Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

frequentatio

  • 1 frequentatio

    frequentātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] abondance, grand nombre, emploi fréquent. [st2]2 [-] accumulation (t. de rhét.).
    * * *
    frequentātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] abondance, grand nombre, emploi fréquent. [st2]2 [-] accumulation (t. de rhét.).
    * * *
        Frequentatio, Verbale. Cic. Hantement, Hantise, Frequentation, Repaire.
    \
        Frequentatione argumentorum. Cic. En usant souvent d'arguments.
    \
        Densa et continens frequentatio verborum. Cic. Assemblement et accumulation de mots.

    Dictionarium latinogallicum > frequentatio

  • 2 frequentatio

    frĕquentātĭo, ōnis, f. [frequento], frequency, frequent use, a crowding together.
    I.
    In gen. (very rare):

    matrimoniorum,

    Gell. 1, 6, 6.—
    II.
    In partic., in rhet. lang. (esp. in Cic.):

    densa et continens verborum,

    Auct. Her. 4, 19, 27:

    argumentorum et coacervatio universa,

    Cic. Part. 35, 122:

    consequentium,

    id. ib. 16, 55.—
    B.
    As a flg. of speech, a condensed recapitulation of the arguments already stated separately, a recapitulation, summing up:

    frequentatio est, cum res in tota causa dispersae coguntur in unum, quo gravior aut criminosior oratio sit,

    Auct. Her. 4, 40, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > frequentatio

  • 3 frequentatio

    frequentātio, ōnis f. [ frequento ]
    2) рит. скопление, нагромождение (argumentorum C; verborum rhH.)

    Латинско-русский словарь > frequentatio

  • 4 frequentatio

    frequentātio, ōnis, f. (frequento), I) die Häufung, der häufige Gebrauch, a) übh., Ps. Apul. Ascl. 3: fr. populorum, Augustin. serm. 218, 1. – b) als rhet. t. t., consequentium, Cic. part. or. 55: argumentorum, Cic. part. or. 122: densa verborum, Cornif. rhet. 4, 27. – als Redefig., die wiederholende Zusammenstellung der durch die ganze Rede zerstreuten Hauptsachen, Cornif. rhet. 4, 52. – II) der Haufen, Cassiod. var. 8, 31, 5.

    lateinisch-deutsches > frequentatio

  • 5 frequentatio

    frequentātio, ōnis, f. (frequento), I) die Häufung, der häufige Gebrauch, a) übh., Ps. Apul. Ascl. 3: fr. populorum, Augustin. serm. 218, 1. – b) als rhet. t. t., consequentium, Cic. part. or. 55: argumentorum, Cic. part. or. 122: densa verborum, Cornif. rhet. 4, 27. – als Redefig., die wiederholende Zusammenstellung der durch die ganze Rede zerstreuten Hauptsachen, Cornif. rhet. 4, 52. – II) der Haufen, Cassiod. var. 8, 31, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frequentatio

  • 6 frequentātiō

        frequentātiō ōnis, f    [frequento], a frequent use, crowding: argumentorum.

    Latin-English dictionary > frequentātiō

  • 7 frequentatio

    frequency, crowding.

    Latin-English dictionary of medieval > frequentatio

  • 8 Нагромождение

    - frequentatio (argumentorum; verborum);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Нагромождение

  • 9 opitulor

    opitulor, ātus sum, ārī (ops u. *tulo = fero), Hilfe leisten, helfen, beistehen, a) v. Pers.: amico, Plaut.: sontibus, Cic.: decretis (durch B.) inopiae plebis, abhelfen, Sall.: vino aegris, Apul.: medici saluti opitulantes, Augustin.: permultum ad dicendum, Cic.: absol., cum ceteri non possent aut nollent opitulari, Cic. – b) v. Lebl.: eiusdem generis est illa frequentatio, quae plurimum coniectoralibus causis opitulatur, Cornif. rhet. 4, 53: numquid dubium poterit esse, quin Verre praetore plus Mamertinis cybaea quam Tauromenitanis foedus opitulatum sit? Cic. Verr. 5, 50. – non op. m. folg. guin od. quo minus u. Konj., ne id quidem tam breve spatium potest opitulari, quin et mihi adverseris et rem publicam profliges? Nep. fr. XII (epist. Cornel.). § 2: nec illi morum probitas, quo minus hāc contumeliā aspergeretur, opitulata est, Val. Max. 9, 14, 3. – / Parag. Infin. opitularier, Pacuv. tr. 287. Plaut. Curc. 332.

