Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

exuō

  • 1 exuō

        exuō uī, ūtus, ere    [4 AV-], to draw out, take off, pull off, put off: pharetram umero, O.: iugum, shake off, L.: caestūs, V.— To unclothe, divest, free, put forth: pellibus membra, H.: ossa lacertosque, bares, V.: ex his te laqueis: se iugo, L.: unum exuta pedem vinclis, V.: cornua exuitur, O. — To strip, despoil, deprive: copiae armis exutae, Cs.: se agro paterno, L.—Fig., to lay aside, cast off, divest oneself of, put away: humanitatem: silvestrem animum, V.: mores antiquos, L.: tristitiam, Ta.: ius fasque, Ta.: hac (pinu) hominem, i. e. turn into a pine, O.: ex animo exui non potest, esse deos: Lepidum, get rid of, Ta.
    * * *
    exuere, exui, exutus V
    pull off; undress, take off; strip, deprive of; lay aside, cast off

    Latin-English dictionary > exuō

  • 2 exuo

    to lay aside, put away, store/ strip, deprive.

    Latin-English dictionary of medieval > exuo

  • 3 exuo

    ex-ŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [ex and root av-, to go to, put on; Zend. avaiti, go into, ao-thra, shoe; Slav. and Lith. forms, v. Fick, Vergl. Wört. p. 17; cf. ind-uo], to draw out or off, to pull or strip off, put off, divest (class.; esp. freq. since the Aug. period).
    I.
    Lit.:

    serpens exuit in spinis vestem,

    Lucr. 4, 61:

    manticam umero,

    App. M. 1, p. 110; cf.:

    pharetram umero,

    Ov. M. 2, 419:

    telum magno e vulnere,

    Stat. Th. 9, 287:

    ensem vaginā,

    id. ib. 9, 76:

    clipeum reduci,

    Ov. H. 13, 147; cf.:

    vincula sibi,

    id. M. 7, 773:

    jugum,

    to shake off, Liv. 35, 17, 8:

    alas,

    to lay aside, Verg. A. 1, 690:

    Trojanos cestus,

    id. ib. 5, 420:

    setosa duris exuere pellibus membra,

    Hor. Epod. 17, 15; cf.:

    magnos membrorum artus, magna ossa lacertosque Exuit,

    strips, bares, Verg. A. 5, 423:

    aliquem veste,

    Suet. Ner. 32:

    palmas vinclis,

    Verg. A. 2, 153:

    digitos,

    i. e. to strip of rings, Mart. 14, 109:

    mensas,

    to uncover, id. 9, 60, 7:

    si ex his te laqueis exueris,

    Cic. Verr. 2, 5, 58, § 151:

    se jugo,

    Liv. 34, 13, 9. —In a Greek construction:

    unum exuta pedem vinclis,

    Verg. A. 4, 518:

    cornua exuitur,

    Ov. M. 9, 52.— Absol.:

    si non saltas, exue igitur (sc. pallam),

    Plaut. Men. 1, 3, 16. —
    B.
    Transf., in gen., to strip, despoil, deprive of any thing:

    hostium copiis fusis armisque exutis,

    i. e. to be forced to throw off their arms and to flee, Caes. B. G. 3, 6, 3:

    hostem armis,

    id. ib. 5, 51 fin.; Sall. J. 88, 3; Liv. 22, 21, 4:

    exuti prope omnes armis diffugere,

    id. 21, 61, 9; 34, 28, 11; Verg. A. 11, 395:

    impedimentis,

    Caes. B. G. 7, 14, 8; 7, 42, 5:

    castris,

    Liv. 31, 42, 7; 41, 3, 10; 41, 12, 5; Vell. 1, 9, 4:

    sedibus,

    Tac. A. 13, 39:

    aliquem avitis bonis,

    id. ib. 14, 31; cf.:

    aliquem patrimonio,

    Suet. Gramm. 11:

    montes,

    to strip, lay bare, Stat. S. 4, 3, 50:

