-
1 plicō
plicō —, —, āre [PARC-], to fold, wind, coil se in sua membra (anguis), coiling up, V.* * *Iplicare, plicavi, plicatus V TRANSfold (up), bend, flex; roll up; twine/coil; wind/fold together (L+S); double up; multiply by X (only with numerical prefix), X-tuple; add togeter (L+S)IIplicare, plicui, plicitus V TRANSfold (up), bend, flex; roll up; twine/coil; wind/fold together (L+S); double up -
2 plico
plĭco (plĭcāvi, plĭcui, acc. to Prisc. p. 680 P.), plĭcātum and plĭcĭtum, āre, v. a. [root plic-; Gr. plekô; v. plecto], to fold, to lay or wind together, to fold up, double up ( poet. and in post-class. prose; cf.:complico, plecto, necto, flecto),
Lucr. 4, 828:quaedam plicata,
id. 6, 1086:chartam,
Mart. 4, 83, 7: seque in sua membra plicantem (anguem), winding or coiling himself up, Verg. A. 5, 279; Gell. 17, 9, 9: decas plena his quattuor numeris gradatim plicatis integratur, folded [p. 1388] together, i. e. added, Mart. Cap. 7, § 734:ostiola plicabantur,
Vulg. Ezech. 41, 24:et cum plicuisset librum,
id. Luc. 4, 20. -
3 plico
to fold. -
4 circum-plicō
circum-plicō āvī, ātus, āre, to wind around: anguem vectis: belua circumplicata serpentibus. -
5 com-plicō (conp-)
com-plicō (conp-) āvī, ātus, āre, to fold together, fold up: epistulam.—Fig., to fold, roll up: animi complicata notio, involved. -
6 ex-plicō
ex-plicō āvī and uī, ātus or itus, āre, to unfold, uncoil, unroll, unfurl, unclose, spread out, loosen, undo: explicatā veste: volumen: frondes, V.: frontem sollicitam, smooth, H.: seria contractae frontis, H. — Reflex., to extricate oneself, get free: te aliquā viā: se angustum, Iu.—To spread out, stretch out, extend, deploy, display: aciem, L.: ordines, L.: cohortīs, V.: se turmatim, Cs.: per obstantīs catervas sua arma, H.: forum ad atrium Libertatis: (in serpente) orbīs, O.—Fig., to unfold, set free, release: intellegentiam tuam: Siciliam cinctam periculis. — To disentangle, set in order, arrange, regulate, settle, adjust, rescue: eius negotia: rationem salutis: de hortis: consilium his rationibus explicabat, his plan was governed by, Cs.: re explicatā: rationes, balance accounts: nomen, satisfy: pecuniam: nihilo plus explicet ac si Insanire paret, make no more out of it, H.—To explain, unfold, set forth, exhibit, treat, convey, express: vitam alterius totam: funera fando, V.: philosophiam: breviter quae mihi sit ratio: de rerum naturā. -
7 re-plicō
re-plicō āvī, ātus, āre, to fold back, bend back, unroll, open: annalium memoriam: primum quidque, i. e. reveal. -
8 adplico
ap-plĭco ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Weissenb., Halm, in Quint.; app-, Merk., Kayser, Halm, in Nep. Rib.), āvi and ui, ātum and ĭtum, 1, v. a. (applicui appears to have first become prevalent in the time of Cic., and is the com. form in Vulg.; cf. Gell. 1, 7 fin.; applicavi is used by Pac. ap. Prisc. p. 860 P.; Varr. ib.; Ter. Heaut. prol. 23; Auct. B. Alex. 17 fin.; Cic. Clu. 16, 46; 24, 66; id. de Or. 1, 39, 177; 2, 13, 55; id. Brut. 91, 316; id. Inv. 2, 13, 43; 2, 51, 153; id. Tusc. 5, 27, 77; id. Ac. 2, 20, 65; and id. Fam. 3, 11, 5; Val. Max. 4, 7, 4; Plin. 11, 2, 1, § 2; Vulg. 1 Reg. 30, 7; ib. Eccli. 