Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

epìstola

  • 1 epistola

    epistola
    epistola [e'pistola]
      sostantivo Feminin
     1 poetico, letterario Brief Maskulin
     2  religione Epistel Feminin, Brief Maskulin; (alla messa) Lesung Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > epistola

  • 2 epistola

    epistola, s. epistula.

    lateinisch-deutsches > epistola

  • 3 epistola

    epistola, s. epistula.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistola

  • 4 epištola

    epištola f REL Epistel f, Sendschreiben n

    Čeština-německý slovník > epištola

  • 5 epištola

    epištola f REL Epistel f, Sendschreiben n

    Čeština-německý slovník > epištola

  • 6 epístola

    e'pistola
    f
    ( carta) Epistel f, Brief m
    sustantivo femenino
    epístola
    epístola [e'pistola]
    num1num (rel: carta) Brief masculino; epístolas de San Pablo Briefe des Apostels Paulus
    num2num (subdiácono) Unterdiakonat neutro
    num3num literatura Epistel femenino

    Diccionario Español-Alemán > epístola

  • 7 epistola

    f 1. vidi pismo 2. vidi poslanica

    Hrvatski-Njemački rječnik > epistola

  • 8 epistolaris

    epistolāris, e (epistola), zum Briefe gehörig, charta, Briefpapier, Ulp. dig. 33, 9, 3. § 10. Mart. 14, 11 lemm.: colloquium, schriftliche Unterredung, Augustin. epist. 138, 1: angustia, Hieron. epist. 53, 6. – subst., epistolaris tua, dein Briefbote, Sendbote (v. Adler Jupiters), Mart. Cap. 9. § 896: Plur. epistolārēs, ium, m., die Sekretäre des kaiserlichen Kabinetts, Cod. Iust. 7, 12, 24 u.a.

    lateinisch-deutsches > epistolaris

  • 9 epistolarius

    epistolārius, a, um (epistola), brieflich, scriptio, Ennod. epist. 1, 22. – subst., epistolāriī, ōrum, m., Briefboten, -träger, Salv. de gub. dei 5, 7. § 30 H.

    lateinisch-deutsches > epistolarius

  • 10 epistula

    epistula (epistola), ae, f. (επιστολή), der Brief als Zuschrift, Sendschreiben (während litterae der Brief als Geschriebenes, als Schreiben), I) im allg.: ep. ab alqo, Cic.: ad alqm, Cic.: crebrae ab Othone ad Vitellium epistulae, Tac.: epistula minuscula, pusilla, Cic.: ep. longa, Plin. ep.: ep. Graecis litteris conscripta, Caes.: Graeca epistula Cicerei cuiusdam ad Satrium missa, Brut. in Cic. ep.: epistula ad alqm scripta, Quint.: epistula ad alqm missa ab alqo, Sen.: commercium epistularum, Vell. u. Sen.: epistulam scribere alci od. ad alqm, Fronto: epistulam alci dare (einhändigen, mitgeben), Cic.: epistulam mane dare, absenden (v. Briefschreiber), Cic. (u. so tres epistulae eodem abs te datae tempore, Cic.): epistulam inscribere alci, an einen richten, Cic.: vincula epistulae laxare, Nep.: dass. epistulam solvere, Nep.: epistulam reddere (abgeben, zustellen), Cic., alci, Vell.: venio ad tuas litteras, quas pluribus epistulis accepi, d.i. in mehreren Sendungen, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 3. § 8: dah. ab epistulis, Sekretär, Suet. Claud. 28. Tac. ann. 15, 36. – Plur. epistulae ( wie litterae u. im Griech. επιστολαί), v. einem Schreiben, Tac., Plin. ep. u. Iustin.; vgl. Schäfer Plin. ep. 10, 5, 1. Benecke Iustin. 11, 8, 5. – II) insbes., der Erlaß, das Reskript des Kaisers, Plin. ep. u. Frontin.

    lateinisch-deutsches > epistula

  • 11 testis [1]

    1. tēstis, is, c. (für *terstis aus *tristus zu St. tri-, drei, der »dritte« neben beiden Parteien), der Zeuge, I) eig.: testis falsus (Ggstz. verus), Cic. u. Iuven.: falsus adulterii testis, Ov.: testis timidus, Quint.: mearum ineptiarum testis ac spectator, Cic.: testis spectatorque virtutis atque ignaviae cuiusque adest, Liv.: quo causae teste tenentur, durch dessen Zeugnis (Aussage), Hor.: si negem, quo me teste convinces? Cic.: testes dare od. edere, aufstellen, vorbringen, Cic.: in illa accusatione testes dare, Cic.: testes dare in singulas res, Cic.: fictos festes in alqm dare, Cic.: summum Iovem deosque do testes m. folg. Acc. u. Infin., Plaut.: harum rerum omnium auctores testesque producere, Cic.: so auch testes excitare ab inferis, Cic.: deos testes adhibere, Cic.: testibus uti, Cic.: testem citare in hanc rem totam Siciliam, Cic.: facere alqm testem, Ov. u. Liv.: testes faciet ilico, vendidisse me, wird alsbald Zeugen schaffen, Ter.: nemini possum studii erga te testis esse, Cic.: Pompeius mihi testis de voluntate Caesaris est, Cic.: mea officia ei non defuisse tu es testis, Cic.: testem gravissimum Regulum nolite vituperare, Cic. – testis falsa, Arnob. iun.: teste deā, Ov.: inductā teste in senatu, Suet.: senatus consulti conficiendi testis (fem.), Lampr. – v. Lebl., res ipsa testis est, Plaut. u. Fronto: teste epistolā eius scriptā ad Marcellum, Gell.: epistu la haec et manus testis est propria, Hieron.: testes sunt rationes civitatum, Cic.: sic est index modestiae rubor, sic testis iustitiae sermo, Paneg. vet.: vulnera (sunt) testes, Ov. – II) übtr. = arbiter, der Augenzeuge, Zeuge, fructus abest, facies cum bona teste caret, wenn die Schönheit nicht gesehen wird, Ov.: te teste, Priap. 2, 1: lunā teste moventur, Iuven.: im Wortspiel mit 2. testis (Hoden), quod amas amato testibus praesentibus, Plaut. Curc. 32 G.: magnis testibus ista res agetur, Priap. 15, 1. – / testis, e, Adi., zeugend, Zeuge, teste est caelum super me, Augustin. serm. 57, 3 Mai: caelum teste vocat, Alcim. Avit. poëm. 6, 576.

    lateinisch-deutsches > testis [1]

  • 12 epistolaris

    epistolāris, e (epistola), zum Briefe gehörig, charta, Briefpapier, Ulp. dig. 33, 9, 3. § 10. Mart. 14, 11 lemm.: colloquium, schriftliche Unterredung, Augustin. epist. 138, 1: angustia, Hieron. epist. 53, 6. – subst., epistolaris tua, dein Briefbote, Sendbote (v. Adler Jupiters), Mart. Cap. 9. § 896: Plur. epistolārēs, ium, m., die Sekretäre des kaiserlichen Kabinetts, Cod. Iust. 7, 12, 24 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistolaris

  • 13 epistolarius

    epistolārius, a, um (epistola), brieflich, scriptio, Ennod. epist. 1, 22. – subst., epistolāriī, ōrum, m., Briefboten, -träger, Salv. de gub. dei 5, 7. § 30 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistolarius

  • 14 epistula

    epistula (epistola), ae, f. (επιστολή), der Brief als Zuschrift, Sendschreiben (während litterae der Brief als Geschriebenes, als Schreiben), I) im allg.: ep. ab alqo, Cic.: ad alqm, Cic.: crebrae ab Othone ad Vitellium epistulae, Tac.: epistula minuscula, pusilla, Cic.: ep. longa, Plin. ep.: ep. Graecis litteris conscripta, Caes.: Graeca epistula Cicerei cuiusdam ad Satrium missa, Brut. in Cic. ep.: epistula ad alqm scripta, Quint.: epistula ad alqm missa ab alqo, Sen.: commercium epistularum, Vell. u. Sen.: epistulam scribere alci od. ad alqm, Fronto: epistulam alci dare (einhändigen, mitgeben), Cic.: epistulam mane dare, absenden (v. Briefschreiber), Cic. (u. so tres epistulae eodem abs te datae tempore, Cic.): epistulam inscribere alci, an einen richten, Cic.: vincula epistulae laxare, Nep.: dass. epistulam solvere, Nep.: epistulam reddere (abgeben, zustellen), Cic., alci, Vell.: venio ad tuas litteras, quas pluribus epistulis accepi, d.i. in mehreren Sendungen, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 3. § 8: dah. ab epistulis, Sekretär, Suet. Claud. 28. Tac. ann. 15, 36. – Plur. epistulae ( wie litterae u. im Griech. επιστολαί), v. einem Schreiben, Tac., Plin. ep. u. Iustin.; vgl. Schäfer Plin. ep. 10, 5, 1. Benecke Iustin. 11, 8, 5. – II) insbes., der Erlaß, das Reskript des Kaisers, Plin. ep. u. Frontin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistula

  • 15 testis

    1. tēstis, is, c. (für *terstis aus *tristus zu St. tri-, drei, der »dritte« neben beiden Parteien), der Zeuge, I) eig.: testis falsus (Ggstz. verus), Cic. u. Iuven.: falsus adulterii testis, Ov.: testis timidus, Quint.: mearum ineptiarum testis ac spectator, Cic.: testis spectatorque virtutis atque ignaviae cuiusque adest, Liv.: quo causae teste tenentur, durch dessen Zeugnis (Aussage), Hor.: si negem, quo me teste convinces? Cic.: testes dare od. edere, aufstellen, vorbringen, Cic.: in illa accusatione testes dare, Cic.: testes dare in singulas res, Cic.: fictos festes in alqm dare, Cic.: summum Iovem deosque do testes m. folg. Acc. u. Infin., Plaut.: harum rerum omnium auctores testesque producere, Cic.: so auch testes excitare ab inferis, Cic.: deos testes adhibere, Cic.: testibus uti, Cic.: testem citare in hanc rem totam Siciliam, Cic.: facere alqm testem, Ov. u. Liv.: testes faciet ilico, vendidisse me, wird alsbald Zeugen schaffen, Ter.: nemini possum studii erga te testis esse, Cic.: Pompeius mihi testis de voluntate Caesaris est, Cic.: mea officia ei non defuisse tu es testis, Cic.: testem gravissimum Regulum nolite vituperare, Cic. – testis falsa, Arnob. iun.: teste deā, Ov.: inductā teste in senatu, Suet.: senatus consulti conficiendi testis (fem.), Lampr. – v. Lebl., res ipsa testis est, Plaut. u. Fronto: teste epistolā eius scriptā ad Marcellum, Gell.: epistu-
    ————
    la haec et manus testis est propria, Hieron.: testes sunt rationes civitatum, Cic.: sic est index modestiae rubor, sic testis iustitiae sermo, Paneg. vet.: vulnera (sunt) testes, Ov. – II) übtr. = arbiter, der Augenzeuge, Zeuge, fructus abest, facies cum bona teste caret, wenn die Schönheit nicht gesehen wird, Ov.: te teste, Priap. 2, 1: lunā teste moventur, Iuven.: im Wortspiel mit 2. testis (Hoden), quod amas amato testibus praesentibus, Plaut. Curc. 32 G.: magnis testibus ista res agetur, Priap. 15, 1. – testis, e, Adi., zeugend, Zeuge, teste est caelum super me, Augustin. serm. 57, 3 Mai: caelum teste vocat, Alcim. Avit. poëm. 6, 576.
    ————————
    2. tēstis, is, m., der Hoden, dexter asini testis, Plin. 28, 261. – gew. Plur. testes, Hor., Plin. u.a.: im Wortspiel, s. 1. testis no. II.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testis

  • 16 бумага всё терпит

    W: Papier erträgt alles; Ä: Papier ist geduldig (lat. Epistola non erubescit)

    Русско-Немецкий словарь идиом > бумага всё терпит

  • 17 эпистолярный

    лит.
    in Bríefform

    эпистоля́рный стиль — Epistolárstil m

    Новый русско-немецкий словарь > эпистолярный

См. также в других словарях:

  • epistolă — EPÍSTOLĂ, epistole, s.f. 1. (Rar) Scrisoare. 2. Specie literară în versuri aparţinând poeziei didactice, în care se tratează un subiect filozofic, moral, artistic etc. sub formă de scrisoare. – Din lat. epistola. Trimis de RACAI, 21.11.2003.… …   Dicționar Român

  • Epístola — Saltar a navegación, búsqueda Una epístola es una escritura dirigida o enviada a una persona o un grupo de personas que habitualmente toma la forma de carta; tras el Humanismo del Renacimiento la epístola se transformó en un texto casi… …   Wikipedia Español

  • epístola — (Del lat. epistŏla, y este del gr. ἐπιστολή). 1. f. Carta o misiva que se escribe a alguien. 2. Parte de la misa, anterior al evangelio, en la que se lee o se canta algún pasaje de las epístolas canónicas. 3. (Porque el principal ministerio del… …   Diccionario de la lengua española

  • epístola — s. f. 1. Carta, missiva. 2. Composição poética em forma de carta. 3. Carta dedicatória de obra literária. 4. Parte da missa em que se leem alguns versículos de uma epístola dos apóstolos. 5. clérigo de epístola: subdiácono. 6. lado da epístola: a …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • epistola — /e pistola/ s.f. [dal lat. epistŭla o epistola, gr. epistolḗ, der. di epistéllo inviare ], lett. [comunicazione scritta che si spedisce: le e. di San Paolo ] ▶◀ lettera, (lett.) missiva …   Enciclopedia Italiana

  • Epistŏla — (lat.), 1) Brief, Billet, s. Epistel; 2) kaiserliche Antwort auf eine von einer Behörde gethane Anfrage über ihr Verhalten in einem schwer zu entscheidenden Falle; 3) so v.w. Codicill …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Epistŏla — (lat.), Sendschreiben, Brief; soviel wie poetische Epistel, s. Epistel; auch soviel wie Reskript, kaiserliches Sendschreiben und Kodizill …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Epistola — Epistŏla (lat.; grch. epistolē, das »Übersandte«), Brief als Sendschreiben, bes. kaiserliches Sendschreiben …   Kleines Konversations-Lexikon

  • epìstola — ž 1. {{001f}}kršć. poslanica, pismo 2. {{001f}}knjiž. pismo u stihovima [∼ Marka Marulića] ✧ {{001f}}grč …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • epistola — epìstola ž DEFINICIJA 1. a. ekspr. poruka, pismo s općim sadržajem; poslanica b. u antičkoj i renesansnoj književnosti, česta književna forma, ob. u stihovima 2. kršć. a. u Novom zavjetu apostolsko pismo, poslanica b. dio mise, prije evanđelja… …   Hrvatski jezični portal

  • epistoła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. epistołaole {{/stl 8}}{{stl 7}} list, przeważnie długi i nudny (z odcieniem żartobliwym) <łac. z gr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»