Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

flabello

  • 1 flabello

    flabello s.m.
    1 (eccl.) flabellum (pl. -a): portatore di flabelli, flabellum-bearer
    2 (aer.) flap, gill: flabelli della carenatura ( del motore), cowl gills.

    Dizionario Italiano-Inglese > flabello

  • 2 flabello

    flābello, āre, v. a. [flabellum], to fan (post-Aug.):

    cum calor in affectationem flabellatur,

    Tert. Pall. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > flabello

  • 3 ventilō

        ventilō —, ātus, āre    [ventulus], to toss in the air, fan, air: populeas ventilat aura comas, sways, O.: digitis aurum, i. e. displays, Iu.: facem, Pr.— Fig.: cuius linguā quasi flabello seditionis contio ventilata, i. e. is incited.
    * * *
    ventilare, ventilavi, ventilatus V
    expose to a draught; fan; brandish

    Latin-English dictionary > ventilō

  • 4 conflabello

    con-flābello, āre, v. a., to fan violently; trop.:

    scintillas libidinum,

    to kindle, Tert. Spect. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > conflabello

  • 5 flabellum

    flābellum, i, n. dim. [flabrum], a smali fan or fly-flap.
    I.
    Lit.:

    cape hoc flabellum, et ventulum huic sic facito,

    Ter. Eun. 3, 5, 47; 50; Mart. 3, 82, 10;

    for this a peacock's tail was used,

    Prop. 2, 24 (3, 18), 11; Hier. Ep. 27, 13.—
    * II.
    Trop.:

    cujus lingua quasi flabello seditionis, illa tum est egentium concio ventilata,

    an exciter, Cic. Fl. 23, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > flabellum

  • 6 lingua

    lingua (ante-class. form dingua, like dagrima for lacrima, Mar. Victorin. p. 2457 and 2470 P.; cf. the letter D), ae, f. [Sanscr. jihvā; original Lat. form. dingua; A. -S. tunga; Germ. Zunge; Engl. tongue. Not from the root lih, lich, v. lingo], the tongue.
    I.
    Lit.:

    fac proserpentem bestiam me duplicem ut habeam linguam (of a kiss in which the tongues touched each other),

    Plaut. As. 3, 3, 105:

    lingua haeret metu,

    Ter. Eun. 5, 5, 7:

    in ore sita lingua est, finita dentibus,

    Cic. N. D. 2, 59, 149:

    linguā haesitantes,

    id. de Or. 1, 25, 115:

    linguā properanti legere,

    Ov. P. 3, 5, 9:

    linguā titubante loqui,

    id. Tr. 3, 1, 21:

    quo facilius verba ore libero exprimeret, calculos lingua volvens dicere domi solebat (Demosthenes),

    Quint. 11, 3, 54: linguam exserere, to thrust out the tongue, in token of derision or contempt, Liv. 7, 10: so,

    lingua ejecta,

    Cic. de Or. 2, 66, 266:

    lingua minor,

    the epiglottis, Plin. 11, 37, 66, § 175.—Comically, as mock term of endearment:

    hujus voluptas, te opsecro, hujus mel, hujus cor, hujus labellum, hujus lingua,

    Plaut. Poen. 1, 2, 178; cf. v. 175.—In mal. part.: homo malae linguae, a fellow with a bad tongue, i. q. fellator, Mart. 3, 80, 2; Min. Fel. Oct. 28.—
    II.
    Transf.
    A.
    Since the tongue is an organ of speech, a tongue, utterance, speech, language:

    largus opum, lingua melior,

    Verg. A. 11, 338:

    facilem benevolumque lingua tua jam tibi me reddidit,

    Ter. Hec. 5, 1, 35:

    non tu tibi istam praetruncari linguam largiloquam jubes?

    Plaut. Mil. 2, 3, 47:

    Latium beare divite linguā,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    lingua quasi flabello seditionis contionem ventilare,

    Cic. Fl. 23, 54:

    linguam continere,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13:

    tenere,

    Ov. F. 2, 602:

    moderari,

    Sall. J. 84:

    linguae solutio,

    Cic. de Or. 1, 25, 114:

    linguam solvere ad jurgia,

    Ov. M. 3, 261:

    quidam operarii linguā celeri et exercitatā,

    Cic. de Or. 1, 18, 83:

    ut vitemus linguas hominum,

    id. Fam. 9, 2, 2:

