Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

expŏlītus

  • 1 expolitus

    expŏlītus, a, um part. passé de expolio;. [st2]1 [-] poli, lissé. [st2]2 [-] adj. lustré, brillant, bien soigné, net, propre; embelli, orné.    - ut quo iste vester expolitior dens est, hoc te amplius bibisse praedicet loti, Catul. 39, 20: si bien que plus tes dents ont d'éclat, plus elles proclament que tu as bu d'urine.    - frumenta expolitiora, Col. 2, 20, 6.    - villae expolitissimae, Scipio Afric. ap. Gell. 2, 20, 6.
    * * *
    expŏlītus, a, um part. passé de expolio;. [st2]1 [-] poli, lissé. [st2]2 [-] adj. lustré, brillant, bien soigné, net, propre; embelli, orné.    - ut quo iste vester expolitior dens est, hoc te amplius bibisse praedicet loti, Catul. 39, 20: si bien que plus tes dents ont d'éclat, plus elles proclament que tu as bu d'urine.    - frumenta expolitiora, Col. 2, 20, 6.    - villae expolitissimae, Scipio Afric. ap. Gell. 2, 20, 6.
    * * *
        Expolitus, penul. prod. Participium: siue Nomen ex participio, Poli: vt Excultus atque expolitus vita atque cultu. Cic.

    Dictionarium latinogallicum > expolitus

  • 2 expolitus

    expolītus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. expolio), I) glatt und blank, expolitior dens, Catull.: quanto expolitiora sunt (frumenta), blank u. rein, Col. – II) verziert, verfeinert, ausgebildet, vir omni vitā excultus atque expolitus, Cic.: villa expolitissima, Scip. fr. bei Gell. 2, 20, 6.

    lateinisch-deutsches > expolitus

  • 3 expolitus

    expolītus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. expolio), I) glatt und blank, expolitior dens, Catull.: quanto expolitiora sunt (frumenta), blank u. rein, Col. – II) verziert, verfeinert, ausgebildet, vir omni vitā excultus atque expolitus, Cic.: villa expolitissima, Scip. fr. bei Gell. 2, 20, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expolitus

  • 4 expolītus

        expolītus adj. with comp.    [P. of expolio], polished, smooth: expolitior dens, Ct.— Refined: vir vitā.

    Latin-English dictionary > expolītus

  • 5 expolitus

    expŏlītus, a, um, Part. and P. a., from expolio.

    Lewis & Short latin dictionary > expolitus

  • 6 expolitus

    1. expolītus, a, um
    part. pf. к expolio
    2. adj.
    1) гладкий, блестящий, лоснящийся ( dens Ctl)
    2) отделанный, красивый (aedes Pl; villa expolitissima Scipio ap. AG)
    3) культурный, образованный (vir excultus atque e. C)

    Латинско-русский словарь > expolitus

  • 7 expolitus

    -a/um adj A
    poli (d'aspect expolitus)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > expolitus

  • 8 expolitus

    образованный: litteris exp. (1. 1 C. Th. 14, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > expolitus

  • 9 expolio

    expŏlĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., to smooth off, make smooth, polish.
    I.
    Lit.:

    hac (i. e. herinacei) cute expoliuntur vestes,

    Plin. 8, 37, 56, § 135:

    libellus arida pumice expolitus,

    Cat. 1, 2:

    aedes expolitae,

    Plaut. Most. 1, 2, 18:

    expolitus paries,

    Vitr. 7, 9; cf. under P. a.:

    signum,

    Quint. 2, 19, 3:

    scabritias unguium,

    Plin. 24, 4, 6, § 12.— Pass. in mid. force:

    numquam concessavimus poliri, expoliri, pingi,

    Plaut. Poen. 1, 2, 11. —
    II.
    Trop., to polish, finish, accomplish, embellish, improve, refine, elaborate:

    parentes (liberos) expoliunt, docent litteras,

    Plaut. Most. 1, 2, 45; cf.:

    Dionem Plato doctrinis omnibus expolivit,

    Cic. de Or. 3, 34, 139:

    vir omni vita atque victu excultus atque expolitus,

    id. Brut. 25, 95:

    illi te expoliendum limandumque permittas,

    Plin. Ep. 1, 10:

    Graeca doctrina expolitus,

    Gell. 15, 11, 3:

    nox te expolivit hominemque reddidit,

    Cic. de Or. 2, 10, 40:

    nihil omnibus ex partibus perfectum natura expolivit,

    id. Inv. 2, 1, 3:

    inventum,

    Auct. Her. 2, 18, 27:

    eandem rem eodem modo dicere... id obtundere auditorem est, non rem expolire,

    id. 4, 42, 54:

    partiones,

    Cic. Inv. 1, 41, 76:

    orationem,

    Quint. 8, 3, 42:

    consilium,

    Plaut. Poen. 1, 1, 60:

    opus,

    id. Mil. 4, 4, 38.—
    B.
    Com., to polish off, i. e. to ruin:

    qui amat, nequit quin nihili sit atque improbis artibus se expoliat,

    Plaut. Truc. 2, 7, 3.—Hence, expŏlī-tus, a, um, P. a., polished, smooth, neat, clean:

    dens expolitior,

    Cat. 39, 20:

    frumenta expolitiora,

    Col. 2, 20, 6: villae expolitissimae, Scipio Afric. ap. Gell. 2, 20, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > expolio

  • 10 expolio

    [st1]1 [-] expŏlĭo: c. exspolio. [st1]2 [-] expŏlĭo, īre, īvi, ītum: - tr. - [abcl][b]a - polir, lisser. - [abcl]b - polir, embellir, perfectionner, affiner.[/b]    - orationem expolire, Quint. 8, 3, 42: polir le style.    - libellus arida modo pumice expolitus, Catul. 1, 2: petit livre qu'une séche pierre ponce vient de polir.    - nox te expolivit, Cic. de Or. 2, 10, 40: la nuit t'a adouci.    - expolire aliquem omnibus doctrinis, Cic.: perfectionner qqn dans toutes les sciences.    - eandem rem eodem modo dicere... id obtundere auditorem est, non rem expolire, Auct. Her. 4, 42, 54.
    * * *
    [st1]1 [-] expŏlĭo: c. exspolio. [st1]2 [-] expŏlĭo, īre, īvi, ītum: - tr. - [abcl][b]a - polir, lisser. - [abcl]b - polir, embellir, perfectionner, affiner.[/b]    - orationem expolire, Quint. 8, 3, 42: polir le style.    - libellus arida modo pumice expolitus, Catul. 1, 2: petit livre qu'une séche pierre ponce vient de polir.    - nox te expolivit, Cic. de Or. 2, 10, 40: la nuit t'a adouci.    - expolire aliquem omnibus doctrinis, Cic.: perfectionner qqn dans toutes les sciences.    - eandem rem eodem modo dicere... id obtundere auditorem est, non rem expolire, Auct. Her. 4, 42, 54.
    * * *
        Expolio, expolias, expoliare. Cic. Despouiller.
    \
        Expoliare selectione naturam rerum. Cic. Priver, Oster, Spolier.
    \
        Expolio, expolis, pen. corr. expoliui, expolitum, pen. prod. expolire. Cic. Polir bien et nettement.

    Dictionarium latinogallicum > expolio

  • 11 expolio [1]

    1. expolio, īvī, ītum, īre, abglätten, abpolieren, aus-, abputzen, abputzend anstreichen u. dgl., I) eig., parietem, Vitr.: libellus pumice expolitus, Catull.: erinacei cute vestes, Plin.: nullā malā re esse expolitam muliebri, nicht angestrichen, -geschminkt, Ter.: domus expolita eleganter, zierlich ausgemalt, Vitr. – II) übtr.: abglätten, ausbilden, verfeinern, a) eine Pers.: alqm doctrinis omnibus, Cic.: nox te nobis expolivit hominemque reddidit, Cic.: illi te expoliendum limandumque permittas, Plin. ep. – b) Lebl.: quasdam artes, Lucr.: consilium, iura et leges, Plaut.: expolito iam artibus mundo, Hieron. – v. Redner, ausschmücken, ausmalen, inventum, Cornif. rhet.: partes non eādem ratione, Cic.: orationem, Quint. – / Archaist. Perf. expoleit (= expoliit), Corp. inscr. Lat. 6, 260.

