—Of cattle, fat:

    glande sues laeti redeunt,

    Verg. G. 2, 520.—
    3.
    Abundant, copious:

    laeta magis pressis manabunt flumina mammis,

    Verg. G. 3, 310; 3, 494:

    lucus laetissimus umbrae,

    id. A. 1, 441.—Of style, etc., rich, copious, agreeable:

    nitidum quoddam genus est verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81.—Of the author:

    (Homerus) laetus ac pressus,

    Quint. 10, 1, 46.—
    H.
    Pleasant, agreeable:

    dicendi genus tenue laetioribus numeris corrumpere,

    Quint. 9, 4, 17.—In neutr. sing., adverbially:

    laetumque rubet,

    with joy, with pleasure, Stat. Ach. 1, 323.— Hence, adv.: laetē, joyfully, gladly, cheerfully.
    1.
    Lit. (class.):

    auctorem senatus exstinctum laete atque insolenter tulit,

    Cic. Phil. 9, 3, 7:

    laete an severe dicere,

    Quint. 8, 3, 40.— Comp., Vell. 2, 45, 3:

    neque refert cujusquam Punicas Romanasve acies laetius extuleris,

    more eagerly, Tac. A. 4, 33:

    aliquid ausi laetius aut licentius,

    Quint. 2, 4, 14.— Sup.:

    laetissime gaudere,

    Gell. 3, 15, 2.—
    2.
    Transf., fruitfully, abundantly, luxuriantly:

    seges laete virens,

    Plin. 33, 5, 27, § 89.— Comp.:

    truncus laetius frondet,

    more fruitfully, more luxuriantly, Col. 5, 9, 10; cf. Plin. 16, 31, 56, § 130.—
    3.
    Lightly, not severely, without seriousness:

    si quis putet nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat,

    Plin. Ep. 2, 5, 6.
    2.
    laetus, i, m., in late Lat., a foreign bondman who received a piece of land to cultivate, for which he paid tribute to his master, a serf, Amm. 20, 8, 13; Eum. Pan. 21, 1.—Hence,
    A.
    laeta, ōrum, n., the land so cultivated, Cod. Th. 7, 20, 10.—
    B.
    laetĭcus, a, um, adj., of or belonging to a laetus: laeticae terrae, Cod. Th. 13, 11, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > laetus

  • 10 perfringo

    perfringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [perfrango], to break through, to break or dash in pieces, to shiver, shatter (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    elephanto pugno perfregisti bracchium,

    Plaut. Mil. 1, 1, 26:

    jumenta ingredientia nivem... jactandis gravius in connitendo ungulis penitus perfringebant,

    broke through, Liv. 21, 36, 8:

    saxo perfracto capite,

    his skull fractured by a stroke of a stone, id. 4, 28 fin.:

    tempora fulvo protecta capillo,

    Ov. M. 12, 274:

    perfracto saxo sortes erupisse,

    Cic. Div. 2, 41, 85:

    Olympum fulmine,

    Ov. M. 1, 154:

    nucem,

    Plin. 10, 12, 14, § 30:

    aliquid,

    Ter. Ad. 1, 1, 12:

    munitiones,

    Caes. B. G. 7, 85:

    tabulationem,

    id. B. C. 2, 9:

    naves perfregerant proras, litori illisas,

    had been wrecked, Liv. 22, 20.—
    B.
    In partic., to break or burst through, to force one's way through any obstacle:

    hostium phalangem,

    Caes. B. G. 1, 25:

    aciem,

    Sil. 9, 362:

    muros,

    Tac. H. 3, 20:

    domos,

    to break into, id. ib. 4, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To break through, violate, infringe:

    decreta senatūs,

    Cic. Mil. 32, 87:

    leges,

    id. Cat. 1, 7, 18:

    ac prosternere omnia cupiditate ac furore,

    id. Clu. 6, 15.—
    B.
    To break or burst through: omnia repagula juris, pudoris et officii perfringere. Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

    perfringere et labefactare tantam conspirationem bonorum omnium,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    animos suavitate,

    to affect powerfully, id. Brut. 9, 38.— Absol.:

    haec (eloquentia) modo perfringit, modo irrepit in sensus,

    Cic. Or. 28, 97.