    Aetolorum linguas retundere,

    to check their tongues, bring them to silence, Liv. 33, 3; cf.:

    claudente noxarum conscientiā linguam,

    Amm. 16, 12, 61:

    si mihi lingua foret,

    Ov. H. 21, 205:

    ne vati noceat mala lingua futuro,

    Verg. E. 7, 28: favete linguis, i. e. give attention, " be silent that you may hear," Hor. C. 3, 1, 2; Ov. F. 1, 71:

    linguis animisque faventes,

    Juv. 12, 83:

    nam lingua mali pars pessima servi,

    id. 9, 121:

    mercedem imponere linguae,

    i. e. to speak for pay, id. 7, 149:

    usum linguae reciperare,

    Amm. 17, 12, 10:

    linguā debili esse,

    to stammer, Gell. 1, 12, 2.—Comically: os habeat, linguam, perfidiam, tongue, i. e. readiness in speech, Plaut. Mil. 2, 2, 33. —
    2.
    The tongue or language of a people:

    lingua Latina, Graeca,

    Cic. Fin. 1, 3, 10:

    Graeca et Latina lingua,

    Varr. R. R. 2, 1, 6:

    (Massilia) tam procul a Graecorum regionibus, disciplinis linguāque divisa,

    Cic. Fl. 26, 63:

    quod quidem Latina lingua sic observat, ut, etc.,

    id. Or. 44, 150:

    Gallicae linguae scientiam habere,

    Caes. B. G. 1, 47:

    qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli, appellantur,

    id. ib. 1, 1:

    dissimili linguā,

    Sall. C. 6, 2:

    linguā utrāque,

    i. e. Greek and Latin, Hor. S. 1, 10, 23; so, auctores utriusque linguae, Quint. prooem. 1;

    1, 1, 14: Mithridates, cui duas et viginti linguas notas fuisse,

    id. 11, 2, 50:

    haud rudis Graecae linguae,

    Curt. 5, 11, 4; 5, 4, 4; Nep. Milt. 3, 2:

    Syrus in Tiberim Orontes et linguam et mores vexit,

    Juv. 3, 63.—
    b.
    Dialect, idiom, mode of speech (post-Aug.): illis non verborum modo, sed. linguarum etiam se inter differentium copia est. Quint. 12, 10, 34:

    Crassus quinque Graeci sermonis differentias sic tenuit, ut, qua quisque apud eum linguā postulasset, eadem jus sibi redditum ferret,

    id. 11, 2, 50:

    utar enim historicā linguā,

    Sen. Q. N. 1, 13, 3:

    si philosophorum linguā uti voluissem,

    id. ib. 2, 2, 4.—
    3.
    Poet. of animals. the voice, note, song, bark, etc.:

    linguae volucrum,

    Verg. A. 3, 361; 10, 177:

    linguam praecludere (canis),

    Phaedr. 1, 22, 5.—
    4.
    An utterance, expression:

    lingua secretior,

    a dark saying, Quint. 1, 1, 35.—
    B.
    Of tongue-shaped things.
    1.
    A plant, also called lingulaca, Plin. 24, 19, 108, § 170.—
    2.
    Lingua bubula, a plant, oxtongue, bugloss, Cato, R. R. 40; Plin. 17, 14, 24, § 112.—
    3.
    Lingua canina, Cels. 5, 27, 18 init.;

    and lingua canis,

    App. Herb. 96, the plant hound's-tongue, also called cynoglossos; q. v.—
    4.
    A tongue of land: id promontorium, Cujus lingua in altum proicit, Pac. ap. Gell. 4, 17 fin.:

    lingua in altum mille passuum excurrens,

    Liv. 37, 31, 9; Weissenb. ad Liv. 25, 15, 12:

    eminet in altum lingua, in qua urbs sita est,

    Liv. 44, 11:

    tenuem producit in aequora linguam,

    Luc. 2, 614; cf.: lingua dicitur promontorii genus non excellentis sed molliter in planum devexi, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—
    5.
    A spoonful, as a measure, Plin. 26, 11, 73, § 119 (al. lingulis).—
    6.
    The tongue or reed of a flute, Plin. 10, 29, 43, § 84.—
    7.
    The short arm of a lever:

    vectis lingua sub onus subdita,

    Vitr. 10, 8 (cf. ligula, VII.).

