-
1 ardesco
ardesco, ĕre - intr. - [st2]1 [-] s'allumer, s'enflammer, prendre feu, s'embraser. [st2]2 [-] au fig. briller, luire. [st2]3 [-] s'enflammer, s'échauffer, se passionner, brûler du désir de, devenir plus intense. - exardescere in iras, Ov. M. 5: entrer dans une furieuse colère. - voce, voltu, oculis ardescere, Tac. An. 16, 29: avoir une voix, un visage, des yeux enflammés. - fulmineis ardescunt ignibus undae, Ov. M. 11, 523: les ondes sont embrasées par les feux de la foudre. - animi pariter ardescebant Tac. An. 1, 32: les esprits prenaient feu tous également. - libidinibus ardescit (animus), Tac. An. 3, 54: les passions embrasent l'âme. - ardescente pugnā, Tac. H. 5, 18: le combat s'échauffant. - ardescere in nuptias, Tac. An. 11: brûler du désir de se marier. - in eam secreti questus ardescebant Tac. H. 3, 17: les récriminations se développaient secrètement contre elle.* * *ardesco, ĕre - intr. - [st2]1 [-] s'allumer, s'enflammer, prendre feu, s'embraser. [st2]2 [-] au fig. briller, luire. [st2]3 [-] s'enflammer, s'échauffer, se passionner, brûler du désir de, devenir plus intense. - exardescere in iras, Ov. M. 5: entrer dans une furieuse colère. - voce, voltu, oculis ardescere, Tac. An. 16, 29: avoir une voix, un visage, des yeux enflammés. - fulmineis ardescunt ignibus undae, Ov. M. 11, 523: les ondes sont embrasées par les feux de la foudre. - animi pariter ardescebant Tac. An. 1, 32: les esprits prenaient feu tous également. - libidinibus ardescit (animus), Tac. An. 3, 54: les passions embrasent l'âme. - ardescente pugnā, Tac. H. 5, 18: le combat s'échauffant. - ardescere in nuptias, Tac. An. 11: brûler du désir de se marier. - in eam secreti questus ardescebant Tac. H. 3, 17: les récriminations se développaient secrètement contre elle.* * *Ardesco, ardescis, ardescere. Virg. S'allumer et s'embraser.\Ardescere mucronem pugionis iussit. Taci. Estre fort poinctu. -
2 ardesco
ardesco ardesco, arsi, -, ere загораться, разгораться -
3 ardesco
ardesco ardesco, arsi, -, ere воспламеняться -
4 ardesco
ārdēsco, ārsī, —, ere [inchoat. к ardeo ]загораться, разгораться, воспламеняться, зажигаться ( arsit arundo V)pugionem in mucronem a. jussit T — он велел отточить кинжал так, чтобы остриё его засверкалоa. in iras O — воспылать гневомfulmineis ardescunt ignibus undae O — волны вспыхивают огнями, как молниями -
5 ardesco
ārdēsco, ārsī, ere (Inchoat. v. ardeo), I) v. intr. in Brand geraten, entbrennen, sich entzünden, A) eig.: arsit arundo, Verg.: sucinum rapacissimum ignium et si iuxta fuerit celerrime ardescens, Plin.: in labiis eius ignis ardescit, Vulg. – und glühend werden, glühen, priusquam aëris aestus ardescunt, Cael. Aur. chron. 3, 8, 145: at nunc patulam latitudinem et nullā umbrā defensam graviore aestu ardescere, Tac. ann. 15, 43. – B) übtr.: 1) extensiv, a) vom Lichtstrahl, aufblitzen, fulmineis ignibus ardescunt undae, Ov. met. 11, 523. – b) v. der blitzenden Spitze des Schwertes, pugionem in mucronem ardescere iussit, spitz schleifen, Tac. ann. 15, 54. – c) v. Pers., cum per haec atque talia Marcellus, ut erat torvus, voce vultu oculis ardesceret, in Ton, Miene u. Blick Flammen sprühte, Tac. ann. 16, 29. – 2) intensiv, v. leidenschaftlicher Aufregung, entbrennen, venere, Lucr.: caede, Ov.: libidiniubus, Tac.: tuendo (durch Anschauen, beim Anblick), Verg. Aen. 1, 173: in iras, Ov.: in nuptias incestas, Tac.: in libidinem, Augustin.: ad imitationem eius, Sen. contr. 7 (3). praef. § 5. – absol., fremitus ardescit equorum, Verg.: questus ardescebant, Tac.: proelium atrox arsisset, Tac.: ardescente pugnā, Tac. – II) v. tr. in Brand setzen, anstecken, nocticulum lumen, Hilar. Arel. metr. in gen. 76.
