Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

favīlla

  • 41 favillatim

    favīllātim, Adv. (favilla), aschenartig, Verec. in Cant. Habac. 27 (Pitra Spicil. Solesm. IV. p. 88 b, 26).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > favillatim

  • 42 favillesco

    favīllēsco, ere (favilla), wie Asche verfliegen, bildl., Fulg. Verg. contin. p. 152 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > favillesco

  • 43 foveo

    foveo, fōvi, fōtum, ēre (verwandt mit faveo, favilla), eig. nähren, erquicken, pflegen; dah. I) wärmen, warm halten, A) eig.: 1) im allg.: epulas foveri foculis ferventibus, Plaut.: pullos pennis, Cic.: ova, brüten, Plin.: pulli a matribus exclusi fotique, Cic.: sinu od. gremio, auf dem Schoße haben, auf den Schoß nehmen, Verg.: amplexu, umarmen, Verg. – II) insbes., einen Körperteil usw. zur Stärkung bähen, baden, genua calido aceto, Col.: nares vapore calido, Cels.: vulnus lymphā, Verg.: artus, Ov.: ventrem alienum, maestum fovere, ex molito hordeo uti cataplasmā, Lucil. 813. – dah. poet.: a) = heilen, ora, Verg. georg. 2, 135. – b) übh. = ruhen lassen, stützen, colla, Verg. Aen. 10, 838. – B) meton.: gleichsam warm halten = sich unausgesetzt wo aufhalten, sein Tun und Treiben haben, humum, Verg.: larem sub terra, Verg.: castra, sich im Lager verschanzt halten, Verg.: hiemem inter se luxu, quam longa, fovere, sie tun sich gütlich (schwelgen) den langen Winter hindurch, Verg. Aen. 4, 193. – II) übtr.: 1) bei sich hegen, lebendig erhalten, alqd in pectore, Plaut.: famam inanem, die unbegründete (eitle) Meinung, Verg.: vota animo, Ov.: spem, Liv.: tenditque fovetque (Iuno) m. folg. Acc. u. Infin., Verg. Aen. 1, 18. – 2) hegen u. pflegen, alqm, Cic.: sensus hominum, die Sinne kitzeln, Cic.: Caesaris in nos amorem,
    ————
    Cic. – 3) begünstigen, unterhalten, unterstützen, voluntatem patrum, Liv.: bella, Verg.: vitam, Tibull.: alcis spem, Liv.: alcis periculum, jmd. stürzen helfen, Plin. ep.: alqm certā spe, Liv.: ingenia et artes, Suet.: alias partes, Liv.: suum sanguinem fovere ac tollere, Tac. – Infin. fōvēre gemessen, Lucil. 813. – vulg. Nbf. fovo, āre, wov. Konj. Präs. Pass. fover = fovear, Ven. Fort. carm. 11, 9, 2. – vulg. fobeo, wov. Inf. fobēre, Corp. inscr. Lat. 10, 478, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > foveo

  • 44 improprie

    impropriē, Adv. (improprius), uneigentlich, haud impr. appellari manum (v. Elefantenrüssel), Plin. 10, 29: quasi impr. et inscite dictus, Gell. 7 (6), 6, 2: parum integre atque impr. loqui, Gell. 17, 1, 1: ›candenti‹ dicere pervulgate et impr. pro ferventi favilla, Gell. 17, 10, 18: impr. exponere parabolas, Interpr. Iren. 2, 28, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improprie

  • 45 pervulgate

    pervulgātē, Adv. (pervulgātus), nach allgemeinem Gebrauche, im gewöhnlichen Sinne, perv. magis quam inscite locutus est, Gell. 18, 10, 6: nam si ›candenti‹ dixit perv. et inproprie pro ferventi favilla, non pro ignea et relucenti, Gell. 17, 10, 18: ›cotionem‹ perv. (nach Art des Pöbels) dicit, quem veteres ›arillatorem‹ dixerunt, Gell. 16, 7, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pervulgate

  • 46 supertego

    super-tego, tēxi, tēctum, ere, I) mit etw. oberwärts-, von oben bedecken, überdecken, candida ossa nigrā favillā, Tibull. 3, 2, 10 (in der Tmesis): vasa congestu culmorum et frondium, Colum. 9, 14, 14: alqm frondibus, Iustin. 43, 4, 6: exutus tunicam supertexit me celerrime, Apul. met. 11, 14 extr. – II) darüberdecken, tabulata, Veget. mil. 2, 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supertego