    Lewis & Short latin dictionary > lingua

  • 7 ventilo

    ventĭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [ventulus], to toss, swing, brandish in the air; to fan. [p. 1970]
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    facem,

    Prop. 4 (5), 3, 50:

    arma,

    Mart. 5, 31, 4:

    aureos nummos manu,

    App. M. 2, p. 126, 14.— Absol.:

    quam stultum est, cum signum pugnae acceperis, ventilare!

    Sen. Ep. 117, 25:

    aliud est pugnare, aliud ventilare,

    id. Excerpt. Contr. 3 praef. med.:

    cubitum utrumque in diversum latus,

    Quint. 11, 3, 118:

    populeas ventilat aura comas,

    fans, sways, agitates, Ov. Am. 1, 7, 54:

    incendia (flatus),

    i. e. to fan, inflame, kindle, Sil. 17, 507: frigus, fans coolness upon him, i. e. cools him with fanning, Mart. 3, 82, 10.— Absol.:

    aestate apertis foribus atque etiam aliquo ventilante cubabat,

    Suet. Aug. 82: ventilat aestivum digitis sudantibus aurum, i. e. tosses to and fro (as it were) in order to cool it, Juv. 1, 28:

    alis,

    Claud. in Eutr. 1, 109.—Mid.:

    alio atque alio positu ventilari,

    to move one's self, Sen. Tranq. 2, 10.—
    B.
    In partic., econom. t. t., to toss grain into the air, in order to cleanse it from chaff, to winnow, Varr. R. R. 1, 55, 6; Col. 12, 30, 1; 1, 6, 16; Plin. 18, 30, 73, § 302; 18, 32, 75, § 322.—
    II.
    Trop., to set in motion, to move, disturo, agitate, disquiet: cujus lingua quasi flabello seditionis illa tum est egentium contio ventilata, * Cic. Fl. 23, 54:

    nomen alicujus pro tribunalibus,

    i. e. to bring forward, App. Mag. p. 337, 30: vitam insontium Manibus accitis, Cod. Th. 9, 16, 5; Cod. Just. 9, 18, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ventilo

См. также в других словарях:

  • flabello — fla·bèl·lo s.m. 1. TS stor. nelle antiche civiltà orientali, ampio ventaglio di piume munito di asta, con cui si accompagnavano sovrani e dignitari | TS lit. → flabello papale 2. BU lett., estens., foglia o ciuffo di foglie a forma di ventaglio 3 …   Dizionario italiano

  • flabello — {{hw}}{{flabello}}{{/hw}}s. m. 1 Ventaglio di foglie, di piume e sim. 2 Ciascuno dei due ventagli di piume bianche in cima a un asta, un tempo portati ai lati del pontefice in sedia gestatoria …   Enciclopedia di italiano

  • flabello — pl.m. flabelli …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • flabello — s. m. ventaglio …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • FLABELLIFERAE — avarum mem. Plaut. Trinummo Act. 2. sc. 1. v. 22. inter ancillas conspicuae apud Romanos fuêre. Domi autem Flabellum Eunuchorum fuit, ut indicar nobis Eunuchum mentirus Terechtianus chareas, et Eutropius claud. l. 1. in Eutrop. Carm. 18. v. 463.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • flabellifero — fla·bel·lì·fe·ro s.m. 1. TS stor. nelle antiche civiltà, servitore che agitava il flabello 2. TS zool. crostaceo del sottordine dei Flabelliferi caratterizzato da uropodi laterali uniti a forma di ventaglio | pl. con iniz. maiusc., sottordine… …   Dizionario italiano

  • flabelliforme — fla·bel·li·fór·me agg. TS bot., zool. di organo vegetale o animale, a forma di flabello: foglia flabelliforme, antenne flabelliformi Sinonimi: flabellato. {{line}} {{/line}} DATA: 1821. ETIMO: comp. di flabello e forme …   Dizionario italiano

  • Euphylliidae — Euphyllia ancora Systematik Stamm: Nesseltiere (Cnidaria) Klasse …   Deutsch Wikipedia

  • Korallenkelch — Bei der Pilzkoralle Fungia scutaria sieht man die Septen des Koralliten am lebenden Exemplar Hirnkoralle Diploria labyrinthiform …   Deutsch Wikipedia

  • Korallit — Bei der Pilzkoralle Fungia scutaria sieht man die Septen des Koralliten am lebenden Exemplar …   Deutsch Wikipedia

  • Trachyphyllia — geoffroyi Trachyphyllia geoffroyi Systematik Klasse: Blumentiere (Anthozoa) Unterklasse …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»