-
6 ardesco
ārdēsco, ārsī, ere (Inchoat. v. ardeo), I) v. intr. in Brand geraten, entbrennen, sich entzünden, A) eig.: arsit arundo, Verg.: sucinum rapacissimum ignium et si iuxta fuerit celerrime ardescens, Plin.: in labiis eius ignis ardescit, Vulg. – und glühend werden, glühen, priusquam aëris aestus ardescunt, Cael. Aur. chron. 3, 8, 145: at nunc patulam latitudinem et nullā umbrā defensam graviore aestu ardescere, Tac. ann. 15, 43. – B) übtr.: 1) extensiv, a) vom Lichtstrahl, aufblitzen, fulmineis ignibus ardescunt undae, Ov. met. 11, 523. – b) v. der blitzenden Spitze des Schwertes, pugionem in mucronem ardescere iussit, spitz schleifen, Tac. ann. 15, 54. – c) v. Pers., cum per haec atque talia Marcellus, ut erat torvus, voce vultu oculis ardesceret, in Ton, Miene u. Blick Flammen sprühte, Tac. ann. 16, 29. – 2) intensiv, v. leidenschaftlicher Aufregung, entbrennen, venere, Lucr.: caede, Ov.: libidiniubus, Tac.: tuendo (durch Anschauen, beim Anblick), Verg. Aen. 1, 173: in iras, Ov.: in nuptias incestas, Tac.: in libidinem, Augustin.: ad imitationem eius, Sen. contr. 7 (3). praef. § 5. – absol., fremitus ardescit equorum, Verg.: questus ardescebant, Tac.: proelium atrox arsisset, Tac.: ardescente pugnā, Tac. – II) v. tr. in Brand setzen, anstecken, nocticulum lumen, Hilar. Arel. metr. in gen. 76. -
7 ārdēscō
ārdēscō ārsī, —, ere, inch. [ardeo], to take fire, kindle, be inflamed: ne longus ardesceret axis, O.: ut imagine Largior arserit ignis, H.— Fig., to gleam, light up: ardescunt ignibus undae, O.: voltu, oculis, Ta.—Of passion, to be inflamed, take fire, grow furious: in iras, O.: fremitusque ardescit equorum, grows furious, V.: arsit virgine raptā, H.: ardescente pugnā, Ta.* * *ardescere, arsi, - V INTRANScatch/take fire, kindle; become ignited/inflamed/hot/eager; erupt (volcano) -
8 ardesco
ardesco, arsi, 3, v. inch. [ardeo], to take fire, to kindle, to be inflamed (mostly poet. or in post-Aug. prose; not in Cic.; while exardesco is very freq.), lit. and trop.I.Lit.:II.ut omnia motu Percalefacta vides ardescere,
Lucr. 6, 178:ardescunt caelestia templa,
id. 6, 670:ne longus ardesceret axis,
Ov. M. 1, 255; Plin. 37, 3, 12, § 51.—Trop., to gleam, glitter.A.Of rays of light:B.fulmineis ardescunt ignibus undae,
Ov. M. 11, 523.—Of the gleaming of a sword:C.pugionem in mucronem ardescere jussit,
Tac. A. 15, 54.—Most freq. of the passions, to be inflamed, become more intense, increase in violence:ardescere dirā cuppedine,
Lucr. 4, 1090; so id. 5, 897:in iras,
Ov. M. 5, 41 (cf. Verg. A. 7, 445: exarsit in iras, and Luc. 3, 134:accensus in iram): in nuptias incestas,
Tac. A. 11, 25:ardescit tuendo,
Verg. A. 1, 713:stimulo ardescit,
Plin. 8, 45, 70, § 181:quibus haec rabies auctoribus arsit,
Luc. 5, 359.—So, absol.:fremitus ardescit equorum,
Verg. A. 11, 607:ardescente pugnā,
Tac. H. 5, 18: in labiis ejus ignis ardescit, * Vulg. Prov. 16, 27. -
9 ardesco
, -, -, ardescere 3воспламеняться -
10 ex-ārdēscō
ex-ārdēscō ārsī, ārsus, ere, inch, to blaze out, kindle, take fire: materies facilis ad exardescendum.—Fig., to be kindled, be inflamed, break out, be exasperated, be provoked, rage: iracundiā ac stomacho: dolore, Cs.: infestius, L.: Haud secus quam taurus, O.: ad spem libertatis: ad bellum, L.: Talibus dictis in iras, V.: ex quo exardescit amor: ambitio, L.: violentia Turni, V.: importunitas sceleris: altercatio in contentionem animorum exarsit, L. -
