Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fl...+ev...+sec

  • 61 irrefutabilis

    irrĕfūtābĭlis ( inr-), e, adj. [2. in-refuto], irrefutable (post-class.), Arn. 4, 139. — Hence, adv.: irrĕfūtābĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 1, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > irrefutabilis

  • 62 irrefutabiliter

    irrĕfūtābĭlis ( inr-), e, adj. [2. in-refuto], irrefutable (post-class.), Arn. 4, 139. — Hence, adv.: irrĕfūtābĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 1, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > irrefutabiliter

  • 63 Macedones

    Măcĕdŏnes, um ( Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Makedones, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.—Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.— In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian:

    quid Macedo Alexander?

    i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694:

    diffidit urbium Portas vir Macedo,

    i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14:

    hostis,

    Liv. 9, 19, 14.—
    B.
    Transf.:

    Macedonum robur,

    a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.—Hence,
    II. A.
    Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Makedonia, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.—
    B.
    Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian:

    miles,

    Plaut. Rud. 1, 1, 49:

    mare,

    Plin. 4, 11, 18, § 51:

    legiones,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    legio,

    Tac. H. 3, 22:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 104.— Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.—
    C.
    Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.):

    vir,

    Plaut. Ps. 4, 4, 4.—
    D.
    Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Makedonios, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Makêdonios), Ov. M. 12, 466:

    militi Macedonio,

    Plaut. Ps. 1, 3, 112:

    colonia,

    Just. 11, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Macedones

  • 64 Macedonia

    Măcĕdŏnes, um ( Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Makedones, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.—Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.— In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian:

    quid Macedo Alexander?

    i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694:

    diffidit urbium Portas vir Macedo,

    i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14:

    hostis,

    Liv. 9, 19, 14.—
    B.
    Transf.:

    Macedonum robur,

    a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.—Hence,
    II. A.
    Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Makedonia, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.—
    B.
    Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian:

    miles,

    Plaut. Rud. 1, 1, 49:

    mare,

    Plin. 4, 11, 18, § 51:

    legiones,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    legio,

    Tac. H. 3, 22:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 104.— Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.—
    C.
    Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.):

    vir,

    Plaut. Ps. 4, 4, 4.—
    D.
    Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Makedonios, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Makêdonios), Ov. M. 12, 466:

    militi Macedonio,

    Plaut. Ps. 1, 3, 112:

    colonia,

    Just. 11, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Macedonia

  • 65 Macedonicus

    Măcĕdŏnes, um ( Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Makedones, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.—Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.— In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian:

    quid Macedo Alexander?

    i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694:

    diffidit urbium Portas vir Macedo,

    i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14:

    hostis,

    Liv. 9, 19, 14.—
    B.
    Transf.:

    Macedonum robur,

    a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.—Hence,
    II. A.
    Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Makedonia, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.—
    B.
    Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian:

    miles,

    Plaut. Rud. 1, 1, 49:

    mare,

    Plin. 4, 11, 18, § 51:

    legiones,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    legio,

    Tac. H. 3, 22:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 104.— Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.—
    C.
    Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.):

    vir,

    Plaut. Ps. 4, 4, 4.—
    D.
    Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Makedonios, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Makêdonios), Ov. M. 12, 466:

    militi Macedonio,

    Plaut. Ps. 1, 3, 112:

    colonia,

    Just. 11, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Macedonicus

  • 66 Macedoniensis

    Măcĕdŏnes, um ( Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Makedones, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.—Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.— In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian:

    quid Macedo Alexander?

    i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694:

    diffidit urbium Portas vir Macedo,

    i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14:

    hostis,

    Liv. 9, 19, 14.—
    B.
    Transf.:

    Macedonum robur,

    a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.—Hence,
    II. A.
    Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Makedonia, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.—
    B.
    Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian:

    miles,

    Plaut. Rud. 1, 1, 49:

    mare,

    Plin. 4, 11, 18, § 51:

    legiones,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    legio,

    Tac. H. 3, 22:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 104.— Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.—
    C.
    Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.):

    vir,

    Plaut. Ps. 4, 4, 4.—
    D.
    Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Makedonios, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Makêdonios), Ov. M. 12, 466:

    militi Macedonio,

    Plaut. Ps. 1, 3, 112:

    colonia,

    Just. 11, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Macedoniensis

  • 67 Macedonius

    Măcĕdŏnes, um ( Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Makedones, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.—Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.— In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian:

    quid Macedo Alexander?

