-
1 captura
captūra, ae, f. (capio), I) der Fang, das Fangen, piscium et alitum, Plin.: pantherae, Plin. – II) meton.: A) das Gefangene, der Fang, Plin. u.a.: piscium capturam alci vendidisse, Val. Max. – B) übtr., der (aus niederem od. unsittlichem Geschäft erlangte) Gewinn, Tagelohn, Sündenlohn (vgl. Kempf Val. Max. 6, 9, 8), prostitutarum, Suet.: inhonesti lucri, Val. Max.: diurnas capturas exigere, Val. Max.: manus, quae dis datura erat sacra, capturas (Hurenlohn) tulit, Sen. rhet.
-
2 praedor
praedor, ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute machen, Beute machend plündern, -rauben, A) eig., vom Krieger u. Jäger od. jagenden Tiere, in terram exire praedatum, Nep.: praedatum extra fines exisse in agrum Latinum Hernicumque, Liv.: milites praedantes, Caes.: classis multis locis praedata, Tac. – v. Tieren, praedari lupos iussit, Verg.: alia (animalia) dentibus praedantur, alia unguibus, Plin. – B) übtr., Beute machen – übh. Räubereien ausüben, sich bereichern, Gewinn ziehen, in bonis alienis, in bonis aratorum, Cic.: in insulis cultorum egentibus, Liv.: apud Mamertinos, Cic.: de aratorum bonis, Cic.: ex alieno, Liv.: ex fortunis alienis, Liv.: ex hereditate, Cic.: ex alterius inscitia (des anderen Unwissenheit benutzend), Cic.: u. so ex alcis necessitate, Lact.: spes rapiendi atque praedandi, Cic. – II) tr.: A) Beute machend plündern, -berauben, brandschatzen, Italiae calles et pastorum stabula, *Cic. Sest. 12 Halm u. Kays.: socios magis quam hostes, Tac. ann. 12, 49: maria, Seeräuberei treiben, Lact. 7, 17, 9. – B) als Beute (Fang) wegführen, erbeuten, wegfangen, 1) eig.: Hylam, Petron.: pisces calamo, Prop.: ovem unam, v. Wolf, Ov. – 2) übtr.: a) alqm, an jmd. einen Fang tun, quae me nuper praedata puella est, Ov. am. 1, 3, 1. – b) alqd, gleichsam als gute Beute an sich reißen, entreißen, amores alcis (jmds. Geliebte), Ov.: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. – / praedor als Passiv, s. 1. praedo.
-
3 captura
captūra, ae, f. (capio), I) der Fang, das Fangen, piscium et alitum, Plin.: pantherae, Plin. – II) meton.: A) das Gefangene, der Fang, Plin. u.a.: piscium capturam alci vendidisse, Val. Max. – B) übtr., der (aus niederem od. unsittlichem Geschäft erlangte) Gewinn, Tagelohn, Sündenlohn (vgl. Kempf Val. Max. 6, 9, 8), prostitutarum, Suet.: inhonesti lucri, Val. Max.: diurnas capturas exigere, Val. Max.: manus, quae dis datura erat sacra, capturas (Hurenlohn) tulit, Sen. rhet. -
4 praedor
praedor, ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute machen, Beute machend plündern, -rauben, A) eig., vom Krieger u. Jäger od. jagenden Tiere, in terram exire praedatum, Nep.: praedatum extra fines exisse in agrum Latinum Hernicumque, Liv.: milites praedantes, Caes.: classis multis locis praedata, Tac. – v. Tieren, praedari lupos iussit, Verg.: alia (animalia) dentibus praedantur, alia unguibus, Plin. – B) übtr., Beute machen – übh. Räubereien ausüben, sich bereichern, Gewinn ziehen, in bonis alienis, in bonis aratorum, Cic.: in insulis cultorum egentibus, Liv.: apud Mamertinos, Cic.: de aratorum bonis, Cic.: ex alieno, Liv.: ex fortunis alienis, Liv.: ex hereditate, Cic.: ex alterius inscitia (des anderen Unwissenheit benutzend), Cic.: u. so ex alcis necessitate, Lact.: spes rapiendi atque praedandi, Cic. – II) tr.: A) Beute machend plündern, -berauben, brandschatzen, Italiae calles et pastorum stabula, *Cic. Sest. 12 Halm u. Kays.: socios magis quam hostes, Tac. ann. 12, 49: maria, Seeräuberei treiben, Lact. 7, 17, 9. – B) als Beute (Fang) wegführen, erbeuten, wegfangen, 1) eig.: Hylam, Petron.: pisces calamo, Prop.: ovem unam, v. Wolf, Ov. – 2) übtr.: a) alqm, an jmd. einen Fang tun, quae me nuper praedata puella est, Ov. am. 1, 3, 1. – b) alqd, gleichsam als gute Beute an sich reißen, entreißen, amores alcis (jmds. Geliebte),————Ov.: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. – ⇒ praedor als Passiv, s. 1. praedo. -
