Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fastūs

  • 61 supercilium

    бровь: erigendi superc. fastus (1. 1 C. Th. 10, 26); миг, знак, тк. воля (1. 9 C. Th. 1, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > supercilium

  • 62 SÝKN

    I)
    a.
    1) free from guilt, innocent (s. af manndrápi);
    2) declared innocent, acquitted; gera e-n syknan, to acquit one.
    f. the state of being sykn; fœra (bera) fram syknu e-s, to declare one’s innocence, = gera e-n syknan.
    * * *
    adj. an eccl. term, in sýkn dagr; the more correct form is sœkn, N. G. L. i. 385; [from sókn, Dan. sögne-dag]:—a day on which lawsuits and actions are permitted (= Lat. dies fastus), opp. to a holy day or Sabbath; in the phrase, sýknt eða heilagt, sýngnt (sic) eða heilagt, N. G. L. i. 349; meðan sýnkt (sic) er … þegar syngt er, 380; mod. Icel. sounded, sýnt og heilagt; á sýknum dögum, Gþl. 80; sœknum dagum, N. G. L. i. 385; nú er eigi langt til morguns ok er þá sýkn dagr, Ó. H. 118, Fms. iv. 265.

    Íslensk-ensk orðabók > SÝKN

  • 63 lentus

        lentus adj. with comp. and sup.    [cf. lenis], pliant, flexible, tough, tenacious, sticky, viscous: viburna, V.: flagellum, Ph.: pituita, H.: Lentior salicis virgis, O.: gluten visco lentius, V.: Lentis adhaerens bracchiis, tenacious, H.: prensare manu lentissima bracchia, senseless, H.— At rest, slow, sluggish, immovable: in umbrā, V.: in lento luctantur marmore tonsae, motionless, V.: asinus, Ph.: remedia, Cu.: fori harena, Iu.—Fig., delayed, lingering, slow: funus matris, Iu.: Spes, O.: uteri pondera, Pr.: amor, H.: in dicendo, drawling: ira deorum, Iu.: risus, indifferent, H.: lentos Pone fastūs, reluctant, O.: infitiatores, backward: negotium, tedious: ubi lentus abes? where do you loiter? O.— Easy, calm, indifferent, unconcerned, phlegmatic: genus ridiculi patientis ac lenti: spectotor, H.: lentissima Pectora, insensible (to love), O.: in dolore suo, Ta.
    * * *
    lenta -um, lentior -or -us, lentissimus -a -um ADJ
    clinging, tough; slow, sluggish, lazy, procrastinating; easy, pliant