11 in-ārdēscō
in-ārdēscō ārsī, —, ere, inch, to kindle, take fire, burn, glow: nubes Solis inardescit radiis, V.: aestuosius, H.—Fig.: amor specie praesentis inarsit, O.: cupidine vindictae, Ta. -
12 red-ārdēscō
red-ārdēscō —, —, ere, to blaze up anew, O. -
13 ardeo
ardĕo, rsi, rsum, 2, v.n. ( perf. subj. ARDVERINT, Inscr. Fratr. Arval., of the time of the emperor Alexander Severus, in Inscr. Orell. 961) [cf. Sanscr. ghar = to shine. Sonne foll. by Curt.], to take fire, to kindle; hence,I.Lit., to be on fire, to burn, blaze (syn.:II.ardesco, exardeo, flagro, incendor, uror): Nam multis succensa locis ardent sola terrae,
for the soil is on fire in different places, Lucr. 2, 592:tecta ardentia,
id. 3, 1064: Ultimus ardebit, quem etc., i. e. His home will burn last, whom etc., Juv. 3, 201:ardente domo,
Tac. A. 15, 50 fin.:radii ardentes,
Lucr. 6, 618: circumstant cum ardentibus taedis, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):caput arsisse Servio Tullio dormienti,
Cic. Div. 1, 53, 121:vis ardens fulminis,
Lucr. 6, 145:Praeneste ardentes lapides caelo decidisse,
Liv. 22, 1:rogum parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus,
Ov. M. 2, 620; 2, 245; 14, 747:arsurae comae,
Verg. A. 11, 77:videbat quod rubus arderet,
Vulg. Exod. 3, 2; ib. Deut. 5, 23; ib. Joan. 15, 6.—Trop.A.Of the eyes, to flash, glow, sparkle, shine (syn.:B.fulgeo, inardesco, mico): ardent oculi,
Plaut. Capt. 3, 4, 62; Cic. Verr. 2, 4, 66; 2, 5, 62; cf.:oculi ejus (erant) ut lampas ardens,
Vulg. Dan. 10, 6.—Poet., transf. to color, to sparkle, glisten, glitter, dazzle:C.Tyrio ardebat murice laena,
Verg. A. 4, 262:campi armis sublimibus ardent,
id. ib. 11, 602. —In gen., of any passionate emotion [p. 156] or excitement, to burn, glow, be inflamed, usu. with abl. (dolore, irā, studio, invidiā, etc.), but often without an abl.; to be strongly affected, esp. with love; to be inflamed, burn, glow, to blaze, be on fire, be consumed, etc. (syn.: ardesco, exardeo, furo).(α).With abl.:(β).quippe patentia cum totiens ardentia morbis Lumina versarent oculorum, expertia somno,
they rolled around the open eyeballs glowing with heat, Lucr. 6, 1180:In fluvios partim gelidos ardentia morbo Membra dabant,
their limbs burning with the heat of fever, id. 6, 1172:ardere flagitio,
Plaut. Cas. 5, 3, 1:amore,
Ter. Eun. 1. 1, 27; Cic. Verr. 2, 2, 47:iracundiā,
Ter. Ad. 3, 2, 12:curā,
Varr. R. R. 3, 17, 9:dolore et irā,
Cic. Att. 2, 19:cupiditate,
id. Pis. 24:studio et amore,
id. ad Q. Fr. 1, 2:desiderio,
id. Mil. 15; id. Tusc. 4, 17, 37:podagrae doloribus,
to be tormented with, id. Fin. 5, 31, 94:furore,
Liv. 2, 29 fin. et saep.:cum arderet Syria bello,
Cic. Att. 5, 6; id. Fam. 4, 1; Liv. 28, 24 fin. al.—Without an abl.:► * Pass.ipse ardere videris,
Cic. de Or. 2, 45, 188 (incensus esse, B. and K.); cf. Quint. 11, 3, 145:omnium animi ad ulciscendum ardebant,
were fired, eager, Caes. B. G. 6, 34:Ardet,
Ov. M. 6, 609:ultro implacabilis ardet,
Verg. A. 12, 3:ardet in arma,
id. ib. 12, 71; so,in caedem,
Tac. H. 1, 43.— Poet. with inf. as object (cf. infra), to desire ardently to do a thing:ruere ardet utroque,
