-
1 factura
-
2 factura
I.Prop.:II.in nostro orbe aliubi vena bonitatem hanc praestat, aliubi factura,
Plin. 34, 14, 41, § 145:corporis totius,
Gell. 13, 29, 2; Vulg. Num. 8, 4.—Transf., pass., a thing produced or created, a creature, work:anima factura dei est,
Prud. Apoth. 792; so id. 856; Vulg. Eph. 2, 10. -
3 factura
factura factura, ae f обработка -
4 factura
-
5 factura
-
6 factura
factūra, ae f. [ facio ]1) обработка, изготовление PM, Tert2) устройство, строение ( corporis AG)3) творение, создание, произведение Vlg, Eccl -
7 factura
creation; work; deed; performance; handiwork -
8 commonefacio
1) напоминать (aliquem rei alicujus Sl, C etc.; c. aliquid C, Vtr etc.)2) увещевать, втолковывать, внушать (aliquid de aliquā re Sen; aliquem de aliqua re CTh)c. aliquem ut aliquid faciat C — уговаривать кого-л. сделать что-л.nemo est, quin commonefiar (alicujus rei) C — нет никого, кто не признал бы (чего-л.) -
9 consideratus
1. cōnsīderātus, a, umpart. pf. к considero2. adj.1) тщательно обдуманный (judicium, consilium, factura C)2) осмотрительный, осторожный (judex C; homo C, VM) -
10 desuefacio
-
11 discessio
1) расхождение, разделение ( populi in duas partes AG); уход ( plebei a patribus Sl); удаление ( stellarum AG); развод, расторжение брака Ter2) воен. выступление T3) дисцессия, голосование в порядке перехода сенаторов на ту или другую сторону ( без прений)in Catonis sententiam est facta d. C — сенаторы согласились с мнением Катонаsenatūs consultum factura est per discessionem C — сенатское определение было вынесено в порядке дисцессии -
12 perterrefacio
сильно пугать, ужасать ( aliquem Ter) -
13 quo
I quō adv.q. gentium? Pl — куда же?2) гдеmitte sectari, rosa quo locorum sera moretur H — см. sector II, 4.respondit se nescire quo loci esset C — он ответил, что (сам) не знает, в каком положении его дела3) до какой степени (q. amentiae progressi sunt! L)4) к чему, зачем (q. tantam pecuniam? C; quo nunc certamina tanta? V)5) (= aliquo) куда-либо (si q. me ire vis Pl)6) поэтому, а потому7) чем, посредством чего (id, q. vulgus maxime delectatur C)II quō conj. (= ut eo)1) перед compar. чтобы (тем)q. facilius memoriā teneatur Sen — чтобы (тем) легче запоминалосьquo regnum Italiae Libycas averteret (sc. ad) oras V — чтобы власть Италии распространить на ливийское побережьеnon q. — не потому, что (чтобы)memoriam nostri ut conserves rogo, non q. de tuā constantiā dubitem C — я прошу тебя помнить обо мне не потому, чтобы я сомневался в твоём постоянствеq... eo — чем... тем (q. quid rarius est, eo pluris aestimatur C) -
14 tepefacio
-
15 alternus [1]
1. alternus, a, um (alter), einer um den andern, abwechselnd, gegenseitig, I) im allg.: ex duabus orationibus capita alterna recitare, Cic.: alternis trabibus ac saxis, Caes.: alternis diebus, Liv. 4, 46, 3: alternā vice, Enn. fr.: alternis vicibus, Varr.: metus, Liv.: aves, die sich entgegengesetzten Adler, Claud.: alternis paene verbis Manlii factum laudans, fast immer beim zweiten Worte, Liv.: alternis versibus, im Wechselgesang, Verg. u.a. (vgl. Schmid Hor. ep. 2, 1, 146): alterni sermones, Wechselgespräch, Zwiegespräch, Dialog, Hor.: alterni metus, Liv. – m. Abl., signa peregrinis ubi sunt alterna columnis Belides, wo mit fremdländischen Säulen abwechselnd stehen die Statuen der Beliden, Ov. trist. 3, 1, 61. – neutr. plur. subst., alterna loqui cum alqo, ein Zwiegespräch halten, Hor. sat. 1, 8, 40. – Abl. Sing. alternā (sc. vice), abwechselnd, ciliis alternā conivens, Apul. met. 10, 17. – Abl. Plur. alternis, α) (sc. vicibus) abwechselnd, Varr., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 2, 2, 9): alternis... alternis, bald... bald, Sen. u.a. – β) (sc. versibus) im Wechselgesang, dicere (singen), Verg. ecl. 3, 59 (vgl. vorh. alt. versibus). – γ) (sc. annis) ein Jahr ums andere, abwechselnd ein Jahr, Verg. georg. 1, 71. – II) insbes.: A) als t.t. der Metrik = zwischen Hexametern u. Pentametern wechselnd, im elegischen Versmaß, elegisch, pedes... alternos esse oportebit, Cic.: epigramma alternis versibus longiusculis, Cic.: canere alterno carmine, im elegischen Lied besingen, Ov. (vgl. die Auslgg. zu Ov. her. 1, 5): u. mit Anspielung darauf, elegia... alternum fultura (al. factura) pedem, Stat. silv. 1, 2, 9. – B) als gerichtl. t.t., reicere alterna consilia od. alternos iudices od. alternas civitates (die als Richter bestellt waren), »abwechselnd, gegenseitig die gelosten Richter verwerfen, ein Recht, das Beklagtem u. Kläger einmal zustand,« Cic. Vat. 27; Planc. 36; Verr. 2, 32. – / Archaist. Nom. Plur. alternei, Corp. inscr. Lat. 1, 28, 5 u. alternas, Plaut. trin. 539.