    i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694:

    diffidit urbium Portas vir Macedo,

    i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14:

    hostis,

    Liv. 9, 19, 14.—
    B.
    Transf.:

    Macedonum robur,

    a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.—Hence,
    II. A.
    Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Makedonia, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.—
    B.
    Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian:

    miles,

    Plaut. Rud. 1, 1, 49:

    mare,

    Plin. 4, 11, 18, § 51:

    legiones,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    legio,

    Tac. H. 3, 22:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 104.— Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.—
    C.
    Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.):

    vir,

    Plaut. Ps. 4, 4, 4.—
    D.
    Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Makedonios, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Makêdonios), Ov. M. 12, 466:

    militi Macedonio,

    Plaut. Ps. 1, 3, 112:

    colonia,

    Just. 11, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Macedonius

  • 68 membripotens

    membrĭpŏtens, ntis, adj. [membrum-potens], ruling in the members (eccl. Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > membripotens

  • 69 Muto

    1.
    mūto, āvi, ātum (arch. subj. mutassis, Plaut. Aul. 3, 6, 49; inf. pass. mutarier, id. Men. prol. 74), 1, v. a. and n. freq. [moveo].
    I.
    Prop., to move, to move away or from its place, to move to a place (rare):

    neque se luna quoquam mutat,

    does not move, does not budge, Plaut. Am. 1, 1, 117: illa tamen se Non habitu mutatve loco, does not quit her dress or her dwelling, Hor. S. 2, 7, 64:

    ne quis invitus civitate mutetur,

    be forced to leave, be driven from, Cic. Balb. 13, 30:

    hinc dum muter,

    if I can only get away from here, Ov. Tr. 5, 2, 73.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of change in the thing spoken of itself.
    1.
    In gen.
    a.
    Act., to alter, change a thing (freq. and class.; cf.

    vario): sententiam mutare numquam,

    Cic. Mur 29, 61: ego rogatus mutavi consilium meum. id. Fam. 4, 4, 4:

    consuetudinem dicendi,

    id. Brut. 91, 314:

    mentes vestras voluntatesque,

    id. Prov. Cons. 10, 25:

    cum testamentum mutare cuperet,

    id. Clu. 11, 31: propositum. Petr. 116:

    ne haec mutet fidem,

    Plaut. Mil. 4, 1, 36: nequeo exorare [p. 1181] ut me maneat et cum illo ut mutet fidem, Ter. Phorm. 3, 2, 28:

    tabulas,

    to alter one's will, Juv. 14, 55.— Absol.:

    natura nescia mutari,

    incapable of change, Juv. 13, 240. —With ob:

    mutatum jus ob unius feneratoris libidinem,

    Liv. 8, 28, 1:

    facilem mutatu gentem,

    Tac. A. 14, 23.—With ad:

    gubernatori ad incursus tempestatum... ratio mutanda est,

    Quint. 10, 7, 3:

    ad singulas paene distinctiones vultus mutandus est,

    id. 11, 3, 47.—With Gr. acc.:

    mutata suos flumina cursus,

    Verg. E. 8, 4:

    negat quicquam ex Latinā ratione mutandum,

    Quint. 1, 5, 89.—With cum:

    cum illo fidem,

    Ter. Phorm. 3, 2, 28 supra; more freq. cum aliquā re, to change with or under the influence of a thing:

    facies locorum cum ventis simul mutatur,

    Sall. J. 78, 3:

    qui cum fortunā non animum mutāsset,

    Vell. 2, 82, 2:

    quarum uvarum vini jucunditas cum regione mutatur,

    Col. 3, 2, 16; Ambros. in Abrah. 2, 10, 68.—With in and acc.:

    bona facile mutantur in pejus,

    Quint. 1, 1, 5.—With ex:

    nisi forte non ex Graeco mutantes, etc.,

    Quint. 3, 4, 14:

    ex feminis mutari in mares,

    Plin. 7, 4, 3, § 36. —With de:

    de uxore nihil mutat,

    Ter. And. 5, 4, 46.—With ab:

    quantum mutatus ab illo Hectore,

    Verg. A. 2, 274:

    longe mutatus ab illo Sampsone, qui, etc.,

    Ambros. Spir. Sanc. 2, prol. § 13.—Non mutat, with rel.-clause, it makes no difference: nec mutat confestim, an interjecto tempore, fidem suam adstrinxerunt, Pap. Dig. 46, 1, 52, § 2. —With abl. instrum. ( poet.):

    ut silvae foliis pronos mutantur in annos,

    Hor. A. P. 60.—
    b.
    Neutr., = mutari, to alter, change:

    quantum mores mutaverint argumentum,

    Liv. 39, 51, 10:

    postquam mutabat aestus,

    Tac. A. 2, 23; 12, 20:

    annona ex ante convectā copiā nihil mutavit,

    Liv. 5, 13, 1:

    mox in superbiam mutans,

    Tac. A. 12, 29:

    adeo animi mutaverant, ut clariorem inter Romanos deditio Postumium... faceret,

    Liv. 9, 12, 3:

    tantum mutāsse fortunam, ut, etc.,

    id. 29, 3, 10; 39, 51, 10.—
    (β).
    To differ, be different:

    pastiones hiberno ac verno tempore hoc mutant,

    Varr. R. R. 2, 2, 12:

    quantum mutare a Menandro Caecilius visus est,

    Gell. 2, 23, 7.—
    (γ).
    Of style, to vary:

    an ego... poetis, et maxime tragicis concederem, ut ne omnibus locis eādem contentione uterentur, crebroque mutarent? etc.,

    Cic. Or. 31, 109.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change the color of, to color, dye (cf.:

    inficio, imbuo): aries jam suave rubenti Murice, jam croceo mutabit vellera luto,

    Verg. E. 4, 44:

    nec lanarum colores, quibus simplex ille candor mutatus est, elui possunt,

    Quint. 1, 1, 5.—
    b.
    To change for the better, make better, to improve: placet tibi factum, Micio? Mi.:

    non, si queam mutare,

    Ter. Ad. 4, 7, 19.—
    c.
    To change for the worse; pass., of wine, to spoil, turn, etc.:

    ac, nisi mutatum, parcit defundere vinum,

    Hor. S. 2, 2, 58:

    melle mutatum (sc. balsamum),

    adulterated, Plin. 12, 25, 54, § 122.—
    B.
    Of change in its relation to other things, etc.
    1.
    In gen., to change one thing, etc., for another:

    mutatis ad celeritatem jumentis,

    Caes. B. C. 3, 11:

    vestimenta mutanti tunica ardere visa est,

    Suet. Tib. 14:

    calceos et vestimenta,

    Cic. Mil. 10, 28.—Esp. freq.: mutare vestem, to change one's dress: An. Muta vestem. Ch. Ubi mutem?... An. Eamus ad me. Ibi proximum'st ubi mutes, Ter. Eun. 3, 5, 61 sqq.:

    mutando nunc vestem, nunc tegumenta capitis,

    Liv. 22, 1, 3; Sen. Ep. 18, 2.—Esp., to put on the garb of mourning, of humility, etc.:

    pro me praesente senatus hominumque praeterea viginti millia vestem mutaverunt,

    Cic. post Red. ad Quir. 3, 8:

    non modo ut vestem mutaret, aut supplex prensaret homines, sed, etc.,

    Liv. 2, 61; 8, 37, 9; Cic. Sest. 11, 26; Hor. C. 1, 35, 23.—
    2.
    Esp.
    a.
    Mutata verba, i. e. figurative:

    mutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliquā consequenti,

    Cic. Or. 27, 92.—
    b.
    Of style, to vary, alter:

    reliquum est ut dicas de conversā oratione atque mutatā,

    Cic. Part. Or. 7, 23:

    genus eloquendi... mutatum,

    id. ib. 5, 16.—
    c.
    Of one's assertion or promise:

    quod dixi semel, hau mutabo,

    will not break my word, Plaut. Bacch. 5, 2, 90.—
    d.
    Of place, to change, shift, alter:

    locum ex loco mutans (sc. typhon) rapidā vertigine,

    Plin. 2, 48, 49, § 132; cf.: quod nec injussu populi mutari finibus posset, to be removed, Liv. 5, 46, 11:

    exsules sunt, etiam si solum non mutārunt,

    i. e. gone into exile, Cic. Par. 4, 31:

    jussa pars mutare Lares et urbem Sospite cursu,

    Hor. C. Sec. 39.—
    C.
    Of common or reciprocal relations, to interchange, exchange.—With cum:

    cum amplificatione vectigalium nomen Hieronicae legis mutare,

    Cic. Verr. 2, 3, 8, § 19:

    ut vestem cum illo mutem,

    Ter. Eun. 3, 5, 24:

    ne cujus suorum popularium mutatam secum fortunam esse vellent,

    Liv. 21, 45, 6.—With pro:

    C. Hostilio pro Etruriā Tarentum mutaverant (sonatus) provinciam, pro Tarento Capuam mutaverunt,

    Liv. 27, 35, 14:

    non debere eum incerta pro certis mutare,

    Sall. J. 83, 1:

    mutatos pro Macedonibus Romanos dominos,

    Liv. 34, 49, 6.—With abl. of that for which the exchange, etc., is made:

    quid terras alio calentes Sole mutamus (patriā),

    Hor. C. 2, 16, 19:

    victoriae possessionem incertā pace mutāsse,

    Liv. 9, 12, 2; also with abl. of that given in exchange, etc.:

    victrice patriā victam mutari,

    id. 5, 30, 3.—So esp. of trading, etc., to exchange, barter, sell, etc.:

    coepit captivos conmercari Aleos, si quem reperire possit, qui mutet suum,

    Plaut. Capt. prol. 28; cf.:

    homines captivos conmercatur, si queat Aliquem invenire, suum qui mutet filium,

    id. ib. 1, 1, 33;

    1, 2, 68: hic mutat merces surgente a sole, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 29:

    mutandi copia,

    Sall. J. 18, 5.—With abl.:

    uvam Furtivā mutat strigili,

    Hor. S. 2, 7, 109:

    suburbanis lactens porcus aere mutandus est,

    Col. 7, 9, 4:

    caetera reponantur, vel aere mutentur,

    id. 8, 5, 4:

    aere mutandi sunt (sc. apri),

    id. 9, 1, 7:

    quamvis Milesia magno Vellera mutentur,

    Verg. G. 3, 307; so with cum and pers. with whom the exchange is made:

    eaque mutare cum mercatoribus vino advecticio,

    Sall. J. 44, 5.—With inter:

    mutare res inter se instituerant,

    Sall. J. 18, 9.—
    D.
    To forsake, abandon, leave:

    mutare, derelinquere,

    Non. p. 351, 1:

    expertum jam principem anxii mutabant,

    Tac. H. 3, 44: mihi non persuadetur... mutem meos, Lucil. ap. Non. 351, 3: mutataque sidera pondus Quaesivere suum, i. e. forsaken or abandoned by the gods, Petr. poët. 124, 264.—Hence, mūtā-tus, a, um, P. a., changed, i. e. different, successive:

    quae (facies) mutatis inducitur atque fovetur Tot medicaminibus,

    Juv. 6, 472.
    2.
    mūto, ōnis, m., = membrum virile (rare and only poet.), Lucil. ap. Porphyr. ad Hor. S. 1, 2, 68; also id. ib. Orell. (K. and H. muttonis).
    3.
    Mūto, a Roman surname, Cic. Fragm. Or. pro Fundan. p. 445 Orell.