33, 12; ib. Osee, 7, 6. It is found in the best MSS. and edd.; cf. Zumpt ad Cic. Verr. p. 240, and Neue, Formenl. II. pp. 477 and 479. Still later than applicui, the sup. applicitum became prevalent, Inscr, Neap. l. 6916; Inscr. Orell. 4570; Col. 4, 22, 1; 4, 24, 18; Quint. 1, 2, 26; 2, 4, 30; 4, 2, 117; Plin. Ep. 2, 17, 23; cf. Neue, Formenl. II. p. 551, and v. P. a. infra; cf. plico and its compounds, complico, explico, implico, etc.); orig., to join, fasten, or attach to, to affix; hence, to bring, add, put, place to or near to, etc. (very freq., esp. in trop. signif. and in more elevated style; in Plaut. twice; in Ter. four times;I.in Cic. epistt. only once,
Cic. Fam. 3, 11, 3; never in Tac.; syn.: admoveo, adjungo, addo, adhibeo, adicio).In gen.A.Lit.; constr. usu. with ad; rarely with dat.a.With ad:b.se ad arbores,
to lean against, Caes. B. G. 6, 27 (cf.:trunco se applicuit,
Just. 12, 9, 9):applicuit ambos ad eum,
Vulg. Gen. 48, 13; ib. 1 Macc. 9, 3:umeros ad saxa,
Ov. M. 5, 160:sinistrum (cornu) ad oppidum,
Liv. 27, 2:se ad flammam,
to approach, Cic. Tusc. 5, 27, 77:sudarium ad os,
Suet. Ner. 25 al. —With dat.:B.ratem (sc. rati),
Liv. 21, 28, 5:flumini castra,
id. 32, 30:corporibus adplicantur,
id. 23, 27:(asellum) ulmo,
Ov. F. 3, 750:sanctos applicabit sibi,
Vulg. Num. 16, 5; ib. 2 Par. 2, 16.—Also with local adv.:boves illuc,
Ov. F. 1, 543.—Trop.1.To connect with, to add to a thing:2.ut ad honestatem adplicetur (voluptas),
Cic. Fin. 2, 12, 37:annum,
Mart. 6, 28, 9:adplicare verba verbis,
Quint. 7, 10, 17; 7, 3, 19.—Se or animum, to attach, apply, or devote one's self or one's mind to a person or thing:3.illae extemplo se (ad eos) adplicant, adglutinant,
Plaut. Men. 2, 2, 67:hi se ad vos adplicant,
Ter. Heaut. 2, 4, 13; id. And. 5, 4, 21: ad Siculos se adplicavit, Varr. ap. Prisc. p. 860 P.:se ad alicujus familiaritatem,
Cic. Clu. 16, 46:Sicilia se ad amicitiam fidemque populi Romani applicavit,
id. Verr. 2, 2, 1; so id. Lael. 9, 32; id. de Or. 1, 39, 177; id. Fam. 3, 11, 3 al.:ad Atheniensium societatem se applicare,
Nep. Arist. 2, 3:Certa res est ad frugem adplicare animum,
Plaut. Trin. 2, 1, 34:animum aegrotum ad deteriorem partem adplicat,
Ter. And. 1, 2, 22:ad virtutem animus se adplicat,
Cic. Lael. 14, 48:aures modis,
Hor. C. 3, 11, 8; so id. C. S. 72 (cf.:admovere aures, s. v. admoveo, and adhibere aures,
Cic. Arch. 3): sese ad convivia, Cato ap. Gell. 11, 2, 5:se ad studium musicum,
Ter. Heaut. prol. 23:me ad eundem quem Romae audiveram Molonem applicavi,
Cic. Brut. 91, 316:se ad philosophiam, ad jus civile, ad eloquentiam,
id. Off. 1, 32, 115:se ad scribendam historiam,
id. de Or. 2, 13, 55 al. —Crimen alicui, to charge one with a crime, Plin. Ep. 10, 66, 4.—II.Esp., naut. t. t., navem, or absol. applicari, and in the act. as v. n. (cf. 1. appello, II.), to drive, direct, steer, or bring a ship anywhere, to land, to bring to land:1.navim ad naufragum applicarunt,
Cic. Inv. 2. 51, 153: ad Heraeum naves adplicuit, Liv 33, 17;37, 12, 5: adplicatis nostris ad ter ram navibus,
Caes. B. C. 3, 101 Held.:Ciae telluris ad oras Applicor,
Ov. M. 3, 598:applicor ignotis (sc. terris),
id. H. 7, 117 Ruhnk. and Loers.—With in and acc.:applicor in terras,