    lateinisch-deutsches > expolio [1]

  • 12 expolio

    1. expolio, īvī, ītum, īre, abglätten, abpolieren, aus-, abputzen, abputzend anstreichen u. dgl., I) eig., parietem, Vitr.: libellus pumice expolitus, Catull.: erinacei cute vestes, Plin.: nullā malā re esse expolitam muliebri, nicht angestrichen, -geschminkt, Ter.: domus expolita eleganter, zierlich ausgemalt, Vitr. – II) übtr.: abglätten, ausbilden, verfeinern, a) eine Pers.: alqm doctrinis omnibus, Cic.: nox te nobis expolivit hominemque reddidit, Cic.: illi te expoliendum limandumque permittas, Plin. ep. – b) Lebl.: quasdam artes, Lucr.: consilium, iura et leges, Plaut.: expolito iam artibus mundo, Hieron. – v. Redner, ausschmücken, ausmalen, inventum, Cornif. rhet.: partes non eādem ratione, Cic.: orationem, Quint. – Archaist. Perf. expoleit (= expoliit), Corp. inscr. Lat. 6, 260.
    ————————
    2. expolio, s. exspolio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expolio

  • 13 expoliō

        expoliō īvī, ītus, īre,    to smooth, polish, finish, adorn, embellish, refine, elaborate: nox te expolivit: Dionem doctrinis omnibus.
    * * *
    I
    expoliare, expoliavi, expoliatus V
    II
    expolire, expolivi, expolitus V
    polish; refine

    Latin-English dictionary > expoliō

  • 14 excolo

    1.
    ex-cŏlo, cŏlŭi, cultum, 3, v. a., to work carefully, to tend, cultivate.
    I.
    Lit. (very rare, and mostly post-Aug.):

    vineas,

    Plin. 14, 4, 5, § 48; cf. rura, Claud. ap. Eutr. 2, 196:

    victum hominum (boves),

    Plin. 8, 47, 72, § 187:

    lanas rudes,

    i. e. to spin fine, Ov. A. A. 2, 220.—
    B.
    Transf., in gen., to improve, polish, adorn, perfect:

    marmora, quibus solum, quibus parietes excolantur,

    Plin. Ep. 9, 39, 3; Plin. 35, 10, 37, § 118; cf.:

    praetoria xystis et nemoribus,

    Suet. Aug. 72:

    urbem adeo, ut jure sit gloriatus marmoream se relinquere,

    id. ib. 28:

    aedificium,

    Dig. 7, 1, 44:

    fructuarius excolere quod invenit potest, qualitate aedium non immutata,

    ib. 7, 1, 13, § 7:

    vagos resecare capillos Doctus et hirsutas excoluisse genas,

    Mart. 6, 52, 4:

    triumphum,

    Plin. 35, 11, 40, § 135:

    tumulum in tropaei modum,

    Flor. 4, 12:

    legionarii injecere flammae arma sua, quibus exculti funus celebrabant,

    Suet. Caes. 84.—
    II.
    Trop.
    A.
    To improve, ennoble, refine, perfect (the class. signif. of the word):

    nihil tam horridum, tam incultum, quod non splendescat oratione et tamquam excolatur, Cic. Parad. prooem. § 3: C. Tuditanus omni vita atque victu excultus atque expolitus,

    id. Brut. 25, 95; cf.:

    mansuefactus et excultus,

    id. Tusc. 1, 25, 62:

    ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati sumus,

    id. Leg. 2, 14, 36:

    excultus doctrinā,

    id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 4, 38, 84; Ov. Tr. 4, 10, 15:

    animos doctrina,

    Cic. Arch. 6, 12:

    ingenia disciplinā exculta,

    id. Or. 15, 48:

    aetas exculta,

    id. Rep. 2, 10:

    quibus rebus exculta hominum vita tantum distat a victu et cultu bestiarum,

    id. Off. 2, 4, 15:

    inventas aut qui vitam excoluere per artes,

    Verg. A. 6, 663:

    an victus hominum Atheniensium beneficio excoli potuit, oratio non potuit?

