Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fossam+l

  • 101 expleō

        expleō ēvī (explēris, C., V.; explēssent, L.; explēsse, V.), ētus, ēre    [PLE-], to fill up, fill full, fill, stuff: fossam aggere, Cs.: rimas: bovem frondibus, H.: locum (cohortes), Cs.—Of number or quantity, to fill, make up, complete: numerum, Cs.: ut numerus legionum expleretur, L.: centurias, have the full number of votes, L.: iustam muri altitudinem, Cs. — To supply, make good: His rebus id, quod Avarici deperierat, expletur, Cs.: cetera, quae fortuna minuerat, L.: quod utrique defuit.— To traverse, pass over, go through: orbīs cursu, V.: urbīs erroribus, Tb.—Fig., to fill up, complete, finish, perfect, accomplish: vitam beatam: annum: supremum diem, Ta.: sententias mollioribus numeris.— To supply, make good, make up for: partem relictam: damna, L. — To fill, satisfy, sate: me unum, T.: animum gaudio, T.: scribendo te: amicos muneribus, S.: ut expleti decederent: animum Ultricis flammae, V. — To appease, fill, satisfy, glut, sate: sitim: odium factis dictisque, L.: avaritiam pecuniā: expletur lacrimis dolor, O.: patrias sanguine poenas, V.— To fulfil, discharge, execute, perform, accomplish: amicitiae munus: meum opus, O.
    * * *
    explere, explevi, expletus V
    fill out; fill, fill up, complete, finish; satisfy, satiate

    Latin-English dictionary > expleō

  • 102 ob-dūcō

        ob-dūcō dūxī, ductus, ere,    to draw before, draw forward, bring over: Curium, to bring forward (as a candidate): ab utroque latere collis fossam, extend, Cs.—To close over, cover over, overspread, surround, envelop: trunci obducuntur libro aut cortice: pascua iunco, V.: voltūs (of the sun), O: obducta cicatrix, a closed scar: consuetudo callum obduxit stomacho meo, has overworn.—To draw in, drink down, swallow: venenum.—Fig., to spread over: clarissimis rebus tenebras obducere, i. e. darken.—To scar over, heal, cover, conceal: obductus verbis dolor, V.: obductos rescindere luctūs, O.—To draw out, pass, spend: diem.

    Latin-English dictionary > ob-dūcō

  • 103 praecipitō

        praecipitō āvī, ātus, āre    [praeceps], to throw headlong, cast down, hurl down, precipitate: p<*>ae in mare praecipitatae, N.: currum scopulis, hurl against, O.: se ex altissimo muro: sese in fossas, Cs.: se (sc. de muro), L.: se in Tiberim, L.: se in medios ignīs, Cu.: etiam pulcherrima, throw overboard, Iu.: cum alii super vallum praecipitarentur, threw themselves down, S.: lux Praecipitatur aquis, sets in the ocean, O.: hac te praecipitato, run this way for life! T.: iis (parvis) minari, praecipitaturos alicunde, threaten to throw them down.—To rush down, throw oneself down, rush headlong, sink rapidly, drop, tumble, fall (of involuntary falling): statim praecipitat in Lirem: nimbi In vada praecipitant, V.: in fossam, L.: sol praecipitans: iam nox caelo Praecipitat, is sinking, V.: hiems iam praecipitaverat, had come to an end, Cs.—Fig., to throw down, hurl down, precipitate: praecipitari ex altissimo dignitatis gradu: semet ipse praecipitare, destroy oneself, S.: se in insidias, L.: furor iraque mentem Praecipitant, carry headlong, V.: quosdam praecipitat potentia Invidiae, Iu.: nox praecipitata, declining, O.— To hasten, hurry: quae Praecipitent obitum, hasten their setting: praecipitata raptim consilia, precipitate, L.: moras, i. e. exchange for haste, V.: dare tempus Praecipitant curae, hasten, V.— To fall down, fall, sink, be ruined: ubi non subest, quo praecipitet, may tumble down: cum ad Cannas praecipitasset Romana res, L.: ad exitium praecipitans.— To be too hasty, be precipitate: sustinenda est adsensio, ne praecipitet: praecipitare istuc quidem est, non descendere, to jump at a conclusion.
    * * *
    praecipitare, praecipitavi, praecipitatus V
    throw headlong, cast down

    Latin-English dictionary > praecipitō

  • 104 prae-dūcō

        prae-dūcō dūxī, ductus, ere,    to draw out before, construct in front: fossas viis, Cs.: murum, Cs.: castris fossam, Tb.

    Latin-English dictionary > prae-dūcō

  • 105 prōcumbō

        prōcumbō cubuī, cubitum, ere    [CVB-], to fall forwards, sink down, fall prostrate: Gallis ad pedes<*> ne cogerentur, etc., Cs.: genibus, O.: in vestibulo curiae, L.: in genua, Cu.: Coroebus Penelei dextrā Procumbit, V.: certamine summo, bend to their oars, V.— To lean forward, bend down, sink, be beaten down, be broken down, fall: frumenta imbribus procubuerant, i. e. were beaten down, Cs.: ne gravidis procumbat culmus aristis, V.: (domus) in domini procubuit caput, fell in upon, O.: agger in fossam procubuit, L.—Fig., to fall, be ruined: res procubuere meae, O.— To extend, spread, lie: planities sub radicibus montium procumbit, Cu.
    * * *
    procumbere, procubui, procubitus V
    sink down, lie down, lean forward

    Latin-English dictionary > prōcumbō

  • 106 super-stō

        super-stō stetī, —, āre,    to stand upon, stand over: scalae conminutae, qui supersteterant adflicti sunt, S.: agger pondere superstantium in fossam procubuit, L.: signa cum columnis, quibus superstabant, L.: corporibus hostium, L.: Ossa inhumata (volucres), O.; cf. Quem... lapsum superstes Immolat, V.

    Latin-English dictionary > super-stō

  • 107 tantundem (tantumdem)

        tantundem (tantumdem) subst.    [neut. of tantus+-dem], just so much, just as much, the same amount: magistratibus tantundem detur in cellam, quantum semper datum est: fossam duxit, ut eius solum tantundem pateret, quantum, etc., Cs.: Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, H.— Acc adverb., to the same extent, just so much, just as far: erat vallus in altitudinem pedum decem; tantundem eius valli agger in latitudinem patebat, Cs.: Tantundem omnia sentiens, quam si, etc., Ct.: Non tamen interpres tantundem iuveris, H.—In genit. of price, of just the same value, worth precisely as much: tantidem emptam postulat sibi tradier, T.: voluntatem decurionum tantidem, quanti fidem suam, fecit.

