Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fracture

  • 1 fractura

    fractura, ae, f. [st2]1 [-] éclat, fragment. [st2]2 [-] Cels. Plin. fracture (d'un membre).
    * * *
    fractura, ae, f. [st2]1 [-] éclat, fragment. [st2]2 [-] Cels. Plin. fracture (d'un membre).
    * * *
        Fractura, huius fracturae, pen. prod. Plin. Rompure, Brisure, Fracture, Fraction, Fraislure.

    Dictionarium latinogallicum > fractura

  • 2 fractus

    fractus, a, um part. passé de frango. [st2]1 [-] brisé, cassé, rompu, fracturé. [st2]2 [-] broyé, moulu. [st2]3 [-] retentissant, éclatant. [st2]4 [-] affaibli, épuisé, abattu. [st2]5 [-] calmé, fléchi, apaisé. [st2]6 [-] affaibli, diminué. [st2]7 [-] amolli, mou, énervé, efféminé, languissant, sans énergie; passionné, lascif.
    * * *
    fractus, a, um part. passé de frango. [st2]1 [-] brisé, cassé, rompu, fracturé. [st2]2 [-] broyé, moulu. [st2]3 [-] retentissant, éclatant. [st2]4 [-] affaibli, épuisé, abattu. [st2]5 [-] calmé, fléchi, apaisé. [st2]6 [-] affaibli, diminué. [st2]7 [-] amolli, mou, énervé, efféminé, languissant, sans énergie; passionné, lascif.
    * * *
        Fractus, Participium, siue Nomen ex participio. Plaut. Rompu, Fraislé.
    \
        Fractus animo. Cic. Descouragé, Qui ha le coeur failli.
    \
        Calamitate fractus et afflictus. Cic. Mat, Mattè.
    \
        Fractus aliquo detrimento. Hirtius. Affoibli.
    \
        Membra multo labore iam fractus. Horat. Qui ha les membres debilitez de travail, Qui est tout cassé et debilité ou rompu de travail. \ Malis fracta ciuitas. Cic. Mattee.
    \
        Fracto animo et demisso esse. Cic. De coeur mat et failli, Peneux, Marmiteux.
    \
        Dolor fractus. Senec. Surmonté, Vaincu.
    \
        Ductores fracti bello. Virgil. Mattez.
    \
        Fluctus fracti. Horat. Fort esmeuz de tempeste et tormente.
    \
        Fluminis fracti vndae. Lucan. Duquel l'impetuosité est debilitee et rompue.
    \
        Fracta pronuntiatio. Plin. iunior. Effeminee et ne sentant point sa virilité, Femeline.
    \
        Fractae res. Plaut. Richesses abbattues et destruictes.
    \
        Fracta spes. Cic. Povre et petite attente ou esperance.

    Dictionarium latinogallicum > fractus

  • 3 fragmen

    fragmĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] fragment, débris, éclat, morceau. [st2]2 [-] fracture, rupture.    - fragmina panis, Suet. Claud. 18: miettes de pain.    - fragmina navigii, Ov. M. 11.561: les épaves du navire.    - fragmen linguae, Arn.: bégaiement.
    * * *
    fragmĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] fragment, débris, éclat, morceau. [st2]2 [-] fracture, rupture.    - fragmina panis, Suet. Claud. 18: miettes de pain.    - fragmina navigii, Ov. M. 11.561: les épaves du navire.    - fragmen linguae, Arn.: bégaiement.
    * * *
        Fragmen, huius fragminis, pen. corr. Virgil. Une piece ou lopin de quelque chose rompue, Un fragment.

    Dictionarium latinogallicum > fragmen

  • 4 fragor

    fragŏr, ōris, m. [st2]1 [-] fracture. [st2]2 [-] bruit (d'une chose qui se rompt). [st2]3 [-] bruit éclatant, fracas. [st2]4 [-] V.-Fl. bruit répandu, renommée, rumeur.
    * * *
    fragŏr, ōris, m. [st2]1 [-] fracture. [st2]2 [-] bruit (d'une chose qui se rompt). [st2]3 [-] bruit éclatant, fracas. [st2]4 [-] V.-Fl. bruit répandu, renommée, rumeur.
    * * *
        Fragor, huius fragoris, penul. prod. m. g. Virgil. Un froissiz et bruit ou son violent tel que font les arbres qui s'esclattent et rompent, et les maisons en tombant, Un son esclattant.