  • 47 verso

    verso (vorso), āvī, ātum, āre (verto), I) frequ. = viel-, oft drehen, hin und her drehen, -wenden, -wälzen, herumdrehen, wenden, wälzen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: ferrum od. massam forcipe, Verg.: turdos in igne, Hor.: ova in acri favilla, Ov.: galeam inter manus, Verg.: turbinem (Kreisel), Tibull.: saxum (v. Sisyphus), Poëta b. Cic. (u. so sprichw., iam diu hoc saxum vorso, schon lange genug wälz' ich diesen Stein [wie Sisyphus in der Unterwelt], wir »hoble ich an diesem Klotze herum« = müh' ich mich mit diesem Menschen vergeblich ab, Ter. eun. 1085: lumina, verdrehen (v. Sterbenden), Ov.: u. lumina suprema, die Augen zum letzten Male drehen, den letzten Blick tun, Ov.: sortem urnā, umschütteln, Hor.: vinclorum volumina (des Cästus) huc illuc, hin u. her schwingen, Verg.: sinuosa volumina, die busigen Windungen = sich in b.W. drehen (von der Schlange), Verg. – vos exemplaria Graeca nocturnā versate manu, versate diurnā, legt Tag und Nacht nicht aus den Händen (= lest fleißig), Hor. – venti me versant in litore, wälzen mich (meinen Leichnam), Verg.: v. iuvenem toto cubili, unruhig herumwerfen; Prop.: u. so lassa corporis versati ossa, Ov. – refl. u. medial, sich herumdrehen, -wälzen, se in utramque partem, non solum mente, sed etiam corpore, sich drehen und wenden, Cic.: se in vulnere,
    ————
    Verg. – medial, mundum versari circum axem, Cic.: qui (orbes) versantur retro, Cic.: suāpte naturā et cylindrum volvi et versari turbinem putat, Cic.: versari lecto, sich (unruhig) hin u. her werfen, Catull. – b) vom Spinnen, die Spindel drehen, libratum tereti vers. turbine fusum, Catull. 64, 314: levi teretem vers. pollice fusum, Ov. met. 6, 22: torta od. levia versato ducere stamina fuso, Ov. her. 18 (19), 37; met. 4, 221: hinc pensa colusque, fusus et adposito pollice versat opus, Tibull. 2, 1, 64.
    2) übtr., hin und her bewegen, -treiben, herumtreiben, a) act.: α) im guten Sinne, oves (zur Weide), Verg.: currum in gramine, herumfahren, Verg. – β) im üblen Sinne (wie exercere), in Trab-, in Atem setzen, herumjagen, Dareta, Verg.: versabo illum hodie probe, Plaut.: hodie me ante omnes comicos stultos senes versaris, Caecil. com. fr.: ebenso versat domum (v. einem Sklaven, der im Hause den Herrn spielt), Ov. – b) medial versari, α) v. Pers., sich irgendwo herumbewegen = verweilen, weilen, leben, sich aufhalten, sich befinden, sein, apud praefectos regios, Nep.: cum alqo, Cic.: non ad solarium, non in campo, non in conviviis, Cic.: in fundo, Cic.: in Sabinis, Nep.: inter eos, Cic.: inter aciem, Caes.: intra vallum, Caes.: alci inter femina, Suet. – β) v. Lebl., irgendwo seinen Sitz haben, hic morbus inter intestina stomachumque versatur, Cels. 4, 19 (12) in.: partes eae,
    ————
    in quibus aegritudines, irae libidinesque versentur, Cic. Tusc. 1, 80.
    B) bildl.: 1) hin und her wenden, drehen und wenden, a) übh.: versare suam naturam et regere ad tempus atque huc et illuc torquere et flectere, Cic.: mentem ad omnem malitiam et fraudem, Cic.: animum in omnes partes, per omnia, den Geist von einem Entschlusse zum anderen eilen lassen, Verg.: nunc huc nunc illuc pectore curas, Verg. – refl., huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, Cic.: in quo, utrum respondebo, verses te huc atque illuc necesse est, Cic. – u. versare se, vollst. haerere, versare se, sich drehen und wenden (unschlüssig), weder aus noch ein wissen, Cic. – b) v. Schicksal, etw. od. jmd. in eine wechselnde Lage bringen, mit etw. od. jmd. sein wechselvolles Spiel treiben, Fortuna omnia versat, Verg.: fortuna in contentione et certamine utrumque versavit, Caes. – c) etwas Geistiges behandelnd drehen und wenden, um ihm eine gewisse Form od. einen gewissen Sinn, eine gewisse Deutung usw. zu geben, an etwas drehen, einer Sache eine gewisse Wendung geben, der Form nach, eadem multis modis, Cic. u. Quint.: easque (sententias) quam numerosissime, Quint.: so auch omni modo numeros, Quint. – dem Sinne nach an etwas drehen, deuteln, in iudiciis causas, Cic.: verba, Cic.: somnia decies, Prop. – d) jmd., jmds. Ansicht, Gemüt, Herz zu
    ————