    Latin-English dictionary > tantundem (tantumdem)

  • 108 cantherius

    canthērĭus or cantērĭus, ii, m. [perh. kanthêlios, a beast of burden].
    I.
    A gelding, Varr. R. R. 2, 7, 15; cf. Paul. ex Fest. p. 46 Müll.; Plaut. Aul. 3, 5, 21; id. Capt. 4, 2, 34; Cic. N. D. 3, 5, 11; id. Fam. 9, 18, 4; Sen. Ep. 87, 9.—
    B.
    An ass, mule, Tert. Apol. 16; id. ad Nat. 1, 14.—Prov.: minime, sis, cantherium in fossam, put the hack in the ditch, when it is useless, Liv. 23, 47, 6 Weissenb. ad loc.—
    II.
    Meton.
    A.
    A man impotent through age, Plaut. Cist. 4, 2, 83.—
    B.
    In architecture, a spar under the roof, a rafter, Fr. chevron, Vitr. 4, 2.—
    C.
    In the lang. of vine-dressing, a pole furnished with cross-pieces for supporting the vine, a trellis, Col. 4, 12, 1; 4, 4, 14; 11, 3, 62.—
    D.
    Among veterinary surgeons, a kind of frame for suspending sick horses, Veg. 3, 47, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > cantherius

  • 109 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 110 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 111 circumicio

    circum-ĭcĭo or circum-jĭcĭo (access. form circum-jăcĭo, Liv 33, 18, 17, where more recent editt. read circumagere), jēci, jectum, 3, v. a.
    I.
    To cast, throw, or place around (in good class. prose)' amic tum, Varr. L. L. 5, § 132:

    vallum, Liv 35, 4, 6: fossam quoque et alia munimenta verticibus iis... circumjecere,

    id. 38, 19, 5:

    pars urbis, cui brevior orbis munitionis circumjectus erat,

    id. 36, 9, 12 miles moenibus Cremonensium castra sua, castris vallum circumjecerat, Tac H. 3, 26 vehicula, id. A. 14, 37' multitudinem hominum totis moenibus, Caes. B. G. 2, 6 equites levisque armaturae quod erat cornibus circumjectum, Liv. 33, 18, 11 custodes, Tac. A. 6, 19 al.—In pass. with acc. (depending on circum):

    quod anguis vectem circumjectus fuisset,

    had wound itself around, Cic. Div. 2, 28, 62.—Hence, circumjec-tus, a, um, of localities, lying around, surrounding ' aedificia muris, Liv. 9, 28, 5:

    silvae itineri,

    id. 35, 30, 6:

    moenia regiae,

    Tac. H. 5, 11 fin.Absol.:

    lucus, Liv 31, 24, 17: silvae,

    Suet. Aug. 100:

    campi,

    Curt. 3, 1, 3:

    nemora,

    id. 3, 10, 2 oppida, Tac. A. 4, 27:

    nationes,

    id. ib. 6, 31;

    12, 31: civitates,

    id. H. 3, 43 fin.. tecta, id A 15, 37.— Subst.' circumjecta, ōrum, n. (sc. loca), the neighborhood:

    vagi circumjecta populabantur,

    Tac. A. 1, 21.— Trop., of discourse (cf. circumjaceo, II.): circumjectae orationis copia, standing by, * Quint. 4, 2, 117.—
    II.
    Aliquid aliquā re, to encompass or environ, to surround: extremitatem caeli rotundo ambitu, Cic. Univ. 8, 23:

    planities saltibus circumjecta,

    surrounded, Tac. A. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > circumicio

  • 112 circumjecta

    circum-ĭcĭo or circum-jĭcĭo (access. form circum-jăcĭo, Liv 33, 18, 17, where more recent editt. read circumagere), jēci, jectum, 3, v. a.
    I.
    To cast, throw, or place around (in good class. prose)' amic tum, Varr. L. L. 5, § 132:

    vallum, Liv 35, 4, 6: fossam quoque et alia munimenta verticibus iis... circumjecere,

    id. 38, 19, 5:

    pars urbis, cui brevior orbis munitionis circumjectus erat,

    id. 36, 9, 12 miles moenibus Cremonensium castra sua, castris vallum circumjecerat, Tac H. 3, 26 vehicula, id. A. 14, 37' multitudinem hominum totis moenibus, Caes. B. G. 2, 6 equites levisque armaturae quod erat cornibus circumjectum, Liv. 33, 18, 11 custodes, Tac. A. 6, 19 al.—In pass. with acc. (depending on circum):

    quod anguis vectem circumjectus fuisset,

    had wound itself around, Cic. Div. 2, 28, 62.—Hence, circumjec-tus, a, um, of localities, lying around, surrounding ' aedificia muris, Liv. 9, 28, 5:

    silvae itineri,

    id. 35, 30, 6:

    moenia regiae,

    Tac. H. 5, 11 fin.Absol.:

    lucus, Liv 31, 24, 17: silvae,

    Suet. Aug. 100:

    campi,

    Curt. 3, 1, 3:

    nemora,

    id. 3, 10, 2 oppida, Tac. A. 4, 27:

    nationes,

    id. ib. 6, 31;

    12, 31: civitates,

    id. H. 3, 43 fin.. tecta, id A 15, 37.— Subst.' circumjecta, ōrum, n. (sc. loca), the neighborhood:

    vagi circumjecta populabantur,

    Tac. A. 1, 21.— Trop., of discourse (cf. circumjaceo, II.): circumjectae orationis copia, standing by, * Quint. 4, 2, 117.—
    II.
    Aliquid aliquā re, to encompass or environ, to surround: extremitatem caeli rotundo ambitu, Cic. Univ. 8, 23:

    planities saltibus circumjecta,

    surrounded, Tac. A. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > circumjecta

  • 113 circumjicio

    circum-ĭcĭo or circum-jĭcĭo (access. form circum-jăcĭo, Liv 33, 18, 17, where more recent editt. read circumagere), jēci, jectum, 3, v. a.
    I.
    To cast, throw, or place around (in good class. prose)' amic tum, Varr. L. L. 5, § 132:

    vallum, Liv 35, 4, 6: fossam quoque et alia munimenta verticibus iis... circumjecere,

    id. 38, 19, 5:

    pars urbis, cui brevior orbis munitionis circumjectus erat,

    id. 36, 9, 12 miles moenibus Cremonensium castra sua, castris vallum circumjecerat, Tac H. 3, 26 vehicula, id. A. 14, 37' multitudinem hominum totis moenibus, Caes. B. G. 2, 6 equites levisque armaturae quod erat cornibus circumjectum, Liv. 33, 18, 11 custodes, Tac. A. 6, 19 al.—In pass. with acc. (depending on circum):

    quod anguis vectem circumjectus fuisset,

    had wound itself around, Cic. Div. 2, 28, 62.—Hence, circumjec-tus, a, um, of localities, lying around, surrounding ' aedificia muris, Liv. 9, 28, 5:

    silvae itineri,

    id. 35, 30, 6:

    moenia regiae,

    Tac. H. 5, 11 fin.Absol.:

    lucus, Liv 31, 24, 17: silvae,

    Suet. Aug. 100:

    campi,

    Curt. 3, 1, 3:

    nemora,

    id. 3, 10, 2 oppida, Tac. A. 4, 27:

    nationes,

    id. ib. 6, 31;

