-
121 radiado
rra'đǐađoadj1) ( que tiene forma de estrella) strahlenförmig, sternförmig2) ( difundido por radio) Funk…1. [por radio] gefunkt2. [radial] strahlenförmig————————radiados sustantivo masculino pluralradiadoradiado , -a [rra'ðjaðo, -a]num1num (forma) strahlenförmignum2num Rundfunk Rundfunk- -
122 se
sepron1) man2) ( reflexivo) sichpronombre personal1. (reflexivo) sichenfadándose no conseguirá nada wenn er sich aufregt, erreicht er nichts[con verbos intransitivos]si ella se va, no acabaremos el trabajo wenn sie geht, werden wir die Arbeit nicht beenden¿se quedarán ustedes un poquito más? bleiben Sie noch hier?2. (recíproco) sichen esta sociedad ya no se respeta a los ancianos in dieser Gesellschaft hat niemand mehr Respekt vor dem Alterse sospecha que el ministro tiene una cuenta en Suiza es wird vermutet, dass der Minister ein Konto in der Schweiz hatve a buscar las chaquetas de los niños y llévaselas hol mal die Jacken der Kinder und bring sie ihnencompra el regalo de Julia hoy y ya se lo daré yo mañana kauf heute das Geschenk für Julia und ich gebe es ihr morgen ; [ - a usted, ustedes] ihnensi necesitan más hojas para el examen, se las daré wenn Sie mehr Blätter für die Prüfung brauchen, gebe ich sie Ihnensi usted quiere, yo se lo arreglo en un minuto wenn Sie möchten, kann ich es Ihnen schnell reparierensese [se]num1num (forma reflexiva) sichnum2num (objeto indirecto) mi hermana se lo prestó a su amiga meine Schwester hat es ihrer Freundin geliehennum3num (oración impersonal) mannum4num (oración pasiva) se confirmó la sentencia das Urteil wurde bestätigt; se ruega no fumar bitte nicht rauchen -
123 uno
1. 'uno num2. 'uno artuno y medio — anderthalb, eineinhalb
eine(r,s), ein3. 'uno pron1)uno sobre el otro — aufeinander, übereinander
uno con otro — beieinander, miteinander, zueinander
uno por uno — einzeln, nacheinander
2) ( impersonal) man3)4. 'uno artunos pl — einige, etliche
1)de una vez — endlich, ein für alle Mal
2)5. 'uno adj1) ( que no se puede dividir) einzig2)un hombre, un voto ein Mann, eine Stimme3. (hasta 30 forma una sola palabra) [para expresar cantidades]tienes treinta y un días para decidirte du hast einunddreißig Tage, um dich zu entscheiden————————[aproximadamente] ungefähr————————los bombones están muy buenos, coge uno die Pralinen sind sehr gut, nimm einetienes muchas manzanas, dame unas du hast viele Äpfel, gib mir ein paar abunos vienen y otros van die einen kommen, die anderen gehen2. (familiar) [referido a personas]ayer hablé con uno que te conoce gestern habe ich mit einem gesprochen, der dich kenntlo sé porque me lo han contado unos ich weiß es, weil es mir einige erzählt habenno te preocupes, una ya está acostumbrada a esas cosas mach dir keine Sorgen, man ist ja an diese Sachen schon gewöhnt4. (locución)[a la vez] gleichzeitigde uno en uno, uno a uno, uno por uno einzeln————————sustantivo masculinover también link=seis seis{————————una sustantivo femeninouno1uno1 ['uno]Eins femenino————————uno2uno2 , -a ['uno, -a]I adjetivonum1num (número) eins; a la una (hora) um eins; ¡(a la) una, (a las) dos y (a las) tres! eins, zwei, drei!; fila uno erste Reihenum1num (alguno) eine(r, s); cada uno jeder; unos cuantos einige; uno..., el otro... der eine..., der andere...; uno de tantos einer von vielen; aquí hay uno que pregunta por ti da ist jemand, der nach dir fragt; una de dos, o... o... eins von beiden, entweder... oder...; una que otra vez dann und wannnum3num (indeterminado) mannum4num (loc): cantar a una zusammen singen; luchar todos a una Schulter an Schulter kämpfen; de uno en uno einzeln, Stück für Stück; me ha dejado pero me he quedado el piso, lo uno por lo otro er/sie hat mich verlassen, aber ich behalte die Wohnung, damit sind wir quitt; no acierto una (figurativo) alles läuft bei mir schief -
