Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

executing

  • 1 celero

    cĕlĕro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [id.] (mostly poet., or in post-Aug. prose).
    I.
    Act., to quicken, hasten, accelerate; syn.:

    festinare, properare): casus,

    Lucr. 2, 231:

    fugam in silvas,

    Verg. A. 9, 378:

    gradum,

    id. ib. 4, 641:

    iter inceptum,

    id. ib. 8, 90:

    viam,

    id. ib. 5, 609:

    gressum,

    Sil. 1, 574:

    vestigia,

    id. 7, 720:

    opem,

    Val. Fl. 3, 251: haec celerans, hastening, executing this ( message), Verg. A. 1, 656; cf.:

    imperium alicujus,

    to execute quickly, Val. Fl. 4, 80:

    obpugnationem,

    Tac. A. 12, 46.—In pass.:

    itineribus celeratis,

    Amm. 31, 11, 3:

    celerandae victoriae intentior,

    Tac. A. 2, 5.—
    II.
    Neutr., to hasten, make haste, be quick (cf. accelero and propero):

    circum celerantibus auris,

    Lucr. 1, 388; Cat. 63, 26; Sil. 12, 64; Tac. A. 12, 64; id. H. 4, 24; Eutr. 4, 20 (but not Cic. Univ. 10; v. Orell. N. cr.).

    Lewis & Short latin dictionary > celero

  • 2 functio

    functĭo, ōnis, f. [fungor], a performing, executing, discharging; a performance, execution.
    I.
    In gen. (Ciceron., but very rare):

    labor est functio quaedam vel animi vel corporis gravioris operis et muneris,

    Cic. Tusc. 2, 15, 35:

    ut iis jucundior esset muneris illius functio,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 15.—
    * B.
    Transf., of things:

    functionem recipere per solutionem,

    i. e. perform the part, supply the place of, Dig. 12, 1, 2, § 1.—
    II.
    In partic. (post-class.).
    A.
    Payment of taxes, Cod. Just. 8, 54, 4; 10, 22, 3.—
    B.
    An ending, end (of life), death:

    inevitabilis,

    Arn. 2, 78:

    mortalium,

    id. 2, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > functio

  • 3 singularis

    singŭlāris, e, adj. [singuli].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., one by one, one at a time, alone, single, solitary; alone of its kind, singular (class.;

    syn.: unus, unicus): non singulare nec solivagum genus (sc. homines),

    i. e. solitary, Cic. Rep. 1, 25, 39:

    hostes ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant,

    Caes. B. G. 4, 26:

    homo,

    id. ib. 7, 8, 3; so,

    homo (with privatus, and opp. isti conquisiti coloni),

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    singularis mundus atque unigena,

    id. Univ. 4 med.:

    praeconium Dei singularis facere,

    Lact. 4, 4, 8; cf. Cic. Ac. 1, 7, 26:

    natus,

    Plin. 28, 10, 42, § 153:

    herba (opp. fruticosa),

    id. 27, 9, 55, § 78: singularis ferus, a wild boar (hence, Fr. sanglier), Vulg. Psa. 79, 14:

    hominem dominandi cupidum aut imperii singularis,

    sole command, exclusive dominion, Cic. Rep. 1, 33, 50; so,

    singulare imperium et potestas regia,

    id. ib. 2, 9, 15:

    sunt quaedam in te singularia... quaedam tibi cum multis communia,

    id. Verr. 2, 3, 88, § 206:

    singulare beneficium (opp. commune officium civium),

    id. Fam. 1, 9, 4:

    odium (opp. communis invidia),

    id. Sull. 1, 1:

    quam invisa sit singularis potentia et miseranda vita,

    Nep. Dion, 9, 5:

    pugna,

    Macr. S. 5, 2:

    si quando quid secreto agere proposuisset, erat illi locus in edito singularis,

    particular, separate, Suet. Aug. 72.—
    B.
    In partic.
    1.
    In gram., of or belonging to unity, singular:

    singularis casus,

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    10, § 54 ib.: numerus,

    Quint. 1, 5, 42; 1, 6, 25; 8, 3, 20; Gell. 19, 8, 13:

    nominativus,

    Quint. 1, 6, 14:

    genitivus,

    id. 1, 6, 26 et saep. —Also absol., the singular number:

    alii dicunt in singulari hac ovi et avi, alii hac ove et ave,

    Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Quint. 8, 6, 28; 4, 5, 25 al.—
    2.
    In milit lang., subst.: singŭlāris, is, m.
    a.
    In gen., an orderly man (ordonance), assigned to officers of all kinds and ranks for executing their orders (called apparitor, Lampr. Alex. Sev. 52):

    SINGVLARIS COS (consulis),

    Inscr. Orell. 2003; cf. ib. 3529 sq.; 3591; 6771 al.—
    b.
    Esp., under the emperors, equites singulares Augusti, or only equites singulares, a select horse body-guard (selected from barbarous nations, as Bessi, Thraces, Bæti, etc.), Tac. H. 4, 70; Hyg. m. c. §§ 23 and 30; Inscr. Grut. 1041, 12 al.; cf. on the Singulares, Henzen, Sugli Equiti Singolari, Roma, 1850; Becker, Antiq. tom. 3, pass. 2, p. 387 sq.—
    3.
    In the time of the later emperors, singulares, a kind of imperial clerks, sent into the provinces, Cod. Just. 1, 27, 1, § 8; cf. Lyd. Meg. 3, 7.—
    II.
    Trop., singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable (syn.: unicus, eximius, praestans;

    very freq. both in a good and in a bad sense): Aristoteles meo judicio in philosophiā prope singularis,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    Cato, summus et singularis vir,

    id. Brut. 85, 293:

    vir ingenii naturā praestans, singularis perfectusque undique,

    Quint. 12, 1, 25; so,

    homines ingenio atque animo,

    Cic. Div. 2, 47, 97:

    adulescens,

    Plin. Ep. 7, 24, 2.—Of things:

    Antonii incredibilis quaedam et prope singularis et divina vis ingenii videtur,

    Cic. de Or. 1, 38, 172:

    singularis eximiaque virtus,

    id. Imp. Pomp. 1, 3; so,

    singularis et incredibilis virtus,

    id. Att. 14, 15, 3; cf. id. Fam. 1, 9, 4:

    integritas atque innocentia singularis,

    id. Div. in Caecil. 9, 27:

    Treviri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis,

    Caes. B. G. 2, 24:

    Pompeius gratias tibi agit singulares,

    Cic. Fam. 13, 41, 1; cf.:

    mihi gratias egistis singularibus verbis,

    id. Cat. 4, 3:

    fides,

    Nep. Att. 4:

    singulare omnium saeculorum exemplum,

    Just. 2, 4, 6.—In a bad sense:

    nequitia ac turpitudo singularis,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106; so,

    nequitia,

    id. ib. 2, 2, 54, § 134; id. Fin. 5, 20, 56:

    impudentia,

    id. Verr. 2, 2, 7, § 18: audacia (with scelus incredibile), id. Fragm. ap. Quint. 4, 2, 105:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77.— Hence, adv.: singŭlārĭter ( singlā-rĭter, Lucr. 6, 1067).
    1.
    One by one, singly, separately.
    a.
    In gen. (ante- and post-class.):

    quae memorare queam inter se singlariter apta, Lucr. l. l. Munro (Lachm. singillariter): a juventā singulariter sedens,

    apart, separately, Paul. Nol. Carm. 21, 727.—
    b.
    In partic. (acc. to I. B. 1.), in the singular number:

    quod pluralia singulariter et singularia pluraliter efferuntur,

    Quint. 1, 5, 16; 1, 7, 18; 9, 3, 20:

    dici,

    Gell. 19, 8, 12; Dig. 27, 6, 1 al.—
    2.
    (Acc. to II.) Particularly, exceedingly:

    aliquem diligere,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 117:

    et miror et diligo,

    Plin. Ep. 1, 22, 1:

    amo,

    id. ib. 4, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > singularis

См. также в других словарях:

  • executing — ex e*cut ing n. putting a condemned person to death. Syn: execution, capital punishment, death penalty. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Executing — Execute Ex e*cute, v. t. [imp. & p. p. {Executed}; p. pr. & vb. n. {Executing}.] [F. ex[ e]cuter, L. executus, exsecutus, p. p. of exequi to follow to the end, pursue; ex out + sequi to follow. See {Second}, {Sue} to follow up, and cf. {Exequy}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • executing — vykdymas statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. executing; execution vok. Ausführen, f; Ausführung, f rus. выполнение, n; исполнение, n pranc. exécution, f …   Automatikos terminų žodynas

  • Executing Broker — The broker or dealer that finalizes and processes an order on behalf of a client. The orders sent to executing brokers are assessed for appropriateness, and if the order is deemed practical, the executing broker will then carry out the order. If… …   Investment dictionary

  • executing commander — vykdomasis vadas statusas T sritis apsauga nuo naikinimo priemonių apibrėžtis Vadas (branduoliniame kare), kuris realizuoja branduolinio ginklo nešimą į ypatingus taikinius arba pagal patvirtintą planą. atitikmenys: angl. executing commander rus …   Apsaugos nuo naikinimo priemonių enciklopedinis žodynas

  • executing commander — vykdomasis vadas statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Branduolinio karo metu – vyresnysis NATO vadas, kuriam suteikta teisė panaudoti branduolinį ginklą taikiniams, numatytiems patvirtintuose planuose. atitikmenys: angl. executing commander pranc …   NATO terminų aiškinamasis žodynas

  • executing — ex·e·cute || eksɪkjuːt v. perform, carry out, put into practice; put to death; sign in the presence of witnesses; carry out according to terms and conditions (Law); run a computer program, process a computer program (Computers) …   English contemporary dictionary

  • executing — noun putting a condemned person to death • Syn: ↑execution, ↑capital punishment, ↑death penalty • Derivationally related forms: ↑execute, ↑executioner (for: ↑execution), ↑ …   Useful english dictionary

  • executing commander (nuclear weapons) — A commander to whom nuclear weapons are released for delivery against specific targets or in accordance with approved plans. See also commander(s); releasing commander (nuclear weapons) …   Military dictionary

  • Self-executing right — Self executing rights in international human rights law are rights that are formulated in such a way that one can deduce that it was the purpose to create international laws that citizens can invoke directly in their national courts. [Pieter… …   Wikipedia

  • Self-executing rule — The self executing rule, also known as deem and pass , is procedural measure used by the U.S. House of Representatives to approve legislation. If the full House votes to approve a legislative rule that contains such a provision, the House then… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»