Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

extĕnŭātus

  • 1 extenuatus

    extenuātus, a, um, PAdi. (v. extenuo), schwach, gering, extenuata (die vernarbten) vestigia veteris culpae, Catull. 64, 295: oratio, Cornif. rhet.: copiolae extenuatissimae, ganz zusammengeschmolzene, Brut. in Cic. ep. 11, 13. litt. a. §2.

    lateinisch-deutsches > extenuatus

  • 2 extenuatus

    extenuātus, a, um, PAdi. (v. extenuo), schwach, gering, extenuata (die vernarbten) vestigia veteris culpae, Catull. 64, 295: oratio, Cornif. rhet.: copiolae extenuatissimae, ganz zusammengeschmolzene, Brut. in Cic. ep. 11, 13. litt. a. §2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extenuatus

  • 3 extenuātus

        extenuātus adj. with sup.    [P. of extenuo], trifling, faint, weak: vestigia, Ct.: oratio, Her.: (copiolae) extenuatissimae, Brut. ad C.

    Latin-English dictionary > extenuātus

  • 4 extenuatus

    extĕnŭātus, a, um, Part. and P. a., from extenuo.

    Lewis & Short latin dictionary > extenuatus

  • 5 extenuatus

    1. extenuātus, a, um
    part. pf. к extenuo
    2. adj.
    1) слабый, незначительный ( vestigia Ctl); поредевший (copiolae extenuatissimae Brutus ap. C)
    2) жидкий, бессодержательный (oratio rhH.)

    Латинско-русский словарь > extenuatus

  • 6 Уменьшенный

    - extenuatus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Уменьшенный

  • 7 extenuo

    ex-tĕnŭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make thin, fine, or small, to thin, reduce, diminish (class.; syn.: attenuo, minuo; opp. augeo, amplifico).
    I.
    Lit.:

    lignum falce,

    Varr. R. R. 1, 40, 6:

    aër extenuatus sublime fertur,

    rarefied, Cic. N. D. 2, 39, 101:

    dentibus extenuatur et molitur cibus,

    id. ib. 2, 54, 134:

    in pulverem extenuari,

    Plin. 18, 16, 43, § 148:

    in aquas,

    Ov. M. 5, 429:

    mediam aciem,

    Liv. 5, 38, 2; 31, 21, 14:

    in Piceno lapidibus pluisse et Caere sortes extenuatas,

    diminished, id. 21, 62, 5 Drak. (for which, shortly after: attenuatae sortes; cf. also id. 22, 1, 11).—
    B.
    In partic., in medic. lang., to diminish, reduce, weaken, alleviate a disease:

    pituitam,

    Cels. 6, 6, 8:

    destillationes,

    Plin. 21, 21, 89, § 155:

    albugines,

    id. 29, 6, 38, § 127:

    raucitatem,

    id. 20, 6, 23, § 50:

    scabiem,

    id. 32, 10, 51, § 140 et saep.—
    II.
    Trop., to diminish, lessen, weaken:

    neque verbis auget suum munus, sed etiam extenuat,

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    locupletissimi cujusque census extenuarant, tenuissimi auxerant,

    had made too small, id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    spes nostra extenuatur et evanescit,

    id. Att. 3, 13, 1:

    quae cogitatio molestias extenuat et diluit,

    id. Tusc. 3, 16, 34:

    crimen,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 108:

    famam belli,

    Liv. 5, 37, 3:

    extenua forti mala corde ferendo,

    Ov. Tr. 3, 3, 57:

    curas mora longa,

    id. P. 1, 3, 26:

    vires,

    Hor. S. 1, 10, 14 et saep.—Hence, extĕnŭātus, a, um, P. a., thinned, weakened, weak.
    A.
    Lit.: (copiolae meae) sunt extenuatissimae, very much thinned, reduced, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2.—
    B.
    Trop.:

    ratio,

    Auct. Her. 2, 24, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > extenuo

  • 8 extenuo

    ex-tenuo, āvī, ātum, āre
    1) утончать, разрежать (aēr extenuatus C); измельчать, распылять ( in pulvĕrem PM); делать жидким, разжижать ( extenuari in aquas O)
    2)
    а) убавлять, уменьшать (cibum C; molestias C)
    peccatum extenuat, qui celerĭter corrigit погов. PS — кто быстро исправляет (свою) ошибку, тот смягчает её
    б) умалять ( famam belli L); ослаблять ( vires L); истощать, изнурять ( corpus O); понижать ( spem C); pass. худеть, чахнуть ( corpus fame extenuatur CC)
    3) воен. растягивать ( agmen L)