    Cic. Or. 9, 31; so,

    mores aut studia,

    Quint. 4 praef. §

    3: mores studiis,

    id. 12, 2, 1; 12, 3, 1; Gell. 13, 5, 2:

    orationem,

    Quint. 8, 3, 86; Tac. Or. 22:

    excultae cujusdam elegantiae,

    Quint. 6, 3, 20.—
    B.
    Of persons, to honor ( poet., and very rare, for the class. colere):

    deos,

    Phaedr. 4, 11, 10:

    aliquem,

    Ov. Pont. 1, 7, 59.
    2.
    ex-cōlo, āre, v. a., to strain out (post-class.):

    acetum,

    Pall. Jun. 8, 1:

    culicem,

    Vulg. Matt. 23, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > excolo

  • 15 victus

    1.
    victus, a, um, Part. of vinco.
    2.
    victus, ūs (ante-class. collat. form of the gen. sing. victuis, Varr. ap. Non. p. 494, 11:

    victi,

    Plaut. Capt. 4, 2, 75; also cited ap. Non. p. 484, 10), m. [vivo].
    I.
    That upon which one lives; sustenance, nourishment, provisions, victuals:

    tenuis victus cultusque,

    Cic. Lael. 23, 86:

    tenuissimus,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. Quint. 15, 49; id. Tusc. 5, 34, 99; id. Off. 1, 4, 12; Caes. B. G. 6, 22; 6, 23 fin.; Hor. S. 1, 1, 98; 2, 2, 53; dat. victu, Lucil. ap. Gell. 4, 16, 6; Verg. G. 4, 158.— Plur., Plaut. Mil. 3, 1, 142; Cic. Fin. 5, 4, 10; Ov. M. 15, 104 al.—
    B.
    In jurid. lang., necessaries of life, inclusive of clothing, Dig. 50, 16, 43; 50, 16, 44.—
    II.
    A way of life, mode of living, with reference to the necessities of life (class.; cf.

    vita): in victu considerare oportet, apud quos et quo more et cujus arbitratu sit educatus, etc.,

    Cic. Inv. 1, 25, 35: consuetudo victūs, manner of living or subsisting, Caes. B. G. 1, 31:

    quali igitur victu sapiens utetur?

    Hor. S. 2, 2, 63.—Esp., with vita:

    Gaius Tuditanus, omni vitā atque victu excultus atque expolitus,

    Cic. Brut. 25, 95:

    ego autem nobilium vitā victuque mutato mores mutari civitatem puto,

    id. Leg. 3, 14, 32:

    splendidus non minus in vitā quam victu,

    Nep. Alcib. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > victus

См. также в других словарях:

  • List of world bumblebee species — The list presented here is derived from a checklist of world bumblebeesP. H. WILLIAMS. (1998) An annotated checklist of bumble bees with an analysis of patterns of description (Hymenoptera: Apidae, Bombini). Bulletin of The Natural History Museum …   Wikipedia

  • Liste des bourdons du monde — Voici une liste des bourdons du monde[1]. Bourdon …   Wikipédia en Français

  • Список видов шмелей — …   Википедия

  • Cayo Sempronio Tuditano — (en latín, Caius Sempronius C. F. Tuditanus) fue un político e historiador de la República romana. Fue pretor en el 132 a. C. y cónsul en el año 129 a. C.. Miembro de la plebeya gens Sempronia, tenía el mismo nombre de su padre, senador y miembro …   Wikipedia Español

  • Crepidophorus — ? Crepidophorus …   Википедия

  • Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… …   Википедия

  • DACTYLIOMANTIA — Graece Δακτυλιομαντεία, divinatio quae annulo peragebatur. Cuius exemplum insigne apud Amm. Marcellin. exstat l. 29. ubi de Valentis successore a Patricio et Hilario sic quaesitum refert: Construximus ad cortinae similitudinem Delphicae, diris… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»