    Dictionarium latinogallicum > fragor

  • 5 obligo

    oblĭgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] lier, attacher avec un lien, lier avec une bande, bander, ligaturer.    - vulnus obligare, Cic. bander une blessure.    - medicum requirens, a quo obligetur, Cic.: demandant un médecin pour bander sa blessure.    - obligatus corio, Auct. Her. 1: attaché dans un sac de cuir.    - oculos obligare, Sen.: bander les yeux.    - venas obligare, Tac.: ligaturer des veines.    - crus fractum obligare, Plaut.: réduire une fracture. [st1]2 [-] lier, rendre consistant (un liquide).    - amylo obligare, Apic.: lier avec de l'amidon. [st1]3 [-] lier fortement (par un service), obliger, engager.    - obligare aliquem sibi aliqua re: s’attacher qqn par qqch.    - obligare aliquem sibi beneficio: s'attacher qqn par un bienfait.    - obligabis me, obligabis Calvisium nostrum, Plin. Ep. 4, 4: vous m'obligerez, vous obligerez notre ami commun Calvisius. [st1]4 [-] réduire à l'impuissance, arrêter, entraver, gêner.    - eos intellegere videbam me hoc judicio obligatum futurum, Cic.: je voyais bien qu'ils se rendaient compte que je serais gêné par ce jugement. [st1]5 [-] enchaîner (par un service), engager (moralement), lier fortement par un serment, un contrat.    - obligor ut, Ov. Tr. 1, 2, 83: je suis contraint de.    - se nexu obligare: se lier par un contrat de vente.    - ergo obligatam redde Iovi dapem, Hor.: offre donc à Jupiter le sacrifice qui lui est dû.    - Prometheus obligatus aliti, Hor.: Prométhée en proie au vautour. [st1]6 [-] engager, donner sa garantie, hypothéquer, donner en gage.    - praedia obligata, Cic. Agr. 3: domaines hypothéqués.    - omnia praedia fratri obligare, Suet.: hypothéquer toutes ses propriétés à son frère.    - unum vadem tribus milibus aeris obligare, Liv. 3: obliger chaque répondant à verser trois mille as.    - obligare fidem suam, Cic. Phil. 5: donner sa parole. [st1]7 [-] impliquer, rendre responsable, rendre coupable, rendre complice.    - se obligare scelere: se rendre coupable d’un crime.    - se obligare furti: se rendre coupable d'un vol.    - obligari fraude impia, Cic.: commettre une impiété.
    * * *
    oblĭgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] lier, attacher avec un lien, lier avec une bande, bander, ligaturer.    - vulnus obligare, Cic. bander une blessure.    - medicum requirens, a quo obligetur, Cic.: demandant un médecin pour bander sa blessure.    - obligatus corio, Auct. Her. 1: attaché dans un sac de cuir.    - oculos obligare, Sen.: bander les yeux.    - venas obligare, Tac.: ligaturer des veines.    - crus fractum obligare, Plaut.: réduire une fracture. [st1]2 [-] lier, rendre consistant (un liquide).    - amylo obligare, Apic.: lier avec de l'amidon. [st1]3 [-] lier fortement (par un service), obliger, engager.    - obligare aliquem sibi aliqua re: s’attacher qqn par qqch.    - obligare aliquem sibi beneficio: s'attacher qqn par un bienfait.    - obligabis me, obligabis Calvisium nostrum, Plin. Ep. 4, 4: vous m'obligerez, vous obligerez notre ami commun Calvisius. [st1]4 [-] réduire à l'impuissance, arrêter, entraver, gêner.    - eos intellegere videbam me hoc judicio obligatum futurum, Cic.: je voyais bien qu'ils se rendaient compte que je serais gêné par ce jugement. [st1]5 [-] enchaîner (par un service), engager (moralement), lier fortement par un serment, un contrat.    - obligor ut, Ov. Tr. 1, 2, 83: je suis contraint de.    - se nexu obligare: se lier par un contrat de vente.    - ergo obligatam redde Iovi dapem, Hor.: offre donc à Jupiter le sacrifice qui lui est dû.    - Prometheus obligatus aliti, Hor.: Prométhée en proie au vautour. [st1]6 [-] engager, donner sa garantie, hypothéquer, donner en gage.    - praedia obligata, Cic. Agr. 3: domaines hypothéqués.    - omnia praedia fratri obligare, Suet.: hypothéquer toutes ses propriétés à son frère.    - unum vadem tribus milibus aeris obligare, Liv. 3: obliger chaque répondant à verser trois mille as.    - obligare fidem suam, Cic. Phil. 5: donner sa parole. [st1]7 [-] impliquer, rendre responsable, rendre coupable, rendre complice.    - se obligare scelere: se rendre coupable d’un crime.    - se obligare furti: se rendre coupable d'un vol.    - obligari fraude impia, Cic.: commettre une impiété.
    * * *
        Obligo, obligas, pen. corr. obligare. Columella. Lier tout entour, Enveloper.
    \
        Obuolutus et obligatus corio. Author ad Herennium. Envelopé et lié, etc.
    \
        Obligare aliquem. Pli. iun. Obliger aucun à soy par plaisirs.
    \
        Scelere obligare aliquem. Cic. Faire faire une meschanceté à aucun, Charger la conscience d'aucun.
    \
        Se furti obligare. Gell. Se rendre coulpable de larrecin, Commettre cas de larrecin.
    \
        Obligare omnia bona sua pignori. Scaeuola. Engager touts ses biens, et hypothequer.
    \
        Magnis et multis pignoribus eum Respublica obligatum tenet. Cic. Obligé.
    \
        Dapem obligatam redde loui. Horat. Promise, Vouee.