    Lewis & Short latin dictionary > perfringo

  • 11 pretiosus

    prĕtĭōsus, a, um, adj. [pretium], of great value, valuable, precious.
    I.
    Lit.:

    equus,

    Cic. Off. 3, 23, 89:

    odores,

    Col. 3, 8, 4:

    subiitque argentea proles Auro deterior, fulvo pretiosior aere,

    Ov. M. 1, 115:

    ingenium quondam fuerat pretiosius auro,

    id. Am. 3, 8, 3:

    res pretiosissimae (opp. vilissimae),

    Cic. Fin. 2, 28, 91; Plin. 11, 37, 52, § 139:

    pretiosissimum humani animi opus,

    id. 7, 29, 30, § 108:

    nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo,

    rich in, Ov. P. 3, 8, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of great cost, costly, dear, expensive:

    operaria,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 41:

    qui sordido vehiculo erubescit, pretioso gloriabitur,

    Sen. Ep. 87, 4:

    Thais,

    Prop. 4 (5), 5, 43:

    pretioso pretio emere aliquid,

    dear, high, Plaut. Ep. 1, 2, 17:

    fames,

    which is satisfied at much expense, Mart. 10 96, 9:

    silentia,

    dearly bought, id. 5, 69, 7:

    Albani veteris pretiosa senectus,

    Juv. 13, 214.—
    B.
    That gives a great price, extravagant: [p. 1442] pretiosus emptor, Hor. C. 3, 6, 32.— Hence, adv.: prĕtĭōsē, in a costly manner, expensively, richly, splendidly (class.):

    vasa pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    pretiose armatus exercitus,

    Gell. 5, 5, 5:

    pretiosius sepeliri,

    Curt. 10, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > pretiosus

См. также в других словарях:

  • fulvo — fulvo, a (del lat. «fulvus») adj. Bot. Leonado: *pardo rojizo …   Enciclopedia Universal

  • fulvo — agg. [dal lat. fulvus ]. [di colore giallo tendente al rosso] ▶◀ (lett.) falbo, rossiccio, rosso …   Enciclopedia Italiana

  • fulvo — adj. Tirante a ruivo, alourado ou alaranjado …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fulvo — fùl·vo agg., s.m. CO 1. agg., di colore biondo tendente al rossiccio: chioma, criniera fulva | di una persona o di un animale, che ha i capelli, la criniera o il manto di tale colore 2. s.m., colore biondo tendente al rossiccio: i suoi capelli… …   Dizionario italiano

  • fulvo rūgštys — statusas T sritis chemija apibrėžtis Rūgštinėje ir šarminėje terpėje tirpios humuso medžiagos. atitikmenys: angl. fulvic acids rus. фульвокислоты …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • fulvo — {{hw}}{{fulvo}}{{/hw}}agg. Giallo rossiccio …   Enciclopedia di italiano

  • fulvo — pl.m. fulvi sing.f. fulva pl.f. fulve …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • fulvo — agg.; anche s. m. lionato, giallo rossiccio, biondo rame, rossastro, rosso, rosseggiante, flavo (lett.), falbo (lett.) …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • fulvo- — …   Useful english dictionary

  • Aurelio Fulvo — Saltar a navegación, búsqueda Aurelio Fulvo (Aurelius Fulvus) fue un militar romano del siglo II, que provenía de la ciudad de Nemausus, en Galia (actual Nimes). Cónsul en el año 120. Calificado en la Historia Augusta como «severo e íntegro». Se… …   Wikipedia Español

  • Aurelio Fulvo — (Aurelius Fulvus) fue un cónsul romano del siglo II, que provenía de la ciudad de Nemausus, en Galia (actual Nimes). Su alto cargo en la carrera administrativa propició que uno de sus hijos, Antonino Pío, fuera ascendiendo hasta ser coronado… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»