    Латинско-русский словарь > extenuo

  • 9 concresco

    con-crēsco, crēvī, crētum, ere, in sich zusammenwachsen, I) im allg.: a) sich verdichten = gerinnen, verhärten, starren (Ggstz. extenuari, liquescere; Perf. concrevisse, Ggstz. liquere, fluere), cum lac concrevit, Col.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae, Verg.: si quid umoris intus concreverit, Cels.: u. im Partiz., concretum lac, Verg. u. Tac.: durata et alte concreta glacies, Liv.: concretus gelu Danuvius, zugefroren, Flor.: concretus sanguis, Cels.: aër concretus (Ggstz. fusus et extenuatus), Cic.: crassum (od. pingue) caelum et concretum (Ggstz. aër purus ac tenuis), Cic.: concreta ossa, verhärtete (ohne Mark), Plin.: u. übtr., concretus dolor, starrer, tränenloser, Ov. ex Pont. 2, 11, 10: vultus, starrer, strenger, Tert. adv. Val. 1: auditus, dickes, Prud. apoth. 486: Kompar., semen concretius aequo, Lucr.: spuma lactis concretior, Plin.: cibatus concretior et grandior (sc. liquore), Macr.: neutr. subst., nihil concreti habere, nihil solidi, Cic.: concreta quaedam, Cels. – mit Angabe infolge wessen? durch ex u. Abl., vel ex morbo vel ex ictu concrescit umor sub duabus tunicis (oculi), Cels. – m. Ang. wodurch? durch Abl., aqua conglaciat frigoribus et nive pruināque concrescit, Cic.: mare concrescit glacie, Ov.: imbres gelidis concrescunt ventis. Ov.: gelidus concrevit frigore sanguis, Verg.: iam non fluere, sed duritie quādam concrevisse (v. Staar im Auge), Cels.: u. im Partiz., gelu nix concreta, Iustin.: nix concreta pruinā, Lucr.: concreta sanguine barba, zusammenklebend, Ov. – m. Ang. woraus? durch ex u. Abl., concretum aliquid ex sanguine, Cels. – mit Ang. wohin? wozu? (etwas verhärtet) durch in u. Akk., umorem in lapidem concrescere, Plin.: od. (poet.) durch Dat., rigido concrescere rostro ora, Ov. – b) sich verdichten = sich verdunkeln, cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, mit verdunkeltem Lichtglanz barg, Cic. poet. de div. 1, 18. v. 21. – c) beim Wachsen sich zusammenziehen, nanus et ipse suos breviter concretus in artus, verkürzt, Prop. 4, 8, 41. – II) prägn., sich verdichtend entstehen, sich ansetzen, sich bilden, putres concrescere fungos, Verg.: cum cinis in foco concrescit, Plin.: quanto prolixior in pecore concrescit (lana), tanto magis obnoxia est rubis, Col. – m. Ang. woher? woraus? durch Adv., durch ex u. (selten) de m. Abl., unde (sanguis, bilis, ossa etc.) concreta et quomodo facta sint, Cic.: aut simples est natura animantis...; aut concreta ex pluribus naturis, Cic.: cuius ex sanguine concretus homo et coalitus est, Gell.: de terris terram concrescere parvis, Lucr. – m. Ang. wodurch? durch Abl., hoc nebuloso et caliginoso caelo aut sata aut concreta videtur tanta vis memoriae? Cic. – übtr., concreta labes, die anhaftende Verderbnis, Verg. Aen. 6, 746: u. Partiz. subst., multa diu concreta, vieles, was so lange (mit uns) vereint ist (Gebrechen, Laster), ibid. 6, 738. – / Infin. perf. synkop. concresse, Ov. met. 7, 416.

