-
41 Festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
42 festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
43 feto
I.Neutr., to bring forth, breed, hatch:II.in quibus (paludibus) plerumque fetant (anates),
Col. 8, 15, 7:silvestres gallinae,
id. 8, 8, 12: cf. ib. § 8.—Act., to make fruitful, fructify, impregnate:feminas,
Aug. de Cons. Evang. 1, 25:armenta,
id. Civ. D. 5, 7 al. -
44 foeto
I.Neutr., to bring forth, breed, hatch:II.in quibus (paludibus) plerumque fetant (anates),
Col. 8, 15, 7:silvestres gallinae,
id. 8, 8, 12: cf. ib. § 8.—Act., to make fruitful, fructify, impregnate:feminas,
Aug. de Cons. Evang. 1, 25:armenta,
id. Civ. D. 5, 7 al. -
45 fractio
fractĭo, ōnis, f. [id.], a breaking, breaking in pieces (eccl. Lat.):panis,
Hier. Ep. 108, 8; Aug. Cons. Evang. 4, 25; Vulg. Luc. 24, 35. -
46 hodiernus
I.Lit.:II.quod ex hodierno ejus edicto perspicere potestis,
Cic. Phil. 4, 3, 7:disputatio hesterni et hodierni diei,
id. de Or. 3, 21, 81:hodierno die, mane,
today, id. Cat. 3, 9, 21:ante hodiernum diem,
id. ib. 3, 8, 20:quis scit an adiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?
Hor. C. 4, 7, 17:(Servio Tullio regnante) multo diutius Athenae jam erant quam est Roma ad hodiernum diem,
Cic. Brut. 10, 39. — Poet. for hodie:sic venias, hodierne,
Tib. 1, 7, 53.—(Acc. to hodie, II.) Of the present time, present, actual (rare and postAug.; cf. Krebs, Antibarb. p. 524 sq.).— Only in neutr. absol.:servatumque in hodiernum est, ne quis, etc.,
to this day, Plin. 33, 1, 7, § 30:in hodiernum,
Min. Fel. Octav. 22 fin.; Dict. Cret. 3, 25:in hodiernum diem,
to the present time, Vitr. 3, 1, 8; Aug. de Cons. Evang. 3, 24, 69. -
47 illusorius
illūsōrĭus, a, um, adj. [id.], ironical, of a mocking character:adoratio,
Ambros. in Luc. 10, 23; Aug. Cons. Evang. 3, 13, 46. -
48 milia
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
49 mille
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
50 millia
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
51 mundicors
mundĭ-cors, dis, adj. [1. mundus-cor], clean-hearted (eccl. Lat.):beati mundicordes,
Aug. Serm. 53 de Verb. Evang. -
52 necatrix
nĕcātrix, īcis, f. [necator], she who slays (late Lat.), Aug. de Cons. Evang. 13 med. -
53 parabola
I.Lit.: in omni parabole aut praecedit similitudo, res sequitur;II.aut praecedit res, similitude sequitur,
Quint. 8, 3, 77; 6, 3, 59:qui simpliciter et demonstrandae rei causā eloquebantur, parabolis referti sunt,
Sen. Ep. 59, 5.—Transf., in eccl. Lat., an allegorical relation, a parable, Tert. adv. Marc. 3, 5; Aug. quaest. Evang. 2, 45; Vulg. Job, 27, 1; id. Matt. 13, 3 et saep.—B.A proverb, Vulg. 3 Reg. 4, 32.—C.A taunting speech, Vulg. Hab. 2, 6.—D.Any speech, esp. in phrase:assumptā parabolā,
Vulg. Num. 23, 7. -
54 parabole
I.Lit.: in omni parabole aut praecedit similitudo, res sequitur;II.aut praecedit res, similitude sequitur,
Quint. 8, 3, 77; 6, 3, 59:qui simpliciter et demonstrandae rei causā eloquebantur, parabolis referti sunt,
Sen. Ep. 59, 5.—Transf., in eccl. Lat., an allegorical relation, a parable, Tert. adv. Marc. 3, 5; Aug. quaest. Evang. 2, 45; Vulg. Job, 27, 1; id. Matt. 13, 3 et saep.—B.A proverb, Vulg. 3 Reg. 4, 32.—C.A taunting speech, Vulg. Hab. 2, 6.—D.Any speech, esp. in phrase:assumptā parabolā,
Vulg. Num. 23, 7. -
55 persecutrix
persĕcūtrix, īcis, f. [persecutor], she that pursues or persecutes, Aug. Cons. Evang. 1, 25. -
56 perventor
-
57 vilicatus
vīlĭcātus, ūs, m. [id.], a stewardship (late Lat.), Aug. Qu. Evang. 2, 45. -
58 bjälke
substantiv1. bjælkeHur kommer det sig att du ser grandet (flisan) i din broders öga, men inte ser grandet i ditt eget?
Hvordan kan det være, at du ser splinten i din broders øje, men ikke ser bjælken i dit eget? (Lukas evang., kap. 6)Sammensatte udtryk:golvbjälke; snedbjälke; takbjälke
gulvbjælke; skråbjælke; tagbjælke -
59 Ordination
Ordination [ɔrdina'ʦ̑i̯o:n] <-, -en> f -
60 δαιμόνιον
δαιμόνιον, ου, τό (substant. neut. of the adj. δαιμόνιος [s. 2 below δαιμόνιον πνεῦμα], quotable since Homer; OGI 383, 175; Herm. Wr. 10, 19; Ps.-Phoc. 101; En 19:1; TestSol; GrBar 16:3; Philo; Jos., Bell. 1, 373; 6, 429) in Gk. lit. the δαιμον-family refers in general to powerful entities that transcend ordinary experience. After Homer’s time, the adj. δαιμόνιος means anything ‘sent from heaven’ or ‘that which is divine’ and the subst. τὸ δ. comes to mean ‘divine manifestation’ or ‘heaven’, as in our expression ‘what heaven decrees’ (Hdt. 5, 87, 2; cp. SIG 601, 15; Jos., Bell. 1, 69); or simply ‘the divine’ (Eur., Bacch. 894); cp. SIG 545, 14 (of religious piety). In our lit. the subst. gener. denotes a malevolent force.① transcendent incorporeal being w. status between humans and deities, daemon (as distinguished from demon, which in Eng. gener. connotes inimical aspect), semi-divine being, a divinity, spirit, (higher) power, without neg. connotation. The subst. was freq. used by Hellenes in a gener. sense esp. of independent numinous beings or divinities, as distinguished from a more personalized θεός, e.g. nymphs, Panes, and Sileni (Pla., Symp. 23 p. 202e πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ τε καὶ θνητοῦ=‘every δ. is between a god and a mortal’; cp. Philo, Mos. 1, 276; UPZ 144, 43; 50 [164 B.C.]; Vett. Val. 355, 15; Ps.-Lucian, Asinus 24 p. 592 οὐδὲ τὰ δ. δέδοικας; ‘aren’t you afraid of the spirits [powers]?’ The term is common in adjurations, e.g., δαιμόνιον πνεῦμα, w. ref. to the spirit of the departed as possessing extraordinary powers: lead tablet fr. Hadrumetum [Dssm., B 26, 35 (BS 271ff)]; PGM 4, 3038; 3065; 3075). ξένων δ. καταγγελεύς a preacher of strange divinities Ac 17:18 (cp. Pla., Apol. 26b; X., Mem. 1, 1, 1 καινὰ δαιμόνια εἰσφέρειν).② a hostile transcendent being w. status between humans and deities, spirit, power, hostile divinity, evil spirit, the neg. component may be either specific or contextual, and w. the sense commonly associated w. the loanword ‘demon’ (δ. φαῦλα: Chrysipp. [Stoic. II 338, 32, no. 1178]; Plut., Mor. 1051c. φαῦλ. δ.: Plut., Mor. 277a, Dio 2, 5. Vett. Val. 67, 5; 99, 7. Herm. Wr. 9, 3; PGM 4, 3081; 5, 120; 165; 170; LXX; En 19:1). Beings of this type are said to enter into persons and cause illness, esp. of the mental variety (GrBar 16:3 ἐν μαχαίρᾳ … ἐν δαιμονίοις as punishment; Jos., Bell. 7, 185 [of the spirits of deceased wicked people], Ant. 6, 166ff; 211; 214; 8, 45ff): δ. εἰσέρχεται εἴς τινα Lk 8:30; δ. ἔχειν Mt 11:18; Lk 7:33; 8:27; J 7:20; 8:48f, 52; 10:20. ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου who was under the control of an unclean power Lk 4:33. ῥῖψαν αὐτὸν τὸ δ. vs. 35; cp. ἔρρηξεν 9:42. Hence the healing of a sick person is described as the driving out of malignant forces ἐκβάλλειν (τ.) δ. (Jos., Ant. 6, 211) Mt 7:22; 9:34; 10:8; 12:24, 27f; Mk 1:34, 39; 3:15, 22; 6:13; 7:26; 9:38; 16:9, 17; Lk 9:49; 11:14f, 18ff; 13:32. Pass. Mt 9:33. ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δ. Lk 9:1. τὰ δʼ ὑποτάσσεται ἡμῖν 10:17. ἐξέρχεται τὸ δ. (s. ἐξέρχομαι 1aβב.—Thrasyllus [I A.D.] in Ps.-Plut., Fluv. 16, 2 ἀπέρχεται τὸ δαιμόνιον) Mt 17:18; Mk 7:29f; Lk 4:41; 8:2, 33, 35, 38. Some live in deserted places 8:29, hence a ruined city is a habitation of (malevolent) powers Rv 18:2 (cp. Is 13:21; 34:11, 14; Bar 4:35). Their ruler is βεελζεβούλ (q.v.) Mt 12:24, 27; Lk 11:15, 18f. Erroneous instruction is διδασκαλίαι δαιμονίων (subj. gen.) 1 Ti 4:1. The ability of such beings to work miracles is variously described J 10:21 and Rv 16:14. They are objects of polytheistic worship 9:20 (Dt 32:17; Bar 4:7; cp. Ps 95:5; 105:37; En 19:1; 99:7; Just., Tat.; SibOr Fgm. 1, 22. Likew. among Persians and Babylonians: Cumont3 305, 97) 1 Cor 10:20f (w. satirical reference to the secondary status of these members of the spirit-world relative to deity); B 16:7. On Js 2:19 s. φρίσσω.—Of the evil spirit of slander Hm 2:3; of vengeance Hs 9, 23, 5; of arrogance Hs 9, 22, 3.—The δ. can appear without a tangible body, and then acts as a phantom or ghost ISm 3:2.—JGeffcken, Zwei griech. Apologeten 1907, 216ff; JTambornino, De Antiquorum Daemonismo 1909; RWünsch, D. Geisterbannung im Altertum: Festschr. Univ. Breslau 1911, 9–32; WBousset, Z. Dämonologie d. späteren Antike: ARW 18, 1915, 134–72; FAndres, Daimon: Pauly-W. Suppl. III 1918, 267–322; MPohlenz, Stoa ’49 (index).—HDuhm, D. bösen Geister im AT 1904; GBarton, EncRelEth IV 1911, 594–601; AJirku, Die Dämonen u. ihre Abwehr im AT 1912; ALods, Marti Festschr. 1925, 181–93; HKaupel, D. Dämonen im AT 1930; Bousset, Rel.3 1926, 331ff; Billerb. IV 1928, 501–35; TCanaan, M.D., Dämonenglaube im Lande der Bibel 1929 1–20.—WAlexander, Demonic Possession in the NT 1902; JSmit, De Daemonicis in Hist. Evang. 1913; RBultmann, Gesch. d. Syn. Tradition2 ’31, 223ff; HEberlein, NKZ 42, ’31, 499–509; 562–72; FFenner, D. Krankheit im NT 1930; ATitius, NBonwetsch Festschr. 1918, 25–47; GSulzer, D. Besessenheitsheilungen Jesu 1921; HSeng, D. Heilungen Jesu in med. Beleuchtung2 1926; WWrede, Z. Messiaserkenntnis d. Dämonen bei Mk: ZNW 5, 1904, 169–77; OBauernfeind, D. Worte d. Dämonen im Mk-Ev. 1928; AFridrichsen, Theology 21, ’31, 122–35; SMcCasland, By the Finger of God ’51; SEitrem, Some Notes on the Demonology in the NT: SymbOsl, Suppl. 12, ’50, 1–60; JKallas, The Satanward View (Paul), ’66; GTillesse, Le Secret Messianique dans Mk, ’68, 75–111; RAC IX 546–797; RMacMullen, VigChr 37, ’83, 174–92; G. Francois, Le polythéisme et l’emploi au singulier des mots ΘΕΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ’57 (lit.); GRiley, Demon: DDD 445–55. S. also the lit. s.v. ἄγγελος.—B. 1488. DELG s.v. δαίμων. M-M. TW.
См. также в других словарях:
Evang. — Evang. † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations ► Abbreviation in general use, chiefly Ecclesiastical Evangelium ( Gospel Breviary) The Catholic Encyclopedia, Volume VIII. New York: Robert Appleton Company. Nihil Obstat … Catholic encyclopedia
Evang. — Evangelical. * * * evang. or Evang., evangelical. * * * (or Evang.) abbr. ■ evangelical ■ evangelist … Useful english dictionary
Evang. — Evangelical. * * * … Universalium
Evang. — rel Evangelical … From formal English to slang
Jo. Evang. — John the Evangelist. * * * … Universalium
Jo. Evang. — John the Evangelist … Useful english dictionary
Michaelskirche (Kürnbach) — Evang. Michaelskirche in Kürnbach Die evangelische Michaelskirche in Kürnbach im Landkreis Karlsruhe in Baden Württemberg geht auf eine bereits um das Jahr 800 bestehende Kirche zurück und erhielt durch den Wiederaufbau um 1725 nach… … Deutsch Wikipedia
Kirchenkreis Stuttgart — Basisdaten Landeskirche: Evangelische Landeskirche in Württemberg Prälatur: Stuttgart Fläche: 207,36 km² Gliederung: 4 Dekan … Deutsch Wikipedia
Liste der Kirchengebäude in Leipzig — In der Liste der Kirchengebäude in Leipzig sind alle Kirchen und ehemaligen Kirchen in Leipzig aufgeführt. Dabei werden hier als Kirchen solche christlichen Bauten angesehen, die speziell für eine sakrale Funktion erbaut wurden bzw. die umgebaut… … Deutsch Wikipedia
Kirchen in Stuttgart — Diese Übersicht enthält im Grundsatz alle in Stuttgart bestehenden Kirchengebäude. Soweit bekannt wurde bei jeder Kirche Bauzeit, Architekten, eine kurze Baubeschreibung sowie etwaige Besonderheiten angeben. Inhaltsverzeichnis 1 Evangelische… … Deutsch Wikipedia
ГРИГОРИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Двоеслов; лат. Gregorius Magnus] (ок. 540, Рим 12.03.604, там же), свт. (пам. 12 марта; в совр. католич. Церкви 3 сент. день интронизации), папа Римский (3 сент. 590 12 марта 604), отец и учитель Церкви. Жизнь Источниками жизнеописания Г. В.… … Православная энциклопедия