    12, 31: civitates,

    id. H. 3, 43 fin.. tecta, id A 15, 37.— Subst.' circumjecta, ōrum, n. (sc. loca), the neighborhood:

    vagi circumjecta populabantur,

    Tac. A. 1, 21.— Trop., of discourse (cf. circumjaceo, II.): circumjectae orationis copia, standing by, * Quint. 4, 2, 117.—
    II.
    Aliquid aliquā re, to encompass or environ, to surround: extremitatem caeli rotundo ambitu, Cic. Univ. 8, 23:

    planities saltibus circumjecta,

    surrounded, Tac. A. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > circumjicio

  • 114 commeo

    com-mĕo ( conm-), āvi, ātum, 1, v. n., to go and come, pass to and fro: remeare redire, ut commeare ultro citroque ire, unde commeatus (leave of absence;

    v. commeatus, II. B.) dari dicitur, id est tempus, quo ire et redire commode quis possit,

    Fest. p. 276, 5, and p. 277, 25.—Hence freq. with ultro and citro (in good prose; freq. in Cic. and the histt.; not in Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Usu. of living beings:

    pisciculi ultro ac citro commeant,

    Varr. R. R. 3, 5, 16; Cic. N. D. 2, 33, 84; Liv. 25, 30, 5; Plin. 2, 38, 38, § 104; Suet. Calig. 19:

    cum terra in aquam se vertit et cum ex aquā oritur aër, ex aëre aether, cumque eadem vicissim retro commeant,

    Cic. N. D. 3, 12, 31; 2, 19, 49:

    ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

    Caes. B. G. 7, 36 fin.:

    inter Veios Romamque,

    Liv. 5, 47, 11; cf.:

    commeantibus invicem nuntiis,

    Tac. A. 13, 38:

    quā viā omnes commeabant,

    Nep. Eum. 8, 5; Plin. 10, 23, 32, § 63; Plin. Ep. 2, 7, 6. —
    B.
    Transf., of inanim. and abstr. objects: alterum (genus siderum) spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans. Cic. N. D. 2, 19, 49: (fossam) latitudinis, [p. 378] quā contrariae quinqueremes commearent, pass to and fro, Suet. Ner. 31; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46; Tac. A. 2, 28; 4, 41:

    quadrigae inter se occurrentes, sine periculo commeare dicuntur,

    Curt. 5, 1, 25:

    spiritum a summo ore in pulmonem, atque inde sursum in os commeare,

    Gell. 17, 11, 3.— Impers. commeatur, we, they, etc., go, Dig. 43, 8, 2, § 21 al.—
    C.
    Rarely with cognate acc. vias, Dig. 48, 10, 27, § 2 (for Plaut. Capt. 1, 2, 82, v. 1. commeto).—
    II.
    With particular reference to the terminus ad quem, to go, come, travel somewhere repeatedly or frequently; to visit a place often, to frequent:

    insula Delos, quo omnes undique cum mercibus commeabant,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Caes. B. G. 1, 1; cf. Cic. Att. 8, 9, 3; Gell. 6, 10:

    in urbem,

    Ter. Hec. 1, 2, 100; Plaut. Truc. 3, 2, 14; Tac. A. 1, 46.—
    B.
    Transf. to inanim. or abstr. things:

    nam illaec catapultae ad me crebro commeant,

    Plaut. Curc. 3, 28:

    cujus in hortos, domum, Baias jure suo libidines omnium commearent,

    Cic. Cael. 16, 38:

    crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant,

    id. Att. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > commeo

  • 115 compleo

    com-plĕo ( conp-), ēvi, ētum, 2 (contr. forms: complerunt, complerint, complerat, complesse, etc., for compleverunt, etc., very often), v. a. [pleo, whence suppleo, plenus], to fill up, fill full, fill out (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit., of material objects.
    A.
    In gen., with acc. of place, vessel, etc., filled.
    (α).
    Alone:

    hostes fossam complent,

    Caes. B. G. 5, 40; Auct. B. Hisp. 16; Tac. H. 2, 25:

    tune aut inane quicquam putes esse, cum ita conpleta et conferta sint omnia, ut, etc.,

    Cic. Ac. 2, 40, 125:

    metu, ne compleantur navigia,

    Liv. 41, 3, 2:

    deducunt socii navis et litora conplent,

    Verg. A. 3, 71:

    conplebant Laidos aedes (amatores),

    Prop. 2, 6, 1:

    corpora quae loca complerent,

    occupy space, Lucr. 1, 522:

    legiones cum loca Camporum complent,

    id. 2, 324:

    milites complent murum,

    Caes. B. G. 7, 27:

    vigiles domum Flavii complevere,

    Tac. H. 3, 69; id. A. 15, 33:

    scrobem ad medium,

    Col. Arb. 4, 5:

    non bene urnam,

    Ov. M. 12, 616:

    vascula,

    Quint. 1, 2, 28:

    paginam,

    to fill out, write full, Cic. Att. 13, 34 fin.:

    speluncas, of the winds,

    Lucr. 6, 197.—
    (β).
    With abl. of material, etc.:

    fossas sarmentis et virgultis,

    Caes. B. G. 3, 18:

    totum prope caelum... humano genere conpletum est,

    Cic. Tusc. 1, 12, 28:

    mundum animorum multitudine,

    id. Div. 2, 58, 119:

    bestiis omnium gentium circum conplere,

    Liv. 44, 9, 4:

    naufragorum trepidatione passim natantium flumen conpleverunt,

    id. 42, 62, 6:

    Hispanias Gallias Italiam monumentis ingentium rerum,

    id. 30, 28, 4:

    quos (gradus) ubi accusator concitatis hominibus complerat,

    Cic. Clu. 34, 93:

    munus Apolline dignum libris,

    Hor. Ep. 2, 1, 217:

    late loca milite,

    Verg. A. 2, 495:

    naves serpentibus,

    Nep. Hann. 11, 6:

    amphoras plumbo,

    id. ib. 9, 3:

    statuas aëneas pecuniā,

    id. ib. 9, 3:

    horrea messibus,

    Luc. 3, 66:

    complentur moenia et tecta maerentium turbā,

    Tac. A. 3, 1:

    Palatium multitudine et clamoribus complebant,

    id. ib. 14, 61:

    virgultibus et cratibus et corporibus exanimis complere lossas,

    id. ib. 4, 51; cf.

    also: et terrae... stirpium renovatione complentur,

    Cic. N. D. 2, 51, 128.—
    (γ).
    With gen.:

    conviviumque vicinorum cottidie conpleo,

    Cic. Sen. 14, 46:

    cum completus jam mercatorum carcer esset,

    id. Verr. 2, 5, 57, § 147:

    quae causa... ararum conpleverit urbis,

    Lucr. 5, 1162.—
    B.
    Esp.
    1.
    In milit. lang.
    a.
    To make the army, a legion, etc., of a full number, to complete, fill up:

    legiones in itinere,

    Caes. B. C. 1, 25:

    cohortes pro numero militum complet,

    Sall. C. 56, 1; Nep. Milt. 5, 1:

    legione completā per maniplos,

    Sil. 8, 119.—
    b.
    To man, fill with men:

    classem Romanam sociis navalibus,

    Liv. 24, 11, 9:

    naves colonis pastoribusque,

    Caes. B. C. 1, 56; cf.:

    has (naves) sagittariis tormentisque compleverunt,

    id. ib. 2, 4:

    naves bis denas aut plures,

    Verg. A. 11, 327 Serv.—
    2.
    To fill, impregnate:

    alias (mulieres),

    Lucr. 4, 1249; 4, 1275.—
    3.
    Transf., of light, sound, etc. (freq.).
    a.
    To fill with light, maké full:

    ut cuncta suā luce conpleat (sol),

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    mundum suā luce,

    id. N. D. 2, 46, 119:

    terras largā luce,

    id. ib. 2, 19, 43:

    orbem (luna),

    Tib. 2, 4, 18:

    lunae se cornua lumine complent,

    Verg. A. 3, 645:

    quod maria ac terras omnis caelumque rigando Conpleat (sol),

    Lucr. 5, 595.—
    b.
    To fill with sound, cause to resound, etc., to fill, make full:

    omnia clamoribus,

    Lucr. 4, 1014:

    omnia vocibus,

    id. 5, 1065:

    nemus querellis,

    id. 2, 358; cf.:

    nemus timendā voce,

    Hor. Epod. 6, 9:

    aëra tinnitibus et murmure,

    Ov. M. 14, 537:

    atria ululatu,

    id. ib. 5, 153:

    atria fremitu,

    id. ib. 5, 3 et saep.:

    fremitu aequora,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 37:

    aures (sonus),

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. Agr. 3, 1, 3:

    caelum clamore,

    Sen. Herc. Oet. 798: aures sermonibus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 31: clamor omnia variis terrentium ac paventium vocibus complet, Liv. 5, 21, 11.—
    c.
    Of odors, etc.:

    omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31; cf. Veg. Vet. 1, 17, 3. —
    4.
    Transf., to cover, overwhelm:

    Dianam (i. e. simulacrum) coronis et floribus,

    i. e. to deck, adorn, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:

    vortentibus Telebois telis conplebantur corpora,

    Plaut. Am. 1, 1, 95.—
    5.
    To fill, sate with food or drink:

    multo cibo et potione,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    se flore Liberi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8:

    haec avis scribitur conchis se solere conplere,

    Cic. N. D. 2, 49, 124.—
    II.
    Trop.
    A.
    To supply fully, furnish abundantly:

    exercitum omni copiā,

    Caes. B. C. 2, 25 fin.
    B.
    To fill with any notion, story, desire, humor, passion:

    completi sunt animi auresque vestrae, me... obsistere, etc.,

    Cic. Agr. 3, 1, 3:

    reliquos (milites) bonā spe,

    Caes. B. C. 2, 21:

    aliquem gaudio,

    Cic. Fin. 5, 24, 69:

    taedio,

    Quint. 8, 6, 14:

    animos robore,

    Luc. 5, 412:

    omnia luctu,

    Sall. C. 51, 9:

    omnia terrore,

    Liv. 34, 9, 13:

    cuncta pavore,

    Curt. 3, 13, 10 al. —With gen.:

    aliquem erroris et dementiae,

    Plaut. Am. 1, 2, 9:

    aliquem flagitii et formidinis,

    id. Men. 5, 5, 3.—
    C.
    To make complete or perfect, to finish; of a promise, to fulfil it:

    lustrationem (annuam) menstruo spatio (luna),

    Cic. N. D. 1, 31, 87; cf. Verg. A. 5, 46:

    his rebus completis legiones reduci jussit,

    Caes. B. C. 3, 46 (Dinter, ex conj., comparatis):

    nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem conpleretur,

    Liv. 23, 35, 15:

    studia,

    Gell. 13, 5:

    conplent ea beatissimam vitam,

    Cic. Fin. 5, 24, 71; cf. id. ib. 3, 13, 43; id. Tusc. 5, 16, 47:

    summam promissi,

    id. Verr. 2, 3, 49, § 116:

    rerum humanarum sorte completā,

    Curt. 10, 6, 6 al. —
    2.
    Of time, to finish, complete:

    Gorgias centum et septem conplevit annos,

    Cic. Sen. 5, 13:

    cum VII. et LXX. annos complesset,

    Nep. Att. 21, 1:

    Corvinus centesimum annum complevit,

    Val. Max. 8, 13, 1; Lact. Op. Dei, 4, 3; cf.:

    sua fata,

    Ov. Tr. 4, 10, 77:

    sua tempora,

    id. M. 15, 816:

    quinque saecula vitae suae,

    id. ib. 15, 395:

    materna tempora,

    i. e. the time of pregnancy, id. ib. 3, 312; cf. id. ib. 11, 311:

    semel quadrigis, semel desultore misso, vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat,

    Liv. 44, 9, 4.—Hence, complētus, a, um, P. a.
    * A.
    Prop., filled full, full: alveus Tiberis ruderibus, * Suet. Aug. 30.—
    B.
    Trop., complete, perfect:

    completus et perfectus verborum ambitus,

    Cic. Or. 50, 168.—
    * Comp., Gell. 1, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > compleo

  • 116 confundo

    con-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a.
    I.
    To pour, mingle, or mix together (class. in prose and poetry).
    A.
    Prop.:

    unā multa jura (cocos),

    Plaut. Most. 1, 3, 120; cf.:

    jus confusum sectis herbis,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    (venenum) in poculo, cum ita confusum esset ut secerni nullo modo posset,

    Cic. Clu. 62, 173; Dig. 6, 1, 3, § 2:

    cum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, se confudit et contulit,

    Cic. Univ. 14:

    cumque tuis lacrimis lacrimas confundere nostras,

    Ov. H. 2, 95:

    confundere crebroque permiscere mel, acetum, oleum,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    omnia arenti ramo (Medea),

    Ov. M. 7, 278:

    (Alpheus) Siculis confunditur undis,

    mingles, Verg. A. 3, 696:

    mixtum flumini subibat mare,

    Curt. 9, 9, 7:

    (cornua cervi contrita) pulvereae confusa farinae,

    Ov. Med. Fac. 61:

    aes auro,

    Plin. 34, 2, 3, § 5.—
    B.
    Meton.
    1.
    In gen., to mingle, unite, join, combine (rare):

    (decorum) totum illud quidem est cum virtute confusum, sed mente cogitatione distinguitur,