    lateinisch-deutsches > opitulor

  • 10 Besuch

    Besuch, I) das Besuchen: salutatio. salutationis officium (das Besuchemachen, im Sinne der Römer = die Aufwartung, die Freunde u. Klienten einem angesehenen Manne des Morgens machten, der Ehrenbesuch; off. sal. als Ehrendienst). – adventus amici od. hospitis (die Ankunft eines Besuchenden). – accessus ad alqm locum (übh. das Hingehen an einen Ort). – frequentatio (wenn dieses häufig geschieht, wie in die Schule). – Besuche (Besuchemachen) in der ganzen Stadt, officiosa per urbem discursatio: B. jmds., adventus alcis (z. B. medici: u. Scipioni eorum adventus periucundus et pergratus erat): dein neulicher B. bei mir, *adventus tuus, cum proxime ad me venisti: der tägliche u. häufige B. der Freunde, cotidiana amicorum assi. duitas et frequentia: einen B. bei jmd. abstatten, machen, zu jmd. zum B. gehen, s. besuchen: zum B. kommen, alqm visendi causā venire: bei jmd. zum B. sein, esse apud alqm: den B. aufschieben, visendi curam differre: jmds. Besuch annehmen, alqm admittere: dein B. wird allen lieb und willkommen sein, carus omnibus exspectatusque venies. – II) der Besuchende od. die Besuchenden selbst: salutatio. salutantes. salutatores (die Aufwartenden). – qui visendi (ac salutandi) causā venit (od. veniunt) ad alqm (Besuch bei jmd. aus Freundschaft, um zu sehen, was er macht). – hospes (der aus der Ferne kommende Besucher, der unsere Gastfreundschaft in Anspruch nimmt; sind es mehrere, der Plur. hospites). – störender u. deshalb lästiger B., molestus interpellator; molesti interpellatores: ungelegene Besuche, intempestive accedentes. – ich werde vielen B. haben, multi apud me erunt: keine Besuche annehmen, se conveniri nolle.

    deutsch-lateinisches > Besuch

  • 11 Gebrauch

    Gebrauch, I) Anwendung einer Sache zu seinem Bedarf: usus (der Zustand, wenn man etwas gebraucht). – usurpatio (das In-Anspruch-Nehmen, das Sich-Bedienen einer Sache in einem einzelnen Falle). – häufiger G., frequentatio; frequens usus. – zum od. für den öffentlichen G., publico usui od. publicis usibus (z.B. destinatus locus: u. complures domos destinare); in usum populi (z.B. bibliothecam instituere). – durch den G. geheiligt, sollemnis. – G. von etwas machen, s. (etw.) gebrauchen. – keinen G. von etwas machen, alqā re non uti, non abuti; alqd non usurpare (z.B. ius datum); alqā re carere (aus eigenem Willen entbehren, z.B. amicorum facultatibus); alqd non accipere (etwas nicht annehmen, z.B. ein Geschenk); dimittere, amittere alqd (unbenutzt lassen, z.B. occasionem; s. »unbenutzt« die Synon.): einen üblen G. von etwas machen, alqā re perverse abuti: einen unmäßigen G., intemperanter abuti alqā re: einen weisen G. von etwas machen, sapienter uti alqā re. – im G. haben, in usu habere (z.B. vas argen teum). – etwas zu etwas in G. nehmen, alqd in alcis rei usum vertere. – im G. sein, in usu esse od. versari (gebraucht werden); in usu od. more esse. moris esse (üblich, gebräuchlich sein): häufig im G. sein (gebraucht werden), in maximo usu esse; usitatissimum esse: in frequentem usum venisse: stark im G. (d. i. sehr üblich) sein, vigere: allgemein im G. sein, in omnium usu esse od. versari: nicht mehr im G. sein, in usu esse od. versari desisse; ab usu remotum esse: gar nicht im G. sein, nullum usum habere (z.B. in medicina): in G. bringen (gebräuchlich machen). celebrare alqd: mehr in G. bringen, usitatius od. tritius facere alqd: in G. kommen, in usu esse od. versari coepisse (im allg.); in usum venire (benutzt werden); usu od. in usum recipi (gebräuchlich werden); in consuetudinem od. morem venire (zur Gewohnheit, zur Sitte werden): mehr in G. kommen, usitatiorem esse coepisse: allgemein in G. kommen, in om nium usu esse od. versari coepisse. usitatissimum esse coepisse (im allg.); ab omnibus recipi (von allen angenommen werden, von Sitten etc.); inveterascere (sich allmählich einnisten, von einer Gewohnheit etc.). – außer G. kommen, exolescere: ein Wort kommt außer G., [997] verbi usus amittitur; im gewöhnlichen Leben, verbum ab usu cotidiani sermonis intermittitur; im Laufe der Zeit, verbum intercĭdit temporibus. – außer G. setzen, abolere (aufheben, s. das. no. IV, b); durch Verbot, interdicere usum alcis rei (z.B. vehiculorum); alqd in usu cuiusquam esse od. versari vetare (z.B. denarios). – II) bestehende Gewohnheit: ritus (als Regel bei feierlichen u. profanen Handlungen). – mos. consuetudo (Sitte, Gewohnheit, w. vgl.). – ein heiliger, religiöser G., religio: heilige Gebräuche u. Einrich tungen, religiones. – es ist G. (Sitte) u. dgl., s. Sitte.