5 aucupium
aucupium, ī, n. (auceps), der Vogelfang, die Vogelstellerei, I) eig. u. meton.: 1) eig.: piscatus, aucupium, venatio, Cic.: venatione atque aucupio capere feram vel avem, Vulg.: vitam propagare aucupio, Cic.: omnes, quos venatus, aucupia piscatusque alebant, Plin.: v. Bienenfang, quae (examina apium) dono vel aucupio contingunt, die man geschenkt bekommt oder selbst einfängt, Col. 9, 8, 5. – 2) meton., der Fang an Vögeln, gefangene Vögel, aucupium, omne genus piscis, prata, Catull.: peregrina aucupia, Sen.: minima inflatio fit ex venatione, aucupio etc., Cels.: venatu et aucupio vesci, Plin. – II) übtr., das Haschen nach etw., das Lauern, die Jagd auf etw., facere aucupium auribus, horchen, was einer sagt, Plaut.: hoc novum est aucupium, eine neue Art des Nahrungserwerbs, Ter.: delectationis auc., die Sucht, andere (die Zuhörer) zu ergötzen, die Gefallsucht, Cic.: aucupia verborum, Wortklaubereien, Silbenstechereien (vgl. auceps [syllabarum] no. II), zB. aucupia verborum et litterarum tendiculae in invidiam vocant, Cic.: sed quid aucupia verborum splendoremque sermonis peti ab hoc dicam, Arnob. – / Nbf. aucipium, Caes. nach Vel. Long. (VII) 67, 3.
-
6 bolus
bolus, ī, m. (βόλος), der Wurf, I) im Würfelspiel, boli tres, Plaut. Curc. 612: nimis lepide bolum iacere, Plaut. rud. 360: omnes enumerare bolos, Auson. prof. 2, 26. p. 56 Schenkl. – II) der Wurf des Netzes beim Fischen; dah. A) meton. (abstr. pro concr.), die auf einen Wurf gefangenen Fische, der Fang (rein lat. iactus), emere bolum, Suet. rhet. 1. – B) übtr., ein Wurf = ein guter Bissen, ein Profit (s. Spengel zu Argument. ad Plaut. truc. v. 3. Wagner Ter. heaut. 673), is primus bolust, Plaut.: bolo tangere od. multare od. emungere alqm, prellen um usw., Plaut. u. (em.) Lucil. fr.: bolum mihi tantum ereptum tam subito e faucibus, Ter.: magnum bolum deferunt aeris, Varr.
-
7 captentula
captentula, ae, f. (captio), der Fang-, Trugschluß, Mart. Cap. 4. § 423 u. Gloss. V, 594, 72.
-
8 captus
captus, ūs, m. (capio), I) das Fassen, Greifen, Ergreifen, meton.: a) der Griff, trium digitorum, soviel, als man mit drei Fingern nimmt, eine Prise, Plin. 24, 79. – b) insbes., der Fang, captus piscium vel avium emitur, Pomp. dig. 18, 1, 8. § 1. – II) übtr.: a) der Umfang, iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae sunt apes, im Verhältnis zum Umfang ihres K., Sen. de clem. 1, 19, 2. – b) die Erwerbung, der Erwerb, in captu bonorum suorum tibi ipsi pondus examinandum relinquit, es bleibt jedem überlassen, in welchem Maße er sich ihrer (der Tugend) Güter teilhaftig machen will, Val. Max. 3, 3. ext. 7. – c) die Fassungskraft, geistige Fähigkeit = Begabung, Bildungsstand, ut (uti) captus est servorum, Afran, fr. u. Ter.: ut est captus hominum, Cic., Germanorum, Caes.: ut captus noster est, Gell.: pro captu mediocritatis meae, Vell. 2, 104, 3: pro virium captu, Amm. Marc. 15, 1, 1: pro captu lectoris habent sua fata libelli, Ter. Maur. 1286: u. so pro aestimato captu sollertiae, Gell.: supra sexus sui captum et aetatem prudens, Corp. inscr. Lat. 10, 290*.