Ov. H. 16, 126 (cf.:appellere in aliquem locum,
Liv. 8, 3, and 28, 42): ad terram adplicant, Auct. B. Hisp. 37 fin.; so Just. 2, 4, 21; 2, 12, 2; Dig. 1, 16, 4.—With acc. of place whither:aliā applicuimus Samum,
Vulg. Act. 20, 15.—With abl.:quocumque litore adplicuisse naves,
Liv. 44, 32, 4.— Absol.:et applicuerant,
Vulg. Marc. 6, 53.— Poet.: quo accedam? quo adplicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44: quae vis immanibus applicat oris, drives or brings you, etc., Verg. A. 1, 616 (cf.:nos Libycis tempestas adpulit oris,
id. ib. 1, 377):sublimis rapitur (Medea) et Creteis regionibus applicat angues,
i. e. her dragon-chariot, Ov. M. 7, 223.—Hence,applĭcātus ( adp-), a, um, P. a.a.Placed upon, lying upon or close to, attached to:b.aures,
Varr. R. R. 2, 7, 5:Leucas colli adplicata,
Liv. 33, 17, and Plin. 4, 4, 5, § 11:nervi adplicati ossibus,
id. 11, 37, 88, § 217.—Inclined or adapted to, directed to:2.omne animal adplicatum esse ad se diligendum,
inclined to self-love, Cic. Fin. 4, 13, 34:vehemens ad aliquam rem applicata occupatio,
id. Inv. 1, 25, 36.— Comp., sup., and adv. not used.—ap-plĭcĭtus ( adp-), a, um, P. a., applied or joined to, attached to:adplicitum est cubiculo hypocauston,
Plin. Ep. 2, 17, 23:trunco palus,
Col. 4, 22, 2: vites arboribus adplicitae, [p. 143] Quint. 1, 2, 26.— Trop.:pressus et velut adplicitus rei cultus,
Quint. 4, 2, 117. -
9 applico
ap-plĭco ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Weissenb., Halm, in Quint.; app-, Merk., Kayser, Halm, in Nep. Rib.), āvi and ui, ātum and ĭtum, 1, v. a. (applicui appears to have first become prevalent in the time of Cic., and is the com. form in Vulg.; cf. Gell. 1, 7 fin.; applicavi is used by Pac. ap. Prisc. p. 860 P.; Varr. ib.; Ter. Heaut. prol. 23; Auct. B. Alex. 17 fin.; Cic. Clu. 16, 46; 24, 66; id. de Or. 1, 39, 177; 2, 13, 55; id. Brut. 91, 316; id. Inv. 2, 13, 43; 2, 51, 153; id. Tusc. 5, 27, 77; id. Ac. 2, 20, 65; and id. Fam. 3, 11, 5; Val. Max. 4, 7, 4; Plin. 11, 2, 1, § 2; Vulg. 1 Reg. 30, 7; ib. Eccli. 33, 12; ib. Osee, 7, 6. It is found in the best MSS. and edd.; cf. Zumpt ad Cic. Verr. p. 240, and Neue, Formenl. II. pp. 477 and 479. Still later than applicui, the sup. applicitum became prevalent, Inscr, Neap. l. 6916; Inscr. Orell. 4570; Col. 4, 22, 1; 4, 24, 18; Quint. 1, 2, 26; 2, 4, 30; 4, 2, 117; Plin. Ep. 2, 17, 23; cf. Neue, Formenl. II. p. 551, and v. P. a. infra; cf. plico and its compounds, complico, explico, implico, etc.); orig., to join, fasten, or attach to, to affix; hence, to bring, add, put, place to or near to, etc. (very freq., esp. in trop. signif. and in more elevated style; in Plaut. twice; in Ter. four times;I.in Cic. epistt. only once,
Cic. Fam. 3, 11, 3; never in Tac.; syn.: admoveo, adjungo, addo, adhibeo, adicio).In gen.A.Lit.; constr. usu. with ad; rarely with dat.a.With ad:b.se ad arbores,
to lean against, Caes. B. G. 6, 27 (cf.:trunco se applicuit,
Just. 12, 9, 9):applicuit ambos ad eum,
Vulg. Gen. 48, 13; ib. 1 Macc. 9, 3:umeros ad saxa,
Ov. M. 5, 160:sinistrum (cornu) ad oppidum,
Liv. 27, 2:se ad flammam,
to approach, Cic. Tusc. 5, 27, 77:sudarium ad os,
Suet. Ner. 25 al. —With dat.:B.ratem (sc. rati),
Liv. 21, 28, 5:flumini castra,