    deutsch-lateinisches > Gebrauch

  • 12 häufen

    häufen, acervare. coacervare (einen Haufen aus etwas machen, zusammen auf- od. übereinanderhäufen). – cumulare. accumulare (ersteres auf das volle Maß häufen, sehr anhäufen, z.B. tres cumulati modii; letzteres zu einem Haufen immer noch hinzutun; cum. auch bildl. = immer noch vermehren). – augere (vermehren). – addere alqd alci rei (immer etwas zu etwas noch hinzutun). – die Schulden durch Zinsen h., aes alienum cumulare usuris: Verbrechen auf Verbrechen h., sceleri scelus addere: sceleribus scelera contexere: Wohltaten auf Wohltaten h., beneficia priora posterioribus cumulare: Siege auf Siege h., victorias victoriis cumulare; victoriae victoriam addere. – auf jmd. etw. h., congerere alqd in alqm (im allg., gute u. üble Dinge); conferre od. (von sich hinüber) transferre alqd in alqm (die Schuld von etw. auf jmd. bringen, z.B. alle Schuld auf den Patron, omnia in patronum); onerare alqm alqā re (unangenehme Dinge, mit etw. belasten); ornare alqm alqā re (angenehme und ehrende, mit etwas zieren, beehren u. dgl., z.B. Ehrenstellen etc.). – sich häufen, acervari. cumulari. – crescere (wachsen, zunehmen). – augeri (sich mehren). – die Geschäfte häufen sich, negotiis veteribus nova accrescunt: Leichen häufen sich auf Leichen, aliud super aliud cumulatur funus. Häufen, das, acervatio. coacervatio. – frequentatio (häufiger Gebrauch, alcis rei).

    deutsch-lateinisches > häufen

  • 13 häufig

    häufig, frequens (zahlreich versammelt, besucht, häufig u. zahlreich stattfindend, häufig [1226] u. fleißig besuchend). – creber (dicht od. dick sich zeigend, sich häufig ohne großen Zwis chenraum wiederholend, Ggstz. rarus). – multus (viel übh.). – Adv.frequenter (häufig). – crebro (wiederholt, zu wiederholten Malen). – saepe (oft). – einen Ort h. besuchen, alqm locum frequentare (fleißig besuchen); alqm locum celebrare (in Menge, zahlreich besuchen): häufig etwas tun, frequenter od. crebro facere alqd. Häufigkeit, frequentia. crebritas. – frequentatio (häufiger Gebrauch).

    deutsch-lateinisches > häufig

  • 14 opitulor

    opitulor, ātus sum, ārī (ops u. *tulo = fero), Hilfe leisten, helfen, beistehen, a) v. Pers.: amico, Plaut.: sontibus, Cic.: decretis (durch B.) inopiae plebis, abhelfen, Sall.: vino aegris, Apul.: medici saluti opitulantes, Augustin.: permultum ad dicendum, Cic.: absol., cum ceteri non possent aut nollent opitulari, Cic. – b) v. Lebl.: eiusdem generis est illa frequentatio, quae plurimum coniectoralibus causis opitulatur, Cornif. rhet. 4, 53: numquid dubium poterit esse, quin Verre praetore plus Mamertinis cybaea quam Tauromenitanis foedus opitulatum sit? Cic. Verr. 5, 50. – non op. m. folg. guin od. quo minus u. Konj., ne id quidem tam breve spatium potest opitulari, quin et mihi adverseris et rem publicam profliges? Nep. fr. XII (epist. Cornel.). § 2: nec illi morum probitas, quo minus hāc contumeliā aspergeretur, opitulata est, Val. Max. 9, 14, 3. – Parag. Infin. opitularier, Pacuv. tr. 287. Plaut. Curc. 332.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opitulor

  • 15 fréquentation

    f. (lat. frequentatio "emploi fréquent") 1. често посещаване; 2. общуване, познанство; 3. честа употреба.

    Dictionnaire français-bulgare > fréquentation

  • 16 Употребление

    - usus (domesticus; cotidianus; pedum; navium); usura (pecuniae); tractatio; impensa;

    • частое употребление - frequentatio;

    • выходить из употребления - obsolescere;

    • стираться (портиться) от употребления - usu consumi;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Употребление

  • 17 frequentato

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequentato

  • 18 frequento

    frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].
    I.
    (Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

    sermones eorum, qui frequentant domum meam,

    Cic. Fam. 5, 21, 1:

    juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

    Sall. C. 14, 7:

    domum alicujus,

    Quint. 12, 11, 5:

    (Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

    Suet. Vesp. 2:

    scholam alicujus,

    id. Gram. 7:

    dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

    Ov. M. 10, 169:

    plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

    often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

    juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

    Tac. A. 5, 10.—With dat.:

    istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

    ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

    Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

    si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

    Cic. Off. 1, 39, 139:

    quae loca et nationes minus frequentata sunt,

    Sall. J. 17, 2:

    tu primas quasque partes in animo frequenta,

    frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

    haec frequentat Phalereus maxime,

    Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

    turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

    Ov. H. 12, 143:

    memoriam alicujus,

    to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

    exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

    exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

    nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

    became more frequent, Tac. A. 3, 25:

    prima trullis frequentetur inductio (calcis),

    be repeated, Pall. 1, 15:

    verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

    Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

    quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

    id. Rep. 1, 3. —
    II. A.
    In gen.:

    urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

    be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

    Italiae solitudinem frequentari,

    id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

    templa frequentari nunc decet,

    to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

    piscinas,

    id. 8, 16, 2:

    castaneta,

    id. 4, 33, 3:

    vineam,

    id. 4, 15, 1:

    quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

    had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

    populum,

    id. Dom. 33, 89:

    acervatim multa frequentans,

    crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

    tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

    id. de Or. 3, 52, 201:

    digressis qui Pacarium frequentabant,

    Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—
    B.
    In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

    nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

    Liv. 36, 39:

    sacra,

    Ov. M. 4, 37:

    ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

    Tac. A. 3, 48.—
    2.
    Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

    Baccheaque sacra frequento,

    Ov. M. 3, 691:

    festos dies apud Baias Nero frequentabat,

    Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

    dies sollennes,

    Suet. Aug. 53:

    quorundam exsequias usque ad rogum,

    id. Tib. 32:

    Cererem (Ennaeae nurus),

    Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.
    A.
    Frequent, common, much used:

    pavimenta,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    gemma reginis,

    id. 37, 10, 54, § 145.—
    * B.
    Full of, rich or abounding in:

    aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

    Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frequento

  • 19 opitulo

    ŏpĭtŭlor, ātus, 1 (old inf. pres. opitularier; v. in the foll.), v. dep. n. [ops-tulo, whence tuli], to bring aid; to help, aid, assist, succor (class.;

    syn.: adjuvo, subvenio, auxilior, succurro): amanti ire opitulatum,

    Plaut. Mil. 3, 1, 27:

    amicum amico opitularier,

    id. Curc. 2, 3, 54:

    sontibus,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    inopiae,

    to relieve, Sall. C. 33, 2:

    permultum ad dicendum,

    Cic. Inv. 2, 2, 7:

    frequentatio, quae conjecturalibus causis opitulatur,

    Auct. Her. 4, 40, 53.—
    (β).
    With contra, to be good against, to relieve; of remedies:

    contra vanas species opitulari,

    Plin. 28, 8, 27, § 103.
    Act. collat. form ŏpĭtŭlo, āre (anteclass.): corrige, opitula, Liv. And. ap. Non. 475, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > opitulo