    Latin-English dictionary > lentus

  • 64 sīc

        sīc adv.    [for the old sīce; sī (locat. of pron. stem sa-)+ce].—Referring to something done or pointed out by the speaker, thus, in this way, as I do, as you see (colloq.): Cape hoc flabellum, ventulum huic sic facito, T.—In curses or threats: Sic dabo, thus will I treat (every foe), T.: sic eat quaecunque Romana lugebit hostem, so let every woman fare who, etc., L.—Referring to what precedes, so, thus, in this manner, in such a manner, in the same way or manner, in like manner, likewise: in angulum Aliquo abeam; sic agam, T.: sic ille annus duo firmamenta rei p. evertit, in the way described: sic deinceps omne opus contexitur, Cs.: sic regii constiterant, L.—With a part. or adj.: sic igitur instructus veniet ad causas: cum sic adfectos dimisisset, L.—Parenthet., thus, so: commentabar declamitans—sic enim nunc loquuntur: Crevit in inmensum (sic di statuistis), O.— Instead of a pron dem., thus, this: iis litteris respondebo; sic enim postulas (i. e. hoc postulas): hic adsiste; sic volo (i. e. hoc te facere volo), T.: sic fata iubent (i. e. hoc facere iubent), O.—As subject (representing an inf.): Sic commodius esse arbitror quam Manere hanc (i. e. abire), T.: Sic opus est (i. e. hoc facere), O.—In place of a clause of action, thus: sic provolant duo Fabii (i. e. sic loquentes), L.: sic enim nostrae rationes postulabant (i. e. ut sic agerem): sic enim concedis mihi proximis litteris (i. e. ut sic agam): Sic soleo (i. e. bona consilia reddere), T.: quoniam sic cogitis ipsi (i. e. hoc facere), O.—Of nature or character, such: sic vita hominum est (i. e. talis): familiaris noster—sic est enim: sic, Crito, est hic, T.: Sic est (i. e. sic res se habet), that is so, T.: Laelius sapiens—sic enim est habitus: Sic ad me miserande redis! in this condition, O.—Of consequence, so, thus, under these circumstances, accordingly, hence: sic Numitori ad supplicium Remus deditur, L.—Of condition, so, thus only, on this condition, if this be done: reliquas illius anni pestīs recordamini, sic enim facillime perspicietis, etc.— Of degree, so, to such a degree, in such wise: non latuit scintilla ingeni; sic erat in omni sermone sollers (i. e. tam sollers erat ut non lateret ingenium).—Referring to what follows, thus, as follows, in the following manner: sic enim dixisti; vidi ego tuam lacrimulam: res autem se sic habet; composite et apte dicere, etc., the truth is this: placido sic pectore coepit, V.—Ellipt.: ego sic; diem statuo, etc. (sc. ego), for instance: mala definitio est... cum aliquid non grave dicit, sic; stultitia est inmensa gloriae cupiditas.—As correlative, with a clause of comparison, thus, so, just so, in the same way: ut non omnem arborem in omni agro reperire possis, sic non omne facinus in omni vitā nascitur: de Lentulo sic fero ut debeo: fervidi animi vir, ut in publico periculo, sic in suo, L.: mihi sic placuit ut cetera Antisthenis, in the same way as, i. e. no more than: quem ad modum tibicen... sic orator: tecum simul, sicut ego pro multis, sic ille pro Appio dixit: sicut priore anno... sic tum, L.: velut ipse in re trepidā se sit tutatus, sic consulem loca tutiora castris cepisse, L.: tamquam litteris in cerā, sic se aiebat imaginibus perscribere: huius innocentiae sic in hac famā, quasi in aliquā flammā subvenire: ceu cetera nusquam Bella forent... Sic Martem indomitum Cernimus, V.—With acc. and inf: sic te opinor dixisse, invenisse, etc., T.: sic igitur sentio, naturam ad dicendum vim adferre maximam: ego sic existimo, in summo imperatore quattuor res inesse oportere.—Hence the phrase, sic habeto, be sure of this: sic habeto, in eum statum tuum reditum incidere ut, etc.—With a clause of contrast, ut... sic, while... yet, though... still: ut ad bella suscipienda promptus est animus, sic mollis ad calamitates perferendas mens est, Cs.: Ut cognoscit formam, Sic facit incertam color, O.: ut nondum satis claram victoriam, sic prosperae spei pugnam imber diremit, L.: (forma erat) Ut non cygnorum, sic albis proxima cygnis, O.: ut sunt, sic etiam nominantur senes: utinam ut culpam, sic etiam suspitionem vitare potuisses: ut, quem ad modum est, sic etiam appelletur tyrannus: quo modo ad bene vivendum, sic etiam ad beate.—With a clause of manner, sic... ut, so... that, in such a way that, so that: armorum magnā multitudine iactā... sic ut acervi, etc., Cs.: sic agam vobiscum ut aliquid de vestris vitiis audiatis.—With a clause of degree, to such a degree, so, so far: sic animos timor praeoccupaverat, ut dicerent, etc., Cs.: sic adficior, ut Catonem, non me loqui existimem: cuius responso iudices sic exarserunt ut hominem condemnarent.—With a clause of purpose or result, so, with this intent, with this result: ab Ariobarzane sic contendi ut talenta, quae mihi pollicebatur, illi daret.—With a restrictive clause, but so, yet so, only so: sic conveniet reprehendi, ut demonstretur, etc.—With a conditional clause, with the proviso that, but only, if: decreverunt ut cum populus regem iussisset, id sic ratum esset si patres auctores fierent, should be valid, if the Senate should ratify it, L.—In a wish or prayer corresp. to an imperative (poet.), then, if so: Pone, precor, fastūs... Sic tibi nec vernum nascentia frigus adurat Poma, etc., O.: Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos... Incipe (sc. cantare) si quid habes (i. e. si incipies cantare, opto tibi ut tua examina, etc.), V.: Sic mare compositum, sic sit tibi piscis in undā Credulus... Dic ubi sit, O.—With ut in strong asseveration: Sic me di amabunt, ut me tuarum miseritum'st fortunarum, i. e. by the love of the gods, I pity, etc., T.: sic has deus aequoris artīs Adiuvet, ut nemo iam dudum littore in isto constitit, O.—Of circumstance, so, as the matter stands now, as it now is, as it then was: sic vero, but as things now stand: At sic citius qui te expedias his aerumnis reperias, T.: non sic nudos in flumen deicere (voluerunt), naked, as they are: Mirabar hoc si sic abiret, i. e. without trouble, T.—In a concession, even as it is now, even without doing so, in spite of it: sed sic quoque erat tamen Acis, i. e. in spite of all this, O.: sed sic me et liberalitatis fructu privas et diligentiae.—Ellipt.: Quid si hoc nunc sic incipiam? nihil est. quid, sic? tantumdem egero. At sic opinor. non potest, thus, i. e. as occurs to me, T.: illa quae aliis sic, aliis secus videntur, to some in one way, to others in another: deinde quod illa (quae ego dixi) sive faceta sunt, sive sic, fiunt narrante te venustissima, i. e. or otherwise.—In an answer, yes (colloq.): Ph. Phaniam relictam ais? Ge. Sic, T.: De. Illa maneat? Ch. Sic, T.
    * * *
    thus, so; as follows; in another way; in such a way