124 diptotos
diptōtos, on (δίπτωτος), mit doppelten Kasusendungen, forma, Consent. 351, 21 (rein lat. bipertita forma, Charis. 150, 21). – subst., diptōta, ōrum, n., Nomina mit nur zwei Kasus, Diom. 309, 14. Prisc. 5, 72.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diptotos
-
125 egregius
ēgregius, a, um (ex u. grex, s. Paul. ex Fest. 23, 8), (eig. aus der Herde) auserlesen, ausgezeichnet od. vorzüglich od. vortrefflich in seiner Art, außerordentlich, ungewöhnlich, ungemein, selten usw., I) adi.: muri, Liv.: civis, Cic.: mulier od. virgo egregiā formā, Ter. u. Gell.: lex (Ggstz. lex perniciosa), Cic. fr.: indoles, Cic.: fides, Caes.: liberalitas, Sall.: egregia res est mortem condiscere, Sen.: ironisch, illa praeclara et egregia mater, Cic.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 1, 42 u. Heräus Tac. hist. 1, 33. – m. in u. Abl., egregius in bellica laude, Cic.: in aliis artibus, Sall. – m. ad u. Akk., ingenium egregium ad miserias, Ter. heaut. 420: vir ad cetera egregius, Liv. 37, 7, 15. – m. in u. Akk., in reliquos egregius, Eutr. 10, 7. – m. Abl., bello, im Kr., Verg. u. Tac.: formā, an G., Verg.: moribus, ein Muster von Sittlichkeit, Tac. dial. – m. Genet. militiae, im Kr., Sall. hist. fr. 1, 106 (112): animi an Mut, Verg.: fati mentisque, Stat.: morum Claud.: linguae, Sil.: m. partitivem Genet. egregii iuvenum, Stat. Theb. 2, 152: m. Acc. resp. (regnum) cetera egregium, in allen übrigen Stücken, Liv. 1, 32, 2. – m. Dat. comm., et sibi et cunctis egregium, ehrenvoll, rühmlich, Tac. ann. 3, 6. – m. Infin., pollice honesto egregius (der es vortrefflich versteht) lusisse senex, Pers. 6, 6. – Superl., mulier egregiissima, Pacuv. tr. 230: o egregie grammatice vel, si id mavis,————egregiissime! Gell. 14, 5, 3: über den Vok. egregi od. egregie s. Gell. 14, 5, 1. – II) subst.: a) neutr.: α) übh., tamquam egregium, als etwas Vortreffliches, Tac. ann. 6, 24. – β) egregium publicum, die Ehren (der Ruhm) des Staates, Tac. ann. 3, 70. – γ) ēgregia, ōrum, n., Vorzüge, Tugenden (Ggstz. scelera), Sall. Iug. 10, 2. Tac. ann. 14, 60. – b) masc., egregius (vir), als Prädikat in der Rangordnung etwa der »sehr Ehrenwerte«, Kaiserzt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > egregius
-
126 figura
figūra, ae, f. (fingo, s. Gell. 13, 30 [29], 2), die Bildung, I) eig.: A) als äußerer Umriß, die Bildung, Gestalt, Figur, formae figura, die Bildung der Gestalt, Lucr. 4, 67. Cic. de nat. deor. 1, 90: forma nostra ceteraque figura, das äußere Ansehen und die übrige Bildung (des Körpers). Cic. de off. 1, 126; dah. 1) im allg., a) leb. Wesen: fig. hominis, Cic.: cervi, Caes.: ursi, tauri, Plin. – fig. humana, Laber. fr. u. Cic.: muliebris, Cic.: virginea, Tibull.: venusta, Nep. – figuras sumere (Ggstz. rursus reponere sumptas), Ov.: in figuram muliebrem transferre, Cic., formari, Cic.: in plures transire figuras, Ov.: in canis figuram verti, Hyg.: dant adimuntque figuras, Ov. – b) lebl. Ggstde.: fig. mundi, caeli, Cic.: navium, Caes.: ancorae, Iustin.: statura totiusque corporis figura, Cl. Quadrig. fr.: fig. corporis habilis, Cic. – fig. lunata, Cels.: bicornis, Amm.: lapidis trahere figuram, Ov.: quae (plaga) duabus transversis lineis litterae X figuram accipit, Cels. – 2) prägn., die schöne Gestalt, Schönheit, fig. fallax, Ov. art. am. 2, 143: confisa figurae, Ov. met. 10, 69: in figura capta dei nymphe est, ibid. 14, 770. – B) als Geformtes, das Gebilde, das Bild, die Figur, a) übh.: fig. fictilis, Tonfigur, Tonbild, Cic. de nat. deor. 1, 71: ligneolae hominum figurae, Apul. de mund. 27: novis facile signatur cera figuris, Ov. met. 15, 169: cum catenatio mobilis ali-————quot figuras exprimeret, Petron. 