    Lewis & Short latin dictionary > Muto

  • 70 muto

    1.
    mūto, āvi, ātum (arch. subj. mutassis, Plaut. Aul. 3, 6, 49; inf. pass. mutarier, id. Men. prol. 74), 1, v. a. and n. freq. [moveo].
    I.
    Prop., to move, to move away or from its place, to move to a place (rare):

    neque se luna quoquam mutat,

    does not move, does not budge, Plaut. Am. 1, 1, 117: illa tamen se Non habitu mutatve loco, does not quit her dress or her dwelling, Hor. S. 2, 7, 64:

    ne quis invitus civitate mutetur,

    be forced to leave, be driven from, Cic. Balb. 13, 30:

    hinc dum muter,

    if I can only get away from here, Ov. Tr. 5, 2, 73.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of change in the thing spoken of itself.
    1.
    In gen.
    a.
    Act., to alter, change a thing (freq. and class.; cf.

    vario): sententiam mutare numquam,

    Cic. Mur 29, 61: ego rogatus mutavi consilium meum. id. Fam. 4, 4, 4:

    consuetudinem dicendi,

    id. Brut. 91, 314:

    mentes vestras voluntatesque,

    id. Prov. Cons. 10, 25:

    cum testamentum mutare cuperet,

    id. Clu. 11, 31: propositum. Petr. 116:

    ne haec mutet fidem,

    Plaut. Mil. 4, 1, 36: nequeo exorare [p. 1181] ut me maneat et cum illo ut mutet fidem, Ter. Phorm. 3, 2, 28:

    tabulas,

    to alter one's will, Juv. 14, 55.— Absol.:

    natura nescia mutari,

    incapable of change, Juv. 13, 240. —With ob:

    mutatum jus ob unius feneratoris libidinem,

    Liv. 8, 28, 1:

    facilem mutatu gentem,

    Tac. A. 14, 23.—With ad:

    gubernatori ad incursus tempestatum... ratio mutanda est,

    Quint. 10, 7, 3:

    ad singulas paene distinctiones vultus mutandus est,

    id. 11, 3, 47.—With Gr. acc.:

    mutata suos flumina cursus,

    Verg. E. 8, 4:

    negat quicquam ex Latinā ratione mutandum,

    Quint. 1, 5, 89.—With cum:

    cum illo fidem,

    Ter. Phorm. 3, 2, 28 supra; more freq. cum aliquā re, to change with or under the influence of a thing:

    facies locorum cum ventis simul mutatur,

    Sall. J. 78, 3:

    qui cum fortunā non animum mutāsset,

    Vell. 2, 82, 2:

    quarum uvarum vini jucunditas cum regione mutatur,

    Col. 3, 2, 16; Ambros. in Abrah. 2, 10, 68.—With in and acc.:

    bona facile mutantur in pejus,

    Quint. 1, 1, 5.—With ex:

    nisi forte non ex Graeco mutantes, etc.,

    Quint. 3, 4, 14:

    ex feminis mutari in mares,

    Plin. 7, 4, 3, § 36. —With de:

    de uxore nihil mutat,

    Ter. And. 5, 4, 46.—With ab:

    quantum mutatus ab illo Hectore,

    Verg. A. 2, 274:

    longe mutatus ab illo Sampsone, qui, etc.,

    Ambros. Spir. Sanc. 2, prol. § 13.—Non mutat, with rel.-clause, it makes no difference: nec mutat confestim, an interjecto tempore, fidem suam adstrinxerunt, Pap. Dig. 46, 1, 52, § 2. —With abl. instrum. ( poet.):

    ut silvae foliis pronos mutantur in annos,

    Hor. A. P. 60.—
    b.
    Neutr., = mutari, to alter, change:

    quantum mores mutaverint argumentum,

    Liv. 39, 51, 10:

    postquam mutabat aestus,

    Tac. A. 2, 23; 12, 20:

    annona ex ante convectā copiā nihil mutavit,

    Liv. 5, 13, 1:

    mox in superbiam mutans,

    Tac. A. 12, 29:

    adeo animi mutaverant, ut clariorem inter Romanos deditio Postumium... faceret,

    Liv. 9, 12, 3:

    tantum mutāsse fortunam, ut, etc.,

    id. 29, 3, 10; 39, 51, 10.—
    (β).
    To differ, be different:

    pastiones hiberno ac verno tempore hoc mutant,

    Varr. R. R. 2, 2, 12:

    quantum mutare a Menandro Caecilius visus est,

    Gell. 2, 23, 7.—
    (γ).
    Of style, to vary:

    an ego... poetis, et maxime tragicis concederem, ut ne omnibus locis eādem contentione uterentur, crebroque mutarent? etc.,

