-
1 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.: ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – / Genet. Plur. equûm (equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409.
-
2 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.:————ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – ⇒ Genet. Plur. equûm————(equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409. -
3 equus
ĕquus, i ( gen. plur. equūm, Verg. G. 2, 542; Stat. Th. 4, 409 al.), m. [Sanscr. acvas; Gr. hippos (ikkos); cf. Epŏna; root, ak-, to be sharp or swift; cf. Gr. akros, ôkus; Lat. acus, ocior], a horse, steed, charger.I.Prop.A.In gen. (cf.:B.caballus, canterius, mannus),
Varr. R. R. 2, 7; Col. 6, 27 sq.; Plin. 8, 42, 64, § 154 sq.; Pall. Mart. 13; Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahlen); Plaut. Bacch. 1, 1, 39; id. Men. 5, 2, 109; Cic. Rep. 1, 43; 1, 7, 9 et saep.:equus = equa,
Varr. R. R. 2, 7, 11.—Offered as a sacrifice to Mars, Paul. ex Fest. p. 81, 16, and p. 178, 24 sq. Müll.; cf. Prop. 4 (5), 1, 20; and v. October: EQVO PVBLICO ORNATVS, EXORNATVS, HONORATVS, etc.; or, ellipt., EQVO PVBLICO, very often [p. 654] in inscriptions; v. Inscr. Momms. 73; 459; 445; 1952; 2456;2865 al.—In another sense: equi publici,
post-horses, Amm. 14, 6.—Equo vehi, advehi, ire, desilire, equum conscendere, flectere, in equum ascendere, equo citato, concitato, etc., see under these verbs.—In partic.1.Of cavalry, in the phrase, equis virisque (viri = pedites; cf. eques and vir), adverb., with horse and foot, i. e. with might and main, with tooth and nail, Liv. 5, 37; Flor. 2, 7, 8;2.also: equis, viris,
Cic. Phil. 8, 7, 21; id. Fam. 9, 7; cf. Nep. Hamilc. 4;and in the order, viris equisque,
Cic. Off. 3, 33.—Transf., of race-horses:C.ego cursu corrigam tarditatem tum equis, tum vero, quoniam scribis poëma ab eo nostrum probari, quadrigis poeticis,
i. e. in prose and poetry, Cic. Q. Fr. 2, 15, a (see the passage in connection).—Transf.1.In plur. (like hippoi in Homer), a chariot, Verg. A. 9, 777.—2.The wind, Cat. 66, 54; Val. Fl. 1, 611.—3.In mal. part., Hor. S. 2, 7, 50; Petr. 24, 4; App. M. 2, p. 122; Mart. 11, 104, 14.—D.Prov.: equi donati dentes non inspiciuntur, we don't look a gift horse in the mouth, Hier. Ep. ad Ephes. prooem.—II.Meton.A.Equus bipes, a sea-horse, Verg. G. 4, 389;B.Auct. Pervig. Ven. 10: fluviatilis,
a river-horse, hippopotamus, Plin. 8, 21, 30, § 73.—Equus ligneus, like the Homeric halos hippos, a ship, Plaut. Rud. 1, 5, 10.—C.The Trojan horse, Verg. A. 2, 112 sq.; Hyg. Fab. 108; Plaut. Bacch. 4, 9, 12; Prop. 3 (4), 1, 25; Hor. C. 4, 6, 13 al.—* 2.Trop., of a secret conspiracy, Cic. Mur. 37, 78.—D.A battering-ram, because shaped like a horse;E.afterwards called aries,
Plin. 7, 56, 57, § 202.—The constellation Pegasus, Cic. N. D. 2, 43, 111 sq.; Col. 11, 2, 31; Hyg. Astr. 2, 18; 3, 17.—F.Equus Trojanus, the title of a play of Livius Andronicus, Cic. Fam. 7, 1, 2 al. -
4 equus
equus equus, i m конь -
5 equus
equus, i, m., horse. -
6 equus
ecus (equus), i, m. cheval.* * *ecus (equus), i, m. cheval.* * *Equus, equi, Un cheval.\Anfractus leuioris equi. Valer. Flac. Voltigement, Quand un cheval tourne court puis ca, puis là, Contournement.\Acer equus. Ouid. Vif, Hisnel, Deliberé.\Ales equus. Ouid. Qui vole.\Anheli equi. Ouid. Qui ont tant couru ou travaillé, qu'ils en sont à la grosse haleine.\Bellator equus. Ouid. Un roussin, Un dextrier, Un cheval de guerre, Un cheval de lance, Un coursier, Un cheval d'armes.\Durior oris equus. Ouid. Fort en bouche, Qu'on ne peult arrester avec le frein, Qui ha mauvaise embouchure.\Intractatus et nouus. Ci. Cheval neuf, et qui n'est point encore faict à la bride.\Puluerei. Valer. Flac. Pouldreux.\Recentes equi. Ouid. Fraiz et reposez, De relais.\Venator equus. Claud. Cheval de chasse.\Adornati venatui equi. Tacit. Accoustrez et apprestez pour aller à la chasse.\In equum ascendere. Cic. Monter à cheval.\Calcari equo. Claud. Estre foulé et pettelé d'un cheval.\Conscendere equum. Ouid. Monter à cheval.\Curare equos. Virgil. Penser et traicter les chevaulx.\Recentes equi vix enituntur. Ouid. A grand peine y peuvent ils monter.\Fingit equum tenera docilem ceruice magister. Horat. Le fait et apprend. \ Flectere equum. Horat. Contourner.\Male habitus equus. Gel. Maigre, et mal pensé, Mal traicté.\Insidere equo. Plin. Estre à cheval.\Iungere equos. Virgil. Atteler, Accoupler.\Equos obliquare. Stat. Contourner.\Praeteragere equum locum aliquem. Horat. Faire passer oultre.\Sustinere equos. Cic. Les tenir en bride, et faire aller petit pas.\Tollere aliquem in equum. Cic. Le mettre à cheval, Le monter.\Transmittere equis fluuium. Cic. Passer la riviere à cheval.\Equis et quadrigis. Cic. En toute diligence.\Velis equisque. Cicero. A bride abbatue, et à voile despliee, En toute diligence. -