    Dictionarium latinogallicum > obligo

  • 6 ruptio

    ruptĭo, ōnis, f. bris, effraction, violation.
    * * *
    ruptĭo, ōnis, f. bris, effraction, violation.
    * * *
        Ruptio, ruptionis, Aliud verbale. Vlp. Rompure, Ruption, Rompement, Fraction, Fracture.

    Dictionarium latinogallicum > ruptio

  • 7 frangō

        frangō frēgi, frāctus, ere    [FRAG-], to break in pieces, dash to pieces, shiver, shatter, fracture: ova: anulus fractus est: navibus fractis, Cs.: navem, suffer shipwreck, T.: Ianua frangatur, H.: corpora Ad saxum, V.: laqueo gulam, strangle, S.: bracchium: Si fractus inlabatur orbis, H.: in arbore cornu, O.: te, tigris ut aspera, tear in pieces, H.: diem mero, shorten, H.— To break up, grind, bruise, crush: glaebam Bidentibus, V.: fruges saxo, V. — To break (of waves): tamquam fluctum a saxo frangi: arcus aquarum Frangitur, O.—Fig., to break down, subdue, overcome, crush, dishearten, weaken, diminish, violate, soften: alqm, ut, etc.: Danaūm fractae vires, V.: quem series inmensa laborum Fregerit, O.: proeliis fracti, Cs.: te ut ulla res frangat?: pudore: alqm patientiā: omnis res mea fracta est, my fortune was lost, H.: res fractae, calamities, V.: Frangimur fatis, V.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.: bellum proeliis: praedonis audaciam: consilium alicuius: doli frangentur inanes, come to naught, V.: foedus: mandata, fail in, H.: dum se calor frangat, subsides.
    * * *
    frangere, fregi, fractus V
    break, shatter, crush; dishearten, subdue, weaken; move, discourage

    Latin-English dictionary > frangō

  • 8 confractio

    breach; rupture; fracture

    Latin-English dictionary > confractio

  • 9 confractura

    breach; rupture; fracture

    Latin-English dictionary > confractura

  • 10 fractura

    fractūra, ae, f. [frango], a breach, fracture, cleft:

    ad luxum aut ad fracturam alliga,

    Cato, R. R. 160:

    quo propior fractura capiti (ossis) vel superiori vel inferiori est, eo pejor est,

    Cels. 8, 10.—In plur., Plin. 29, 6, 39, § 137; 31, 11, 47, § 126 (but id. 33, 4, 21, § 71, the correct read. is fractariis; v. fractaria).