    einem Zwecke bearbeiten = ihm beizukommen suchen, jmd. usw. zu einem Zwecke zu gewinnen suchen, (testes) multum ante domi versandi, Quint. – muliebrem animum in omnes partes (auf alle Weise = durch Überredungskünste aller Art), Liv.: varie militum animos castigando adhortandoque, Liv.: non est ulla fides, quam non iniuria versat, die Versuchung auf alle Art heimsucht, Prop. – e) im Geiste etwas hin und her überlegen, auf etw. hin und her sinnen, in animis secum unamquamque rem, Liv.: multa cum animo versans, quā viā quibusque commentis per exustas caloribus terras pruinis adsuetum duceret militem, Amm.: secum versat, quos ducere contra possit muros, Verg.: versate diu, quid ferre recusent, quid valeant umeri, Hor. – dolos dirumque nefas in pectore, Verg.: novas artes, nova pectore consilia, Verg.
    2) übtr., in Bewegung setzen, a) aktiv: leidenschaftlich erregen, in Unruhe versetzen, keine Ruhe-, weder Ruhe noch Rast lassen, beunruhigen, bestürmen, cura, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, Enn. fr.: sollicitudo nos in nostra purpura versat, Sen.: patrum interim animos certamen regni ac cupido versabat, Liv.: imperitae multitudinis nunc indignatio nunc pudor pectora versabat, Liv.: spesque timorque animum versat utroque meum, Prop. – von Pers., meam si versat femina vitam, Prop.: odiis domos, in Angst und Aufruhr setzen, em-
    ————
    pören, Verg.: carminibus atque venenis humanos animos, die menschl. Herzen berücken, die Köpfe verdrehen, Hor. – b) medial, versari, sich irgendwo bewegen, α) übh., sich befinden, weilen, schweben, αα) von Pers.: tamquam in clarissima luce, Cic.: alci ante oculos dies noctesque, Cic.: in malis, Ter.: in timore ruinae, in Angst wegen des Einsturzes schweben, Cic. – ββ) v. lebl. Subjj.: in oculis animoque, Cic.: alci ob oculos (v. Tode usw.), Cic.: neque hoc inter eos qui etc.... ullā est umquam dubitatione versatum, es waltete niemals ein Zweifel ob, Cic.: so auch versatur magnus error, waltet ob, Cic.: vide, quanto haec in errore versentur, Cic.: haec omnia in eodem errore versantur, Cic. – β) insbes., sich in irgend einem Fache, Gebiete, Felde, Bereiche, Elemente bewegen, sich mit etw. abgeben od. beschäftigen, an etwas teilnehmen, bei etwas mit beteiligt-, mit im Spiele sein, od. in etwas verwickelt-, verflochten sein, od. sich auf etwas beschränken, nicht über die Grenze von etwas hinausgehen, im Bereiche von etwas bleiben, αα) v. Pers.: in sordida arte, Cic.: ita in omnibus ingenuis artibus, ut etc., sich so im Fache der edlen Künste bewegen usw., so die e.K. behandeln, Cic.: in rebus isdem, Quint.: in illis Apronianis rapinis, in quaestu compendioque, Cic.: in coniuratorum gratulatione (am Freudenfeste), Cic.: sunt autem duo crimina, auri et argenti, in quibus una
    ————
    atque eadem persona versatur, Cic.: uterque in summa severitate versatur, bewegt sich im Gebiete der äußersten Strenge = will die äußerste Strenge gebraucht wissen, Cic.: qui in eius sunt varietate versati, seine Launen erfahren haben, Cic. – m. inter u. Akk., semper inter arma ac studia versatus, Vell. – m. circa u. Akk., circa mensuras ac numeros non versabitur (orator)? Quint. – ββ) v. lebl. Subjj.: nam ipsae in perfacili cognitione versantur, bewegen sich in einem Gebiete, innerhalb dessen die Erkenntnis leicht ist = sind unschwer zu erkennen, Cic.: an vero, iudices, vestrae peregrinantur aures neque in hoc pervagato civitatis sermone versantur? sind eure Ohren anderswo und nicht im Bereiche des Stadtgespräches? Cic.: iura civilia, quae iam pridem in nostra familia versantur, einheimisch sind, Cic.: quae in foro atque in civium causis disputationibusque versantur, vorkommen, Cic.: dicendi omnis ratio in communi quodam usu etc. versatur, beschränkt sich auf usw., Cic.: ut in communi odio paene aequaliter versaretur odium meum, kaum über die Grenze des allg. Hasses hinausging, Cic. – m. circa u. Akk., quidam circa res omnes, quidam circa civiles modo versari rhetoricen putaverunt, e. glaubten, daß sich die Rh. auf alle Gebiete erstrecke, e., daß sie sich auf das bürgerliche Gebiet beschränke, Quint.
    II) intens, um und um wenden, ganz umwen-
    ————
    den, -umkehren, das Unterste zu oberst wenden, cum (pisces) versati appositi essent, Quint.: gramen, Ov. – poet., vom Graben, Pflügen, glebas ligonibus, Hor.: rura, Prop.: terram, Ov. – Parag. Infin. vorsarier, Plaut. Poen. 265 G.: versarier, Cic. poët. de div. 2, 64. Avien. descr. orb. 724.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verso

  • 48 virgineus

    virgineus, a, um (virgo), die Jungfrau betreffend, zur J. gehörig, jungfräulich, Jungfrauen- (Mädchen-), figura, Tibull.: gymnasium, der spartanischen Jungfrauen, Prop.: pudor, Tibull., od. rubor, Verg.: integritas, Leo: favilla, Scheiterhaufen der Jungfrau, Ov.: sagitta, der Diana, Hor.: vultus, Verg.: urnae, der Danaïden, Prop.: volucres, die Harpyien, Ov.: ara, der Vesta heilig, Ov.: domus, Behausung der Vestalinnen, Mart.: focus, Feuer der Vesta, Prop.: aurum, der goldene Kranz, der in den Schauspielen der Minerva dem Sieger erteilt wurde, Mart.: aqua od. liquor, das Wasser Virgo (s. virgo no. I, 3, b), Ov. fast. 1, 464; ex Pont. 1, 8, 38. – Nbf. virginius, Itala (fragm. Weingart.) Ioël 1, 8. p. 72 Ranke. – u. subst., virginia, ae, f., das junge Weibchen, die jugendliche Gattin, Corp. inscr. Lat. 5, 1112 u. 6, 25395.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > virgineus

  • 49 ācer

        ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup.    [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.
    * * *
    I
    maple tree; wood of the maple tree; maple
    II
    acris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJ
    sharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous

    Latin-English dictionary > ācer

  • 50 candēns

        candēns entis, adj.    [P. of candeo], shining, dazzling, white, bright: luna: umeri, H.: cygnus candenti corpore, V.: Phoebus, resplendent, V.: ortus, Tb.: candenti elephanto, i. e. ivory, V.: lilia, O.: de candentibus atra facere, to make white black, O.—Glowing, white-hot: favilla, V.: carbo: lammina, O.: lamna, H.
    * * *
    candentis (gen.), candentior -or -us, candentissimus -a -um ADJ
    shining/bright/clear (light); (approaching) white; boiling/red-hot, glowing

    Latin-English dictionary > candēns

  • 51 dēnseō

        dēnseō —, —, ēre    [densus], to make thick, thicken, pack, close, press: favilla corpus in unum densetur, O.: Iuppiter Denset erant quae rara, V.: pectine opus, O.: Agmina densentur campis, V.: hastilia, hurl a shower of, V.: ictūs, Ta.: iuvenum densentur funera, H.: densetur caelum, darkens, O.
    * * *
    densere, -, densetus V TRANS
    thicken/condense, press/crowd together; multiply; cause to come thick and fast

    Latin-English dictionary > dēnseō

  • 52 super-tegō

        super-tegō —, —, ere,     to cover over: ossa super favilla teget, Tb.

    Latin-English dictionary > super-tegō

  • 53 virgineus

        virgineus adj.    [virgo], of a maiden, of a virgin, maidenly, virgin: forma, O.: rubor, V.: pudor, Tb.: favilla, i. e. a virgin's funeral pile, O.: ara, of Vesta, O.: focus, Pr.: sagittā, i. e. of Diana, H.: Helicon, i. e. the Muses' home, O.: volucres, i. e. the Harpies, O.
    * * *
    virginea, virgineum ADJ

    Latin-English dictionary > virgineus

  • 54 Bibulus

    1.
    bĭbŭlus, a, um, adj. [1. bibo].
    I.
    Lit., drinking readily, freely ( poet. or in postAug. prose):

    bibulus Falerni,

    Hor. Ep. 1, 14, 34:

    potores,

    id. ib. 1, 18, 91.—More freq.,
    B.
    Transf., of inanim. things, that sucks in or absorbs moisture:

    harena,

    sand that imbibes, drinks up moisture, Lucr. 2, 376; Verg. G. 1, 114; Ov. M. 13, 901:

    lapis,

    a stone that absorbs moisture, Verg. G. 2, 348 (qui harenarius vocatur, Serv.); Col. 3, 15, 4:

    litus,

    Ov. H. 16 (17), 139:

    favilla,

    Verg. A. 6, 227:

    radix,

    Ov. M. 14, 632:

    talaria,

    moistened, id. ib. 4, 730:

    medulla,

    id. ib. 4, 744:

    ollae bibulae aut male coctae,

    Col. 12, 45, 3:

    papyrus,

    growing in moist places, Luc. 4, 136:

    charta,

    blotting-paper, Plin. Ep. 8, 15, 2; cf. Isid. Orig. 6, 10, 1:

    taenia papyri,

    Plin. 13, 12, 25, § 81:

    nubes,

    Ov. M. 14, 368 (cf. 1. bibo, B. 1.): lanae, absorbing or taking color, id. ib. 6, 9 (v. poto).—
    II.
    Trop., of hearing (cf. 1. bibo, II.):

    aures,

    ready to hear, listening, Pers. 4, 50.
    2.
    Bĭbŭlus, i, m., a proper name.
    I.
    L. Publicius Bibulus, a military tribune in the time of the second Punic war, Liv. 22, 53, 2.—
    II.
    M. (in Appian. Civ. 2, 8, Aeukios) Calpurnius Bibulus, a contemporary of Cœsar, consul with him A.U.C. 695, Suet. Caes. 19; 20; 49; cf. Cic. Vatin. 9, 21; id. Fam. 1, 9, 12; id. Att. 1, 17, 11; 2, 14, 1; 2, 19, 2; 6, 1, 13; 6, 8, 5.—
    III.
    C. Bibulus, an œdile A.U.C. 775, Tac. A. 3, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > Bibulus

  • 55 bibulus

    1.
    bĭbŭlus, a, um, adj. [1. bibo].
    I.
    Lit., drinking readily, freely ( poet. or in postAug. prose):

    bibulus Falerni,

    Hor. Ep. 1, 14, 34:

    potores,

    id. ib. 1, 18, 91.—More freq.,
    B.
    Transf., of inanim. things, that sucks in or absorbs moisture:

    harena,

    sand that imbibes, drinks up moisture, Lucr. 2, 376; Verg. G. 1, 114; Ov. M. 13, 901:

    lapis,

    a stone that absorbs moisture, Verg. G. 2, 348 (qui harenarius vocatur, Serv.); Col. 3, 15, 4:

    litus,

    Ov. H. 16 (17), 139:

    favilla,

    Verg. A. 6, 227:

    radix,

    Ov. M. 14, 632:

    talaria,

    moistened, id. ib. 4, 730:

    medulla,

    id. ib. 4, 744:

    ollae bibulae aut male coctae,

    Col. 12, 45, 3:

    papyrus,

    growing in moist places, Luc. 4, 136:

    charta,

    blotting-paper, Plin. Ep. 8, 15, 2; cf. Isid. Orig. 6, 10, 1:

    taenia papyri,

    Plin. 13, 12, 25, § 81:

    nubes,

    Ov. M. 14, 368 (cf. 1. bibo, B. 1.): lanae, absorbing or taking color, id. ib. 6, 9 (v. poto).—
    II.
    Trop., of hearing (cf. 1. bibo, II.):

    aures,

    ready to hear, listening, Pers. 4, 50.
    2.
    Bĭbŭlus, i, m., a proper name.
    I.
    L. Publicius Bibulus, a military tribune in the time of the second Punic war, Liv. 22, 53, 2.—
    II.
    M. (in Appian. Civ. 2, 8, Aeukios) Calpurnius Bibulus, a contemporary of Cœsar, consul with him A.U.C. 695, Suet. Caes. 19; 20; 49; cf. Cic. Vatin. 9, 21; id. Fam. 1, 9, 12; id. Att. 1, 17, 11; 2, 14, 1; 2, 19, 2; 6, 1, 13; 6, 8, 5.—
    III.
    C. Bibulus, an œdile A.U.C. 775, Tac. A. 3, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > bibulus