    se agro paterno avitoque,

    Liv. 2, 23, 6: exuto Lepido, interfecto Antonio, stripped bare, i. e. without legions, without arms, etc., Tac. A. 1, 2.—
    II.
    Trop., to lay aside, cast off, divest one's self of any thing:

    humanitatem,

    Cic. Lig. 5, 14; cf. id. Att. 13, 2, 1:

    sapientia vanitatem exuit mentibus,

    Sen. Ep. 90 med.:

    mentitum colorem,

    Quint. 12, 10, 76:

    silvestrem animum,

    Verg. G. 2, 51:

    vultus severos,

    Ov. Am. 3, 4, 43:

    feritatem,

    id. F. 3, 281:

    mores antiquos,

    Liv. 27, 8, 6:

    virtutes,

    Tac. A. 1, 75:

    fidem,

    id. ib. 12, 14:

    amicitiam,

    id. ib. 1, 8:

    tristitiam et arrogantiam et avaritiam,

    id. Agr. 9:

    jus fasque,

    id. H. 3, 5:

    promissa,

    to break one's word, id. A. 13, 44:

    pacta,

    id. ib. 6, 43:

    patriam,

    id. H. 5, 5 et saep.:

    hominem exuens ex homine,

    Cic. Fin. 5, 12, 35:

    magistrum,

    Tac. A. 14, 52 fin.
    * (β).
    With a subjectclause:

    mihi quidem ex animo exui non potest, esse deos,

    Cic. N. D. 3, 3, 7.—
    B.
    Transf., to make void of, to free from:

    se omnibus vitiis,

    Sen. Ep. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > exuo

  • 4 exūtus

        exūtus    P. of exuo.

    Latin-English dictionary > exūtus

  • 5 exutio

    exūtĭo, ōnis, f. [exuo], an exclusion; transf.:

    a venia exutio,

    they who are excluded from divine forgiveness, the utterly reprobate, Ambros. in Luc. 8, § 64.

    Lewis & Short latin dictionary > exutio

  • 6 exutus

    exūtus, a, um, Part., from exuo.

    Lewis & Short latin dictionary > exutus

  • 7 exuviae

    exŭvĭae, ārum, f. [exuo], that which is stripped, drawn or taken off from the body, clothing, equipments, arms, etc. (mostly poet.).
    I.
    In gen.:

    induviae tuae atque uxoris exuviae,

    Plaut. Men. 1, 3, 9; so ib. 13:

    pyram Erige et arma viri... exuviasque omnes... super imponant,

    Verg. A. 4, 496; cf. id. E. 8, 91:

    cum fulmine et sceptro exuviisque Jovis,

    Suet. Aug. 94; cf. Fest. S. V. TENSA, p. 365, 1 Müll.: EXVVIAS FECIT, i. q. funus fecit, Inscr. in Bull. dell' Inst. 1844, p. 90.— The skin of an animal;

    (coluber) positis novus exuviis,

    his slough, Verg. A. 2, 473; of the lion's hide, id. ib. 9, 307; the tiger's hide, id. ib. 11, 577; the golden fleece, Val. Fl. 6, 19; 8, 65.—Comic.:

    bubulae,

    thongs of ox-hide, Plaut. Most. 4, 1, 26.— Hair:

    devotae flavi verticis exuviae,

    Cat. 66, 62; Sen. Hippol. 1181.—
    II.
    In partic., spoils stripped from an enemy, as arms, booty, etc. (syn.: praeda, spolia, manubiae): locus (i. e. Rostra) exuviis nauticis et classium spoliis ornatus, * Cic. de Imp. Pomp. 18, 55:

    (Hector) exuvias indutus Achilli,

    Verg. A. 2, 275:

    haec arma exuviasque viri tua quercus habebit,

    id. ib. 10, 423:

    hostiles,

    Tib. 1, 1, 54; cf.

