-
1 бревиарий Евангелиум
Religion: Evangelium (Gospel Breviary, сокр. Evang.)Универсальный русско-английский словарь > бревиарий Евангелиум
-
2 auricolor
aurĭ-cŏlor, ōris, adj. [aurum], of the color of gold:aethra,
Juvenc. Evang. Bapt. Chr. 1, 359. -
3 festum
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
4 Festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
5 festus
1.festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.I.Lit.A.Adj. (syn.: sollennis, fastus).1.With expressions of time:2.festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,
Plaut. Aul. 2, 8, 10:die festo celebri nobilique,
id. Poen. 3, 5, 13:qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,
Cic. Pis. 22, 51:Syracusani festos dies anniversarios agunt,
id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:lux,
Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:tempus,
id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:observare festa sabbata,
id. 6, 159.—Hence,Transf., of everything relating to holidays:B.chori,
Ov. Tr. 5, 12, 8:clamores,
Plin. Ep. 2, 17, 24:corona,
Ov. M. 10, 598; cf.fronde,
Verg. A. 4, 459:dapes,
Hor. Epod. 9, 1:mensae,
Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:lusus,
Mart. 1, 1:pagus,
Hor. C. 3, 18, 11:urbs,
gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:theatra,
Ov. M. 3, 111:Lares,
Mart. 3, 58, 23:licentiae,
of the holidays, Quint. 6, 3, 17:pax,
Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:plebs,
Tac. A. 2, 69:domus ornatu,
id. ib. 3, 9:ritus,
id. H. 5, 5:omina,
id. A. 5, 4:cespes,
Juv. 12, 2:janua,
id. 12, 91.—As a term of endearment:mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,
my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):II.cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?
Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,
feast, id. F. 2, 247:cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,
Lact. 1, 21, 25.—In plur.:Idaeae festa parentis erunt,
Ov. F. 4, 182:festa venatione absumi,
Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):2.dolor,
Stat. S. 2, 7, 134:festior annus,
Claud. III. Cons. Hon. 3:festissimi dies,
Vop. Tac. 11:aures,
i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).Festus, i, m., a Roman surname.I.Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—II.Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al. -
6 feto
I.Neutr., to bring forth, breed, hatch:II.in quibus (paludibus) plerumque fetant (anates),
Col. 8, 15, 7:silvestres gallinae,
id. 8, 8, 12: cf. ib. § 8.—Act., to make fruitful, fructify, impregnate:feminas,
Aug. de Cons. Evang. 1, 25:armenta,
id. Civ. D. 5, 7 al. -
7 foeto
I.Neutr., to bring forth, breed, hatch:II.in quibus (paludibus) plerumque fetant (anates),
Col. 8, 15, 7:silvestres gallinae,
id. 8, 8, 12: cf. ib. § 8.—Act., to make fruitful, fructify, impregnate:feminas,
Aug. de Cons. Evang. 1, 25:armenta,
id. Civ. D. 5, 7 al. -
8 fractio
fractĭo, ōnis, f. [id.], a breaking, breaking in pieces (eccl. Lat.):panis,
Hier. Ep. 108, 8; Aug. Cons. Evang. 4, 25; Vulg. Luc. 24, 35. -
9 hodiernus
I.Lit.:II.quod ex hodierno ejus edicto perspicere potestis,
Cic. Phil. 4, 3, 7:disputatio hesterni et hodierni diei,
id. de Or. 3, 21, 81:hodierno die, mane,
today, id. Cat. 3, 9, 21:ante hodiernum diem,
id. ib. 3, 8, 20:quis scit an adiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?
Hor. C. 4, 7, 17:(Servio Tullio regnante) multo diutius Athenae jam erant quam est Roma ad hodiernum diem,
Cic. Brut. 10, 39. — Poet. for hodie:sic venias, hodierne,
Tib. 1, 7, 53.—(Acc. to hodie, II.) Of the present time, present, actual (rare and postAug.; cf. Krebs, Antibarb. p. 524 sq.).— Only in neutr. absol.:servatumque in hodiernum est, ne quis, etc.,
to this day, Plin. 33, 1, 7, § 30:in hodiernum,
Min. Fel. Octav. 22 fin.; Dict. Cret. 3, 25:in hodiernum diem,
to the present time, Vitr. 3, 1, 8; Aug. de Cons. Evang. 3, 24, 69. -
10 illusorius
illūsōrĭus, a, um, adj. [id.], ironical, of a mocking character:adoratio,
Ambros. in Luc. 10, 23; Aug. Cons. Evang. 3, 13, 46. -
11 milia
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
12 mille
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
13 millia
mille, in the plur. mīlia (or millia;I.archaic, MEILIA,
Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. homilos; cf. miles], a thousand, thousands.Lit.A.In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:B.mille et quingentis passibus abesse,
Caes. B. G. 1, 22.—With gen.:mille drachumarum Olympicūm,
Plaut. Trin. 2, 4, 23:spondeo et mille auri Philippum dotis,
id. ib. 5, 2, 34; cf.:mille nummūm,
Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5:mille denariūm,
Gell. 1, 16, 9:mille quingentos aeris in censum adferre,
Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1:hominum mille versabatur,
Cic. Mil. 20, 53.—So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40:mille equitum,
Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61:mille militum,
Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3:mille annorum,
Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.—In plur. with gen.:Thracum mille aut duo milia occidere,