  • 56 caleo

    călĕo, ui, 2, v. n. ( part. fut. act. călĭtūrus, Ov. M. 13, 590: caleor = caleo, Caper. ap. Prisc. p. 797 P.; prob. only in reference to the impers. caletur, Plaut. Capt. 1, 1, 12; id. Truc. 1, 1, 46) [etym. dub.; cf. Gr. skellô, sklêros], to be warm or hot, to glow (object.; opp. frigere, to be cold; while aestuare, to feel, experience warmth; opp. algere, to feel cold; cf. Doed. Syn. III. p. 89).
    I.
    Lit.: calet aqua;

    eamus hinc intro ut laves,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 73:

    sentiri hoc putat, ut calere ignem,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    os calet tibi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 39:

    sole calente,

    Tib. 1, 5, 22:

    terrae alio sole calentes,

    Hor. C. 2, 16, 18:

    calens favilla,

    id. ib. 2, 6, 22:

    ture calent arae,

    Verg. A. 1, 417:

    calentibus aris,

    Ov. M. 12, 152:

    calituras ignibus aras,

    id. ib. 13, 590:

    guttae calentes,

    id. ib. 7, 283:

    epulae,

    id. ib. 8, 671:

    sulphur,

    id. ib. 14, 86.— Poet. sometimes for aestuare, subject., to feel warm:

    ut fortunati sunt fabri ferrarii, Qui aput carbones adsident! semper calent,

    Plaut. Rud. 2, 6, 47:

    febre,

    Juv. 10, 218:

    rabie,

    Val. Fl. 3, 216; cf.: caluit et hodie Faustina, Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    To glow in mind, to be roused, warmed, inflamed [p. 269] (class.;

    in prose less freq. than ardere): (leones) permixtā caede calentes,

    inflamed by indiscriminate slaughter, Lucr. 5, 1312; cf. id. 3, 643; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    admirando, irridendo calebat,

    Cic. Brut. 66, 234:

    in re frigidissimā cales, in ferventissimā cales,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    animis jam calentibus,

    Quint. 4, 1, 59:

    Romani calentes adhuc ab recenti pugnā proelium ineunt,

    Liv. 25, 39, 9:

    at ille utendum animis dum spe calerent ratus,

    are animated, Curt. 4, 1, 29:

    feminā calere,

    to become enamored of, Hor. C. 4, 11, 33; cf.:

    Lycidan quo calet juventus,

    id. ib. 1, 4, 19:

    puellā,

    Ov. Am. 3, 6, 83:

    amore,

    id. A. A. 3, 571; Mart. 7, 32, 12:

    igne,

    id. 5, 55, 3:

    desiderio Conjugis abrepti,

    to be inflamed with desire, Ov. M. 7, 731; also, to be troubled, perplexed: haec velim explices;

    etsi te ipsum istic jam calere puto,

    Cic. Att. 7, 20, 2; Cael. ap. id. Fam. 8, 6, 51: alio mentis morbo, to labor under (the figure derived from fever, v. supra), Hor. S. 2, 3, 80;

    and so of the passion for scribbling: mutavit mentem populus levis et calet uno Scribendi studio,

    now the rage for writing and versifying is the general disease of our people, id. Ep. 2, 1, 108:

    narratur et prisci Catonis Saepe mero caluisse virtus,

    id. C. 3, 21, 12; Stat. Th. 5, 263.—
    (β).
    With inf.:

    tubas audire,

    Stat. Th. 4, 261; Claud. Nupt. Hon. 10, 287; id. Ep. 1, 29.—
    (γ).
    With ad:

    ad nova lucra,

    Prop. 4 (5), 3, 62.—
    B.
    Of abstract things, to be carried on warmly, to be urged on zealously:

    illud crimen de nummis caluit re recenti, nunc in causā refrixit,

    Cic. Planc. 23, 55:

    judicia calent, i. e. magnā diligentiā et ardore exercentur,

    id. Att. 4, 16, 3:

    calebant nundinae,

    id. Phil. 5, 4, 11:

    posteaquam satis calere res Rubrio visa est,

    i. e. seemed sufficiently ripe for execution, id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

    Veneris bella calent,

    rage, Tib. 1, 10, 53:

    et mixtus lacrimis caluit dolor,

    Stat. Th. 3, 383.—
    C.
    To be yet warm, new, or fresh (the figure taken from food):

    at enim nihil est, nisi, dum calet, hic agitur,

    Plaut. Poen. 4, 2, 92: illi rumores de comitiis caluerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 2.—
    D.
    (Effectus pro causā.) Of a place, to be eagerly sought, to be frequented (rare):

    ungularum pulsibus calens Hister,

    often trod, Mart. 7, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > caleo

  • 57 cani

    cānus, a, um, adj. [Sanscr. Kas-, to shine; cf. cascus], white, hoary (mostly poet.).
    I.
    Lit.:

    fluctus,

    Lucr. 2, 767; Cic. Arat. 71;

    hence aqua,

    foamy, frothy, Ov. H. 2, 16:

    nix,

    white, Lucr. 3, 21; Hor. S. 2, 5, 41:

    gelu,

    Verg. G. 3, 442:

    montes,

    id. ib. 1, 43:

    pruina,

    hoar-frost, Hor. C. 1, 4, 4:

    grandine canus Athos,

    Ov. Ib. 200:

    salicta,

    id. M. 5, 590:

    segetes,

    id. ib. 10, 655:

    aristae,

    id. ib. 6, 456:

    lupus,

    id. ib. 6, 527;

