Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

finium+l

  • 1 finium

    boundaries, limits, / territory.

    Latin-English dictionary of medieval > finium

  • 2 propagatio

    prŏpāgātĭo, ōnis, f. [propago] [st1]1 [-] action de provigner, provignement. --- Cic. CM 53. [st1]2 [-] propagation. --- Cic. Off. 1, 54. [st1]3 [-] fig. extension, agrandissement, prolongation.    - propagatio finium, Cic. Prov. 29: agrandissement du territoire.    - propagatio vitae, Cic. Tusc. 1, 86: prolongation de la vie.
    * * *
    prŏpāgātĭo, ōnis, f. [propago] [st1]1 [-] action de provigner, provignement. --- Cic. CM 53. [st1]2 [-] propagation. --- Cic. Off. 1, 54. [st1]3 [-] fig. extension, agrandissement, prolongation.    - propagatio finium, Cic. Prov. 29: agrandissement du territoire.    - propagatio vitae, Cic. Tusc. 1, 86: prolongation de la vie.
    * * *
        Propagatio, Verbale. Colum. Provignement, Peuplement de vigne.
    \
        Finium imperii propagatio. Cic. Accroissement, Dilatation.
    \
        Propagatio miserrimi temporis. Cic. Prolongement, Alongement.

    Dictionarium latinogallicum > propagatio

  • 3 propagatio

    propāgātio, ōnis, f. (propago, āre), I) das ›Fortsetzen‹ übh., A) im Raume, die Erweiterung, finium imperii nostri pr., Cic.: finium, Liv. – B) in der Zeit, die Verlängerung, temporis, Cic.: vitae, Cic. – II) die Fortpflanzung, der Weinstöcke u. Bäume, Cic. – übtr., des Geschlechtes, Cic.: nominis, Cic.

    lateinisch-deutsches > propagatio

  • 4 Grenzscheide

    Grenzscheide, divortium. – Ist es = »Grenzlinie«, s. d. – Grenzsoldat, miles limitaneus (Spät.). – Grenzstadt, *oppidum in confinio situm. – Phaselis ist die Gr. Lyciens u. Pamphyliens, in confinio Lyciae et Pamphyliae Phaselis est. Grenzstein, terminus. Grenzstreitigkeit, controversia finium, – mit jmd. eine G. haben, de parte finium cum alqo ambigere od. litigare: es finden Grenzstreitigkeiten statt, de finibus controversia est. Grenzstrom, s. Grenzfluß. – Grenzvolk, *gens, quae in confinio habitat (ein Volk, das an der Grenze zweier Länder wohnt). – gens extrema (ein Volk, das an der äußersten Grenze eines Gebiets wohnt). – Grenzwache, milites limitanei (Spät.). – eine G. aufgestellt haben od. halten, praesidia armata in finibus extremis habere. [1166] Grenzwächter, miles limitaneus (Spät.). – Grenzwall, limes. Grenzweg, limes. confinium (s. Grenze).

    deutsch-lateinisches > Grenzscheide

  • 5 Landesgrenze

    Landesgrenze, fines regionis, im Zshg. bl. fines (im allg., z.B. unsere L., fines nostri). – primus suorum finium aditus (der Eingang der Grenzen von jmds. Land, Reich, z.B. in primo suorum finium aditu alci occurrere). – primi fines regionis (der Anfang der Grenzen, z.B. in primis finibus alci praesto esse). – ultimi fines regionis (der äußerste Punkt der Grenzen, z.B. alqm ad ultimos fines prosequi).