    Latin-English dictionary > sīc

  • 65 ubi or ubī

        ubi or ubī adv.    [old cubi for quo-bi, locat. from 1 qui].—Relat., in which place, in what place, where: tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant: in ipso aditu atque ore portūs, ubi, etc.: ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset, Cs.: nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit: quid ageres, ubi terrarum esses.— Interrog, where?: ubi inveniam Pamphilum? T.: ubi sunt, qui negant? etc.: Heu! ubi nunc fastus altaque verba iacent? O.—Of time, when, whenever, as soon as, as: Ubi friget, huc evasit, T.: ubi semel quis peieraverit, ei credi postea non oportet: ubi de eius adventu certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt, Cs.: docta Versare glaebas... sol ubi montium Mutaret umbras, H.: ubi conticuerit tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, L. —In place of a pron relat., in which, by which, with which, wherewith, with whom, by whom: Huius modi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices, T.: cum multa conligeres... ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset: neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum ius obtineremus, with whom: Alcmene, questūs ubi ponat anilīs, Iolen habet, O.

    Latin-English dictionary > ubi or ubī

  • 66 faste1

    adj. (lat. fastus, de fas "expression de la volonté divine") 1. в Древния Рим - благоприятен за извършване на нещо ден; 2. jour faste1 щастлив, благоприятен ден.

    Dictionnaire français-bulgare > faste1

  • 67 faste2

    m. (lat. fastus) великолепие, блясък, разкош; високомерие. Ќ Ant. simplicité.