    lateinisch-deutsches > concresco

  • 10 extenuo

    ex-tenuo, āvī, ātum, āre, dünn machen, verdünnen, klein machen, schmal machen, I) eig.: 1) im allg.: aëra, Sen.: u. so aër extenuatus (Ggstz. aër concretus), Cic.: cibum extenuare, kleinmachen, Cic.: lignum falce, Varro: bracteas aureas in fila, Eccl.: extenuari in pulverem, klar werden wie Staub, Plin.: extenuari in aquas, zerfließen, zergehen, Ov.: sortes extenuatae, kleiner gewordene, Liv.: crassitudines columnarum, die Dicke der Säulen verringern, Vitr. – 2) insbes.: a) als mediz. t. t., verdünnen, abmagern, corpus curā, corpus fame, Cels.: corpus inediā in decimum diem, Cels.: si venter non extenuatur, Cels. – b) als milit. t. t., ausdehnen, langhin dehnen, angustiae extenuabant agmen, Liv.: extenuatā suorum acie, Sall. – II) übtr., verdünnend schmälern, vermindern, schwächen, a) im allg.: sumptus, Cic.: aciem, Liv.: vires, Liv.: scabiem, vitia, Plin.: spem, crimen, Cic.: curas, Ov. – b) in der Darstellung etw. verkleinern, herabsetzen (Ggstz. exaggerare, augere), censum, Cic.: suum munus, Cic.: famam belli, Liv.: opes, Liv.: magnorum facta deorum, Ov.

    lateinisch-deutsches > extenuo

  • 11 abzehren

    abzehren, extenuare (mager machen, jmd., corpus alcis). – exedere (entkräften, abmergeln). – der Kummer zehrt das Herz ab, aegritudo exest animum. – (sich) abzehren, tabescere (z. B. desiderio, dolore). abgezehrt, macie tenuatus (durch Magerkeit dünn geworden, von sehr Mageren übh.); macie corruptus (durch Magerkeit heruntergekommen, von Tieren). – sehr, ganz abgez., macie confectus, verb. macie extenuatus et confectus (vom Körper u. von Pers.); tabe confectus (durch Abzehrung fast aufgerieben, v. Schwindsüchtigen). – abzehrend, tabifĭcus. Abzehren, das, - ung, die, tabes (des Schwindsüchtigen).

    deutsch-lateinisches > abzehren

  • 12 Angabe

    Angabe, indicium (Anzeige, sowohl übh. als insbes. vor Gericht). – delatio (Anzeige = Denunziation). – libellus de alqo datus (die Denunziation als Schrift). – professio (das öffentliche Sich-Bekennen zu etw., z. B. einer Ware beim Zollamt: bes. mit u. ohne den Zus. bonorum, Angabe des Vermögens, od. nominis, A. des Namens, bes. vor dem Prätor). – auctoritas (Angabe eines Schriftstellers als Willensmeinung, Ausspruch). – dicta,n. pl. (das Ausgesagte, die Aussagen, z. B. transfugarum). – sententia (der einzelne Gedanke, Satz). – nach A. des Livius, ut Livius commemorat, dicit, ait, ostendit, narrat (narravit), scribit (scripsit): si Livium auctorem sequamur (wenn wir dem L. als Gewährsmann folgen). – mit genauer A. der Zahl, exsequendo subtiliter numerum. – zu geringe A. des Vermögens, census extenuatus. – eine A. über etwas machen, alqd edere (z. B. consilia hostium); dicere, narrare, exponere de alqa re (eine kurze, sehr kurze, breviter, brevissime). – Ost muß für »Angabe« im Latein. »der Angebende« stehen, z. B. die Verschiedenheit der Angaben, diversitas auctorum od. tradentium: den Angaben der meisten folgen, auctores plurimos sequi: nach jmds. A., alqo auctore. – »diese Angabe, welche Angabe«. im Zshg. oft bl. id oder quod (z. B. und diese A. wurde um so mehr verworfen, weil etc., eoque magis id eiectum est, quod etc., s. Cic. ad Att. 2, 24, 2: diese ganze A. wurde lächerlich gefunden, quod totum irrisum est, ibid: bei dieser A., in quo (s. Cic. Brut. 73).