    deutsch-lateinisches > Landesgrenze

  • 6 aditus

    [st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire.    - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse.    - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé.    - adita pericula, Ov.: périls affrontés.    - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche.    - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage.    - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire.    - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn.    - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici.    - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience.    - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible.    - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible.    - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile.    - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage.    - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays.    - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville.    - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie.    - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages.    - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion.    - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative.    - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux.    - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir.    - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule.    - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn.    - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens.    - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.
    * * *
    [st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire.    - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse.    - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé.    - adita pericula, Ov.: périls affrontés.    - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche.    - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage.    - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire.    - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn.    - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici.    - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience.    - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible.    - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible.    - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile.    - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage.    - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays.    - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville.    - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie.    - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages.    - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion.    - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative.    - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux.    - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir.    - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule.    - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn.    - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens.    - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.
    * * *
    I.
        Aditus, pen. corr. Participium a passiuo adeor, adiris. Ouid. Vers qui on est allé.
    \
        Periculis aditis. Cic. Apres s'estre mis en beaucoup de dangiers.
    II.
        Aditus, huius aditus, pen. cor. Verbale. Allee.
    \
        Vrbes permultas, vno aditu atque aduentu esse captas. Cic. Tout d'une venue.
    \
        Aditus. Chemin, Voye, Accez.
    \
        Aditus templi. Cic. Chemin pour aller au temple.
    \
        Aditus nidi. Plin. L'entree du nid.
    \
        Aditus atque os portus. Cic. L'entree.
    \
        Aditus, ianua que patefacta. Cic. L'ouverture est faicte.
    \
        AEquus aditus. Tacit. Plain chemin et uni.
    \
        Aerius aditus. Ouid. Chemin en l'air.
    \
        Angustus aditus. Virgil. Entree estroicte.
    \
        Caecus aditus. Senec. Chemin obscur, tenebreux.
    \
        Flexus aditus. Lucret. Chemin tortu, virant ca et là.
    \
        Lati aditus ducunt illuc. Virgil. On va là par grands et larges chemins.
    \
        Promptus ad capessendos honores aditus. Tacit. Chemin aisé, Facile moyen.
    \
        Primo aditu aedium suarum quempiam prohibere. Cic. Le garder d'entrer, De mettre le pied à l'entree.
    \
        Ex omni aditu. Ci. De touts costez, Par où on y peult entrer ou arriver de toutes parts.
    \
        Angustare aditum. Claud. Faire l'entree, ou le chemin estroict, Estrecir.
    \
        Adituque carentia saxa. Ouid. Rochiers inaccessibles.
    \
        Claudere omnes aditus. Cic. Clorre, ou Bouscher touts les chemins touts les lieus par lesquels on y peult arriver.
    \
        Claudere aliquid ex omni aditu. Cic. Clorre de toutes parts.
    \
        Dare alicui aditum ad caelum. Cic. Donner entree, Faire chemin, Donner le moyen d'y parvenir, Luy faire le passage.
    \
        Ferre aliquo aditum. Catul. Aller, ou venir quelque part, en quelque lieu.
    \
        Aditus firmare. Tacit. Fermer, Clorre, Fortifier l'entree.
    \
        Habere difficiles aditus ad pastum. Cic. Manus etiam data elephanto, quia propter magnitudinem corporis difficiles aditus habebat ad pastum. Il est mal aisé à l'elephant de se baisser pour prendre sa pasture, D'approcher sa bouche pres de la viande, au moyen de quoy nature luy a donné une trompe, pour luy servir de main à prendre de loing la viande, et la porter à sa bouche.
    \
        Difficiles aditus primos habet. Horat. Il est mal aisé de prime face d'y aborder.
    \
        Occupat AEneas aditum. Vir. Il entre.
    \
        Pererrare aditus. Virg. Aller deca dela pour trouver entree.
    \
        Prohibere aditum. Ouid. Empescher l'acces, Garder d'approcher.
    \
        Prohibere quempiam aditu. Cic. Garder quelcun d'approcher.
    \
        Praeponere aedibus ac templis vestibula et aditus. Cic. Porches et entrees.
    \
        Reperire sibi aditum. Ouid. Trouver moyen.
    \
        Rumpere aditus. Virg. Entrer par force et violence.
    \
        Tentare aditum. Virgil. Essayer le chemin, ou le moyen, ou l'opportunité.
    \
        Inaccessos aditus rumpere. Sil. Ital. Faire des chemins, et passer par où jamais on n'avoit passé.
    \
        Aditus in Cereris sacrarium non est viris. Cic. Les hommes n'y entrent point.
    \
        Aditus, per metaphoram. Entree, ou moyen pour parvenir à quelque chose.
    \
        Difficilior ad Antonium aditus esse dicitur. Cic. Difficile accez.
    \
        Aditus ad aliquem facilis. Cic. Facile acces.
    \
        Obstructus aditus alicui ad aliquid. Cic. Le chemin luy est bousché, Il n'ha aucun moyen pour y parvenir, On luy a osté touts les moyens d'y parvenir.
    \
        Pate facere aditum rerum. Cic. Faire ouverture.
    \
        Comparare sibi aditus ad res pestiferas. Cic. Se faire voye.
    \
        Dare aditum oculis. Cic. Donner entree aux yeuls, Donner moyen de veoir.
    \
        Dant aditum conuiuia. Ouid. Les banquets donnent accez, Par banquets on ha accez, on acquiert accez.
    \
        Habere aditum. Cic. Avoir accez, ou moyen, ou entree.
    \
        Iacere aditum ad aliquid. Cic. Faire entree et ouverture, Faire passage.
    \
        Intercludere aditum ad aliquem. Ci. Bouscher le chemin, le passage.
    \
        Patet alicui aditus ad causam Cic. Le chemin luy est ouvert.

