-
1 flammeo
-
2 flammeo
-
3 flammeo
-
4 flammeo
-
5 flammeo
-
6 flammeus
flammeus, a, um (flamma), flammend, brennend, feurig, I) adi.: A) eig. u. übtr.: 1) eig.: stella, Cic.: apex, Ov.: zonae (Erdgürtel), Varro fr.: lumina, Ov.: velut habitu uri flammeo, Col. – 2) übtr., feurig, versus, Enn. sat. 7: acres et flammei viri, Sidon. epist. 1, 7, 6. – B) meton., flammend, leuchtend, glänzend, feuerrot, corpora, Lucr.: vestigia (wegen der Schnelligkeit), Catull.: vis, v. Blitze, Lucr.: rapidi solis nitor, Catull.: viola, Plin.: vestimentum, Paul. Diac. – II) subst., flammeum, eī, n., a) das Feuerrote übh., aliquid flammei (im Regenbogen), Sen. nat. qu. 1, 3, 4. – b) = phlox, das feuerrote Veilchen, das Flammenveilchen, Plin. 21, 64. – c) der feuerrote Brautschleier (s. Paul. ex Fest. 89, 13), nuptialia flammea, Plin. 21, 46: lutea, Lucan. 2, 361: nuptiarum flammeo velata nubens, Mart. Cap. 5. § 538: flammeum capere, Catull. 61, 8: flammea sumere, Iuven. 2, 124: puellae caput involvere flammeo, Petron. 26, 1: indere alci flammeum, Sulp. Sev. chron. 2, 28, 2: flammea texuntur sponsae, Mart. 11, 78, 3: velarunt flammea voltus, Mart. 12, 42, 3: flammea sollicitum praevelatura pudorem, Claud. rapt. Pros. 2, 325: flammea conterit, heiratet oft, Iuven. 6, 225. – d) eine rote Flagge, die zum Zeichen, daß im Hause eine Hochzeit sei, aufgesteckt wurde, flammeum expassum, Caecil. com. 198.
-
7 flammeus
flammeus, a, um (flamma), flammend, brennend, feurig, I) adi.: A) eig. u. übtr.: 1) eig.: stella, Cic.: apex, Ov.: zonae (Erdgürtel), Varro fr.: lumina, Ov.: velut habitu uri flammeo, Col. – 2) übtr., feurig, versus, Enn. sat. 7: acres et flammei viri, Sidon. epist. 1, 7, 6. – B) meton., flammend, leuchtend, glänzend, feuerrot, corpora, Lucr.: vestigia (wegen der Schnelligkeit), Catull.: vis, v. Blitze, Lucr.: rapidi solis nitor, Catull.: viola, Plin.: vestimentum, Paul. Diac. – II) subst., flammeum, eī, n., a) das Feuerrote übh., aliquid flammei (im Regenbogen), Sen. nat. qu. 1, 3, 4. – b) = phlox, das feuerrote Veilchen, das Flammenveilchen, Plin. 21, 64. – c) der feuerrote Brautschleier (s. Paul. ex Fest. 89, 13), nuptialia flammea, Plin. 21, 46: lutea, Lucan. 2, 361: nuptiarum flammeo velata nubens, Mart. Cap. 5. § 538: flammeum capere, Catull. 61, 8: flammea sumere, Iuven. 2, 124: puellae caput involvere flammeo, Petron. 26, 1: indere alci flammeum, Sulp. Sev. chron. 2, 28, 2: flammea texuntur sponsae, Mart. 11, 78, 3: velarunt flammea voltus, Mart. 12, 42, 3: flammea sollicitum praevelatura pudorem, Claud. rapt. Pros. 2, 325: flammea conterit, heiratet oft, Iuven. 6, 225. – d) eine rote Flagge, die zum Zeichen, daß im Hause eine Hochzeit sei, aufgesteckt wurde, flammeum expassum, Caecil. com. 198.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flammeus
-
8 flammeum
ī n. [ flammeus ]2) огненно-красная подвенечная фата (f. capere Ctl, sumere J; puellae caput involvĕre flammeo Pt)flammea conterere J — изнашивать фату, т. е. часто выходить замуж -
9 exuro