    deutsch-lateinisches > Angabe

  • 13 concresco

    con-crēsco, crēvī, crētum, ere, in sich zusammenwachsen, I) im allg.: a) sich verdichten = gerinnen, verhärten, starren (Ggstz. extenuari, liquescere; Perf. concrevisse, Ggstz. liquere, fluere), cum lac concrevit, Col.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae, Verg.: si quid umoris intus concreverit, Cels.: u. im Partiz., concretum lac, Verg. u. Tac.: durata et alte concreta glacies, Liv.: concretus gelu Danuvius, zugefroren, Flor.: concretus sanguis, Cels.: aër concretus (Ggstz. fusus et extenuatus), Cic.: crassum (od. pingue) caelum et concretum (Ggstz. aër purus ac tenuis), Cic.: concreta ossa, verhärtete (ohne Mark), Plin.: u. übtr., concretus dolor, starrer, tränenloser, Ov. ex Pont. 2, 11, 10: vultus, starrer, strenger, Tert. adv. Val. 1: auditus, dickes, Prud. apoth. 486: Kompar., semen concretius aequo, Lucr.: spuma lactis concretior, Plin.: cibatus concretior et grandior (sc. liquore), Macr.: neutr. subst., nihil concreti habere, nihil solidi, Cic.: concreta quaedam, Cels. – mit Angabe infolge wessen? durch ex u. Abl., vel ex morbo vel ex ictu concrescit umor sub duabus tunicis (oculi), Cels. – m. Ang. wodurch? durch Abl., aqua conglaciat frigoribus et nive pruināque concrescit, Cic.: mare concrescit glacie, Ov.: imbres gelidis concrescunt ventis. Ov.: gelidus concrevit frigore sanguis, Verg.: iam non fluere, sed duritie quādam con-
    ————
    crevisse (v. Staar im Auge), Cels.: u. im Partiz., gelu nix concreta, Iustin.: nix concreta pruinā, Lucr.: concreta sanguine barba, zusammenklebend, Ov. – m. Ang. woraus? durch ex u. Abl., concretum aliquid ex sanguine, Cels. – mit Ang. wohin? wozu? (etwas verhärtet) durch in u. Akk., umorem in lapidem concrescere, Plin.: od. (poet.) durch Dat., rigido concrescere rostro ora, Ov. – b) sich verdichten = sich verdunkeln, cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, mit verdunkeltem Lichtglanz barg, Cic. poet. de div. 1, 18. v. 21. – c) beim Wachsen sich zusammenziehen, nanus et ipse suos breviter concretus in artus, verkürzt, Prop. 4, 8, 41. – II) prägn., sich verdichtend entstehen, sich ansetzen, sich bilden, putres concrescere fungos, Verg.: cum cinis in foco concrescit, Plin.: quanto prolixior in pecore concrescit (lana), tanto magis obnoxia est rubis, Col. – m. Ang. woher? woraus? durch Adv., durch ex u. (selten) de m. Abl., unde (sanguis, bilis, ossa etc.) concreta et quomodo facta sint, Cic.: aut simples est natura animantis...; aut concreta ex pluribus naturis, Cic.: cuius ex sanguine concretus homo et coalitus est, Gell.: de terris terram concrescere parvis, Lucr. – m. Ang. wodurch? durch Abl., hoc nebuloso et caliginoso caelo aut sata aut concreta videtur tanta vis memoriae? Cic. – übtr., concreta labes, die anhaftende Verderbnis, Verg. Aen. 6, 746: u. Partiz. subst., multa diu
    ————
    concreta, vieles, was so lange (mit uns) vereint ist (Gebrechen, Laster), ibid. 6, 738. – Infin. perf. synkop. concresse, Ov. met. 7, 416.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concresco

  • 14 extenuo

    ex-tenuo, āvī, ātum, āre, dünn machen, verdünnen, klein machen, schmal machen, I) eig.: 1) im allg.: aëra, Sen.: u. so aër extenuatus (Ggstz. aër concretus), Cic.: cibum extenuare, kleinmachen, Cic.: lignum falce, Varro: bracteas aureas in fila, Eccl.: extenuari in pulverem, klar werden wie Staub, Plin.: extenuari in aquas, zerfließen, zergehen, Ov.: sortes extenuatae, kleiner gewordene, Liv.: crassitudines columnarum, die Dicke der Säulen verringern, Vitr. – 2) insbes.: a) als mediz. t. t., verdünnen, abmagern, corpus curā, corpus fame, Cels.: corpus inediā in decimum diem, Cels.: si venter non extenuatur, Cels. – b) als milit. t. t., ausdehnen, langhin dehnen, angustiae extenuabant agmen, Liv.: extenuatā suorum acie, Sall. – II) übtr., verdünnend schmälern, vermindern, schwächen, a) im allg.: sumptus, Cic.: aciem, Liv.: vires, Liv.: scabiem, vitia, Plin.: spem, crimen, Cic.: curas, Ov. – b) in der Darstellung etw. verkleinern, herabsetzen (Ggstz. exaggerare, augere), censum, Cic.: suum munus, Cic.: famam belli, Liv.: opes, Liv.: magnorum facta deorum, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extenuo

  • 15 ex-tenuō

        ex-tenuō āvī, ātus, āre,    to make small, reduce, diminish: aër extenuatus, rarefied: in aquas, O.: mediam aciem, L.: extenuatā acie, S. — Fig., to diminish, lessen, weaken, extenuate, detract from: laudes verbis: cuiusque censūs: molestias: famam belli, L.: vires, H.