id. 32, 30:corporibus adplicantur,
id. 23, 27:(asellum) ulmo,
Ov. F. 3, 750:sanctos applicabit sibi,
Vulg. Num. 16, 5; ib. 2 Par. 2, 16.—Also with local adv.:boves illuc,
Ov. F. 1, 543.—Trop.1.To connect with, to add to a thing:2.ut ad honestatem adplicetur (voluptas),
Cic. Fin. 2, 12, 37:annum,
Mart. 6, 28, 9:adplicare verba verbis,
Quint. 7, 10, 17; 7, 3, 19.—Se or animum, to attach, apply, or devote one's self or one's mind to a person or thing:3.illae extemplo se (ad eos) adplicant, adglutinant,
Plaut. Men. 2, 2, 67:hi se ad vos adplicant,
Ter. Heaut. 2, 4, 13; id. And. 5, 4, 21: ad Siculos se adplicavit, Varr. ap. Prisc. p. 860 P.:se ad alicujus familiaritatem,
Cic. Clu. 16, 46:Sicilia se ad amicitiam fidemque populi Romani applicavit,
id. Verr. 2, 2, 1; so id. Lael. 9, 32; id. de Or. 1, 39, 177; id. Fam. 3, 11, 3 al.:ad Atheniensium societatem se applicare,
Nep. Arist. 2, 3:Certa res est ad frugem adplicare animum,
Plaut. Trin. 2, 1, 34:animum aegrotum ad deteriorem partem adplicat,
Ter. And. 1, 2, 22:ad virtutem animus se adplicat,
Cic. Lael. 14, 48:aures modis,
Hor. C. 3, 11, 8; so id. C. S. 72 (cf.:admovere aures, s. v. admoveo, and adhibere aures,
Cic. Arch. 3): sese ad convivia, Cato ap. Gell. 11, 2, 5:se ad studium musicum,
Ter. Heaut. prol. 23:me ad eundem quem Romae audiveram Molonem applicavi,
Cic. Brut. 91, 316:se ad philosophiam, ad jus civile, ad eloquentiam,
id. Off. 1, 32, 115:se ad scribendam historiam,
id. de Or. 2, 13, 55 al. —Crimen alicui, to charge one with a crime, Plin. Ep. 10, 66, 4.—II.Esp., naut. t. t., navem, or absol. applicari, and in the act. as v. n. (cf. 1. appello, II.), to drive, direct, steer, or bring a ship anywhere, to land, to bring to land:1.navim ad naufragum applicarunt,
Cic. Inv. 2. 51, 153: ad Heraeum naves adplicuit, Liv 33, 17;37, 12, 5: adplicatis nostris ad ter ram navibus,
Caes. B. C. 3, 101 Held.:Ciae telluris ad oras Applicor,
Ov. M. 3, 598:applicor ignotis (sc. terris),
id. H. 7, 117 Ruhnk. and Loers.—With in and acc.:applicor in terras,
Ov. H. 16, 126 (cf.:appellere in aliquem locum,
Liv. 8, 3, and 28, 42): ad terram adplicant, Auct. B. Hisp. 37 fin.; so Just. 2, 4, 21; 2, 12, 2; Dig. 1, 16, 4.—With acc. of place whither:aliā applicuimus Samum,
Vulg. Act. 20, 15.—With abl.:quocumque litore adplicuisse naves,
Liv. 44, 32, 4.— Absol.:et applicuerant,
Vulg. Marc. 6, 53.— Poet.: quo accedam? quo adplicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44: quae vis immanibus applicat oris, drives or brings you, etc., Verg. A. 1, 616 (cf.:nos Libycis tempestas adpulit oris,
id. ib. 1, 377):sublimis rapitur (Medea) et Creteis regionibus applicat angues,
i. e. her dragon-chariot, Ov. M. 7, 223.—Hence,applĭcātus ( adp-), a, um, P. a.a.Placed upon, lying upon or close to, attached to:b.aures,
Varr. R. R. 2, 7, 5:Leucas colli adplicata,
Liv. 33, 17, and Plin. 4, 4, 5, § 11:nervi adplicati ossibus,
id. 11, 37, 88, § 217.—Inclined or adapted to, directed to:2.omne animal adplicatum esse ad se diligendum,
inclined to self-love, Cic. Fin. 4, 13, 34:vehemens ad aliquam rem applicata occupatio,
id. Inv. 1, 25, 36.— Comp., sup., and adv. not used.—ap-plĭcĭtus ( adp-), a, um, P. a., applied or joined to, attached to:adplicitum est cubiculo hypocauston,