    bellorum,

    Juv. 10, 133.—
    * B.
    Trop.:

    tu ornatus exuviis hujus, venis ad eum lacerandum,

    Cic. Sull. 18, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > exuviae

  • 8 nudo

    nūdo, āvi, ātum, 1, v. a. [nudus], to make naked or bare; to strip, bare, lay bare, expose to view, uncover (syn.: exuo, detego, revelo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 Vahl.):

    hominem nudari ac deligari jubet,

    Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    nudatum caput,

    Verg. A. 12, 312:

    duros nudantia dentes,

    Lucr. 5, 1064; Quint. 11, 3, 81:

    gladios,

    Liv. 28, 33:

    telum nudatum vaginā,

    Nep. Dat. 11, 4:

    viscera,

    Verg. A. 1, 211:

    crura,

    id. G. 2, 7; Tac. A. 6, 33:

    si interrupto nudaret gurgite pontum,

    Tib. 4, 1, 75:

    nudata cacumina silvae Ostendunt,

    Ov. M. 1, 345:

    ubera,

    id. ib. 10, 391:

    tertia nudandas acceperat area messes,

    i. e. to be threshed out, id. F. 3, 557.—
    B.
    In partic.
    1.
    In milit. lang., to leave uncovered, leave exposed or defenceless, to expose a place to the enemy:

    latera sua,

    Liv. 1, 27:

    murus nudatus defensoribus,

    Caes. B. G. 2, 6; Liv. 21, 11:

    collis nudatus hominibus,

    Caes. B. G. 7, 44:

    neque sibi nudanda litora existimabant,

    id. B. C. 3, 15:

    ne castra nudentur,

    id. B. G. 7, 70:

    praesidiis nudatus,

    Sall. J. 88, 4; Liv. 30, 2, 5:

    terga fugā nudant,

    Verg. A. 5, 586. —
    2.
    Pregn., to strip, spoil, plunder:

    spoliavit nudavitque omnia,

    Cic. Verr. 1, 5, 14:

    agros nudare populando,

    Liv. 44, 27:

    opibus,

    id. 42, 50:

    quem praeceps alea nudat,

    Hor. Ep. 1, 18, 21:

    moveat cornicula risum Furtivis nudata coloribus,

    id. ib. 1, 3, 19:

    nec nuder ab illis,

    Ov. Tr. 1, 6, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lay bare, expose:

    te evolutum illis integumentis dissimulationis tuae nudatumque perspicio,

    Cic. de Or. 2, 86, 350:

    vis ingenii etiamsi hac scientiā juris nudata sit,

    id. ib. 1, 38, 172.—
    B.
    To lay bare, make visible, expose, betray, disclose:

    defectionem,

    Liv. 35, 32:

    nec illi primo statim creati nudare, quid vellent,

    id. 24, 27:

    fama equestris pugnae nudavit voluntates hominum,

    id. 42, 63:

    ne poena ejus consilia adversus Romanos nudaret,

    id. 40, 24:

    animos,

    id. 33, 21; Hor. S. 2, 5, 47:

    ingenium res Adversae nudare solent, celare secundae,

    id. ib. 2, 8, 74:

    alicui amorem,

    Tib. 4, 7, 2.—
    C.
    To deprive of, strip of:

    nudata omnibus rebus tribunicia potestas,

    Caes. B. C. 1, 7: nudatos opere censorio aut sententiā judicum de ambitu condemnatos restituit, those who had been stripped by the censor of their rights and privileges, Suet. Caes. 41 (al. notatos):

    cum tuo exercitusque tui praesidio nudatam Italiam viderint,

    Liv. 28, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > nudo

  • 9 retego

    rĕ-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To uncover, bare, open (not freq. till after the Aug. period; syn.: nudo, exuo).
    A.
    Lit.:

    thecam nummariam,

    Cic. Att. 4, 7, 2:

    (area) retecta,

    unroofed, Varr. R. R. 1, 51, 2:

    vultus scisso velamine,

    Luc. 8, 669:

    caput pallio,

    Petr. 17, 3: caput, Caes. ap. Plin. Ep. 3, 12, 13:

    jugulum simul pectusque,

    Ov. M. 13, 459:

    pedes,

    Suet. Aug. 78:

    dentes,

    Pers. 3, 101:

    ensem,

    Luc. 9, 830:

    sacra,

    to throw open, make accessible, Prop. 5, 9, 26:

    solum hiatu,

    to open, Ov. M. 5, 357 (with patere): homo retectus, i. e. deprived of his shield, Verg. A. 12, 374:

    retexit se umbo,

    Sil. 9, 109:

    terram retexit anima tua,

    Vulg. Ecclus. 47, 16.— Poet.:

    ubi Titan radiis retexerit orbem,

    i. e. shall make visible, show, reveal, Verg. A. 4, 119; 5, 65:

    retegente diem Lucifero,

    Ov. M. 8, 1: rebus luce retectis. Verg. A. 9, 461.—
    B.
    Trop., to disclose, discover, reveal:

    caecum domūs scelus omne retexit,

    Verg. A. 1, 356:

    arcanum consilium,

    Hor. C. 3, 21, 16:

    occulta conjurationis,

    Tac. A. 15, 74:

    timidi commenta animi,

    Ov. M. 13, 38:

    responsa deūm Trojanaque fata,

    id. ib. 13, 336:

    Pharsalica damna (clara dies),

    Luc. 7, 787:

    insidias,

    Claud. Laud. Stil. 2, 215.—
    * II.
    To cover again:

    plagam paleato luto,

    Pall. Nov. 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > retego

  • 10 spolio

    spŏlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [spolium], to strip, to deprive of covering, rob of clothing.
    I.
    In gen. (rare but class.; syn. exuo): Phalarim vestitu spoliare, Cic. Off. 3, 6, 29:

    consules spoliari hominem et virgas expediri jubent,

    Liv. 2, 55 Drak.; cf. Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

    Papirius spoliari magistrum equitum ac virgas et secures expediri jussit,

    Liv. 8, 32; cf.

    also,

    Val. Max. 2, 7, 8:

    corpus caesi hostis,

    Liv. 7, 26:

    cadaver,

    Luc. 7, 627:

    Gallum caesum torque,

    Liv. 6, 42:

    corpus jacentis uno torque,

    id. 7, 10:

    jacentem veste,

    Nep. Thras. 2, 6:

    folliculos leguminum,

    to strip off, Petr. 135.—
    II.
    Pregn., to rob, plunder, pillage, spoil; to deprive, despoil; usually: aliquem (aliquid) aliquā re, to deprive or rob one of something (the predominant signif. of the word; syn. praedor).
    (α).
    With acc.:

    Chrysalus me miserum spoliavit,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 8:

    meos perduelles,

    id. Ps. 2, 1, 8:

    spoliatis effossisque domibus,

    Caes. B. C. 3, 42 fin.:

    fana sociorum,

    Cic. Sull. 25, 71:

    delubra,

    Sall. C. 11, 6:

    templa,

    Luc. 3, 167; 5, 305:

    pars spoliant aras,

    Verg. A. 5, 661:

    deos,

    Luc. 1, 379; Quint. 6, 1, 3:

    spoliare et nudare monumenta antiquissima,

    Cic. Verr. 1, 5, 14:

    pudicitiam,

    id. Cael. 18, 42:

    dignitatem,

    id. ib. 2, 3:

    spoliata fortuna,

    id. Pis. 16, 38.—
    (β).
    Aliquem (aliquid) aliquā re:

    spoliatur lumine terra,

    Lucr. 4, 377:

    caput,

    i. e. of hair, Petr. 108:

    spoliari fortunis,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,

    id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    ut Gallia omni nobilitate spoliaretur,

    Caes. B. G. 5, 6:

    provinciam vetere exercitu,

    Liv. 40, 35:

    spoliata armis navis,

    Verg. A. 6, 353:

    magistro,

    id. ib. 5, 224:

    corpus spoliatum lumine,

    id. ib. 12, 935:

    Scylla sociis spoliavit Ulixen,

    Ov. M. 14, 71:

    penetralia donis,

    id. ib. 12, 246;