Ov. M. 5, 166:Ardet abire fugā dulcīsque relinquere terras,
Verg. A. 4, 281; 11, 895; Val. Fl. 6, 45.—Esp., to burn with love (syn. uror):ex aequo captis ardebant mentibus ambo,
Ov. M. 4, 62:deus arsit in illā,
id. ib. 8, 50 (cf.:laborantes in uno Penelopen vitreamque Circen,
Hor. C. 1, 17, 19):arsit Virgine raptā,
Hor. C. 2, 4, 7; cf. id. ib. 3, 9, 6; and with acc. of the object loved (as supra, in constr. with the inf.): formosum pastor Corydon ardebat Alexin, Corydon had a burning passion for, etc., Verg. E. 2, 1:comptos arsit adulteri Crines,
Hor. C. 4, 9, 13:delphini pueros miris et humanis modis arserunt,
Gell. 6, 8; cf. Arusian. Mess. p. 209 Lind.arsus, roasted, Plin. Val. 2, 9.— ardens, entis, P. a., prop. on fire, burning; hence, glowing, fiery, ardent, hot, etc., lit. and trop.A.Lit.: sol ardentissimus, Tubero ap. Gell. 6, 4, 3:B.ardentissimum tempus,
Plin. 2, 47, 47, § 123:Austri ardentes,
id. 12, 19, 42, § 93:quinta (zona) est ardentior illis,
hotter, Ov. M. 1, 46:ardens Africa,
Luc. 9, 729.—Trop.1.Of the eyes:2.oculi,
glowing, Verg. G. 4, 451.—Of color:3. 4. 5.ardentissimus color,
Plin. 21, 4, 10, § 16:apes ardentes auro,
glowing, glittering as with gold, Verg. G. 4, 99; so id. A. 10, 262.—Of passion or strong feeling, burning, glowing, eager, impatient, ardent:avaritia ardens,
Cic. Fin. 3, 11, 36:mortem ardentiore studio petere,
id. ib. 2, 19, 61:ardentes in eum litteras ad me misit,
id. Att. 14, 10 fin.:ardentissimus dux,
Flor. 4, 2, 42; 1, 8, 2:ardentissimus amor,
Vulg. 3, Reg. 11, 2:studia,
Ov. M. 1, 199:Nonne cor nostrum ardens erat in nobis,
Vulg. Luc. 24, 32:furor,
ib. Isa. 30, 27:miserere ardentis (sc. amore),
Ov. M. 14, 691.— Poet. with gen.:ardens caedis,
Stat. Th. 1, 662.—In Cic. freq. of passionate, excited discourse:nec umquam is qui audiret, incenderetur, nisi ardens ad eum perveniret oratio,
Cic. Or. 38, 132:verbum,
id. ib. 8, 27 (cf. id. Brut. 24 fin.):nisi ipse (orator) inflammatus ad eam (mentem) et ardens accesserit,
id. de Or. 2, 45, 190:orator gravis, acer, ardens,
id. Or. 28, 99 al. — Adv. ardenter, only trop., in a burning, fiery, eager, passionate manner, ardently, eagerly, passionately:ardenter aliquid cupere,
Cic. Tusc. 4, 17, 39; Plin. Ep. 2, 7, 6.— Comp.:ardentius sitire,
to have a more burning thirst, Cic. Tusc. 5, 6, 16:ardentius diligere,
Plin. Ep. 7, 20, 7, id. Pan. 85, 7:ardentius amare,
Suet. Calig. 25.— Sup.:ardentissime diligere,
Plin. Ep. 6, 4, 3; Suet. Dom. 22. -
14 exardesco
ex-ārdēsco, ārsī, ārsum, ere1) загораться (materies facilis ad exardescendum C; ignis exardescit Vlg)2) перен. возгораться, вспыхивать (bellum, seditio exarsit C, T); воспылать, воспламеняться (libidinibus T; desiderio и ad spem libertatis C; in iras V и iracundiā C)3) вознегодовать, вспылить (Socrătis responso judices exarserunt C) -
15 obardesco
ob-ārdēsco, ārsi, —, ereзагораться, воссиять впереди, перен. ослеплять ( clipei torvā luce St) -
16 redardesco
red-ārdēsco, —, —, ereопять загораться, снова воспламеняться ( flamma redardescit C) -
17 exardesco