-
9 iactus
iactus, ūs, m. (iacio), das Werfen, I) im allg.: das Werfen, Schleudern, der Wurf, fulminum iactus (Sing.), Tac.: fulminum iactus (Plur.), Cic.: telorum i., Val. Max.: iactus (Plur.) sagittarum, Abschießen, Solin.: ad teli iactum pervenire, auf Schußweite, Curt.: intra teli iactum, innerhalb der Schußweite, Verg.; Ggstz. extra teli iactum, Curt.: extra omnem teli iactum, Sen.: iactu se dedit aequor in altum, schwang sich hinab usw., Verg.: übtr.: fortuitus iactus vocis, die zufällig ausgestoßene Äußerung, Val. Max. 1, 5, 9. – II) insbes.: 1) als t. t. des Würfelspiels, das Werfen, der Wurf, u. meton., der Wurf = die geworfenen Zahlen, talorum iactus (Sing. u. Plur.), Prop. 3, 10, 27. Ov. art. am. 3, 353: tesserarum prosper iactus, Liv. 4, 17, 3: extremus ac novissimus iactus, Tac. Germ. 24: quasi quom ludas tesseris, si illud quod maxume opus est iactu non cadit, Ter. adelph. 740: ob iactum (Venerium) cantharo mulsum date, Plaut. asin. 906. – 2) das Auswerfen des Netzes; dah. meton. der Wurf, Zug, Fang = alle auf einmal gefangenen Fische, retis, ICt., u. absol., Val. Max. 4, 1. ext. 7. – 3) das Wegwerfen; dah. meton., das Weggeworfene, der Wegwurf, inter purgamenta et iactus cenantium, Sen. contr. 9, 2 (25), 4. – 4) das Überbordwerfen, a) eig.: mercium, ICt.: iactu decīdere (sich abfinden) cum ventis, Iuven.: iactum mercium facere, über Bord werfen, ICt. – b) meton., das über Bord Geworfene, iactum ex nave factum ferre, ICt. – 5) das Aufwerfen, aggeris, Vulg. Ezech. 17, 17.
-
10 panthera [1]
1. panthēra, ae, f. (πανθήρα), der ganze Fang, Ulp. dig. 19, 1, 11. § 18.
-
11 piscatus
piscātus, ūs u. (altlat.) ī, m. (piscor), I) das Fischen, der Fischfang, Plaut. rud. 911 sq. Cic. de fin. 2, 23: p. hamatilis et saxatilis, Angelfang u. Klippfischfang, Plaut. rud. 299 (auch angeführt von Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 17 N.): p. testudinum, Plin. 6, 91: Plur., Plin. 8, 44: in venatibus et piscatibus, Augustin. in psalm. 38, 2. – bildl., piscatus bonus, Fang (v. Gewinne einer Buhlerin), Plaut. Bacch. 102. – II) meton., die Fische, omne piscati genus, Pompon. com. 119: inopia tum erat piscati, Turpil. com. 22: in vesperum parare piscatum sibi, Plaut. most. 67: piscatu probo vitam colere, ibid. 730: privari aut carne aut piscatu, Vitr. 8, 3, 28 (8, 4, 5): forum cuppedinis peto inque eo piscatum opiparem expositum video, Apul. met. 1, 24: iam cenae affatim piscatum prospexeramus, ibid.
-
12 praeda
praeda, ae, f. ( als *prai-hida zu prehendo), das im Kriege gewonnene Besitztum, die Beute, I) eig.: praeda parta, Cic.: u. so praeda ingens parta est, es wurde ungeh. Beute gemacht, Liv.: praedam capere de hostibus, Plaut.: praedā potiri, Liv.: ingentes praedas facere, Liv.: praedas agere ex pacatis, Sall.: so auch praedas hominum pecorumque agere, abigere, Liv.: praedam ante se agere, Liv.: tantum praedae trahere (nach sich schleppen), ut etc., Liv.: ibi praedam relinquere, Liv.: praedam coacervare, Liv.: captivos praedamque recensere, Liv.: reliqua praeda victoribus cessit (fiel anheim), Liv. (u. so grande certamen tibi praeda cedat maior an illi, Hor.): praedae alia militum cessere, fielen als B. anheim, Liv.: u. so reliqui in praedam cessere victoris, Curt.: idem aurum ex hostibus captum in paucorum praedam cessisse, Liv.: hosti praedae esse (v. Pers.), Liv. – II) übtr.: A) die Beute, der Fang auf der Jagd, Hor., Verg. u. Plin.: im Fischfange, Ov.: durch den Vogelfang, Sen.: v. Pers. (s. Brix Plaut. mil. 457), mea praeda est illa, Plaut.: praeda haec mea est, Plaut.: veniunt nova praeda puellae, Ps. Ov.: e manibus amisisti praedam, Plaut. – B) die Beute = der Raub, praedam capere ex fortunis alcis, Cic.: regnum facit praedam sceleris sui, Sall.: praedam de manibus amittere, Cic.: tantā praedā augeri, Cic.: iam spe atque opinione illam praedam devorasse, Cic.: maxima praeda, quam ex fortunis publicanorum, quam ex agris urbibusque sociorum exhauserat, Cic. – C) der getane und sich angeignete Fund, ostendit praedam, Phaedr. 5, 6, 4. – D) die Beute = der Gewinn, Vorteil, praedam ferre, Hor.: ab alqo magnas praedas facere, gr. V. ziehen, Nep.: maximas praedas facere, Cic. – / urspr. Abl. praedād, Corp. inscr. Lat. 1, 195. lin. 17.