    Cic. Off. 1, 27, 95; so,

    vera cum falsis,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    est id quidem in totam orationem confundendum,

    id. de Or. 2, 79, 322:

    vis quaedam sentiens quae est toto confusa mundo,

    id. Div. 1, 52, 118:

    sermones in unum,

    Liv. 7, 12, 14; cf. id. 40, 46, 13:

    duo populi in unum confusi,

    id. 1, 23, 2: diversum confusa genus panthera camelo ( = camelopardalis, the giraffe), Hor. Ep. 2, 1, 195:

    rusticus urbano confusus,

    id. A. P. 213; cf.:

    quinque continuos dactylos,

    Quint. 9, 4, 49:

    subjecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret,

    id. 1, 7, 26.—Of bringing together in speech:

    cuperem equidem utrumque (una dijudicare), sed est difficile confundere,

    Cic. Tusc. 1, 11, 23; cf. id. Brut. 26, 100.— Poet.:

    proelia cum aliquo,

    Hor. C. 1, 17, 23 al. —More freq.,
    2.
    Esp., with the idea of confounding, disarranging, to confound, confuse, jumble together, bring into disorder:

    an tu haec ita confundis et perturbas, ut quicumque velit, quod velit, quo modo velit possit dedicare?

    Cic. Dom. 49, 127:

    omnis corporis atque animi sensus,

    Lucr. 2, 946; cf. id. 2, 439:

    aëra per multum confundi verba necesse'st Et conturbari vocem,

    id. 4, 558: confusa venit vox inque pedita, id. 4, 562 sq.:

    censeo omnis in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes,

    Cic. Or. 57, 195:

    particulae primum confusae postea in ordinem adductae a mente divinā,

    id. Ac. 2, 37, 118:

    signa et ordines peditum atque equitum,

    Liv. 9, 27, 10:

    jura gentium,

    id. 4, 1, 2:

    priora,

    Quint. 10, 5, 23:

    ordinem disciplinae,

    Tac. H. 1, 60; cf.:

    ordinem militiae,

    id. ib. 2, 93:

    lusum,

    Suet. Claud. 33:

    annum (together with conturbare),

    id. Aug. 31 et saep.: foedus, to violate (suncheein, Hom. Il. 4, 269), Verg. A. 5, 496; 12, 290:

    summa imis,

    Curt. 8, 8, 8:

    imperium, promissa, preces confundit in unum,

    mingles together, Ov. M. 4, 472:

    jura et nomina,

    id. ib. 10, 346:

    fasque nefasque,

    id. ib. 6, 585:

    in chaos,

    id. ib. 2, 299:

    mare caelo,

    Juv. 6, 283 (cf.:

    caelum terris miscere,

    id. 2, 25):

    ora fractis in ossibus,

    i. e. to disfigure the features, make them undistinguishable, Ov. M. 5, 58; Sen. Troad. 1117; cf.:

    omnia corporis lineamenta,

    Petr. 105, 10; Just. 3, 5, 11;

    and vultus,

    Luc. 2, 191; 3, 758; Stat. Th. 2, 232:

    oris notas,

    Curt. 8, 3, 13:

    si irruptione fluminis fines agri confudit inundatio,

    Dig. 19, 2, 31:

    ossa Non agnoscendo confusa reliquit in ore,

    Ov. M. 12, 251:

    vultum Lunae,

    to cloud, obscure, id. ib. 14, 367.—Of disordered health:

    neque apparet, quod corpus confuderit,

    Cels. 3, 5, 3.—
    b.
    Trop., of intellectual confusion, to disturb, disconcert, confound, perplex (freq. after the Aug. per.;

    perh. not in Cic.): audientium animos, etc.,

    Liv. 45, 42, 1; 34, 50, 1:

    cum confusa memoria esset,

    id. 5, 50, 6:

    nos (fulmina),

    Quint. 8, 3, 5; Plin. Ep. 3, 10, 2:

    me gravi dolore (nuntius),

    id. ib. 5, 5, 1; Quint. 1, 12, 1:

    intellectum,

    Plin. 21, 18, 70, § 117:

    inmitem animum imagine tristi,

    Tac. H. 1, 44:

    Alexander pudore confusus,

    Curt. 7, 7, 23:

    illum ingens confundit honos inopinaque turbat gloria,

    Stat. Th. 8, 283; Juv. 7, 68:

    diligentiam monitoris confundit multitudo,

    Col. 1, 9, 7.—
    II.
    To diffuse, suffuse, spread over (rare).
    A.
    Prop.:

    cibus in eam venam, quae cava appellatur, confunditur,

    diffuses itself, Cic. N. D. 2, 55, 137:

    vinum in ea (vasa),

    Col. 12, 28 fin.:

    cruorem in fossam,

    Hor. S. 1, 8, 28.—
    2.
    Poet., to throw in great numbers:

    tela per foramina muri,

    Sil. 14, 333.—
    B.
    Trop.:

    aliquid in totam orationem,

    Cic. de Or. 2, 79, 322:

    vim quandam sentientem atque divinam, quae toto confusa mundo sit,

    id. Div. 2, 15, 35: rosa ingenuo confusa rubore, suffused with, etc., Col. poët. 10, 260.—Hence, confūsus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2.), brought into disorder, confused, perplexed, disorderly (class. in prose and poetry):

    ruina mundi,

    Lucr. 6, 607; cf.

    natura,

    id. 6, 600:

    vox,

    id. 4, 562; 4, 613; cf.:

    oratio confusa, perturbata,

    Cic. de Or. 3, 13, 50:

    stilus,

    Quint. 1, 1, 28:

    verba,

    Ov. M. 2, 666; 12, 55; 15, 606:

    suffragium,

    Liv. 26, 18, 9 Drak. ad loc. (cf.:

    confusio suffragiorum,

    Cic. Mur. 23, 47):

    confusissimus mos,

    Suet. Aug. 44:

    clamor,

    Liv. 30, 6, 2.—With abl.:

    ipse confusus animo,

    Liv. 6, 6, 7; cf. id. 35, 35, 18:

    maerore,

    id. 35, 15, 9:

    eodem metu,

    Quint. 1, 10, 48:

    somnio,

    Suet. Caes. 7:

    irā, pudore,

    Curt. 7, 7, 23; cf. Ov. H. 21, 111; id. Tr. 3, 1, 81:

    fletu,

    Petr. 134, 6:

    turbā querelarum,

    Just. 32, 2, 3 al.:

    ex recenti morsu animi,

    Liv. 6, 34, 8.— Absol.:

    Masinissa ex praetorio in tabernaculum suum confusus concessit,

    Liv. 30, 15, 2:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60; Petr. 74, 10; 91, 1 al.:

    confusus atque incertus animi,

    Liv. 1, 7, 6:

    rediit confuso voltu,

    id. 41, 15, 1; Ov. Tr. 3, 5, 11:

    ore confuso,

    Curt. 6, 7, 18; cf.:

    confusior facies,

    Tac. A. 4, 63:

    pavor confusior,

    Plin. 7, prooem. 1, § 5.— Hence, confūsē, adv., confusedly, without order, disorderly (several times in Cic.; elsewh. rare;

    not in Quint.): confuse et permiste dispergere aliquid,

    Cic. Inv. 1, 30, 49:

    loqui,

    id. Fin. 2, 9, 27; cf.:

    confuse varieque sententias dicere,

    Gell. 14, 2, 17:

    agere,

    Cic. N. D. 3, 8, 19:

    utraque res conjuncte et confuse comparata est, Auct. her. 4, 47, 60: universis mancipiis constitutum pretium,

    in the lump, Dig. 21, 1, 36.—
    * Comp.:

    confusius acta res est,

    Cic. Phil. 8, 1, 1.— Sup. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > confundo

  • 117 conmeo

    com-mĕo ( conm-), āvi, ātum, 1, v. n., to go and come, pass to and fro: remeare redire, ut commeare ultro citroque ire, unde commeatus (leave of absence;

    v. commeatus, II. B.) dari dicitur, id est tempus, quo ire et redire commode quis possit,

    Fest. p. 276, 5, and p. 277, 25.—Hence freq. with ultro and citro (in good prose; freq. in Cic. and the histt.; not in Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Usu. of living beings:

    pisciculi ultro ac citro commeant,

    Varr. R. R. 3, 5, 16; Cic. N. D. 2, 33, 84; Liv. 25, 30, 5; Plin. 2, 38, 38, § 104; Suet. Calig. 19:

    cum terra in aquam se vertit et cum ex aquā oritur aër, ex aëre aether, cumque eadem vicissim retro commeant,

    Cic. N. D. 3, 12, 31; 2, 19, 49:

    ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

    Caes. B. G. 7, 36 fin.:

    inter Veios Romamque,

    Liv. 5, 47, 11; cf.:

    commeantibus invicem nuntiis,

    Tac. A. 13, 38:

    quā viā omnes commeabant,

    Nep. Eum. 8, 5; Plin. 10, 23, 32, § 63; Plin. Ep. 2, 7, 6. —
    B.
    Transf., of inanim. and abstr. objects: alterum (genus siderum) spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans. Cic. N. D. 2, 19, 49: (fossam) latitudinis, [p. 378] quā contrariae quinqueremes commearent, pass to and fro, Suet. Ner. 31; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46; Tac. A. 2, 28; 4, 41:

    quadrigae inter se occurrentes, sine periculo commeare dicuntur,

    Curt. 5, 1, 25:

    spiritum a summo ore in pulmonem, atque inde sursum in os commeare,

    Gell. 17, 11, 3.— Impers. commeatur, we, they, etc., go, Dig. 43, 8, 2, § 21 al.—
    C.
    Rarely with cognate acc. vias, Dig. 48, 10, 27, § 2 (for Plaut. Capt. 1, 2, 82, v. 1. commeto).—
    II.
    With particular reference to the terminus ad quem, to go, come, travel somewhere repeatedly or frequently; to visit a place often, to frequent:

    insula Delos, quo omnes undique cum mercibus commeabant,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Caes. B. G. 1, 1; cf. Cic. Att. 8, 9, 3; Gell. 6, 10:

    in urbem,

    Ter. Hec. 1, 2, 100; Plaut. Truc. 3, 2, 14; Tac. A. 1, 46.—
    B.
    Transf. to inanim. or abstr. things:

    nam illaec catapultae ad me crebro commeant,

    Plaut. Curc. 3, 28:

    cujus in hortos, domum, Baias jure suo libidines omnium commearent,

    Cic. Cael. 16, 38:

    crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant,

    id. Att. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > conmeo

  • 118 conpleo

    com-plĕo ( conp-), ēvi, ētum, 2 (contr. forms: complerunt, complerint, complerat, complesse, etc., for compleverunt, etc., very often), v. a. [pleo, whence suppleo, plenus], to fill up, fill full, fill out (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit., of material objects.
    A.
    In gen., with acc. of place, vessel, etc., filled.
    (α).
    Alone:

    hostes fossam complent,

    Caes. B. G. 5, 40; Auct. B. Hisp. 16; Tac. H. 2, 25:

    tune aut inane quicquam putes esse, cum ita conpleta et conferta sint omnia, ut, etc.,

    Cic. Ac. 2, 40, 125:

    metu, ne compleantur navigia,

    Liv. 41, 3, 2:

    deducunt socii navis et litora conplent,

    Verg. A. 3, 71:

    conplebant Laidos aedes (amatores),

    Prop. 2, 6, 1:

    corpora quae loca complerent,

    occupy space, Lucr. 1, 522:

    legiones cum loca Camporum complent,

    id. 2, 324:

    milites complent murum,

    Caes. B. G. 7, 27:

    vigiles domum Flavii complevere,

    Tac. H. 3, 69; id. A. 15, 33:

    scrobem ad medium,

    Col. Arb. 4, 5:

    non bene urnam,

    Ov. M. 12, 616:

    vascula,

    Quint. 1, 2, 28:

    paginam,

    to fill out, write full, Cic. Att. 13, 34 fin.:

    speluncas, of the winds,

    Lucr. 6, 197.—
    (β).
    With abl. of material, etc.:

    fossas sarmentis et virgultis,

    Caes. B. G. 3, 18:

    totum prope caelum... humano genere conpletum est,

    Cic. Tusc. 1, 12, 28:

    mundum animorum multitudine,

    id. Div. 2, 58, 119:

    bestiis omnium gentium circum conplere,

    Liv. 44, 9, 4:

    naufragorum trepidatione passim natantium flumen conpleverunt,

    id. 42, 62, 6:

    Hispanias Gallias Italiam monumentis ingentium rerum,

    id. 30, 28, 4:

    quos (gradus) ubi accusator concitatis hominibus complerat,

    Cic. Clu. 34, 93:

    munus Apolline dignum libris,

    Hor. Ep. 2, 1, 217:

    late loca milite,

    Verg. A. 2, 495:

    naves serpentibus,

    Nep. Hann. 11, 6:

    amphoras plumbo,

    id. ib. 9, 3:

    statuas aëneas pecuniā,

    id. ib. 9, 3:

    horrea messibus,

    Luc. 3, 66:

    complentur moenia et tecta maerentium turbā,

    Tac. A. 3, 1:

    Palatium multitudine et clamoribus complebant,

    id. ib. 14, 61:

    virgultibus et cratibus et corporibus exanimis complere lossas,

    id. ib. 4, 51; cf.

    also: et terrae... stirpium renovatione complentur,

    Cic. N. D. 2, 51, 128.—
    (γ).
    With gen.:

    conviviumque vicinorum cottidie conpleo,

    Cic. Sen. 14, 46:

    cum completus jam mercatorum carcer esset,

    id. Verr. 2, 5, 57, § 147:

    quae causa... ararum conpleverit urbis,

    Lucr. 5, 1162.—
    B.
    Esp.
    1.
    In milit. lang.
    a.
    To make the army, a legion, etc., of a full number, to complete, fill up:

    legiones in itinere,

    Caes. B. C. 1, 25:

    cohortes pro numero militum complet,

    Sall. C. 56, 1; Nep. Milt. 5, 1:

    legione completā per maniplos,

    Sil. 8, 119.—
    b.
    To man, fill with men:

    classem Romanam sociis navalibus,

    Liv. 24, 11, 9:

    naves colonis pastoribusque,

    Caes. B. C. 1, 56; cf.:

    has (naves) sagittariis tormentisque compleverunt,

    id. ib. 2, 4:

    naves bis denas aut plures,

    Verg. A. 11, 327 Serv.—
    2.
    To fill, impregnate:

    alias (mulieres),

    Lucr. 4, 1249; 4, 1275.—
    3.
    Transf., of light, sound, etc. (freq.).
    a.
    To fill with light, maké full:

    ut cuncta suā luce conpleat (sol),

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    mundum suā luce,

    id. N. D. 2, 46, 119:

    terras largā luce,

    id. ib. 2, 19, 43:

    orbem (luna),

    Tib. 2, 4, 18:

    lunae se cornua lumine complent,

    Verg. A. 3, 645:

    quod maria ac terras omnis caelumque rigando Conpleat (sol),

    Lucr. 5, 595.—
    b.
    To fill with sound, cause to resound, etc., to fill, make full:

    omnia clamoribus,

    Lucr. 4, 1014:

    omnia vocibus,

    id. 5, 1065:

    nemus querellis,

    id. 2, 358; cf.:

    nemus timendā voce,

    Hor. Epod. 6, 9:

    aëra tinnitibus et murmure,

    Ov. M. 14, 537:

    atria ululatu,

    id. ib. 5, 153:

    atria fremitu,

    id. ib. 5, 3 et saep.:

    fremitu aequora,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 37:

    aures (sonus),

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. Agr. 3, 1, 3:

    caelum clamore,

    Sen. Herc. Oet. 798: aures sermonibus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 31: clamor omnia variis terrentium ac paventium vocibus complet, Liv. 5, 21, 11.—
    c.
    Of odors, etc.:

    omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31; cf. Veg. Vet. 1, 17, 3. —
    4.
    Transf., to cover, overwhelm:

    Dianam (i. e. simulacrum) coronis et floribus,

    i. e. to deck, adorn, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:

    vortentibus Telebois telis conplebantur corpora,

    Plaut. Am. 1, 1, 95.—
    5.
    To fill, sate with food or drink:

    multo cibo et potione,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    se flore Liberi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8:

    haec avis scribitur conchis se solere conplere,

    Cic. N. D. 2, 49, 124.—
    II.
    Trop.
    A.
    To supply fully, furnish abundantly:

    exercitum omni copiā,

    Caes. B. C. 2, 25 fin.
    B.
    To fill with any notion, story, desire, humor, passion:

    completi sunt animi auresque vestrae, me... obsistere, etc.,

    Cic. Agr. 3, 1, 3:

    reliquos (milites) bonā spe,

    Caes. B. C. 2, 21:

    aliquem gaudio,

    Cic. Fin. 5, 24, 69:

    taedio,

    Quint. 8, 6, 14:

    animos robore,

    Luc. 5, 412:

    omnia luctu,

    Sall. C. 51, 9:

    omnia terrore,

    Liv. 34, 9, 13:

    cuncta pavore,

    Curt. 3, 13, 10 al. —With gen.:

    aliquem erroris et dementiae,

    Plaut. Am. 1, 2, 9:

    aliquem flagitii et formidinis,

    id. Men. 5, 5, 3.—
    C.
    To make complete or perfect, to finish; of a promise, to fulfil it:

    lustrationem (annuam) menstruo spatio (luna),

    Cic. N. D. 1, 31, 87; cf. Verg. A. 5, 46:

    his rebus completis legiones reduci jussit,

    Caes. B. C. 3, 46 (Dinter, ex conj., comparatis):

    nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem conpleretur,

    Liv. 23, 35, 15:

    studia,

    Gell. 13, 5:

    conplent ea beatissimam vitam,

    Cic. Fin. 5, 24, 71; cf. id. ib. 3, 13, 43; id. Tusc. 5, 16, 47:

    summam promissi,

    id. Verr. 2, 3, 49, § 116:

    rerum humanarum sorte completā,

    Curt. 10, 6, 6 al. —
    2.
    Of time, to finish, complete:

    Gorgias centum et septem conplevit annos,

    Cic. Sen. 5, 13:

    cum VII. et LXX. annos complesset,

    Nep. Att. 21, 1:

    Corvinus centesimum annum complevit,

    Val. Max. 8, 13, 1; Lact. Op. Dei, 4, 3; cf.:

    sua fata,

    Ov. Tr. 4, 10, 77:

    sua tempora,

    id. M. 15, 816:

    quinque saecula vitae suae,

    id. ib. 15, 395:

    materna tempora,

    i. e. the time of pregnancy, id. ib. 3, 312; cf. id. ib. 11, 311:

    semel quadrigis, semel desultore misso, vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat,

    Liv. 44, 9, 4.—Hence, complētus, a, um, P. a.
    * A.
    Prop., filled full, full: alveus Tiberis ruderibus, * Suet. Aug. 30.—
    B.
    Trop., complete, perfect:

    completus et perfectus verborum ambitus,

    Cic. Or. 50, 168.—
    * Comp., Gell. 1, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > conpleo

  • 119 contexo

    con-texo, xŭi, xtum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    ut earum (ovium) villis confectis atque contextis homines vestiantur?

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    alba lilia amarantis,

    Tib. 3, 4, 33: haec directā materiā injecta contexebantur, these ( beams) were held together by timbers laid in a straight direction, Caes. B. G. 4, 17; so id. ib. 7, 23, 4 (cf. Jahn, Neue Jahrb. 1855, p. 516 sq.):

    fossam loricamque,

    Tac. A. 4, 49:

    nec tam contextae cum sint (animae cum corporibus),

    Lucr. 3, 695.—With dat. (post-Aug.):

    optime epilogum defensioni contexit,

    Sen. Contr. 7 (3), 20, 7:

    sceleribus scelera contexens,

    Sen. Ira, 1, 16, 3.—
    2.
    Trop.:

    quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur?