ex-ūro, ussī, ūstum, ere, ausbrennen, I) = herausbrennen, exustae tuae mox, Polypheme, genae, Prop.: aliis scelus exuritur igni, Verg. – II) = völlig verbrennen, abbrennen, einäschern, 1) im engern Sinne: alqm vivum, Cic.: oppida, villas, Caes.: classem, Verg.: Lugdunensis colonia exusta est incendio, Sen.: clivus Publicius ad solum exustus est, Liv.: lucerna exusta est, ist abgebrannt, Vitr. – 2) im weitern Sinne: a) verzehren, vis veneni exurit ferrum, zerbeizt Curt.: (suci) cornua exurunt, Ov.: eruca exurit semina morsu, verheert, Col. poët. – bildl., ex animo exuri non potest, esse deos, Cic. de nat. deor. 3, 3. – b) vertrocknen, austrocknen, onmes unus (scil. sol) exurit lacus, Phaedr.: loca exusta solis ardoribus, Sall.: caseus sole exustus, Col.: exustus ager, exusta palus, Verg. – III) tüchtig brennen, A) verbrennen, a) v. der Sonne: sol graciles exurit artus, Tibull.: sol si perpetuo siet, flammeo vapore torrens terrae fetum exusserit, Pacuv. fr. – b) v. brennenden Durst, brennen, quälen, sitis exurit miseros, brennender Durst quält, Lucr.: fervidā exustus siti, Sen. poët. (vgl. Mützell Curt. 4, 16 [61], 12. – exustus flos siti veteris ubertatis exaruit, verschmachtet, Cic. Brut. 16. – B) in Glut setzen, erhitzen, 1) eig.: antra positis exusta caminis, Ov.: fervido sole exurente vestigia, Curt.: si quis exustus in sole est, Cels. – 2) übtr.: a) zur Liebeentflammen, deos, Tibull. 4, 2, 5. – b) v. Sorgen, brennen, quälen, magis exurunt curae, Sen. Agam. 661 (699).
-
10 verhüllen
verhüllen, velare, absol. od. mit etw., alqā re (eig., im allg.). – contegere (eig. verhängen, um den Blicken zu entziehen, z.B. picturam). – involvere. obvolvere (einwickeln, dicht verhüllen, z.B. inv. caput flammeo: u. obv. alcis caput: u. obv. caput togā). – obducere alqd alci rei (über etwas ziehen, z.B. vestem toti corpori; u. aulaea lectis); od. obducere alqd alqā re (mit etwas überziehen, z.B. operimento). – obscurare (bildl., gänzlich verbergen, z.B. magnitudinem periculi, von einer Sache). – Verhüllung, obductio (z.B. capitis [des Kopfes eines Verbrechers]).
-
11 verschleiern
verschleiern, velare; mit dem Brautschleier, flammeo velare. – sich v., caput velare.
-
12 венчальное покрывало римлянок
Universale dizionario russo-italiano > венчальное покрывало римлянок
-
13 пламенный
прил.1) (пылкий, страстный) caloroso, ardente, infiammatoпла́менный революционер — ardente rivoluzionario
пла́менная страсть — passione ardente / veemente
пла́менный привет — saluto caloroso
пла́менный оратор — oratore infiammato / ardente
2) ( цвета пламени) fiammanteпла́менный закат — tramonto fiammeggiante / infuocato
3) уст. ( пылающий) fiammeggiante* * *adj1) gener. ardenle, estuoso, fervente, fervido, fervoroso, focoso, igneo, ignito2) liter. affocato, caloroso3) poet. flammeo -
14 exuro
ex-ūro, ussī, ūstum, ere, ausbrennen, I) = herausbrennen, exustae tuae mox, Polypheme, genae, Prop.: aliis scelus exuritur igni, Verg. – II) = völlig verbrennen, abbrennen, einäschern, 1) im engern Sinne: alqm vivum, Cic.: oppida, villas, Caes.: classem, Verg.: Lugdunensis colonia exusta est incendio, Sen.: clivus Publicius ad solum exustus est, Liv.: lucerna exusta est, ist abgebrannt, Vitr. – 2) im weitern Sinne: a) verzehren, vis veneni exurit ferrum, zerbeizt Curt.: (suci) cornua exurunt, Ov.: eruca exurit semina morsu, verheert, Col. poët. – bildl., ex animo exuri non potest, esse deos, Cic. de nat. deor. 3, 3. – b) vertrocknen, austrocknen, onmes unus (scil. sol) exurit lacus, Phaedr.: loca exusta solis ardoribus, Sall.: caseus sole exustus, Col.: exustus ager, exusta