    Latin-English dictionary > ex-tenuō

  • 16 extenuo

    extenuare, extenuavi, extenuatus V
    make thin; diminish

    Latin-English dictionary > extenuo

  • 17 Незначительный

    - exiguus; levis; levioris momenti; parvus (numerus navium; pondus); parvulus; paulus; tenuis; extenuatus; humilis; infirmus; mediocris; pusillus; inanis (causa; tempus inane petere); ignobilis; minimus; minutus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Незначительный

  • 18 Слабый

    - debilis; imbecillus; infirmus; petilus (crura); angustus (sus; corpus; odor); aeger (spes); causarius (corpus); tenuis (valetudo); extenuatus; tener; deductus; defectus; defessus; languidus; mollis; solutus; vanus; fluidus; inops; parvus; suspensus (aura); impotens; invalidus; sublestus (vinum);

    • со слабыми силами он пытается свершить великое - conatur tenuis grandia;

    • слабый пол - infirmitas (= mulieres);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Слабый

  • 19 aer

    āēr, āĕris, m. (in Enn. once fem., Gell. 13, 20, 14, as also aêr in Gr., in the earliest per, was fem., Gr. gen. aëros, Stat. Th. 2, 693; Gr. acc. aëra, Cic., Sen., Plin.;

    pure Lat. form, āĕrem,

    Varr. L. L. 5, 10, 65; Cato ap. Serv ad Verg. A. 10, 184; Plin. 18, 1, 1, § 3; plur nom. and acc. āĕres, Vitr. 11; later āĕra, Ven. Fort. Carm 9, 1, 141, dat. āĕribus, Lucr. 4, 289; 5, 643), = aêr, the air, properly the lower atmosphere (in distinction from aether, the upper pure air):

    istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aërem, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Enn. ap. Varr L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 9 Vahl.,: terra circumfusa undique est hac animall spirabilique naturā, cui nomen est aër, Graecum illud quidem, sed perceptum jam tamen usu a nostris, tritum est enim pro Latino,

    Cic. N. D. 2, 36, 91:

    itaque aër et ignis et aqua et terra primae sunt,

    id. Ac. 1, 7, 26:

    Anaximenes aëra Deum statuit,

    id. N. D. 1, 10:

    aërem in perniciem vertere,

    Plin. 18, 1, 1, § 3 al. —Also in plur.: aëribus binis, Lucr 4, 291: aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr 1, 1 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Poet.: aër summus arboris, the airy summit, for the highest point, Verg. G. 2, 123; cf. Juv. 6, 99.—
    B.
    Also poet. for a cloud, vapor, mist:

    Venus obscuro gradientes aëre sepsit,

    Verg. A. 1, 411: aëre septus, Val Fl. 5,401—
    C.
    With limiting adj. = the weather:

    crassus,

    Cic. Ac. 2, 25, 81. fusus et extenuatus, id. N. D. 2, 39 purus et tenuis, id. ib. 2, 16 temperatus, id. Div 2, 42
    1.
    aera (dissyl.), ae, f., = aira, a weed among grain; darnel, tare, or cockle, Lolium temulentum, Linn.; Plin. 18, 17, 44, § 156.

    Lewis & Short latin dictionary > aer

  • 20 aeris

    āēr, āĕris, m. (in Enn. once fem., Gell. 13, 20, 14, as also aêr in Gr., in the earliest per, was fem., Gr. gen. aëros, Stat. Th. 2, 693; Gr. acc. aëra, Cic., Sen., Plin.;

    pure Lat. form, āĕrem,

    Varr. L. L. 5, 10, 65; Cato ap. Serv ad Verg. A. 10, 184; Plin. 18, 1, 1, § 3; plur nom. and acc. āĕres, Vitr. 11; later āĕra, Ven. Fort. Carm 9, 1, 141, dat. āĕribus, Lucr. 4, 289; 5, 643), = aêr, the air, properly the lower atmosphere (in distinction from aether, the upper pure air):

    istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aërem, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Enn. ap. Varr L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 9 Vahl.,: terra circumfusa undique est hac animall spirabilique naturā, cui nomen est aër, Graecum illud quidem, sed perceptum jam tamen usu a nostris, tritum est enim pro Latino,