-
16 audientia
audientia, ae, f. (audio), der Umstand, daß jmd. hört, das Hören, I) im allg.: surdis fruendam reddere audientiam, machen, daß die Tauben sich wieder des Gehörs bedienen können, Prud. perist. 10, 954. – II) insbes.: a) das Anhören, das aufmerksame Gehör, die Aufmerksamkeit, exsurge, praeco, audientiam fac populo, mache, daß das Volk uns hört, verschaffe uns Gehör beim Volke, Plaut. Poen. pr. 11: illi praeco faciebat audientiam, verschaffte ihm Gehör, Cornif. rhet. 4, 68: u. so audientiam facere praeconem iussit, Liv. 43, 16, 8: iam nunc mente et cogitatione prospicio..., quantam audientiam orationi meae improbitas illius factura sit (verschaffen werde), Cic. div. in Caec. 42: facit (es verschafft) persaepe ipsa sibi audientiam diserti senis compta et mitis oratio, Cic. de sen. 28: nam nonnulli, quom illud meditati ediderunt, sic ad reliqua transeunt, ut audientiam fieri (geschenkt werde) nolle videantur, Cic. de or. 2, 325: si paulisper audientiam publicam mihi tribuerit (schenkt) humanitas, facile vos edocebo etc., Apul. met. 3, 4: atque utinam daretur in unius speciem contionis toto orbe contracto oratione hāc uti et humani in generis audientia collocari, uns von allen Menschen Gehör geschenkt werde, Arnob. 1, 29: quem viam vobis pandere deorum ad audientiam (Erhörung) creditis, Arnob. 3, 29: audientiam rogare, um G. bitten, Leo M. app. ad opp. tom. 3. tit. 43. p. 410 M. – b) das Anhören, Vernehmen = Lernen, ad primam legum audientiam venire, den ersten Rechtsunterricht erhalten, Cod. Iust. 1, 7, 25. – c) das Anhören u. Entscheiden eines Rechtsfalles, die richterliche Kognition, episcopalis aud., Cod. Theod. 16, 2, 47: secundum iudiciariam disciplinam partibus praebere audientiam, Fragm. Vat. § 33: inter litigatores audientiam suam impertiri, Cod. Iust. 2, 14, 1: omnibus negotiis, quae ad se delata fuerint, exhibere audientiam, Cod. Theod. 1, 16, 6: audientiam eius (iudicis) eligere, Cod. Iust. 3, 13, 1: in sacrae cognitionis examine audientiam abnegare, Cod. Theod. 11, 31, 3.
-
17 commendatus
commendātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. commendo), I) empfohlen, anempfohlen, dah. auch empfehlenswert, commendatum sibi alqm habere, sich empfohlen sein lassen, Treb. in Cic. ep.: alci commendatior, commendatissimus, v. Pers.u. v. Lebl., Cic.: commendatiores epistulae, Empfehlungsbriefe, Hieron. – II) übtr., beliebt, angenehm, ausgezeichnet, homines litterarum honore commendati, Plin.: vultus commendatior, Petr.: adiectis quae ipsum commendatiorem et inimicum invisiorem factura videbantur, Val. Max. 3, 8. ext. 1.