7 EQUUS
НАСДАК: Equus Gaming Company, L. P. -
8 Equus
-
9 equus
i m.1) лошадь, конь, жеребецe. bellator V, T — боевой коньe. nudus Sil — неосёдланный коньequi juncti Pl, V (quadrijŭgi O) — запряжка четвёркойin equum iqsilire L (ascendĕre C) — сесть на коняvehi (in) equo C, Nep или ire (in) equis O, L — ездить верхомequis virisque L — соединёнными силами конницы и пехоты, перен. C etc. всеми силамиe. bipes V предпол. — морской левe. fluviatilis PM — гиппопотам, бегемот2) «конь», род стеноломной (осадной) машины PM3) ( sensu obsceno) Hectoreus e. M = Hector4) созвездие Пегаса Col, C -
10 equus
мед.сущ. лошадь -
11 equus
лошадь (Gai. I. 120. III. 212. Ulp. XIX. 1. 1. 1 § 4. 7. 1. 5 D. 9, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > equus
-
12 equus
horse; steed -
13 Equus
الفرس* * *الفَرَس (الجِنْسُ الوَحيدُ الباقِي من الخَيلِيَّات) -
14 Equus
hobune, sebra -
15 equus
horse, steed, mount -
16 equus
, i mконь, лошадь -
17 Equus
ENG horsesNLD paarden [geslacht], paarden s.s. [ondergeslacht]GER PferdeFRA chevaux -
18 equus or ecus
equus or ecus ī ( gen plur. equōm or equūm, V.), m [3 AC-], a horse, steed, charger: fortis: equis uti: cadere de equo: inanis, without a rider: in equo, mounted: ex equo pugnare, L.— Fig.: conrigam tarditatem cum equis, tum quadrigis, i. e. will use extreme diligence: equis, viris subvenire, with horse and foot, i. e. with might and main: equis virisque, i. e. with their whole force, L.— Plur, a chariot (poet.): Semper equos canebat, V.: conscendit equos, O.— A sea-horse: bipedum currus equorum, V.— The Trojan Horse: Troianus: trabibus contextus, V.: Equus Troianus, a play of Livius Andronicus.—Fig.: intus est equus Troianus, i. e. treason.—The constellation Pegasus. -
19 Equus Tuticus
Equus Tuticus, ī, m., ein unbedeutendes Städtchen im Hirpinischen (in Unteritalien), jetzt Castel Franco, Cic. ad Att. 6, 1, 1. Vgl. Porphyrio u. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 5, 87.
-
20 Equus Tuticus
Equus Tuticus, ī, m., ein unbedeutendes Städtchen im Hirpinischen (in Unteritalien), jetzt Castel Franco, Cic. ad Att. 6, 1, 1. Vgl. Porphyrio u. die Auslgg. zu Hor. sat. 1, 5, 87.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Equus Tuticus
См. также в других словарях:
Equus — Saltar a navegación, búsqueda «Equus» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Equus (desambiguación). ? Équidos … Wikipedia Español
Equus — (IPAEng|ɛkwʊs; Latin for horse or steed) may refer to:* Equus (genus), a genus of animals including horses, donkeys, zebras and onagers* Equus (play), a play by Peter Shaffer * Equus (film), a film adaptation of the Peter Shaffer play * Equus… … Wikipedia
Equus — (Lateinisch für Pferd) bezeichnet die biologische Gattung der Pferde, siehe Equus (Gattung) Hyundai Equus, ein Automobil Equus (Theater), ein Theaterstück von Peter Shaffer Equus – Blinde Pferde, eine Verfilmung des Theaterstücks Equus … Deutsch Wikipedia
equus — subst. Gen de mamifere imparicopitate, având ca reprezentanţi actuali calul, măgarul, zebra etc., caracterizate prin talie mare, dinţi lungi, existenţa unui singur deget. [pr.: écvus] – cuv. lat. Trimis de the catalin, 21.02.2004. Sursa: DEX 98 … Dicționar Român
Equus — E quus, n. [L., horse.] (Zo[ o]l.) A genus of mammals, including the horse, ass, etc. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Equus — (lat.), Pferd; z.B. E. feudalis, so v.w. Lehnpferd; E. publĭcus, s.u. Eques A); E. October (E. Octobris), Pferd, auf dem Campus Martius dem Mars am 15. Octbr. (am Tage der Einnahme Trojas) geopfert; der noch blutige Schweif wurde in die Wohnung… … Pierer's Universal-Lexikon
Equus — (lat.), s. Pferd … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Equus — (lat.), Pferd, s. Pferde … Kleines Konversations-Lexikon
EQUUS — Gaming Company, L. P. (Business » NASDAQ Symbols) … Abbreviations dictionary
Equus — [lateinisch »Pferd«], einzige Gattung der Pferde (Familie Equidae) mit den rezenten Vertretern Esel, Pferde, Zebras. … Universal-Lexikon
Equus — Drame de Sidney Lumet, d après la pièce de Peter Shaffer, avec Richard Burton, Peter Firth, Colin Blakely, Joan Plowright, Eileen Atkins. Pays: Grande Bretagne Date de sortie: 1977 Technique: couleurs Durée: 2 h 17 Résumé Un… … Dictionnaire mondial des Films