-
1 Knall
-
2 Krach
Krach, fragor. – fragores (anhaltender). – einen K. tun, fragorem edere: es tut einen K., fit, exoritur fragor (es entsteht ein K.); sonat fragor (es ertönt ein K., z.B. a latere ruentis aedificii). – krachen, fragorem edere: es kracht, s. »es tut einen Krach« unter »Krach«: es kracht (donnert) fürchterlich und blitzt, inter horrendos fragores micant ignes.
-
3 Geplärr
Geplärr; z.B. ein G. machen (im Singen), inconditum quoddam carmen canere (von Weibern). – Geplätscher, des Wassers, strepitus. – Gepolter, fragor (z.B. ruentium tectorun). – strepitus (übh. lautes, wildes Geräusch, auch in Worten). – ein G. machen, fragorem od. strepitum edere.
-
4 Geräusch
Geräusch, strepitus (das laute G., das leblose Dinge hervorbringen; dann vom Lärm, den Menschen machen, z.B. str. urbis). – fremitus (das dumpfe G., bes. lebender Wesen). – crepitus (das klatschende, knatternde od. knarrende Geräusch). – sonitus. sonus od. Plur. soni (helles, lautes Getön). – stridor (der schwirrende Ton, z.B. einer Säge). – fragor (das Krachen. Knacken etc.). – murmur (das murmelnde G. des Wassers). – tumultus (der Lärm der Menschen auf den Straßen, z.B. remotus a tumultu urbis). – ohne G., sine strepitu; sine sonitu (vgl. »geräuschlos«). – beim geringsten G., ad levissimos sonos (z.B. pavidum esse): bei jedem (auch dem geringsten) G., ad omnes strepitus (z.B. terreri); ad omnem crepitum (z.B. expavescere); quicquid increpuit od. si quid increpuit (z.B. pertimescit) od. (in indir. Rede) quicquid increpuerit (z.B. timeri Caesarem). – ein G. machen, strepitum od. fragorem edere; strepere; fremere; concrepare.
-
5 poltern
poltern, I) ein heftiges Geräusch machen: fragorem od. strepitum edere. – II) heftig reden: clamare. – polternd (v. Pers.), clamosus: gegen den großen Scipio p., allatrare magnitudinem Scipionis. – Poltern, das, I) als Geräusch: fragor (krachendes Geräusch. z.B. ruentium tectorum). – II) als heftiges Reden: oratio aspera. – iracundia (Zorn, der sich äußert). – laß das P., omitte iracundiam.
-
6 prasseln
prasseln, fragorem edere.
См. также в других словарях:
frayeur — [ frɛjɶr ] n. f. • 1460; freor (XIIe) « bruit », avec infl. de effrayer; lat. fragor « fracas », puis « peur » ♦ Peur très vive, généralement passagère, provoquée par un danger réel ou supposé. ⇒ affolement, effroi. Avoir, éprouver une grande… … Encyclopédie Universelle
ANCA vel ANCA MEGAREB — h. e. Occidentis, apud Arabes, avis fabulosae nomen, quam tantae molis esse fingunt, ut ova pariat montium instar, et rapiat elephantes, eâdem facilitate, quâ mures milvus. Addunt, cum volat, ex alis eius fragorem audiri tamquam torrentis, vivere … Hofmann J. Lexicon universale
CASTALIUS Fons — Caballinus, et Libethris dicitur. Est in radicibus Parnassi, Musis sacer. Virgilius Castaliam vocat Georg. l. 3. v. 293. Iuvat ire iugis, qua nulla priorum Castaliam molli divertitur orbita clivo. De nominis origine sic Bochart. l. 1. Chanann. c … Hofmann J. Lexicon universale
FRAGOR — apud eundem Poetam Theb. l. 8. v. 41. ubi de funere Archemori, matrisque ac famularum eius luctu, Sic alium ex alio, quamquam lassata fragorem Pectora congeminant, integratoque resultant Accensae clamore fores sonus est planctus et verberatorum… … Hofmann J. Lexicon universale
RAUCA Tonitrua — apud Statium, Theb. l. 2. v. 39. summos nec praepetis alae Plausus adit colles, nec rauca tonitrua pulsant. sunt ingentem inconditumque fragorem excitantia. Omnis enim sonus inconditus ac ingratus Poetis raucus est. Rauci fluctus, apud Horatium,… … Hofmann J. Lexicon universale
RHEGIUM — I. RHEGIUM extremum agri Brutii versus Occidentem oppid. cognomentô Iulium. Ptolem. Σκύλλαιον ἄκρον, Ρ῾ήγιον Ι᾿ούλιον, Λευκόπετρα ακρα. Vulgo nunc incolis, et elegantius loquentibus, Reggio dicitur. Mela adversô itinere incedens, l. 2. c. 4.… … Hofmann J. Lexicon universale
SECURUS — apud Stat. Theb. l. 8. v. 14. Illum et et securi circumspexêre fragorem Elysii est omni metu exemptus, quippe in perpetua iam beatitudine vivens. Unô enim hô verbô omnem absolutam felicitatem indicavit. Pariter de Diis suis Lucretius l. 6. v. 57 … Hofmann J. Lexicon universale
TONITRU — I. TONITRU Peruvianis pro Deo. Ab Iosepho enim Acosta proditum est, Ingas, dominos Peruviae, post Viracocham supremum Numen, tum Solem colere, tum Tonitru: ac Tonitru quidem triplici nomine appellare, Chuquiilla. Catuilla et Intiillapa. Ait… … Hofmann J. Lexicon universale