Cic. Phil. 14, 5, 12:sexcenta milia mundorum,
id. N. D. 1, 34, 96.—Without gen.:censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor,
Liv. 35, 9:sagittarios tria milia numero habebat,
Caes. B. C. 3, 4:tot milia, gentes Arma ferunt Italae,
Verg. A. 9, 132:decem milia talenta,
Hier. in Evang. Matt. 18, 24:quatuor milia, funditores et sagittarii,
Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4:tritici modios CXX milia polliceri,
Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3:Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus,
Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.—Distributively:in milia aeris asses singulos,
on every thousand, Liv. 29, 15.—In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibus... aperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4:II.ultra quadringenta milia,
id. ib. 3, 4.—Prov.: mille passuum mora, a mile's delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.:mille passuum commoratu's cantharum,
id. Men. 1, 2, 64.—Transf., like the Gr. muria, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.):mille pro uno Kaesones exstitisse,
Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4:mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701:tentat mille modis,
Hor. C. 3, 7, 12:mille pericula saevae urbis,
Juv. 3, 8; 12, 46:quomodo persequatur unus mille,
Vulg. Deut. 32, 30. — Plur.:ante milia annorum,
Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516:erat numerus eorum milia milium,
Vulg. Apoc. 5, 11; so,mille alia, alia mille,
innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14. -
14 mundicors
mundĭ-cors, dis, adj. [1. mundus-cor], clean-hearted (eccl. Lat.):beati mundicordes,
Aug. Serm. 53 de Verb. Evang. -
15 necatrix
nĕcātrix, īcis, f. [necator], she who slays (late Lat.), Aug. de Cons. Evang. 13 med. -
16 parabola
I.Lit.: in omni parabole aut praecedit similitudo, res sequitur;II.aut praecedit res, similitude sequitur,
Quint. 8, 3, 77; 6, 3, 59:qui simpliciter et demonstrandae rei causā eloquebantur, parabolis referti sunt,
Sen. Ep. 59, 5.—Transf., in eccl. Lat., an allegorical relation, a parable, Tert. adv. Marc. 3, 5; Aug. quaest. Evang. 2, 45; Vulg. Job, 27, 1; id. Matt. 13, 3 et saep.—B.A proverb, Vulg. 3 Reg. 4, 32.—C.A taunting speech, Vulg. Hab. 2, 6.—D.Any speech, esp. in phrase:assumptā parabolā,
Vulg. Num. 23, 7. -
17 parabole
I.Lit.: in omni parabole aut praecedit similitudo, res sequitur;II.aut praecedit res, similitude sequitur,
Quint. 8, 3, 77; 6, 3, 59:qui simpliciter et demonstrandae rei causā eloquebantur, parabolis referti sunt,
Sen. Ep. 59, 5.—Transf., in eccl. Lat., an allegorical relation, a parable, Tert. adv. Marc. 3, 5; Aug. quaest. Evang. 2, 45; Vulg. Job, 27, 1; id. Matt. 13, 3 et saep.—B.A proverb, Vulg. 3 Reg. 4, 32.—C.A taunting speech, Vulg. Hab. 2, 6.—D.Any speech, esp. in phrase:assumptā parabolā,
Vulg. Num. 23, 7. -
18 persecutrix
persĕcūtrix, īcis, f. [persecutor], she that pursues or persecutes, Aug. Cons. Evang. 1, 25. -
19 perventor
-
20 vilicatus
vīlĭcātus, ūs, m. [id.], a stewardship (late Lat.), Aug. Qu. Evang. 2, 45.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Evang. — Evang. † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations ► Abbreviation in general use, chiefly Ecclesiastical Evangelium ( Gospel Breviary) The Catholic Encyclopedia, Volume VIII. New York: Robert Appleton Company. Nihil Obstat … Catholic encyclopedia
Evang. — Evangelical. * * * evang. or Evang., evangelical. * * * (or Evang.) abbr. ■ evangelical ■ evangelist … Useful english dictionary
Evang. — Evangelical. * * * … Universalium
Evang. — rel Evangelical … From formal English to slang
Jo. Evang. — John the Evangelist. * * * … Universalium
Jo. Evang. — John the Evangelist … Useful english dictionary
Michaelskirche (Kürnbach) — Evang. Michaelskirche in Kürnbach Die evangelische Michaelskirche in Kürnbach im Landkreis Karlsruhe in Baden Württemberg geht auf eine bereits um das Jahr 800 bestehende Kirche zurück und erhielt durch den Wiederaufbau um 1725 nach… … Deutsch Wikipedia
Kirchenkreis Stuttgart — Basisdaten Landeskirche: Evangelische Landeskirche in Württemberg Prälatur: Stuttgart Fläche: 207,36 km² Gliederung: 4 Dekan … Deutsch Wikipedia
Liste der Kirchengebäude in Leipzig — In der Liste der Kirchengebäude in Leipzig sind alle Kirchen und ehemaligen Kirchen in Leipzig aufgeführt. Dabei werden hier als Kirchen solche christlichen Bauten angesehen, die speziell für eine sakrale Funktion erbaut wurden bzw. die umgebaut… … Deutsch Wikipedia
Kirchen in Stuttgart — Diese Übersicht enthält im Grundsatz alle in Stuttgart bestehenden Kirchengebäude. Soweit bekannt wurde bei jeder Kirche Bauzeit, Architekten, eine kurze Baubeschreibung sowie etwaige Besonderheiten angeben. Inhaltsverzeichnis 1 Evangelische… … Deutsch Wikipedia
ГРИГОРИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Двоеслов; лат. Gregorius Magnus] (ок. 540, Рим 12.03.604, там же), свт. (пам. 12 марта; в совр. католич. Церкви 3 сент. день интронизации), папа Римский (3 сент. 590 12 марта 604), отец и учитель Церкви. Жизнь Источниками жизнеописания Г. В.… … Православная энциклопедия