Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

friendliness

  • 1 benīgnitās

        benīgnitās ātis,f    [benignus], kindness, friendliness, courtesy, benevolence, benignity: me summā cum benignitate auditis: benignitate adducti alqd concedere: deūm, L.—Kindness, liberality, bounty, favor: ubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? T.: deorum benignitate auctae fortunae: benignitatem comitate adiuvabat, L.: me benignitas tua Ditavit, H.
    * * *
    kindness, courtesy; friendliness, benevolence; liberality, favor; bounty; mercy

    Latin-English dictionary > benīgnitās

  • 2 cōmitās

        cōmitās ātis, f    [comis], courtesy, kindness, friendliness, affability, gentleness: illius: comitate condīta gravitas: invitandi, L.: curandi, Ta.
    * * *
    politeness, courtesy; kindness, generosity, friendliness; good taste, elegance

    Latin-English dictionary > cōmitās

  • 3 bonitās

        bonitās ātis, f    [bonus], goodness, excellence: agrorum, Cs.: ingeni: naturae. — Of character, goodness, honesty, integrity, uprightness, virtue, blamelessness: fidem alicuius bonitatemque laudare: potestatem bonitate retinere, N.—Goodness, kindness, friendliness, benevolence, benignity: nihil est tam populare quam bonitas: odium bonitate lenire: naturalis, kind-heartedness, N.: hereditates bonitate consequi, N.—Parental love, tenderness: in suos: erga homines: facit parentes bonitas, non necessitas, Ph.
    * * *
    goodness, integrity, moral excellence; kindness, benevolence, tenderness

    Latin-English dictionary > bonitās

  • 4 studium

        studium ī, n    [cf. studeo], application, assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: illum summo cum studio servare: studium semper adsit, cunctatio absit: non studio accusare, not from inclination: laedere gaudes, et hoc studio pravus facis, H.: ad studium fallendi studio quaestūs vocari: efferor studio patres vestros vivendi: doctrinae: ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni, S.— A pursuit, object of desire, study: musicum, poetry, T.: suo quisque studio maxime ducitur: quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia, H.— Good-will, friendliness, affection, attachment, devotion, favor, kindness: tibi polliceor eximium et singulare meum studium: studium et favor: erga me: erga plebem Romanam, L.: studia volgi amissurus, S.— Strong feeling, zeal, partisanship, prejudice: quasi studio partium fecerit, party spirit: studia competitorum: sine studio dicere; cf. quo minus cupiditatis ac studi visa est oratio habere, partisanship, L.: senatum in studia diducere, i. e. parties, Ta.— Application to learning, study, research, inquiry: pabulum studi atque doctrinae: semper mihi tua ista studia placuerunt, studies: studia Graecorum: studiis annos septem dedit, H.: o seri studiorum! late in learning, H.
    * * *
    eagerness, enthusiasm, zeal, spirit; devotion, pursuit, study

    Latin-English dictionary > studium

  • 5 adfabilitas

    affability, friendliness, courtesy

    Latin-English dictionary > adfabilitas

  • 6 affabilitas

    affability, friendliness, courtesy

    Latin-English dictionary > affabilitas

  • 7 ambiguum

    ambĭgŭus, a, um, adj. [ambigo], going about, hither and thither.
    I.
    Lit.:

    per ambiguum favorem gratiam victoris spectare,

    i. e. in that they show equal friendliness to both sides, Liv. 21, 52:

    ambiguus Proteus,

    who sometimes takes one form, sometimes another, changeable, Ov. M. 2, 9:

    ambiguus fuerit, modo vir, modo femina, Scython,

    id. ib. 4, 280:

    Inque virum soliti vultus mutare ferinos Ambigui prosecta lupi,

    they sometimes assume the form of a wolf and sometimes that of a man, id. ib. 7, 271:

    promisit Ambiguam Salamina, h. l. = alteram,

    a second Salamis, Hor. C. 1, 7, 29. —
    II.
    Transf.
    A.
    Uncertain, doubtful (syn.: dubius, incertus): ambiguum est quod in ambas agi partes animo potest. Hujusmodi apud Graecos amphibola dicuntur, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.:

    quidquid incerti mihi in animo prius aut ambiguom fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69: etiam si dudum fuerat ambiguom hoc mihi, * Ter. Hec. 4, 4, 26:

    difficile et ambiguum,

    Vulg. Deut. 17, 8:

    haud ambiguus rex, i. e. sine dubio rex futurus,

    Liv. 40, 8.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., doubt, uncertainty:

    in ambiguo est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193:

    in ambiguo relinquere,

    Lucr. 4, 1133: non habui ambiguum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11:

    servet in ambiguo Juppiter,

    Hor. Ep. 1, 16, 28:

    non sane alias magis in ambiguo Britannia fuit,

    Tac. Agr. 5.—Also in acc. absol. in the Gr. manner: Ambiguum Clymene precibus Phaëthontis an irā Mota magis, it being uncertain whether, etc., Ov. M. 1, 765 (so, incertum, Tac. Agr. 7:

    dubium,

    id. A. 1, 5).—
    B.
    Of discourse, obscure, dark, ambiguous:

    scriptum,

    Cic. Top. 25:

    verba ambigua distinximus,

    id. Or. 29, 102:

    oracula,

    id. Div. 2, 56:

    responsa,

    Suet. Tib. 24:

    divinatio,

    Vulg. Ezech. 12, 24.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., an obscure, dark saying:

    ambiguorum complura sunt genera,

    Cic. de Or. 2, 26, 111; 2, 61, 250; Auct. ad Her. 1, 6; 1, 12 al.:

    voces,

    Verg. A. 2, 98.—
    C.
    Trop., uncertain, wavering; not to be relied on, untrustworthy. —So of moral conduct:

    esse ambiguā fide,

    Liv. 6, 2:

    puer acris ingenii sed ambigui,

    Plin. Ep. 4, 2:

    femina bonis atque honestis moribus, non ambiguā pudicitiā,

    Gell. 3, 16:

    per ambiguas vias,

    Ov. H. 10, 62:

    domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,

    Verg. A 1, 661.—Of fortune, changing, fluctuating: ambiguarum rerum sciens, Tac. A. 1, 64.
    In Tac.
    with gen.:

    ambiguus imperandi,

    irresolute, Tac. A. 1, 7:

    pudoris ac metus,

    wavering between shame and fear, id. ib. 2, 40:

    futuri,

    id. H. 3, 43.— Adv.: ambĭguē, doubtfully, ambiguously, Cic. de Or. 2, 26; id. N. D. 1, 31; Aur. Vict. 35:

    pugnare,

    with doubtful success, Tac. A. 2, 21 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ambiguum

  • 8 ambiguus

    ambĭgŭus, a, um, adj. [ambigo], going about, hither and thither.
    I.
    Lit.:

    per ambiguum favorem gratiam victoris spectare,

    i. e. in that they show equal friendliness to both sides, Liv. 21, 52:

    ambiguus Proteus,

    who sometimes takes one form, sometimes another, changeable, Ov. M. 2, 9:

    ambiguus fuerit, modo vir, modo femina, Scython,

    id. ib. 4, 280:

    Inque virum soliti vultus mutare ferinos Ambigui prosecta lupi,

    they sometimes assume the form of a wolf and sometimes that of a man, id. ib. 7, 271:

    promisit Ambiguam Salamina, h. l. = alteram,

    a second Salamis, Hor. C. 1, 7, 29. —
    II.
    Transf.
    A.
    Uncertain, doubtful (syn.: dubius, incertus): ambiguum est quod in ambas agi partes animo potest. Hujusmodi apud Graecos amphibola dicuntur, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.:

    quidquid incerti mihi in animo prius aut ambiguom fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69: etiam si dudum fuerat ambiguom hoc mihi, * Ter. Hec. 4, 4, 26:

    difficile et ambiguum,

    Vulg. Deut. 17, 8:

    haud ambiguus rex, i. e. sine dubio rex futurus,

    Liv. 40, 8.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., doubt, uncertainty:

    in ambiguo est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193:

    in ambiguo relinquere,

    Lucr. 4, 1133: non habui ambiguum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11:

    servet in ambiguo Juppiter,

    Hor. Ep. 1, 16, 28:

    non sane alias magis in ambiguo Britannia fuit,

    Tac. Agr. 5.—Also in acc. absol. in the Gr. manner: Ambiguum Clymene precibus Phaëthontis an irā Mota magis, it being uncertain whether, etc., Ov. M. 1, 765 (so, incertum, Tac. Agr. 7:

    dubium,

    id. A. 1, 5).—
    B.
    Of discourse, obscure, dark, ambiguous:

    scriptum,

    Cic. Top. 25:

    verba ambigua distinximus,

    id. Or. 29, 102:

    oracula,

    id. Div. 2, 56:

    responsa,

    Suet. Tib. 24:

    divinatio,

    Vulg. Ezech. 12, 24.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., an obscure, dark saying:

    ambiguorum complura sunt genera,

    Cic. de Or. 2, 26, 111; 2, 61, 250; Auct. ad Her. 1, 6; 1, 12 al.:

    voces,

    Verg. A. 2, 98.—
    C.
    Trop., uncertain, wavering; not to be relied on, untrustworthy. —So of moral conduct:

    esse ambiguā fide,

    Liv. 6, 2:

    puer acris ingenii sed ambigui,

    Plin. Ep. 4, 2:

    femina bonis atque honestis moribus, non ambiguā pudicitiā,

    Gell. 3, 16:

    per ambiguas vias,

    Ov. H. 10, 62:

    domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,

    Verg. A 1, 661.—Of fortune, changing, fluctuating: ambiguarum rerum sciens, Tac. A. 1, 64.
    In Tac.
    with gen.:

    ambiguus imperandi,

    irresolute, Tac. A. 1, 7:

    pudoris ac metus,

    wavering between shame and fear, id. ib. 2, 40:

    futuri,

    id. H. 3, 43.— Adv.: ambĭguē, doubtfully, ambiguously, Cic. de Or. 2, 26; id. N. D. 1, 31; Aur. Vict. 35:

    pugnare,

    with doubtful success, Tac. A. 2, 21 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ambiguus

  • 9 benevolentia

    bĕnĕvŏlentĭa (better than bĕnĭvŏ-lentĭa), ae, f. [benevolus], good-will, benevolence, kindness, favor, friendship (diff. from amor, q.v.;

    in good class. prose, most freq. in Cic., esp. in Lael. and Off.): amor, ex quo amicitia nominata, princeps est ad benevolentiam conjungendam,

    Cic. Lael. 8, 26; id. Fam. 3, 9, 1; * Ter. Heaut. 1, 1, 63 (Fleck. sapientia):

    capere, movere,

    Cic. Off. 2, 9, 32:

    declarare,

    to express, id. Fam. 3, 12, 4:

    multitudinis animos ad benevolentiam allicere,

    id. Off. 2, 14, 48:

    comparare,

    id. ib. 2, 15, 54:

    adjungere sibi,

    id. Mur. 20, 41:

    alicujus benevolentiam consequi,

    Nep. Dat. 5, 2:

    acquirere sibi,

    Quint. 3, 8, 7:

    capere,

    Auct. Her. 1, 4, 6:

    contrahere,

    id. ib. 1, 5, 8:

    conligere,

    id. ib.:

    pro tuā erga me benevolentiā,

    Cic. Fam. 13, 60, 2:

    desiderare benevolentiam,

    good-will, readiness, willingness, id. Or. 1, 1:

    benevolentia singularis,

    an exceeding friendliness of feeling, Suet. Calig. 3:

    cum aliquo benevolentiā in aliquem certare,

    Tac. A. 13, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In the jurists, mildness, benignity, indulgence:

    interponere benevolentiam,

    Dig. 29, 2, 52; Just. Inst. 2, 20.—
    B.
    In plur. (post-class.), kind conduct, friendly services:

    non in benevolentiis segnis,

    Spart. Carac. 1; Arn. 6 init.

    Lewis & Short latin dictionary > benevolentia

  • 10 benignitas

    bĕnignĭtas, ātis, f. [benignus], the quality of one benignus, an affable, kind bearing to others.
    I.
    Of feeling or external conduct, kindness, friendliness, courtesy, benevolence, benignity:

    si ad vortendum huc animum adest benignitas,

    Plaut. Merc. prol. 11:

    justitia, cui sunt adjunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis ejusdem,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    etsi me attentissimis animis summā cum benignitate auditis,

    id. Sest. 13, 31; id. Caecin. 3, 9; id. Dom. 14, 32; id. Verr. 2, 3, 83, § 191; id. Rosc. Com. 12, 33:

    benignitas animi,

    Tac. H. 2, 30; Dig. 48, 19, 11; 1, 3, 25.—
    II.
    Of deeds, kindness, liberality, bounty, favor:

    num solus ille dona dat? nunc ubi meam Benignitatem sensisti in te claudier?

    Ter. Eun. 1, 2, 84 (intellegit se et dona obtulisse, et id benigne saepe fecisse, Don.); Plaut. Truc. 1, 2, 80:

    illa quanta benignitas naturae, quod tam multa ad vescendum, tam varia, tamque jucunda gignit,

    Cic. N. D. 2, 53, 131:

    largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit. Ita benignitate benignitas tollitur,

    id. Off. 2, 15, 52; 2, 15, 54:

    ne benignitas major esset quam facultates,

    id. ib. 1, 14, 44:

    amicorum benignitas exhausta est in eā re,

    id. Att. 4, 2, 7:

    (Volumnius) benignitatem per se gratam comitate adjuvabat,

    Liv. 9, 42, 5: satis superque me benignitas tua Ditavit, *Hor. Epod. 1, 31; August. ap. Suet. Aug. 71:

    benignitate deūm fractae hostium vires,

    Tac. H. 4, 85; id. A. 14, 6.— In plur.:

    vides, benignitates hominum ut periere,

    Plaut. Stich. 4, 2, 54.—
    B.
    Lenity, mercy:

    severitas legum cum aliquo temperamento benignitatis,

    Dig. 48, 19, 11 pr.; 1, 3, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > benignitas

  • 11 benivolentia

    bĕnĕvŏlentĭa (better than bĕnĭvŏ-lentĭa), ae, f. [benevolus], good-will, benevolence, kindness, favor, friendship (diff. from amor, q.v.;

    in good class. prose, most freq. in Cic., esp. in Lael. and Off.): amor, ex quo amicitia nominata, princeps est ad benevolentiam conjungendam,

    Cic. Lael. 8, 26; id. Fam. 3, 9, 1; * Ter. Heaut. 1, 1, 63 (Fleck. sapientia):

    capere, movere,

    Cic. Off. 2, 9, 32:

    declarare,

    to express, id. Fam. 3, 12, 4:

    multitudinis animos ad benevolentiam allicere,

    id. Off. 2, 14, 48:

    comparare,

    id. ib. 2, 15, 54:

    adjungere sibi,

    id. Mur. 20, 41:

    alicujus benevolentiam consequi,

    Nep. Dat. 5, 2:

    acquirere sibi,

    Quint. 3, 8, 7:

    capere,

    Auct. Her. 1, 4, 6:

    contrahere,

    id. ib. 1, 5, 8:

    conligere,

    id. ib.:

    pro tuā erga me benevolentiā,

    Cic. Fam. 13, 60, 2:

    desiderare benevolentiam,

    good-will, readiness, willingness, id. Or. 1, 1:

    benevolentia singularis,

    an exceeding friendliness of feeling, Suet. Calig. 3:

    cum aliquo benevolentiā in aliquem certare,

    Tac. A. 13, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In the jurists, mildness, benignity, indulgence:

    interponere benevolentiam,

    Dig. 29, 2, 52; Just. Inst. 2, 20.—
    B.
    In plur. (post-class.), kind conduct, friendly services:

    non in benevolentiis segnis,

    Spart. Carac. 1; Arn. 6 init.

    Lewis & Short latin dictionary > benivolentia

  • 12 bonitas

    bŏnĭtas, ātis, f. [bonus], the good quality of a thing, goodness, excellence (cf. Caes. B. G. 1, 28 Herz.; class., but mostly in prose).
    I.
    Of concrete objects:

    bonitas praediorum,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    agrorum,

    id. Agr. 2, 16, 41; Caes. B. G. 1, 28:

    agri aut oppidi,

    Cic. Agr. 2, 28, 76:

    praediorum,

    id. Rosc. Am. 7, 20; Dig. 50, 16, 86:

    terrae,

    Lucr. 5, 1247:

    soli,

    Quint. 2, 19, 2:

    aquae,

    Phaedr. 4, 9, 8:

    vini,

    Plin. 14, 4, 6, § 55:

    arboris,

    id. 13, 9, 17, § 61:

    gemmarum,

    id. 37, 8, 37, § 116 al.:

    vocis,

    Cic. Or. 18, 59:

    verborum,

    id. ib. 49, 164:

    mutuum eādem bonitate solvatur quā datum est,

    Dig. 12, 1, 3:

    secunda bonitas (amomi),

    the second quality, Plin. 12, 13, 28, § 48; Dig. 45, 1, 75, § 2.—
    II.
    Of abstract objects:

    ingenii,

    Cic. Off. 3, 3, 14:

    causae,

    id. Dom. 22, 57:

    naturae,

    id. Off. 1, 32, 118:

    sapientiae,

    Quint. 5, 10, 75. —
    B.
    Esp. freq. of character, good, honest, or friendly conduct; goodness, virtue, integrity, blamelessness:

    neque ego nunc de illius bonitate, sed de generi impudentiā disputo,

    Cic. Agr. 3, 3, 13:

    rustici cum fidem alicujus bonitatemque laudant, dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices, id. Off, 3, 19, 77: quae tuae fidei, justitiae bonitatique commendo,

    id. Fam. 13, 4, 3; id. N. D. 3, 30, 75:

    si recte vestram bonitatem atque prudentiam cognovi,

    id. Quint. 17, 54:

    nec justitiae ullus esset nec bonitati locus,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    perennis,