34, 9: partim figuras (Tiergestalten) rettulit antiquas partim nova monstra creavit, Ov. met. 1, 436. – b) ( wie εἴδωλον) v. Schatten der Verstorbenen, die luftige Gestalt, die Erscheinung, Lucr. 4. 34. Verg. Aen. 10, 641. – c) v. den Atomen, das Bild, figurae Epicuri, Quint. 10, 2, 15: volubiles parvaeque figurae, Lucr. 3, 190: dico igitur rerum effigias tenuesque figuras mittier ab rebus, Lucr. 4, 42. – d) ( wie σχημα) als mathem. t. t., die geometr. Figur, fig. rotunditatis aut proceritatis, Plin. 13, 49: triquetra, Plin. 3, 121: quadrangula, Plin. 13, 188: circulus est figura plana unā lineā comprehensa, Censor. fr. 7, 1. – e) als philos. t. t. = ἰδέα, das Urbild, Sen. ep. 65, 7. – f) als gramm. t. t., die gramm. Form, Wortform, fig. verbi, Varro LL. 10, 25; Prisc. 15, 81: alia nomina, quod quinque habent figuras, habere quinque casus, Varro LL. 9, 53: non debuisse ex singulis vocibus ternas vocabulorum figuras fieri ut albus alba album, Varro LL. 9, 55. – g) als rhet. t. t., die Wendung, Figur, Redefigur (griech. τρόπος, σχημα s. Quint. 9, 1, 1 sq.), figurae orationis, Quint. 9, 2, 27. Plin. ep. 1, 2, 2: figurae verborum, Quint. 9, 3, 1: figurarum commenta, Amm. 29, 2, 8: figurae liberiores, Ouint. 10, 1, 31: sententiis isdem et earum formis tamquam figuris (converti orationem), Cic. de opt. gen. 14: figuras dicendi captare, Sen. ep. 108, 35: dicta praeclare per omnes figu-————ras exponere, Suet. rhet. 1: figuras variare, Quint. 9, 1, 11. – Insbes., α) v. der Ironie, Sen. de ben. 5, 6, 6. – β) v. der verblümten Redeweise = Allegorie, Macr. somn. Scip. 1, 2, 18: od. = Anspielung, Sen. de ben. 2, 11, 3. Quint. 9, 2, 82. Suet. Vesp. 13; Dom. 10, 1. – II) (wie σχημα) übtr.: 1) die Gestalt, Form, Einkleidung, figurā condicionis accipere alqd, unter der Form (Einkl.) einer B., Marcian. dig. 35, 2, 30. § 7. – 2) die Gestaltung, der Charakter, das Gepräge, die Sachlage, Art und Weise, Beschaffenheit, a) übh.: eius loci, Lage, Amm. 15, 4, 1: negotii, Cic. de inv. 1, 41: novā figurā factam (pestem), Pacuv. tr. 271: debitum in sua figura remanens, Cod. Iust. 5, 11, 7. – b) als rhet. t. t., die Gestalt, das Gepräge, α) der Stimme = die Art der Ausbildung, vocis, Cornif. rhet. 3, 19: servat (vox) enim formaturam servatque figuram, Lucr. 4, 554. – β) der Rede, die Form der Darstellung u. des Ausdrucks, das Gepräge der Rede, die Redeform, Graeca fig., griech. Redeform (Redewendungen), Quint. 1, 1, 13: optima species et quasi figura dicendi, Cic. or. 2: quasi forma et figura dicendi, Cic. de or. 2, 98: hae tres figurae (orationis), Cic. de or. 3, 199; vgl. ibid. § 202. – 3) = species, die Art, pereundi mille figurae, Ov. her. 10, 81: capiendi figurae, Erwerbsarten, Gaius dig. 39, 6, 31 pr. -
127 formosus
fōrmōsus (fōrmōnsus), a, um (forma) = ευειδής, εὔμορφος (Gloss.), wohlgestaltet, wohlgebildet, schön von Gestalt (Ggstz. deformis, turpis), v. Menschen, Apollo, Verg. u. Tibull.: puer, Verg. u. Suet.: adulescens, Nep.: puella, Tibull.: virgo, Titin. fr.: mulier, Afran. fr. u. Hor.: alius formosus alius deformis est, Sen.: virgines formosissimae, Cic. – v. Tieren, pecus, Verg.: capra, Plaut.: iuvenca, Verg.: pavonum formosus grex, Phaedr. – v. lebl. Subjj., domus, Sen.: prata sine arte formosa, Sen.: at mihi cylindri vel quadrati (forma) videtur esse formosior, Cic. – v. Abstr., annus, Verg.: tempus, Frühling, Ov.: mors, Apul.: virtute nihil est formosius, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > formosus