-
13 rapax
rapāx, ācis (rapio), I) an sich reißend, -raffend, hinreißend, reißend, unaufhaltsam, A) eig.: ventus, Ov.: fluvius, Lucr.: ignis, Ov.: dentes, Fang-, Vorderzähne, Veget – m. folg. Genet., chryselectrum rapacissimum ignium, feuerfangend, Plin. 37, 51. – dah. als Beiname der 21. Legion Rapax (die Unwiderstehliche), u. ihre Soldaten Rapaces, Tac. hist. 2, 43; 3, 22 u.a. – B) übtr., fähig, sich etwas anzueignen, m. Genet., nihil est appetentius similium sui nec rapacius quam natura, Cic. de amic. 50: unde ista rapacia virtutis ingenia vel ex se fertilia, Sen.: nostri omnium utilitatium et virtutum rapacissimi, Plin. 25, 4. – II) räuberisch, raubgierig, subst., der Räuber a) v. Pers., Cic. u.a.: v. habsüchtigen, nach Geschenken gierigen Buhlerinnen, Cinara, Hor.: domina, Tibull. – b) von Tieren, lupus, Hor.: ungues hominibus lati, rapacibus (den Raubtieren) unci, Plin. – c) v. personif. Ggstdn., mors, Tibull.: Mars, als unglückliches Gestirn, Prop.: Orcus, Hor.
-
14 aucupium
aucupium, ī, n. (auceps), der Vogelfang, die Vogelstellerei, I) eig. u. meton.: 1) eig.: piscatus, aucupium, venatio, Cic.: venatione atque aucupio capere feram vel avem, Vulg.: vitam propagare aucupio, Cic.: omnes, quos venatus, aucupia piscatusque alebant, Plin.: v. Bienenfang, quae (examina apium) dono vel aucupio contingunt, die man geschenkt bekommt oder selbst einfängt, Col. 9, 8, 5. – 2) meton., der Fang an Vögeln, gefangene Vögel, aucupium, omne genus piscis, prata, Catull.: peregrina aucupia, Sen.: minima inflatio fit ex venatione, aucupio etc., Cels.: venatu et aucupio vesci, Plin. – II) übtr., das Haschen nach etw., das Lauern, die Jagd auf etw., facere aucupium auribus, horchen, was einer sagt, Plaut.: hoc novum est aucupium, eine neue Art des Nahrungserwerbs, Ter.: delectationis auc., die Sucht, andere (die Zuhörer) zu ergötzen, die Gefallsucht, Cic.: aucupia verborum, Wortklaubereien, Silbenstechereien (vgl. auceps [syllabarum] no. II), zB. aucupia verborum et litterarum tendiculae in invidiam vocant, Cic.: sed quid aucupia verborum splendoremque sermonis peti ab hoc dicam, Arnob. – ⇒ Nbf. aucipium, Caes. nach Vel. Long. (VII) 67, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aucupium
-
15 bolus
bolus, ī, m. (βόλος), der Wurf, I) im Würfelspiel, boli tres, Plaut. Curc. 612: nimis lepide bolum iacere, Plaut. rud. 360: omnes enumerare bolos, Auson. prof. 2, 26. p. 56 Schenkl. – II) der Wurf des Netzes beim Fischen; dah. A) meton. (abstr. pro concr.), die auf einen Wurf gefangenen Fische, der Fang (rein lat. iactus), emere bolum, Suet. rhet. 1. – B) übtr., ein Wurf = ein guter Bissen, ein Profit (s. Spengel zu Argument. ad Plaut. truc. v. 3. Wagner Ter. heaut. 673), is primus bolust, Plaut.: bolo tangere od. multare od. emungere alqm, prellen um usw., Plaut. u. (em.) Lucil. fr.: bolum mihi tantum ereptum tam subito e faucibus, Ter.: magnum bolum deferunt aeris, Varr. -
16 captentula
captentula, ae, f. (captio), der Fang-, Trugschluß, Mart. Cap. 4. § 423 u. Gloss. V, 594, 72.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > captentula
-
17 captus
