-
1 exorabilis
exorābĭlis, e [st2]1 [-] qu’on peut fléchir (par les prières). [st2]2 [-] qui se laisse gagner, qui se laisse séduire, qu’on peut corrompre. [st2]3 [-] propre à fléchir, persuasif. - exorabilis nulli, Sil.: inexorable. - exorabile carmen agere, Val.-Fl.: prononcer la formule persuasive de ses enchantements. - Orcus... non exorabilis auro, Hor. Ep. 2: Orcus insensible à l'or. - longe esse in suis quam in alienis exorabilior injuriis, Sen. Clem. 1, 20: se montrer beaucoup plus facile à fléchir, quand il s'agit de ses propres injures, que quand il est question de celles des autres.* * *exorābĭlis, e [st2]1 [-] qu’on peut fléchir (par les prières). [st2]2 [-] qui se laisse gagner, qui se laisse séduire, qu’on peut corrompre. [st2]3 [-] propre à fléchir, persuasif. - exorabilis nulli, Sil.: inexorable. - exorabile carmen agere, Val.-Fl.: prononcer la formule persuasive de ses enchantements. - Orcus... non exorabilis auro, Hor. Ep. 2: Orcus insensible à l'or. - longe esse in suis quam in alienis exorabilior injuriis, Sen. Clem. 1, 20: se montrer beaucoup plus facile à fléchir, quand il s'agit de ses propres injures, que quand il est question de celles des autres.* * *Exorabilis, et hoc exorabile, pen. corr. Plaut. De qui on impetre facilement quelque requeste. -
2 exorabilis
exōrābilis, e, Adv. m. Compar. (exoro), I) leicht zu erbitten, Cic. ep. u. Hor.: numen, Iuven.: exorabilis in alqm, nachsichtig gegen jmd., Suet.: nulli exorabilis, Sil.: Compar. b. Sen. u. Tac. – II) leicht erbittend, Val. Flacc. 1, 782.
-
3 exorabilis
exōrābilis, e, Adv. m. Compar. (exoro), I) leicht zu erbitten, Cic. ep. u. Hor.: numen, Iuven.: exorabilis in alqm, nachsichtig gegen jmd., Suet.: nulli exorabilis, Sil.: Compar. b. Sen. u. Tac. – II) leicht erbittend, Val. Flacc. 1, 782.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exorabilis
-
4 exorabilis
exōrābĭlis, e, adj. [exoro].I.Pass., easily entreated or moved, exorable (class.), Plaut. Stich. 1, 2, 26:* II.si implacabiles iracundiae sunt, summa est acerbitas: sin autem exorabiles, summa levitas,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 13 fin.:in aliquem,
id. Att. 1, 3 fin.:(Orcus) non exorabilis auro,
Hor. Ep. 2, 2, 179; cf.:nulli exorabilis,
Sil. 5, 131:initium vitii,
Sen. Ep. 116:et exorabile numen fortasse experiar,
Juv. 13, 102.— Comp.:in suis quam in alienis exorabilior injuriis,
Sen. Clem. 1, 20.— -
5 exōrābilis
exōrābilis e, adj. with comp. [exoro], easily entreated, influenced by prayer: populus: in se: auro, H.: numen, Iu.: missus tamquam exorabilior, Ta.* * *exorabilis, exorabile ADJ -
6 exorabilis
exōrābilis, e [ exoro ]1) доступный просьбам, снисходительный ( pater Pl)non e. auro Orcus H — Орк, от которого (никаким) золотом не откупиться2) преодолимый, устранимый ( vitium Sen)3) умилостивительный ( carmen VF) -
7 in-exōrābilis
in-exōrābilis e, adj., not to be moved by entreaty, unyielding, inexorable: ingenium, T.: iudices: Achilles, H.: in ceteros: adversus te, L.: leges rem inexorabilem esse, L.: odium, O.: fatum, V. -
8 inexorabilis
in-exōrābilis, e1) неумолимый, непреклонный (judex C; odium O, SenT)2) не поддающийся просьбам, которого нельзя вымолить ( inexorabile quod petimus VF) -
9 implacabilis
im-plācābilis, e (in u. placabilis), unversöhnlich, unerbittlich (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. Liv., alci, Cic., Liv. u.a.: veteri odio, Liv.: delictis, Spart. – v. Lebl., odium, Nep. u. Tac.: iracundiae (Ggstz. irae exorabiles), Cic.: ira, Ov.: motus, nicht zu stillende Gärung, Tac.
-
10 inexorabilis
in-exōrābilis, e, unerbittlich, I) = durch Bitten unerweichbar, -unabwendbar, a) v. Pers.: iudex, Cic.: in alqm, Cic. u. Curt.: adversus alqm, Liv.: contra alqm, Gell.: m. Dat., delictis, Tac.: m. ad u. Akk., civis qui ad supplicium sumendum in omnes partes sit inexorabilis, Rutil. Lup. 2, 9 extr.: si nos inexorabiles ad ignoscenda peccata fuerimus, Augustin. de fid. et symb. 10. § 22: absol., immisericos atque inexorabilis, Gell.: facere alqm inexorabilem, Pacuv. tr. fr.: Ggstz., inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes, Cornif. rhet. 4, 21 u. 58. – b) v. Lebl.: res, Liv.: disciplina, unerbittlich strenge, Tac.: odium, Sen. rhet. u. Ov. – II) = durch Bitten unerreichbar, Val. Flacc. 5, 321.
-
11 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2.
-
12 implacabilis
im-plācābilis, e (in u. placabilis), unversöhnlich, unerbittlich (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. Liv., alci, Cic., Liv. u.a.: veteri odio, Liv.: delictis, Spart. – v. Lebl., odium, Nep. u. Tac.: iracundiae (Ggstz. irae exorabiles), Cic.: ira, Ov.: motus, nicht zu stillende Gärung, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > implacabilis
-
13 inexorabilis
in-exōrābilis, e, unerbittlich, I) = durch Bitten unerweichbar, -unabwendbar, a) v. Pers.: iudex, Cic.: in alqm, Cic. u. Curt.: adversus alqm, Liv.: contra alqm, Gell.: m. Dat., delictis, Tac.: m. ad u. Akk., civis qui ad supplicium sumendum in omnes partes sit inexorabilis, Rutil. Lup. 2, 9 extr.: si nos inexorabiles ad ignoscenda peccata fuerimus, Augustin. de fid. et symb. 10. § 22: absol., immisericos atque inexorabilis, Gell.: facere alqm inexorabilem, Pacuv. tr. fr.: Ggstz., inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes, Cornif. rhet. 4, 21 u. 58. – b) v. Lebl.: res, Liv.: disciplina, unerbittlich strenge, Tac.: odium, Sen. rhet. u. Ov. – II) = durch Bitten unerreichbar, Val. Flacc. 5, 321.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inexorabilis
-
14 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2. -
15 inexorabilis
ĭn-exōrābĭlis, e, adj.I.That cannot be moved by entreaty, inexorable (class.).A. (α).With in and acc.:(β).qui inexorabilis in ceteros esse visus sum,
Cic. Sull. 31, 87.—With adversus:(γ).adversus te et rem tuam,
Liv. 34, 4, 18.—With contra:(δ).contra improbos nocentesque,
Gell. 14, 4, 3.—With dat.:(ε).delictis,
Tac. A. 11, 18.—Absol.: ni me inexorabilem faxis, Pac. ap. Non. 184, 4:B.judices,
Cic. Tusc. 1, 5, 10:Achilles,
Hor. A. P. 121.—Of inanim. and abstr. things:* II.res,
Liv. 2, 3:disciplina,
inexorably severe, rigorous, Tac. H. 1, 51:odium,
Ov. M. 5, 244:fatum,
Verg. G. 2, 491:claustra,
Val. Max. 4, 8, 2.—That cannot be obtained by entreaty:neque inexorabile certe, Quod petimus,
Val. Fl. 5, 321. -
16 offensa
I.Lit. (very rare):II.donec cerussae similis fiat, nulla dentium offensa,
and does not grit against the teeth, Plin. 34, 10, 22, § 104:sine offensis fricantium,
id. 35, 15, 52, § 184.—Trop.A.Offence, disfavor, displeasure, hatred; enmity:2.quin magnā in offensā sim apud Pompeium,
Cic. Att. 9, 2, a, 2: quod offensae fuerit in istā cunctatione, te subisse, to incur hatred, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2:gravissimam contrahere,
to fall into disgrace, Suet. Vesp. 4:offensam meruisse,
Ov. P. 4, 1, 16:habere,
to cause hatred, Quint. 9, 2, 72:ne minus gratiae quam offensae mereamur,
id. 4, 2, 39:sinceri et sine offensā in diem Christi,
Vulg. Phil. 1, 10.—An offending against or violating a law, an offence, crime (mostly in jurid. Lat.):B.offensa edicti,
Dig. 3, 1, 6:levis offensae contrahere culpam, Cod. Th. 4, 11, 1: sub quālibet culpae aut erroris offensā,
ib. 6, 10, 1:offensae veteris reus atque tacendae,
Juv. 4, 105.—An injury received, an offence, affront, wrong (perh. only since the Aug. per.):2.gustus,
Col. 12, 21, 6:offensas vindicet ense suas,
Ov. Tr. 3, 8, 40:in offensis exorabilis,
Vell. 2, 29, 4:per ejusmodi offensas emetiendum est confragosum hoc iter,
Sen. Ep. 18, 4, 2.—Of a state of injury, a complaint, inconvenience, indisposition:sine offensā corporis animique,
Petr. 131:si quid offensae in cenā sensit,
indisposition, Cels. 1, 6; Sen. Ep. 7, 1; cf. in plur., id. Tranq. An. 2, 1.
См. также в других словарях:
exorabilis — index placable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
exorable — ► adjetivo literario Que cede con facilidad ante los ruegos y súplicas: ■ el rey se mostró exorable ante sus súbditos. SINÓNIMO condescendiente * * * exorable (del lat. «exorabĭlis») adj. Blando o *condescendiente. * * * exorable. (Del lat.… … Enciclopedia Universal
exorable — ⇒EXORABLE, adj. Qui se laisse fléchir par des prières. (Quasi )synon. indulgent. Anton. inexorable, inflexible. Qu entends je? À mes désirs seriez vous exorable? Vous me comblez de joie, ô princesse adorable! (HUGO, Cromw., 1827, p. 215). Oui,… … Encyclopédie Universelle
Exorable — Ex o*ra*ble, a. [L. exorabilis: cf. F. exorable. See {Exorate}.] Capable of being moved by entreaty; pitiful; tender. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
inexorable — adjective Etymology: Latin inexorabilis, from in + exorabilis pliant, from exorare to prevail upon, from ex + orare to speak more at oration Date: 1542 not to be persuaded, moved, or stopped ; relentless < inexorable progress > • inexorability… … New Collegiate Dictionary
exorable — exorability, n. /ek seuhr euh beuhl/, adj. susceptible of being persuaded or moved by entreaty. [1555 65; < L exorabilis, equiv. to exora(re) to prevail upon, move by entreaty (ex EX 1 + orare to pray, beg) + bilis BLE] * * * … Universalium
placable — I adjective appeasable, benevolent, capable of being appeased, capable of being pacified, charitable, clement, compassionate, conciliatory, disposed to mercy, exorabilis, exorable, forbearant, forbearing, forgiving, generous, gracious, indulgent … Law dictionary
inexorable — [ inɛgzɔrabl ] adj. • av. 1520; lat. inexorabilis, de exorare « vaincre par ses prières » ♦ Littér. 1 ♦ Qui résiste aux prières, qu on ne peut fléchir; sans pitié. ⇒ impitoyable, implacable, inflexible. « Cœur inexorable et dur comme un rocher »… … Encyclopédie Universelle
exorable — (è gzo ra bl ) adj. Qui se laisse fléchir par des supplications. • Ô dieux, qui comme vous la rendez adorable, Rendez la comme vous à mes voeux exorable, CORN. Cinna, III, 3. • Le ciel à mon amour serait il favorable, Jusqu à rendre sitôt… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
inesorabile — i·ne·so·rà·bi·le agg. CO 1a. che non si lascia piegare dalla pietà o dalle preghiere: giudice, tiranno inesorabile; il vincitore fu inesorabile con i nemici Sinonimi: impietoso, implacabile, inclemente, inflessibile, irremovibile. Contrari:… … Dizionario italiano
inesorabile — {{hw}}{{inesorabile}}{{/hw}}agg. 1 Che non si lascia piegare e muovere dalle preghiere o dalla pietà; SIN. Implacabile, spietato. 2 Che è impossibile evitare: decreto –i. ETIMOLOGIA: dal lat. inexorabilis, comp. di in neg. ed exorabilis ‘che si… … Enciclopedia di italiano