-
18 audientia
audĭentĭa, ae, f. [audio] [st2]1 [-] action de prêter l'oreille, attention. [st2]2 [-] faculté d'entendre, l'ouïe. [st2]3 [-] Arn. auditoire, assemblée. - audientiam tribuere, Apul.: donner son attention. - audientiam praebere, Cod.: prêter l'oreille, accorder son attention. - fac populo audientiam, Plaut. Poen. prol. 11: commande au peuple de se taire. - facit per se ipsa sibi audientiam diserti senis oratio Cic. CM 28: la parole d'un vieillard disert se fait écouter d'elle-même. - audientiam facere praeconem jussit, Liv. 43, 16, 8: il ordonna au héraut de faire faire silence.* * *audĭentĭa, ae, f. [audio] [st2]1 [-] action de prêter l'oreille, attention. [st2]2 [-] faculté d'entendre, l'ouïe. [st2]3 [-] Arn. auditoire, assemblée. - audientiam tribuere, Apul.: donner son attention. - audientiam praebere, Cod.: prêter l'oreille, accorder son attention. - fac populo audientiam, Plaut. Poen. prol. 11: commande au peuple de se taire. - facit per se ipsa sibi audientiam diserti senis oratio Cic. CM 28: la parole d'un vieillard disert se fait écouter d'elle-même. - audientiam facere praeconem jussit, Liv. 43, 16, 8: il ordonna au héraut de faire faire silence.* * *Audientia, autientiae. Audience. Plau. Exurge praeco, fac populo audientiam. Fais faire audience, Fais faire silence au peuple.\Quantam denique audientiam orationi meae improbitas illius factura sit? Cic. Quelle audience j'auray quand je viendray à l'endroict ou je raconteray sa meschanceté? Sa meschanceté fera qu'on m'orra bien voluntiers, Sera cause que les gens m'orront mieulx.\Audientiam sibi facit senis oratio diserta. Cic. Elle rend les gens attentifs, Elle se fait ouir. -
19 alternus
1. alternus, a, um (alter), einer um den andern, abwechselnd, gegenseitig, I) im allg.: ex duabus orationibus capita alterna recitare, Cic.: alternis trabibus ac saxis, Caes.: alternis diebus, Liv. 4, 46, 3: alternā vice, Enn. fr.: alternis vicibus, Varr.: metus, Liv.: aves, die sich entgegengesetzten Adler, Claud.: alternis paene verbis Manlii factum laudans, fast immer beim zweiten Worte, Liv.: alternis versibus, im Wechselgesang, Verg. u.a. (vgl. Schmid Hor. ep. 2, 1, 146): alterni sermones, Wechselgespräch, Zwiegespräch, Dialog, Hor.: alterni metus, Liv. – m. Abl., signa peregrinis ubi sunt alterna columnis Belides, wo mit fremdländischen Säulen abwechselnd stehen die Statuen der Beliden, Ov. trist. 3, 1, 61. – neutr. plur. subst., alterna loqui cum alqo, ein Zwiegespräch halten, Hor. sat. 1, 8, 40. – Abl. Sing. alternā (sc. vice), abwechselnd, ciliis alternā conivens, Apul. met. 10, 17. – Abl. Plur. alternis, α) (sc. vicibus) abwechselnd, Varr., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 2, 2, 9): alternis... alternis, bald... bald, Sen. u.a. – β) (sc. versibus) im Wechselgesang, dicere (singen), Verg. ecl. 3, 59 (vgl. vorh. alt. versibus). – γ) (sc. annis) ein Jahr ums andere, abwechselnd ein Jahr, Verg. georg. 1, 71. – II) insbes.: A) als t.t. der Metrik = zwischen Hexametern u. Pentametern wechselnd, im elegischen Versmaß, elegisch, pedes... alternos esse————oportebit, Cic.: epigramma alternis versibus longiusculis, Cic.: canere alterno carmine, im elegischen Lied besingen, Ov. (vgl. die Auslgg. zu Ov. her. 1, 5): u. mit Anspielung darauf, elegia... alternum fultura (al. factura) pedem, Stat. silv. 1, 2, 9. – B) als gerichtl. t.t., reicere alterna consilia od. alternos iudices od. alternas civitates (die als Richter bestellt waren), »abwechselnd, gegenseitig die gelosten Richter verwerfen, ein Recht, das Beklagtem u. Kläger einmal zustand,« Cic. Vat. 27; Planc. 36; Verr. 2, 32. – ⇒ Archaist. Nom. Plur. alternei, Corp. inscr. Lat. 1, 28, 5 u. alternas, Plaut. trin. 539.————————2. alternus, ī, f., s. alaternus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alternus
-
20 audientia