    7, 550: favilla,

    id. ib. 8, 524:

    color equi,

    Pall. Mart. 14, 4:

    arborum villi,

    Plin. 12, 23, 50, § 108:

    situs,

    id. 12, 25, 55, § 125.—
    B.
    Esp. freq. of the gray hair of the aged:

    cano capite atque albā barbā,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 15; id. As. 5, 2, 84; Cat. 68, 124; Tib. 1, 1, 72; Ov. F. 5, 57:

    capilli,

    Hor. C. 2, 11, 15; Ov. M. 1, 266; 2, 30; 4, 474; Phaedr. 2, 2, 10:

    crinis,

    Cat. 64, 350; Ov. M. 13, 427:

    barba,

    Mart. 4, 36 al. —Hence, subst. in plur.: cāni, ōrum, m. (sc. capilli), gray hairs:

    non cani, non rugae repente auctoritatem arripere possunt,

    Cic. Sen. 18, 62; Ov. M. 3, 275; in Aug. and post-Aug. poets (esp. freq. in Ovid) with adjj.:

    falsi,

    Ov. M. 6, 26:

    honorati,

    id. ib. 8, 9:

    positi,

    id. ib. 14, 655:

    rari,

    id. ib. 8, 567:

    sui,

    id. ib. 10, 391:

    miseri,

    Pers. 5, 65: venerandi. Sen. Herc. Fur. 1249.—Hence,
    II.
    Transf., of age and of aged persons. old, aged:

    senectus,

    hoary, Cat. 108, 1:

    anilitas,

    id. 61, 162:

    amator,

    Tib. 1, 8, 29: cana veritas, venerable, Varr. ap. Non. p. 243, 1:

    Fides,

    Verg. A. 1, 292:

    Vesta,

    id. ib. 5, 744.

    Lewis & Short latin dictionary > cani

  • 58 canus

    cānus, a, um, adj. [Sanscr. Kas-, to shine; cf. cascus], white, hoary (mostly poet.).
    I.
    Lit.:

    fluctus,

    Lucr. 2, 767; Cic. Arat. 71;

    hence aqua,

    foamy, frothy, Ov. H. 2, 16:

    nix,

    white, Lucr. 3, 21; Hor. S. 2, 5, 41:

    gelu,

    Verg. G. 3, 442:

    montes,

    id. ib. 1, 43:

    pruina,

    hoar-frost, Hor. C. 1, 4, 4:

    grandine canus Athos,

    Ov. Ib. 200:

    salicta,

    id. M. 5, 590:

    segetes,

    id. ib. 10, 655:

    aristae,

    id. ib. 6, 456:

    lupus,

    id. ib. 6, 527;

    7, 550: favilla,

    id. ib. 8, 524:

    color equi,

    Pall. Mart. 14, 4:

    arborum villi,

    Plin. 12, 23, 50, § 108:

    situs,

    id. 12, 25, 55, § 125.—
    B.
    Esp. freq. of the gray hair of the aged:

    cano capite atque albā barbā,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 15; id. As. 5, 2, 84; Cat. 68, 124; Tib. 1, 1, 72; Ov. F. 5, 57:

    capilli,

    Hor. C. 2, 11, 15; Ov. M. 1, 266; 2, 30; 4, 474; Phaedr. 2, 2, 10:

    crinis,

    Cat. 64, 350; Ov. M. 13, 427:

    barba,

    Mart. 4, 36 al. —Hence, subst. in plur.: cāni, ōrum, m. (sc. capilli), gray hairs:

    non cani, non rugae repente auctoritatem arripere possunt,

    Cic. Sen. 18, 62; Ov. M. 3, 275; in Aug. and post-Aug. poets (esp. freq. in Ovid) with adjj.:

    falsi,

    Ov. M. 6, 26:

    honorati,

    id. ib. 8, 9:

    positi,

    id. ib. 14, 655:

    rari,

    id. ib. 8, 567:

    sui,

    id. ib. 10, 391:

    miseri,

    Pers. 5, 65: venerandi. Sen. Herc. Fur. 1249.—Hence,
    II.
    Transf., of age and of aged persons. old, aged:

    senectus,

    hoary, Cat. 108, 1:

    anilitas,

    id. 61, 162:

    amator,

    Tib. 1, 8, 29: cana veritas, venerable, Varr. ap. Non. p. 243, 1:

    Fides,

    Verg. A. 1, 292:

    Vesta,

    id. ib. 5, 744.