palus, Verg. – III) tüchtig brennen, A) verbrennen, a) v. der Sonne: sol graciles exurit artus, Tibull.: sol si perpetuo siet, flammeo vapore torrens terrae fetum exusserit, Pacuv. fr. – b) v. brennenden Durst, brennen, quälen, sitis exurit miseros, brennender Durst quält, Lucr.: fervidā exustus siti, Sen. poët. (vgl. Mützell Curt. 4, 16 [61], 12. – exustus flos siti veteris ubertatis exaruit, verschmachtet, Cic. Brut. 16. – B) in Glut setzen, erhitzen, 1) eig.: antra positis exusta caminis, Ov.: fervido sole exurente vestigia, Curt.: si quis exustus in sole est, Cels. – 2) übtr.: a) zur Liebe————entflammen, deos, Tibull. 4, 2, 5. – b) v. Sorgen, brennen, quälen, magis exurunt curae, Sen. Agam. 661 (699). -
15 flammeum
I.Lit.:B.sunt stellae naturā flammeae,
Cic. N. D. 2, 46, 118; Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:halitus,
Col. 5, 5, 15; Mart. 10, 62, 6.—Transf., of color, flaming, flamecolored, fiery red:2.lumina,
Ov. H. 12, 107:flammeum quod phlox vocatur,
Plin. 21, 11, 38, § 64:murex,
Val. Fl. 5, 361: vestimentum, Paul. ex Fest. p. 92 Müll.—Deriv.,Subst.: flammĕum, i, n.(α).A fiery red color:(β).aliquid flammei, aliquid lutei,
Sen. N. Q. 1, 3, 4.—= phlox, the flame-red violet, Plin. 21, 11, 38, § 64.—(γ).(sc. velum), a ( flame-colored) bridal-veil, Plin. 21, 8, 22, § 46:II.capere,
Cat. 61, 8:sumere,
Juv. 2, 124:puellae caput involvere flammeo,
Petr. 26, 1:flammea texuntur sponsae,
Mart. 11, 78, 3; 12, 42, 3; Claud. Rapt. Pros. 2, 325; Paul. ex Fest. p. 89 Müll.; cf. Non. p. 541 fin.;Becker's Gall. 2, p. 24 sq.: lutea,
Luc. 2, 361; Mart. Cap. 5, § 538; Verg. Cir. 317.— Poet.:flammea conterit,
i. e. changes husbands repeatedly, Juv. 6, 225.— -
16 flammeus
I.Lit.:B.sunt stellae naturā flammeae,
Cic. N. D. 2, 46, 118; Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:halitus,
Col. 5, 5, 15; Mart. 10, 62, 6.—Transf., of color, flaming, flamecolored, fiery red:2.lumina,
Ov. H. 12, 107:flammeum quod phlox vocatur,
Plin. 21, 11, 38, § 64:murex,
Val. Fl. 5, 361: vestimentum, Paul. ex Fest. p. 92 Müll.—Deriv.,Subst.: flammĕum, i, n.(α).A fiery red color:(β).aliquid flammei, aliquid lutei,
Sen. N. Q. 1, 3, 4.—= phlox, the flame-red violet, Plin. 21, 11, 38, § 64.—(γ).(sc. velum), a ( flame-colored) bridal-veil, Plin. 21, 8, 22, § 46:II.capere,
Cat. 61, 8:sumere,
Juv. 2, 124:puellae caput involvere flammeo,
Petr. 26, 1:flammea texuntur sponsae,
Mart. 11, 78, 3; 12, 42, 3; Claud. Rapt. Pros. 2, 325; Paul. ex Fest. p. 89 Müll.; cf. Non. p. 541 fin.;Becker's Gall. 2, p. 24 sq.: lutea,
Luc. 2, 361; Mart. Cap. 5, § 538; Verg. Cir. 317.— Poet.:flammea conterit,
i. e. changes husbands repeatedly, Juv. 6, 225.— -
17 obnubo
ob-nūbo, psi, ptum, 3, v. a., to veil, cover (very rare; syn.: velo, induo, amicio).I.Lit.: LICTOR, CONLIGA MANVS, CAPVT OBNVBITO, ARBORI INFELICI SVSPENDITO, an old formula ap. Cic. Rab. Perd. 4, 13: flammeo caput nubentis obvolvatur, quod antiqui obnubere vocarint... legem jubere caput ejus obnubere qui parentem necavisset, quod est obvolvere, Paul. ex Fest. p. 170 Müll.; Liv. 1, 26; Val. Fl. 2, 254:* II.ca put tempestate,
Sil. 11, 259: comas amictu Verg. A. 11, 77.— Absol., to veil the head [p. 1239] obnubit, caput operit, Paul. ex Fest. p. 184 Müll.—Transf.:mare terras obnubit,
Varr. L. L. 5, § 72 Müll.