    Dictionnaire français-bulgare > faste2

  • 68 Кичение

    - arrogantia; fastus,us,m; jactantia;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Кичение

  • 69 Надменность

    - arrogantia; superbia (insolens); contumacia; tumor (animi); magnificentia; fastus; insolentia;

    • надменность сначала родилась от чрезмерного богатства и изобилия - ex copia atque rerum affluentia primo arrogantia nata est;

    • предосудительно о самом себе говорить с надменностию - deforme est de se ipso praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitare militem gloriosum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Надменность

  • 70 Судебный

    - judicialis; judiciarius; forensis; fastus;

    • судебная власть - judicium;

    • судебное дело - res; causa; lis;

    • судебная жалоба - querela;

    • судебный заседатель - consiliarius;

    • судебный округ - jurisdictio;

    • судебное преследование - persecutio;

    • судебный протокол - periculum;

    • судебный процесс - actiones; periculum;

    • судебное решение - judicatum;

    • судебное следствие - quaestio; judicium;

    • судебное требование - petitio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Судебный

  • 71 ++borr

    knob, pride, greatness, great, Irish, Early Irish borr, *borso-, bhorso-; Latin fastus (for farstus), pride; Old High German parrunga, superbia; allied to bàrr, q.v. Hence borrach, a haughty man, a protruding bank, a mountain grass.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > ++borr

  • 72 miadh

    respect, esteem, so Irish, Old Irish míad, fastus, dignity, Old Breton muoet, fastu: *meido-, fame: Old High German kameit, iactans, stolidus, Middle High German gemeit, bold, Old Sax. gemêd, haughty (Bez.); allied to English meed, Greek $$G misqós, pay, Latin miles, soldier. Cf. Greek $$Gtimc/, fame, price.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > miadh

  • 73 Achilles

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilles

  • 74 Achilleus

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilleus

  • 75 Achilliacus

    Ăchilles, is, m., = Achilleus ( poet., after the manner of the Gr. Nom., Achilleus, trisyl., Inscr. Grut. 669, 6.— Gen. Achillei, quadrisyl., Hor. C. 1, 15, 34; id. Epod. 17, 14;

    and Achilli, as Neocli, Lacydi from Neocles, Lacydes,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 14; Verg. A. 3, 87; cf. Val. Prob. 1468 P.— Acc. Achillĕa, Luc. 10, 523.— Voc. Achille, Prop. 4, 11, 40.— Abl. Achilli, Ov. Pont. 3, 3, 43), the celebrated Grecian hero in the Trojan war, distinguished for strength and beauty; son of Peleus, king of Thessaly, and of Thetis, Ov. M. 12 fin. and 13 init.; Stat. Achill. al. In the fine arts, Achilles is represented with hair long and erect, like a mane, a body straight and slender, nostrils (muktêres) distended with courage and pride, and a physical frame throughout noble and powerful, Müll. Arch. § 413.—
    II.
    As an appellative, a nandsome and powerful man, Plaut. Mil. 4, 2, 63; Verg. A. 6, 89; Gell. 2, 11.—Hence, Ăchillēus, a, um, adj., Achilleios, of or pertaining to Achilles:

    stirpis Achilleae fastus,

    Verg. A. 3, 326:

    manes,

    Ov. M. 13, 448:

    statuae,

    statues like Achilles, Plin. 34, 5, 10: cothurnus, the lofty and grave tragic style (since Achilles was a hero of the early epos and drama):

    Achilleo conponere verba cothurno,

    Prop. 3, 32, 41 (Aeschyleo, Müller).—Also, Ăchil-lĭăcus, a, um, Ven. 7, 8, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Achilliacus

  • 76 adrogantia

    arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].
    I.
    A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:

    superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,

    Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:

    P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,

    id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:

    Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,

    Tac. A. 13, 2:

    adrogantiā depravatus,

    Vulg. Deut. 18, 20:

    adrogantia tua decepit te,

    ib. Jer. 49, 16.—
    B.
    The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):

    hujus adrogantiam pertinacia aequabat,

    Liv. 5, 8, 11:

    avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,

    Tac. H. 1, 51:

    tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,

    id. Agr. 9:

    cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,

    id. A. 2, 72; id. Agr. 42:

    adrogantia ejus,

    Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—
    * II.
    A pertinacity in one's demands, obstinacy:

    cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,

    Liv. 37, 56 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adrogantia

  • 77 arrogantia

    arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].
    I.
    A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:

    superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,

    Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:

    P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,

    id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:

    Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,

    Tac. A. 13, 2:

    adrogantiā depravatus,

    Vulg. Deut. 18, 20:

    adrogantia tua decepit te,

    ib. Jer. 49, 16.—
    B.
    The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):

    hujus adrogantiam pertinacia aequabat,

    Liv. 5, 8, 11:

    avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,

    Tac. H. 1, 51:

    tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,

    id. Agr. 9:

    cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,

    id. A. 2, 72; id. Agr. 42:

    adrogantia ejus,

    Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—
    * II.
    A pertinacity in one's demands, obstinacy:

    cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,

    Liv. 37, 56 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > arrogantia

  • 78 elatio

    ēlātĭo, ōnis, f. [1. effero], a carrying out.
    I.
    Lit. (post-class.): FERRI, Inscr. Fratr. Arval. ap. Marin. 43 and 402.—
    B.
    In partic.
    1.
    A carrying to the grave, a burial:

    mortui,

    Dig. 11, 7, 14, § 3.—
    2.
    A lifting or raising up:

    onerum,

    Vitr. 8, 10:

    maris,

    i. e. high waves, Vulg. Psa. 92, 6. —
    II.
    Trop. (class.).
    A.
    A being carried away or hurried along; transport, passion:

    laetitia quasi gestientis animi elatio voluptaria,

    Cic. Fin. 3, 10 fin. (cf.: efferri laetitiā, under effero, II. B.).—
    B.
    Exaltation, elevation:

    elatio et magnitudo animi,

    Cic. Off. 1, 19, 64; cf.:

    elatio atque altitudo orationis,

    id. Brut. 17, 66:

    parium autem comparatio nec elationem habet nec submissionem,

    id. Top. 18, 71.—
    C.
    Self-exaltation, pride, elation (cf.:

    superbia, insolentia, arrogantia, vanitas, fastus, fastidium),

    Ambros. Psa. 4, 8; Serm. 17, 36 fin.; Arn. 2, 63; Vulg. 2 Macc. 5, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > elatio

  • 79 fas

    fas, indecl. n. [root fa-, cf. for; Gr. phêmi, pha-nai]
    I.
    Orig. belonging to the relig. lang., the dictates of religion, divine law; opp. to jus, or human law (rare; cf.

    also: aequitas, justitia): jus ac fas omne delere,

    Cic. Att. 1, 16, 6; cf.:

    festis quaedam exercere diebus Fas et jura sinunt,

    Verg. G. 1, 269:

    contra fas, contra auspicia, contra omnes divinas atque humanas religiones,

    Cic. Verr. 2, 5, 13, § 34.—Personified:

    audi Juppiter, audite Fines, audiat Fas,

    Liv. 1, 32, 6:

    prima deum Fas quae Themis est Graiis,

    Aus. Technop. Idyll. 12:

    Fas omne mundi,

    i. e. the gods, Sen. Here. Fur. 658.—
    II.
    Transf.
    A.
    A court-day, i. q. fastus (ante-class.):

    dies qui vocatur sic: QVANDO REX COMITIAVIT, FAS,

    Varr. L. L. 6, §§ 31, 32.—
    B.
    In gen. ( justice, equity, but usu. to be translated as an adjective), right, proper, allowable, lawful, fit, permitted; hence, possible (the predominant meaning of the word in prose and poetry;

    esp. freq. in the phrase fas est, with a subjectclause): fas, justum, pium, aequum subjici possunt honestati,

    Quint. 3, 8, 26:

    cum fas atque nefas exiguo fine libidinum Discernunt avidi,

    Hor. C. 1, 18, 10; Ov. M. 6, 585; cf.:

    quippe ubi fas versum atque nefas,

    Verg. G. 1, 505; Hor. Epod. 5, 87:

    jusque fasque est,

    Plaut. Cist. 1, 1, 22:

    si jus, si fas est,

    Ter. Hec. 3, 3, 27:

    sicut fas jusque est,

    Liv. 7, 31, 3:

    ut eum nihil delectaret, quod aut per naturam fas esset aut per leges liceret,

    Cic. Mil. 16, 43; cf.:

    quoad fas esset, quoad liceret,

    id. Agr. 2, 7, 19; and:

    huic legi nec obrogari fas est, neque derogari ex hac aliquid licet,

    id. Rep. 3, 22:

    si me fas est orare etiam abs te, pater, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 102:

    quid non adeptus est, quod homini fas esset optare?