Plin. Ep. 2, 17, 23:trunco palus,
Col. 4, 22, 2: vites arboribus adplicitae, [p. 143] Quint. 1, 2, 26.— Trop.:pressus et velut adplicitus rei cultus,
Quint. 4, 2, 117. -
10 octuplicātus (octi-)
octuplicātus (octi-) adj. [octo+plico], multiplied by eight, octupled: octuplicato censu, L. -
11 centuplex
centŭplex (in MSS. also centĭplex), plĭcis, adj. [centum-plico], a hundredfold:murus,
Plaut. Pers. 4, 4, 11 (where Fleck. Krit. Misc. p. 36, would read centupulus; cf.centuplus): fructus,
Prud. Cath. 7, 220:centuplicem ferre frugem,
Juvenc. Hist. Sacr. 2, 799. -
12 centuplicata
centū̆plĭco, 1, v. a. [id.], to increase a hundredfold:populum,
Vulg. 2 Reg. 24, 3. —Hence, centŭplī̆cātus, a, um, Part., increased a hundredfold, centuple:fructus,
Prud. Contr. Symm. 2, 1050.— Subst.: centŭplī̆cāta, ōrum, n., a hundredfold:capere,
Juvenc. Hist. Sacr. 3, 548.—And adv.: centŭplĭcātō vēnire, to be sold a hundred times dearer, Plin. 6, 23, 26, § 101. -
13 centuplicato
centū̆plĭco, 1, v. a. [id.], to increase a hundredfold:populum,
Vulg. 2 Reg. 24, 3. —Hence, centŭplī̆cātus, a, um, Part., increased a hundredfold, centuple:fructus,
Prud. Contr. Symm. 2, 1050.— Subst.: centŭplī̆cāta, ōrum, n., a hundredfold:capere,
Juvenc. Hist. Sacr. 3, 548.—And adv.: centŭplĭcātō vēnire, to be sold a hundred times dearer, Plin. 6, 23, 26, § 101. -
14 centuplicatus
centū̆plĭco, 1, v. a. [id.], to increase a hundredfold:populum,
Vulg. 2 Reg. 24, 3. —Hence, centŭplī̆cātus, a, um, Part., increased a hundredfold, centuple:fructus,
Prud. Contr. Symm. 2, 1050.— Subst.: centŭplī̆cāta, ōrum, n., a hundredfold:capere,
Juvenc. Hist. Sacr. 3, 548.—And adv.: centŭplĭcātō vēnire, to be sold a hundred times dearer, Plin. 6, 23, 26, § 101. -
15 centuplico
centū̆plĭco, 1, v. a. [id.], to increase a hundredfold:populum,
Vulg. 2 Reg. 24, 3. —Hence, centŭplī̆cātus, a, um, Part., increased a hundredfold, centuple:fructus,
Prud. Contr. Symm. 2, 1050.— Subst.: centŭplī̆cāta, ōrum, n., a hundredfold:capere,
Juvenc. Hist. Sacr. 3, 548.—And adv.: centŭplĭcātō vēnire, to be sold a hundred times dearer, Plin. 6, 23, 26, § 101. -
16 circumplico
circum-plĭco, āvi, ātum, v. a.I.To wind, fold, or twine around:II.tum esset ostentum, si anguem vectis circumplicavisset,
Cic. Div. 2, 28, 62:locum surculo,
Gell. 17, 9, 14 (cf. id. 17, 9, 14, § 9):belua circumplicata serpentibus,
Cic. Div. 1, 24, 49:puer serpentis amplexu,
id. ib. 1, 36, 79.—To bend around, Lact. Opif. Dei, 12, 5. -
17 complico
com-plĭco ( conp-), āvi, ātum (postAug. ui, ĭtum; cf.: applico, explico, etc.), 1, v. a., to fold together, to fold up (rare but class.).I.Prop.:* II.rudentem,
Plaut. Rud. 4, 3, 1:armamenta,
id. Merc. 1, 2, 83:epistulam,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 17; id. Att. 12, 1, 2:Diogenes se complicuit in dolio,
Sen. Ep. 90, 11:pedibus complicitis,
App. M. 9, p. 236; cf.:complicitus in genua,
id. ib. 1, p. 111, 3. —Trop.:si quis voluerit animi sui complicatam notionem evolvere (the figure borrowed from the folding together of books, letters, etc.),
Cic. Off. 3, 19, 76. -
18 conduplico
con-dū̆plĭco, āvi, 1, v. a., to double (ante-class.):cibum,