ex-ardēsco, ārs, ārsum, ere, entbrennen, sich entzünden, I) eig.: 1) im allg.: sulpur exardescens, Plin.: nulla materies tam facilis ad exardescendum est, quae etc., Cic.: cinis exstinctus et iam diu frigidus exarsit repente, Suet.: ignis in conspectu eius exardescet, Vulg.: bildl., solus pro patria exarsi, der Blitzstrahl traf mich allein, Cic. de har. resp. 45. – 2) insbes.: a) heiß werden, sich erhitzen, erglühen, carbunculus aquis perfusus exardescit, Plin.: cotibus asper exarsit mucro, Lucan.: aetherioque recens exarsit sidere limus, Ov.: exarsit dies, Mart.: ubi solis radiis exarserit tempus, Amm. – b) aufblitzen, exardescens fulgor (carbunculi), Plin. 37, 94. – II) übtr.: 1) v. Pers., leidenschaftlich entbrennen, erglühen, in Feuer und Flamme geraten, von Affekten heftig ergriffen werden, mit Abl. worin? ex. animis, Liv.: m. Abl. wodurch? sibilis vulgi, Cic.: m. Abl. wovon? wovor? desiderio libertatis, Cic. – m. ad od. in u. Akk., für etw. entbrennen, zu etw. hingerissen werden, ad spem libertatis, Cic.: in perniciosam seditionem, Liv.: in proelium, Tac.: in bellum, Iustin. – insbes.: a) in Grimm, vor Zorn entbrennen, haud secus exarsit, quam circo taurus aperto, Ov.: infestius, Liv.: graviter, Cic.: cuius responso sic iudices exarserunt, ut etc., Cic. – b) von Liebe entbrennen, imis tota exarsit medullis, Catull.: non secus exarsit, quam etc., Ov.: in (zum) C. Silium ita exarserat, ut etc., Tac. – 2) v. Lebl.: a) entbrennen, auflodern, plötzlich sich entspinnen, -ausbrechen, exarsit bellum, Cic.: seditio, Tac.: tempus illud exarserat, Cic. – b) hinaufsteigen, zunehmen, v. Preise, in immensum, Suet. Tib. 34, 1.
-
18 inardesco
īn-ārdēsco, ārsī, ere, I) an etwas zünden, -brennend haften, alcis umeris, auf jmds. Sch. brennen, Hor. epod. 3, 18. – II) entbrennen, sich entzünden, A) eig.: arbusculae in igne ut ferrum inardescentes, Plin.: nubes inardescit solis radiis, wird feuerrot, Verg.: inardescunt genae, erröten, Sen. poët.: oculi vi sanguinis inardescunt, Cypr. – B) übtr., leidenschaftlich entbrennen, a) v. Affekten, amor specie praesentis inarsit, Ov.: affectus omnis languescat necesse est, nisi voce, vultu etc. inardescat, Quint. – b) v. Pers., cupidine vindictae inard., Tac. ann. 6, 32: in colloquia alcis inard., Augustin. epist. 71, 2.
-
19 obardesco
ob-ārdēsco, ārsī, ere, entbrennen, Stat. Theb. 9, 856.
-
20 redardesco
red-ardēsco, ere, wieder in Brand geraten, flamma redardescet, Ov. rem. 734.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ardesco — Saltar a navegación, búsqueda En la mitología griega Ardesco es un dios fluvial hijo, como la mayoría de los ríos, de Océano y la titánide Tetis. Su curso recorría la región de Tracia (actual Bulgaria) y desembocaba en el Hebros cerca de la… … Wikipedia Español
Ardesco — En la mitología griega Ardesco es un dios fluvial hijo, como la mayoría de los ríos, de Océano y la titánide Tetis. Su curso recorría la región de Tracia (actual Bulgaria) y desembocaba en el Hebros cerca de la ciudad de Oresteia. Se… … Enciclopedia Universal
Luxury Novron Ardesco Villa Yalıkavak — (Яликавак,Турция) Категория отеля: Адрес: Erdemil Caddesi 7 … Каталог отелей
Oceánidas — En la mitología griega los Oceánidas (en griego Ποταμοί Potamoí, ‘ríos’; en latín Fluminae) eran dioses fluviales, personificaciones de los ríos a los que se suponía gobernados por ellos. Hesíodo los hace hijos de Océano y Tetis y los enumera,… … Wikipedia Español