    Cic. Lael. 3, 11:

    si eos hoc nomine appellari fas est,

    id. Mur. 37, 80:

    non esse fas, Germanos superare, si, etc.,

    Caes. B. G. 1, 50 fin.:

    neque fas esse existimant, ea litteris mandare,

    id. ib. 6, 14, 3:

    ad quos (libellos) interim respicere fas sit,

    Quint. 10, 7, 31:

    velut si aliter facere fas non sit,

    id. 2, 13, 1; 8, 3, 36; 10, 2, 9;

    12, 7, 1: nec scire fas est omnia,

    Hor. C. 4, 4, 22:

    fas omne est, Cytherea, meis te fidere regnis,

    there is every reason, Verg. A. 5, 800:

    si hoc fas est dictu,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38:

    neque id me facere fas existimo,

    Plaut. As. 3, 1, 11:

    fas habere,

    id. Trin. 2, 2, 11; Quint. 3, 8, 13; Tac. A. 14, 30; id. G. 9:

    leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant,

    Caes. B. G. 5, 12, 6; 6, 23 fin.:

    fas prohibet, etc.,

    Ov. Tr. 2, 205:

    contra quam fas erat,

    Cic. Clu. 5, 12:

    ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat,

    Hor. C. 3, 29, 32:

    fas omne abrumpit,

    every right, obligation, Verg. A. 3, 55:

    exuere,

    Tac. H. 3, 5:

    et foedera respicere,

    id. ib. 4, 67; cf.:

    hostium quoque jus et sacra legationis et fas gentium rupistis,

    the law of nations, id. A. 1, 42;

    so in Tac. freq. = jus: patriae,

    the right, claim of one's native land, id. ib. 2, 10:

    armorum,

    id. H. 4, 58:

    disciplinae,

    id. A. 1, 19 al.

    Lewis & Short latin dictionary > fas

  • 80 fasti

    fasti, ōrum, m., v. 1. fastus.

    Lewis & Short latin dictionary > fasti

См. также в других словарях:

  • Dies fastus — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • dies fastus — …   Useful english dictionary

  • faste — 1. faste [ fast ] n. m. • 1540; aussi « affectation » XVIIe; lat. fastus, proprt « orgueil, dédain » ♦ Déploiement de pompe et de magnificence. ⇒ apparat, appareil, éclat, luxe, 1. pompe, splendeur. Le faste d une cérémonie. ⇒ 2. brillant ,… …   Encyclopédie Universelle

  • fast — FAST1 s.n. Splendoare, măreţie, pompă2, lux, strălucire. – Din fr. faste. Trimis de cornel, 08.05.2004. Sursa: DEX 98  FAST2, Ă, faşti, ste, adj. (livr.; despre zile, împrejurări, evenimente) Favorabil, fericit (pentru cineva). – Din fr. faste,… …   Dicționar Român

  • Dies Nefastus — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • Dies comitialis — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • Dies endotercisus — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • Dies nefastus publicus — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • Tagescharaktere im römischen Kalender — Der römische Kalender weist jedem Tag einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für die Führung des Kalenders war der Pontifex… …   Deutsch Wikipedia

  • Fasti — For the poem by Ovid, see Fasti (poem). Fasti Antiates Maiores, an inscription preserving a Roman calendar that predates the Julian reform, with July and August named as Quintilis and Sextilis, and allowing for the insertion of an intercalary… …   Wikipedia

  • fasto — (Del lat. fastus.) ► adjetivo 1 Se aplica al día o año que es afortunado o venturoso. ANTÓNIMO nefasto ► sustantivo masculino 2 Magnificencia, lujo extraordinario. SINÓNIMO fausto ► sustantivo masculino plural 3 HISTORIA …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»