Varr. R. R. 2, 4, 15:divitias,
Lucr. 3, 71:primordia rerum,
id. 1, 712: quod boni promeritus fueris, conduplicaverit, * Ter. Phorm. 3, 2, 31: tenebrae conduplicantur, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. v. 412 Rib.).—Humorously:corpora, of a loving embrace (cf. conduplicatio),
Plaut. Ps. 5, 1, 16. -
19 conplico
com-plĭco ( conp-), āvi, ātum (postAug. ui, ĭtum; cf.: applico, explico, etc.), 1, v. a., to fold together, to fold up (rare but class.).I.Prop.:* II.rudentem,
Plaut. Rud. 4, 3, 1:armamenta,
id. Merc. 1, 2, 83:epistulam,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 17; id. Att. 12, 1, 2:Diogenes se complicuit in dolio,
Sen. Ep. 90, 11:pedibus complicitis,
App. M. 9, p. 236; cf.:complicitus in genua,
id. ib. 1, p. 111, 3. —Trop.:si quis voluerit animi sui complicatam notionem evolvere (the figure borrowed from the folding together of books, letters, etc.),
Cic. Off. 3, 19, 76. -
20 contortiplicatus
contortŭplĭcātus ( - tortĭp-), a, um, adj. [contortus-plico], entangled, complicated:longa nomina,
compounded in a complicated manner, Plaut. Pers. 4, 6, 26.
См. также в других словарях:
plico — s.m. [dal tema del verbo lat. plicare, piegare, avvolgere ] (pl. chi ). [pacco contenente documentazione cartacea o libri: spedire un p. ] ▶◀ (non com.) piego … Enciclopedia Italiana
plico — plì·co s.m. CO insieme di carte ripiegate o arrotolate racchiuse in un involucro sigillato, legato o chiuso con punti metallici: plico postale, spedire un plico {{line}} {{/line}} DATA: av. 1503. ETIMO: der. del lat. plicāre piegare, avvolgere … Dizionario italiano
plico — {{hw}}{{plico}}{{/hw}}s. m. (pl. chi ) Insieme di lettere, documenti e sim. racchiusi in un involucro … Enciclopedia di italiano
plico — pl.m. plichi … Dizionario dei sinonimi e contrari
plico — s. m. busta, involto, fascicolo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Georgius de Plico (30) — 30Georgius de Plico, (18. Febr.), ein Franciscaner Laienbruder aus Pliego (Plicum) in Spanien um das J. 1581. (Hub. Men.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
plic — PLIC, plicuri, s.n. Obiect confecţionat dintr o hârtie împăturită în chip special şi lipită pe trei părţi, pentru a închide o scrisoare, un act etc. (în vederea expedierii lor); obiectul împreună cu scrisoarea, actul etc. pe care le conţine. –… … Dicționar Român
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
πλίκος — ο, Ν 1. (κυρίως για χαρτονομίσματα) δεσμίδα, μάτσο («είχε πλίκο τα χιλιάρικα») 2. περιτύλιγμα, φάκελος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. plico «φάκελος, πτυχή» < λατ. plico «διπλώνω»] … Dictionary of Greek
espresso — e·sprès·so p.pass., agg., s.m. 1. p.pass., agg. → esprimere, esprimersi 2. agg. CO esplicito: è suo espresso desiderio invitarti Sinonimi: dichiarato, 2manifesto, palese. Contrari: implicito, inespresso, sottinteso. 3a. agg. CO di cibo, preparato … Dizionario italiano
plek̂- — plek̂ English meaning: to plait, weave Deutsche Übersetzung: “flechten, zusammenwickeln” Note: presumably further formations from pel “falten” Material: O.Ind. prasna m. “netting, lurban” (also plü s i m. “ intestines,… … Proto-Indo-European etymological dictionary