  • 20 opitulor

    ŏpĭtŭlor, ātus, 1 (old inf. pres. opitularier; v. in the foll.), v. dep. n. [ops-tulo, whence tuli], to bring aid; to help, aid, assist, succor (class.;

    syn.: adjuvo, subvenio, auxilior, succurro): amanti ire opitulatum,

    Plaut. Mil. 3, 1, 27:

    amicum amico opitularier,

    id. Curc. 2, 3, 54:

    sontibus,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    inopiae,

    to relieve, Sall. C. 33, 2:

    permultum ad dicendum,

    Cic. Inv. 2, 2, 7:

    frequentatio, quae conjecturalibus causis opitulatur,

    Auct. Her. 4, 40, 53.—
    (β).
    With contra, to be good against, to relieve; of remedies:

    contra vanas species opitulari,

    Plin. 28, 8, 27, § 103.
    Act. collat. form ŏpĭtŭlo, āre (anteclass.): corrige, opitula, Liv. And. ap. Non. 475, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > opitulor

См. также в других словарях:

  • frequentatio —    (s.f.) equivalente all accumulazione, che è un procedimen­to di base per il gruppo di figure di parola che si basano sull aggiunzione …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • fréquentation — [ frekɑ̃tasjɔ̃ ] n. f. • 1350; lat. frequentatio « emploi fréquent » 1 ♦ Action de fréquenter (un lieu, une personne). Ce que peut nous apporter la fréquentation des théâtres, des musées. « la fréquentation du monde » (Montaigne). « La seule… …   Encyclopédie Universelle

  • ЦИЦЕРОН — МАРК ТУЛЛИЙ (Marcus Tullius Cicero) (106 43 до н.э.), римский оратор и философ. МАРК ТУЛЛИЙ ЦИЦЕРОН ЖИЗНЬ Цицерон родился в Арпине, небольшом городе примерно в 100 км к востоку от Рима, 3 января 106 до н.э., в зажиточной семье местного всадника.… …   Энциклопедия Кольера

  • Frequentation — Fre|quen|ta|ti|on 〈f. 20〉 1. häufiger Besuch od. Umgang 2. häufige Benutzung [<lat. frequentatio „häufiger Gebrauch“] * * * Fre|quen|ta|ti|on, die; , en [lat. frequentatio = Häufung] (veraltet): häufiges Besuchen …   Universal-Lexikon

  • Frequentation — Fre quen*ta tion, n. [L. frequentatio a crowding together, frequency: cf. F. fr[ e]quentation.] The act or habit of frequenting or visiting often; resort. Chesterfield. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Троп — (от греч. τρέπω поворачиваю). В статье Поэзия выяснена роль элементарных форм поэтической символизации, носящих название Т. Особенного внимания требуют они как по своему значению в обиходе поэтической мысли, так и потому, что значение это в… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Троп — (от греч. trepw поворачиваю). Особенного внимания требуютони как по своему значению в обиходе поэтической мысли, так и потому,что значение это в ходячем представлении и в большинстве учебных курсовхарактеризуется совершенно ошибочно. Основная… …   Энциклопедия Брокгауза и Ефрона

  • frequentation — /free kweuhn tay sheuhn/, n. the practice of frequenting; habit of visiting often. [1400 50; late ME < MF fréquentation < L frequentation (s. of frequentatio). See FREQUENT, ATION] * * * …   Universalium

  • frecuentación — ► sustantivo femenino Acción de visitar un lugar o hacer algo con asiduidad y frecuencia. * * * frecuentación f. Acción de frecuentar. * * * frecuentación. (Del lat. frequentatĭo, ōnis). f. Acción de frecuentar …   Enciclopedia Universal

  • Frequentation — Fre|quen|ta|ti|on 〈f.; Gen.: , Pl.: en〉 1. häufiger Besuch, Umgang 2. häufige Benutzung [Etym.: <lat. frequentatio »häufiger Gebrauch«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • frequentazione — /frekwenta tsjone/ s.f. [dal lat. frequentatio onis ]. 1. [il frequentare luoghi o persone] ▶◀ assiduità. ‖ confidenza, consuetudine, dimestichezza, familiarità. ◀▶ estraneità. 2. (estens., lett.) [lettura assidua: la f. dei classici ] ▶◀ studio …   Enciclopedia Italiana

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»