    Lewis & Short latin dictionary > fractura

  • 11 fragium

    frăgĭum, ii, n. [FRAG, frango], a fracture of a part of the body (for fractura):

    crurum,

    App. M. 9, p. 225, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > fragium

  • 12 fragmen

    fragmen, ĭnis, n. [FRAG, frango].
    * I.
    A fracture:

    percussit subito deceptum fragmine pectus,

    Val. Fl. 3, 477.—
    II.
    Mostly in plur.: fragmina, um, pieces broken off, fragments, ruins, wreck ( poet. and in postAug. prose for the class. fragmenta).
    (α).
    Plur.:

    silvarum,

    Lucr. 1, 284; 5, 1284:

    remorum,

    Verg. A. 10, 306:

    mucronis,

    id. ib. 12, 741:

    navigii,

    Ov. M. 11, 561; cf.

    ratis,

    id. ib. 14, 563:

    adjacebant fragmina telorum equorumque artus,

    Tac. A. 1, 61:

    subselliorum,

    Suet. Ner. 26:

    panis,

    crumbs, id. Claud. 18:

    favorum, quae in sacco remanserunt,

    Col. 9, 15 fin.—Absol. of bits of wood, chips:

    taedas et fragmina poni Imperat,

    Ov. M. 8, [p. 776] 459.—
    (β).
    Sing.:

    Ilioneus saxo atque ingenti fragmine montis Lucetium sternit,

    fragment of a mountain, piece of rock, Verg. A. 9, 569; 10, 698; Vulg. Judic. 9, 53 al.

    Lewis & Short latin dictionary > fragmen

  • 13 ruptio

    ruptĭo, ōnis, f. [rumpo], a breaking, fracture; an injuring, damage; in plur., Dig. 9, 2, 27, § 17.

    Lewis & Short latin dictionary > ruptio

  • 14 ruptura

    ruptūra, ae,f. [id.], a fracture, breach, of a limb or vein, Gell. 20, 1, 33; Veg. 3, 65, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > ruptura

См. также в других словарях:

  • fracture — [ fraktyr ] n. f. • 1391; fraiture fin XIIe; lat. fractura, de frangere → fraction 1 ♦ Vx Rupture avec violence, avec effort. ⇒ bris. État de ce qui est fracturé, rompu. ⇒ cassure. Mod. Géol. Cassure de l écorce terrestre. ⇒ 2. faille; coupure.… …   Encyclopédie Universelle

  • Fracture — Frac ture (?; 135), n. [L. fractura, fr. frangere, fractum, to break: cf. F. fracture. See {Fraction}.] 1. The act of breaking or snapping asunder; rupture; breach. [1913 Webster] 2. (Surg.) The breaking of a bone. [1913 Webster] 3. (Min.) The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fracture — Разработчики Day 1 Studios …   Википедия

  • Fracture — Frac ture (?; 135), v. t. [imp. & p. p. {Fractured} (#; 135); p. pr. & vb. n.. {Fracturing}.] [Cf. F. fracturer.] To cause a fracture or fractures in; to break; to burst asunder; to crack; to separate the continuous parts of; as, to fracture a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fracture — bezeichnet: den US amerikanischen Thriller Das perfekte Verbrechen (Fracture) aus dem Jahr 2007 den Titel des neuseeländischen Films Fracture (2004) aus dem Jahr 2004 ein Shooter Videospiel Fracture (Spiel) von Lucas Arts Diese …   Deutsch Wikipedia

  • fracture — Fracture. s. f. Rupture avec effort. Fracture de portes. il y a fracture à l os …   Dictionnaire de l'Académie française

  • fracture — [frak′chər] n. [ME < OFr < L fractura, a breaking, breach, cleft < pp. of frangere, BREAK] 1. a breaking or being broken 2. a break, crack, or split 3. a break in a body part, esp. in a bone, or a tear in a cartilage: see COMPOUND… …   English World dictionary

  • fracturé — fracturé, ée (fra ktu ré, rée) part. passé de fracturer. Un membre fracturé …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • fracture — (n.) early 15c., a breaking of a bone, from M.Fr. fracture (14c.), from L. fractura a breach, break, cleft, from fractus, pp. of frangere to break (see FRACTION (Cf. fraction)). The verb is first recorded 1610s (implied in fractured). Related:… …   Etymology dictionary

  • Fracture — Fracture. См. Разрушение. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) …   Словарь металлургических терминов

  • fracture — index hiatus, rend, rift (gap), split (noun), split (verb) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»