    11, 514: te spoliare pudicā Conjuge,

    id. P. 4, 11, 8:

    ea philosophia, quae spoliat nos judicio, privat approbatione, omnibus orbat sensibus,

    Cic. Ac. 2, 19, 61:

    regem regno,

    id. Rep. 1, 42, 65:

    aliquem dignitate,

    id. Mur. 41, 88; Caes. B. G. 7, 66:

    probatum hominem famā,

    Cic. Off. 3, 19, 77:

    aliquem ornamento quodam,

    id. de Or. 2, 33, 144:

    aliquem vitā,

    Verg. A. 6, 168:

    spoliare atque orbare forum voce eruditā,

    Cic. Brut. 2, 6 et saep.:

    juris civilis scientiam, ornatu suo spoliare atque denudare,

    Cic. de Or. 1, 55, 235.—
    * (γ).
    In a Greek construction:

    hiems spoliata capillos,

    stripped of his locks, Ov. M. 15, 213.—
    (δ).
    Absol.:

    si spoliorum causā vis hominem occidere, spoliasti,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145.—Hence, * spŏlĭātus, a, um, P. a., plundered, despoiled:

    nihil illo regno spoliatius,

    more impoverished, Cic. Att. 6, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > spolio

  • 11 subucula

    sŭbūcŭla, ae, f. [sub - UO; whence exuo].
    I.
    A man ' s under-garment, a shirt: postea quam binas tunicas habere coeperunt, instituerunt vocare subuculam et indusium, Varr. ap. Non. 542, 24; id. L. L. 5, § 131 Müll.; Hor. Ep. 1, 1, 95; Suet. Aug. 82. —

    Of the priest's dress,

    Vulg. Lev. 8, 7. —
    II.
    Subuculam Aelius Stilo et Cloatius iisdem fere verbis demonstrant vocari, quod dis detur ex alicā et oleo et melle. Nam de tunicae genere notum est omnibus, Fest. pp. 308 and 309 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > subucula

  • 12 εὐνή

    Grammatical information: f.
    Meaning: `layer' (of animals and soldiers), `bed, matrimonial bed', metaph. `marriage' and `tomb', as nautical expression in plur. `anchor-stones' (Il.).
    Compounds: As 1. member in εὐνοῦχος m. "protector of the bed", `chamberlain, eunuch' (Ion.-Att.; on the meaning E. Maaß, RhM 74, 432ff.) with εὐνουχίζω, - ίας a. o. As 2. member a. o. in χαμαι-εύνης (on the formation Schwyzer 451), f. - ευνάς `with its layer on the bottom, lying on the naked bottom' (Hom.); also χαμ-ευνάς `id.' (Lyc.), as determinative `layer on the bottom' (Nil. Th. 23); in this meaning further χαμ-εύνη, (Trag.) with χαμεύνιον (Pl.), - ευνίς (Theoc.), - ευνία (Ph., Philostr.).
    Derivatives: εὐναῖος `belonging to the εὐνη' (trag.), εὔνια pl. = εὐνή (App.), εὐνέτης `layer-companion, wife' (E.), - έτις f. (Hp., A. R.), εὐνάτας `id.' (E. Med. 159, conj.), εὖνις f. (S., E.). Two denomin. εὐνάομαι, εὐνηθῆναι, - άω `lay down, go to bed, sleep' resp. `bring to rest' (Il.) with εὐνήματα pl. `marriage' (E. Ion 304; cf. Chantraine Formation 184ff.), εὐνήτωρ, -ά̄τωρ, - ητήρ, -ᾱτήρ = εὐνέτης (trag.), f. εὐνήτειρα, - άτειρα, - ήτρια (trag.), εὑνατήριον `sleeping-room' (A.). εὐνάζομαι, εὐνασθῆναι, εὐνάζω `id.' with τὰ εὐνάσιμα `sleeping-places' (X. Kyn. 8, 4; after ἱππάσιμος a. o., cf. Arbenz Die Adj. auf - ιμος 48), εὐναστήρ = εὐνέτης (Lyc.), εὐνάστειρα λίθος (Opp.), εὐναστήριον = εὐνατήριον (S., E.). Details of the tragedians in Fraenkel Nom. ag. 2, 17, Björck, Alpha impurum 139f.; also Chantraine REGr. 59-60, 227f.
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: Unexplained. Von Strachan in Fick 2, 48, Lidén IF 19, 320f. compare OIr. (h) uam `hole' and Av. unā f. `hole, slit (in the earth)'; further s. Bq s. v., W.-Hofmann s. exuō and 1. venus. Also Arm. unim `have, own' remains far (rather with Meillet MSL 23, 276 to Hitt. epmi `take, seize', Lat. apīscor etc.).
    Page in Frisk: 1,589

