-
1 bellator
bellātŏr, ōris, m. [bello] - arch. duellātor, Plaut. Capt. prol. 68 [st1]1 [-] guerrier, combattant, homme de guerre. - Cic. Balb. 54; Tusc. 4, 53. - primus bellator duxque, Liv. 9, 1, 2: sans égal comme soldat et comme chef. [st1]2 [-] adj. de combat, de bataille. - bellator equus, Virg. G. 2, 145: cheval fougueux. - ou bellator seul Juv. 7, 127: cheval fougueux. - bellator ensis, Ov. M. 15, 368: épée de combat. - bellator campus, Stat. Th. 8, 378: champ de bataille. - bellator equus, Virg.: cheval de bataille. - bellator ensis, Ov.: épée de combat. [st1]3 [-] pion de damier. - Ov. A. A. 3, 359.* * *bellātŏr, ōris, m. [bello] - arch. duellātor, Plaut. Capt. prol. 68 [st1]1 [-] guerrier, combattant, homme de guerre. - Cic. Balb. 54; Tusc. 4, 53. - primus bellator duxque, Liv. 9, 1, 2: sans égal comme soldat et comme chef. [st1]2 [-] adj. de combat, de bataille. - bellator equus, Virg. G. 2, 145: cheval fougueux. - ou bellator seul Juv. 7, 127: cheval fougueux. - bellator ensis, Ov. M. 15, 368: épée de combat. - bellator campus, Stat. Th. 8, 378: champ de bataille. - bellator equus, Virg.: cheval de bataille. - bellator ensis, Ov.: épée de combat. [st1]3 [-] pion de damier. - Ov. A. A. 3, 359.* * *Bellator, Verbale, pen. prod. Cic. Homme de guerre, Guerroyeur, Combatant, Champion, Bellateur.\Bellator ensis. Sil. Espee d'armes.\Bellator equus. Virgil. Cheval de guerre, Cheval d'armes. -
2 bellator
bellātor, ōris (ancient form duellā-tor, Plaut. Capt. prol. 68; cf. the letter B), m. [bello].I.A warrior, soldier (as capable of fighting, while miles signifies a soldier by profession;II.class.): domi bellique duellatores optimi,
Plaut. Capt. prol. 68:si tu ad legionem bellator clues, at ego in culinā Ares,
id. Truc. 2, 7, 54; id. Mil. 4, 2, 85; id. Trin. 3, 2, 97; id. Curc. 4, 3, 21; id. Bacch. 4, 9, 3; id. Ep. 3, 4, 56; id. Truc. 2, 7, 68; Cic. Balb. 23, 54:quis est, qui aut bellatori, aut imperatori, aut oratori quaerat aliquid, etc.,
id. Tusc. 4, 24, 53; 4, 19, 43:ecqua pacifica persona desideretur an in bellatore sint omnia,
id. Att. 8, 12, 4:adeo Sulla dissimilis fuit bellator ac victor, ut, etc.,
Vell. 2, 25, 3:primus bellator duxque,
Liv. 9, 1, 2:fortes (opp. otiosi urbani),
id. 5, 20, 6; 8, 8, 17; 7, 26, 13; 1, 59, 9; Tac. A. 1, 67; 4, 49; Ov. A. A. 3, 359; Juv. 8, 10; 13, 168; Claud. Cons. Stil. 3, 12; Vulg. Isa. 3, 2 al.—Humorously of champion drinkers, Plaut. Men. 1, 3, 5.—Esp. (like amator, arator, venator, etc.; v. Zumpt, Gr. § 102; in close apposition with another subst., and taking the place of an adj.), warlike, ready to fight, martial, valorous (mostly poet.):bellator Turnus,
Verg. A. 12, 614:bellator deus,
the war-god Mars, id. ib. 9, 721.—So esp. freq. equus, a spirited, mettlesome horse, Verg. G. 2, 145; id. A. 10, 891; 11, 89; Ov. M. 15, 368; id. F. 2, 12; Val. Fl. 2, 385; Tac. G. 14.—Also absol.:feroci Bellatore sedens,
Juv. 7, 127:taurus,
Stat. Th. 12, 603.— Transf., of inanim. things:campus,
the field of battle, Stat. Th. 8, 378:ensis,
Sil. 13, 376;and of a stone used in play,
Ov. A. A. 3, 359. -
3 bellator
bellātor, ōris, m (bello) = πολεμιστής (Gloss.), der Krieger, Kriegsmann, tapfere Streiter (mit dem Nbbgr. der Kraft, Fähigkeit zu kämpfen, während miles, der Soldat, den der Klasse, des Standes, des Berufs hervorhebt), ecquae pacifica persona (Mann des Friedens) desideretur an in bellatore sint omnia, Cic.: de re publica non minus vehemens orator quam bellator fuit, Cic.: primus ipse bellator duxque, Liv.: fortes bellatores (Ggstz. otiosi urbani, Bummler der Hauptstadt), Liv.: adeo Sulla dissimilis bellator ac victor, ut etc., Vell.: voluisse (L. Metellum) primarium bellatorem esse, optimum oratorem, fortissimum imperatorem, Plin.: multitudo bellatorum inbellium, Tac. – scherzh. v. einem Helden im Trinken, Plaut. Men. 187. – attrib. = kriegerisch, streitbar, mutig, deus, der Kriegsgott, Mars, Verg.: Turnus, der tapfere Streiter, Held, Verg. – v. Tieren, equus, Verg u. Tac., u. bl. bellator, Iuven., Streitroß: taurus, Stat.: u. übtr. v. Lebl., campus bell., Stat.: ensis bell., Sil.
-
4 bellator
bellātor, ōris, m (bello) = πολεμιστής (Gloss.), der Krieger, Kriegsmann, tapfere Streiter (mit dem Nbbgr. der Kraft, Fähigkeit zu kämpfen, während miles, der Soldat, den der Klasse, des Standes, des Berufs hervorhebt), ecquae pacifica persona (Mann des Friedens) desideretur an in bellatore sint omnia, Cic.: de re publica non minus vehemens orator quam bellator fuit, Cic.: primus ipse bellator duxque, Liv.: fortes bellatores (Ggstz. otiosi urbani, Bummler der Hauptstadt), Liv.: adeo Sulla dissimilis bellator ac victor, ut etc., Vell.: voluisse (L. Metellum) primarium bellatorem esse, optimum oratorem, fortissimum imperatorem, Plin.: multitudo bellatorum inbellium, Tac. – scherzh. v. einem Helden im Trinken, Plaut. Men. 187. – attrib. = kriegerisch, streitbar, mutig, deus, der Kriegsgott, Mars, Verg.: Turnus, der tapfere Streiter, Held, Verg. – v. Tieren, equus, Verg u. Tac., u. bl. bellator, Iuven., Streitroß: taurus, Stat.: u. übtr. v. Lebl., campus bell., Stat.: ensis bell., Sil.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bellator
-
5 bellātor
bellātor ōris, m [bello], a warrior, soldier, fighting man: de re p.: primus, L.—Esp. in apposition for an adj., warlike, ready to fight, martial, valorous: bellator Turnus, V.: deus, the war-god Mars, V.: equus, spirited, V.: bellator equus, the war-horse, Ta.; cf. feroci Bellatore sedens, Iu.* * *I(gen.), bellatoris ADJwarlike, martial; of warIIwarrior, fighter; soldier -
6 bellator
bellator bellator, oris m воин, ратник -
7 bellator
1. bellātor, ōris [ bello ]m. воин, ратник C, L2. adj. поэт.а) воинственныйb. deus V — Marsб) боевой (equus V, T; ensis Sil)b. campus St — поле сражения -
8 Bellator
-
9 Bellator brachychir
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Bellator brachychir
-
10 Боевик
- bellator; -
11 Партизан
- bellator tectus, clandestinus; *partisanus; -
12 Ares
Ăres, is, m., = Arês, the war-god Mars (in Plaut. jocosely made to correspond with bellator, warrior):si tu ad legionem bellator clues, at ego in culinā Ares,
Plaut. Truc. 2, 7, 54. (For the A, which is always short in Lat., cf. Lucil. ap. Scaur. Orth. p. 2255 P., and Mart. 9, 12, with reference to Hom. Il. 5, 31.) -
13 bellatorius
bellātōrius, a, um [ bellator ]воинский, военный, ратный ( jumenta Amm)stilus b. PJ — полемический, задорный стиль -
14 duellator
-
15 equus
i m.1) лошадь, конь, жеребецe. bellator V, T — боевой коньe. nudus Sil — неосёдланный коньequi juncti Pl, V (quadrijŭgi O) — запряжка четвёркойin equum iqsilire L (ascendĕre C) — сесть на коняvehi (in) equo C, Nep или ire (in) equis O, L — ездить верхомequis virisque L — соединёнными силами конницы и пехоты, перен. C etc. всеми силамиe. bipes V предпол. — морской левe. fluviatilis PM — гиппопотам, бегемот2) «конь», род стеноломной (осадной) машины PM3) ( sensu obsceno) Hectoreus e. M = Hector4) созвездие Пегаса Col, C -
16 ango
ango, ere (vom Stamme ANG, gr. ΑΓΧ, wovon auch angor, angustus, ἄγχω), beengen, I) eig.: a) körperlich einengen, zusammenschnüren, -drücken, bes. die Kehle, würgen (s. Ladewig Verg. Aen. 8, 260), sues, Verg.: oculos, guttur, Verg.: utrāque manu sua guttura, Sil.: angebar ceu guttura forcipe pressus, Ov. – Pflanzen ersticken, vitis pluribus radicibus inter se conexis angitur, Col. – übh. körperl. beklemmen, Beklemmung verursachen, ea colluvio mistorum omnis generis animantium odore insolito urbanos et agrestem confertum in arta tecta aestu ac vigiliis angebat, Liv.: hi (pelli) in coitu anguntur, Plin. – b) örtl. einengen, einzwängen, hostis aëre non pigro nec inertibus angitur undis, Lucan. 6, 107: bellator equus... brevis in laevos piger angitur orbes, Val. Flacc. 2, 387: fluctuque coacto angitur, Val. Flacc. 4, 688. – II) übtr., jmdm. das Herz zuschnüren, -beklommen machen, bange machen, ihn ängstigen, beunruhigen, quälen, alcis animum u. alqm, Komik., Cic. u.a. (vgl. Drak. Liv. 2, 7, 7): animum adventus angit, Caecil. com. fr.: pudor te malus angit, Hor.: angebant ingentis spiritus virum Sicilia Sardiniaque amissae, Liv.: poeta meum qui pectus inaniter angit, in ängstliche Spannung versetzt, Hor. – u. wie angere se animi, Plaut., u. im Passiv angi animi od. animo, Cic., so gew. bl. angi, sich ängstigen, beun ruhigt werden, sich beengt-, beklommen fühlen, melancholisch sein, ante sollicitus eram et angebar, Cic.: angor intimis sensibus, Cic. – u.m. Ang. wodurch? worüber? od. weswegen? durch Abl., angi ac lacerari animi cupidine et noxarum metu, Sall. fr.: angi alcis decessu, Cic.: angi desiderio patriae, Liv.: od. durch de m. Abl., wie de Statio manumisso et nonnullis aliis rebus, Cic.: de quo angor et crucior, ich in Angst u. Sorge bin, Cic. – u. me angit od. angor m. folg. quod, Cic. ep. 6, 4, 3; ad Q. fr. 3, 3, 1. Liv. 26, 38, 1. Quint. 1, 6, 22. Plin. ep. 1, 10, 9. – u. angor od. angor animo od. angit animum m. folg. Acc. u. Infin., Cic. ep. 7, 15, 1; Marc. 2; de amic. 90; Brut. 7. Liv. 1, 46, 6; 2, 7, 7; 4, 51, 6; 28, 8, 1. Plin. ep. 2, 8, 2. – / Das Perfektum anxi steht Gell. 1, 3, 8; vgl. Prisc. 10, 31: das Supinum anctum nur b. Prisc. 10, 33 (ohne Beleg), woneben er aber auch die Partizipform anxus erwähnt: anctus schützt Paul. ex Fest. 29, 8, sowie die Gloss. ›ancti, ἀγχόμενοι‹ u. ›anctos, ἀναγκασθέντας‹. – Schreibung aggens (= angens) angef. von Varr. b. Prisc. 1, 39.
-
17 Ares
Arēs, is, m. (Ἄρης), Ares, der Kriegsgott der Griechen; appell. = großer Held, si tu ad legionem bellator (tüchtiger Krieger) clues, at ego in culina clueo Ares, Plaut. truc. 2, 7, 54 (615) ed. vulg. (Schöll bloß at ego Culinae clueo).
-
18 bellatrix
bellātrīx, trīcis, f. (Femin. zu bellator) = πολεμική, kriegerisch, streitbar, zum Kriegführen geschickt, Roma, Ov.: Diva, Pallas, Ov.: Amazon, Lact.: Thraciae gentes, Amm.: belua, der Elefant, Sil.: gleba, Krieger hervorbringend, Val. Flacc.: aquilae, Feldzeichen, Fahnen, Claud. – übtr., ista b. iracundia, Cic. Tusc. 4, 54: b. ira, Claud. in Rufin. 2, 118.
-
19 duellator
duellātor, ōris, m., altlat. = bellator, Plaut. capt. prol. 68.
-
20 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.: ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – / Genet. Plur. equûm (equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409.
См. также в других словарях:
Bellator — (von lat. bellum Krieg) bezeichnet: Bellator Fighting Championships, eine US amerikanische Mixed Martial Arts Organisation eine Gattung der Knurrhähne, siehe Bellator Anopheles bellator, eine Spezies der Fiebermücken Clidicus bellator, ein Insekt … Deutsch Wikipedia
BELLATOR — cognomen Othonis Episcopi Monasteriens. ex Hoiensium Comitum stirpe, apud Hamelmannum de Fam. Emort. l. 1 … Hofmann J. Lexicon universale
Bellator — Centrinės Amerikos jūrgaidžiai statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Bellator rus. беллаторы ryšiai: platesnis terminas – jūrgaidinės siauresnis terminas – trumpapelekis jūrgaidis … Žuvų pavadinimų žodynas
Bellator Fighting Championships: Season Three — Bellator Fighting Championships Genre Sports Created by Bjorn Rebney Country of origin United States Production Running time 120 minutes … Wikipedia
Bellator Fighting Championships — (auch Bellator FC oder Bellator) ist eine Mixed Martial Arts Organisation, die ihren Sitz in den Vereinigten Staaten hat. Bellator ist in der lateinischen Sprache der Ausdruck für Kämpfer. Bellator organisiert seine Wettkämpfe in Form von… … Deutsch Wikipedia
Bellator Fighting Championships — Вид спорта Смешанные единоборства Основание 2008 год Основатель Бьёрн Ребни Страна … Википедия
Bellator brachychir — trumpapelekis jūrgaidis statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Bellator brachychir rus. короткопёрый беллатор ryšiai: platesnis terminas – Centrinės Amerikos jūrgaidžiai … Žuvų pavadinimų žodynas
Список чемпионов Bellator — Это заготовка статьи о спорте. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив её. Это примечание по возможности следует заменить более точным. Содержание … Википедия
Pristimantis bellator — Pristimantis bellator … Wikipédia en Français
Pristimantis bellator — Pristimantis bellator … Wikipédia en Français
Rex Bellator — Saltar a navegación, búsqueda El proyecto Rex Bellator (rey guerrero) pretendía la unificación de las Órdenes militares para la reconquista de Tierra Santa. Se elaboró a raiz de la pérdida de los restos del Reino de Jerusalén desde 1291.… … Wikipedia Español