audientia, ae, f. (audio), der Umstand, daß jmd. hört, das Hören, I) im allg.: surdis fruendam reddere audientiam, machen, daß die Tauben sich wieder des Gehörs bedienen können, Prud. perist. 10, 954. – II) insbes.: a) das Anhören, das aufmerksame Gehör, die Aufmerksamkeit, exsurge, praeco, audientiam fac populo, mache, daß das Volk uns hört, verschaffe uns Gehör beim Volke, Plaut. Poen. pr. 11: illi praeco faciebat audientiam, verschaffte ihm Gehör, Cornif. rhet. 4, 68: u. so audientiam facere praeconem iussit, Liv. 43, 16, 8: iam nunc mente et cogitatione prospicio..., quantam audientiam orationi meae improbitas illius factura sit (verschaffen werde), Cic. div. in Caec. 42: facit (es verschafft) persaepe ipsa sibi audientiam diserti senis compta et mitis oratio, Cic. de sen. 28: nam nonnulli, quom illud meditati ediderunt, sic ad reliqua transeunt, ut audientiam fieri (geschenkt werde) nolle videantur, Cic. de or. 2, 325: si paulisper audientiam publicam mihi tribuerit (schenkt) humanitas, facile vos edocebo etc., Apul. met. 3, 4: atque utinam daretur in unius speciem contionis toto orbe contracto oratione hāc uti et humani in generis audientia collocari, uns von allen Menschen Gehör geschenkt werde, Arnob. 1, 29: quem viam vobis pandere deorum ad audientiam (Erhörung) creditis, Arnob. 3, 29: audientiam rogare, um————G. bitten, Leo M. app. ad opp. tom. 3. tit. 43. p. 410 M. – b) das Anhören, Vernehmen = Lernen, ad primam legum audientiam venire, den ersten Rechtsunterricht erhalten, Cod. Iust. 1, 7, 25. – c) das Anhören u. Entscheiden eines Rechtsfalles, die richterliche Kognition, episcopalis aud., Cod. Theod. 16, 2, 47: secundum iudiciariam disciplinam partibus praebere audientiam, Fragm. Vat. § 33: inter litigatores audientiam suam impertiri, Cod. Iust. 2, 14, 1: omnibus negotiis, quae ad se delata fuerint, exhibere audientiam, Cod. Theod. 1, 16, 6: audientiam eius (iudicis) eligere, Cod. Iust. 3, 13, 1: in sacrae cognitionis examine audientiam abnegare, Cod. Theod. 11, 31, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > audientia
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Factura — Saltar a navegación, búsqueda Para las masas típicas de Argentina, véase Facturas. La factura necia o factura de compra es un documento que refleja la entrega de un producto o la provisión de un servicio, junto a la fecha de devengo, además de… … Wikipedia Español
factura — sustantivo femenino 1. Recibo en el que se detallan las cosas o servicios por los cuales una persona ha efectuado un pago: Necesito la factura para desgravar estos gastos del Impuesto sobre la Renta. Es mejor pedir la factura por si hay que hacer … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
factura — FACTURÁ, facturez, vb. I. tranz. A întocmi factura2 pentru o marfă. – Din fr. facturer. Trimis de LauraGellner, 05.05.2004. Sursa: DEX 98 facturá vb., ind. prez. 1 sg. facturéz, 3 sg. şi … Dicționar Român
factura — (Del lat. factūra). 1. f. Acción y efecto de hacer. 2. Relación de los objetos o artículos comprendidos en una venta, remesa u otra operación de comercio. 3. Cuenta detallada de cada una de estas operaciones, con expresión de número, peso o… … Diccionario de la lengua española
factura — |àt| s. f. 1. Conta das mercadorias que se entregam e das despesas acessórias. 2. Ato ou maneira de fazer algo. = FEITURA 3. Espécie de rede de pescar. ‣ Etimologia: latim factura, ae, obra, formação ♦ [Portugal] Grafia de fatura antes do… … Dicionário da Língua Portuguesa
Factūra — (Factur, ital. Fattura), die Rechnung, welche ein Kaufmann einem andern zugleich mit den Waaren zusendet, damit der Empfänger durch Vergleichen des Empfangenen mit der schriftlichen Angabe sich von der Richtigkeit der Buchung des Absenders… … Pierer's Universal-Lexikon
Factura — Factura, ital. Fattura, Waarenrechnung; Facturbuch, in der kaufmänn. Buchhaltung das Buch, in welches die F. eingetragen werden … Herders Conversations-Lexikon
factura — (Derivado de factor.) ► sustantivo femenino 1 COMERCIO Escrito mediante el que el vendedor da a conocer al comprador el detalle y el precio de las mercancías vendidas y, en algunos casos, las condiciones de entrega y pago: ■ había un error en la… … Enciclopedia Universal
factura — {{#}}{{LM F17290}}{{〓}} {{SynF17737}} {{[}}factura{{]}} ‹fac·tu·ra› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En una operación comercial,{{♀}} cuenta en la que se detallan las mercancías adquiridas o los servicios recibidos, y su importe: • Siempre que… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
factura — 1 s f Acto de hacer alguna cosa, como proceso laborioso y cuidado: la factura de un poema, pases de estupenda factura, la factura de una bóveda. 2 s f Documento que certifica la compra de una mercancía o la prestación de un servicio, que entrega… … Español en México
factură — FACTÚRĂ2, facturi, s.f. Act justificativ privind vânzările şi cumpărările de mărfuri, lucrările executate şi serviciile prestate, precum şi mărfurile lăsate în păstrare; formular tipărit pe care se întocmeşte un astfel de act. – Din fr. facture.… … Dicționar Român