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εὐνή

См. также в других словарях:

  • Helie de Talleyrand-Perigord (1301-1364) — Hélie de Talleyrand Périgord Cardinal Hélie de Talleyrand Périgord de l Église catholique romaine …   Wikipédia en Français

  • Hélie de Talleyrand-Périgord — Hélie de Talleyrand, cardinal du Périgord Biographie Naissance 1301 Décès 1364 …   Wikipédia en Français

  • Hélie de Talleyrand-Périgord (1301-1364) — Hélie de Talleyrand Périgord Cardinal Hélie de Talleyrand Périgord de l Église catholique romaine …   Wikipédia en Français

  • Hélie de talleyrand-périgord (1301-1364) — Hélie de Talleyrand Périgord Cardinal Hélie de Talleyrand Périgord de l Église catholique romaine …   Wikipédia en Français

  • Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное …   Википедия

  • ԴԻԱԶԵՐԾ — ( ) NBH 1 0622 Chronological Sequence: Early classical ԴԻԱԶԵՐԾ ԱՌՆԵԼ. ἑκδύω τὰ σκύλα exuo spolia Զերծուլ զհանդերձս դիոյ. առնուլ զկապուտ կողոպուտ դիականց. *Դիազերծ առնէին զվիրաւորս. ՟Բ. Մակ. ՟Ը. 27 …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԵՐԿԱՆԱՄ — (ացայ, ցի՛ր.) NBH 2 0255 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ն.չ.հ. ἑκδύνω, ἑκδύω, ἑκδιδύσκω exuo περιαιρέω, ἁφαιρέω aufero, tollo γυμνόω nudo, denudo ἁποκαλύπτω revelo, retego ἑκσπάω detraho, spolio. Մերկ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԵՐԿԵՄ — (կացի, կաց կամ կեաց, կեա՛. կր. կեա՛ց.) NBH 2 0255 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c ἑκδύνω, ἁπεκδύω exuo ἁποκαλύπτω revelo, retego. Նոյն ընդ Մերկացուցանել. հանել, հանուիլ. ... *Մերկացին զպատմուճանն նորա ծաղկեայ ʼի նմանէ:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱՐԱՏԵՄ — (եցի.) NBH 2 0936 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 11c ն. περιαιρέω aufero διαναπαύω requiescere facio ἑκκύω exuo. կր. ἁπέρχομαι abeo, discedo ἑνδίδωμι remitto, laxo, cedo. Հեռի առնել. ʼի բաց բառնալ. մերժել. ցրուել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓՐԾԱՆԻՄ — (ծայ, ծեալ կամ ծուցեալ.) NBH 2 0963 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 11c διασώζομαι, ἑκφεύγω salvus pervenio, evado; effugio ἑκδύω, ἑκδύνω exuo me, eximor, liberor. Փրթանիլ. պրծանիլ. զերծանիլ ճողոպրիլ. ողջանդամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՔԱՂԵՄ — (եցի.) NBH 2 0971 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 10c, 12c ն. συλλέγω, ἁναλέγω, ἁπολέγομαι colligo κνίζω vellico, excerpo ἑκδύνω exuo ἁμάω meto. Ժողովել. հաւաքել. կթել զբերս. կորզել. փրթուցանել. խլել. հանել. հնձել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»