    Cic. Or. 34, 120:

    conjuncte nostra cum reliquis rebus,

    id. Fam. 5, 12, 2:

    extrema cum primis,

    id. ib. 10, 13, 2:

    his et plasticen,

    Plin. 35, 12, 43, § 151:

    partes,

    Quint. 4, prooem. 7;

    11, 1, 6: in verbis singulis et contextis,

    id. 9, 4, 23 al.:

    longius hoc carmen,

    to weave on, continue, Cic. Cael. 8, 18; cf.

    interrupta,

    id. Leg. 1, 3, 9:

    Caesaris nostri commentarios rerum gestarum Galliae, Auct. B. G. 8, prooem.: quae statim referri non poterant, contexuntur postero die,

    Quint. 11, 2, 43.—
    B.
    Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).
    1.
    Lit.:

    equum trabibus acernis,

    Verg. A. 2, 112:

    puppes tenui cannā,

    Val. Fl. 2, 108:

    saccum tenui vimine,

    Col. 9, 15, 12.—
    2.
    Trop.:

    orationem,

    Quint. 10, 6, 2; cf.

    librum,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crimen,

    to devise, contrive, invent, Cic. Deiot. 6, 19.—
    II.
    Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of:

    de sili,

    Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected:

    contexta condensaque corpora (opp. diffusa),

    Lucr. 4, 57:

    oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,

    Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua metaphora), id. 9, 2, 46.—
    * Adv.: contex-tē, connected together, in close connection:

    omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > contexo

  • 120 contexte

    con-texo, xŭi, xtum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    ut earum (ovium) villis confectis atque contextis homines vestiantur?

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    alba lilia amarantis,

    Tib. 3, 4, 33: haec directā materiā injecta contexebantur, these ( beams) were held together by timbers laid in a straight direction, Caes. B. G. 4, 17; so id. ib. 7, 23, 4 (cf. Jahn, Neue Jahrb. 1855, p. 516 sq.):

    fossam loricamque,

    Tac. A. 4, 49:

    nec tam contextae cum sint (animae cum corporibus),

    Lucr. 3, 695.—With dat. (post-Aug.):

    optime epilogum defensioni contexit,

    Sen. Contr. 7 (3), 20, 7:

    sceleribus scelera contexens,

    Sen. Ira, 1, 16, 3.—
    2.
    Trop.:

    quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur?

    Cic. Or. 34, 120:

    conjuncte nostra cum reliquis rebus,

    id. Fam. 5, 12, 2:

    extrema cum primis,

    id. ib. 10, 13, 2:

    his et plasticen,

    Plin. 35, 12, 43, § 151:

    partes,

    Quint. 4, prooem. 7;

    11, 1, 6: in verbis singulis et contextis,

    id. 9, 4, 23 al.:

    longius hoc carmen,

    to weave on, continue, Cic. Cael. 8, 18; cf.

    interrupta,

    id. Leg. 1, 3, 9:

    Caesaris nostri commentarios rerum gestarum Galliae, Auct. B. G. 8, prooem.: quae statim referri non poterant, contexuntur postero die,

    Quint. 11, 2, 43.—
    B.
    Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).
    1.
    Lit.:

    equum trabibus acernis,

    Verg. A. 2, 112:

    puppes tenui cannā,

    Val. Fl. 2, 108:

    saccum tenui vimine,

    Col. 9, 15, 12.—
    2.
    Trop.:

    orationem,

    Quint. 10, 6, 2; cf.

    librum,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crimen,

    to devise, contrive, invent, Cic. Deiot. 6, 19.—
    II.
    Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of:

    de sili,

    Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected:

    contexta condensaque corpora (opp. diffusa),

    Lucr. 4, 57:

    oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,

    Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua metaphora), id. 9, 2, 46.—
    * Adv.: contex-tē, connected together, in close connection:

    omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > contexte

См. также в других словарях:

  • EIRAS — mons in Messenia, in quo se Messenii 11. Annis contra Lacedaemonios defendêrunt Nic. Lloydius. Nempe, post proelium ad Magnam Fossam, (V. ibi) Aristomenes reliquias copiarum collegit, et Andaniâ oppidisque mediterraneis relictis, Ες Εἶραν, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OFFA — I. OFFA Rex Merciorum, caesô Bernedô. Fossam ingentem ad regni sui partem eo melius defendendam duci curavit: bellô illatô Regibus Cantii, Saxoniae Occident. etc. Ethelbertum Anglorum Orient. Regem, sub praetextu filiam suam ei despondendi, e… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lichte Querstraße — Die Lichte Querstraße Die Lichte Querstraße ist eine Straße der Lübecker Altstadt. Inhaltsverzeichnis 1 Lage …   Deutsch Wikipedia

  • Schwönekenquerstraße — Die Lage der Schwönekenquerstraße, rot markiert auf einem Stadtplan von 1910 …   Deutsch Wikipedia

  • CAMBRIA sive WALLIA — CAMBRIA, sive WALLIA Britanniae tertia pars est, quae ab Anglia, Sabrinâ, et Deâ fluminibus separatur. Omni aliâ ex parte Oceanô Verginiô sive Hibernicô cingitur. Continet Dimetas, Ordovices et Silures, reste Camdenô. Angli Wales vocant. Haec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHARAX — I. CHARAX Armeniae minoris oppid. et Parthiae quoque. Ptol. Item Cretae promontorium Curopalatae, et Susianae urbs ad sinum Arabicum, Ptol. Primum Alexandria, ab Alexandro eius conditore, dein Antiochia ab eius restauratore: et tandem Pasine… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FOSSA — I. FOSSA apud Stat. l. 5. Sylv. 3. v. 93. et seqq. Illic Oebalio non finderet aera disco. Graiorum vis ulla virûm: non arva rigaret Sudor equûm, aut putri sonitum daret ungula fossae: Locus est, ad equorum cursum eftoslus, et comparatus, de quo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MIDAS — I. MIDAS Gordii bubulci fil. Phrygiae Rex pecuniosissimus, qui cum Bacchum hospitiô suscepisset, iussusque esset petere, quicquid vellet, petiit, ut quicquid attigisset, in aurum verteretur. Quod cum obitnuisset, solô contactu omnia in aurum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PADUSA — fossa ex Pado Ravennam usque ducta, Plin. l. 3. c. 16. Augustâ fossâ Revennam trahitur, ubi Padusa vocatur, quondam Messanicus appellatus. Unde ita legitur apud Blondum: is est S. Albertilocus, unde per fossam padusae Messanicam 12. milliaria… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POMERIUM — I. POMERIUM oppid. regni Valentiae, Mancanera. II. POMERIUM quasi post murum, ut auctor est Varro, quia Veteres moerum murum dixêre: vel, ut Festus, quasi promurum, i. e. proximum muro, qpud A. Gellium, l. 13. c. 14. ex Augurum libris definitur,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SUDA — apud medii aevi Scriptores, pro sudatura, vel sudato, a sudando, Salmas. Not. ad Spartiani Pesceunium Nigrum, c. 3. Item pro sudato, quod sudibus scil. conclusum est, fossâ seu vallô potius, vel sudibus, quibus vallum ipsum et castra muniebantur …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»