Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

expletiva

  • 1 expletiva

    expletiva

    Vocabulari Català-Castellà > expletiva

  • 2 expletiva

    expletiva

    Vocabulario Castellano-Catalán > expletiva

  • 3 expletiva

    expletivo,-a adj Ling expletive, redundant

    English-spanish dictionary > expletiva

  • 4 expletiva


    expletivo,-a adj Ling expletive, redundant

    Spanish-English dictionary > expletiva

  • 5 voz expletiva

    • expletive

    Diccionario Técnico Español-Inglés > voz expletiva

  • 6 voz expletiva

    f.
    expletive.

    Spanish-English dictionary > voz expletiva

  • 7 expletivus

    expletiva, expletivum ADJ
    expletive, serving to fill out, introduced to occupy space or make up number

    Latin-English dictionary > expletivus

  • 8 expletive

    ex.ple.tive
    [ikspl'i:tiv; 'ekspl2tiv] n 1 expletiva, partícula expletiva. 2 exclamação, imprecação. • adj expletivo, completivo.

    English-Portuguese dictionary > expletive

  • 9 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich coniunctio, ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    lateinisch-deutsches > coniunctio

  • 10 expletive

    tr[ɪk'spliːtɪv]
    1 formal use taco, palabrota
    expletive ['ɛksplət̬ɪv] n
    : improperio m, palabrota f fam, grosería f
    adj.
    expletivo, -a adj.
    n.
    expletivo s.m.
    palabrota s.f.
    reniego s.m.
    'eksplətɪv
    noun (frml) improperio m, palabrota f
    [eks'pliːtɪv]
    1.
    N (Gram) palabra f expletiva; (=oath) palabrota f, improperio m
    2.
    ADJ (Gram) expletivo
    * * *
    ['eksplətɪv]
    noun (frml) improperio m, palabrota f

    English-spanish dictionary > expletive

  • 11 expletivo

    adj.
    1 expletivo.
    2 expletive, expletory, added merely to fill out a sentence, embellishing.
    * * *
    ADJ (Ling) expletive
    * * *
    - va adjetivo expletive
    * * *
    - va adjetivo expletive
    * * *
    expletive
    * * *

    expletivo,-a adj Ling expletive, redundant
    ' expletivo' also found in these entries:
    Spanish:
    expletiva
    - demonio
    - diablo
    - entonces
    - hostia
    * * *
    expletivo, -a adj
    Gram expletive

    Spanish-English dictionary > expletivo

  • 12 expletivo

    expletivo,-a adj Ling expletive, redundant ' expletivo' also found in these entries: Spanish: expletiva - demonio - diablo - entonces - hostia

    English-spanish dictionary > expletivo

  • 13 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod
    ————
    coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nach-
    ————
    barliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coniunctio

  • 14 expletive

    adj.
    expletivo, que sirve para hacer más llena o armoniosa la locución, pero que no es necesario para el sentido de la frase.
    s.
    1 palabrota, taco (España)
    2 voz expletiva, interjección, exclamación.
    3 parte complementaria.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > expletive

См. также в других словарях:

  • expletiva — |eisplè| s. f. Palavra ou expressão redundante ou desnecessária, mas que dá ênfase, força, graça, etc …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Expletivum — Ein Expletivum (auch Expletiv, abgeleitet von lat. expleo, d.h. ergänzen, vervollständigen) ist ein Pronomen − im Deutschen das Pronomen es −, das ausschließlich aus Gründen des korrekten Satzbaus verwendet wird, jedoch keinen inhaltlichen Bezug… …   Deutsch Wikipedia

  • expletivo — {{#}}{{LM E17073}}{{〓}} {{SynE17518}} {{[}}expletivo{{]}}, {{[}}expletiva{{]}} ‹ex·ple·ti·vo, va› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}Referido a una palabra o a una expresión,{{♀}} que no es necesaria para el sentido de la frase, aunque añade valores… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Interjección — «Oh» redirige aquí. Para el grupo químico OH , véase Grupo hidroxilo. «Ajó» redirige aquí. Para la localidad balnearia argentina, véase Mar de Ajó. La interjección es un tipo de enunciado en una lengua natural que expresa alguna impresión súbita …   Wikipedia Español

  • Expleïren — (v. lat.), ausfüllen, ergänzen; daher Explement, Ausfüllungsmittel; Expletion, Ausfüllung, Ergänzung. Expletiv, ausfüllend, ergänzend; Expletivwörter (Expletiva, Expletīvae particŭlae), Ausfüllpartikeln, Flickwörter, nannte man sonst Partikeln,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Flickwort — Flickwort, s. Expletiva particula …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Y — I ► sustantivo femenino LINGÜÍSTICA Vigésima sexta letra del alfabeto español y vigésima primera de sus consonantes. II (Del lat. et.) ► conjunción copulativa 1 Indica unión o agrupación de palabras u oraciones: ■ vino su padre y se lo llevó;… …   Enciclopedia Universal

  • Bien — (Del lat. bene.) ► sustantivo masculino 1 Cosa útil, beneficiosa o favorable: ■ el cambio de clima será un bien para su salud. 2 FILOSOFÍA Entidad abstracta que contiene en sí misma la perfección y está formada por todo lo considerado moralmente… …   Enciclopedia Universal

  • LA — I (Del lat. illa, aquella.) ► artículo 1 GRAMÁTICA Indica el género femenino y el número singular de la palabra a la que acompaña: ■ pon la leche en el frigorífico y saca la mantequilla . ► pronombre pers 2 GRAMÁTICA Ella, a ella: ■ la iré a ver… …   Enciclopedia Universal

  • IR — (Del lat. ire.) ► verbo intransitivo/ pronominal 1 Moverse en el espacio hacia el lugar que se expresa: ■ voy hacia tu casa; se fue a la calle; vamos hasta la orilla; ir para adelante. REG. PREPOSICIONAL + a, hacia, hasta, para ► verbo… …   Enciclopedia Universal

  • Ir — (Del lat. ire.) ► verbo intransitivo/ pronominal 1 Moverse en el espacio hacia el lugar que se expresa: ■ voy hacia tu casa; se fue a la calle; vamos hasta la orilla; ir para adelante. REG. PREPOSICIONAL + a, hacia, hasta, para ► verbo… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»