captus, ūs, m. (capio), I) das Fassen, Greifen, Ergreifen, meton.: a) der Griff, trium digitorum, soviel, als man mit drei Fingern nimmt, eine Prise, Plin. 24, 79. – b) insbes., der Fang, captus piscium vel avium emitur, Pomp. dig. 18, 1, 8. § 1. – II) übtr.: a) der Umfang, iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae sunt apes, im Verhältnis zum Umfang ihres K., Sen. de clem. 1, 19, 2. – b) die Erwerbung, der Erwerb, in captu bonorum suorum tibi ipsi pondus examinandum relinquit, es bleibt jedem überlassen, in welchem Maße er sich ihrer (der Tugend) Güter teilhaftig machen will, Val. Max. 3, 3. ext. 7. – c) die Fassungskraft, geistige Fähigkeit = Begabung, Bildungsstand, ut (uti) captus est servorum, Afran, fr. u. Ter.: ut est captus hominum, Cic., Germanorum, Caes.: ut captus noster est, Gell.: pro captu mediocritatis meae, Vell. 2, 104, 3: pro virium captu, Amm. Marc. 15, 1, 1: pro captu lectoris habent sua fata libelli, Ter. Maur. 1286: u. so pro aestimato captu sollertiae, Gell.: supra sexus sui captum et aetatem prudens, Corp. inscr. Lat. 10, 290*. -
18 iactus
iactus, ūs, m. (iacio), das Werfen, I) im allg.: das Werfen, Schleudern, der Wurf, fulminum iactus (Sing.), Tac.: fulminum iactus (Plur.), Cic.: telorum i., Val. Max.: iactus (Plur.) sagittarum, Abschießen, Solin.: ad teli iactum pervenire, auf Schußweite, Curt.: intra teli iactum, innerhalb der Schußweite, Verg.; Ggstz. extra teli iactum, Curt.: extra omnem teli iactum, Sen.: iactu se dedit aequor in altum, schwang sich hinab usw., Verg.: übtr.: fortuitus iactus vocis, die zufällig ausgestoßene Äußerung, Val. Max. 1, 5, 9. – II) insbes.: 1) als t. t. des Würfelspiels, das Werfen, der Wurf, u. meton., der Wurf = die geworfenen Zahlen, talorum iactus (Sing. u. Plur.), Prop. 3, 10, 27. Ov. art. am. 3, 353: tesserarum prosper iactus, Liv. 4, 17, 3: extremus ac novissimus iactus, Tac. Germ. 24: quasi quom ludas tesseris, si illud quod maxume opus est iactu non cadit, Ter. adelph. 740: ob iactum (Venerium) cantharo mulsum date, Plaut. asin. 906. – 2) das Auswerfen des Netzes; dah. meton. der Wurf, Zug, Fang = alle auf einmal gefangenen Fische, retis, ICt., u. absol., Val. Max. 4, 1. ext. 7. – 3) das Wegwerfen; dah. meton., das Weggeworfene, der Wegwurf, inter purgamenta et iactus cenantium, Sen. contr. 9, 2 (25), 4. – 4) das Überbordwerfen, a) eig.: mercium, ICt.: iactu decīdere (sich abfinden) cum ventis, Iuven.:————iactum mercium facere, über Bord werfen, ICt. – b) meton., das über Bord Geworfene, iactum ex nave factum ferre, ICt. – 5) das Aufwerfen, aggeris, Vulg. Ezech. 17, 17. -
19 panthera
1. panthēra, ae, f. (πανθήρα), der ganze Fang, Ulp. dig. 19, 1, 11. § 18.————————2. panthēra, s. 2. panther.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > panthera
-
20 piscatus
piscātus, ūs u. (altlat.) ī, m. (piscor), I) das Fischen, der Fischfang, Plaut. rud. 911 sq. Cic. de fin. 2, 23: p. hamatilis et saxatilis, Angelfang u. Klippfischfang, Plaut. rud. 299 (auch angeführt von Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 17 N.): p. testudinum, Plin. 6, 91: Plur., Plin. 8, 44: in venatibus et piscatibus, Augustin. in psalm. 38, 2. – bildl., piscatus bonus, Fang (v. Gewinne einer Buhlerin), Plaut. Bacch. 