    Lewis & Short latin dictionary > canus

  • 59 discors

    dis-cors, cordis ( nom. f. discordis, Pompon. ap. Prisc. p. 726 Com., v. 164 Rib.), adj. [cor], discordant, disagreeing, inharmonious, at variance; opp. concors (class.).
    I.
    Prop.
    A.
    Of persons: homines non contentione, non ambitione discordes, * Cic. Agr. 2, 33, 91:

    ad alia discordes,

    Liv. 4, 26:

    in civitate discordi,

    Tac. H. 2, 10:

    vexillarii discordium legionum,

    id. A. 1, 38.— Poet.:

    Tanais discors,

    Hor. C. 3, 29, 28 et saep.;

    of Minotaurus: fetus,

    Ov. M. 8, 133:

    civitas secum ipsa discors,

    Liv. 2, 23:

    filius (Tigranis) discors patri,

    Vell. 2, 37, 2; so with dat., Tac. A. 3, 42; 11, 6; 14, 38.—
    B.
    Of inanimate things:

    inter se discordia membra,

    Lucr. 5, 894; Liv. 9, 3:

    semina rerum,

    Ov. M. 1, 9:

    venti,

    Verg. A. 10, 356; Ov. M. 4, 621:

    arma,

    Verg. G. 2, 459; Tib. 2, 3, 37; cf.

    bella,

    Ov. M. 9, 403:

    animi,

    Verg. A. 9, 688:

    vesania,

    Hor. S. 2, 3, 174:

    concordia rerum,

    id. Ep. 1, 12, 19:

    symphonia,

    id. A. P. 374.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., unlike, discordant, different (post-Aug):

    hostes moribus et linguis,

    Curt. 4, 13, 4:

    linguae tot populorum,

    Plin. 3, 5, 6, § 39:

    aestus marini tempore,

    i. e. taking place at different times, id. 2, 97, 99, § 218:

    mixtura generum in vino, non modo in musto discors,

    id. 17, 22, 35, § 187.—
    B.
    Different, distinct, double:

    a fonte discors manat hinc uno latex,

    two distinct streams, Sen. Herc. Fur. 711:

    se scindit unius sacri Discors favilla,

    id. Oed. 322:

    discordemque utero fetum tulit,

    Ov. M. 8, 133 (Merk. al. dissortem).— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > discors

  • 60 favillaceus

    făvillācĕus, a, um, adj. [favilla], of or like ashes (late Lat.):

    fuligo,

    Sol. 35; cf. the follg. art.

    Lewis & Short latin dictionary > favillaceus

См. также в других словарях:

  • FAVILLA — quasi fovilla, quod ignem tectum foveat, hinc vivens dicta Stat. l. 2. Sylv. 1. Initio. Quod tibi praerepti, Melior, solamen alumni, Improbus ante rogos, et abhuc vivente favilla. Ordiar? Ubide Glaucia defuncto, eiusque cadavere in pyra cremato.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • favilla — s.f. [lat. favilla ]. 1. [frammento minutissimo di materia incandescente: le f. di un tizzone ] ▶◀ (region.) luglia, (region.) monachetto, (region.) monachina, scintilla, (region.) spluia, (region.) spluvia. ● Espressioni: fig., fare faville… …   Enciclopedia Italiana

  • favilla — fa·vìl·la s.f. CO 1. minuto frammento di materia incandescente, scintilla: le faville del carbone ardente | fig., luccichio, bagliore dello sguardo che esprime una intensa passione, un forte sentimento: mandare, sprizzare faville dagli occhi per… …   Dizionario italiano

  • favilla — {{hw}}{{favilla}}{{/hw}}s. f. 1 Parte minutissima di materia incandescente | Far faville, di chi riesce bene in qlco. o ha successo per certe qualità personali. 2 (fig.) Principio di sentimento, passione, avvenimento: la favilla dell amore, della …   Enciclopedia di italiano

  • favilla — pl.f. faville …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • favilla — s. f. 1. scintilla, monachina 2. (fig., di sentimento, di avvenimento) principio, cagione, causa, incentivo, motivo, movente, occasione CONTR. effetto, conseguenza …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • favilla — fa·vil·la …   English syllables

  • favilla — …   Useful english dictionary

  • Casa Favilla — (Аполло Бей,Австралия) Категория отеля: 4,5 звезд Адрес: 18 Great Ocean Road, 3233 Апол …   Каталог отелей

  • Apartment La Favilla Rignano Sull Arno — (Риньяно суль Арно,Италия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес …   Каталог отелей

  • Poca favilla gran fiamma seconda. — См. Мала искра велики вещи сожигает …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»