-
128 hexaptotos
hexaptōtos, on (εξάπτωτος), alle sechs Kasus habend, forma, Consent. 351, 22 u. 31 (rein lat. senaria forma, Charis. 150, 22). – subst. hexaptōta, ōrum, n., Nomina, die alle sechs Kasus haben, Prisc. 5, 77. Isid. orig. 1, 6, 43.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hexaptotos
См. также в других словарях:
Forma (Go) — Saltar a navegación, búsqueda Geta (Red) se suele considerar una buena forma. En el juego del Go, la Forma describe las cualidades en la posición sobre el tablero de un grupo de piedras. Las descripciones de las formas en el Go se centran en cómo … Wikipedia Español
formă — FÓRMĂ, forme, s.f. 1. (fil.: În corelaţie cu conţinut) Categorie care desemnează structura internă şi externă a unui conţinut, modul de organizare a elementelor din care se compune un obiect sau un proces. ♢ Forme ale conştiinţei sociale = forme… … Dicționar Român
forma — sustantivo femenino 1. Aspecto exterior de los cuerpos y las cosas materiales: forma triangular, forma hexagonal, forma cuadrada, formas regulares, formas irregulares. El cuello de su camisa tiene forma de pico. Esta planta tiene las hojas en… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
forma — (Del lat. forma). 1. f. Configuración externa de algo. 2. Modo de proceder en algo. 3. Molde en que se vacía y forma algo. 4. formato. 5. Modo, manera. Forma de andar, de hablar. 6. Estilo o modo de expresar las ideas, a diferencia de … Diccionario de la lengua española
forma — FORMÁ, formez, vb. I. tranz. 1. A da fiinţă şi formă unui lucru; a face. ♦ refl. A lua fiinţă, a lua naştere. 2. A educa, a creşte. 3. (Despre mai multe elemente) A alcătui, a compune. ♦ A constitui, a reprezenta. 4. A confecţiona forme de… … Dicționar Român
forma — / forma/ s.f. [lat. fōrma ]. 1. a. [il modo in cui appare esteriormente un oggetto: f. circolare ] ▶◀ aspetto, figura, foggia, profilo, sagoma. ● Espressioni: fig., prendere forma [assumere concretezza: progetto che comincia a prendere f. ]… … Enciclopedia Italiana
forma — statusas T sritis švietimas apibrėžtis Vidinė struktūra renginio, kuriame naudojamos įvairios priemonės, metodai ir jų būdai konkrečiam pedagoginiam tikslui pasiekti. Yra dvi pagrindinės pedagoginio proceso organizavimo formos: individualioji ir… … Enciklopedinis edukologijos žodynas
Forma — (lat.), Form; in forma, in aller Form; in optĭma forma, in bester Form; pro forma, nur der Form halber; sub utrāque forma, unter beiderlei Gestalt … Kleines Konversations-Lexikon
FORMA — apud Trebell. Poll. in Victoria, Cusi sunt eius nummi quorum hodieque forma exstat apud Treviros: τύπος est seu signaculum archetypum, quo nummi formantur; Βουλλωτήριον recentiores Graeci dixêre. Alibi, est nummi χαρακτὴρ, Latinis quoqueve Figura … Hofmann J. Lexicon universale
forma — |ô| s. f. 1. Molde sobre o qual ou dentro do qual se coloca alguma substância fluida, que toma o feitio desse molde. 2. Peça de madeira com o feitio de um pé, que serve para sobre ela o sapateiro fazer o calçado. 3. Molde para o fabrico de… … Dicionário da Língua Portuguesa
FORMA — ist: FORMA Centro Internazionale di Fotografia, ein Museum und eine Galerie für zeitgenössische Fotografie in Mailand Forma (Titularbistum), ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche lat. forma, „Gestalt, Figur“ Die … Deutsch Wikipedia