    Dictionarium latinogallicum > aditus

  • 7 emancipo

    ēmancipo (emancupo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] émanciper, affranchir de l'autorité paternelle (un fils, filium). [st2]2 [-] céder, aliéner (un bien), abandonner. [st2]3 [-] soumettre, assujettir.    - emancupando filium fraudem legi facere, Liv. 7, 16: détourner la loi en émancipant son fils.    - filium in adoptionem emancipare, Cic. Fin. 1, 7, 24: émanciper son fils en vue de l'adoption.    - cuidam de parte finium cum vicino litiganti, adhibitus arbiter, totum agrum redemit emancipavitque, Suet. Othon, 4: choisi comme arbitre par un soldat qui était en procès avec son voisin pour une affaire de bornage, (Othon) acheta tout le champ et le lui céda.    - se alicui emancipari: s'abandonner à qqn, dépendre de qqn.    - tibi me emancupo, Plaut. Bacch. 1, 1, 59: je me fais ton esclave.    - senectus honesta est si nemini emancipata est, Cic. de Sen. 11, 38: le vieillard est honoré s'il ne dépend de personne.
    * * *
    ēmancipo (emancupo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] émanciper, affranchir de l'autorité paternelle (un fils, filium). [st2]2 [-] céder, aliéner (un bien), abandonner. [st2]3 [-] soumettre, assujettir.    - emancupando filium fraudem legi facere, Liv. 7, 16: détourner la loi en émancipant son fils.    - filium in adoptionem emancipare, Cic. Fin. 1, 7, 24: émanciper son fils en vue de l'adoption.    - cuidam de parte finium cum vicino litiganti, adhibitus arbiter, totum agrum redemit emancipavitque, Suet. Othon, 4: choisi comme arbitre par un soldat qui était en procès avec son voisin pour une affaire de bornage, (Othon) acheta tout le champ et le lui céda.    - se alicui emancipari: s'abandonner à qqn, dépendre de qqn.    - tibi me emancupo, Plaut. Bacch. 1, 1, 59: je me fais ton esclave.    - senectus honesta est si nemini emancipata est, Cic. de Sen. 11, 38: le vieillard est honoré s'il ne dépend de personne.
    * * *
        Emancipo, emancipas, pe. corr. emancipare, siue emancupare. Cic. Emanciper, Mettre hors de sa puissance son filz, ou son nepveu en droicte ligne, ou autre descendant d'eulx.
    \
        Emancipare agrum. Pli. iun. Aliener, Mettre hors de sa puissance.
    \
        Emancupo me tibi. Plaut. Je me soubmets à toy, Je me mets en ton obeissance, Je me donne à toy, Je veul estre ton esclave.
    \
        Quem in adoptionem D. Syllano emancipauerat, vt, etc. Cic. Lequel il avoit emancipé et baillé en adoption à Syllanus.

    Dictionarium latinogallicum > emancipo

  • 8 intimus

    intĭmus, a, um [*interus, cf. interior] [st1]1 [-] ce qui est le plus en dedans, le plus intérieur, le fond de.    - in eo sacrario intimo, Cic. Verr. 4, 99: au fond de ce sanctuaire.    - intima Macedonia, Cic. Fam. 13, 29, 4: le coeur de la Macédoine.    - in intimum se conjicere Cic. Cael. 62: s'enfoncer à l'intérieur de la maison.    - intima [plur. n.] finium, Liv. 34, 47, 8, l'intérieur du pays.    - fig. ex intima philosophia haurire, Cic. Leg. 1, 17: puiser au coeur de la philosophie.    - ars intima, Cic. Or. 179: le domaine le plus secret de l'art.    - intima disputatio, Cic. de Or. 1, 96: le coeur d'une dissertation.    - intima alicujus consilia, Cic. Verr. pr. 17: projets les plus secrets de qqn. [st1]2 [-] intime, familier, confident.    - familiares intimi, amici intimi, Cic. Att. 3, 1, 3 ; Mur. 45: amis intimes.    - intimus alicui, Cic. Phil. 2, 48: intime de qqn.    - mei intimi, Cic. Fam. 13, 3, etc.: mes intimes.    - me fuisse huic fateor intimum, Plaut. Truc. 1, 1, 61: j'ai été pour elle, je l'avoue, son ami intime.    - facere se intimum apud aliquem, Plaut. Mil. 2, 1, 30: se mettre dans l'intimité de qqn.    - unus ex meis intimis, Cic.: un de mes intimes.
    * * *
    intĭmus, a, um [*interus, cf. interior] [st1]1 [-] ce qui est le plus en dedans, le plus intérieur, le fond de.    - in eo sacrario intimo, Cic. Verr. 4, 99: au fond de ce sanctuaire.    - intima Macedonia, Cic. Fam. 13, 29, 4: le coeur de la Macédoine.    - in intimum se conjicere Cic. Cael. 62: s'enfoncer à l'intérieur de la maison.    - intima [plur. n.] finium, Liv. 34, 47, 8, l'intérieur du pays.    - fig. ex intima philosophia haurire, Cic. Leg. 1, 17: puiser au coeur de la philosophie.    - ars intima, Cic. Or. 179: le domaine le plus secret de l'art.    - intima disputatio, Cic. de Or. 1, 96: le coeur d'une dissertation.    - intima alicujus consilia, Cic. Verr. pr. 17: projets les plus secrets de qqn. [st1]2 [-] intime, familier, confident.    - familiares intimi, amici intimi, Cic. Att. 3, 1, 3 ; Mur. 45: amis intimes.    - intimus alicui, Cic. Phil. 2, 48: intime de qqn.    - mei intimi, Cic. Fam. 13, 3, etc.: mes intimes.    - me fuisse huic fateor intimum, Plaut. Truc. 1, 1, 61: j'ai été pour elle, je l'avoue, son ami intime.    - facere se intimum apud aliquem, Plaut. Mil. 2, 1, 30: se mettre dans l'intimité de qqn.    - unus ex meis intimis, Cic.: un de mes intimes.
    * * *
        Intimus, intima, intimum, pen. cor. Superlatiuum. Plin. iun. Qui est le plus avant et le plus dedens, Tout au fond de quelque lieu, Intime.
    \
        Intimum odium. Cic. Qui est du profond du coeur.
    \
        Intimus. Cicero. Un cher ami et familier, que nous aimons du profond de nostre coeur.
    \
        Intimus sum illi. Cic. Je suis de ses plus prochains amis et familiers, De ses amis de coeur.
    \
        Intimus es consiliis nostris. Terent. Tu es celuy à qui je me descouvre priveement.
    \
        In intimis alicuius esse. Cic. Estre de ses plus grands amis et familiers.