    Cic. N. D. 2, 36, 91:

    itaque aër et ignis et aqua et terra primae sunt,

    id. Ac. 1, 7, 26:

    Anaximenes aëra Deum statuit,

    id. N. D. 1, 10:

    aërem in perniciem vertere,

    Plin. 18, 1, 1, § 3 al. —Also in plur.: aëribus binis, Lucr 4, 291: aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr 1, 1 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Poet.: aër summus arboris, the airy summit, for the highest point, Verg. G. 2, 123; cf. Juv. 6, 99.—
    B.
    Also poet. for a cloud, vapor, mist:

    Venus obscuro gradientes aëre sepsit,

    Verg. A. 1, 411: aëre septus, Val Fl. 5,401—
    C.
    With limiting adj. = the weather:

    crassus,

    Cic. Ac. 2, 25, 81. fusus et extenuatus, id. N. D. 2, 39 purus et tenuis, id. ib. 2, 16 temperatus, id. Div 2, 42
    1.
    aera (dissyl.), ae, f., = aira, a weed among grain; darnel, tare, or cockle, Lolium temulentum, Linn.; Plin. 18, 17, 44, § 156.

    Lewis & Short latin dictionary > aeris

См. также в других словарях:

  • Extenuate — Ex*ten u*ate, v. t. [imp. & p. p. {Extenuated}; p. pr. & vb. n. {Extenuating}.] [L. extenuatus, p. p. of extenuare to make thin, loosen, weaken; ex out + tenuare to make thin, tenuis thin. See {Tenuity}.] 1. To make thin or slender; to draw out… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Extenuate — Ex*ten u*ate, a. [L. extenuatus, p. p.] Thin; slender. [Obs.] Huloet. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Extenuated — Extenuate Ex*ten u*ate, v. t. [imp. & p. p. {Extenuated}; p. pr. & vb. n. {Extenuating}.] [L. extenuatus, p. p. of extenuare to make thin, loosen, weaken; ex out + tenuare to make thin, tenuis thin. See {Tenuity}.] 1. To make thin or slender; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Extenuating — Extenuate Ex*ten u*ate, v. t. [imp. & p. p. {Extenuated}; p. pr. & vb. n. {Extenuating}.] [L. extenuatus, p. p. of extenuare to make thin, loosen, weaken; ex out + tenuare to make thin, tenuis thin. See {Tenuity}.] 1. To make thin or slender; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • extenuate — transitive verb ( ated; ating) Etymology: Latin extenuatus, past participle of extenuare, from ex + tenuis thin more at thin Date: 1529 1. a. archaic to make light of b. to lessen or to try to lessen the seriousness or extent of by making partial …   New Collegiate Dictionary

  • List of extinct flora of Australia — This is a list of recently extinct flora of Australia, that is plants that have known to have become extinct since the European colonisation of Australia in 1788. Within Australia there are mechanisms for registering an extinction at the federal …   Wikipedia

  • List of Ptilotus species — This is a list of Ptilotus species, which are mostly perennial herbs or shrubs. The species are native to drier areas of mainland Australia, although one also occurs in Tasmania and another in Malesia. * Ptilotus aervoides (F.Muell.) F.Muell. *… …   Wikipedia

  • List of Nature Conservation Act rare flora of Queensland — This is a list of the flora of Queensland listed as Rare under the Nature Conservation Act 1992. (The Rare category is gradually being phased out in favour of the Near Threatened category.)* Acacia arbiana * Acacia acrionastes * Acacia… …   Wikipedia

  • Caranx — Taxobox name = Caranx fossil range = fossilrange|55|0 Eocene to Presentcite journal | last = Sepkoski | first = Jack | title = A compendium of fossil marine animal genera | journal = Bulletins of American Paleontology | volume = 364 | pages =… …   Wikipedia

  • extenuate — extenuating, adj. extenuatingly, adv. extenuative, adj. extenuator, n. /ik sten yooh ayt /, v.t., extenuated, extenuating. 1. to represent (a fault, offense, etc.) as less serious: to extenuate a crime. 2. to serve to make (a fault, offense,… …   Universalium

  • Ptilotus — e …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»