    Ov. Tr. 4, 5, 27:

    eam potestatem bonitate retinebat,

    integrity, Nep. Milt. 8, 3; so id. Timol. 5, 1.—
    2.
    Kindness, friendliness, benevolence, benignity, affability: perpetua naturalis bonitas ( kind-heartedness, benevolence), quae nullis casibus neque agitur, neque minuitur, Nep. Att. 9, 1:

    te oro per mei te erga bonitatem patris,

    Plaut. Capt. 2, 1, 54; Cic. N. D. 2, 23, 60:

    bonitas et beneficentia,

    id. ib. 1, 43, 121;

    3, 34, 84: homo liberalis et dissolutus et bonitate affluens,

    id. Rosc. Com. 10, 27:

    utrumque incredibile est, et Roscium quicquam per avaritiam appetisse, et Fannium quicquam per bonitatem amisisse,

    id. ib. 7, 21:

    multas hereditates nullā aliā re quam bonitate consecutus est,

    Nep. Att. 21, 1:

    bonitas, humanitas, misericordia,

    Quint. 5, 1, 22; Tac. H. 1, 52. —
    3.
    Esp., parental love, tenderness:

    quid dicam... de bonitate in suos,

    Cic. Lael. 3, 11:

    facit parentes bonitas, non necessitas,

    Phaedr. 3, 15, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > bonitas

  • 13 comitas

    cōmĭtas, ātis, f. [comis], courteousness, kindness, obligingness, friendliness, affability, gentleness (syn.: benignitas, facilitas, humanitas; opp. gravitas and severitas; in good prose;

    esp. freq. in Cic.): si illius (sc. Catonis) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,

    Cic. Mur. 31, 66; id. Or. 10, 34; id. Off. 2, 14, 48; id. de Or. 2, 43, 189:

    Crassus in summā comitate habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multā in severitate non deerat tamen comitas,

    id. Brut. 40, 148; cf. id. Sen. 4, 10:

    in socios, mansuetudo in hostes,

    Tac. A. 2, 72; Suet. Aug. 53; 74; 98; Tac. Agr. 16; Plin. Ep. 8, 21, 1:

    comitas affabilitasque sermonis,

    Cic. Off. 2, 14, 48 al. —
    II.
    Too great liberality, prodigality, Plaut. Trin. 2, 2, 52; 2, 2, 75; id. Rud. prol. 38; Suet. Oth. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > comitas

См. также в других словарях:

  • Friendliness — Friend li*ness, n. The condition or quality of being friendly. Sir P. Sidney. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • friendliness — index affinity (regard), benevolence (disposition to do good), comity, consideration (sympathetic regard), courtesy, informality, peace …   Law dictionary

  • friendliness — [n] companionability affability, amiability, amity, benevolence, camaraderie, comity, comradery, congeniality, conviviality, cordiality, friendship, geniality, goodwill, kindliness, kindness, neighborliness, open arms*, sociability, warmth;… …   New thesaurus

  • friendliness — n. friendliness to, towards * * * [ frendlɪnɪs] towards friendliness to …   Combinatory dictionary

  • friendliness — noun her host s friendliness Syn: affability, amiability, geniality, congeniality, bonhomie, cordiality, good nature, good humor, warmth, affection, demonstrativeness, conviviality, joviality, companionability, sociability, gregariousness,… …   Thesaurus of popular words

  • friendliness — friendly ► ADJECTIVE (friendlier, friendliest) 1) kind and pleasant; of or like a friend. 2) (in combination ) not harmful to a specified thing: environment friendly. 3) favourable or serviceable. 4) Military of or allied with one s own forces. ► …   English terms dictionary

  • Friendliness (album) — Infobox Album | Name = Friendliness Type = Album Artist = Stackridge Released = November 1972 (U.K.) Recorded = August 1972 Genre = Rock Length = 41:30 Label = MCA Records, Demon Records, (CD re issue) Angel Air, (CD re issue) Producer =… …   Wikipedia

  • friendliness — noun see friendly I …   New Collegiate Dictionary

  • friendliness — See friendlily. * * * …   Universalium

  • friendliness — noun The quality of being friendly. Syn: affability, bonhomie, geniality, pleasantness …   Wiktionary

  • friendliness — I (Roget s IV) n. Syn. cordiality, kindness, amiability, geniality; see friendship 2 . II (Roget s Thesaurus II) noun The quality of being pleasant and friendly: affability, agreeability, agreeableness, amenity, amiability, amiableness,… …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»