    Dictionarium latinogallicum > intimus

  • 9 prolatio

    prōlātĭo, ōnis, f. [profero] [st1]1 [-] action de porter en avant, présentation, mention, citation.    - prolatio exemplorum, Cic. Or. 120: citation d'exemples. [st1]2 [-] action de proférer, énonciation.    - C.-Aur. Chron. 2, 1, 6. [st1]3 [-] agrandissement, extension.    - prolatio finium, Liv. 31, 5, 7: une extension du territoire. --- cf. Liv. 42, 20, 4; Suet. Aug. 30; Hilar. Trin. 4, 3. [st1]4 [-] remise, ajournement, délai.    - prolatio diei, Caes. BC. 3, 32: prorogation d’échéance.    - prolatio rerum, Cic. Att. 7, 12, 2: suspension des affaires.    - omnem prolationem ut inimicam victoriae suspectabant, Tac. H. 3, 82: tout retard éveillait les soupçons (des soldats) comme ennemi de la victoire.    - Cic. R. Perd. 8 II [absol.] Plaut. Mil. 253.
    * * *
    prōlātĭo, ōnis, f. [profero] [st1]1 [-] action de porter en avant, présentation, mention, citation.    - prolatio exemplorum, Cic. Or. 120: citation d'exemples. [st1]2 [-] action de proférer, énonciation.    - C.-Aur. Chron. 2, 1, 6. [st1]3 [-] agrandissement, extension.    - prolatio finium, Liv. 31, 5, 7: une extension du territoire. --- cf. Liv. 42, 20, 4; Suet. Aug. 30; Hilar. Trin. 4, 3. [st1]4 [-] remise, ajournement, délai.    - prolatio diei, Caes. BC. 3, 32: prorogation d’échéance.    - prolatio rerum, Cic. Att. 7, 12, 2: suspension des affaires.    - omnem prolationem ut inimicam victoriae suspectabant, Tac. H. 3, 82: tout retard éveillait les soupçons (des soldats) comme ennemi de la victoire.    - Cic. R. Perd. 8 II [absol.] Plaut. Mil. 253.
    * * *
        Prolatio, Verbale. Plautus, Quantumuis prolationum, dummodo, etc. Tant de parolles que tu vouldras, pourveu que, etc.
    \
        Prolatio. Liu. Estendement, Prolongation.

    Dictionarium latinogallicum > prolatio

  • 10 propagatio

    propāgātio, ōnis, f. (propago, āre), I) das ›Fortsetzen‹ übh., A) im Raume, die Erweiterung, finium imperii nostri pr., Cic.: finium, Liv. – B) in der Zeit, die Verlängerung, temporis, Cic.: vitae, Cic. – II) die Fortpflanzung, der Weinstöcke u. Bäume, Cic. – übtr., des Geschlechtes, Cic.: nominis, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > propagatio

  • 11 circumdatio

    ōnis f. [ circumdo ]
    обведение, окружение ( finium terrae Aug)

    Латинско-русский словарь > circumdatio

  • 12 interdictio

    запрещение, запрет Eccl; закрытие доступа (i. finium L)
    i. aquae et ignis Cизгнание из отечества (см. interdico 1.)