См. также в других словарях:
flammeo — flàm·me·o agg., s.m. 1. agg. BU lett., del colore della fiamma, fiammeggiante 2. s.m. TS stor. in Roma antica: velo nuziale rosso o arancione indossato dalle spose {{line}} {{/line}} DATA: 1790 nell accez. 2. ETIMO: dal lat. flammĕu(m) … Dizionario italiano
flammeo — pl.m. flammei sing.f. flammea pl.f. flammee … Dizionario dei sinonimi e contrari
FLAMMEUM vel FLAMMEUS — FLAMMEUM, vel FLAMMEUS auctore Nonio, vestis suit vel tegmen, quo capita matronae tegebant. Ferrario, velum fuit amiciendo capiti, quod perpetuo a Flaminico gestatum, boni ominis caus â ad nuptias transtatum est: Flaminis enim uxori divortium non … Hofmann J. Lexicon universale
NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… … Hofmann J. Lexicon universale
Holocentridae — Holocentridae … Wikipédia en Français
Holocentridé — Holocentridae Holocentridae … Wikipédia en Français
AURIFLAMBA, AURIFLAMMEUM — Gall. l Oriflambe, sacrum apud Francos vexillum. S. Dionysii alias appellatum, quod in eius Ecclesia religiose custodiebatur. Hoc Francorum Reges, ex antiqua consuetudine, ab altari B. Dionysii sollenni humilitate, ieiuniis et lacrimis impetratum … Hofmann J. Lexicon universale
CALYPTRA — genus mitrae, Isidor. in Glossis: genus vestimenti, quô caput feminae operiebant, Festus l. 3. Etiam Hesychii glossae, καλύπτρυν interpretantur κεφαλῆς κάλυμμα, capitis operimentum. Aliter Flameum dicta est, rubri coloris: unde Interpres vetus… … Hofmann J. Lexicon universale
CHAMAEPI — Parochi et Paranymphi, apud Romanos, dicti sunt amici velconsanguinei, quotum duo Sponsam, nocturno tempore, flammeô velatam et carpentô seu pilentô vectam, in domum mariti futuri deducebant ac comitabantur. Thom. Dempster. in Ioh. Rosini Antiqq … Hofmann J. Lexicon universale
EPIGONATION — vestis sacra Graecorum, Ε᾿πιγονάτιον, ad modum calicis burae fromata, quam Epp. ahiiqueve in dignitate constituti, inter Sacra, gestant ad genua usque pendulam, ad laevum latus: in memoriam lintei, quo Salvator in ultima cena Discipulorum pedes… … Hofmann J. Lexicon universale
LUTEUS Color in flammeis nuptialibus olim usitatus — teste Plin. l. 21. c. 8. In soccis item Sen. Hippol. Act. 1. Choro v. 322. Luteo plantas cohibente socco. Veste imo totâ. Idem Oedip. Act. 2. Choro v. 420. Crine flaventi simulata virgo, Luteam vestem retinente zonâ, und omnem Sponsarum apparatum … Hofmann J. Lexicon universale