    Cic. Or. 31, 109.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change the color of, to color, dye (cf.:

    inficio, imbuo): aries jam suave rubenti Murice, jam croceo mutabit vellera luto,

    Verg. E. 4, 44:

    nec lanarum colores, quibus simplex ille candor mutatus est, elui possunt,

    Quint. 1, 1, 5.—
    b.
    To change for the better, make better, to improve: placet tibi factum, Micio? Mi.:

    non, si queam mutare,

    Ter. Ad. 4, 7, 19.—
    c.
    To change for the worse; pass., of wine, to spoil, turn, etc.:

    ac, nisi mutatum, parcit defundere vinum,

    Hor. S. 2, 2, 58:

    melle mutatum (sc. balsamum),

    adulterated, Plin. 12, 25, 54, § 122.—
    B.
    Of change in its relation to other things, etc.
    1.
    In gen., to change one thing, etc., for another:

    mutatis ad celeritatem jumentis,

    Caes. B. C. 3, 11:

    vestimenta mutanti tunica ardere visa est,

    Suet. Tib. 14:

    calceos et vestimenta,

    Cic. Mil. 10, 28.—Esp. freq.: mutare vestem, to change one's dress: An. Muta vestem. Ch. Ubi mutem?... An. Eamus ad me. Ibi proximum'st ubi mutes, Ter. Eun. 3, 5, 61 sqq.:

    mutando nunc vestem, nunc tegumenta capitis,

    Liv. 22, 1, 3; Sen. Ep. 18, 2.—Esp., to put on the garb of mourning, of humility, etc.:

    pro me praesente senatus hominumque praeterea viginti millia vestem mutaverunt,

    Cic. post Red. ad Quir. 3, 8:

    non modo ut vestem mutaret, aut supplex prensaret homines, sed, etc.,

    Liv. 2, 61; 8, 37, 9; Cic. Sest. 11, 26; Hor. C. 1, 35, 23.—
    2.
    Esp.
    a.
    Mutata verba, i. e. figurative:

    mutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliquā consequenti,

    Cic. Or. 27, 92.—
    b.
    Of style, to vary, alter:

    reliquum est ut dicas de conversā oratione atque mutatā,

    Cic. Part. Or. 7, 23:

    genus eloquendi... mutatum,

    id. ib. 5, 16.—
    c.
    Of one's assertion or promise:

    quod dixi semel, hau mutabo,

    will not break my word, Plaut. Bacch. 5, 2, 90.—
    d.
    Of place, to change, shift, alter:

    locum ex loco mutans (sc. typhon) rapidā vertigine,

    Plin. 2, 48, 49, § 132; cf.: quod nec injussu populi mutari finibus posset, to be removed, Liv. 5, 46, 11:

    exsules sunt, etiam si solum non mutārunt,

    i. e. gone into exile, Cic. Par. 4, 31:

    jussa pars mutare Lares et urbem Sospite cursu,

    Hor. C. Sec. 39.—
    C.
    Of common or reciprocal relations, to interchange, exchange.—With cum:

    cum amplificatione vectigalium nomen Hieronicae legis mutare,

    Cic. Verr. 2, 3, 8, § 19:

    ut vestem cum illo mutem,

    Ter. Eun. 3, 5, 24:

    ne cujus suorum popularium mutatam secum fortunam esse vellent,

    Liv. 21, 45, 6.—With pro:

    C. Hostilio pro Etruriā Tarentum mutaverant (sonatus) provinciam, pro Tarento Capuam mutaverunt,

    Liv. 27, 35, 14:

    non debere eum incerta pro certis mutare,

    Sall. J. 83, 1:

    mutatos pro Macedonibus Romanos dominos,

    Liv. 34, 49, 6.—With abl. of that for which the exchange, etc., is made:

    quid terras alio calentes Sole mutamus (patriā),

    Hor. C. 2, 16, 19:

    victoriae possessionem incertā pace mutāsse,

    Liv. 9, 12, 2; also with abl. of that given in exchange, etc.:

    victrice patriā victam mutari,

    id. 5, 30, 3.—So esp. of trading, etc., to exchange, barter, sell, etc.:

    coepit captivos conmercari Aleos, si quem reperire possit, qui mutet suum,

    Plaut. Capt. prol. 28; cf.:

    homines captivos conmercatur, si queat Aliquem invenire, suum qui mutet filium,

    id. ib. 1, 1, 33;