    Латинско-русский словарь > interdictio

  • 13 interfinium

    inter-fīnium, ī n. [ finis ]

    Латинско-русский словарь > interfinium

  • 14 litigo

    lītigo, āvī, ātum, āre [litem ago\]
    1) спорить, ссориться (cum aliquo C; inter se de aliquā re Pl)
    l. cum ventis погов. Ptвести бесплодную борьбу
    2) вести тяжбу, судиться ( de parte finium cum aliquo Su)

    Латинско-русский словарь > litigo

  • 15 prolatio

    prōlātio, ōnis f. [ profero ]
    1) представление, упоминание, приведение ( exemplorum C)
    2) расширение ( aedificiorum Su); раздвигание ( finium L)
    3) откладывание, отсрочка (judicii C; diei Cs)

    Латинско-русский словарь > prolatio

  • 16 propagatio

    prōpāgātio, ōnis f. [ propago I \]
    1) рассаживание, разведение (vitis C; pomorum Col)
    2) распространение, расширение ( finium imperii C); удлинение, продолжение, продление (temporis, vitae C); сохранение, передача из рода в род ( nominis C)

    Латинско-русский словарь > propagatio

  • 17 quadrifinium

    quadri-fīnium, ī n.
    общая граница четырёх владений или точка пересечения четырёх границ Is

    Латинско-русский словарь > quadrifinium

  • 18 trifinium

    Латинско-русский словарь > trifinium

  • 19 tutor

    I tūtor, ātus sum, ārī depon. [intens. к tueor ]
    1)
    а) защищать, представлять защиту ( oculos ab inferiōre parte C); защищать, охранять ( urbem mūris L)
    non sic excubiae, quam tutatur amor Cld — охраняет не столько стража, сколько (народная) любовь
    б) охранять, стеречь (domum Pl, V): защищать, оборонять ( res Itălas armis H)
    2) предотвращать, устранять (pericula Sl; inopiam Cs)
    II tūtor, ōris m. [ tueor ]
    1) защитник, покровитель, страж ( finium H)
    t. Bacchi Pt =Приап
    2) опекун, попечитель
    tutorem aliquem libĕris suis scribĕre C — назначить кого-л. опекуном своих детей

    Латинско-русский словарь > tutor

  • 20 aditus [2]

    2. aditus, ūs, m. (2. adeo), das Heran-, Hinzugehen, der Hingang (Ggstz. abitus), I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: quorum aditu aut abitu, Lucr.: uno aditu atque adventu, Cic.: litoris, Cic.: finium, Liv.: difficiles aditus habere ad pastum, Cic.: huc aditum ferre, seine Schritte lenken, Catull. u. Apul. – b) insbes.: α) die Möglichkeit-, die Erlaubnis-, das Recht des Hinzugehens, der Zutritt, der Zugang, in forum, in curiam, Cic.: aditus in id sacrarium non est viris, Cic.: quibus solis aditus in domum familiarior erat, freierer Zutritt, Liv.: ventis est aditus, W. dringen hin, Verg. – zu einer Pers., um sie zu sprechen, der Zutritt, die Audienz (die jmd. erlangt, dagegen admissio = der Zutritt, die Audienz, die jmd. gibt), aditus commendationis, Z. durch E., Caes.: homo rari aditus, ein schwer zugänglicher Mensch, Liv.: faciles aditus ad eum privatorum, Cic.: aditus ad eum difficilior esse dicitur, Cic.: difficiles aditus primos habet, Hor.: aditus ad alqm intercludere, Cic.: aditum petentibus conveniendi non dare, Zutritt zur Audienz, Nep.: nullum aditum in scaenam mimis dare, Val. Max.: aditum ad alqm postulare, Tac.: per Parmenionem aditum regis (zum K.) obtinere, Iustin. – β) das Recht, durch das Feld eines andern nach dem seinigen zu gehen, praestare alci aditum, aditum redimere etc. ICt. – 2) meton., der Eingang, Zugang als Ort (Ggstz. exitus), aditus insulae muniti, Cic.: in primo aditu vestibuloque templi, Cic.: aditus ad castra difficilis et angustus, Caes.: duo sunt aditus in Ciliciam ex Syria, Cic.: omnes aditus claudere u. aditum utrumque intercludere, Cic.: aditum occupare, Verg., obsidēre, Ov.: aditus firmare, Tac.: aditus obserare, Amm. – II) übtr.: a) der Schritt, Eintritt in etw., primus aditus et postulatio Tuberonis haec fuit, ut etc., Cic.: qui aditus ad causam Hortensio patuerit, Cic.: vestibula honesta aditusque ad causam illustres facere, Cic.: aditus tantum mortis durior longiorque erat, der Übergang zum Tode, das Hinscheiden, Plin. ep. – b) die Gelegenheit, zu etwas zu gelangen od. etwas zu erlangen, der Zutritt, Zugang, ad alcis aures, Cic.: ad honorem, Cic.: patefacere aditum rerum, Cic.: aditus laudis, qui semper optimo cuique patuit, Cic.: aditum sibi facere ad amicitiam tyranni, Sen. rhet.: c) die Möglichkeit, Veranlassung, Berechtigung, aditum oppagnationis alci dare, Auct. b. Alex.: ad ea conanda, Caes.: aditum conveniendi alci dare, Nep.: postulandi, Caes.: sermonis, Caes.

