-
1 fastidienter
fastīdĭenter, adv., disdainfully, scornfully; v. fastidio fin. -
2 fastidio
fastīdĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [fastidium], to feel disgust, loathing, or nausea, to shrink or flinch from any thing unpleasant to the taste, smell, hearing, etc.; to loathe, dislike, despise (not freq. till after the Aug. per.; cf.: taedet, reprobo, reicio, respuo, repudio).I.Lit.A.Neutr.:B.bi bendum hercle hoc est, ne nega: quid hic fastidis?
Plaut. Stich. 5, 4, 33; cf.:fastidientis stomachi est multa degustare,
Sen. Ep. 2:majus infundam tibi Fastidienti poculum,
Hor. Epod. 5, 78:ut fastidis!
Plaut. Men. 1, 2, 58.—Act. (perh. not till the Aug. per.):II. A.num esuriens fastidis omnia praeter Pavonem rhombumque?
Hor. S. 1, 2, 115:olus,
id. Ep. 1, 17, 15:pulmentarium,
Phaedr. 3, 7, 23:cactos in cibis,
Plin. 21, 16, 57, § 97:fluvialem lupum,
Col. 8, 16, 4: vinum, Poët. ap. Suet. Tib. 59:euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet,
disgusting, Plin. 25, 7, 38, § 79:aures... redundantia ac nimia fastidiunt,
Quint. 9, 4, 116.—Neutr.:(β).ut fastidit gloriosus!
Plaut. Curc. 5, 2, 34:vide ut fastidit simia!
id. Most. 4, 2, 4:in recte factis saepe fastidiunt,
Cic. Mil. 16, 42.—With gen. (like taedet):B.fastidit mei,
Plaut. Aul. 2, 2, 67; so, mei, Titin. ap. Non. 496, 15:bonorum,
Lucil. ib. 18.—Act. (perh. not before the Aug. per.).(α).With acc.:(β).(populus) nisi quae terris semota suisque Temporibus defuncta videt, fastidit et odit,
Hor. Ep. 2, 1, 22:vilice silvarum et agelli, Quem tu fastidis,
id. Ep. 1, 14, 2:lacus et rivos apertos,
id. ib. 1, 3, 11:vitium amici,
id. S. 1, 3, 44:preces alicujus,
Liv. 34, 5, 13:hoc lucrum,
Quint. 1, 1, 18:grammatices elementa tamquam parva,
id. 1, 4, 6:minores,
Mart. 3, 31, 5:omnes duces post Alexandrum,
Just. 14, 2:dominationibus aliis fastiditus (i. e. a prioribus principibus despectus),
Tac. A. 13, 1:ut quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus,
Quint. 5, 13, 22:oluscula,
Juv. 11, 80.—Of inanim. or abstr. subjects: te cum fastidierit popina dives, etc.,
Mart. 5, 44, 10: somnus agrestium Lenis virorum non humiles domos Fastidit umbrosamve ripam, Hor. C. 3, 1, 23.—In the part. perf.:laudatus abunde, Non fastiditus si tibi, lector, ero,
Ov. Tr. 1, 7, 31; cf.:aliquem non fastiditis annumerare viris,
id. ib. 2, 120:vetulus bos, ab ingrato jam fastiditus aratro,
Juv. 10, 270.—In the neutr. absol.: res ardua vetustis novitatem dare... fastiditis gratiam, etc., Plin. H. N. praef. § 15.—In the part. fut. pass. with supine:quia (verba) dictu fastidienda sunt,
Val. Max. 9, 13, 2.—With an object-clause:1.a me fastidit amari,
Ov. R. Am. 305:jocorum legere fastidis genus,
Phaedr. 4, 7, 2; Petr. 127:fastidit praestare hanc inferioribus curam,
Quint. 2, 3, 4:fastidit balsamum alibi nasci,
Plin. 16, 32, 59, § 135:an creditis, aequo animo iis servire, quorum reges esse fastidiant?
Curt. 4, 14, 16 et saep.:ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere,
Liv. 10, 8, 7:plebs coepit fastidire, munus vulgatum a civibus isse in socios,
id. 2, 41, 4; Quint. 5, 11, 39.—Hence,Adv.: fastīdĭenter, disdainfully, scornfully:2.parentibus fastidienter appellatis,
App. M. 5, p. 166, 11.—Part.: fastīdītus, a, um, in act. signif., disdaining, despising (post-Aug.):ne me putes studia fastiditum,
Petr. 48.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский