-
1 beātus
beātus adj. with comp. and sup. [P. of beo], happy, prosperous, blessed, fortunate: beatus, ni unum hoc desit, T.: Beatus ille, qui, etc., H.: nihil est ab omni Parte beatum, H.: beatissima vita: res p., L.: quo beatus volnere, H.: dici beatus, O.: quicquid scripsere beati, exulting, H.: Divitiis, H.—As subst: quod est optabile omnibus bonis et beatis: beatius arbitrantur, think it a happier lot, Ta.—Opulent, wealthy, rich: mulier: Phyllidis parentes, H.: Persarum rege beatior, H.: homines non beatissimi, far from rich, N.—Fig., of things, rich, abundant, excellent, splendid, magnificent: gazae, H.: arces, H.: sedes, of happiness, V.: beatissimum saeculum, most prosperous, Ta.* * *Ibeata -um, beatior -or -us, beatissimus -a -um ADJhappy, fortunate, bringing happiness; rich, wealthy, copious, sumptuousIIbeata, beatum ADJblessed, blissful; "Saint" (in early Church, less formal)IIIhappy/fortunate men/persons (pl.); "the_rich" -
2 glōriātiō
glōriātiō ōnis, f [glorior], a glorying, boasting, exulting: gloriatione digna vita.* * *exaulting, boasting, vaunting, glorying -
3 ovāns
ovāns antis, adj. [P. of ovo], exulting, joyful, triumphant: socii comitentur ovantes, V.: ovantes gutture corvi, i. e. uttering exultant cries, V.: patria, Iu.: currūs, triumphal chariot, Pr. -
4 superō
superō āvī, ātus, āre [superus], to go over, rise above, overtop, surmount, transcend: capite et cervicibus, V.: has (turrīs) altitudo puppium ex barbaris navibus superabat, Cs.: ut aqua genua vix superaret, L.: Posterior partīs superat mensura priores, O.— To go over, rise above, mount, ascend, surmount, overtop: ardua montis Per deserta iugo superans, passing over the summit, V.: (tempestas) summas ripas fluminis superavit, Cs.: munitiones, L.: montīs, V.: Caucasum, Cu.: tantum itineris, traverse, Ta.: regionem castrorum, go beyond, Cs.: insidias circa ipsum iter locatas, L.: superant (Parnasi) cacumina nubes, O.— To sail by, pass, double, weather: promunturium, L.: Euboeam, N.: cursu Isthmon, O.: Regna Liburnorum, V.—Poet.: musarum scopulos, Enn. ap. C.— To exceed, be in excess, overrun, be abundant, abound: in quo superare mendosum est: quae Iugurthae fesso superaverant, had been too much for, S.: superante multitudine, L.: superat gregibus dum iuventas, V.: uter igitur est divitior, cui deest an cui superat?— To be left over, remain, survive: quae superaverunt animalia capta, immolant, Cs.: quod superaret pecuniae: nihil ex raptis commeatibus superabat, L.: si de quincunce remota est Uncia, quid superat? H.: vitā, survive, Cs.: Quid puer Ascanius? superatne? V.: quid igitur superat, quod purgemus? L.—In war, to be victorious, overcome, subdue, conquer, vanquish: superavit postea Cinna cum Mario: maximas nationes, Cs.: exercitūs regios: navali praelio superati, Cs.: ferro incautum, V.: bello Asiam, N.— To extend beyond: clamor superat inde castra hostium, L.—Fig., to have the upper hand, be superior, excel, overcome, surpass: numero hostis, virtute Romanus superat, L.: superans animis, i. e. exulting, V.: hostes equitatu superare, N.: superat sententia Sabini, Cs.— To surpass, excel, exceed, outdo, outstrip, transcend: quaerit, quā se virtute Plancius superarit: doctrinā Graecia nos superabat: Phoebum canendo, V.: Duritiā ferrum, O.: cursu canem, H.: non dubitabam, quin hanc epistulam fama esset celeritate superatura, will outstrip. —To master, overcome, suppress, defeat, subdue, surmount: hanc (orationem) diligens scriptura superabit: necessitas quam ne dii quidem superant, to which not even the gods are superior, L.: superanda omnis fortuna ferendo est, V.* * *superare, superavi, superatus Vovercome, conquer; survive; outdo; surpass, be above, have the upper hand -
5 exsultabundus
exsultābundus ( exult-), a, um, adj. [exsulto], leaping for joy, exulting (postclass.):maesta ac lugentia castra velut exsultabundus intrare,
Just. 18, 7, 10; so Sol. 5, 20. -
6 exultabundus
exsultābundus ( exult-), a, um, adj. [exsulto], leaping for joy, exulting (postclass.):maesta ac lugentia castra velut exsultabundus intrare,
Just. 18, 7, 10; so Sol. 5, 20. -
7 gloriabundus
glōrĭābundus, a, um, adj. [glorior], glorying, exulting (post-class. and very rare):aliqua re,
Gell. 5, 5, 4; Lact. 5, 13, 15. -
8 gloriatio
glōrĭātĭo, ōnis, f. [id.], a glorying, boasting, vaunting, exulting (a word formed by Cic.):ex quo efficitur, gloriatione, ut ita dicam, dignam esse beatam vitam,
Cic. Fin. 3, 8, 28; 4, 18, 50:ubi est ergo gloriatio tua,
Vulg. Rom. 3, 27. -
9 ovans
ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:I.ovet,
Stat. Sil. 4, 1, 8:ovaret,
id. Th. 1, 153:ovandi,
Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:ovaturus,
Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.In gen. (mostly poet.):II.ovantes Horatium accipiunt,
Liv. 1, 25:laetus ovat nunc laude virum,
Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:currus ovantes,
Prop. 3, 7 (4, 8), 53:ovat Africus,
rages, Val. Fl. 2, 506.—In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,
Cic. de Or. 2, 47, 195:ovans urbem ingrederetur,
Liv. 5, 31:ovans triumphavit,
made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:ovatum aurum,
brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:socii comitentur ovantes,
Verg. G. 1, 346; cf.:ovantes gutture corvi,
i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:prosequar et currus utroque ab litore ovantes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 53:lyra,
Stat. S. 1, 2, 249:patria,
Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):ovanter accurrit,
Tert. adv. Val. 28. -
10 ovo
ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:I.ovet,
Stat. Sil. 4, 1, 8:ovaret,
id. Th. 1, 153:ovandi,
Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:ovaturus,
Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.In gen. (mostly poet.):II.ovantes Horatium accipiunt,
Liv. 1, 25:laetus ovat nunc laude virum,
Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:currus ovantes,
Prop. 3, 7 (4, 8), 53:ovat Africus,
rages, Val. Fl. 2, 506.—In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,
Cic. de Or. 2, 47, 195:ovans urbem ingrederetur,
Liv. 5, 31:ovans triumphavit,
made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:ovatum aurum,
brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:socii comitentur ovantes,
Verg. G. 1, 346; cf.:ovantes gutture corvi,
i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:prosequar et currus utroque ab litore ovantes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 53:lyra,
Stat. S. 1, 2, 249:patria,
Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):ovanter accurrit,
Tert. adv. Val. 28.
См. также в других словарях:
Exulting — Ex*ult ing, a. Rejoicing triumphantly or exceedingly; exultant. {Ex*ult ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Exulting — Exult Ex*ult , v. i. [imp. & p. p. {Exulted}; p. pr. & vb. n. {Exulting}.] [L. exultare, exsultare, exultatum, exsultatum, to leap vigorously, to exult, intens. fr. exsilire to spring out or up; ex out + salire to spring, leap: cf. F. exulter.… … The Collaborative International Dictionary of English
exulting — exult ► VERB ▪ show or feel triumphant elation. DERIVATIVES exultancy noun exultant adjective exultantly adjective exultation noun exulting adjective. ORIGIN Latin exsultare, from exsilire leap up … English terms dictionary
exulting — adjective Of or relating to exultation … Wiktionary
exulting — ex·ult || ɪg zÊŒlt v. be happy, rejoice … English contemporary dictionary
exulting — adjective joyful and proud especially because of triumph or success rejoicing crowds filled the streets on VJ Day a triumphal success a triumphant shout • Syn: ↑exultant, ↑jubilant, ↑prideful, ↑rejoicing, ↑tr … Useful english dictionary
self-exulting — adj. * * * … Universalium
self-exulting — adj … Useful english dictionary
Exultingly — Exulting Ex*ult ing, a. Rejoicing triumphantly or exceedingly; exultant. {Ex*ult ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Exult — Ex*ult , v. i. [imp. & p. p. {Exulted}; p. pr. & vb. n. {Exulting}.] [L. exultare, exsultare, exultatum, exsultatum, to leap vigorously, to exult, intens. fr. exsilire to spring out or up; ex out + salire to spring, leap: cf. F. exulter. See… … The Collaborative International Dictionary of English
Exulted — Exult Ex*ult , v. i. [imp. & p. p. {Exulted}; p. pr. & vb. n. {Exulting}.] [L. exultare, exsultare, exultatum, exsultatum, to leap vigorously, to exult, intens. fr. exsilire to spring out or up; ex out + salire to spring, leap: cf. F. exulter.… … The Collaborative International Dictionary of English