    lateinisch-deutsches > aditus [2]

См. также в других словарях:

  • finium regundorum actio — /fayniyam ragandoram seksh(iy)ow/ In the civil law, action for regulating boundaries. The name of an action which lay between those who had lands bordering on each other, to settle disputed boundaries …   Black's law dictionary

  • finium regundorum actio — /fayniyam ragandoram seksh(iy)ow/ In the civil law, action for regulating boundaries. The name of an action which lay between those who had lands bordering on each other, to settle disputed boundaries …   Black's law dictionary

  • finium regundorum actio — (Civil law.) An action to establish a boundary line …   Ballentine's law dictionary

  • actio finium regundorum — A civil law suit for the partition of real property …   Ballentine's law dictionary

  • Assize of mort d'ancestor — In English law, the Assize of mort d ancestor ( death of ancestor ) was an action brought where a plaintiff claimed the defendant had entered upon a freehold belonging to the plaintiff following the death of one of his relatives. It was one of… …   Wikipedia

  • borne — Une Borne, Terminus, lapis terminalis, Fines, finium. Aucuns escrivent Bone, et les Picards ne prononcent point autrement. Pourroit estre qu il vient de {{t=g}}bousos,{{/t}} id est Cumulus, Tumulus, Aceruus. Petites bornes et limites d une… …   Thresor de la langue françoyse

  • List of Old Boys of The Scots College (Sydney) — This is a List of notable Old Boys of The Scots College, they being notable former students known as Old Boys or Old Scotsmen of the Presbyterian Church school, The Scots College in Bellevue Hill, New South Wales, Australia. Academic *John… …   Wikipedia

  • Roman Catholic Diocese of Segorbe-Castellón — Map of the Roman Catholic Diocese of Segorbe Castellón (dark green) The Diocese of Segorbe Castellón (Latin, Segobiensis; Castellionensis, Valencian: Diòcesi de Sogorb Castelló) is a Roman Catholic ecclesiastical territory located in north… …   Wikipedia

  • Roman Catholic Diocese of Tortosa — Present extent of the diocese …   Wikipedia

  • Peter Atte Wode — ( fl. ca. 1325 ndash; 1382) was a Justice in Eyre for England south of the Trent from 1360 1367.Atte Wode was probably born in Coulsdon in Surrey (now Greater London) according to Manning and Bray s History of Surrey . The precise date of his… …   Wikipedia

  • Sanderstead Court — was a country house most often associated with the Atwood family of Sanderstead, Surrey, England. It was located next to the All Saint’s Parish Church (c. 1230) in Sanderstead. This manor house evolved over the centuries to become a significant… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»