102. – II) meton., die Fische, omne piscati genus, Pompon. com. 119: inopia tum erat piscati, Turpil. com. 22: in vesperum parare piscatum sibi, Plaut. most. 67: piscatu probo vitam colere, ibid. 730: privari aut carne aut piscatu, Vitr. 8, 3, 28 (8, 4, 5): forum cuppedinis peto inque eo piscatum opiparem expositum video, Apul. met. 1, 24: iam cenae affatim piscatum prospexeramus, ibid.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > piscatus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Fang — steht für: Fang (Arbeitssicherheit), Begriff aus dem Arbeitsschutz Fang (Ethnie), ethnische Gruppierung in Westafrika Fang (Shiyan) (房县), Kreis der Stadt Shiyan in Hubei Fang (Sprache), Bantusprache Fang VS, Ort im Schweizer Kanton Wallis einen… … Deutsch Wikipedia
Fang Xi — (方腊) was a rebel in the Song Dynasty and also a nemesis of the 108 heroes of Liangshan in the epic Chinese tale, the Water Margin .Pronunciation of the nameThe Han characters 方腊 are pronounced as Fang Xi rather than Fang La . The confusion was… … Wikipedia
Fang Xi — (方腊), ou Fang La (prononciation erronée du même nom), fut un rebelle du temps de la dynastie Song en Chine, relié à l histoire des 108 héroïques brigands du célèbre roman chinois Shuǐ Hǔ (水浒), « Le Bord de l eau ». Prononciation du nom… … Wikipédia en Français
Fang — /fang, fahng, fahonn/, n., pl. Fangs, (esp. collectively) Fang for 1. 1. Also called Pahouin, Pangwe. a member of an indigenous people of Gabon, Cameroon, and adjacent areas. 2. the Bantu language spoken by this people. Also, Fan. * * * Bantu… … Universalium
FANG — Les Fang, qui étaient 125 000 en 1958, forment plus du tiers de la population du Gabon, dont ils occupent le Nord et l’Ouest (ils étaient 425 000 en 1992, au Gabon). Leur groupe se prolonge au delà des frontières, en Guinée équatoriale orientale… … Encyclopédie Universelle
fang — fang; fang·less; har·fang; in·fang·thief; lee·fang; out·fang·thief; ut·fang·thief; de·fang; ut·fang·thef; … English syllables
Fang — Fang, n. [From {Fang}, v. t.; cf. AS. fang a taking, booty, G. fang.] 1. (Zo[ o]l.) The tusk of an animal, by which the prey is seized and held or torn; a long pointed tooth; esp., one of the usually erectile, venomous teeth of serpents. Also,… … The Collaborative International Dictionary of English
Fang La — Fāng Là (chinois simplifié : 方腊 ; chinois traditionnel : 方臘) fut un rebelle du temps de la dynastie Song en Chine, relié à l histoire des 108 héroïques brigands du célèbre roman chinois Au bord de l eau (水滸 Shuǐ Hǔ). La révolte de… … Wikipédia en Français
Fang — Saltar a navegación, búsqueda Máscara fang La etnia Fang es originaria del interior del área continental de Guinea Ecuatorial. Esta etnia se encuentra así mismo en Gabón y Camerún, actualmente constituye el grupo étnico más numeroso en Guinea… … Wikipedia Español
Fang — (f[a^]ng), v. t. [OE. fangen, fongen, fon (g orig. only in p. p. and imp. tense), AS. f[=o]n; akin to D. vangen, OHG. f[=a]han, G. fahen, fangen, Icel. f[=a], Sw. f[*a], f[*a]nga, Dan. fange, faae, Goth. fahan, and prob. to E. fair, peace, pact.… … The Collaborative International Dictionary of English
fang — O.E. fang prey, spoils, plunder, booty; a seizing or taking, from gefangen, pp. of fon seize, take, capture, from P.Gmc. *fango (Cf. O.Fris. fangia, M.Du., Du. vangen, O.N. fanga, Ger. fangen, Goth. fahan), from PIE root *pag to make firm, fix;… … Etymology dictionary