    1, 2, 68: hic mutat merces surgente a sole, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 29:

    mutandi copia,

    Sall. J. 18, 5.—With abl.:

    uvam Furtivā mutat strigili,

    Hor. S. 2, 7, 109:

    suburbanis lactens porcus aere mutandus est,

    Col. 7, 9, 4:

    caetera reponantur, vel aere mutentur,

    id. 8, 5, 4:

    aere mutandi sunt (sc. apri),

    id. 9, 1, 7:

    quamvis Milesia magno Vellera mutentur,

    Verg. G. 3, 307; so with cum and pers. with whom the exchange is made:

    eaque mutare cum mercatoribus vino advecticio,

    Sall. J. 44, 5.—With inter:

    mutare res inter se instituerant,

    Sall. J. 18, 9.—
    D.
    To forsake, abandon, leave:

    mutare, derelinquere,

    Non. p. 351, 1:

    expertum jam principem anxii mutabant,

    Tac. H. 3, 44: mihi non persuadetur... mutem meos, Lucil. ap. Non. 351, 3: mutataque sidera pondus Quaesivere suum, i. e. forsaken or abandoned by the gods, Petr. poët. 124, 264.—Hence, mūtā-tus, a, um, P. a., changed, i. e. different, successive:

    quae (facies) mutatis inducitur atque fovetur Tot medicaminibus,

    Juv. 6, 472.
    2.
    mūto, ōnis, m., = membrum virile (rare and only poet.), Lucil. ap. Porphyr. ad Hor. S. 1, 2, 68; also id. ib. Orell. (K. and H. muttonis).
    3.
    Mūto, a Roman surname, Cic. Fragm. Or. pro Fundan. p. 445 Orell.

    Lewis & Short latin dictionary > muto

  • 71 obtectus

    1.
    obtectus, ūs, m. [obtego], a covering (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 4, 65.
    2.
    obtectus, a, um, Part., from obtego.

    Lewis & Short latin dictionary > obtectus

  • 72 obtenebratio

    ob-tĕnebrātĭo, ōnis, f. [obtenebro], darkness (eccl. Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 5, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > obtenebratio

  • 73 perscrutatrix

    perscrūtātrix, īcis, f. [perscrutator], [p. 1354] an examiner (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 2, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > perscrutatrix

  • 74 pollutrix

    pollūtrix, īcis, f. [id.], a polluter (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > pollutrix

  • 75 pomulum

    pōmŭlum, i, n. [pomum], a little apple, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > pomulum

  • 76 possibilis

    possĭbĭlis, e, adj. [possum], that may exist or may be done, possible (post-Aug.): melius qui tertiam partem dixerunt dunaton, quod nostri possibile nominant, Quint. 3, 8, 25:

    condiciones,

    Dig. 28, 3, 16: possibile est, with subject-clause, ib. 25, 2, 3; Vulg. 2 Macc. 3, 6.—Hence, adv.: possĭ-bĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 2, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > possibilis

  • 77 possibiliter

    possĭbĭlis, e, adj. [possum], that may exist or may be done, possible (post-Aug.): melius qui tertiam partem dixerunt dunaton, quod nostri possibile nominant, Quint. 3, 8, 25:

    condiciones,

    Dig. 28, 3, 16: possibile est, with subject-clause, ib. 25, 2, 3; Vulg. 2 Macc. 3, 6.—Hence, adv.: possĭ-bĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 2, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > possibiliter

  • 78 praemialis

    praemĭālis, e, adj. [praemium], used as a reward (eccl. Lat.): resurrectio, Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > praemialis

  • 79 proditus

    1.
    prōdĭtus, a, um, Part., from prodo.
    2.
    prōdĭtus, ūs, m., treachery (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 3, 168.

    Lewis & Short latin dictionary > proditus

  • 80 propitiatorium

    prŏpĭtĭātōrĭus, a, um, adj. [propitiator], atoning, reconciling (eccl. Lat.):

    bonitas Dei,

    Ambros. Fug. Sec. 3, 14.—Hence, subst.: ‡ prŏpĭtĭātōrĭum, ĭi, n.
    I.
    A means of reconciliation, an atonement, propitiation:

    propitiatorium, quasi propitiationis oratorium,

    Isid. Orig. 15, 4; Ambros. Ep. 4, 4.—
    II.
    A place of atonement, Vulg. Exod. 25, 17; id. Heb. 9, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > propitiatorium

См. также в других словарях:

  • sec — sec, sèche [ sɛk, sɛʃ ] adj. et n. m. • v. 980 « desséché »; lat. siccus, sicca I ♦ (Concret) 1 ♦ Qui n est pas ou est peu imprégné de liquide. ⇒ desséché. Feuilles sèches. Bois sec. « demandez de la pluie; nos blés sont secs comme vos tibias »… …   Encyclopédie Universelle

  • sec — sec, sèche (sèk, sè ch ) adj. 1°   Qui a peu ou qui n a pas d humidité. 2°   Qui n est plus frais. 3°   Que l on a fait sécher, que l on a rendu moins humide 4°   Qui n est pas mouillé, n est pas moite. 5°   Vin sec, vin qui n a rien de liquoreux …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • sec — sec·a·lin; sec·a·lose; sec·a·mo·ne; sec; sec·a·teur; Sec·co·tine; sec·o·barbital; sec·odont; Sec·o·nal; sec·ond·ar·i·ly; sec·ond·ar·i·ness; sec·ond hand·ed·ness; sec·ond·ly; sec·ond·ness; sec·re·taire; sec·re·tar·i·al; sec·re·tar·i·at;… …   English syllables

  • sec — SEC, [s]eche. adj. Qui participe de celle des quatre premieres qualitez qui est opposée à humide. Les philosophes considerent la terre comme estant froide & seche, & le feu comme estant chaud & sec. l esté a esté fort sec. il fait un temps bien… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • sec — SEC, SEÁCĂ, seci, adj. 1. Lipsit de apă; care a secat, s a uscat. Albia seacă a unui râu. ♦ (Despre locuri) Lipsit de umezeală; p. ext. arid, neproductiv. ♢ Tuse seacă = tuse uscată, fără expectoraţie. Timbru (sau sigiliu) sec = urmă de ştampilă… …   Dicționar Român

  • Seč u Nasavrk — Seč …   Deutsch Wikipedia

  • SEC Rule 10b5-1 — is an administrative rule [http://www.sec.gov/rules/final/33 7881.htm enacted] by the United States Securities and Exchange Commission (SEC) in 2000. The SEC states that Rule 10b5 1 was enacted in order to resolve an… …   Wikipedia

  • Sec-Butyllithium — is the chemical compound with the formula CH3CHLiCH2CH3, abbreviated sec BuLi or s BuLi This organolithium reagent is used as a source of sec butyl carbanion in organic synthesis.Ovaska, T. V. s Butyllithium in Encyclopedia of Reagents for… …   Wikipedia

  • SEC — abbrSecurities and Exchange Commission see also the important agencies section Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. SEC …   Law dictionary

  • Seč — ist der Name von Seč u Nasavrk, Stadt im Okres Chrudim, Tschechien Seč u Blovic, Gemeinde im Okres Plzeň jih, Tschechien Seč u Brandýsa nad Orlicí, Gemeinde im Okres Ústí nad Orlicí Seč (Slowakei), Gemeinde im Okres Prievidza, Slowakei Seč,… …   Deutsch Wikipedia

  • SEC Rule 10b-5 — is one of the most important rules promulgated by the U.S. Securities and Exchange Commission, pursuant to its authority granted under the Securities Exchange Act of 1934. The rule prohibits any act or omission resulting in fraud or deceit in… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»